พ่อลูกเชื้อไม่ทิ้งแถว
{ K }♨ ตาลุงที่นั่งเต๊ะท่าไขว่ห้างสบายใจอยู่ที่โซฟาในห้องทำงานบรรยากาศอึมครึ้มมีคนเคยบอกว่าผมน่ะหน้าเหมือนเขาอยากกับแกะ แต่ขอโทษเถอะ เขาตั้งหากที่หน้าเหมือนผมเองใช่ว่าผมจะอยากน่าเหมือนเขาซะเมื่อไรแถมตาลุงนี้ก็ 40 กว่าปลายๆจะ 50 และ กูยังไม่แก่ขนาดนั้นนะครับผม
“จะเรียกผมมาบ่นอะไรอีกล่ะพ่อ” ตาแก่เหลือบมามองผมนิดหน่อยก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่ท่าทางเหนื่อยใจซะไม่มีอ่ะ แน่ล่ะสิมีลูกอย่างผมเหนื่อยมากสินะ เฮอะ!
“เฮ้อ ไอ้คิงนะไอ้คิง ฉันอุตส่าห์หาผู้หญิงดีๆมาถวายแกซะตั้งเยอะ ดันไปเลือกเด็กไม่รู้หัวนอนปลายเท้าได้ยังไง”
“จะพูดอะไรกันแน่” ผมขมวดคิ้วและเดินไปทิ้งตัวลงที่เก้าอี้ทำงานปุหนังสีดำของเขา นานเท่าไรแล้วที่ไม่ได้เข้ามาในห้องนี้ 5 หรือ 6 ปี
ตลอดเวลาที่ผมย้ายไม่อยู่คอนโดใช้ชีวิตเสเพไปวันๆ ผมไม่เคยที่จะลอดพ้นสายตาของพ่อได้ไม่ว่าผมจะไปเมาเหล้า มั่วหญิงอยู่ที่ไหน แต่นั้นแหละ พ่อพยายามยัดเหยียดผู้หญิงที่ดีพร้อมมาให้ผม แต่ผมรู้ตัวดีว่าไม่สามารถหยุดอยู่ใครได้ จึงพยายามผลัดไสไม่ยอมที่จะหมั้นหมายกับใคร และพอพ่อรู้เรื่องเจ้าครีมเข้า คงทำความแหลกใจให้สินะ หึหึ
“ก็แค่อยากถามให้แน่ใจว่า เด็กคนนั้นแกพร้อมจะดูแลเขาไปตลอดงั้นเหรอ”
“ก็อย่างที่เห็นแหละพ่อ ตอนนี้ยังไม่ใช่ แต่อีกไม่นานน่าจะใช่”
“และถ้ามันไม่ใช่ล่ะ” พ่อหันมามองผมด้วยสายตาตรง อะไรจะเย็นชาขนาดเน้ แก่แล้วนะพ่อเดี๋ยวก็เป็นลมเป็นแล้งไปหรอก
“แล้วทำไมถึงไม่ใช่ล่ะพ่อ” ผมหลีตาถาม
“เด็กนั้นผู้ชายใช่ไหม” พ่อถามผมก็พยักหน้าเอาขาขึ้นมาพากบนโต๊ะทำงานของพ่ออย่างสบายอารมณ์ ตาแก่นี้พูดจาไม่ค่อยรู้เรื่องครับ แต่ครั่งนี้ยอมรับอย่างนึงว่ากลัวพายุตามมาที่หลัง =_=’
“… อายุถึง 18 รึยัง”
“ยัง กำลังจะ 16 อีกสองเดือน ตอนนี้เขาเพิ่งเข้าเรียนต่อ ม.3” ผมว่า
“คุกสินะ บอกไว้ก่อนนะไอ้คิงฉันไม่ไปประกันตัวแกแน่” นั้นไงครับ ก็บอกแล้วไงว่ายังไม่ใช่ตอนนี้ ไม่คิดจะทำร้ายเด็กไม่มีทางสู้หรอกโว้ยครับ!!! ไม่ต้องมาทำเสียงเย็นชาจริงจังขนาดนั้นหรอก
“แต่ … แกจะคบกับเด็กนั้นก็ได้นะ มีข้อแม้อยู่เพียงข้อเดียว”
“อย่ามาบังคับให้ผมแต่งงานหรือไม่เดทกับลูกสาวบ้านไหนก็พอครับ และจะหาว่าไม่เตือน” เคยมีอยู่เคสหนึ่ง พ่อบังคับผมอย่างหนักขู่ว่าจะยึดรถตัดเงินไล่ออกจากบ้านไม่มีที่ซุกหัวนอนผมเลยไป แต่แหม พ่อไม่ได้บอกนี้ว่าห้ามพาขึ้นโรงแรม ผมเลยจัดไปหนึ่งดอก โอ้ยคุณเอ้ยเรื่องใหญ่เรื่องโตร้องไห้ร้องห่มกันเป็นเรื่องเป็นราว ผู้หญิงคนนั้นก็ใช่ว่าจะไม่เคยผ่านอะไรมาสักหน่อยไม่งั้นจะยอมขึ้นห้องกับผมง่ายๆงั้นหรอ เฮอะ ! คิดจะมาจับไอ้คิงให้อยู่ ไม่มีแดกกูหรอกเพราะสำหรับเฮียคิงไม่มีพลาดถุงยางพร้อมสองสามชั้นขนาดนั้นไม่มีรั่วแน่นอน แถมให้กินยาคุมทันทีอีก ว่าผมก็ไม่ได้อยากบังคับเองทำไม จากนั้นมาพ่อก็ไม่เคยบังคับผมอีกเลย
ไอ้คิงเลยอยู่สบายๆไปวันๆ แต่พอมาเจอไอ้เด็กครีมนั้น ชีวิตผมก็เปลี่ยนไปนิดๆละนะ จากกินเหล้า 6 วันต่อสัปดาห์เมาเป็นหมาลากหญิงไม่ซ้ำหน้า กลับตรงเวลาไปรับเด็กที่โรงเรียนกลับมาคอนโดนอนอยู่ห้องคอยแกล้งไอ้ตัวเล็กให้วิ่งรอบห้อง เหมือนลูกแมวผวาตลอดเวลานั้นซะอย่างงั้น
“ไม่หรอก ฉันรู้ว่าฉันบังคับแกไม่ได้ จากนี้ทุกเสาร์อาทิตย์ เด็กนั้นต้องมาอยู่ที่นี้ ส่วนแกไปฝึกงานที่บริษัทซะ”
“เน้!!!!! จะทำบ้าอะไรว่ะ” ผมตะหวาดลั่นลุกขึ้น ใครจะยอมให้ไอ้เด็กนั้นอยู่กับตาแก่เจ้าเล่ห์นี้ว่ะ!!!!
“อ่ะ จากจะแกล้งแค่ระดับ 2 เปลี่ยนเป็น ระดับ 3 ” ตาแก่ทำเสียงทีเล่นทีจริงหยิบรีโมตมาเปิดดูข่าวสบายใจ มีแต่ผมที่ยืนกัดฟันกรอดๆอยู่คนเดียว
“หน่อย ตาแก่!!!”
“ระดับ 5”
“…”
“ฉันน่ะพ่อแกนะไอ้คิง ไม่ว่าแกจะเจ้าเล่ห์ขนาดไหน ฉันย่อมเหนือกว่า รับข้อตกลงซะ ก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจ ไล่ไอ้เด็กนั้นเหมือนหมูเหมือนหมา” ผมเดินปึ้งปังลงมาจากห้องตาแก่ไร้เหตุผลนั้นทันที แม่งเอ้ยส่งเนื้อเข้าปากเสือชัดๆไม่น่าพาไอ้หนูมาตั้งแต่แรกเล้ยยยยยยยยยย
{ C }♨ เมื่อกี้คุณพ่อพี่คิงงั้นเหรอ หน้าเหมือนพี่คิงเดะเลยอ่ะต่างแค่เขาดูเป็นผู้ใหญ่และดูสุขุมมากกว่า แต่ดูนิสัยต่างกับพี่คิงเหมือนกันนะ เขาคงไม่ชอบผมแน่ๆ ขนาดผมไหว้เขาเขายังไม่รับไหว้เลย นี้ผมเป็นเด็กไม่ดีงั้นเหรอ แย่แล้วผมต้องทำอะไรสักอย่างไม่งั้นพี่คิง คุณแม่ ป้าลินจะเดือดร้อน … ผมจะทำอะไรดี ถ้าท่านไล่ผมจริงๆผมจะทำยังไง ผมจะไปอยู่ไหน ผมไม่มีบ้านให้กลับแล้ว …โรงเรียนล่ะ … ผมก็จะไปไม่ได้แล้วใช่ไหม เมโล่ ป้าคนขายข้าวใจดี กับเพื่อนๆในห้องทุกคน …จะไม่ได้เจอแล้วใช่ไหม
“ไม่ต้องคิดมากหรอกน้องครีม คุณท่านไม่ใจร้ายหรอกค่ะ”
“แต่ ป้าลินนนนนน ฮือ น้องครีมกลัว” ผมซุกอกป้าลินที่เอามือมาลูบหัวผมทันที ทันใดนั้นเองเสียงโวยวายจากด้านในบ้านก็ดังขึ้นผมผวามองไปทันที
“ครีมกลับห้อง!!!” อยู่พี่คิงก็เดินหน้าบึ้งตึงมาฉุดแขนผมอย่างแรงจนเจ็บไปหมดท่ามกลางเสียงห้ามของป้าลินที่ตะโกนเรียกไม่ขาดสาย คุณแม่และคนอื่นๆพากันร้องห้ามเข้ามาห้ามพี่คิงกันใหญ่โต ผมอยากจะร้องไห้ทั้งเจ็บทั้งไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น พอพี่คิงลงมาจากห้องคุณพ่อก็มาอารมณ์เสียใส่ผมซะอย่างงั้น … ผมจะทำไงดี
พอขึ้นมาบนรถได้พี่คิงก็บึ้งออกมาทันที ผมมองไปเห็นคุณแม่กับป้าลินยืนอยู่ทำหน้าตาน่าสงสารมาก เพราะผมรึเปล่า ?
“ต่อไปนี้ไม่ต้องมาที่นี้แล้ว ไม่ต้องขอมาแล้ว เข้าใจไหมครีม ”
“แต่ …” เสียงพี่คิงดูสั่นๆเหมือนออกคำสั่งกับผมแต่ก็เหมือนขอร้องด้วย เกิดอะไรขึ้น …
“ไม่มีแต่” น้ำเสียงเด็ดขาดทำผมสะดุ้ง แต่ก็รู้ว่าพี่คิงไม่ใช่คนโหดร้ายอะไร ยิ่งผมเงียบพี่คิงจะยิ่งโมโหมากขึ้น …
“พี่คิงใจเย็นนะครับเป็นอะไร ? ” ผมยืนมือไปจับหน้าขอเขาทำให้เขารู้สึกปลอดภัยเพราะตอนนี้พี่คิงตัวสั่นเหมือนกำลังโกรธมาก แถมขับรถเร็วมากอีกด้วยพี่คิงหันมามองผมก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่และค่อยๆผ่อนแรงเหยียบลงทำให้รถช้าลงก่อนจะเอาเข้าจอดข้างทาง เรายังอยู่ในหมู่บ้านพี่คิงครับทำให้บริเวณนั้นไม่มีรถผ่านไปมาเยอะนัก
“พ่อออกคำสั่งว่าทุกเสาร์อาทิตย์เราต้องมาอยู่ให้เขาแกล้ง พี่ไม่ยอมหรอก” เขาหันมารวบผมไปกอดแนบอกและลูบหัวผมอย่างแผ่วเบา
“ถ้าให้เดา ถ้าผมไม่อยู่พี่คิงจะต้องลำบากใช่ไหมครับ” พี่คิงไม่ตอบแต่ถอนหายใจออกมาอีก ผมกัดปากอย่างนึกคิดก่อนจะพูดขึ้นเบาๆ
“ผมไม่เป็นไรแน่ครับ ไม่ต้องห่วง แค่สองวันเอง พี่อย่ามาเดือดร้อนเพราะผมเลย” ผมว่าและซุกหัวอยู่ในอ้อมกอดนั้นเงียบๆ ผมรู้ว่าเขาใจดีไม่อยากให้ใครแกล้งผมแต่ตลอดเวลาที่อยู่กับเขาผมว่าผมก็เริ่มชินกับการถูกแกล้งแล้วเหมือนกัน คุณลุงอาจจะเหมือนพี่คิงที่ดูใจร้าย แต่จริงๆแล้วใจดีก็ได้
“เรากลับไปที่บ้านกันเถอะนะครับ เดี๋ยวทุกคนจะเป็นห่วง” ผมว่าและเอื้อมมือไปลูบหลังเขาที่เริ่มหายสั่นเบาๆ
“เฮ้อ ก็ได้ๆ” พี่คิงว่าก่อนจะผลักผมออกเบาๆลูบหัวอย่างอ่อนโยนแถมด้วยกัดปากผมไปอีกหนึ่งที เห็นไหมอ่ะครับคนขี้แกล้งไม่ใช่คุณลุงหรอก แต่เป็นพี่คิงนี้แหละ เฮ้อ …
เมื่อพี่คิงใจเย็นลงเขาก็พอผมเลี้ยวรถกลับมาบ้านคุณแม่และป้าลินต่างเดินมาลูบหัวผมหน้าผมใหญ่ด้วยความเป็นห่วง พอทุกคนรู้ว่าพี่คิงไม่ได้ทำอะไรผมก็ต่างโล่งอก ส่วนพี่คิงรายนั้นไม่ยอมอยู่ห่างผมเลยครับ หมกตัวอยู่ในครัวกับผมและป้าลินทำกับข้ามมื้อใหญ่ด้วย ถึงคุณแม่จะว่าเกะกะหรืออะไรก็ตามรายนี้ไม่ย่อท้อยังคงนั่งปั้นหน้านิ่งกวนประสาทเราสามคนอยู่เรื่อยๆ เหมือนเด็กเรียกร้องความสนใจเลย คิกๆ ผมเล่าวีรกรรมที่พี่คิงแกล้งผมให้คุณแม่และป้าลินฟังในขณะที่ลงมือทำกับข้าวโปรดของคุณลุงไปด้วย บรรยากาศเฮฮากลับมาอีกครั้ง แต่ในใจผมยังคงกังวนเรื่องที่พี่คิงพูดไม่หาย …ผมต้องไม่ทำความเดือดร้อนให้ใคร ต้องให้คุณลุงยอมรับผมในฐานะอะไรก็ได้ ขอแค่อย่าไล่ผมไปตอนนี้ก็พอ …
“ตื่นเต้นหรอลูกครีม” คุณแม่ถามขึ้นเมื่อเห็นผมนิ่งเงียบผมเงยหน้าส่งยิ้มให้และส่ายหัวไปมา คุณแม่ลูบแก้มผมอย่างแผ่วเบาอย่างให้กำลังใจ
ตอนนี้ทุกอย่างบนโต๊ะอาหารพร้อมแล้วครับ เป็นอาหารที่คุณแม่บอกว่าคุณลุงชอบ ทั้งแกงหน่อไม้ ไข่เจียวปูอบ แกงส้มชะอมทอด และอื่นๆอีกมากมาย พี่คิงนั่งอยู่ตรงข้ามผมคอยมองและคอยเอื้อมมือมาเขกหัวผมด้วย เชอะ! คนขี้แกล้งสงสัยโดนหลอกผีไปเมื่อเช้าไม่เข็ดสินะ
“พร้อมหน้าพร้อมตาเชียวนะ อ้าวไหนเห็นขับรถออกไปแล้วไงไอ้คิงกลับมาทำไมล่ะ” คุณลุงเดินมาในชุดสำรองและนั่งอยู่หัวโต๊ะ ผมเงยหน้าก่อนจะส่งยิ้มและยกมือไหว้ท่าน แต่ท่านกลับเมินไปทางอื่นอีก … ไม่ชอบผมจริงๆสินะ
“หึ มาก็ช้ายังจะมาพูดดีอีก คนอื่นเค้าหิวกันจะตายแล้วแท้ๆ” ผมมองตาขวางส่งไปให้พี่คิงพูดแบบนี้กับคุณลุงได้ยังไงแต่พี่คิงไม่สนใจ คุณลุงก็ดูจะไม่ใส่ใจเหมือนกัน เอ่อ บรรยากาศแปลกๆแหะ
คุณลุงเริ่มลงมือกินข้าวจานแรกที่ท่านตักคือไข่เจียวปูอบ อ๊าก จานนั้นผมทำเอง อิอิ คุณแม่ยังชมว่าทอดสวยมากเลยด้วย แถมสูตรนี้ก็ได้มาจากลุงแจ่มที่เคยไปทำงานพิเศษที่ร้านอาหารด้วยลูกค้าติดใจกันเป็นแถว คุณลุงต้องชมเราแน่ๆ
“โอ้ ไข่เจียวปูอบ ใครทำเนี้ย”
“น้องครีมน่ะค่ะ” ผมพยักหน้าเสริมและจ้องมองไปยังคุณลุงรอฟังคำชม
“ถึงว่าเค็มเชียว น้ำปลาหกหรอ แล้วนี้ล่ะ” ง่ะ! … ไม่เป็นไรแกงจืดนั้นผมก็ทำต้องชมผมแน่ๆ
“น้องครีมค่ะ” คุณแม่เริ่มกัดฟันตอบ
“นี้ก็ทำน้ำตาลหกหรอ” ผมเริ่มก้มหน้า คุณลุงเอื้อมมาตักแกงส้มชะอมทอด อันนี้ผมก็ทำ …
“อันนี้ล่ะ”
“ผมครับ…”
“มะขามเปียกเหลือหรือไง ไม่ได้เรื่อง!!!”
เคร้ง!
ท่านปาช้อนซ้อมลงกับพื้นและเดินไปจากโต๊ะ … คุณลุงเกลียดผมจริงๆด้วย
“ตาแก่นั้นเอาอะไรมาพูด นี้ก็อร่อยทุกอย่าง นี้ไงพี่กินให้ดูไม่ต้องไปสนใจตาแก่นั้นหรอกครีมดูสิ”
“ใช่ๆลูกแม่ว่ามันอร่อยมากเลยนะ ว๊าย น้องครีมไม่ร้องนะลูกมาม๊ะมากอดแม่นี้นะ”
พี่คิงกับคุณแม่พยายามพูดปลอบใจผมอีกสารพัดคุณแม่ก็ดึงผมเข้าไปกอดปลอบยกใหญ่ ผมไม่ได้ตั่งใจจะร้องไห้ แต่คุณลุงไม่ยอมแม้แต่จะชมผมเลย … ทำไงดี… เกลียดผมแล้วแน่ๆ … ผมเป็นเด็กไม่ดีสินะ ฮึก …
===============================
เชื้อไม่ทิ้งแถมจริงจริ๊งงงงงพ่อลูก คุณพ่อจะแกล้งน้องยังไงหนอ
รอชมตอนต่อไปนะค่ะ เอาใจช่วยน้องครีมด้วยเน้อ น้องยังเด็กแต่ต้องเจออะไรมากกว่าผู้ใหญ่บางคนซะอีก
แอบสงสารเหมือนกัน จะพยายามซอร์ฟๆลงและโยนดราม่าไปให้คู่อื่นแทนนะค่ะ ฮ่าๆๆๆๆ 
ขอบคุณทุกกำลังใจ และขอกำลังใจด้วยนะค่ะ
โพลล์
หัวข้อ: K ❤ C เก็บโคตรรักจาก กองขยะเปียก♨{คิดถึงเลยมาหา อิอิ}23/6/59 P.41 END (อ่าน 304221 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก