ปาร์ตี้ของน้องครีม
{ K }♨ ผมดันไอ้ตัวเล็กให้นอนลงกับเตียงนอนที่หอมฟุ้งไปด้วยกลิ่นน้ำยาปรับผ้านุ่ม ตาแดงๆนั้นจ้องผมเหมือนมีเรื่องอยากจะถามอกเยอะแยะ ผมเหยียดยิ้มให้และพยักหน้าเชิงอนุญาตให้ถามได้
“ป้าเค้าจะติดคุกไหมครับ” พูดแค่นั้นก็เบะปากร้องไห้อีกรอบ ทำเอาผมมือสั่นทำอะไรไม่ถูก ขี้แยจังว่ะ!!!!
“ก็ถ้าตามสัญญาก็ 20 ปี แต่ถ้ารวมกับคดีอื่นๆด้วยอาจจะเยอะกว่านี้”
“คดีอะไรหรอครับ”
“ค้ายาและค้าประเวณี” พอพูดแค่นั้นไอ้หนูก็หันหน้าไปอีกทางซุกกับหมอนสะอึกสะอื้นใหญ่ …
นี้ผมทำอะไรผิดรึเปล่า ??? ผมทำตัวไม่ถูกเลยเอื้อมตัวไปลูบหัวเด็กน้อยสองสามทีและเลี่ยงเดินออกมาจากห้องเสียงเบากริบ ไอ้เด็กนี้แทนที่จะดีใจเสือกร้องไห้เป็นปี่แตก เอาใจไม่ถูกเลยเว้ยยยยยยยย!!!!! ออกไปตั้งสติก่อนสตาร์ทแล้วกัน กูไม่เคยเลี้ยงเด็กนี้หว่า!!!!
ครืดดดดดดดดดดดดดด ครืดดดดดดดดด แผ่นดินไหวครับ แต่ไหวในกางเกงนะ ผมคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาดูเบอร์ ไอ้ห่าราช ก่อนจะกดรับสาย มันคงโทรมารายงานสถานการณ์
“เออเป็นไงบ้างว่ะ” ผมล้มตัวนั่งที่โซฟามองไปที่ห้องของตัวเล็กเป็นระยะๆและกุมขมับด้วยความปวดหัว แม่งตอนกินเหล้ายังไม่ปวดเท่านี้เลยยยยย
“เรียบร้อยอีป้าโดนซิ่ว ตอนนี้ไอ้บิวกำลังเคลียร์ให้อยู่ และน้องครีมอ่ะ”
“แหกปากร้องไห้ห้องกูน้ำจะท่วมล่ะ ”
“เอาน๊า มึงก็เข้าใจเด็กมันหน่อย”
“เออๆ ฝากจัดการเรื่องด้วย กูไปดูไอ้เด็กนั้นก่อน”
“แหมๆ ได้เคลมเด็กหน่อยเดียว เอาใจใหญ่เชียวน๊า กิ้วๆ ” มันชิ้งวางสายไปส่วนผมก็เลียบๆเคียงๆไปหน้าห้อง ก่อนจะค่อยๆแง้มประตูออก เสียงสะอื้นหายไปแล้ว
“เป็นไงไอ้ตัวเล็ก ร้องทำไมนักหนา”
พอเข้าไปได้ผมก็นั่งลงข้างเตียงจับตัวเล็กๆที่ซุกอยู่อีกข้างให้หันมา ไอ้ตัวเล็กพอเห็นผมก็เบะปากอีกรอบด้วยความสงสารเลยอุ้มไอ้ตัวเล็กขึ้นมานั่งบนตัก กอดปลอบประโลมเหมือนเด็กตัวเล็กๆ รายนี้มุดคอผมจนคอผมเปียกไปหมด กูไม่ได้คิกอะไรจริงๆนะท่านี้กูแค่ปลอบเด็ก ยัง ยังไม่เลิกส่องกล้องอีก เดี๋ยวพ่อก็สั่งเก็บเรียงตัวเลยนี้ แต่เอาเมมโมรี่มาให้กูนะจะเก็บไว้ดูเล่น จ๊าก!!! กูล้อเล่น ฮ่าๆๆๆๆๆ
“เลิกร้องได้แล้วน๊า”
“ถ้าผมยอมความ ป้าผมจะถูกปล่อยไหมครับ” ผมชะงักก่อนจะค่อยๆผลักเด็กนี้ออกเบาๆ และมองด้วยความสงสัย ทำไมไอ้เด็กนี้ไม่มีความโกรธแค้นอะไรเลยหรอไง ตัวเองก็แทบจะถูกเอาไปทำอะไรต่อมิอะไรแท้ๆ
“ผมเชื่อว่าป้าผมเขาสามารถกลับตัวได้ แต่ถ้าป้าผมอยู่ในคุก ป้าอาจจะไม่มีวันได้กลับตัว ฮึก เขาคือญาติคนเดียวของผม” โฮวววววววววววววววววววว!!!! โลกสวยยยยยยยยยยยย!!!! กูล่ะหน่ายมองไอ้เด็กหน้าแดงๆตาแดงๆนี้แล้วถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่
“ไม่โกรธเลยหรอไง”
“โกรธครับ” ไอ้หนูพนักหน้าน้ำตาหยดแหมะลงที่กางเกงผม กูว่านะถ้าปลอบไอ้เด็กนี้เสร็จต้องเอาเสื้อผ้าที่กูใส่อยู่ไปปั่นแห้งแล้วล่ะ เปียกขนาดนี้ ต่อมน้ำตาทำงานดีจริงๆไอ้เด็กนี้
“แล้วทำไมถึงอยากให้ป้าออกมา ทั้งๆที่เขาทำกับนายไว้ตั้งเยอะ” พอพูดแค่นั้นแขนเล็กๆก็กอดคอผมและเอาหัวถูๆเหมือนลูกแมว อ้อนสินะ … อย่าหวังว่าจะได้ผลไม่มีทาง ไม่มีทางที่กูจะไม่ยอมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!!!!!
“เออๆ เดี๋ยวจัดการให้เลิกร้องได้แล้ว!” ไอ้เด็กน้อยพยักหน้าก่อนจะเงยหน้าทั้งๆที่หน้ายักเปียกไปด้วยน้ำตาและขี้มูก ฮ่าๆๆๆๆ หน้าตาเกือบหน้ารักแล้วถ้าไม่มีขี้มูก
“แต่ผมก็ขอบคุณคุณคิงมากนะครับที่ทำให้ป้าผมอาจจะไม่กล้าที่จะทำผิดอีก ต่อไปนี้ก็ให้ป้าผมแกเลือกชีวิตของตัวเองนะครับ” ผมพยักหน้าให้ไอ้ตัวเล็กก็ยิ้มกว้างและทำท่าจะคลานลงไปจากตักผม ผมเลยกระชับเอาไว้ไม่ให้ลง ตากลมมองผมอย่างสงสัย
“แต่เดี๋ยวก่อนนะไอ้ตัวเล็ก ไหนเรียกฉันว่าพี่สิ”
“เอ่อ …”
“ก็นายเป็นลูกแม่ฉันแล้ว ก็ต้องเป็นน้องฉันด้วยสิ เรียกสิ … พี่คิง~” ผมทำเสียงล้อเลียนผู้หญิงที่ชอบเรียกผม เสียงเล็กๆยานๆ ไอ้หนูก้มหน้ามองมือตัวเองและพูดกระซิบอะไรที่ผมไม่ได้ยิน
“พูดอะไรฟังไม่รู้เรื่อง”
“พะ พี่คิงงงงงงงง” ไอ้หนูพูดออกมาเสียงดังจนผมหลุดขำ ฮ่าๆๆๆ ให้มันได้อย่างงี้สิ เรียกพี่ดีกว่าคุณอายุแค่ 21 ทำมาเป็นเรียกคุณ เดี๋ยวเถอะไอ้เด็กนี้ ทำตัวให้มันน่ารักน่าขย่ำแบบนี้ล่ะ พ่อจะแกล้งให้หนำใจเลยยยยยยยย!
.
.
.
“ปาร์ตี้ … บ้านมึงเรียกว่าปาร์ตี้หรอว่ะไอ้คิงงงงงงงงงงงงง” ไอ้ราชโวยวายทันที่ที่เดินเข้ามาในสนามบ้านผมไม่ต่างจากไอ้บิวไอ้ปิงที่ยืนอ้าปากค้าง ตอนกูดูแปลนงานกูก็อ้าปากค้างเหมือนกัน แต่พวกมึงจงเข้าใจกูเถอะ กูมันคนหมู่น้อย คนหมู่มากเขาก็เลยไอ้สิทธิการตัดสินใจไปครอง =_=’
สามวันต่อมาหลังจากวันนั้น บ้านผมจัดงานปาตี้ครับ โดยมีคุณแม่สุดที่รัก ป้าลิน และไอ้หนูครีมเป็นหัวงานหลัก แน่นอนถ้าสามคนนี้รวมพลังกันเมื่อไร ปาร์ตี้ที่กูใฝ่ฝันก็ไม่สามารถเกิดขึ้นได้
ตอนนี้สนามบ้านผมถูกเปลี่ยนเป็นลานอาหารหวานครับ มีทั้งทองหยิบทองหยอด ขนมมากหน้าหลายตา มีทั้งขนมไทยและขนมฝรั่ง มีเค้กก้อนโคตรตะระใหญ่วางอยู่ตรงกลางลาน จากเหล้าเบียร์เปลี่ยนเป็นนมสดทั้งช็อกโกแลต สตอเบอรี่ รสกล้วยก็มีนะครับ ใครไม่ชอบกินแบบมีรสชาติก็มีรสจืดให้เลือกเป็นถังๆ น้ำผลไม้อยู่อีกมุมนึง เสาที่ประดับด้วยอมยิ้ม ทำเอาไอ้ขี้ยาทั้งหลายอึ้งตาค้าง
“อ้าวมาแล้วหรอหนุ่มๆเชิญด้านในนะจ๊ะ” แม่ผมเดินตามพวกเราที่ยืนอึ้งตะลึงกันอยู่หน้างาน ในที่นี้ไม่มีคนใช้อยู่แล้วครับเพราะที่สำหรับพวกนั้นจะอยู่อีกสนามนึง ซึ่งแน่นอนเหล้ายาปลาปิ้งพร้อม !!!!
“กะ กูกลัวไม่เข้านะ”
“ไปไอ้เหี้ยมาถึงขนาดนี้แล้ว” ผมลากคอไอ้บิวตามหลัวไอ้ราชกับไอ้ปิงที่ตอนนี้โดนป้าลินกับคุณแม่ลากไปแล้ว ในระหว่างที่เดินๆดูไปผมเห็นไอ้ตัวเล็กยุ่งวุ่นวายอยู่ที่โต๊ะขนมไทยที่มีแขกของคุณแม่กำลังเลือกให้หยิบใส่จานอยู่เลยเดินเลี่ยงออกมา
“อ่ะพี่คิง มาแล้วหรอครับ” พอเห็นผมก็ยิ้มและพูดทักทายทันที
“เหนื่อยไหม”
“ไม่ครับ สนุกดี ท่านอะไรไหม”
“มีอะไรกินบ้างล่ะ”
“อ้าววววววววน้องครีมมมมมมมมม”อยู่ๆไอ้ราชมาจากไหนไม่รู้เข้าไปกอดคอไอ้ตัวเล็กและโยกไปมา ไอ้ตัวเล็กที่ถือคีมคีบขนมอยู่ตกใจเลยเอาฟาดเข้าให้ที่หน้า ฮ่าๆๆๆๆๆ สมน้ำหน้า!!!!
“อ่ะ ขอโทษครับพี่ราชครีมไม่ได้ตั้งใจ”
“สมน้ำหน้าไอ้เหี้ย ไอ้ปิงไอ้บิวเอาไอ้ตัวห่านี้ไปเก็บ” ผมตะโกนลั่นก่อนที่ไอ้สองตัวจะวิ่งมาทั้งๆที่ปากและมือยังถือขนมกันมาคนล่ะชิ้นสองชิ้น ไอ้ห่าแล้วทีเมื่อกี้ทำเป็นไม่อยากเข้า !
เรากินขนมไปคุยกันไป เล่นแหย่ไอ้เด็กครีมไปพลางๆ แม่ผมกับป้าลินต้อนรับแขกกันด้วยงานที่ล้นมือ จนในที่สุดก็ได้พักเมื่อแขกกับไปหมด แม่กับป้าจึงถือถ้วยขนมมานั่งรวมกับพวกผมที่นั่งคุยกันอยู่ก่อนแล้วที่โต๊ะ โดยที่มีเหล้าย้อมใจอยู่เพียงขวดเดียว กูแม่งวิ่งไปเอามาจากพวกคนงานในบ้านเลยนะเนี้ย!!!!
“หนูครีมล่ะตาคิง”
“โน้นยืนหัวทุยเก็บของอยู่”ผมโบ้ยปากไปอีกทางที่มีไอ้หนูวิ่งไปวิ่งมาอยู่
“ตายจริงบอกแล้วว่าไม่ต้องทำ เฮ้อ ป้าลินไปดูแกทีนะค่ะ ฉันขอคุยกับหนุ่มๆนี้ก่อน” แม่ผมว่าก่อนจะนั่งลงเก้าอี้ข้างไอ้อ้วนปิงที่ยังยัดขนมไม่เลิก
“เรื่องป้าของหนูครีมไปถึงไหนแล้วล่ะ หือ?”
“ก็อยู่ในขั้นขอประกันตัวครับแต่ถึงอย่างไร ใบสัญญายังคงยังมีผลทางกฎหมายตลอดชีวิตครับ” ไอ้บิวตอบอย่าสุภาพ
“ดีแล้ว นี้ แม่คิดว่าเราน่าจะให้หนูครีมเรียนต่อนะ น่าสงสารนะ ตัวแค่นี้ก็ไม่ได้เรียนแล้ว คงจะเหงาถ้าอยู่แค่ที่ห้องอย่างเดียว เพื่อนก็ไม่มี”
แม่ผมพูดแบบเพ้อๆ จริงๆผมก็คิดตั้งนานแล้วครับเพียงแต่ไม่มีเวลาติดต่อแค่นั้นเอง ผมเลยตอบตกลงและให้ท่านเป็นคนจัดการเรื่องนี้เอง แม่ผมดี้ด๊าใหญ่ พอได้สมใจแม่นางเธอแล้วก็วิ่งไปหาไอ้หนูทันที ผมมองตามไปก่อนจะหัวเราะเมื่อเห็นแม่ลูกเขากอดกันด้วยสีหน้าของไอ้หนูยิ้มแป้นด้วยความดีใจ เฮ้อ …
“นี้พวกมึง …” ผมหันไปมองไอ้ปิงที่ยัดขนมอยู่ มันเงยหน้าที่มีน้ำตาลติดหน้าขึ้นมามองพวกผมและยักไหล่พูดขึ้นอย่าไม่ใส่ใจนัก
“เดือนหน้ากูจะไปต่างประเทศนะ แม่กูเรียกตัว”
“ไมไม่เห็นมึงบอกกูว่ะ” ไอ้ราชขมวดคิ้วถามเพื่อนมัน
“ก็บอกอยู่นี้ไง”
“และมึงจะไปนานแค่ไหน” ผมถามขึ้นบ้าง
“ไม่รู้ดิ อาจจะ สัปดาห์ เดือน หรือไม่ก็อาจจะปีก็ได้ มึงก็รู้แม่กูเขาไม่เหมือนคนปกติ”
ไม่มีใครถามต่อมันอีก มีแต่ไอ้บิวที่เอามือไปตบหลังเบาๆเชิงปลอบใจมัน ลูกชายเพียงคนเดียวของธุรกิจที่กำลังจะล้มละลายอย่างมัน น่าลำบากใจนะครับที่ต้องเจอเรื่องอะไรแบบนี้ เวลาสนุกของมันคงจะหมดลงแล้วล่ะ ผมชนแก้วกับมันตลอดทั้งคืนเป็นการสั่งลา แต่ไม่ใช่ครั้งสุดท้ายก่อนไปต้องลากมันไปสั่งลาให้เต็มที่หาหญิงให้มันสักคนสองคน หึหึ
แต่ยังไงผมก็บินไปหามันได้ตลอดอยู่แล้ว ยังไงไอ้อ้วนนี้ก็เพื่อนสนิทผมวันยังค่ำ …
===========================
ใครเชียร์น้องให้ได้เรียนได้เรียนสมใจแล้วนะค่ะ แอบรู้พล็อต ฮ่าๆๆๆๆๆ
สงสัยต้องเอาให้หักดิบกว่านี้จะได้เดากันไม่ถูก ฮ่าๆๆๆๆ
ตอนต่อไปเป็นตอนพิเศษนะค่ะ มาดูกันสิคู่ใครหน่อ ใช้ B X F รึเปล่าหนอออออ
SECRET LOVE บ้านนี้ผมแอบมีรัก
ฝากเรื่องนี้ด้วยนะค่ะ
ขอบคุณทุกกำลังใจนะค่ะ จุ๊บๆ
โพลล์
หัวข้อ: K ❤ C เก็บโคตรรักจาก กองขยะเปียก♨{คิดถึงเลยมาหา อิอิ}23/6/59 P.41 END (อ่าน 303023 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก