Chapter 27
"ตัวเล็ก..อีกไม่นานก็ได้เจอกันแล้วนะ คุณพ่ออยากเจอตัวเล็กแล้วน๊าา" ไอ้เป้ที่ตอนนี้กำลังใช้ตักผมหนุนนอนแทนหมอนหันหน้ามาคุยกับพุงผม วันนี้วันหยุดพวกผมเลยปิดคลินิกอยู่บ้านแล้วตอนนี้ก็มานั่งเล่นกันที่สวนหลังบ้าน
"ไหนๆๆๆ คุณพ่อคุยกับน้องตัวเล็กเหรอน้องจุนขอคุยมั่ง" น้องจุนที่วิ่งเล่นลูกบอลคนเดียววิ่งกลับมาหาผมกับไอ้เป้ หึ อีกไม่นานน้องจุนก็จะมีเพื่อนเล่นแล้วสินะ
"มาดูน้องสิน้องจุน น้องดิ้นด้วยนะ"
"โห จริงๆด้วยคุณพ่อน้องตัวเล็กต้องอยากเล่นกับน้องจุนแน่ๆเลยล่ะ" น้องจุนตื่นเต้นดีใจตอนที่เอาหน้ามาแนบกับพุงผม
"ใช่แล้ว อีกไม่นานน้องก็ออกมาแล้วนะ น้องจุนต้องรักน้องมากๆรู้ไหม" ผมก้มลงไปพูดกับน้องจุน
"คับ น้องจุนรักน้องตัวเล็ก น้องจุนจะไม่แกล้งน้องตัวเล็กด้วย" น้องจุนตอบรับพร้อมกับยิ้มจนตาหยี
"เป็นพี่แล้วนะเรา" ไอ้เป้พูดยิ้มๆแล้วขยี้หัวน้องจุน
"ถ้าอย่างนั้นน้องตัวเล็กก็ต้องเรียกน้องจุนว่าพี่น้องจุนใช่ป่าวคุณพ่อคุณแม่" น้องจุนถามด้วยใบหน้าและสายตาที่โคตรใสซื่อ
"ต้องเรียกว่าพี่จุนสิครับ" ไอ้เป้ตอบน้องจุนที่ยังคงทำหน้าแบ๊วอยู่
"อ้าว..ทำไม่เรียกพี่น้องจุนล่ะคุณพ่อ ทุกๆคนยังเรียกว่าน้องจุนเลย ทำไมไม่ให้น้องตัวเล็กเรียกน้องจุนด้วยล่ะ" มันเขี้ยวจริงๆ ลูกใครวะ
"น้องจุนยังเด็กอยู่ทุกเลยเรียกว่าน้องเพราะเราชื่อจุนเลยเรียกน้องจุนไงครับ ทีนี้พอน้องจุนมีน้อง น้องก็จะต้องเรียกว่าพี่จุน เพราะน้องเด็กกว่าน้องจุนไงลูก" ผมนั่งมองไอ้เป้อธิบายให้น้องจุนเข้าใจ แหมน่ารักจริงๆเลยครอบครัวนี้ (ใครๆ ไหนใครจะอ้วก อิจฉาล่ะซี้ โฮะๆ)
"อ้อๆ แบบนี้นี่เองน้องจุนเข้าใจแล้ว ><"
"ครับคนเก่ง ^^" เป้น้อยของผม..อบอุ๊นอบอุ่น >.,< วันนี้ทั้งวันก็นั่งเล่นนอนเล่นกับลูกกับผัว(บ้าจริงพูดอะไรออกไป)...ทันไหม?
…………....…...………….…………
"คุนแม่ๆๆๆๆ เสดยางงง น้องจุนจาสายน้า" เสียงของน้องจุนดังออกมาจากหน้าบ้านที่รอให้ผมไปส่งที่โรงเรียน
"คร้าบบบลูก รอแป๊บนึง" ผมเดินอุ้มพุงโตมาหาน้องจุนหน้าบ้านแต่ไอ้เป้ก็ขัดขึ้นก่อน
"หลิวไม่ต้องไปหรอก กูไปส่งเองเก้าเดือนแล้วอย่าขับรถเลยมันอันตราย" คือปกติกูก็ไปส่งปะวะครับ งานที่คลินิกก็ไม่ให้ทำไปส่งลูกก็ไม่ให้ไป ฮื้ออออเบื่อนะเว้ย!!!
"ปกติกูก็ไปส่งนะเป้ กูคงไม่ซวยปวดท้องตอนไปส่งน้องจุนหรอกน่า ถอยๆกูจะไปลูกเดี๋ยวน้องจุนไปสาย" ผมเดินออกมาเตรียมตัวขึ้นรถแต่ไอ้เป้ก็ไม่วายวิ่งตามออกมาอีก
"งั้นกูไปด้วย"
"แล้วใครจะเปิดคลินิก แล้วเกิดคนไข้มาล่ะ งั้นมึงไปส่งน้องจุนเดี๋ยวกูเข้าคลินิก" ผมต่อรองบทบาทหน้าที่กับไอ้เป้
"ไม่ได้ มึงไปกับกูนี่แหละ คลินิกค่อยเปิดก็ได้กูไม่อยากให้มึงอยู่คนเดียวเก้าเดือนแล้วอะไรก็เกิดขึ้นได้ แค่เดินธรรมดายังจะเดินไม่ไหวเลย นะๆ" ดูจากสายตามันแล้วถ้าไม่ยอมคงมีเรื่องอ่ะ
"เออๆ ตามใจ" ผมพูดจบก็ขึ้นรถไปนั่งเบาะหลังเพราะน้องจุนขึ้นไปนั่งรอที่เบาะหน้าตั้งนานแล้ว
"เย้ๆๆๆ วันนี้ไปส่งน้องจุนทุกคนเลยยย คิกคิก" ไอ้เด็กนี่ก็ร่าเริงซะเหลือเกิ้นนน ตลอดทางก็มีแต่เสียงน้องจุนแจ้วๆ เล่านู่นเล่านี่ บอกว่าอยากเล่นบาร์บี้บ้าง อยากผมยาวเหมือนเจ้าหญิงบ้าง เอิ่มมมมมมม
"คุนพ่อๆๆๆ เมื่อวานน้องจุนได้ยินในทีวีพูดถึงคนต่างด้าวด้วย เค้าจามายึดโลกเรามั้ยคุนพ่อ ฮื่ออออ น้องจุนกลัว" เห? คนต่างด้าว? ยึดโลก? ลูกกูเข้าใจอะไรผิดไปป่าววะ
"หืมมมม คนต่างด้าว?หมายถึงแรงงานต่างด้าวน่ะเหรอน้องจุน" ไอ้เป้ถามย่ำเพื่อความแน่ใจ
"ช่ายๆๆๆๆ พี่คนสวยในทีวีพูดว่ามีคนงานต่างด้าวเข้ามา เค้าจามาเอาโลกเราไปเหรอคุนพ่อ น่ากลัวววว"
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ ไม่ใช่ลูกๆๆๆ คนงานต่างด้าวคือคนต่างชาติที่เข้ามาทำงานในประเทศเรา แต่แบบที่น้องจุนเข้าใจน่ะ เขาเรียกว่ามนุษย์ต่างดาวนะลูก" ไอ้เป้ขำก๊ากเสียงอย่างดังอ่ะ
"อ้าวววววว น้องจุนก็ว่าเรียกเหมือนๆกันเลย ต่างด้าว ต่างดาว แฮ่ๆๆ งั้นก็ไม่มีใครมายึดโลกเราแล้วใช่ป่าวคุนพ่อ"
"ใช่ครับ ไม่มีใครมายึดโลกเราหรอก" ไอ้เป้ตอบน้องจุนแล้วยีหัวลูกตัวเองเล่น ส่วนผมตอนนี้รู้สึกหัวเราะไม่ออกยังไงไม่รู้ มันตึงๆแถวหน้าท้องอ่ะ จนรถมาถึงโรงเรียนน้องจุน
"คุนพ่อคุนแม่ซาหวัดดีคับ น้องตัวเล็กพี่จุนไปเรียนก่อนน้า เรียนเสดพี่จุนจะมาเล่นด้วย บ๊ายบาย" น้องจุนกระโดดลงจากรถแล้ววิ่งเข้าไปในโรงเรียนทันที
"หลิว มานั่งหน้าป่าว" อย่าว่าแต่ให้ไปนั่งหน้าเลย ขยับตัวตอนนี้ยังไม่อยากจะทำ อุตส่าบอกมันว่าไม่ปวดท้องกลางทางแน่ๆ ก็ดั้นนนนนปวดขึ้นมาได้ ฮรึกกกกก
"..ม ไม่อ่ะ"
"หลิวเป็นไร!! หน้าซีดๆ"
"ป..ไปโรงบาลเหอะ กูปวด..ท้อง" เวรเอ๊ยยยยยยยเวรกรรม อยากมาออกอะไรตอนรถติดแบบนี้ห๊าาาาไอ้ตัวเล็ก อู้ยยยยยยย~
"เห้ย จริงดิ ทนหน่อยนะหลิวรถติดอ่ะ" กูโกหกม๊างงงงง อยากด่ามันแต่ด่าไม่ออก ฮื้อออออ
"..เป้ ก กูไม่ไหวแล้ว"
"หายใจเข้าลึกๆนะหลิว ลึกกกกกกกกกลึกกกกกกกกก" ผมทำตามที่ไอ้เป้บอกแต่ยิ่งทำยิ่งปวด อ๊ากกกกก ตอนคลอดน้องจุนรถไม่ติดแป๊บเดียวถึงโรงพยาบาล แต่ตอนนี้เวลาออกไปทำงาน เชรี่ยยยยยยยยย เล่นเกมเศรษฐีก็มีแต่ล้มละลาย จะคลอดลูกยังมาปวดท้องตอนรถติดอีก เฮือกกกกกก กูเจ็บบบบบบบบน้ำตาเล็ดแล้วแม่ง
"ฮึก เจ็บ" ทำอะไรไม่ได้นั่งร้องไห้เลย
"แป๊บเดียวนะแป๊บเดียว" ไอ้เป้พูดกับผมจบก็เปิดประตูรถออกไป เห้ย!!!!! คือมึงจะไปหนายยยยย ไอ้เป้แม่งทิ้งผม ไอ้สัส ไอ้เห็บชะมด ไอ้ปีกหมา ไอ้กึ๋นควาย ไอ้หูโดเรมอน ไอ้ไอ้ไอ้ ไอ้ผัวเลวววววว ฮือออ แต่เหยยยย ตำรวจมาทำไม?
"ไหนครับๆ คนท้องอยู่ไหน" คุณตำรวจวิ่งหน้าตื่นมาถามหาคนท้องพร้อมกับส่องหน้าเข้ามาในรถเลยจ๊ะเอ๋กับผมพอดี
"ภรรยาผมเองครับ ปวดท้องจะคลอดรบกวนคุณตำรวจเปิดทางให้รถผมได้ไหมครับ" ไอ้เป้ร้อนรนบอกคุณตำรวจคุณตำรวจตบปากรับคำพร้อมจะช่วย
"ได้ครับๆๆๆ ขับรถตามผมนะครับจะใช้รถตำรวจเปิดทางให้ แล้วเดี๋ยวมีตำรวจจราจรอีกคนจะช่วยภรรยาคุณบนรถเผื่อคลอดฉุกเฉิน" เฮือก คลอดฉุกเฉินอะร๊ายยยยย ผมไม่มีช่องคลอดผมมีแต่ช่องครี่ ผมได้แต่ส่งสายตาอ้อนวอนไปให้ไอ้เป้มันก็เหมือนจะเข้าใจ ย้ำนะว่าเหมือนจะ...
"ตกลงครับ รบกวนด้วยนะครับ" เหย ไอ้เป่บอกคุณตำรวจเสร็จก็ขึ้นรถรอรถตำรวจเปิดทางไปโรงพยาบาลให้ และที่สำคัญมีตำรวจคนนึงขึ้นมาบนรถบนเบาะข้างๆผม
"ขับตามรถตำรวจเลยครับ ส่วนคุณถ้าไม่ไหวบอกผมนะครับผมเข้าอบรมการทำคลอดมาทำได้ทุกรูปแบบเผื่อฉุกเฉิน เผื่อไปไม่ทันโรงพยาบาล ผมสามารถทำคลอดให้คุณได้ครับ เชื่อมือผม ผ้มจ่าสิบเอกอันเบิด ดอกอีหล้า ยินดีรับใช้ประชาชนครับผ้มมมมมม!!!" ฮื้อออออ ลูกผมจะตกใจเดี๋ยวปวดหนักกว่าเดิม
"ม..ไม่เป็นไรครั..เอ่อ ค่ะ"
"หลิวทนก่อนนะคุณตำรวจเปิดทางให้อีกไม่นานก็ถึง ฮึบไว้ ฮึบไว้" ผมฮึบตามที่ไอ้เป้บอกแต่ก็ยังเจ็บอยู่ดีอ้ะ
"ทนไม่ไหวบอกผมนะครับ ทนไม่ไหวบอกผม ผมทำได้ครับผ้มมม!!" เอ๊อออออ ผมรู้แล้ว แต่คือผมคลอดไม่ออกไง ผมไม่มีช่องคลอดไง ฮ่วย!!!!
"ฮึก" นาทีนี้ขอร้องไห้อย่างเดียว
"เจ็บมากเหรอครับ มาครับๆนอนลงท่าเตรียมคลอดนะครับคุณผู้หญิง เผื่อหัวเด็กโผล่ครับจะได้ช่วยเหลือทัน" มันไม่ด๊ายยยยยยยย คุณตำรวจ จะมีก็แต่ครี่ผมนี่แหละที่จะโผล่มาทักทายคุณตำรวจน่ะ ผมรีบสั่นหัวทันทีไม่ยอมทำตามที่คุณตำรวจบอก
"เอ่อ..ภรรยาผมคงกลัวน่ะครับ เลี้ยวขวาข้างหน้าก็ถึงแล้ว ขอบคุณมากนะครับ" ห๊ะ จะถึงแล้วเหรอ โอ๊ย ปริ่มมมมมมมมมม
"ยินดีรับใช้ครับผ้ม!!!" พอมาถึงโรงพยาบาลผมก็ถูกส่งตัวเข้าห้องผ่าตัดโดยมีคุณหมอชุดเดิมตอนทำคลอดน้องจุนรวมถึงแม่ไอ้เป้ด้วยเข้ามาทำคลอดให้ผม ตอนนี้ไม่อยากรับรู้อะไรแล้วอ่ะ ผมปวดท้องจนเหนื่อยจนอยากจะหลับ รอบข้างผมทำอะไรผมไม่ค่อยจะอยากรับรู้ รู้แค่ว่ามือที่จับอยู่โคตรอุ่นเลย....
"อดทนนะหลิว กูอยู่ตรงนี้เหมือนเดิม" เสียงกระซิบข้างหูพร้องกับความอุ่นบนหน้าผาก แค่นี้ก็มีกำลังใจเยอะแยะ....
Tbc.
ตอนหน้าจบแล้วนะตัวววววววว
ข้าเองก็ใจหายวาบๆ ไม่อยากให้จบแต่ข้ารู้สึกว่ามันอิ่มแล้วกับสองผัวเมียคู่นี้ คือนางรักกันดีมีลูก คนรอบข้างเข้าใจ ข้าสัญญานะตัวว่ามีตอนพิเศษแน่นอนนนนน ขอบคุณทุกคอมเม้นท์มากๆๆๆๆๆ ทุกคนคือแรงผลักดันของข้าเลยนะ ถ้าไม่มีทุกคนข้าคงแต่งไม่ออกทำไม่ได้ รักคนอ่านนะ จุ้บๆ
เจอกันตอนหน้าค่าาาาาา (โบกมืออย่างนางงาม)
หัวข้อ: >>..รักปาฏิหาริย์..<< (mpreg) ตอนพิเศษ ตำนานห้องน้ำหลังโรงเรียนกับเสียงร้องไห้ปริศนา 7/12/18 (อ่าน 316580 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก