Chapter 26
เฮ่ โย่วววว วอทแซ่บ!! เฮลหลูวววว คือ..อย่าเพิ่งคิดว่าคิดว่าผมบ้านะผมเปล่าบ้านะ ผมยังเป็นคนหล่อและแสนดีเช่นเดิมแต่ประเด็นคือผมว๊างงงงงงงงว่าง งานการไม่มีทำไงเพราะบักเป้..ไม่สิเป้น้อยผัวสุดที่รักสั่งห้ามไม่ให้ทำอะไร คือใครมันจะไปทนได้วะคิดดูนะตอนเช้ามาคลินิกพร้อมกันแต่มันไม่ให้ผมไปทำฟันแต่ให้ผมนั่งเล่นที่ห้องแทนจะให้เล่นอะไรแทะโซฟาดีไหมแม่ง!! แถมยังพกป้าอิ่มมาด้วยอีกต่างหาก คือผมก็ไม่รู้ว่ามันลืมไปหรือเปล่าว่าผมก็เคยท้องมาก่อนนะเว้ย เบื่อง่ะไม่มีไรทำเป็นคนว่างงาน คัน!อยากฟัน โทษๆพิมพ์ตก คันมืออยากทำฟัน
"ป้าอิ่มมมมม หลิวเบื่ออ่ะหลิวอยากไปทำฟันมั่ง แค่ทำฟันไม่ได้ออกแรงอะไรเลยนะป้าอิ่ม" ผมเห็นป้าอิ่มถือขนมเดินออกมาจากห้องครัว
"ก็น้องเป้เขากลัวน้องหลิวจะเวียนหัวกลิ่นเครื่องมือนิคะ ไหนจะเลือดของคนไข้อีก"
"โหยยยย แต่ป้าอิ่ม นี่ก็ปาเข้าไปตั้ง 7เดือนแล้วนะคงไม่แพ้อะไรแล้วแหละ"
"กันไว้ดีกว่าแก้นะคะน้องหลิว น้องเป้คงกลัวเป็นแบบครั้งก่อน" สารภาพก็ได้ มีช่วงไหนที่ผมแพ้ท้องได้กลิ่นอะไรนิดหน่อยก็โอ้กอ้ากจนหมดพุงแล้วผมดันดื้อมาทำฟันวันนั้นเจอเคสถอนฟันพอดีกลิ่นเลือดนี่เข้ามากระทบโสดประสาทผมอย่างรุนแรงแต่ก็กัดฟันทนจนคนไข้ออกไปพอจะลุกไปอาเจียนเท่านั้นแหละหน้ามืดเป็นลมเลยหลังจากนั้นไอ้เป้ก็ได้สั่งห้ามอย่างเป็นทางการเป็นลายลักษณ์อักษร ด้วยประการฉะนี้แล = ='
"หลิวเบื่ออ่ะ ไม่มีไรทำเลยป้าอิ่ม" ผมนั่งกอดอกบนโซฟา ไม่รู้เมื่อไหร่น้องจุนจะเลิกเรียนคิดถึงอ่ะอยากเล่นด้วย
"งั้นมาทำขนมกับป้าไหมคะ"
"ขนมไรอ่ะป้าอิ่ม" ผมค่อยๆลุกจากโซฟาเดินไปหาป้าอิ่มที่ยืนอยู่หน้าเคานท์เตอร์บาร์
"ลูกชุบค่ะ เห็นว่าน้องจุนชอบ" ใช่ๆๆ น้องจุนชอบมากๆเลยล่ะ
"ดีเลยๆป้าอิ่มหลิวจะได้อวดน้องจุนว่าหลิวทำเอง ^^" ฮี่ๆน่าตื่นเต้นอ่ะ >.,<
"น้องจุนต้องดีใจแน่ๆค่ะ" แล้วผมก็ทำขนมลูกชุบตามที่ป้าอิ่มสอน ยกอุปกรณ์มานั่งทำที่โซฟาเพราะผมยืนนานๆไม่ไหวหนักพุง T T ผมปั้นจนเพลินได้รูปนั่นรูปนี่เยอะแยะเลยแหละผมเป็นคนปั้นป้าอิ่มก็เอาไปแต่งสีไปชุบวุ้นผมปั้นเป็นตัวการ์ตูนที่น้องจุนชอบไว้ให้น้องจุนหลายตัวเลย จะว่าไปผมก็เก่งเหมือนกันนะนี่ คิคิ เหยยยยย ผมคิดอะไรดีๆออกล่ะ
"ป้าอิ่มครับ ป้าอิ่มผสมสีนี้ให้หลิวได้ป่าวหลิวจะทำให้เป้อ่ะ"
"สีอะไรคะน้องหลิว"
"นี่ๆๆๆ สีแบบนี้" ผมชี้สีตัวอย่างให้ป้าอิ่มดู"
"อ๋อ ได้ค่ะเดี๋ยวป้าลองดูนะคะ"
"ขอบคุณครับ ^^" เป้น้อยของหลิวต้องชอบแน่ๆ ฮิ๊ ฮิ๊ ฮิ๊
"ฮ๊าาา น่ากินอ่าป้าอิ่ม" ของน้องจุนเสร็จหมดแล้ว รูปผลไม้ก็เสร็จแล้ว เหลือของเป้น้อย
"ค่ะ เหลือก็แต่รูปประหลาดๆของน้องเป้นี่แหละค่ะ"
"ครับ อันนี้เดี๋ยวหลิวลงสีเองป้าอิ่มเอาพวกนี้ไปแช่ก่อนก็ได้"
"ได้เลยค่ะจะได้ทานเย็นๆอร่อยๆ" พอป้าอิ่มเอาลูกชุบที่ทำเสร็จไปแช่ไว้พร้อมกับเก็บจานชามออกไปผมก็ลงมือทำแบบพิเศษของคนพิเศษทันที พอทำเสร็จผมก็เก็บไว้ในกล่องใส่ตู้เย็นไว้รอ ผมมองนาฬิกาใกล้จะได้เวลาน้องจุนเลิกเรียนพอดีเลยหยิบกุญแจรถบนโต๊ะแล้วออกไปรับน้องจุนที่โรงเรียน มีแค่ไปรับไปส่งน้องจุนนี่แหละที่ไอ้เป้ยอมให้ผมทำถึงตอนแรกจะห้ามสุดตัวก็เถอะแค่ขับรถเองนะเว้ย!!คนท้องขับรถไม่ได้ตรงไหน หลิวเพลีย!! ผมขับรถไปเรื่อยๆอย่างใจเย็นเพราะรถยังไม่ติด น้องจุนเลิกบ่ายสองครึ่งตอนนี้เพิ่งจะบ่ายสองเอง ผมให้น้องจุนเรียนนานาชาติ(ย้ายจากโรงเรียนอนุบาลหมีน้อยสุดหรรษาแล้วนะ)ไม่ใช่ว่าอยากให้ลูกติดหรูอะไรหรอกแต่เห็นว่าส่วนมากเป็นชาวต่างชาติกันเขาไม่ค่อยยุ่งวุ่นวายกับเรื่องชาวบ้านเท่าไหร่(คิดว่างั้นนะ) ผมฟังเพลงไปด้วยร้องตามไปด้วย แหมผมนี่มีความสุขกับชีวิตจริงๆ อย่าๆบอกแล้วว่าอย่าอิจฉา ฮ่าๆๆๆๆ (อย่าปาเปลือกทุเรียนมานะถ้าหมั่นไส้แนะนำให้ไปหาแฟน กร๊ากกกก) ใช้เวลาไม่นานก็มาถึงโรงเรียนน้องจุนเลี้ยวรถเข้าไปจอดในที่จอดรถผู้ปกครองเรียบร้อยผมก็ลงจากรถเดินไปที่ที่น้องจุนนั่งรอประจำ
"คุนแม่ คุนแม่มาแล้วววว" น้องจุนเห็นผมก็ยิ้มตาหยีวิ่งมาทางนี้เลย
"ระวังหกล้มลูก"
"คุนแม่ วันนี้เวลาว่างคุนคูสอนทำกำไลยางถักด้วยล่ะคุนแม่ น้องจุนอยากเอาไปทำที่บ้านได้ไหมคุนแม่" ยางถัก? หวังว่าคงไม่ใช่ไอ้ที่เด็กผู้หญิงชอบเล่นหรอกนะ ไม่นะ!
"แบบไหนเหรอครับน้องจุน"
"นี่ๆๆๆ เนเน่เอามือมาให้คุนแม่จุนดูหน่อยสิ" น้องจุนวิ่งไปสะกิดเด็กผู้หญิงคนหนึ่งแล้วยื่นข้อมือของเด็กคนนั้นให้ผมดู ตูว่าแล้วเชียวววววววววว! ถ้าลูกผมจะเจริญรอยตามพวกผมผมก็ไม่ว่าหรอกนะแต่นี่มันออกจะหวานแหววไปหรือเปล่าวะ ฮรึก
"อ..เอ่อ ครับถ้าน้องจุนอยากหัดทำเดี๋ยวแม่พาไปซื้อแต่น้องจุนต้องตั้งใจทำไม่เบื่อง่ายๆแล้วก็ไม่ทิ้งขว้างนะครับเข้าใจไหม" พวกผมไม่ห้ามหรอกถ้าน้องจุนอยากลองอยากเล่นอะไรแต่ก็ต้องมีเหตุผลแล้วก็ต้องมีข้อตกลงกันทุกครั้ง
"อื้อ น้องจุนจะหัดทำให้สวยๆเลยคุนแม่ ^^" เฮ้อออ เด็กน้อยเอ๊ย!!
"ดีมากลูก" ผมยิ้มให้น้องจุนแล้วขยี้หัวน้องจุนเบาๆ
"เนเน่ จุนกับบ้านแล้วนะแล้วพุ่งนี้มาเล่นกันต่อนะ" น้องจุนหันไปบอกลาเด็กผู้หญิงที่ชื่อเนเน่ ดีนะที่ลูกผมไม่ใช่ชินจังแล้วก็หวังว่าแม่เธอคงไม่ชอบพกตุ๊กตาแล้วเอาไประบายอารมณ์ในห้องน้ำเวลาเสียเปรียบชินจังหรอกนะ (คือ..เกิดทันกันใช่ไหม ชินจังอ่ะ 555)
"อื้อบ๊ายบาย คุนแม่จุนน่ารักจังเลย" วุ้ย บ้าน พี่?เขินนะหนู แหมๆๆๆโดนเด็กชม
"ช่ายย..."
"เนเน่ลูกกลับบ้านกันค่ะคุณแม่มารับแล้ว" ไม่ทันที่น้องจุนจะได้พูดอะไรต่อก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นจากข้างหลัง
"ค่าาาา เนเน่ไปแล้วนะจุน"
"อื้อ ซาหวัดดีคับคุนแม่เนเน่" ลูกผมนี่น่าเอ็นดูชะมัด
"จ้า อุ๊ยนี่คุณแม่น้องจุนเหรอลูก สวัสดีค่ะแหมยังไม่เคยเจอคุณแม่เลยนะคะยังสาวอยู่เลยนะคะนี่" เจ๊คนนี้คิดว่าผมเป็นผู้หญิงเหรอเนี่ยยยยยย ไม่คิดว่าตูเป็นพ่อที่มีหุ่นอ้วนลงพุงบ้างหรือไงโอ๊ยยยยย ความแมนของผมมันหายไปใครก็ได้ช่วยตามหาที ฮรึกน้ำตาตกใน
"ครั...เอ่อ ค่ะ" เอาวะไหนๆก็ไหนๆละเลยตามเลยแม่ง!!!
"มีน้องใชไหมคะกี่เดือนแล้วคะเนี่ย แหมใส่เอี๊ยมน่ารักจังเลยนะคะ เดี๊ยนก็แอบๆคิดว่าถ้ามีน้องอีกคนก็อยากจะลองใส่เอี๊ยมน่ารักๆแบบนี้ดูบ้าง คิกคิก" เอิ่มมมมม เอาลูกมาเรียนที่นี่เพราะไม่ต้องการคนมาวุ่นวายแท้แท๊~~
"เจ็ดเดือนละครั...ค่ะ" โอยยยย ลิ้นแข็ง
"อุ๊ยดีจังเลยนะคะ เดี๊ยนก็อยากจะมีอีกคนบ้าง แต่เดี๊ยนกับที่รักน่ะงานยุ่งน่ะค่ะต้องคอยดูแลธุรกิจมหาศาลเดี๊ยนกลัวให้ความเอาใจใส่ลูกได้ไม่เต็มที่ แต่น้องเนเน่นี่เดี๊ยนก็ใส่ใจเต็มที่เลยนะคะ มีพี่เลี้ยงห้าคนไว้คอยช่วย ให้เรียนดำนำ้ เรียนวาดรูป เรียนเปียโน สารพัดค่ะ อย่างว่านะคะอยากให้ลูกได้สิ่งที่ดีที่สุดน่ะค่ะ โฮะๆ" ใครก็ได้เอาเจ๊นี่ไปเก็บที ถือว่าเห็นแก่บุรุษมีครรภ์อย่างผมเถอะ T T
"ฮะฮะ ค่ะ เอ่อขอตัวพาน้องจุนกลับก่อนนะคะพอดีต้องพาแกไปซื้อของต่อน่ะค่ะ" ตรูขี้เกียจพูดคะขาแล้วววววว
"อุ๊ยพอดีเลยค่ะงั้นเดินไปที่รถพร้อมกันเลยนะคะ ไปส่งน่ะค่ะ โฮะ โฮะ" ซื้อต่อได้ไหมไอ้โฮะๆเนี่ยยย =.=
"ค่ะ แหะๆ" ผมส่งยิ้มฝืดๆไปให้ ผมล่ะเบื่อจริงๆพวกผู้ปกครองโชว์ลูกโชว์ความรวยแถมไอ้สิ่งที่ยัดเยียดให้ลูกน่ะถามมันบ้างรึเปล่าว่ามันอยากได้ไหม เรียนเยอะไปปวดหัวนะเว้ย(ความคิดส่วนตัวมึงเปล่าววะหลิว?) ผมจูงมือน้องจุนเดินมาจนถึงรถโดยที่ไม่สนใจสิ่งที่เจ๊คนนั้นพล่ามเอ๊ยพูดถึงชีวิตความเป็นอยู่อย่างหรูหราไฮโซ มีผ่านๆหูก็อะไรไปกินเนื้ออัลปาก้าอบซอสหมักพันปีที่ตีนเขาบ้าบออะไรไม่รู้ คือเจ๊ไม่ถามผมสักคำว่าผมอยากรู้ความเป็นอยู่ของเจ๊ไหม ประสาทจะแดรกกกก
"อุ๊ยถึงรถคุณน้องแล้วเหรอคะ ไหนๆคะคันไหน เนี่ยเป็นเดี๊ยนนะคะถ้าไม่ใช่รถยุโรปนำเข้าล่ะก็เดี๊ยนจะไม่ยอมใช้เลยล่ะค่ะ" จะใช้ไม่ใช้มันก็เรื่องของเจ๊ปร๊าาาาาา ผมชักจะเก็บความรำคาญไว้ไม่ไหวละนะ
"อ๋อค่ะ เหรอคะ น้องจุนขึ้นรถครับลูก" ผมยิ้มให้เจ๊ไปทีนึงแล้วหันไปพูดกับน้องจุนพร้อมปลดล็อครถ
"อุ๊ย! คุณน้องขับปอเช่เหรอคะเนี่ย แหมรสนิยมดีนะคะพอๆกับเดี๊ยนเลยค่ะ โฮะ โฮะ" น้องจุนขึ้นไปนั่งบนรถแล้วเพราะฉะนั้น....หลิวจะไม่ทน!!!
"อู้ยยยยย ใช่แล้วค่าเจ๊ เอ้ย คุณพี่ จริงๆแล้วเนี่ยคุณน้องก็ไม่ค่อยชอบอะไรแบบนี้หรอกนะคะแต่ซ๊ะมีคุณน้องน่ะสิคะอยากให้คุณน้องใช้ค่าาาาา ก็แค่ขับไปจ่ายตลาดซื้อของรับส่งลูกน่ะค่ะคุณพี่ ก็แหมมม ธรรมดานะคะซ๊ะมีรักซ๊ะมีหลงน่ะค่ะมีเงินก็อยากให้ใช้ โอ๊ยพูดไปก็จะหาว่าคุยค่าคุณพี่ไม่พูดแล้วดีกว่าคิดถึงคุณซ๊ะมีสุดที่รักน่ะค่ะ คุณน้องขอตัวพาลูกกลับบ้านไปหาคุณซ๊ะมีก่อนนะคะ บ๊ายยยยยค่าาาาา โฮะ โฮะ โฮะ โฮะ" โอ๊ยยยยเมื่อย แฮ่กๆ ผมอาศัยจังหวะที่เจ๊คนนั้นกำลังอ้าปากเหวอรีบเปิดประตูรถขึ้นไปสตาร์ทแล้วขับออกมาทันที บอกแล้วว่าอย่าให้หลิวทน
"คุนแม่ทำไมคุนแม่พูดค่ะกับคุนแม่เนเน่ล่ะ" เวร! ตกใจเสียงลูก หวังว่าน้องจุนจะไม่ได้ยินที่ผมพูดเมื่อกี้นะ
"ก็...เป็นความสุภาพกับผู้หญิง(ชะนี)ไงลูก อีกอย่างคุนแม่เนเน่ก็คิดว่าแม่เป็นผู้หญิงด้วยเขาไม่รู้จักเรานี่ครับ"
"อ๋ออออ อย่างนี้นี่เอง แต่คุนแม่เนเน่พูดมากเนอะคุนแม่" แค่ก แทบจะสำลักน้ำลายแหมลูกผมนี่พูดได้โดนใจจริงๆ
"อย่าไปว่าคุนแม่เพื่อนอย่างนั้นเลยลูกเขาแค่อยากผูกมิตรน่ะ" ลูกผมโตขึ้นคงรู้เองว่าผมสร้างภาพ
"คับ น้องจุนเข้าใจแล้ว"
"ดีมากคนเก่ง งั้นเราไปซื้อของที่น้องจุนอยากได้เนอะเสร็จแล้วจะได้กลับไปหาคุณพ่อ อ้อวันนี้มีลูกชุบที่น้องจุนชอบด้วยน๊า แม่ปั้นเป็นรูปการ์ตูนไว้ให้น้องจุนด้วย"
"โห คุนแม่น้องจุนน่ารักที่สุดในโลกเล้ยยยยย ^^" เห็นน้องจุนมีความสุขแล้วผมโคตรจะมีความสุขเลยว่ะ
"ถ้างั้นก็รักแม่มากๆนะ"
"อื้อ น้องจุนรักคุนแม่รักคุนพ่อที่สุดในโลกเลย อ๋อใช่ๆๆ น้องจุนรักน้องที่อยู่ในท้องคุนแม่ด้วย" ผมหันไปยิ้มให้น้องจุนแล้วกลับมาตั้งใจขับรถต่อ ผมพาน้องจุนแวะซื้ออุปกรณ์ที่เอามาถักยาง(ที่เด็กผู้หญิงชอบเล่น T T)แล้วพาตรงกลับมาที่คลินิกเลย พอน้องจุนลงจากรถก็รีบไปหาคุณพ่อสุดที่รักเพื่ออวดของเล่นใหม่ทันทีพออวดเสร็จป้าอิ่มก็พาไปอาบน้ำแต่งตัวที่คลินิกมีเสื้อผ้าน้องจุนเยอะพอสมควรไว้เวลากลับจากโรงเรียน
"เอ่อหลิว น้องจุนอยากถักยางสีๆนั่นเหรอ" ไอ้เป้เดินออกมาจากส่วนคลินิกเข้ามาที่ห้องนั่งเล่นที่ผมนั่งอยู่
"อือ ตกใจเหรอไม่ต้องตกใจหรอกกูตกใจเผื่อมึงแล้ว" ผมตอบไอ้เป้แล้วยักคิ้วให้มันทีนึง
"ฮะๆมีงี้ด้วย กูไม่ว่าอะไรหรอกความสุขของลูกปล่อยไปเถอะ หิวอ่ะมีไรกินมั่ง" ไอ้เป้ทิ้งตัวนั่งข้างผมแล้วซบหัวลงกับไหล่ผม มันหนักนะเฟร้ยยย!
"ไม่รู้ป้าอิ่มทำกับข้าวเสร็จยัง แต่มีลูกชุบนะกินก่อนไหมกูทำเองเลยนะเว้ย"
"จริงดิ กินได้ไหมเนี่ย"
"เชรี่ยเป้ งั้นไม่ต้องกินเลย"
"โอ๋ๆ ไม่งอนดิกูล้อเล่น"
"เออ รอนี่แหละเดี๋ยวไปเอามาให้"
"มึงนั่งเถอะกูไปเอาเองเดี๋ยวมึงเหนื่อย"
"เป้เอ๊ย แค่นี้กูก็จะเป็นง่อยอยู่ละ กูจะจำวิธีอาบน้ำแต่งตัวเองไม่เป็นอยู่แล้วเนี่ย" ผมไม่ได้เวอร์นะมันคือความจริงไอ้เป้ทำกิจวัตรประจำวันให้ผมแทบทุกอย่างตอนท้องน้องจุนมันเคยทำให้ยังไงตอนท้องนี้มันก็ยังทำให้เหมือนเดิม ไม่สิมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ
"กูไม่อยากให้มึงเหนื่อยแค่อุ้มท้องลูกมึงก็เหนื่อยมากแล้ว" ซึ้งสัสๆ
"เออน่า แต่แค่เดินไปตู้เย็นมันไม่เหนื่อยหรอกมึงรอนี่แหละเป้แป๊บเดียว" ถ้าให้ไอ้เป้เดินไปเอาเองเสียแผนหมด ฮ่าๆๆๆ ผมเปิดตู้เย็นแล้วจัดลูกชุบรูปผลไม้ต่างๆลงบนจานอย่างสวยงามพอมันดูดีผมก็ไม่ลืมหยิบลูกชุบชิ้นสำคัญออกมาแล้ววางมันไว้ด้านบนก่อนจะยกจานไปให้ไอ้เป้ที่โซฟา
"เอ้าลูกชุบกินเยอะๆนะกูทำเอง ^^" ผมยิ้มให้ไอ้เป้แล้วส่งจานลูกชุบให้ พอไอ้เป้จะยื่นมือมารับจานเท่านั้นแหละ...
"อ๊ากกกกกกกก หลิวๆๆๆๆๆ แมลงสาบๆๆๆๆๆๆ อ๊ากกกกกมึงๆๆๆๆมันมาอยู่นี่ได้ไง ฮือออออออ" กร๊ากกกกก โอ๊ยยยยยย ผมลืมบอกไปใช่ไหมว่าไอ้เป้มันเกลียดแมลงสาบมาก ผมสารภาพก็ได้ว่าผมทำลูกชุบรูปแมลงสาบมาแกล้งไอ้เป้เองแหละ หึหึ มีความสุขชะมัด ผมหัวกุมท้องขำไอ้เป้ที่กระโดดขึ้นไปยืนบนโซฟาแล้วโวยวายลั่น ผมทำเหมือนสินะ
"ฮ่าๆ แมลงสาบที่ไหนวะนี่มันลูกชุบ ฮ่าๆๆๆๆ นี่ไงๆๆกินได้" ผมหยิบลูกชุบแมลงสาบขึ้นมาแล้วยัดเข้าปาก ไอ้เป้ก็มองผมแบบเหวอๆ
"มึงแกล้งกูอ่ะหลิว แม่งนิสัยไม่ดี" ไอ้เป้ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ หนักกว่าตอนเจอลูกชุบแมลงสาบอีก โอ๊ยยยยขำ
"รักหรอกจึงหยอกเล่นไงตัววววว โอ๋ๆไม่งอนน๊าาา นี่ๆไม่มีแล้วไงกูกินแล้ว ฮ่าๆๆๆ" ผมอดที่จะขำไม่ได้อยู่ดีว่ะ
"มึงหยุดหัวเราะเลยนะโดนทำโทษแน่ๆหลิว"
"เหยยยยย ทำโทษไร รังแกคนท้องเหรอมึง"
"หึหึ เดี๋ยวมึงก็รู้ว่ารังแกหรือเปล่า" จะลงโทษยังไงก็ช่างเห๊อะ ผมไม่กลัวหรอกอย่างมากก็เจ็บตูด แต่ได้แกล้งไอ้เป้ก็คุ้มละ คึคึ
Tbc.
คือถ้ารู้สึกว่าตอนนี้มันแปลกๆก็ทนๆหน่อยนะตัวววววว ข้าค่อนข้างตัน 555555 ขอบคุณทุกคอมเม้นท์น้าาา รักคนอ่าน จุ้บๆ
(โบกมืออย่างนางงาม)
หัวข้อ: >>..รักปาฏิหาริย์..<< (mpreg) ตอนพิเศษ ตำนานห้องน้ำหลังโรงเรียนกับเสียงร้องไห้ปริศนา 7/12/18 (อ่าน 316562 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก