{CH 40 เบิดร์เดย์}
{ K }♨ ผมนั่งนับเวลาที่อาจารย์จะปล่อยออกไปจากห้องเรียนหรรษาพาเพลินที่เรียนแม่งตั้ง 4 ชั่วโมงรวด กว่าจะปล่อยก็อีกชั่วโมงเต็มๆ กูล่ะหน่าย ปวดกบาลและสงสารตัวเองที่ต้องกล้ำกลืนฝืนทนยัดความรู้เข้าสมอง แต่เหมือนโยนมาร้อยผมรับได้แค่ 30 อีก 70 แค่สะดุดล้มก็ลืมหมดล่ะบอกเลย
เฮ้อ เย็นนี้ไอ้ตัวเล็กน้อยครีมจะทำอะไรเซอร์ไพร์ผมน่า น่าคิด ครีมชอบทำเค้กกลับไปคงมีเค้กก้อนใหญ่เบอเริ้มวางอยู่ในห้องแน่ๆ หึหึ นี้สินะที่แอบซุ่มทำมาตั้งนาน น่ารักจริงๆกระต่ายน้อยของผม
“เย็นนี้เลี้ยงไหนว่ะไอ้คิง” ไอ้ราชตัวร้ายที่หันมากินโอตาคุเป็นอาหารจานหลักหันมากระซิบกระซากกับผมไอ้บิวเมียโหดก็หูผึง ใช่สิพวกมึงนะพวกมึงเรื่องเหล้านี้ไม่เคยมีวันปฏิเสธ แต่เสียใจวันนี้ตัวผมถวายให้น้องครีมที่รักหมดแล้ว วันเกิดปีนี้คงเป็นวันเกิดที่ผมมีความสุขที่สุดแล้วล่ะมั่ง คิกๆ แค่คิดก็จั๊กกะจี้แล้ว อยากได้น้องครีมผูกโบว์อ่ะ อยากได้ๆๆๆๆ
“ไอ้สัดหน้าอย่างหื่น” ไอ้บิวด่าผมและผลักหัวแทบทิ่ม ผมหันไปแยกเขี้ยวใส่มันยังไม่ทันจะได้ทำอะไรเสียงออดหมดเวลาก็ดังขึ้นซะก่อน ฮึฮึ
“ไว้พรุ่งนี้มึง วันนี้กูมีนัด ไปและ”ไม่พูดพร่ำทำเพลงครับผมเก็บของใส่ลงกระเป๋าและวิ่งตาลีตาเหลือกออกมา 4.30 พอดีถึงโน้นคงก่อนเวลานัดแน่ๆ หึหึ ไปแอบดูดีกว่าว่าน้องจะทำอะไรให้ผม เอะ! หรือจะโผล่ไปตามเวลานัดดี นั้นก็ตื่นเต้นดีเหมือนกันนะ หึหึ เอาไงดีน้า …
ผลั๊ก!
ผมหัวทิ่มเจ็บแปร๊บไปทั้งหัวซีกซ้าย =_=’ ใครว่ะช่างทำกับสุดหล่อสาวหลงได้ขนาดนี้ ผมหันไปก่อนจะแทบจะกระโดดถีบมันยอดหน้า ไอ้ห่าปิง!!!! แม่งมาไงว่ะเนี้ย!!!! ที่สำคัญนะที่สำคัญแม่งหล่อขึ้นเยอะมาก ขนาดมันไปอยู่เมืองนอกเมืองนามาไม่กี่เดือนแทบจะเปลี่ยนเป็นคนล่ะคน โว้ว เจ๋งสาดดดดดดดด!
“ไอ้เหี้ยยยยย! เป็นไงบ้างว่ะ พุงมึงยุบไปเยอะที่โน้นเค้าเลี้ยงมึงอดๆอยากๆหรือไงว่ะ ฮ่าๆๆๆ หรือว่ามีผัวแล้วเลยต้องดูดี” ผมวิ่งเข้าไปกอดคอไอ้หน้าตี๋อ้วน ที่ตอนนี้เหลือแค่อวบๆ ฮ่าๆๆๆ แม่งนุ่มนิ่มไปทั้งตัว งี้แหละคนเพิ่งลดหุ่นมันยังไม่กระชับดี ออกกำลังอีกหน่อยรับรองหล่อเชดโด แต่น้อยกว่ากูนิดหน่อยนะมึ๊งงงงงง
“ปากหมาไอ้สัด กูสิผัวมัน กลับมาได้สักพักและแต่กูขี้เกียจมาหาพวกมึง” แหนะ! ไอ้ห่านี้โลกส่วนตัวสูงอีกและ อย่างว่าอ่ะเนอะ กลับมาหาสามีก็ขออยู่กับสามีเค้าก่อน แต่ไม่แน่นะไอ้ราชอาจจะเป็นเมียมันก็ได้ แค่คิดก็จะอ้วกล่ะผู้ชายตัวบึกๆนอนให้อะจึ๊กๆ ไม่เหมือนลูกกระต่ายของผม แค่คิดก็เลือดกำดาวแทบพุ่ง!
“อ้าวเจอกันแล้วหรอว่ะ นี้ไอ้คิงเพื่อนมึงอุตส่าห์มาหาวันเกิดมึงเลยนะเนี้ยยยยยย” ไอ้ราชเดินมากอดคอผมกับเมียมัน มาหากูเพราะวันเกิดกูพ่อง มาหาผัวและบังเอิญวันเกิดเพื่อนก็บอกกูมากูไม่โกรธหรอกไอ้สาดดดดดด
“ไงมึงคืนนี้ตกลงจัดที่ไหน ที่เดิมปะ กูโทรจองโต๊ะให้ อ่อ! อย่าให้น้องครีมรู้เชียวล่ะ หึหึ” ไอ้บิวนี้ก็บิ้วจัง =_=’
“กูไปได้แต่ไม่เกิน 2 ทุ่ม”
“เหี้ย!!!!!!” ผมแทบจมกองตีนพวกมัน อะไรเล้า!!!! คนมองแล้วเห็นปะพวกมึงนี้ไม่เกรงใจสถานที่เลยไอ้ห่า!
“ไปหาพ่อง นั่งแดกหมูกระทะหน้า ม แล้วกัน รีบไปไหนนักหนาว่ะไอ้สัด! ปกติเห็นเหล้าเป็นไม่ได้กระโจนหาตลอดจำศิลหรือไงมึง!” พูดกับกูมองกูสิมองแต่หน้าเมียมึงเห่อสินะ
“กูว่าไม่จำศิลหรอกหน้าอย่างมันอ่ะ ติดน้องมากกว่า ใช่ไหมว่ะ!” บร๊ะ ไอ้บิวรู้ทัน
“ก็นะ กูมันคนมีพันธะแล้วนี้ไอ้สาด ไว้พรุ่งนี้นะมึง” มึงว่าและวิ่งลงบันไดมาไม่รอให้พวกมันด่าต่อ ชิชะ ไปหาน้องครีมดีกว่า อิอิ
ผมลั้นลาเดินไปที่รถของตัวเองที่จอดอยู่ลานจอดของมหาลัย แหมะนะ อากาศมันร้อนได้ใจขนาดจะ 5 โมงแล้วแท้ๆยังแดดเปรี้ยงขนาดนี้ สงสัยต้องรีบกลับไปให้น้องครีมเซอร์ไพร์ถึงจะเย็นขึ้น โฮ๊ๆ ก่อนเข้าไปหาน้องแวะซื้อไวท์สักขวดสองขวดดีกว่า เอาไว้กินแกล้มเด็กน้อย อะจึ้ย! อิอิ
แอร์เย็นแล้ว เพลงเปิดแล้ว คนหล่อแล้ว ออกเดินทางได้ ผมขับรถออกมาด้วยความปลอดโปร่งโล่งสบายใจ คนมันมีความสุขนี้เนอะ รู้ไหมตั้งแต่ผมเจอน้องเนี้ยชีวิตผมมีความสุขทุกวัน เหมือนมันได้เป็นคนใหม่ เหมือนมีลูก เหมือนมีเมีย ในคนเดียวกัน ถึงจะยังไม่ซัมติงเพราะผมสงสารน้องก็เถอะแต่ปัจจุบันก็อยู่กันเฉกเช่นผัวเมียแล้วนี้แหละ หรือจะปฏิเสธ ฮ่าๆๆๆ ผมรักน้องไม่รู้น้องคิดว่าผมเป็นแค่พี่ชายหรือพ่อรึเปล่า แต่ในตอนนี้แค่มีเขาอยู่ข้างๆผมก็พอไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น แค่นั้นพอ …
แหมนะ แล้ววันนี้ก็วันเกิดผม ขออยู่กับน้องให้ฉ่ำใจซะหน่อย ดีใจนะที่ผมไปเก็บเด็กมอมแมมคนนึงมาและกลายเป็นกระต่ายแสนซนตัวเล็กๆที่คอยคลอเคลียผมตลอดเวลาแบบนี้ เลิฟนะยูวววววว!
“เฮ้ย!”
เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!! ผมเหยียดเบรกหัวทิ่มเมื่อกี้อะไรตัดหน้าผมไปว่ะ และรู้สึกผมจะเหยียบมันไปด้วย … ตายห่าแล้วคนป่ะว่ะ!!!! อย่านะเว้ย อย่าเป็นคนเชียวนะ!!!!!
ผมรีบตั้งสติ ก่อนจะเปิดประตูรถลงไปดูทันที คนเริ่มมามุงกันใหญ่โต รอยเลือดมันลากเข้าไปใต้ท้องรถผม เสียงหงิงๆดังออกมาแผ่วเบา วาเว้ย! นี้กูชนอะไรว่ะเนี้ย!!! ไม่มีเวลามาคิดอะไรแล้วผมรีบทรุดตัวนั่งลงกับพื้นก่อนจะเอื้อมเข้าไปใต้ท้องรถตาก็ก้มมองไปด้วย พอเห็นวัตถุดำๆกำลังขดอยู่ในกองเลือด ผมก็ค่อยๆประคองมันออกมาพอออกมาได้ไอ้หมอตัวเล็กก็ครางหงิงร้องออกมาเสียงดังเหมือนเจ็บมาก มันคือลูกหมาสีดำเงาทั้งตัวขนของมันนุ่มเหมือนแกะสงสัยจะเป็นพันธุ์ทางผสมล่ะมั่ง ดีชะมัดที่ไม่ใช่คนแต่ไอ้ลูกหมาตัวดำเป็นถ่านนี้หมาใครว่ะเนี้ย
หงิงงงงงงงงงงงงงง หงิงๆๆๆๆ!
“เออๆ เจ็บมากสินะไอ้เวร ร้องซะเสียงดังดูท่าก็ไม่เป็นอะไรมากนี้หว่า ปะไปหาหมอก็ได้ เฮ้อ …” ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะพอหมาเจ็บขึ้นรถไม่สนใจสายตาประชาชีที่พากันตบมือให้บางคนก็สาปแช่งที่ผมไปชนหมาเข้า ขอโทษเถอะคือกูไม่ได้ตั้งใจ ก็ไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนี้นะไอ้สัด แหม!
ตอนนี้ 17. 50 น เอาน่า!ท่านสบายเอาไอ้เด็กนี้ไปไว้ที่โรงบาลหมาก็น่าจะจบแล้ว ผมเอื้อมไปหยิบผ้าหลังรถมาลองไอ้หมาดำที่นอนหมอบอยู่ที่นั่งข้างคนขับไอ้หมานี้ทำท่าทางน่าสงสารเชียว เออ ทนหน่อยแล้วกัน อย่ามาตายในรถกูล่ะน้องครีมรู้ล่ะฆ่ากูตายคาที่แน่ หมาอะไรแม่งดำได้ทั้งตัว =_=’
.
.
.
ไม่ติด … ทำไมผมโทรหาน้องไม่ติด!!!! ทำไมไม่มีคนรับสายมีอะไรเกิดขึ้นรึเปล่า ทุ่มครึ่งแล้วแท้ๆ ทำไมน้องไม่รับสายผม!!!!!
ผมกดวางสายด้วยความหงุดหงิดใจมองไปที่ไอ้แมวขนฟูที่ใส่จานดาวเทียมอันเบอเริ้มที่คอเจ้าของมันไปจ่ายเงินที่เคาเตอร์อยู่ ไงไอ้หน้าแมวไม่เคยเห็นคนหล่อหรือไงว่ะ=_=’
เฮ้อ คนก็ห่วงหมาก็ห่วง ผมปลีกตัวไปไม่ได้เพราะไอ้หมานี้มันไม่มีเจ้าของและทางโรงพยาบาลสัตว์เค้าไม่สามารถดูแลได้ เค้าต้องให้ผมเป็นผู้ปกครองของไอ้หมานี้ช่วงคราว เอาง่ายๆนะ ตอนนี้ไอ้ดำมันเป็นหมาของผมแล้ว เข้าใจตรงกันนะ เออ กูไม่เข้าใจกับมึงหรอกครับ!!!
และไอ้ดำก็เข้าไปนานฉิบหายตั้งแต่ 6.30 จนตอนนี้ ทุ่มครึ่งล่ะไอ้สาดดดดดด! น้องครีมก็ไม่รับสาย โอ้ยยยยย! หงุดหงิดดดดดดดด อ๊ากกกกก! ถ้าผมไปไม่ทันน้องต้องเสียใจมากๆแน่ ปั๊ดโธ่วววว!ขอมีความสุขมั่งไม่ได้หรือไงว่ะ!!!! ทำไมกูต้องมานั่งแก่วตรงนี้ด้วยว่ะ!!! โอ้ยหล่อเซ็ง!!!!!
ครืดดดดดดดดดด ครืดดดดดดดดดดดดด
ผมรีบกดรับสายเมื่อเห็นว่าน้องครีมโทรเข้ามายังไม่ทันจะพูดอะไรเสียงหัวเราะคิกคักก็ดังขึ้นมาตามสายจนผมเคลิบเคลิ้ม ถ้าน้องครีมมาหัวเราะใกล้ๆผมแบบนั้นผมคงจับฟัดตรงนั้นแหละ
“พี่คิงถึงไหนแล้วครับ ครีมรออยู่น้า!”
“น้องครีมครับคือตอนนี้พี่อยู่โรงพยาบาลสะ…”
“อ่ะ! พี่ไปทำไมครับ เป็นอะไร เจ็บมาไหม บลาๆๆๆๆๆๆ” โอ๊ะ มาเป็นชุด =_=’
“เดี๋ยวครับน้องครีมใจเย็นๆนะ ฟังพี่คิงพูดก่อนนะครับเด็กดี พี่ไม่เป็นไรครับปลอดภัยดี” ผมพูดปลอบน้องให้น้องรู้จริงๆว่าผมไม่ได้เป็นอะไร เด็กน้อยขี้ห่วงเสียงสะอื้นดังลอดมาแล้ว หึหึ ห่วงมากจริงๆด้วยสินะ นี้ถ้าผมเป็นอะไรไปจริงๆน้องคงต้องเสียใจมากแน่ๆ
“คะ ครับ ฮึก ครีมแค่ …”
“หึหึ ตอนนี้พี่อยู่โรงพยาบาลสัตว์แถว XXX พอดีพี่ขับรถชนหมาบาดเจ็บน่ะ น้องครีมรอพี่ก่อนนะ เสร็จแล้วพี่จะรีบกลับนะ”
“พี่คิงและหมาเป็นอะไรมากไหม”
“ไม่รู้สิครับ”
“และพี่คิงไปขับรถชนมันทำไมอ่ะ”
“พี่ไม่ได้ตั่งใจจ้า ขอโทษนะ”
“หรอ … แล้วหน้าตามันเป็นยังไงมีเจ้าของไหม ?”
“ไม่มีจ้าที่รัก ตัวมันดำเป็นถ่านเลย และเป็นไทยผสมไม่ใช่ไทยแท้”ผมพูดไปยิ้มไปไอ้แมวจานดาวเทียมเริ่มลามปามเอามือมาตบๆขาผมให้เล่นด้วยแล้ว ผมเลยต้องยื่นมือไปลูบคางมันพอมันเห็นผมเล่นด้วยทีนี้ขึ้นมานอนบนตักเลย โว๊ว! ไอ้แมวใจง่าย!!!!
“หรอ … งั้นพี่ต้องรีบพา “เบิร์ดเดย์” กลับมาหาครีมไวๆนะ ครีมจะไถ่โทษแทนที่คิง”
“โอ๊ะ! นี้ตั่งชื่อแล้วงั้นหรือเด็กน้อย”
“คิกๆ ใช่สิ ตัวมันเล็กมากไหม กินข้าวได้หรือยังพี่คิง”
“อ่า … พี่ว่ามันยังไม่ถึง 2 เดือนนะน้องครีมเดี๋ยวพี่ถามหมอให้นะ” ผมพูดยิ้มๆเข้าของแมวจานดาวเทียมมาพอดีรีบมาอุ้มไอ้อ้วนออกไปขอโทษของโผยผมใหญ่และพาไอ้แมวจานดาวเทียมออกไปจากร้าน
“คุณราชินทร์ เจ้าของสุนัขเชิญค่ะ” พยาบาลเรียกผมเสียงดังผมเลยต้องบอกวางสายน้องและสัญญาว่าจะโทรไปใหม่ก่อนจะเดินตามพยาบาลเข้าไปในห้องตรวจ ไอ้หมาดำที่เพิ่งได้ชื่อใหม่คือเบิดร์เดย์ใส่เผือกที่ขาหน้ากับแปะพาสเตอร์อันใหญ่สำหรับสุนัขที่หลังของมันจานดาวเทียมอันเล็กกว่าไอ้แมวยักเมื่อกี้ทำให้มันดูตลก ไอ้ดำสลบนอนหมอบอยู่เพราะหมอวางยาสลบให้มันพักผ่อน
“น้องขาหมาหักค่ะ ที่หลังมีแผลหนึ่งแผล โชคดีนะค่ะที่เสียเลือดไม่มาก รับกลับได้เลยนะค่ะ และหมอจะนัดมาใหม่ รบกวนแจ้งประวัติน้องด้านหน้าด้วยนะค่ะ” ผมพยักหน้าก่อนจะเดินตามพยาบาลที่อุ้มไอ้ดำเดินนำหน้าผมไป ผมเดินไปเคาเตอร์ทำการกรอกประวัติไอ้หมาดำทันที
“ไม่ทราบว่าไอ้ดำนี้กี่เดือนแล้วครับ พอจะรู้ไหมครับเขาพันธุ์อะไร??”
“อืม น่าจะประมาณ 2 เดือนนะค่ะ ฟังน้องยังไม่ขึ้นดีเลย คอก็ยังไม่ค่อยแข็ง ส่วนเรื่องพันธุ์ตอนนี้ยังดูไม่รู้หรอกค่ะเพราะเค้ายังเด็กมาก แต่คงไทยผสมไว้โตขึ้นน่าจะพอดูออกแล้วเนอะ”
หมอพูดยิ้มๆก่อนจะยื่นใบเสร็จค่ารักษามาให้ผม โหววววววววววว! แพงไปอี๊ก!!! เอ๊าเถอะช่วยเพื่อนร่วมโลกไปหนึ่งตัวล่ะกัน ผมควักแบงก์พันออกมาจากกระเป๋า 5 ใบก่อนจะหันไปมองไอ้เด็กดำที่สลบคาอกพยาบาลสาว อิจฉานะไอ้เวรนี้ และดูทำแบ๊วเกิ๊น!!!
“ขอโทษนะครับ ผมขอซื้อตะกร้าใส่สุนัข ที่นอนสุนัข กระบะทรายสำหรับสุนัขและจานข้าวสุนัข อ่อ อาหารพิเศษที่เหมาะกับไอ้ดำนี้อย่างล่ะหนึ่งนะครับ”
พนักงานสาวยิ้มๆตาหวานให้ผม ก่อนจะเดินมายื่นไอ้ดำให้ผมอุ้ม ผมรีบรับมาอุ้มเป็นเด็กเล็กๆเหมือนที่ชอบอุ้มน้องครีมบ่อยๆ ก่อนที่เธอจะเดินไปโซนขายของสำหรับสุนัข ผมพาไอ้ดำมานั่งที่เก้าอี้ตัวเดิม ก่อนจะถ่ายรูปไอ้หมาดำอัพขึ้นอินตราแกรมน้องครีมไม่มี IE หรอกผมไม่อยากให้เล่น ฮ่าๆๆ เดี๋ยวน้องครีมก็ได้เจอไอ้เด็กดำนี้แล้วคงต้องดีใจมากแน่ๆ หึหึ นี้คงเป็นวัดเกิดที่วุ่นวาย แต่ลงท้ายด้วยความอบอุ่นแน่ๆ
.
.
.
แคปชั่นภาพคือ “ลูกของเรา K&C”=====================
มาแย้วววววววววววว! ไม่ดราม่านะ ฮ่าๆๆๆๆๆ
เจอกันใหม่จ้า ขอบคุณทุกกำลังใจและขอกำลังใจเหมือนเดิมนะจ๊ะ
มาช้าขอโทษทีเด้อ จุ๊บๆ งานวันเกิดพี่คิงตอนหน้าหวานหยด อิอิ
มีสมาชิกใหม่มาคือเบิดร์เดย์ ฮ่าๆๆ ที่ทำใครต่อใครหัวใจตกไปอยู่ตาตุ่มนึกว่าจะมีใครมีทำอะไรอีพี่คิงหรืออีพี่คิงจะเป็นอะไรไป หนังเหนียวจ๊ะบอกเลย ฮ่าๆๆๆๆ
โพลล์
หัวข้อ: K ❤ C เก็บโคตรรักจาก กองขยะเปียก♨{คิดถึงเลยมาหา อิอิ}23/6/59 P.41 END (อ่าน 326356 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก