Special part
“มึงๆ คู่ที่อยู่หน้าร้านอ่ะ มึงว่าใช่เปล่าวะ แฟนกันหรือแค่เพื่อนวะมึง”
“ไม่รู้อ่ะมึง แบบนี้ต้องดูมือดูสายตาเว้ย”
“โอ๊ยยยยยย มึงเอ๊ย คือแบบถ้าใช่นะกูคงกรี๊ดอ่ะ นี่ขนาดดูแค่นี้ยังฟินเลยอ่ะมึ๊งงงง”
“จริงมึง คู่วายในอุดมคติกูเลยค่า คนตัวสูงก็หล่อคนตัวตัวเล็กกว่าก็ดูดี”
“เออดิ กูอยากให้เขาเป็นแฟนกันอ่ะมึง มันใช่อ่ะมึง มันใช่”
“มึงๆๆๆๆๆ เขาหยอกกันด้วยอ่ะมึง มึงดูคนตัวสูงเขกหัวคนตัวเล็กดิวะ โอ๊ยยยย ตบหน้าชะนีอย่างกูที”
“เห้ยๆๆๆ เขาเดินมากันแล้วเว้ย แอบฟังมึงแอบฟัง ...ทุกคนเงียบ!ปฏิบัติ!”
‘Liw’
“หลิว กินไรดี” เป้น้อยถามผมขึ้นมาขณะที่เราสองคนเดินอยู่แถวๆหน้าร้านอาหารแห่งหนึ่งในห้าง
“อยากกินแบบปิ้งย่างอ่ะ แต่มึงอยากกินแบบชาบูใช่ปะ”
“ป่ะ งั้นกินปิ้งย่างกัน”
“แต่มึงบอกอยากกินชาบูไม่ใช่เหรอ”
“กูกินได้หมดอ่ะถ้ามีมึงกินด้วย” ก่อนจะทำให้กูอายได้ปรึกษากูบ้างไหมครับ?
“เออ แล้วอย่ามาบ่นว่ากูไม่ตามใจแล้วกัน” ผมแล้วเดินนำหน้ามันเข้าไปในร้านปิ้งย่างสัญชาติเกาหลี ได้ยินเสียงพนักงานพูดต้อนรับลูกค้าเป็นภาษาเกาหลีขึ้นมาพร้อมกัน โทษเถอะครับกูฟังบ่ออก -.- พนักงานมารับออเดอร์ให้พวกผมสั่งแล้วเดินจากไป วันนี้ผมกับเป้น้อยมากันแค่ 2 คนนะเพราะเด็กๆไปเที่ยวกับปู่ย่าตายายเขา เพราะเมื่อคืนผมดูตัวอย่างหนังในโทรทัศน์เลยนึกได้ว่าผมไม่เข้าโรงหนังมานานนนนนนนนนแล้ว แล้วตอนเช้าพ่อๆแม่ๆก็มารับเด็กๆไปเที่ยวกันพอดีเลยมีเวลาได้สวีทกับหวานใจ คึคึ
“เออ แล้วตกลงมึงอยากดูหนังเรื่องไร” เป้น้อยที่กำลังพลิกหมูในกระทะไปมาถามผม
“อยากดูหนังผี”
“หื้ม? แน่ใจ๊?”
“อื้อ แน่”
“จะไม่ร้อง? ไม่ปิดตา?”
“เอ่อ.. มั้ง” ฮ่าๆๆๆ จะไม่ให้ไอ้เป้สงสัยได้ไงก็เวลาผมดูหนังผีทีไร จ่ายค่าตั๋ว 200 ได้ดูไม่ถึง 20 ปิดตาแม่งทั้งเรื่องแล้วเอาแต่ถามไอ้เป้ว่าเรื่องมันเป็นยังไง แต่แปลก ผมก็ยังอยากจะดู
“ตามใจนะ อย่างอแงแล้วกัน” ไอ้เป้พูดแล้วคีบหมูสามชั้นมาใส่ในจานผม
“อื้อ ไม่งอแง” ผมรีบพยักหน้ารัวๆแล้วคีบหมูขึ้นมากิน อ๊า อร่อย ผัวตามใจแบบนี้คืนนี้ต้องให้รางวัล คึคึ
“....อ๊ายยย” หือ? เหมือนผมจะได้ยินเสียงกรีดร้องแว่วๆมาจากไหนสักแห่งนะ ยังไม่ทันจะได้เลือกหนังก็หลอนแล้วเรอะ? ผมมองหาก็เห็นแต่ผู้หญิงกลุ่มหนึ่งน่าจะเป็นเด็กมัธยม คงจะคุยเรื่องสนุกๆกันตามประสาเด็กวัยไล่เลี่ย(?)กับผมละมั้ง
“ผมเริ่มยาวแล้วนะ จะตัดไหม” ไอ้เป้ยื่นมือยาวๆของมันมาเสยผมเปิดเหม่งของผม
“ตัดพร้อมกันดิ เอาทรงเดียวกัน นะๆ” ผมเลยขอให้มันตัดด้วยเพราะพวกผมไม่ได้ตัดผมนานแล้ว
“อยากหล่อเหมือนกูอ่ะดิ” มันปล่อยหน้าม้าผมลงแล้วเอากำปั้นมาทุบหัวผมแทน ทำร้ายร่างกายมากกกก กูจะฟ้องปวีณา
“กูต้องหล่อกว่าอยู่แล้ว ไอ้น้อง” ผมเลยยักคิ้วกวนตีนมันไปทีนึง
“จ้าๆ พ่อคนหล่อ รีบๆกินให้อิ่ม ไหนจะตัดผมไหนจะดูหนัง”
“มึงรีบ? ยังไม่เที่ยงรีบแล้ว?”
“ผมขอโทษครับเมียครับ ไม่รีบแล้วครับ ตามสบายเลยครับ”
“ดีมากกกกก” แล้วผมก็ก้มหน้าก้มตากินอาหารตรงหน้าต่อพร้อมกับได้ยินเสียงโหยหวน(?)จากสาวๆโต๊ะเดิม หรือบางทีพวกเธออาจจะเหยียบเท้ากันก็เป็นได้นะ หลังจากที่ผมสองคนเริงร่าและอิ่มหนำสำราญกับอาหารเกาหลีกันแล้วก็จ่ายเงินแล้วเดินออกมาจากร้านเพื่อจะไปตัดผมต่อ where where is where where (ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ขอโทษถ้าไม่เก็ทมุข T T) ตัดผมเสริมหล่อก่อนค่อยดูหนังละกัน
“...เห้ยมึง ตามมะๆ”
“ตามเหอะมึง กุอยากฟิน” หืม? ดาราเกาหลีมาเหรอ สาวๆโต๊ะนั้นถึงได้พูดอะไร ตามๆ หรือผมอาจจะหูแว่ว
“เป้ ไปกินติมก่อนนะค่อยดูหนัง” ผมเกาะแขนไอ้เป้แล้วพูดขึ้นมา ผมสองคนตัดผมเสร็จแล้วแหละ บอกเลยว่าหล่อเฟี๊ยว
“ยังไม่อิ่มอีก” ไอ้เป้ก้มหน้ามามองผมแล้วถาม
“ก็มันไม่เหมือนกัน เมื่อกี้เป็นอาหารหลัก อันนี้เป็นของว่าง เราควรกินให้ครบนะ ไม่ควรเลือกกิน” ผมเงยหน้าพูดกับมันทั้งๆที่มือยังเกาะแขนมันอยู่
“แต่มึงอ่ะเขาเรียกกินไม่เลือกแล้วหลิว ตัวเท่าเมี่ยงกินอย่างกับสูบ” มันพูดแล้วเอากำปั้นมาวางบนหัวผม เอะอะทุบๆ
“ไม่ได้หรือไงล่ะ” ผมถามมันเสียงอ่อย
“ถามจริง” ไอ้เป้หันมาหาผมทำหน้าตาจริงจัง เอ่อ..
“ถะ ถามอะไร” มึงจะทำหน้าจริงจังทำไมเนี่ย กูไม่ค่อยคุ้นกับความจริงจัง
“มึง...”
“อะไร กูอะไร”
“กระเพาะมึงมีหลุมดำใช่ไหม ตอบมานะ!” 0.0 ผมนี่ได้แต่นิ่ง คือมึงจะทำหน้าตาจริงจังเพื่อ????? กูลุ้นจนขี้แทบเล็ด วู้ววว
“ฟายยยยย”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ หน้ามึงอย่างตลกอ่ะหลิว” มันเอามือมาเขี่ยๆจิ้มๆแก้มผมแล้วหัวเราะอย่าบ้าคลั่ง อืม ดูท่าว่าไอ้เป้จะสะใจมากนะที่ได้กวนตีนผมเนี่ย มีลูกกวนตัวมีผัวกวนตีนจริงๆ -.- (มันใช่เหรอ)
Rrrrrrrrr
ยังไม่ทันจะได้ทำร้ายไอ้เป้คืนโทรศัพท์ผมก็สั่นขึ้นมาก่อน แม่ผมเองสงสัยเรื่องเด็กๆ
“ครับแม่”
(หลิว คุยกับน้องจุนนะ น้องจุนอยากคุยด้วย)
(คุณแม่)
“ว่าไงน้องจุน เที่ยวสนุกไหม”
(สนุกๆๆๆ น้องจุนได้ถ่ายรูปกับพี่หมีด้วยล่ะคุณแม่)
“เหรอ ดีจัง แล้วน้องจุนเป็นเด็กดีหรือเปล่า”
(เป็นสิน้องจุนเป็นเด็กดี น้องจิณก็เป็นเด็กดี น้องไม่งอแงเลยคุณแม่)
“ดีจังเลย งั้นตอนเย็นเจอกันนะ”
(โอเค๊ คุณแม่ขอคุยกับคุณพ่อบ้างจิ) ผมเลยยื่นโทรศัพท์ให้เป้ที่ยืนมองตาปริบๆอยู่ข้างๆ
“ครับ ทานข้าวยัง”
“เหรอ ทานเยอะๆนะ”
“...ไม่ได้ น้องจุนต้องทานข้าวก่อนค่อยทานขนม”
“ดูน้องด้วยนะ”
“ครับ ไม่ดื้อนะ เดี๋ยวพ่อซื้อขนมไว้ให้”
“โอเคครับ เจอกันตอนเย็นนะ” แล้วเป้ก็วางสายไป ผมชอบเวลาที่เป้คุยกับเด็กๆนะมันดูน่ารักมุ้งมิ้งยังไงไม่รู้ แลดูเป็นคุณพ่อที่อบอุ๊นอบอุ่น
“ป่ะ ดูหนังกัน” มันยื่นโทรศัพท์มาให้ผมแล้วจูงมือผมขึ้นบันไดเลื่อนไปชั้นโรงหนัง
“คิดถึงเด็กๆเนอะ” ผมพูดขึ้นมาตอนเดินไปเรื่อยๆ
“เดี๋ยวตอนเย็นก็ได้เจอ ตอนนี้ก็สวีทกับพ่อของเด็กๆไปก่อนนะ” พูดเฉยๆจะไม่ว่าอะไรนะ แต่คือยื่นหน้ามาใกล้ๆแล้วทำหน้าหื่นนี่คือ?
“ก็ได้ฮะป๋าเป้ เลี้ยงดูน้องหลิวด้วยนะ” ผมเลยพูดกลับไปแล้วซบกับแขนมันพร้อมกระพริบตาปริบๆ
“ได้สิจ๊ะ เดี๋ยวป๋าดูแลน้องหลิวเองมาม๊ะคนดีของป๋า ไปซื้อตั๋วหนังกัน” มันพูดแล้วลุบหัวผมเหมือนผมเป็นเด็กป๋าจริงๆอ่ะ
เฮ้อออออ เห็นว่าหล่อหรอกนะถึงยอมให้ลูบเนี่ย ว่าแต่....ตรงมุมเสานั่นเป็นเด็กผู้หญิงกลุ่มนั้นอีกแล้วเหรอ แถมยังมองมาทางนี้อีก สงสัยคิดว่าผมเป็นศิลปินเกาหลีล่ะมั้ง แหม...ถึงผมจะหล่อแต่ผมก็ไม่ใช่อปป้าของสาวๆหรอกนะ เอ้อ หล่อเพลีย...
End of special part
สั้นเนอะ ไม่มีไรมาก คิดถึง ฮ่าๆๆๆ อยู่ๆมันก็แว๊บเข้ามาในหัว อ่านกันเล่นๆแก้เครียดนะตัว (เอ๊ะ! หรืออาจจะเครียดกว่าเดิมเพราะความหล่อของอิหลิว กรั๊กๆ)
ไว้โมเมนท์มันวูบเข้ามาในหัวเมื่อไหร่จะแวะมาหานะตัว ขอบคุณทุกคอมเมนท์ทุกกำลังใจนะคะ รักคนอ่านนะ จุ๊บๆๆๆๆๆ
โบกมืออย่างนางงาม
หัวข้อ: >>..รักปาฏิหาริย์..<< (mpreg) ตอนพิเศษ ตำนานห้องน้ำหลังโรงเรียนกับเสียงร้องไห้ปริศนา 7/12/18 (อ่าน 316568 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก