การเข้าค่ายของน้องครีม 2
คณะกิจกรรมเข้าค่ายพักแรมของเด็กน้อย ม.3 เดินทางมาถึงด้วยรถบัสอย่างปลอดภัยทยอยกันลงมาเข้าแถวเป็นห้องตามคันรถ น้องครีมเดินลงมาอย่างตื่นเต้นหมวกหูแมวทำให้สกิลความน่ารักเพิ่มขึ้น 8 ระดับ
“อากาศดีจังเลยเนอะเมโล่” น้องน้อยถามเมโล่ที่เดินตามลงมา เมโล่พยักหน้าก่อนจะหันไปมองทิวทัศภูเขาและน้ำตกด้านหน้าสีหน้าวางเฉยแต่ในใจลึกๆก็ตื่นเต้นไม่แพ้กัน
“นี้เมโล่ถามอะไรหน่อยสิ”
“อะไรหรอ?”
“เอ่อ…”
“เอาล่ะค่ะทุกคน เดี๋ยวเราจะไปดูที่พักกันก่อน ห้องแบ่งตามนะค่ะ น้องครีมอยู่กับน้องเมโล่ น้องลิน อยู่กับน้องนะค่ะ ” ครูสาวยังคงพูดขานชื่อนักเรียนต่อไปตามลำดับในกระดาษที่เธอถือแต่เด็กน้อยไม่ได้สนใจฟังอีกแล้วเพราะได้รู้ว่าตนเองได้อยู่กับเพื่อนสนิท จึงหันไปยิ้มน่ารักเอียงคอมองเมโล่ที่ทำท่าทางวางเฉยเหมือนเดิม น้องครีมไม่รู้ว่าเมโล่เป็นไร แต่ไม่อยากที่จะถามเพราะกลัวเมโล่จะเกลียด เพราะยังไงก็เป็นเพื่อนที่สนิทใจที่สุดของน้องครีม
“ดีจังเลยเนอะได้อยู่ห้องเดียวกันด้วย ไปกันเถอะ”
เมื่อครูขานชื่อเสร็จน้องครีมก็คว้ามือของเมโล่เดินไปด้วยกัน มืออีกข้างก็ลากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ที่ค่อนข้างจะหนักเพราะพี่คิงเป็นคนจัดให้ อาหารกระป๋องที่ดูมากเกินไป แต่น้องครีมก็ยังคงลากกระเป๋าใบนั้นมา เพราะไม่อยากจะปฏิเสธพี่คิงในเรื่องที่เขาเป็นห่วง เข้าใจดีว่าตัวเองทำให้พี่คิงเป็นห่วงแค่ไหน
บ้านพักเล็กๆสร้างด้วยไม้แต่ดูทนทานน่ารักมีห้องนอนห้องน้ำในตัวเป็นเตียงคู่สำหรับสองคน น้องครีมและเมโล่จัดการเก็บของพูดคุยตามภาษาส่วนมากน้องครีมจะเป็นคนเสียมากกว่าก่อนที่สัญญาณจากครูจะดังขึ้นทั้งคู่จึงเดินออกมาเข้าแถว คณะครูและเจ้าหน้าที่ดูแลป่าและน้ำตก มาสอนและแนะนำวิธีการเอาตัวรอดเวลาหลงป่า หรือตกลงไปในน้ำตก น้องครีมตั้งใจฟังเป็นอย่างมากต่างจากเมโล่ที่จ้องมองไปเรื่อยเปื่อย
“เอาล่ะค่ะนักเรียน กิจกรรมต่อไป เราจะให้นักเรียนเล่นรอบกองไฟกัน มีเวลาให้เตรียมตัวอีก 3 ชั่วโมง ครูจะให้นักเรียนเตรียมการแสดงเอาไว้กลุ่มล่ะ 1 การแสดงจากมีการประกวนเอารางวัลกันด้วยนะค่ะ เอาล่ะ กลุ่มตามสีผ้าที่ครูจะแจกให้น๊า หลับตาๆ เดี๋ยวครูจะเดินเอาผ้าไปให้ทุกคน” น้องครีมรีบเอามือปิดตาตัวเองและอีกข้างก็เอาไปปิดตาเมโล่ด้วย
“ขอให้ได้อยู่สีเดียวกันนะเมโล่” น้องครีมกระซิบบอกแต่ไม่ได้เสียงตอบกลับมา
เมื่อครูบอกให้เปิดตาน้องครีมก็พบกับความผิดหวังเพราะตัวเองได้สีชมพูส่วนเมโล่ได้สีฟ้า แต่แล้วน้องครีมก็ถูกเพื่อนสีชมพูลากไปทันทีไม่ทันได้พูดอะไรกับเพื่อนสนิทที่ทำหน้าตาเฉยอยู่
“เมโล่ นายกับพวกเราอยู่กลุ่มเดียวกันนะจะแสดงเป็นอะไรดี”
“ไม่รู้สิ ไม่สนใจด้วยอยากทำอะไรก็ทำ”
เมโล่พูดจบก็เดินหนีเพื่อนสีฟ้ากลุ่มกันไป ในใจเขาไม่อยากที่จะทำการแสดง แต่อยากที่จะดูการแสดงเสียมากกว่าเพียงแต่ว่าการแสดงออกของเขาอาจจะทำให้คนอื่นไม่ชอบเอาเสียเลย ต่างจากตอนที่อยู่บนคอนโดของพี่คิงที่เขาแสดงอากับกิริยาชัดเจนว่าจงใจที่จะแกล้งพี่คิงให้ปั่นหัวเล่น แต่พอเหตุการณ์หน้าโรงเรียนวันนั้นเกิดขึ้นเขาก็โทษตัวเองมาตลอดว่าเป็นต้นเหตุให้น้องครีมเจ็บตัว ซึ่งเขาไม่ได้ตั้งใจ …
.
.
.
ค่ำคืนรอบกองไฟมาถึงน้องน้อยถูกแต่งองค์ทรงเครื่องเป็นเจ้าหญิงที่เอาใบไหม้กิ่งไม้และดอกไม้มาประดับไปตามร่างกาย แลดูน่ารักน่าชังผมยาวสลวยถูกปล่อยและถักเปีย ทำให้แลดูเหมือนเจ้าหญิงแห่งพงไพรจริงๆ
แชะ! เสียงจากกล้องถ่ายรูปเกิดขึ้นท่ามกลางความวุ่นวายของพวกเด็กๆที่เริ่มเข้ามาล้อมกองไฟกัน ผ่านที่ถ่ายผ่านเลนส์กล้องคือภาพของน้องครีมที่กำลังถูกเพื่อนๆรุมล้อมแต่งตัวและนัดแนะคิวการแสดง โดยไม่ได้สังเกตเลยว่ามีมนุษย์ปิศาจสามคนกำลังซุ่มดูอยู่ในป่าที่ไม่ห่างมากนัก
“มึงแม่งตามมาจนได้นะ” เสียงแหบๆของปิศาจหมายเลข1 ดังขึ้นก่อนที่จะมีเสียงโอดโอยตามมาที่หลังเพราะถูกเขกหัวเข้าให้โดยคนถือกล้อง
“กูแค่มาตามถ่ายรูปน้องครีมแค่นั้นแหละ”
“ตลกไอ้ห่า และทำไมต้องลากกูมาด้วยว่ะ” ปิศาจหมายเลข 2 พูดดักคอ
“กูแค่อยากแบ่งปันประสบการณ์”
“มึงมันไอ้เหี้ยคิง!!!” เสียงผสานระหว่างสองปิศาจดังขึ้นอย่างหัวเสีย จนพี่คิงต้องคว้าตะครุบปากทั้งคู่ไว้และดันหัวให้หลบลงที่โขดหินเดิม น้องครีมหันขวับมาทางนี้ทันทีเพราะรู้สึกเหมือนได้ยินชื่อคนสำคัญ แต่ก็ต้องหัวเราะกับตัวเองเพราะพี่คิงจะมาอยู่ที่นี้ได้ยังไงเป็นไปไม่ได้
แต่มันเป็นไปแล้วน้องเอ้ย!!!!!
{ K } ♨ “เบาๆสิว่ะ น้องหันมามองแล้วเห็นไหม!!!!” ผมกัดฟันบอกไอ้สองตัว ไอ้ที่กูอุตส่าห์ตามมาเนี้ยกูแค่มาถ่ายรูปน้องเฉยๆบวกกับความเป็นห่วงด้วยอีกนิดหน่อย และก็กลัวน้องจะมีอันตรายด้วย แค่มาดูอยู่ห่างๆไม่คิดจะไปให้เจอหรอก สามวันเลยนะ สามวันกับสองคืนที่จะไม่ได้เจอน้องไม่ได้คุยโทรศัพท์ไม่ได้ไลน์หา กระซิก … ไอ้คิงจะไม่ทน!!!!
“อ๊อยอ๊ายแอ๊ว” ไอ้บิวพยายามแกะมือผมออก
“ได้แต่ต้องสัญญาก่อนว่าจะไม่โวยวาย”
“อือ” ไอ้ราชตอบรับแทนก่อนที่ผมจะปล่อยมันสองคนเป็นอิสระ มันลองคนพอออกไปได้ก็นั่งเอาอากาศเข้าปอดกันยกใหญ่ อ้าวกูปิดจมูกพวกมึงด้วยเหรอโทษทีว่ะ
“โหะ! ตามมาจริงๆด้วยแหะ” ผมสะดุ้งหันไปมองทันที ให้ตายเถอะนรกที่ไหนส่งไอ้เด็กหัวทองตาสีฟ้านี้มาอีกว่ะ!!!!
“อย่ามายุ่งน่ะ แค่มาดูเท่านั้นแหละ และอย่าไปบอกน้องครีมเชียวล่ะ”
“ไม่บอกหรอกน๊า นี้ลุงๆ…”
“ใครลุงว่ะ!” ไอ้ราชของขึ้นเดินไปยีหัวไอ้เจ้าเมโล่อย่างหมั่นไส้แต่ไอ้เจ้าเมโล่ก็ปัดมือทิ้งและกอดอกท่าทางกวนตีน
“แก่แล้วนี้เรียกลุงก็ถูกแล้ว”
“หน่อยยยยยยยย!”
“เฮ้ยใจเย็น ไอ้หนูมีอะไรว่ามา” ผมเข้าไปห้ามไอ้ราชที่ทำท่าจะเบิดกระโหลกไอ้เด็กเมโล่เต็มทีไอ้เด็กนั้นทำหน้ากวนตีนก่อนจะชี้มือไปด้านบนและถอยหลังออกไปหลายก้าว ผมสามคนมองขึ้นไปก่อนจะรู้สึกถึงลางร้าย ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยยยยย! ทำไม๊ต้นไม้เยอะแยะไม่ไปอยู่มาอยู่บนหัวกูเนี้ยและอย่าบอกนะ อย่าบอกว่าจะตกลงมา ...
“แค่อยากจะบอกว่า บนต้นไม้มีรังมด”
ตุบ! มดรังเบอเริ้มตกใส่หัวพวกผมที่ยืนสุมหัวกันอยู่ จากนั้นก็จำอะไรไม่ได้แล้วครับรู้แต่ว่าพวกกูสามคนวิ่งผ่านแคมป์กองไฟลงน้ำตกข้างๆไม่สนใจเสียงนกเสียงกาที่หวีดร้องแต่อย่างใด โว้ยยยยยยยยยย! ตั้งนานมึงไม่ตกพวกกูไปมึงเสือกตกลงมา คัน คัน ค๊านนนนนนนนนนนนนน น้องครีมช่วยพี่ด้วยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!
{ C } ♨ แคมป์รอบกองไฟแตกกระเจิงทันทีที่อยู่ๆมีใครก็ไม่รู้สามคนวิ่งออกมาจากในป่าผมมองไม่ชัดนัก แต่พวกโวยวายและกระโดดลงน้ำตกไป … แต่ผมจำได้มีเสียงของพี่คิงด้วยนี้หน่า … ไม่ผิดหรอกผมจำได้
ผมรีบวิ่งไปที่น้ำตกนั้นก่อนที่พวกครูและเจ้าหน้าที่จะวิ่งตามไป และก็ต้องอุทานออกมาอย่างตกใจเมื่อเป็นพี่คิงจริงๆ ไม่แค่นั้นยังมีพี่ราชและพี่บิวอีกด้วย ดูท่ากำลังวุ่นอะไรกันสักอย่าง … ว่าแต่ว่า พี่คิงมาทำอะไรที่นี้นะ … ตามมางั้นหรอ … ชิ โกรธดีไหมนะ คนนิสัยขี้ห่วงแบบนี้
“น้องครีม น้องครีมช่วยพี่ด้วยมดมันจะเข้าไปทำรังในกางเกงในพี่อยู่แล้ว อ๊ากกก!”
“ลงไปเดี๋ยวนี้เลยพี่คิงอย่ามาแก้ผ้าตรงนี้นะ!!!!” ผมตะโกนลั่นเมื่อพี่คิงทำท่าจะวิ่งมาหาผมมือนึงก็จะปลดกางเกงตัวเองลง ผมหน้าร้อนผาวก่อนที่เจ้าตัวจะยอมลงไปในน้ำแต่โดยดี … เฮ้อ เป็นเรื่องเป็นราวอีกจนได้ … น้องครีมเพลีย
========================
มาดึกมาน้อยดีกว่าไม่มา ฮ่าๆๆๆๆๆ จะบอกว่าติดซีรีย์อ่า อิอิ
แอมซอรี่นะจ๊ะ เลิฟ ๆ 
อีพี่คิงสมควรโดนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน สะใจเล็กๆและก็แอบสงสารหน่อยๆ 
เจอกันตอนหน้าค่ะ
ขอบคุณทุกกำลังใจและขอกำลังใจด้วยนะค่ะ
ปล. นอนกันยังงงงงงงงงงงง รักเสมอน๊า อิอิ 