{CH 38 เจ้าหญิงกับดอกไม้}
{ K }♨ เจ็บใจนัก ลืมถ่ายรูป!!!! อยากจะเอาหัวชนฝาตายให้รู้แล้วรู้รอด หลังจากงานโรงเรียนเลิกเจ้าตัวเล็กก็กระโดดไปช่วยเพื่อนเก็บของทั้งในโรงละครและด้านนอกที่เป็นซุ้มจนเหงื่อชุ่มจนน่าสงสาร ไอ้ผมที่นั่งง้อขอเมมเมอร์รี่จากเจ้าเพชรอยู่ทนไม่ได้เลยต้องยื่นมือเข้าไปช่วยและก็เป็นผมที่ทำมันทั้งหมด … ช่างเหอะ มันน่าเสียดายที่ไม่ได้ถ่ายรูป! ฮือออออออ ดูเพลินไปหน่อยแค่นั้นเอง เฮ้อ … เซ็งเป็ด
แหมะ “เป็นอะไรหรอพี่คิง” มือเย็นๆน้อยๆของคนที่เพิ่งออกมาจากห้องน้ำในชุดนอน Hamsterลายสีน้ำตาลขาวตัวใหม่ที่คุณแม่ผู้ขยันเอาใจลูกรักลูกทูลหัวพึ่งซื้อให้ น้องเอาผ้าเช็ดผมตัวเองแต่แววตากลับเป็นห่วงผมเสียมาก ผมยิ้มก่อนจะฉุดตัวน้องลงมากอดไว้แนบอก ผมหอมๆแต่เปียกแฉะทำให้ผมรู้สึกอึดอัดที่มันมาพันหน้าพันตาผม แต่ผมก็รู้สึกอบอุ่นและมีความสุขมากกว่า
“พี่ลืมถ่ายรูปเจ้าหญิงล่ะ เสียใจมากเลย”
“และทำไมไม่ถ่ายล่ะครับ” น้องหงุงหงิงอยู่ที่ซอกคอผม
“ก็มัวแต่ดูเจ้าหญิงที่แสนน่ารักอยู่นะสิครับ … มาพี่เช็ดผมให้”ผมผละออกจากน้องเบาๆก่อนจะหอมที่แก้มใสเย็นๆฟอดใหญ่ ตัวเล็กหน้าแดงระรื้นก้มมองมือตัวเองที่บีบกันไปมา หึหึ ผมเรียกชื่อน้องอีกครั้งก่อนที่เจ้าตัวจะลงไปนั่งกับพื้นอยู่ตรงกลางหว่างขาของผม และผมก็บรรจงเช็ดผมยาวๆของน้องแต่พอเห็นว่ามันจะไม่ยอมแห้งง่ายๆผมเลยต้องวิ่งไปเอาไดร์เปาผมมาเป่าให้ก่อนที่น้องจะเป็นหวัดไปซะก่อน
ไม่เคยสังเกตเลยว่าผมน้องครีมจะยาวขนาดนี้ มันยาวแทบถึงก้นเจ้าตัวเล็กแล้วมั่งเนี้ย แต่ก็ยังตรงนุ่มฟูมีน้ำหนักตลอดเส้น … ไปโฆษณาซันซิลไหมตัวเล็กหลายตังนะ ผมเป่าผมไปเจ้าตัวเล็กก็จ้อง TV ที่ฉายโดเรม่อนตอนพิเศษตาไม่กระพริบไม่ต้องพูดจาแค่อยู่ด้วยกันก็มีความสุข ใครจะว่าผมหลงน้องก็ช่าง ก็ผมหลงจริงๆนี้ทั้งหลงทั้งรัก แต่ไม่รู้ว่าถ้าผมไม่พูด เจ้าเด็กน้อยแก้มใสคนนี้จะรู้ตัวหรือเปล่า ว่าเค้าที่ผมพบในวันแรกที่กองขยะ จะเข้ามาเปลี่ยนชีวิตของใครบางคนให้มีแต่ความสุขได้ขนาดนี้
พอผมน้องแห้งสนิทดีแล้วผมก็วางไดร์เป่าผมลงก่อนจะลงไปนั่งกับน้องที่พื้น คว้าเอาเจ้าตัวเล็กมานั่งบนตัก เด็กน้อยหัวเราะคิกคักเมื่อผมเอาหนวดแหล่มๆของตัวเองไปถูกับแก้มใสเบาๆ มือเล็กๆเอามือมายันหน้าผมไว้ก่อนจะหันมาจุ๊บๆที่คางสากผมเบาๆและหันไปมอง TV ต่อ ไม่รู้ว่าปฏิกิริยาแบบนี้เป็นเรื่องธรรมดาของเราสองคนไปเมื่อไรกัน และไม่รู้ว่าเจ้าตัวเข้าใจความหมายรึเปล่าด้วย จะว่าผมโฉยโอกาสไหมที่ไม่บอกให้น้องรู้ ฮ่าๆๆๆๆ
“ไหนให้ราชาจุมพิตได้รึยังเจ้าหญิง”
น้องสะดุ้งนิดๆก่อนจะก้มหน้านิ่ง ผมอมยิ้มกับท่าทีเขินอายนั้นค่อยๆจับตัวน้อยๆที่อยู่ในชุดแฮมเตอร์น่ารักหันมาหาตัวเอง น้องใช้ตาใสๆแววตาแมวน้อยมองผมอย่างน่ารัก ก่อนจะหลบตาลงต่ำไม่สบตาผม ผมค่อยๆเชยคางมนขึ้นมาก่อนจะหอมแก้มใสไปฟอดใหญ่และบรรจงจูบอย่างอ่อนโยนเหมือนทุกครั้งกับริมฝีปากที่ผมไม่เคยเบื่อ ลิ้นเล็กๆหนีลิ้นของผมไปมาผมชอบที่จะไล่ต้อนมันให้จนมุม ก่อนที่เสียงอึกอักของเด็กน้องจะดังเตือนผมว่าให้พอ ผมจึงยอมที่จะละริมฝีปากออกมาและจูบย้ำไปสองสามที … ไม่อิ่มเลย …
“พะ พอแล้วครับ พะ พี่คิงมือเย็นน้องครีมจั๊กกี้” น้องทักท้วงเมื่อไอ้มือเจ้ากรรมเสือกล้วงเข้าไปในพุงแฮมเตอร์ซะได้ แหม ซนได้พ่อมันจริงๆ ผมหยอกเอินกับน้องจนพอใจก่อนจะพาเจ้าตัวเล็กไปนอนในห้องใหญ่กับผม โอบกอดเจ้าหญิงให้เข้าสู่นิทราพร้อมราชาผู้จงรักและภักดี …
.
.
.
ในวันหยุดพี่คิงพาน้องมาส่งบ้านใหญ่ก่อนที่ตัวเองจะบึ่งรถกลับไปทำงานที่มหาลัย คุณแม่กับน้องเพชรเลยเข้าครัวทำอาหารด้วยกัน มีแต่น้องครีมที่นั่งอยู่ในซุ่มไม้ในสวนเปิดหนังสือทำขนมอยู่อย่างขะมักเขม้น พร้อมกับกระดาษที่จดโน้ตไว้ตัวเล็กๆว่า
‘1 สิงหาคม วันเกิดพี่คิง น้องครีมจะทำเค้กปอนด์โตๆให้เพราะน้องครีมรักพี่คิงมากที่สุด’ แน่นอนว่ากระดาษโน้ตแผ่นนี้น้องครีมจะไม่ให้พี่คิงเห็นเป็นอันขาด ที่ต้องกุมขมับเพราะอีกหนึ่งสัปดาห์ก็จะถึงวันเกิดพี่คิงแล้ว น้องครีมยังไม่รู้เลยว่าจะทำเค้กอะไรให้ แถมของขวัญอีก น้องครีมก็ยังไม่ได้หา ทั้งๆที่เป็นวันสำคัญของพี่คิงแท้ๆ
“น้องครีม” น้องครีมเงยหน้ามองพี่เพชรที่ยืนอยู่ข้างๆก่อนจะยิ้มแหะๆให้เพราะตัวว่าพี่เพชรมายืนตรงนี้ตั่งแต่เมื่อไร
“เป็นอะไร ?” คำถามห้วนๆสั้นๆแต่เต็มไปด้วยความเป็นห่วงของเจ้าเพชรทำให้น้องครีมแทบจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ แต่ก็กลั้นใจส่ายหน้าไปมายิ้มหวานให้พี่เพชรที่ขมวดคิ้วมองมาอย่างสงสัย
“เปล่าครับครีมแค่กำลังหาของขวัญให้พี่คิง”
“ของขวัญ?”
“ครับผม วันที่ 1 สิงหา จะวันเกิดพี่คิงแล้ว พี่เพชรช่วยครีมคิดหน่อยสิ ครีมคิดไม่ออก” เด็กน้อยกระซิบอ้อนขว้าเอามือน้องเพชรมาแกว่งเล่นไปปากเล็กยิ้มแป้นอย่างเอาใจคนเป็นพี่ที่หน้านิ่วคิ้วขมวด แต่พอน้องครีมเอาหน้าไปถูกับมือทั้งสองข้างเท่านั้นแหละน้องเพชรก็เหยียดยิ้มก่อนจะนั่งลงข้างๆแต่โดยดี น้องครีมให้รางวัลโดยการหอมแก้มไปหนึ่งฟอด
“น้องครีม”
“ครับ ?”
“พี่ไม่มีวันเกิดเลยหรอ …?”น้องครีมที่กำลังขีดเขียนสูตรขนมเค้กลงใบในสมุดจดชะงักก่อนจะวางปากกาลงและหันไปมองเพชรที่นั่งหันหน้าออกไปมองนกมองไม้อย่างเหม่อลอย ครีมเหยียดยิ้มก่อนจะโหมเข้ากอดน้องเพชรอย่างเอาอกเอาใจ
“น้องครีมไม่รู้วันเกิดพี่เพชรของจริงหรอก แต่น้องครีมอยากให้พี่เพชรใช้วันที่เราพบกันเป็นวันเกิดนะ เพราะวันนี้คือวันที่พี่เพชรได้ใช้ชีวิตใหม่ … ถึงแม้พี่เพชรจะจำอะไรไม่ได้ แต่วันนี้พี่เพชรมีน้องครีมกับทุกคนนะ” น้องเพชรหันมาเหยียดยิ้มให้ก่อนจะหอมแก้มป่องๆของน้องครีมบ้าง
“และวันนั้นพี่คิงให้อะไรน้องครีมหรอ ?”
“คิก …. น้องครีมไม่อยากเล่าหรอก แต่เห็นว่าเป็นพี่เพชรน้องครีมจะเล่าก็ได้” น้องน้อยกระซิบบอกก่อนจะเริ่มลำดับเหตุการณ์ของเมื่อ 3 เดือนก่อน
ในวันนั้นเป็นคืนของวันที่ 28 มีนาคม ซึ่งเป็นวันครบรอบ 16 ปีของน้องครีม ก่อนที่เหตุการณ์ร้ายๆจะเกิดขึ้นตัวน้อยได้เข้ามาใช้ชีวิตอยู่ในครอบครัวของพี่คิงโดยพี่คุณลุงประมุขของบ้านยอมรับอย่างมีความสุขถึงแม้จะผ่านน้ำตามามากก็ตามในคืนนั้นน้องครีมนอนพักกายอยู่ในผ้าห่มผืนโตภายในห้องเล็กชั้นล่างคอนโดของตนเองเพราะเป็นเวลาดึกที่สมควรแก่การพักผ่อนของเด็กนอน ไฟหัวเตียงถูกเปิดไว้สลัวๆให้พอเห็นลางๆ
แต่แล้วร่างสูงใหญ่ก็ค่อยๆเปิดประตูก้าวเข้ามาภายในห้องมืดสลัวนั้น ลมหายใจของเด็กน้อยแผ่วเบาได้จังหวะ ร่างนั้นค่อยๆย่องมาที่หัวเตียง ก่อนจะวางกล่องของขวัญเล็กๆที่ห่อด้วยกระดาษสีฟ้าอ่อนไว้ข้างหมอนตัวเล็ก ก่อนจะก้มลงหอมแก้มใสที่หลับปุ๋ยนั้นอย่างบางเบา และค่อยๆย่องออกมา
แต่เหมือนฟ้าไม่เป็นใจให้ราชากลายร่างเป็นแซนต้าครอสสักเท่าไรเมื่ออยู่ขาสูงก็สะดุดตัวเองล้มหน้าทิ่มโครมใหญ่ จนน้องน้อยตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจเลยถลาลงมาจากเตียงเหยียบเข้าสะโพกแกร่งเต็มแรงจนสะดุดล้มลงมาทับจนหัวน้อยๆโขดเข้าที่กรหม่อนของคนแผนสูง เจ็บเนื้อเจ็บตัวกันไปตามระเบียบ โดยที่น้องน้อยหัวโนปูดใหญ่ส่วนเจ้าแผนการเอวเคล็ดเดินงอเป็นกุมเจ็บหัวโนไปเหมือนกัน นี้คงเป็นการทำโทษแซนต้าครอสที่เจ็บตัวที่สุดของคนเจ้าแผนการโทษฐานทำให้น้องนอนน้อยใจคิดว่าถูกลืมจนผลอยหลับไปล่ะนะ สมควร ...
“คิกๆ แล้ววันต่อมาพี่คิงก็พาน้องครีมไปดูหนังกับกินข้าวล่ะ ถึงแม้จะเดินเป็นกุ้งก็ตาม” น้องครีมพูดไปหัวเราะไป ทำให้เพชรที่นั่งฟังอยู่พลอยสดชื่นไปด้วย น้องครีมเป็นเหมือนดอกไม้ไร้เดียงสา แต่สำหรับเพชร … อาจจะเป็นดอกไม้ที่เปื้อนสีรอฝนที่จะมาชำระล้างก็ได้
“แล้วพี่คิงให้อะไรน้องครีมเป็นของขวัญล่ะ”
เพชรถามขึ้นก่อนที่น้องครีมจะชูสร้อยข้อมือทองคำขาวบริสุทธิที่มีจี้ดาวห้อยอยู่เล็กๆดูน่ารักจิ้มลิ้ม น้องไม่ได้ใส่ติดตัวตลอดเวลาเพราะกลัวมันหาย แต่วันดีคืนดีอาจจะเอามันออกมาชื่นชมบ้างเป็นบางครั้งหากเวลาไหนต้องงการกำลังใจ ซึ่งพี่คิงอาจจะลืมไปแล้วว่าเคยซื้อของชิ้นนี้ให้น้องน้อย แต่น้องน้อยไม่เคยลืมว่าเคยอบอุ่นทุกวินาทีที่มีพี่คิง…
“แล้วปีหน้า … น้องครีมจะให้อะไรพี่เหรอ” เพชรถามแบบยิ้มๆด้วยแววตาเอ็นดูในตัวเด็กน้อยที่นั่งกุมข้อมือยิ้มเล็กยิ้มน้อยอยู่ น้องครีมขมวดคิ้วก่อนจะก้มหน้าพูดเบาๆ
“น้องครีมยังไม่รู้หรอกเพราะอีกตั่งนาน … แต่น้องครีมจะทำเค้กให้พี่เพชรก้อนใหญ่ๆเลยนะ แต่ตอนนี้ … น้องครีมให้มัดจำไว้ก่อน”
ว่าแล้วเด็กน้อยก็กระโจนไปหอมแก้มน้องเพชรอีกฟอดใหญ่ … ทำเอาเพชรที่ไม่ทันตั้งตัวเผลอเหยียดยิ้มหวานออกมาที่มุมปาก บางทีนะ … บางที่ฝนอาจจะตกไวกว่าที่เป็น หากดอกไม้ยังคงมีรากที่แข็งแรงเช่นนี้ …
=======================
แจ้งข่าวน้า ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป เขาขออัพนิยายวันล่ะเรื่องนะจ้า เพราะเปิดเทอมแล้วล่ะ
รับทราบทั่วกันน้า แต่สำหรับเรื่องนี้เค้าอาจจะมาวันเว้นวันเพราะถ้าไม่ได้พิมพ์น้องนานๆเค้าอาจจะไม่ชิน
ฮ่าๆๆๆๆๆ
ตอนหน้าเป็นคู่พี่มิ่ง- น้องเพชรนะจ้า จุ๊บๆ
เจอกันจ้า 
น้องเพชรกับน้องครีมน่าเอ็นดู
คำผิดประปรายเลยค่า เราดูให้บางส่วนน้า
ลองctrl+f แล้วเสิร์จแก้ตามนี้นะคะ (บางคำเราเห็นมากกว่าครั้งเดียว ถ้าแก้ดู คนเขียนลองเอนเทอร์หาคำละสักสองสามรอบนะคะ จะได้ไม่ตกหล่น)
และด้านนอกที่เป็นซุ่ม >> เป็น"ซุ้ม" นะคะ ซุ่มจะเป็นความหมายเชิงซุ่มหลบและซุ่มดู... (และเห็นซุ่มอีกครั้งตอนน้องนั่งในสวนที่บ้านพี่คิงค่ะ )
แฮมเตอร์ >> แฮมสเตอร์ มีบางคนใช้แฮมเตอร์เหมือนกันแต่มันเขียน Hamster ก็แฮมสเตอร์ดีกว่าเนอะ
ทำให้ผมรู้สึกอึดอัน >> อึดอัด ค่า
หอมที่แก้มใสเย็นๆฟ๊อดใหญ่ >> ฟอด
อันที่ไม่ค่อยมั่นใจก็คือ "แดงระรื้น"-->> รู้สึกจะเขียนได้ทั้งระรื่นและระรื้น แต่ไม่มั่นใจความหมายกับบริบทที่ใช้นัก เพราะระรื่นความหมายมันออกไปทางบ่งอารมณ์มากกว่าค่ะ หมายถึงแดงระรื่นตา หรือแดงระเรื่อ หรือเปล่าคะ?
ผมเรียกชื่อน้องอีกครั่ง >> ครั้ง (คำว่าครั่งนี่เห็นอยู่ประมาณสองจุดค่ะ อีกจุดอยู่แถวๆที่พี่คิงนัวน้อง)
ไม่ยอมแห่งง่ายๆ>>แห้ง
จุมพิษ >> จุมพิต ค่า
กับท่าทีเขินอาบ > อาย
จั๊กกะกี้ > จักจี้ หรือ จั๊กจี้ ค่ะ
หยอกเอิญ >> หยอกเอิน นะตัวเอง
นินทรา>> นิทราจ้า
จงรักษ์ >> จงรัก ไม่มี ษ์ จ้า
อีกประโยคที่เรารู้สึกไม่แน่ใจเรื่องบริบทการใช้คำก็คือ ผมผละน้องออกเบาๆ ผละนี่ส่วนใหญ่ประธานของประโยคจะเป็นฝ่าย ฉากออกค่ะ ประมาณ ผมผละออกจากน้อง น่าจะดีกว่าค่ะ
ก่อนที่ตัวเองจะเบิ่งรถกลับ >> ประโยคนี้เราขำก๊ากเลยค่ะ "บึ่ง"ค่ะ เบิ่งแปลว่าดูค่ะ ดูรถอย่างเดียวไปมหาลัยไม่ได้นะคะพี่คิง 
เอามือน้องเพชรมาแขวง >> แกว่ง เนอะ
แต่พอน้องเพชรเอาหน้าไปถูกับมือทั้งสองข้างเท่านั้นแหละน้องเพชรก็เหยียดยิ้ม >> หมายถึงน้องครีมหรือเปล่าคะ?
จิ่มลิ้ม >> รู้สึกจะ จิ้มลิ้ม นะคะ
เหมือนมีอีกแต่เป็นจุดที่เราไม่แม่นแล้ว ถ้ายุ่งมากไปก็ขอโทษนะคะ แบบมันอดไม่ได้ 
ขอบคุณค่า เค้าไม่ชอบตรวจสอบก่อนเอาลงอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆ แต่ต่อไปนี้จะพยายามนะจ๊ะ
และว่างๆจะกลับไปแก้ไขตอนเก่าด้วยเพราะมีตรงผิดๆเยอะมาก ฮ่าๆๆๆๆๆ
คุณ กุ้งเชอรี่ กับ acidic_crazy
ใจเย็นๆนะค่ะ อิอิ
รักน๊า
==================
รักทุกคนนะค่ะ มากอดๆๆๆๆ
ป.ล มีตรงไหนผิดอีก เม้นบอกได้นะค่ะ คนเขียนนิสัยเสัยพิมพ์เสร็จชอบเอาลงเลย ฮ่าๆๆๆ
[/color]
โพลล์
หัวข้อ: K ❤ C เก็บโคตรรักจาก กองขยะเปียก♨{คิดถึงเลยมาหา อิอิ}23/6/59 P.41 END (อ่าน 326379 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก