จบลงแล้วกับระยะเวลาที่ยาวนาน
การเดินทางของนิยายเรื่องนี้ย่อมมีจุดสิ้นสุดเช่นกัน
แม้เราอยากจะให้เส้นทางสายนี้ยืดยาวต่อไปอีกอย่างไม่มีสิ้นสุด
ถ้ามีใครถามว่าหนึ่งในนิยายที่ดีที่สุดในใจเราคืออะไร
พันธนาการแห่งสายน้ำคือนิยายเรื่องแรกๆที่คิดถึง
เราได้พบเจอกันโดยบังเอิญ และตกหลุมรักนิยายเรื่องหนึ่งจนถอนตัวไม่ขึ้น
จากสามสิบตอน เป็นห้าสิบตอน และเดินทางมาสู่บทส่งท้ายที่ประทับใจที่สุด
พันธนาการแห่งสายน้ำเป็นนิยายที่ทิ้งรอยความทรงจำไว้ในใจเรา
ประทับทุกความคิดถึง ทั้งน้ำตา ทั้งความซาบซึ้ง ทุกการรอคอยมันคุ้มค่าเหลือเกิน
ในบทส่งท้ายไม่ได้ทำให้เราร้องไห้ แต่ทำให้เราซาบซึ้งและตื้นตันอย่างประมาณไม่ได้
เหมือนกำลังมองย้อนกลับสู่หน้าหนึ่งของประวัติศาสตร์
เติมเต็มช่องว่างที่ขาดหายในประวัติศาสตร์ให้ประจักษ์ชัด
ฉีเซียงหยวนและเหลียนอันสุ่ยยังคงมีตัวตนต่อไปในใจของเรา
ยังคงใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันอย่างเรียบง่ายในตำหนักเสียงวสันต์
เป็นตัวตนที่ไม่อาจลบลืมได้ง่าย ราวกับว่าทั้งคู่ต่างก็มีตัวตนจริงอย่างไรอย่างนั้น
เราต้องขอบคุณคุณนักเขียนมากที่ทำให้ทุกตัวอักษรราวกับมีชีวิต ทุกตัวละครราวกับมีตัวตน
ทุกๆคำทุกๆประโยครับรู้ได้เลยว่ามีความรัก ความตั้งใจและใส่ใจในผลงานมากมายแค่ไหน
ขอบคุณที่สร้างผลงานอันทรงคุณค่ามาให้เราได้รักจนถอนตัวไม่ขึ้น
จะคอยสนับสนุนคุณนักเขียนเสมอนะคะ จริงๆอ่านพล็อตภาคต่อแล้ว อยากให้ทำจริงๆนะ55555
ถ้าเปลี่ยนใจจะทำรุ่นลูกรุ่นหลาน หรือนิยายเรื่องใหม่ เราก็พร้อมจะรอคอยค่ะเพราะรู้ว่าจะไม่ผิดหวังแน่นอน
ตอนนี้เร่งคืนเร่งวันให้หนังสือออกก่อน อยากอ่านตอนพิเศษ คิดถึงเหลียนๆ