วันแม่ปีนี้ของน้องครีม
{ K }♨ “น้องครีมทำอะไรแหนะ”
ผมรวบเจ้าตัวเล็กที่นั่งขัดสมาธิอยู่ที่พื้นมองหนังสือตรงหน้าอย่างเอาเป็นเอาตายเหมือนกำลังจะเพ่งมองให้ทะลุมากอด ก็แหม น้องไม่สนใจผมเลยนี้พอกลับมาจากโรงเรียนก็เอาแม่หมกมุ่นอยู่กับหนังสือเล่มนี้ และยังหน้านิ่วคิ้วขมวดด้วย จนผมล้างตู้ปลามังกรเสร็จน้องยังนั่งไม่เปลี่ยนท่าเลย
“อื้ออออ ปล่อยก่อนครับ ผมกำลังจะทำเค้กแต่ผมไม่มั่นใจว่าจะทำได้รึเปล่า” อ่อ ที่เครียดนี้เครียดเรื่องเค้กหรอเนี้ย หึหึ น่ารักจริงๆเจ้าเด็กหัวซาลาเปาแก้มขนมโมจิ ว่าและก็ขอหอมขนมโมจิหน่อยน๊า ฟ๊อดดดดดดดดด!
“อะไรที่ว่าไม่ได้ล่ะฮึ ?”
“ก็อีก 3 วันจะวันแม่แล้วนี้ครับ ผมยังหาสูตรทำเค้กไม่ได้เลย” น้องหันมาย่นหน้าใส่ผมและพูดเหมือนจะร้องไห้ อ่อ จริงสินะ จะวันแม่แล้วนี้หน่า คงจะคิดมาเรื่องหาของขวัญให้คุณแม่ผมอยู่ล่ะมั่ง
“เหลืออีกตั่งสามวันเด็กน้อย”
“แต่ครีมอยากให้มันออกมาดีที่สุดนี้ … ปีที่แล้วผมก็ทำขนมให้แม่เขม … ปีนี้ผมเลยอยากทำให้คุณแม่บ้าง”เสียงน้องครีมเศร้าสร้อยลง ผมโยกตัวเด็กน้อยไปมา ฮึฮึ ถ้าเป็นแต่ก่อนคงปี่แตกไปและ แต่นี้กลับเงยหน้าขึ้นมายิ้มซะอย่างงั้น เข้มแข็งขึ้นแล้วเด็กน้อยของพี่
“ไหนบอกพี่สิจะทำเค้กอะไร” ผมถามไปก็เล่นแก้มใสไป
“ครีมอยากทำเค้กขนมไทยครับ แต่อุ๊บไว้ก่อน ไว้รอทานพร้อมคุณแม่นะครับ แต่ครีมยังทำเค้กไม่ค่อยคล่องเลย กลัวไม่อร่อย”
“ถึงจะดำเป็นถ่านพี่ก็จะกินครับ”
“พี่คิง!”
“โอ๋ๆ งั้นมาลองทำกันไหม พี่พาออกไปซื้อของเดี๋ยวนี้เลยเอาไหมตัวเล็ก”
“ได้หรอครับ จะมืดแล้วนะครับ” น้องเอียงคอถามอย่างน่ารัก
“ได้สิ สำหรับน้องครีมได้ทุกอย่าง ป๊ะ ไปอาบน้ำก่อนเนอะ ซื้อเสร็จจะได้ไปทานข้าวนอกบ้านกัน” น้องยิ้มร่าวิ่งเข้าห้องตัวเองไป ผมมองตามหลังก่อนจะเหยียดยิ้มออกมาอย่างเป็นสุข
น้องครีมไม่รู้ตัวหรือไงนะว่าทุกอย่างที่ผมทำ ทั้งเรื่องน้องเพชรและทุกๆเรื่อง ก็เพื่อให้น้องครีมมีความสุข เฮ้อ ยังไงผมคงปฏิเสธไม่ได้แล้วล่ะว่าผมไม่รักน้อง แหมก็เด็กมันน่ารักซะขนาดนั้นเรื่องอะไรผมจะไม่รักล่ะถึงจะต้องใช้ความอดกลั้นมากก็ตามเถอะ … เฮ้อ มองไรกันว่ะ!!! ผมก็ผู้ชายนะต้องการเป็นเหมือนกัน ได้แต่พึ่งแม่นางทั้งห้านี้แหละที่ไม่ให้ผมกระโจนเข้าหาน้องน่ะ!!! ก็แค่ไม่อยากเห็นน้องร้องไห้เลยไม่ทำยังไงล่ะว่ะ !!!
.
.
.
พี่คิงพาน้องน้อยมาห้างใกล้ๆคอนโดหรู เด็กน้อยวิ่งไปมาหยิบของใส่รถเข็นที่พี่คิงเข็นตามมา ล้วนแล้วแต่เป็นวัตถุดิบทำขนมทั้งสิ้นซึ่งเจ้าตัวแอบสืบตามอินเตอร์เน็ตมาด้วยว่าสินค้าแบรนไหนใช้ดีที่สุด ถึงจะแพงหน่อยแต่น้องน้อยก็เชื่อว่ามันจะทำให้คุณแม่และทุกคนที่ได้กินมีความสุข การทำเค้กเป็นสิ่งที่น้องครีมเฝ้าฝันอยากจะทำมากที่สุดในบรรดาขนมทุกชนิดแต่ด้วยกรรมวิธีการทำที่ต้องใช้เวลา ทำให้เด็กน้อยยังไม่เคยศึกษาและลงมืออย่างจริงๆจังอย่างมากก็ช่วยคุณแม่ทำบ้าง รอบนี้น้องครีมต้องทำเองทั้งหมดเลยออกอาการดี้ด้าจนพี่คิงต้องอมยิ้ม เรื่องอุปกรณ์ทำเค้กในห้องพี่คิงก็มีพร้อมไม่น่าเป็นห่วง เหลือแต่ซื้ออุปกรณ์เพิ่มอีกสองสามอย่าง
“พี่คิงหยิบให้ผมหน่อย เอื้อมไม่ถึง” น้องน้อยที่เอื้อมจะหยิบมาการีนที่อยู่บนชั้นสูงไม่ถึงร้องเรียกพี่ใหญ่ที่ยืนมองเด็กน้อยอยู่เพลินๆ พอได้สติพี่คิงก็รีบวิ่งมาแต่แทนที่จะเอื้อมหยิบให้กลับอุ้มปีกเด็กน้อยให้ขึ้นไปหยิบเองเสียมากกว่า คนรอบข้างต่างพากันขำขันเมื่อน้องครีมอุทานออกมาอย่างตกใจลั่น
“นิสัยไม่ดี!”น้องดุพี่คิง ทันทีที่ลงมาพร้อมกล่องมาการีนที่ติดมือลงมาด้วย
แต่อีตาคนโดนดุกลับไม่สะทกสะท้านยิ้มร่ายิงฟันจนน้องหมั่นไส้เชิดใส่เดินหนีไป ทิ้งให้คนขี้แกล้งเข็นรถตามง้อ จนน้องน้อยเผลอยิ้มหวานออกมาจนได้ มือใหญ่กอบเกี่ยวเอวน้อยเจ้ามาล็อกไว้ในวงแขนแกร่ง ก่อนจะค่อยๆเข็นรถเดินซื้อของไปเคียงคู่กัน ท่ามกลางผู้คนที่ยกมือถือขึ้นถ่ายเป็นระยะๆเพราะความน่ารักของเด็กน้อยแก้มแดงที่เดินก้มหน้างุดด้วยความอายที่พี่คิงปฏิบัติต่อตนแบบนี้ แต่อีกใจก็แสนจะอบอุ่น … ต่างจากคนตัวโตที่ไม่คิดและไม่สนใจอะไร นอกจากเด็กน้อยหัวซาลาเปาที่อยู่ในอ้อมแขน
.
.
.
{ K }♨ “น้องครีมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม มม ม ให้พี่เข้าไปด้วยยยยยยยยย!!!!” ผมร้องตะโกนโวยวายแทบขาดใจ ให้เด็กใจร้ายเอาเชือกกั้นอาณาเขตนี้ออกไป แง๊มมมมมม ไม่เห็นต้องใจร้ายกับพี่อย่างงี้เลยน้องครีม แค่ทำเค้กแค่นี้ พี่ช่วยทำก็ได้ พี่ไม่ดื้อซักหน่อยยยยยยย!!!
“ไม่เอา พี่คิงไปนอนเหอะ ผมจะทำเค้ก เข้ามาเดี๋ยวพี่ก็แกล้งผมอีก”
แง!!! น้องรังแกโผ้ม! จะฟ้องปวีณา หลายวันมานี้น้องเอาแต่หมกตัวอยู่แต่ในห้องครัวครับและที่สำคัญห้ามให้ผมเข้าไปยุ่งเกี่ยวด้วยการเอาเชือกที่แดงมาขึงกั้นเป็นอาณาเขตครัว และออกปากเด็ดขาดว่าห้ามไอ้คิงเข้าไปยุ่งเกี่ยว!!!! กระซิก! น้องใจร้ายยยยยย ยิ่งพรุ่งนี้แล้วจะเป็นวันแม่ไอ้ตัวเล็กถึงขนาดไล่ผมไม่นอน ไม่แม้แต่จะหันหลับมาสนใจผมที่ยืนมองด้วยน้ำตาเป็นสายเลือด!!!! น้องครีมมมมมมมมมมม! ทำกับพี่อย่างงี้ได้ยังง๊ายยยยยยยยยยยย!!!
“เอาไว้ครีมทำเสร็จและจะไปนอนด้วยนะครับ” จากที่ใจเสียๆอยู่ใจผมแม่งพองฟูเป็นโลกโป่งทันที แง๊ม ไอ้เด็กน้อยจะพูดอะไรก็หันมามองหน้ากันหน่อยสิ อย่าเอาแต่ทำอะไรกุกักกุกกักอยู่คนเดียว อยากจะวิ่งชนเชือกให้เหมือนนักกีฬาตอนเข้าเส้นชัยและเข้าไปจับหัวเหม่งๆนั้นมาหอมและจับแก้มแดงๆมาขยำเล่นจุ๊บปากแดงๆให้สมกับที่ทำตัวน่ารักซะขนาดนั้น แต่ช้าก่อนถ้าทำแบบนั้นไอ้ตัวเล็กต้องโกรธผมแน่ๆ ฉะนั้นไอ้คิงจงขึ้นไปนอนตัวหอมๆรอเจ้าตัวเล็กข้างบนจะดีกว่า
“น้องครีมหันมานี้หน่อย”น้องครีมชะงักก่อนจะยอมหันมามองผม ผมยิงฟันขาวใส่ก่อนจะทำท่าซารางเฮโย แอ๊บแบ๊วที่ชาตินี้ผมไม่มีทางไปทำให้ใครดูอีกแน่ น้องหัวเราะกิ๊กก่อนจะทำตอบผมบ้าง อ๊ากกกกกกกกกกก กล้องอยู่หน่ายยยยยยยยยยยยย!!!!!!
“น้องครีม ค้างไว้นะ พี่หยิบกล้องก่อน”
“พี่คิงบ้า!!!” น้องไม่ค้างแถมด่าตอกหน้าผมอีกตั้งหาก กระซิก น้องครีมใจร้าย แต่ก็ซารางเฮโยน๊า! จุ๊บๆ ฮ่าๆๆๆๆ
ผมไม่ได้ขึ้นไปข้างบน แต่กลับมานั่งที่โซฟาหยิบหนังสือบอลมาเปิดอ่านเล่นฆ่าเวลารอเจ้าตัวเล็กที่ขมักเขม่นทำเค้กอยู่หลายต่อหลายชั่วโมงที่เด็กน้อยไม่แม้แต่จะออกมาจากห้องครัว จนบางทีผมก็สงสัยเลยแอบย่องไปดู ก็เห็นไอ้ตัวเล็กกำลังนั่งจ้องเตาอบที่มีเนื้อเค้กอยู่ในนั้น มันเริ่มจะส่งกลิ่นหอมของขนมปังสักพักก็ส่งเสียงร้องเรียกให้น้องครีมเอามันออก น้องครีมยกถาดขนมเค้กออก ปรากฏว่ามันไม่ใช่เค้กปอนด์ใหญ่ครับแต่เป็นแบบพับเค้ก น้องทิ้งไว้สักครู่ก่อนจะหันมามองผมและทำตาเขียวใส่ !!!! ว๊ากกกก!!!
“เปล่านะ พี่แค่หิวน้ำอยากกินน้ำ แต่เข้าไปไม่ได้”
“ไม่ต้องเลยครับ ผมเอาน้ำใส่ไว้ในตู้เย็นเล็กแล้ว ไม่ต้องมาอ้างเลย น้องครีมบอกแล้วไงว่ายังไม่ให้ดูอ่ะ ไปเลย!” ผมคอตกเดินกลับมานั่งที่โซฟาเหมือนเดิม มองนาฬิกาก็เกือบ 4 ทุ่มแล้วแท้ๆ ไม่ง่วงบ้างหรือไงน่ะ แต่ให้ตายสิ รู้สึกอยากเป็นแม่น้องครีมบ้าง กระซิก! อิจฉาแม่!!!!! โถ่ว อาการหนักซะแล้วไอ้คิง
“พี่คิงครับพี่คิง …” ผมสะดุ้งเมื่อมือเย็นๆมาจับที่แก้มผม … อ่า เผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไรล่ะเนี้ย และไอ้เด็กแก้มแดงที่มายืนขมวดคิ้วเป็นน้องครีมอยู่เนี้ยต้องการอะไรจากผม อยากลองดีนักใช่ม๊ะได้เลย บังอาจปลอมเป็นน้องครีมดีนัก
“อื้อ พี่คิงงงงงงงงงงง ปล่อยผมน๊า” ผมหัวเราะคลืนเมื่อไอ้เด็กน้อยร้องโวยวายเมื่อผมรวบมากอดแนบอก หึหึ ไม่ใช่ตัวปลอมแน่นอน
“เสร็จแล้วหรือตัวเล็ก”
“ครับ … ผมง่วงแล้ว” ก็แน่ล่ะ จะตี 1 แล้วนี้ ผมไม่พูดอะไรแต่อุ้มน้องเหมือนเด็กน้อยเดินขึ้นห้องตัวเองไป … กอดที่จะส่งตัวเองและน้องครีมหลับใหลไปในอ้อมกอดของกันและกันท่ามกลางกลิ่นเค้กมาจากตัวน้องที่ตลบอบอวนไปทั่วทั่งห้อง …
.
.
.
“พี่คิงน้องครีมตื่นเต้น”
ผมมองไอ้ตัวเล็กที่นั่งอยู่เบาะรถข้างๆกอดถุงขนมที่บรรจุกล่องใส่เค้กมาด้วยแน่น ฮึฮึ พี่ก็ตื่นเต้นที่จะได้กินครีม เอ้ย! ได้กินเค้กของน้องครีมเหมือนกันแหละผไม่พูดอะไรแต่ยื่นมือไปหยิกยิ้มใสอย่างหยอกๆ น้องหันมายิ้มให้ผมเหมือนเริ่มคลายกังวน ผมไปรับไอ้ตัวเล็กจากโรงเรียนและตรงมาที่บ้านใหญ่ทันที และดูเหมือนคุณแม่จะรู้อยู่แล้วเชียวออกมายืนยิ้มหน้าบานรอรับอยู่ รถยังไม่ทันจอดดี แม่คุณก็วิ่งมาเปิดรถคว้าน้องครีมเข้าไปกอดลูบหน้าลูบตาจนน้องจะร้องไห้อยู่แล้วนั้นก่อนจะพากันเดินเข้าไปในบ้านไม่สนใจผม เชอะ! คุณแม่นะคุณแม่ลืมลูกชายคนนี้แหละสิท่า!!!
ผมเหลือบไปเห็นพ่อกับเจ้าเพชรนั่งเล่นหมากรุกกันอยู่ในสวนจึงค่อยๆเดินเข้าไปหายกือไหว้พ่อที่เหลือบหน้าบึ้งตึงขึ้นมามองผม อะไรล่ะ แพ้เด็กหรือไง อารมณ์เสียน่ะ เจ้าเพชรพอเห็นผมก็ยกมือไหว้และหันกลับไปเดินหมากต่อ ดูจากกระดาษและเจ้าเพชรสู้ได้สูสีกับพ่อที่เดียวแหละ ถ้าเป็นผมนะ … ไม่เล่นหรอก เล่นไปก็แพ้ พอแพ้ก็โดนล้อให้เสียเชิงอีก !!!
“แหม พ่อ พอรู้ว่าน้องจะมานี้หยุดอยู่บ้านเลยนะ โอ๊ย” ผมกระแซะกวนตีนแกก่อนจะโดนหมากตัวม้าปากบาลมาอย่างแม่นยำ พูดแทงใจหน่อยไม่ได้อารมณ์เสียตลอด หลงเด็กมันก็ออกไม่ต้องแอ๊กท่าหรอก ดูผมดิรักเขายังแสดงออกซะตั้งเยอะไม่รู้รู้ตัวมั่งปะน่ะ
“คุณผู้ชาย คุณคิง คุณเพชร คุณนายเรียกที่โต๊ะอาหารค่ะ” ฝนสาวใช้ประจำบ้านคู่หูของน้องครีมเดินมาบอกพวกเรา ก่อนที่พ่อกับเพชรจะเดินนำหน้าไป ผมก็วิ่งเข้าไปตีซี้กับเจ้าเพชร ไหนๆผมก็เป็นพี่เพชรแล้วเหมือนกันนี้หว่า ต้องทำคะแนนเข้าไว้เพื่อน้องจะเห็นเราเป็นพี่ได้เร็วๆ
“เป็นไงเราปรับตัวได้บ้างหรือยัง”
“ครับผม”
“และวันนี้มีอะไรมาให้คุณแม่รึเปล่า” เพชรชะงักก่อนจะยืนก้มหน้าและส่ายหัวไปมาผมยิ้มร่าก่อนจะตบลงที่ไหล่บางๆนั้นสองสาวที พูดจาปลอบใจน้อง
“ไม่ต้องคิดมาก ไว้โอกาสอื่นก็ได้ ปะ เข้าบ้านกัน” ผมเดินเกาะไหล่เพชรที่เดินตัวแข็งเข้ามาในบ้านตลอดทางพยายามชวนน้องคุยแต่ดูเหมือนจะถามคำตอบคำเสียมากกว่า ก็พอเข้าใจล่ะนะ เจอเรื่องช็อคแบบนั้นมาคงต้องใช้เวลามากกว่านี้ และความหวังก็อยู่ที่ทุกคนนี้แหละ
พอเข้ามาในบ้านได้ผมก็เห็นคุณแม่ คุณพ่อ ป้าลิน นั่งหน้าแป้นอยู่ที่โต๊ะ กะจะออกปากถามว่าน้องอยู่ไหนก็ต้องชะงักเมื่อร่างเล็กเดินออกมาจากครัวถือถาดขนมเค้กออกมา เพชรรีบเข้าไปช่วยเจ้าตัวเล็กที่ยิ้มแป้นทันที เพราะกลัวว่าถาดจะมาไม่ถึงเสียก่อน พอมาถึงคุณแม่ก็อุทานอย่างตกใจเมื่อเห็นเค้ก ก่อนจะเอามือทาบอกน้ำตาปริ่ม แน่นอนสิพับเค้กที่น้องทำมันน่ารักมาก ด้านบนตกแต่งด้วยตุ๊กตาน้ำตาลปั้นเป็นรูปพวงมาลัย แต่เนื้อครีมกลับเปลี่ยนเป็นขนมทองหยอดที่ทำเป็นฐานขึ้นมา เนื้อเค้กที่เป็นขนมปังถูกห่อหุ่มด้วยกระดาษสีทองและเงินสลับกัน จับจีบอย่างน่ารัก ในถาดมาพวงมาลัยดอกมะลิพวงใหญ่วางอยู่มันส่งกลิ่นหอมออกมา น้องหยิบพวงมาลัยเดินไปหาแม่ผมก่อนจะคุกเข่าลง วางพวงมาลัยลงบนตักคุณนาย ก่อนจะกราบลงที่เท้าของแม่ แม่ที่น้ำตาปริมอยู่แล้วก็ปี่แตกออกมาอย่างห้ามไม่ได้ลงไปช้อนเจ้าตัวน้อยขึ้นมากอดไว้แนบอก
“ครีมขอบคุณคุณแม่มากนะครับที่ไม่รังเกียจครีม รักครีมเอ็นดูครีม ครีมสัญญาว่าจะเป็นเด็กดีครับ” น้องพูดไปก็สะอึกสะอื้นไปอย่างน่าสงสารผมมองภาพนั้นและชักไม่อยากกินเค้กแต่อยากกินครีมมากกว่า ป้าลินที่นั่งอยู่ข้างๆผมนี้สิปาดน้ำตาไปแล้วเรียบร้อย
“ลูกเพชร!” แม่ร้องเสียงหลงเมื่อเจ้าเพชรคุกเข่าลงบ้าง ก่อนจะค่อยๆก้มลงกราบแม่ผม ถึงจะไม่พูดอะไร แต่แม่ผมก็ก้มลงไปคว้าตัวเจ้าเพชรขึ้นมากอดคู่กับน้องครีม ส่วนผมลูกแท้ๆน่ะหรือ … ไม่เอาอ่ะ ขนลุก!!!!
“แกล่ะไอ้คิง ไม่มีของให้แม่แกหรือ”
“จะว่ามีก็มีหรอกพ่อ แต่เอาไว้ก่อนดีกว่า เดี๋ยวน้ำตาจะท่วมบ้านซะก่อน” ผมยักไหล่บอกพ่อ พอฉากเรียกน้ำตาที่ทำน้องครีมตาบวนผ่านพ้นไป ทุกคนก็ลงมือกินเค้กที่น้องครีมทำมาซะเยอะอย่างเอร็ดอร่อยไม่น่าเชื่อว่าน้องเพิ่งทำเองเป็นครั้งแรกด้วยซ้ำ ผมละเมียดละไมกินมันอย่างทะนุทนอม ราวกับวากลัวมันจะหมดลงไป น้องครีมหันมามองผมก่อนจะขมวดคิ้วและอ้อมแอ้มถามขึ้น
“ไม่อร่อยหรือครับพี่คิง ขะ ขอโทษนะครับ ครีมจะปรับปรุงมันให้ดีกว่านี้”
“มะ ไม่ใช่น้องครีม อร่อยมาก พี่แค่อยากค่อยๆกินมันน่ะ มันอร่อยจริงๆนะไม่เชื่อถามทุกคนสิ” เพชรพยักหน้าเสริมก่อนที่คุณแม่จะรีบบอกอร่อยและกินไปทั้งๆที่น้ำตายังคลอเบ้าอยู่น้องครีมหันไปมองพ่อที่นั่งจิบชาอ่านหนังสือพิมพ์เหมือนไม่สนใจ ก่อนจะแอบอมยิ้มจนแก้มแดง ก็แหม .. เค้กไม่ไหนซะล่ะ เหลือที่กระดาษห่อ เอาซะหมดเกลี้ยงเลยนะคุณพ่อ!!!!!
.
.
.
ในระหว่างที่น้องครีมและเพชรกำลังนั่งเล่นอยู่คู่กันหน้า TV โดยมีคุณพ่อประมุขของบ้านนั้งรวมอยู่ด้วย พี่คิงก็แอบย่องเข้ามาหาแม่ตนเองที่กำลังทำอาหารเย็นอยู่ภายในครัวพร้อมกับป้าลินและแม่บ้านอีกสองสามคนเมื่อคุณแม่เห็นลูกชายเดินเข้ามาก็ออกปากจะไล่ออกไปเพราะลูกชายของเธอมักจะทำซุ่มซามในครัวจนได้แผลตลอดมาตั้งแต่เด็กๆ แต่ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นหน้าลูกชายที่บึ้งตึงมาผิดปกติ เดินเป็นหุ่นยนต์โรบอทเข้ามาหาเธออย่างน่ากลัว
“มะ มีอะไรรึเปล่าตาคิง” เธอร้องถามลูกชายของเธอที่มายืนอยู่ตรงหน้าด้วยร่างกายอันสูงใหญ่และน่าตาที่เคร่งเครียดแต่ดูเหมือนป้าลินจะรู้ทัน ท่านยืนมองอย่างขำๆกับปฏิกิริยาแข็งกระด่างของเด็กที่เธอเลี้ยงมากับมือ ก่อนที่จะพูดอะไรต่อคิงก็ยื่นถุงสีแดงเล็กๆที่อยู่ในมือให้ผู้เป็นแม่ ผู้เป็นแม่รับมันไปอย่างงงๆ
“มีสองชิ้นแบ่งกันเอาเอง” คิงพูดแค่นั้นก่อนจะรีบก้าวออกจากห้องครัวไป
คุณแม่เอียงคออย่างงงงวยก่อนจะค่อยๆเปิดถุงสีแดงนั้นออกก่อนและเอามือปิดปากและหัวเราะออกมายกใหญ่ เรียกป้าลินเข้าไปดูทองน้ำหนัก 2 สลึงสองเส้นที่อยู่รวมกัน มีจี้พระเล็กๆอยู่ที่สร้อยนั้นเส้นละองค์ แลดูเป็นสิริมงคลยิ่ง เธออมยิ้มและหัวเราะกับท่าทีของลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของเธอและไม่เคยคิดจะหยุดรักเจ้ายักษ์เจ้าเล่ห์นั้นแม้แต่วันเดียว ถึงแม้จะมีเด็กน้อยที่เธอทั้งรักและเอ็นดูอยู่อีกสองคนก็ตาม …
สัญชาติญาติความเป็นแม่ไม่เคยลืมลูก พร้อมที่จะเสียสละได้ทั้งชีวิต ขอเพียงถ้าชีวิตนั้นสามารถต่อลมหายใจของลูกน้อยของเธอได้แค่วินาทีเดียว … รักที่ไม่มีข้อแม้ รักที่ไม่ต้องการสิ่งตอบแทน … นี้แหละหน้าที่ของคนเป็นแม่ผู้ให้รักแก่ลูกทุกคน
==========================
สวัสดีวันแม่ค่ะ 
ขอให้คุณแม่และผู้ปกครองของเพื่อนๆมีแต่ความสุขและสุขภาพแข็งแรงนะค่ะ อ๊ะ! และไม่ใช่รักแม่แค่วันนี้วันเดียวนะค่ะ
ฮ่าๆๆๆ โดนแม่แซลบ่อยๆเหมือนกัน 
ขอบคุณทุกกำลังใจและขอกำลังใจด้วยเน้อ วันนี้มาดึกเกิ๊น เข้าวันใหม่อีกล่ะ
ความจริงตอนนี้จะเขียนดราม่าน้องครีม แต่แหม ... ฮ่าๆๆๆๆ ฝันดีค่ะ
โพลล์
หัวข้อ: K ❤ C เก็บโคตรรักจาก กองขยะเปียก♨{คิดถึงเลยมาหา อิอิ}23/6/59 P.41 END (อ่าน 304158 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก