รักนาย ❤❤ มายรูมเมท...ตอนที่ยี่สิบสอง
ขอทบทวนเนื้อเรื่องกันสักเล็กน้อยนะครับ เนื่องจากทิ้งช่วงไปหลายวัน
ช่วงนี้ผมจะยังไม่ต่อเรื่องอื่น จะพยายามเขียนเรื่องนี้เรื่องเดียวอย่างต่อเนื่องจนจบนะครับ
แฟนๆเฮียมี่รอก่อนนะครับ
วินถูกหมอก...แฟนที่คบหากันมานานตั้งแต่ม.4หักหลังในความรักและความเชื่อใจ
โดยที่หมอกได้ไปมีอะไรๆกับน้องรหัสผู้หญิงด้วยความเมา
ทั้งๆที่ทั้งหมอกและวินสามารถทำให้ผู้ใหญ่ของทั้งสองฝ่ายยอมรับได้แล้ว
หมอกแก้ปัญหาเรื่องน้องรหัสได้ไม่เด็ดขาด
วินที่ยังรักและผูกพันกับหมอกมาก ยอมให้อภัยโดยที่ก็ยังระแวงอยู่ไม่น้อย
แต่ก็พร้อมที่จะมอบครั้งแรกของวินให้แก่หมอกในคืนวันเกิดของวิน
ในวันครบรอบวันเกิดของวิน วินโทรตามหาหมอก ก็พบว่าหมอกอยู่กับน้องรหัส
ซึ่งน้องรหัสเป็นคนรับสายและพูดจาเยาะเย้ยวิน ตอกย้ำให้รู้ว่าหมอกกับเธอยังคบกันอยู่
วินกรีดร้องโหยหวนเหมือนสัตว์ที่ได้รับบาดเจ็บแสนสาหัส
ความอดทนอดกลั้นเพิ่มพูนขึ้นจนถึงขีดสุด สติดับวูบ หมดสติไปสามวันสามคืน
เมื่อได้รับการเยียวยาจากจิตแพทย์ประกอบกับความรักของพ่อแม่และพี่ชาย ทำให้วินลุกขึ้นได้อีกครั้ง
วินย้ายมาเรียนที่มหาวิทยาลัยในกรุงเทพ โดยได้ย้ายเข้ามาเป็นรูมเมทของเขม
เขม...นักศึกษาคณะวิศวกรรมที่ทั้งหล่อทั้งรวยทั้งหยิ่งและเอาแต่ใจ
เขมมีคู่ควงมาหลายคน คนที่คบได้นานและรีเทิร์นมาคบอีกรอบในตอนนี้คือ...หลิน
เมื่อเขมได้รู้จ้ก อยู่ร่วมห้องและใกล้ชิดกับวินเพียงเวลาไม่กี่วัน
เขมก็รู้ตัวว่า วินคือคนที่เขมรอคอย และพร้อมจะหยุดอยู่ที่คนๆนี้
ถึงแม้เขมจะคบผู้หญิงมาก่อน แต่เขมไม่ลังเลใจสักนิดที่จะเลือกวินเป็นคนรักคนแรกและคนสุดท้าย
หมอกเคยสัญญากับวินว่าจะพาวินมาเที่ยวทะเล
ความหวังดีของเขมที่จะพาวินและเพื่อนๆไปเที่ยวหัวหิน กระตุ้นเตือนให้วินคิดถึงหมอกและคำสัญญาพล่อยๆ
แต่เขมก็ช่วยให้วินก้าวข้ามผ่านความกลัวนั้นมาได้เมื่อเขมได้ขึ้นไปร้องเพลง “คนข้างๆ”
ความหมายของเนื้อเพลงและการร้องขอโอกาสของเขม ทำให้วินผ่อนคลายและสงบลง
แต่มันไม่ทันการ เมื่อก่อนหน้านั้น
วินได้ดื่มเหล้าไปในปริมาณที่มากพอจะทำให้....เมา
ไอ้วินมันเมาแล้วโคตรน่ารักเลยครับ
หลังจากที่ผมทนเห็นมันยกแก้วเหล้าจางๆกระดกรวดเดียวมาหลายแก้ว
หน้าอย่างมันถึงเหล้าจะจางจนเกือบใส แต่ถ้าเกินสิบแก้วนี่ผมว่ามันเมาแน่นอน
เพลงที่ไอ้นักร้องมันเลือกมาร้องขับกล่อมบรรเลง
มันก็ช่างสรรหาเพลงอกหักรักคุด รักข้างเดียว รักที่โดนหักหลัง รักซ้ำซ้อน
รักที่ไม่ซื่อสัตย์ รักที่มีมือที่สาม มันล้วนแล้วแต่ช่วยตอกย้ำ
สภาพจิตใจของไอ้วินที่อ่อนไหวอ่อนแอเหลือเกินในตอนนี้
ผมทนดูไอ้วินมันทำท่าจะเป็นจะตายต่อไปไม่ไหว
เลยต้องหน้าด้านขึ้นไปขอใช้เวทีในร้านร้องเพลงให้มัน ผมทำในสิ่งที่ผมฝืนใจ
ถึงผมจะไม่กลัวใครแต่ในสถานที่แปลกใหม่ไม่คุ้นเคย ผมก็ไม่ได้อยากจะโชว์พาว
http://www.youtube.com/watch?v=cYV-PbmCKpE“มีเธอเป็นเพื่อนร่วมทาง จับมือเคียงข้างไม่ห่าง
แค่นี้ก็พอ ชีวิตก็มีครบ...แล้วทุกอย่าง”
“แค่เธออยู่ข้างๆ…. ก็เปลี่ยนให้ชีวิตฉันไม่เหมือนเก่า
เธอทำให้ถนน ของฉันสวยงาม”
ผมพยายามส่งผ่านความรู้สึกของผมให้ไปถึงวิน ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่ามันจะรับรู้ได้บ้างหรือไม่
ผม...เคยร้องนำอยู่วงดนตรีที่โรงเรียนตอนม.ปลาย
ดังนั้นเสียงร้องแพลงของผมไว้ใจได้ว่าไม่น้อยหน้าใคร แม้แต่นักร้องในร้าน
บวกกับอารมณ์ที่ผมใส่ลงไปในน้ำเสียงอย่างไม่มีกั๊ก ผมเห็นและรับรู้ได้ว่า...ไอ้วิน...มันอึ้ง
“สวัสดีครับทุกท่าน ผมขอถือโอกาสพูดอะไรบางอย่างกับ...คนข้างๆ...ตามชื่อเพลง"
ผมพูดออกไมค์เมื่อจบเพลง
ในเมื่อหน้าด้านขึ้นมาร้องเพลงแล้ว ผมก็ไม่มีอะไรจะต้องอายอีก
"คนข้างๆของผมครับ ผมรู้ว่าคุณยังเจ็บปวดกับความรักครั้งเก่า
แต่เมื่อไหร่ที่คุณพร้อม หันมามองผมที่อยู่เป็นคนข้างๆของคุณด้วยเถอะครับ"
สายตาของผมส่งตรงไปที่โต๊ะพวกผม…ส่งตรงไปที่ไอ้วิน
ได้โปรดให้โอกาสเขมนะ..วินนี่”
ผมไม่คิดว่า...ผมจะทำเพื่อไอ้วินได้ถึงขนาดนี้
แต่เมื่อผมเดินกลับมาที่โต๊ะ ผมถึงได้รู้ว่า...มันคุ้มค่าจริงๆ
“กรี๊ดดดด...แก...ชั้นอิจฉายัยวินนี่จังเลยแกร...”
“อ๊ากกกก...อยากเป็นคนข้างๆ....”
“กล้ามากเลยอ่ะ...ยัยนั่นไม่ใจอ่อนก็บ้าแล้ว”
เสียงกรี๊ดกร๊าดของชะนี เก้ง กวาง ตุ๊ด แต๋ว อะไรสักอย่างสักเพศนี่แหละครับ
มันดังจนผมไม่อยากจะหันไปมอง...เยอะเกิ๊น
“ชอบเพลงที่...กู...ร้องมั๊ย”
ผมยื่นหน้าไปใกล้ไอ้วิน หลังจากที่พวกเพื่อนผมมันแซวจนพอใจแล้วเลิกราไปเอง
แต่ผมรู้ว่าพวกมันหูผึ่ง ลุ้นกับผลลัพธ์
“ก็...ก็ดี..”
ไอ้วินก้มหน้างุดแต่หูมันแดง ผมได้ใจ
มันไม่ได้รังเกียจไม่ได้โกรธผม เพราะมันกำลังอาย
ผมขยับเข้าไปจนขาของเราสองคนแนบชิดกัน
“แค่นั้น....”
ผมไล่ต้อนลูกกวางแสนสวย
ผมยาวเป็นคลื่นสลวยที่ล้อมกรอบใบหน้า
ทำให้ใบหน้าของไอ้วินหวานยิ่งกว่าผู้หญิงเสียอีก
“อืมมม....”
ผมเชยคางไอ้วินขึ้นมา ให้มันมองสบตาผม
“ให้..เขม...อยู่ข้างๆวิน...ได้มั๊ย”
ผมก้มหน้าลงไปหาไอ้วิน มือก็จับคางไว้ไม่ให้มันหันหน้าหนี
ปลายจมูกของผมแตะอยู่ที่แก้มแดงๆของไอ้วิน
“แล้ว...แล้วตอนนี้ไม่..ไม่ได้อยู่รึไงเล่า”
ไอ้วินมันตะกุกตะกัก แล้วเอาสองมือน้อยๆของมันยันอกผมเอาไว้
เมื่อผมโน้มตัวเข้าไปใกล้ เสียงของมันเบาและสั่นพร่า มันน่ารักเป็นธรรมชาติ
ผิดกับจริตของสาวๆที่ผมคุ้นเคย ซึ่งถึงแม้จะดูใสซื่อ
แต่ผมก็จับได้และมองออกว่าเสแสร้งใส่ไข่มากบ้างน้อยบ้าง
เป็นการสร้างภาพเพิ่มคุณค่าให้ตัวเอง
ต่างกับวินที่เป็นตัวของตัวเอง ซื่อบริสุทธิ์
“นิ่มจางเลย...ผมเขมมานนุ่ม...นุ่มมากๆ...หอมด้วย”
“เจ็บป่าวเนี่ย...โผมหยิก...ฮะ..ฮะ...เอิ๊ก”
“เขมรู้ม๊า...ตาเขมอ่ะหวานมากเลย มองมาทีราย...วินจายสั่นทู้กที”
“จาหมูกก็สวย....ทำหมอหนายเนี่ย”
“ปากน่าจุ๊บ...อ่า....”
ผมจะตายเอาเมื่อไอ้วินปีนขึ้นมานั่งบนตักแล้วเอาปากแดงร้อนของมันมาแตะเข้าที่ริมฝีปากของผม
เพียงแค่เสี้ยววินาทีมันก็ถอนออก ผมผวาจะตาม
“วิน...พอได้แล้ว”
เสียงตะคอกที่ดังขึ้น อ้าว...ไอ้ปาล์ม...แม่ง....แส่
“ไอ้ปามบ้า...ฮือๆ...เขมจ๋า....ไอ้ปามมันตาคอกวินนี่...ฮือๆ”
น้ำตาไอ้วินมันไหลออกมา สองแขนก็กอดคอผมเอาไว้แน่น
มันเงยหน้าขึ้นมาส่งสายตาอ้อน แล้วเบะปากแดงๆของมัน
จะว่าไปการแส่ของไอ้ปาล์มมันก็เป็นผลดี...ประโยชน์เข้าตัวผมเต็มๆ
“ม่ายอาว....จานอนกะเขมมมมม...”
“หนาย...ครายจานอนกะปามเล่า...แบระ”
“นายนอนกะรุดดิ....ชอบกานม่ายช่ายเหยอ...คริคริ”
ไอ้วินเอานิ้วชี้สองข้างมาแตะกัน
โอย....ผมจะทนไม่ไหวแล้ว....น่า...ฟัด...แม่งเลย
“กูรับรอง...กูไม่ทำมัน...โดยที่มันไม่มีสติ...”
ผมพูดหนักแน่นแล้วทำหน้ากวนทีน
ไม่ได้โม้ครับ ผมบอกแล้วไง ผมรักมันจริงจัง ผมรอมันได้
ผมต้องได้มันมาด้วยความเต็มใจ ไม่ใช่อาศัยตอนมันเมาไร้สติแบบนี้
โอย....กูจะบ้าตาย อ้อนเอาพอเหมาะพอสมไม่ได้เหรอวะไอ้วิน
นี่มึงมันรุ่นเดียวกับกูแน่เหรอวะ มึงมันเด็กสามขวบรึไงกัน
“เขมมมมม.....ร้อนอ่า.....วินนี่ร้อนจะตายอยู่แล้ว”
ผมเข้าห้องมาได้อย่างทุลักทุเลเพราะคนในอ้อมแขนมันไม่ยอมกระดิกอะไรเลย
ผมรีบวางตัวมันลงบนเตียงกลางห้อง เพื่อจะไปปิดประตู เปิดแอร์
เพราะนอกจากเอาไหล่ไปกระทุ้งให้สวิตซ์ไฟเปิดได้นี่ผมก็เทพมากแล้วครับ
อย่างอื่นต้องสลัดไอ้ตัวดีนี่ให้ได้ก่อนค่อยไปจัดการ
แค่ก้นมันสัมผัสที่นอนเพียงเฉียดฉิว มันก็ผวาเข้ากอดคอผมแน่น
ริมฝีปากร้อนๆของมันบ่นงึมงำอยู่ชิดติดกับซอกคอของผม
ลมหายใจผ่าวร้อนเจือกลิ่นแอลกอฮอล์ทำให้ผมใจเต้นแรง
หากเป็นเมื่อก่อนผมไม่มีทางลังเล ถึงแม้ประตูห้องจะยังเปิดอ้าอยู่
เป็นได้ฉีกทึ้งเสื้อผ้าของเราทั้งคู่ออกอย่างรวดเร็ว
แล้วเริ่มต้น....กระชากทั้งผมและมันขึ้นสู่สวรรค์รอบแล้วรอบเล่า
“รอเดี๋ยวนะครับ เดี๋ยวเขมไปเปิดแอร์ให้ ปล่อยก่อนนะครับ”
ผมกัดฟันกรอดเพื่อระงับอารมณ์ดิบ เมื่อมันเงยหน้าหวานตาเยิ้มริมฝีปากแดงขึ้นมาอ้อน
“เร็วๆนะ...วินนี่ร้อน....มันร้อนนะเขม”
แปลกที่มันยอมง่ายๆ พอมันผละจากตัวผมปุ๊บ ผมก็แทบวิ่งถลาไปเปิดแอร์และปิดล๊อคประตู
ถึงผมจะบริสุทธิ์ใจ แต่ก็เผื่อเอาไว้ครับ เกิดใครมาเห็นภาพชวนจิ้นที่อาจเกิดขึ้นได้แล้วไอ้วินจะเสียหาย
ผมเข่าอ่อนแทบทรุดเมื่อเห็นภาพไอ้วินที่ลุกชึ้นยืนอยู่บนเตียง
ท่าทางยงโย่ยงโหยก หวาดเสียวว่าจะล้มได้ทุกเมื่อ
ตอนนี้เสื้อหลุดจากตัวไปแล้ว
ส่วนกางเกงก็คาอยู่ตรงข้อเท้า ทั้งตัวเหลือเพียงลิงตัวน้อยตัวเดียว
ผมกระโจนเข้าไปจับตัวมันเอาไว้ทันเมื่อมันกำลังจะหงายหลัง
“เฮ๊ย...ทำบ้าอะไรวะ”
ผมตะคอกมันด้วยความตกใจ
เมาแล้วครองสติไม่ได้ไม่ประมาณตัวเองนี่มันใช้ไม่ได้เลยนะครับ
อันตรายทั้งต่อตัวมันและชีวิตของมันเอง
“อึกๆ...เขมจายร้าย...ฮือๆ....มาตะคอกวินทามมาย...ฮือๆ”
มันร้องไห้น้ำตาไหลพราก
โอย....เบะปากแบบนี้ถ้าหน้าตาไม่ดีนี่สยองเลยนะครับ
“ก็..ก็มึง....”
ผมเข้าไปกอดมัน ตอนนี้เราทั้งสองคนนั่งอยู่บนเตียง
ไอ้วินเปลือยเกือบทั้งตัวเหลือเพียงกางเกงใน กับกางเกงที่คาอยู่ตรงข้อเท้า
“ฮือ...หยุดเลย...จะปายหนายก้อปายเลย...อ้ายโคนปากหมา..อึกๆ”
มันผลักอกผม แล้วชี้หน้าผม
ปากแดงๆก็ด่าผมไม่หยุด สภาพมันโคตรน่ารักน่าฟัด
ผมนุ่มพลิ้วยาวระต้นคอยุ่งเหยิง หน้าตาฉ่ำเยิ้ม มีน้ำใสๆคลอหน่วยตา
ร่างกายท่อนบนขาวจนเห็นสีแดงเรื่อขึ้นตามตัวกระจายไปทั่วด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่มันดื่มเข้าไป
จุดแดงๆสองจุดบนแผ่นอกบาง สีแดงเข้มชัดเจนจากการที่เลือดสูบฉีดไปทั่วกาย
ลิงสีขาวตัวน้อยเกาะเกี่ยวหมิ่นเหม่ที่สะโพกเพียงนิด
เผยให้เห็นเชิงกรานและไรอ่อนสีจางรำไรที่หายลับเข้าไปในอันเดอร์แวร์
ช่วงขาเรียวนวลเนียนไร้ไฝฝ้าและขนแข็งให้ดูระคายสายตา
หากไม่มีกางเกงสามส่วนและบ๊อกเซอร์ที่ม้วนกองติดคาอยู่ที่ข้อเท้าคงจะน่าดูกว่านี้
ผิวของมันเนียนจริงๆครับ ละเอียดยังกะผิวเด็ก
จ้องดูจึงเห็นได้ว่าขนอ่อนๆตามตัวของมันทั้งแขนและขา
เป็นเส้นขนที่บางและสีจางมากแทบจะเรียบเนียนไปกับผิวกาย
ผมแม้จะผ่านผู้หญิงมาไม่น้อย ก็ยังไม่เคยมีคนไหนที่จะผ่องนวลเนียนไปทั้งตัวแบบนี้
จะบอกว่าผมติดใจวินที่รูปร่างหน้าตามันก็ใช่ล่ะครับ ผมยอมรับ
แต่ความน่ารักและนิสัยของมัน
เป็นสิ่งยืนยันให้ผมมั่นใจว่า
เป็นมันนี่แหละ...ตัวจริงของผม
ขอบคุณทุกคอมเม้นท์และการติดตามครับผม
หัวข้อ: รักนาย ❤❤ มายรูมเมท....ตอนที่สี่สิบสอง...อวสาน (01/10/14) จบแล้ว..ย้ายได้เลยครับ (อ่าน 120061 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก