ยิปโซ
วันนี้เป็นวันแห่งความรัก และผมอยากให้อะไรกับคนรักของผมสักอย่าง หากแต่นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออกว่าควรให้อะไรกับเขาดี ลองโทรไปถามไอ้วินเผื่อว่ามันจะช่วยอะไรได้ ทว่านอกจากมันไม่ช่วยแล้วยังล้อเลียนจนอยากกระโดดเตะสักสามที
‘จะซื้อของเซอร์ไพรส์รักหรือวะ’
“อืม”
‘อะนั่นแน่!~ เดี๋ยวนี้เพื่อนกูมันโรแมนติกเว้ย มีเซอร์พ้ง เซอร์ไรส์ด้วย’
“อย่าพูดมากน่า”
‘รอแปปนะ’
“มีอะไรหรือเปล่า”
‘กูเข้าไลน์กลุ่มก่อน เรื่องนี้ต้องขยาย’
เพียงเท่านั้นผมก็กดวางสายไปในทันที รู้สึกพลาดจริงๆที่ปรึกษาไอ้วิน เพราะพอกลับมาเช็คในไลน์กลุ่มที่บ้าน เรื่องเซอร์ไพรส์วันวาเลนไทนน์ของผมก็มีคนรับรู้เกือบหมดทั้งรุ่น ไอ้วินนะไอ้วิน
สุดท้ายหลังจากที่เดินวนอยู่ในห้างหลายรอบผมก็ตัดสินใจเข้าร้านดอกไม้จนได้ เพราะมองดูนาฬิกาอีกทีเวลาก็ผ่านไปค่ำมืด ป่านนี้จงรักคงรอแย่แล้ว
พอเข้ามาในร้านผมก็ยืนมองดอกไม้ละลานตาเต็มร้านไปหมด รู้สึกแปลกนิดๆที่ต้องมายืนเลือกดอกไม้ให้เจ้าของร้านดอกไม้เสียเอง พนักงานในร้านทำหน้าที่ไม่ขาดตกบกพร่องโดยการกรูกันเข้ามาถามว่าต้องการแบบไหน พอบอกไปว่าไม่แน่ใจก็ยังใจดีช่วยแนะนำอีกเป็นการใหญ่ ผมจึงค่อยๆมองไปรอบๆอีกครั้ง
กุหลาบก็ดีมีหลายสีและเป็นที่นิยม ลิลลี่ก็สวยดูบริสุทธิ์ด้วยสีที่เป็นเอกลักษณ์ ทานตะวันก็ดูสดใสแต่มันยังไม่ให้ความรู้สึกว่าเป็นจงรักเสียทีเดียว ผมเลือกนานจนพนักงานในร้านคงแอบถอนหายใจลับหลังกันหลายเฮือก
ในที่สุดก็ไปสะดุดตากับดอกไม้สีขาวดอกเล็กๆที่กระจายตัวเป็นพุ่มกลมๆน่ารักอยู่ในกระถาง มันดูน่ารักเหมือนกับจงรักไม่มีผิด พนักงานบอกว่ามันคือดอกยิปโซ ก็มีบ้างเหมือนกันที่ลูกค้าให้จัดช่อเดี่ยวๆ แต่พอมองแล้วผมอยากได้ทั้งกระถางมากกว่า มันน่าจะอยู่ได้นานถ้าเอาไปลงดินในสวนที่บ้าน ผมจึงขอซื้อกับเขา แต่กลายเป็นว่าที่เอามาตั้งไว้เรียงเป็นแนวหน้าร้านเขาแค่เอามาประดับให้เข้ากับบรรยากาศวันวาเลนไทน์เฉยๆ ผมขอร้องทั้งที่ไม่เคยทำอยู่นาน
“หนูไม่แน่ใจว่าเจ้าของร้านเขาจะขายไหมค่ะพี่ คือตัวนี้เขาสั่งเอาเข้ามาประดับร้านน่ะค่ะ เจ้าของร้านแกก็ไม่อยู่ด้วย พี่รับเป็นช่อไปดีกว่าไหมคะ”
“แต่ผมอยากได้แบบกระถางจริงๆ แฟนผมเขาชอบปลูกต้นไม้น่ะ นี่ก็ดึกแล้ว ไปหาที่อื่นก็คงไม่ทันนัด ขายให้ไม่ได้จริงๆเหรอครับ”
“คือ…เอายังไงดี” พนักงานมีท่าทีลังเลใจเล็กน้อย พอเห็นความลังเลนั้นผมก็รีบเสริมเข้าไปอีกคำ
"นะครับ ถือว่าช่วยกัน”
เธอคิดอยู่สักพัก จากนั้นจึงเดินไปต่อสายหาใครบางคนที่ผมคิดว่าเป็นเจ้าของร้าน เจรจาอยู่ไม่นานเธอจึงเดินกลับมาพร้อมกับรอยยิ้ม ผมรู้ได้ทันทีว่าผมไม่ต้องเดินออกจากร้านอย่างผิดหวังแล้ว
พอเจ้าของอนุญาตผมก็เลยขอซื้อมันทุกกระถางที่วางอยู่ ตั้งใจว่าจะเอาไปวางไว้ริมหน้าต่างข้างที่นอนทั้งแถบ พนักงานช่วยพันผูกริบบิ้นสีขาวกับชมพูไว้รอบกระถางจนครบทุกใบ จากนั้นก็ช่วยขนกระถางยิปโซมาส่งผมที่รถด้วย ตอนจ่ายเงินอยู่ๆเธอก็ถามผมว่า
“ทำไมถึงซื้อยิปโซให้คะ ดอกไม้มีตั้งหลายชนิด”
“มองแล้วรู้สึกว่ามันเหมือนเขาน่ะครับ”
“รู้ไหมคะดอกยิปโซหมายถึงความจริงใจที่แสนบริสุทธิ์และอ่อนหวาน”
“เหรอครับ” ผมมองไปที่ดอกไม้ที่อยู่ในกระโปรงหลังรถอีกครั้งก่อนหันมาบอกกับเธอ “ถ้าอย่างนั้นก็ใช่เขาเลยล่ะ
ดีนะที่หาเจอ ขอบคุณมากนะครับ”
“ด้วยความยินดีค่ะ แฟนคุณนี่โชคดีจังเลยนะคะ”
“ผมต่างหากครับที่โชคดี”
ผมรู้ว่าให้ดอกไม้แฟนในวันวาเลนไทน์นั้นแสนจะเป็นเรื่องธรรมดา จงรักเองที่เป็นเจ้าของร้านดอกไม้ก็คงเห็นเป็นเรื่องชาชิน แต่ผมก็ตั้งใจทำให้เขาจริงๆ เพราะอยากเห็นจงรักยิ้มกว้างๆน่ารักๆมากกว่าทุกวัน หวังว่าผมจะได้เห็นและหวังว่าจงรักจะชอบมัน
<><><><><><><><><><><><><><><><><><>
เป็นตอนพิเศษเล็กๆ ให้ได้อ่านกันอีกแล้ว
อยากให้ได้เห็นมุมเล็กของพี่เมฆเค้า อิอิ
หวังว่าคงจะชอบกันนะคะ ^^
ตอนแรกว่าจะลงแต่ในเพจอย่างเดียว แต่พอคิดดูแล้วมันน่าจะมีคนเข้าถึงไม่เยอะเท่าในเล้า
คือยากให้ได้อ่านกันเยอะๆ ดังนั้นลงในนี้ด้วยแล้วกันเนอะ ตอนพิเศษเล็กๆ
แม้มันไม่ยาวมาก แต่เอาไว้คั่นเวลาตอนรอเรื่องหลักแล้วกันนะคะ
ละอองฝน
(25/02/58 , 01:32)
หัวข้อ: -->✖<โ ป ร ด จ ง รั ก>✖<-- ตอนพิเศษ สิ้นปีของเรา [31/12/2562] (อ่าน 594825 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก