หัวข้อ: K ❤ C เก็บโคตรรักจาก กองขยะเปียก♨{คิดถึงเลยมาหา อิอิ}23/6/59 P.41 END

[konnarak]

น้องครีม สู้ๆๆ  นะ

[sanri]

หน๊อยยยย อีตาแก่ จะแกล้งนู๋ครีมอ่ะ ให้น้อยๆหน่อยเสะ 

[EoBen]

คุณพ่อแกล้งแรงจัง เด็กกลัวหมดแร้ว

[takara]

ฮือ สงสารน้องครีมอะ

[paladin.kn]

เป็นตาแก่ขี้แกล้งและเรียกรร้องงความสนใจสินะๆ

 

[GETIIZ]

แง๊งงงงงงงงงงงงงงงงงง
แกล้งน้องครีมทำไม น้องร้องไห้เลยยยยยย

[•♀NoM!_KunG♀•]

ไอนู๋อย่ายอมแพ้ลูก ทำให้หลงให้เข้ด

[pa_pa]

specia 2 R X P

{ P }




   นี้เป็นครั้งแรกที่ผมมาอยู่ต่างประเทศ มันดูเหมือนจะสวยหรูทุกอย่างทั้งคอนโดที่กว้างเสียจนเดินไปไหนก็ดูว้าเว้ ผมสามารถกลิ้งบนที่นอนได้สามตลบใหญ่ๆ … อ่าจะว่าไงดีที่นี้ก็หนาวดีนะครับ ไม่ใช่สิเรื่องนั้นไม่น่าพูดถึง ผมมาที่นี้เพราะบังเอิญผู้ใหญ่ที่เคารพรักเกิดเห็นค่าในตัวขึ้นมาเมื่อยามที่ใกล้จะล้มละลายนะครับ หึหึ น่าตลกดีเหมือนกัน พอเคี้ยวเข็นพี่ไม่ได้ก็วกมาที่น้องอีก ทั้งๆที่เมื่อก่อนไล่กันเหมือนหมูเหมือนหมาแท้ๆ งี้แหละครับลูกเมียน้อย เป็นที่รองมือรองตีนคุณๆเขาไปวันๆ



   “เฮ้อ …” ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่เอเปิดตู้เย็นเจอแต่ผักแล้วผลไม้วางไว้ซะเต็มตู้ เปปซี่ก็ไม่มี แม้แต่นมหวานก็ไม่มี ขนมไม่ต้องพูดถึงเลย ทรมาทรกรรมจริงจริ๊งงงง พอมาถึงนี้ได้ก็มีคนมาคอยแจ้งตารางในแน่แต่วันให้ผมฟัง มาได้สองวันวันๆเอาแต่เข้าฟิตเนสไปวิ่งเป้นหนูติดจักรกับเข้าไปเรียนภาษาบ้าบอคอแตกอะไรมากมายไม่รู้ตั้ง 3 ภาษา หัวจะแตกตาย หนังสือการ์ตูนก็ไม่ให้ซื้อสักเล่ม น่าเบื่อจริงๆ อยากกลับไทยแต่ถ้ากลับไปก็เท่ากับขุดหลุมฝั่งทั้งตัวเองชัดๆ ซึ่งผมก็ฉลาดพอ แต่อาจจะโง่ที่ยอมมาง่ายๆก็เป็นได้


   “วันนี้มีเข้าฟิตเนสตอนเย็นนะครับคุณปิงผมนัดเทรนเนอร์เอาไว้แล้วนะครับ” ยังไม่ทันขาดคำไอ้ตัวจุ้นจ้านชีวิตผมก็โผล่เข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาตอีกตามเคย มาร์ค ผู้จัดการส่วนตัวที่มีไว้ให้ปวดกบาลเล่นเป็นฝรั่งหัวทองแต่พูดไทยชัดแจ๋วยิ่งกว่าเด็กสมัยนี้เสียอีก


   “ทำไมต้องเข้าทุกวันด้วยไม่เข้าใจ”


   “สำหรับสังคมสมัยนี้ หน้าตาคือฉากหน้าของบริษัทครับ” ไม่ว่าจะถามสักกี่รอบคำตอบมันก็เหมือนเดิมเหมือนถอดเทปกันมาเป๊ะๆ


   “เหรอ … เอาเหอะไม่มีไรแล้วใช่ม่ะ ”


   “มีครับ นี้วิตามินบำรุง กับยาเสริมอาหาร บลาๆๆๆ” ผมมองขวดยามากมายที่วางกองตรงหน้าอย่างมึนๆ … นี้กูต้องกินแทนข้าวเลยใช่ไหมครับผม ไม่แปลกใจเลยที่ทำไมลูกบ้านโน้นถึงไม่อยากทำงานในวงการนี้ ผมก็ชักอยากจะหนีไปให้ไกลและเหมือนกัน =_=’


   “อ่อ วันนี้มีคนโทรมาถามถึงคุณที่บริษัทอีกแล้วนะครับ เห็นพนักงานที่รับสายบอกว่าเขาพูดจากระโชกโฮกฮากราวกับจะกินเลือดกินเนื้อแหนะ ”


ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่จะมีใครซะอีกล่ะก็ไอ้ราชนั้นแหละมีอยู่ตัวเดียวที่ดุเหมือนหมาขนาดนั้น ผมไม่ได้ตั้งใจจะหนีมาหรอก แต่คนที่นี้เสือกไปรับซะถึงหอพักแทบจะอุ้มขึ้นรถดีที่ผมตัวหนักพวกมันเลยยกไม่ไหว จะว่าไงดีล่ะ ผมกับมันคบกันมาตั้งนานนมมากแล้วนะครับและก็รู้ดีว่ามันคิดยังไงกับผม ใครจะดูไม่ออกล่ะ มีแต่มันนั้นแหละที่ไม่รู้ตัวเองและยังสาระแนไปกินตับกับหนุ่มน้อยสาวน้อยไม่เลือกหน้า ผมก็เลยหมั่นไส้ปล่อยตัวเองซะเลย ไม่ใช่เหตุผลอะไรหรอกครับแค่อยากให้มันเลิกคิดเกินเลยกลับผมเสียทีเพราะอย่างไรเส้นทางของผมและมันก็เป็นได้แค่เพื่อนกันและอีกอย่างหน้าที่ที่ผมต้องรับผิดชอบที่มันเหมือนตราบาปติดตัวมาก็ไม่มีวันลบหายไปหรอก แต่ไอ้ราชก็ยังคงเป็นไอ้ราชมันยังคงมีดีแค่หน้าตา เฮ้อ … เลิกคิดเถอะตอนนี้ผมไม่ใช่ไอ้ปิงปองแล้ว แต่เป็นนาย กรศุทธิ์ ว่าที่ผู้อำนวยการของบริษัทยักใหญ่อภินันทนาการโคตรพ่อโคตรแม่!!!แต่ที่พูดมาในกรณี ถ้ามันไปรอดอ่ะนะ …


“ไม่มีอะไรแล้วใช่ม่ะ”


“ครับผม”


“เดี๋ยวอย่าพึ่งไป” ผมร้องเรียกไว้ก่อนที่เจ้าฝรั่งจะออกไปจากห้อง


“ครับ ?”


“มีช็อกโกแลตสักชิ้นไหม”


“ไม่มีครับ”


“ลูกอมล่ะ”


“ไม่มีครับ”


“หมากฝรั่งล่ะ”


“ไม่มีครับ”


เฮ้อ … แย่ว่ะ ผมโบกมือไล่ให้หมอนั้นออกไปได้ก่อนจะล้มตัวนอนกับโซฟาอย่างแรง … ป่านนี้ไอ้คิงจะเป็นยังไงหน่อ ไอ้บิวอีก … ไอ้ราชล่ะอาละวาดจนข้าวของพังไปกี่บ้านแล้วมันยิ่งบ้าพลังอยู่ แต่แม่งก็บ้านรวยช่างมันเหอะ เฮ้อ …. จะได้เจอกันอีกเมื่อไร …







{ R }



   “โธ่เว้ย ไอ้เหี้ยปิงไอ้ชาติหมา นรกส่งมาเกิดคิดจะไปก็ไปไม่ลาก็สักคำแค่จดหมายห่าเหวนี้ทิ้งไว้อยากให้กูบ้าตายนักใช่ไหมว่ะ!!!”



   ผมคำรามลั่นบ้านปาโทรศัพท์ในมือทิ้ง สองวันมานี้ผมปิดกั้นตัวเองตามหาไอ้ห่าปิงทุกเส้นทางถ้ากูบินไปได้กูบินไปแล้วแต่นรกเถอะพาสปอร์ทกูเสือกขาดเลยต้องระดำเนินการอีก 1 สัปดาห์ เลยได้แต่บ้าให้คนสืบหากันข้ามประเทศ มือก็กำจดหมายลายมือเหี้ยนั้นไว้อยากจะปาทิ้งถังขยะก็ทำไมลง ไอ้คิงไอ้บิวติดต่อผมมาตลอดครับแต่ยังไม่อยากคุยตอนนี้ ขอแค่กูรู้ก่อนว่าไอ้ห่าปิงมันเป็นตายร้ายดียังไงแล้วกัน รู้ทั้งรู้ว่าไปแล้วจะเป็นอันตรายก็ยังเสือกจะไป โง่รึเปล่าว่ะ!!!!



   “คุณราชคุณคิงโทรมาค่ะ ไม่ทราบว่าจะรับสายไหมค่ะ” ผมหันไปมองเด็กรับใช้ที่เดินเข้ามาพร้อมโทรศัพท์บ้าน


   “เออ ก็ได้” ผมว่า ก่อนที่โทรศัพท์จะถูกส่งมา


   “ไอ้ควาย มึงอยู่ไหน!!!!!” นั้นไงครับควายตัวแรกก็มา


   “บ้านมีเหี้ยไร”



   “พ่องมึงตายเหรอไอ้สัดติดต่อไม่ได้ เป็นเหี้ยไรนักหนาไอ้ปิงทำมึงบ้าแล้วหรอไงว่ะ”


   “… กูแม่งไม่รู้จะทำไงแล้วว่ะไอ้คิง กูติดต่อไปบริษัทแม่เลี้ยงมันแม่งก็ได้เรื่องให้คนสืบก็ยังได้ความอีก พาสสปอร์ทกูก็เสือกขาดแม่งงงงงง!” กูบ่นและยีหัวตัวเองอย่างหงุดหงิด


   “ควาย! งั่ง ปัญญาอ่อน ที่มึงหายไปสองสามวันเนี้ยเพื่อเรื่องแค่นี้เนี้ยนะ”


   “…”


   “มาหากูที่บ้านใหญ่กูมีเรื่องจะบอก” ผมหูผึงทันที


   “เรื่องไรว่ะ”


   “เรื่องไอ้ปิงกูเพิ่งได้ข้อมูลมาเมื่อเช้า ให้เวลา 30 นาที ไม่มาก็บายบ๊ายยยยย”


 และไอ้ห่าเสียงกวนตีนก็วางสายไป พ่องเด้จากนี้ไปกว่าจะถึงก็ ไม่ต่ำกว่าชั่วโมงแล้วไอ้เพื่อนเหี้ย!!! ว่านู้นว่านี้ก็ไม่มีเวลาล่ะ ไปหามันก่อนล่ะกันค่อยว่ากัน   ไอ้ห่าปิงอย่าให้กูเจอนะ พ่อจะตบให้กบาลแยกเป็นสองท่อนเลย!!!!







============================



เอามาให้หายคิดถึงนะค่ะสำหรับคู่นี้ ราช X ปิง ความจริวมันสั้นมากยอมรับแต่พอดีมีการบ้านที่ต้องทำแหนะ

กะจะทำยาวๆเพราะงานยากส่งพรุ่งนี้ด้วย
 
กลัวไม่ได้อัพเลยแว๊บมาอัพให้ก่อน ยังไงเดี๋ยวแก้ตัวให้ตอนหน้านะค่ะ

ตอนหน้าเข้าเนื้อหาหลักนะคะ แต่อาจจะมาแวบๆไปให้คู่อื่นบ้าง 

ติดตามกันนะค่ะ 

อ่อ วันนี้เอาอิมเมจอีพี่คิงกับราชมามาฝาก เหมาะไม่เหมาะบอกกันด้วยน๊า อิอิ


รูปแรกพี่คิงจ้า 




รูปสอง ราชจ้า




คนอื่นๆรอต่อนะค่ะ อินเมจที่หายากที่สุดคือน้องน้อยครีม ฮ่าๆๆๆ ใครมีมาแบ่งปันก็เอานะค่ะ



 

[BlueCherries]

นั่งรออิมเมจน้องครีม

อิมเมจปิงแบบว่าเปลี่ยนเป็นเมะเหอะค่ะ ให้ราชเป็นเคะไป 5555555555555555555555555

ขอบคุณที่มาแปะนะคะ สั้นๆก็ยังดี TvT

[jamelovelove]

ถ้าจะมาน้อยเดียวขนาดนี้แล้วก็ นะ จร้า
ยัง คิดถึงน้องครีม อยุ๋เลยยยยย นะรีบ มาต่อได้แล้ววววว
 

[Inwoสูs]

หึหึ เราสมน้ำหน้านายอะราช ก๊ากกกกกก     เอาหนักๆนะคนเขียน พอจะเจอก็ให้คลาดกันบ่อยๆ สะใจ 
เผื่อว่าราชจะสำนึกแล้วรักเดียวใจเดียวซะที 

[•♀NoM!_KunG♀•]

เอิ่มมม!! สั้นจุง แต่มาต่อทุกวันก้อโอเค

[why yyy]

ขอบคุณ

[Dee^daY]

อิมเมจ จิ้นสุดๆ ..

[greensnake]

แหม้ ไม่น่าบอกเลยว่าใครทำ ดูสิจะพูดว่ายังไง
ไม่รู้หรอกนะว่าไม่ชอบน้องครีมจริงๆหรือว่าแกล้ง
แต่ขนาดนี้มันเกินไปหรือเปล่าลุง
เด็กมันก็ตัวแค่เนี้ย รู้หรือเปล่าว่าเขาผ่านอะไรมาบ้าง
แค่ที่ซุกหัวนอน ที่เรียนกับข้าวอีกสามมื้อมันจะอะไรนักหนา
นี่แค่ไม่กี่วันจะรู้ได้ยังไงว่าเขาเป็นคนดีหรือไม่ดี
เรื่องอะไรก็ยังไม่ทันได้เกิด ร้อนตัวไปทำไม ไม่เข้าใจ
บางทีคนที่ผ่านอะไรมามากความคิดความอ่านก็น่าปวดหัวเนาะ
สู้คุยกับน้องครีมก็ไม่ได้ ทำอะไรก็น่ารักเจริญหูเจริญตาไปหมด
ตอนนี้จัดเต็ม ไม่เคยเม้นท์อะไรแล้วอารมณ์ขึ้นเท่านี้มาก่อน
เอาเป็นว่าจะติดตามดูตาลุงจะหาเรื่องอะไรมาแกล้งน้องครีม
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ

[pa_pa]

ออมเล็ตของน้องครีม

{ K }♨


คืนนั้นผมส่งไอ้หนูจอมขี้แงเข้านอนทันทีที่เลิกร้องไห้แล้วปลอบกันยกใหญ่โตเลยครับทั้งแม่ทั้งป้าลิน และไอ้เด็กนี้ก็ยิ่งโอ๋ยิ่งร้อง แต่พอถามจะกลับคอนโดไหมก็ส่ายหน้าลูกเดียว บางทีเด็กนี้ก็เข้าใจยากนะครับ ไม่แน่ใจว่าอยากชนะหรืออะไร แต่ถึงจะร้องไห้ความแน่วแน่และมั่นคงของเด็กคนนี้ก็ไม่เคยลดถอยเลย ไม่แปลกที่เขาสามารถอยู่ได้กับป้าที่เป็นทั้งโสเภณีและค้ายาคนนั้นโดยไม่หลวมตัวเข้าไปยุ่งแม้แต่น้อย ผ้าขาวที่ป้องกันตัวเองจากสีที่สาดมาคือของที่ล้ำค่าที่สุดเท่าที่ผมเคยมี ตอนนี้คงต้องผ่านอีกหนึ่งบททดสอบของตาแก่ไร้เหตุผลนั้น ทั้งผมและน้องจะไม่ยอมแพ้หรอก



“นอนได้แล้วตาบวมเชียว พรุ่งนี้จะลืมได้ไหม หืม ?” ผมลูบหัวเด็กตัวเล็กที่นอนลืมตามองผมอยู่เสื้อผ้าชุดนอนคุณนายแม่ก็ชั่งสรรหาไอ้แบบน่ารักๆมาให้ใส่ซะจริงๆ ไอ้ชุดฮูด กระต่ายสีขาวแขนขายาวมิดชิดแต่ความโนเนะน่ารักซะจนผมอยากจะนอนกอดไว้ทั้งคืนแต่ตาแก่นี้สิยื่นคำขาดว่าห้ามไม่เช่นนั้นระดับจะเพิ่มขึ้นเป็น 6 แต่ก็นั้นแหละถ้าไม่รู้ก็ไม่เป็นไรใช่ไหมล่ะ
ยังไม่ทันไรแขนเล็กๆก็โอบรอบคอผมดึงลงไปให้นอนด้วย ผมไม่ ปฏิเสธนอนให้เด็กถูหัวไปมากับอกและกอดไว้หลวมๆ และเอาฮูดหูยาวขึ้นมาสวมให้เด็กน้อยเงยหน้าขึ้นมามองผมตาบวมๆกระพริบปริบๆเหมือนจะพูดอะไร


“ผมมีการบ้านด้วย” ทีแรกผมกะว่าจะไปกลับตัวเล็กเลยไม่ได้เอาการบ้านมา ผมถอนหายใจอย่างยิ้มๆ ไอ้เราก็นึกว่าจะถามจะบอกอะไร ดันหวงการบ้านซะนี้


“เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปเอาให้”


“แต่พี่คิงต้องไปบริษัทนี้”


“ครับพี่ไปเอาให้ก่อน”


“ผมขอโทษที่ร้องไห้นะ” เปลี่ยนเรื่องไวชะมัด เข้าหมวดดราม่าแบบไม่ตั้งตัวเชียวนะเด็กน้อย


“หึหึ ไม่เป็นไร นอนซะนะ” ว่าแล้วก็ลูบหัวลูบตัวจนคนที่ซุกอยู่ที่อกพร่อยหลับไป ผมนอนมองหัวกลมๆสักพักใหญ่ก่อนจะค่อยๆหยิบหมอนข้างมาและบรรจงยกหัวตัวเล็กออก อย่าให้ตื่นเชียวนะไม่งั้นคงต้องนอนนี้จริงๆไม่ใช่ไอ้ตัวเล็กงอแงหรอกผมนี้แหละจะงอแง!!!


พอห่มผ้าห่มเด็กน้อยเสร็จก็ค่อยๆเปิดประตูออกมา ใครจะคิดล่ะครับพอออกมาก็เจอกับหน้าแก่ๆย่นๆของเฒ่าทารกยืนกอดอกพิงราวบันไดอยู่ นึกว่าเท่สินะ ฮึ้ยยยยยยยย! ไม่ติดว่าเป็นพ่อนะกระโดดชกไปแล้วบังอาจแกล้งเจ้าครีมได้ !!!


“กำลังนึกอยู่ว่าไอ้ลูกชายจะอยู่ในนั้นนานขนาดไหน เป็นไงล่ะปลอบกันไปถึงไหนล่ะ”


“จะเอาอะไรอีกตาแก่ แกล้งเด็กไม่พอใจหรือไง”


“ก็เปล่านี้ พรุ่งนี้อย่าลืมล่ะ เข้าบริษัทบ่ายโมงตรงห้ามช้าห้ามเรทห้ามสาย มิฉะนั้นเด็กนั้นอาจจะโดนไล่ออกจากโรงเรียนก็ได้นะ”


“เออน่ะ ขู่จังเดี๋ยวปั๊ดเทขายหุ้นบริษัทให้หมดซะนี้ น่าเบื่อ!!!!” ผมกัดฟันพูดอย่างหมั่นไส้ก่อนจะเดินปึงปังเข้าห้องตัวเอง ยัง ยังก่อน ตอนนี้ตาแก่เป็นต่อ อย่าให้ผมเอาคืนและกันจะทำให้ร้องไม่ออกเลย แต่บางทีอาจจะไม่ถึงมือผมก็ได้ เดี๋ยวก็รู้!!!





{ C } ♨



   ผมตื่นขึ้นมาแต่เช้าในห้องที่ไม่คุ้นเคยล้างหน้าแปลงฟันเสร็จก็ลงมาข้างล่างกางเกงที่คุณแม่ให้ผมใส่นั้นมันยาวมากจนผมต้องพับขึ้น พี่สาวที่ทำหน้าที่แม่บ้านที่ผมไม่รู้จักเริ่มตรงเข้ามาหาผมทันทีที่เขาเห็น


   “หนูครีมตื่นเช้าจังเลยค่ะ”


   “พอดีครีมไม่คุ้นที่น่ะครับ พี่ชื่ออะไรหรอครับ” เขาทำหน้าลอยๆยิ้มแบบแปลกๆก่อนจะเอามือมาหยิกแก้มผมเบาๆและพูดขึ้น


   “ชื่อฝนจ้า พี่กำลังจะไปทำข้าวเช้าไปกับพี่ไหมค่ะ”


   “แต่ …” ผมกำลังลังเลว่าจะทำดีไหมเพราะจากเมื่อคืนแล้วคุณลุงเขาไม่ชอบอาหารที่ผมทำเลย กลัวโดนดุอีกจัง …


   “ห้ามลูกครีมตื่นแล้วหรอค่ะ ป่ะไปทำอาหารกับแม่นะค่ะ” คุณแม่เดินลงมาจากด้านบนพอเห็นผมก็ถลามาหาทันที แม้แต่ตอนเพิ่งตื่นอยู่ในชุดนอนแท้ๆท่านยังดูสวยอยู่เลย


   “เดี๋ยวครับคุณแม่ ผะ ผม …”


   “ไม่ต้องกลัวจ๊ะถ้าคราวนี้ตาลุงนั้นว่าอะไรอีกแม่จะตีปากให้นะ มาม่ะไปทำกับข้าวกันเถอะ!”  และคุณแม่ก็ลากผมเข้าห้องควรอีกตามเคย พี่ฝนเดินหัวเราะคิกคักตามมา มื้อเช้านี้ผมทำไข่ออมเล็ตกับแกงจืดเต้าหู้และข่าวสวยหอมๆ คุณแม่ยืนมองผมด้วยสายตาปลาบปลื้มจนผมชักเขินๆ


   “วันนี้ไม่ต้องบอกตาลุงนะว่าเราทำ แม่มีแผน ฮิฮิ” แม่กระซิบข้างหูผมตอนกำลังเคี้ยวแกงจืดอยู่ ผมหันไปมองตาวาวของคุณแม่ก่อนจะหลบตามาดูแกงในหม้อ บ้านนี้เขานิสัยเหมือนกันหมดเลยหรือไงน่ะ



   “ว่าไงกระต่ายน้อย ทำอะไรครับหอมเชียว” ผมถูกกอดจากด้านหลัง โดยไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใคร เดี๋ยวนี้คนขี้แกล้งตื่นเช้าตลอดเลย นอนพอบ้างรึเปล่านะ … ผมกำลังจะหันไปแต่คนตัวใหญ่ที่หัวแก้มสากๆมาถูแก้มผมเมื่อกี้ถูกกระชากออกไปก่อน


   “ทำอะไรลูกฉันย่ะ ไอ้ตาแก่น้อย! จะไปไหนก็ไปชิ้วๆ ”


   “โธ่วแม่! อย่ามาหวงน่า ครีมเป็นของผมนะ”


   “ต๊ายยยยยยยย เต็มปากเต็มคำ!!! พ่อแกก็พูดแบบเนี้ยตอนจีบใหม่ๆแล้วเป็นไงตอนนี้เย็นชาเป็นชาเย็นไม่ใส่นมเลย อย่าไปหลงคารมเด็กบ้านี้นะน้องครีม เชื่อคุณแม่นะค่ะ”แม่พูดและเอามือมาลูบหัวผมอย่างรักใคร่พี่คิงยืนกระทืบเท้าอย่างขัดใจ


   “แม่!!!!”


   “เสียงดังอะไรแต่เช้า เสียงดังไปถึงข้างบน” ผมหันไปมองคุณลุงที่เดินมาถึงในครัว ท่านยืนกอดอกมองเรียงตัวจนในที่สุดก็มองหยุดที่ผมถอนหายใจอย่างแรง ผมก้มหน้าไม่กล้าสบตาพี่คิงรีบมายืนข้างผมทันที


   “ตั้งแต่เด็กนี้เข้ามา บ้านไม่สงบเลยให้ตายสิ ฉันล่ะรำคาญจริงๆ”


   “นี้คุณพูดอะไรน่ะ!!!” และคุณแม่ก็เดินตามคุณลุงที่เดินออกไปก่อนหน้านี้ … นี้ผมทำบ้านนี้ไม่สงบหรอ ผมทำหรอ คุณลุงทำไมต้องว่าผมขนาดนี้ด้วย …


.


.


.



   บนโต๊ะอาหารทุกอย่างเหมือนเดิมแต่สำรับอาหารที่เปลี่ยนไป ออมเล็ตกลิ่นหอมฉุยกับแกงที่ผมตั้งใจทำสุดฝีมือ ลองให้พี่คิงชิมแล้วยังชมผมเลยว่าอร่อย หวังว่ารอบนี้คุณลุงจะไม่ดุผมอีกนะ


เคร้ง!


   ผมสะดุ้งทันทีที่อยู่ๆเสียงช้อนที่คุฯลุงถือตกลงพื้น ผมใจเสียนั่งก้มหน้างุดไม่กล้าเงยขึ้นไปมอง


   “ออมเล็ตนี้ใครทำ” ผะ ผมโดนดุอีกแน่ ฮืออออ


   “ฉันทำเองค่ะเป็นไงไม่ถูกปากหรอค่ะ” ผมหันไปมองคุณแม่ที่ตอนนี้จ้องคุณลุงท่าทางจะเอาเรื่อง อย่างงงๆ แต่ไม่กล้าพูด พอหันไปมองพี่คิงเขาก็แอบยักคิ้วหรี่ตามาให้ผมกวนๆตามภาษา


   “… เปล่า อร่อยดี แกงจืดก็ดูน่ากิน …ฝนเอาช้อนมาให้ฉันใหม่สิ” ผมแอบอมยิ้มในใจอย่างน้อยคุณลุงก็ชมอาหารที่ผมทำถึงท่านจะไม่รู้ว่าผมทำก็เถอะ


   พอทานข้าวเสร็จคุณลุงก็สั่งให้ผมไปอาบน้ำแต่งตัวให้เรียบร้อยและไปเจอท่านที่สวนด้านหลัง แถมให้เวลาผมแค่ 10 นาทีอีกตั้งหาก ผมแทบจะสะดุดชุดคุณแม่ล้มหัวแตกแหนะ ผมวิ่งไปหาคุณลุงในชุดที่ทะมัดทะแมงขึ้น พอวิ่งไปได้ก็เห็นคุณลุงยืนหันหลังสูบบุหรี่อยู่ควันฉุยไปหมด รอบๆเป็นเรือนกล้วยไม้หลายสายพันธุ์ มันสวยมากครับผมค่อยๆเดินเข้าไปก่อนจะไปยืนสงบเสงี่ยมอยู่ด้านหลังท่าน


   “ผมมาแล้วครับคุณลุง”


   “… เธอมาช้า 2 นาที ไม่มีวินัยเอาซะเลยนะ อย่างงี้โตไปจะเป็นผู้ใหญ่ที่ดีได้ยังไง” เขาหันมามองหน้าผมก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา … ผมกลัวตาเขาเขาเหมือนปิศาจเลย


   “ผะ ผม ขอโทษครับที่หลังจะไม่ให้เกิดอีก” ผมตะกุกตะกักเงยหน้าขึ้นไปมองแต่ท่านหลบตาผม …


   “ไม่ต้องมาทำหน้าแบบนั้น วันนี้เธอต้องจัดการเปลี่ยนกระถางกล้วยไม้ให้หมด ก่อนบ่าย 3 และจัดการรดน้ำด้วย ถ้ามีต้นไหนมีปัญหาฉันเอาเรื่องแน่” ผมมองตามหลังท่านไปอย่างกลัวๆก่อนจะหันมามองเรือนกล้วยไม้ และถอยหายใจออกมานิดๆ … ผมไม่มีความรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วยสิ … ทำยังไงดี ถ้าผมทำไม่ดีอีก ต้องโดนดุอีกแน่ๆ เฮ้อ … ตั้งหลายต้นผมจะทำเสร็จทันไหมนะ 
    
 



========================

ฮิ้วววววววววว ปวดหัว ฮ่าๆๆๆ ส่งงานเสร็จแต่งานยังไม่เสร็จ อิอิ มาวิเคราะห์แต่ล่ะคู่กันดีกว่าเนอะ
เห็นเรื่องเดียวกันแต่ความสัมพันธ์ของความรักแตกต่างกันเน้อ



คู่พี่คิงกับน้องครีม คู่นี้น่ารักตามภาษาโชตะคอน ฮ่าๆๆๆๆ อีพี่คิงใจดีตามใจเด็ก
และความผิดจากอดีตก็ถือว่าทำบุญชดใช้ไปและแต่ในด้านปัจจุบันอีพี่คิงยังต้องสู้เพื่อน้องอีกเยอะ
น้องเองก็ต้องสู้เหมือนกัน นี้คือความรักของคู่หลัก 
   
ส่วนคู่ บิวกับเฟอร์ คู่นี้ก็แน่นอนต้องมาดูกันต่อว่าความรักจะชนะความต้องการและเจ้าชู้ของบิวได้รึเปล่า
ต้องชดใช้กรรมกับสิ่งที่ทำไว้กับเฟอร์อีกเยอะ ฮ่าๆๆๆๆ 

คู่สุดท้าย ราชกับปิง คู่นี้บอกตรงๆตอนว่าตอนแรกไม่ได้กะไว้ อยากจะให้ราชคู่กับเมโล่ด้วยซ้ำ แต่มันก็ซ้ำซาก
เลยโยงเข้ากับปิงเพื่อให้ข้าพ้นกับความรู้สึกของราชที่รักแต่ไม่รู้ตัวเองกับเจ้าปิงที่อมทุกข์อยู่ตลอดเวลาแต่แสร้งว่ามีความสุข 


จบการวิเคราะแต่เพียงเท่านี้ค่ะ สุดท้ายขอกำลังใจและฝากนิยายนะค่ะ 

▂▂ พยศร้ายหักลายราชสีห์ ▂▂

SECRET LOVE บ้านนี้ผมแอบมีรัก ۩ﺴ

สมมุติข้าหนีออกจากวัง {พลิกทุกตำนานหลอกเด็ก}



ขอบคุณทุกกำลังใจและขอกำลังใจต่อนะค่ะ อิอิ

 

.
.
.
.




แถม ฮ่าๆๆๆๆ 





ขอบคุณรูปจาก google

[ka[ze]na]

น่ารักดัีค่ะ ชอบๆๆ

[mild-dy]

 
มาจิ้มค่ะมาจิ้ม มาจองที่ด้วย

[Noo_Patchy]

    หนอยตาลุง ทำน้องครีมร้องไห้อีก โดนแน่ 

[BlueCherries]

รอเด็จแม่ระเบิด ตาแก่ก็ตาแก่เถอะ โฮะๆๆ 

[seaz]

กับน้องครีม คุณพ่อก็ยังแกล้งน้องได้ลงนะ

[AMINOKOONG]

อย่าพึ่งไปต่อคู่อื่นนะครับ เอาตอนนี้ให้เคลียร์ก่อน
อยากรู้ว่าน้องครีมจะเป็นยังไง เบื่ออีต่าแก่ แก่จนจะลงโลงอยู่ล่ะ
ทำตัวไม่สมกับอยู่มานานเลย น่า มากๆอ่ะ แกล้งน้องมันอยู่ได้
เมื่อไหร่มันจะโดนเอาคืนบ้างนะ รอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ขอแบบจัดหนัก
ให้คุณแม่และน้องครีมเอาคืนให้มันเข็ดหลาบไปเลย คนไม่มีเหตุผล ไอ้แก่บ้า 

[paladin.kn]

ตาแก่!!!

 

แกล้งน้องอยู่ได้ น่าสงสารน้องครีม

วันนี้จะตาบวมอีกรอบมั้ยเนี่ย

[Biwty...]

 

[why yyy]

ขอบคุณ

[route rover]

ถ่อวววววว ตาแก่แกล้งเด็ก

[dahlia]

ลุง จะทำเกินไปแล้ว ตีๆๆๆๆ เลย 

[•♀NoM!_KunG♀•]

ไอตาแก่นี้ก้อแกล้งเด็กจัง นู๋ครีมสู้ๆนะลูกกก

[greensnake]

พี่คิงนี่คิดไม่ซื่อกับน้องจริงๆใช่มั๊ยเนี่ย! ก็นะ เด็กมันน่ารักนี่นา
ตาลุงเจอคุณแม่ดัดหลังเข้าให้ ต้องให้คุณแม่ออกโรง
น้องครีมสู้ๆนะ พี่คิงเองก็ต้องทำในสิ่งที่ฝืนใจเหมือนกัน
น้องครีมมีผู้ช่วยหลายคนคงไม่เป็นอะไรมากหรอก มั้งนะ
เห็นท่าไม่ดีก็ให้คุณแม่จัดการ ตอนนี้ก็ต้องทำด้วยตัวเองก่อนเนาะ
เห็นชุดนอนแล้วอย่าว่าแต่พี่คิงเลย ใครเห็นก็ต้องอยากฟัดทั้งนั้นแหละ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ
+1และเป็ดจ้า

[nongrak]

ตาลุงจะแกล้งน้องครีมทำไม หรือจะไม่ชอบน้องจริงๆ ถึงจะขัดขวางคิง