พี่ครับ....ได้สักครั้งจะตั้งใจเรียน
ตอนที่21
ผมนั่งมองพี่แพทที่ยืนเหม่อระเบียง พี่แพทคงมีอะไรให้คิด
ครืน ครืน
เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น ผมหยิบโทรศัพท์มาดูเจอเบอร์พี่เอ็มโทรเข้ามา พี่เอ็มมาจริงๆด้วยให้ตายเถอะ เอาไงดีละทีนี้
“ฮัลโหล”
“พี พีอยู่ไหน”
“พี่เอ็มก็รู้แล้วหนิ จะถามพีอีกทำไม”
“หึหึ พี่รู้ว่าพีอยู่โรงแรมSZ ที่จังหวัดภูเก็ต แต่ที่พี่จะถามคือพีอยู่ส่วนไหนของโรงแรม”
“แล้วทำไมพีต้องบอก”
สุดท้ายพี่แกก็มาจริงๆ แถมมาถูกโรงแรมซะด้วย ไม่ถูกก็แปลกพี่เพลงเล่นเช็คอินขนาดนั้น
“อย่ามาเล่นลิ้นกับพี่ ไว้เจอหน้ากันเดี๋ยวพี่จะไปเล่นลิ้นด้วย”
“อย่ามาลามกนะพี่เอ็ม”
“แหม๋ ทีเมื่อก่อนพีก็ชอบนี่ เล่นของพี่”
“พอๆ พี่เอ็มมีอะไร”
“พี่อยากเจอพี”
ผมนิ่งไปนิดนึง บางทีผมก็ปล่อยให้เรื่องนี้คาราคาซังมานานเกินไปแล้ว คงถึงเวลาต้องเคลียร์แล้ว
“ก็ได้ แต่ถ้าเจอกันเราต้องคุยเรื่องของเราให้จบสักที”
“ได้สิ พี่จะรอที่หน้าหาดนะ”
“ครับ”
ผมพูดแค่นั้นแล้ววางสายทันที ยืนคิดนิดนึง แล้วหันไปเรียกพี่แพท
“พี่แพท พีไปเดินเล่นที่ชายหาดนะ”
“เอ่อ ครับ ดูแลตัวเองด้วยนะ”
ผมยิ้มให้พี่แพทแล้วก็เดินออกมา ระหว่างทางผมก็คิดว่าจะทำยังไงให้เรื่องนี้จบสักที จบแบบสวยๆ
เดินออกมาก็เจอพี่เอ็มยืนพิงต้นมะพร้าวอยู่ที่หน้าหาด พี่เอ็มในชุดกางเกงขาสั้นสบายๆ เสื้อเชิร์ตแขนสั้นสีสดไม่ติดกระดุม โชว์หุ่น โชว์ซิตแพค สาวๆที่เดินผ่านไปมามองกันตาแทบจะหลุดออกมา ไหนจะหน้าหล่อๆนั้นอีก ยอมรับเลยว่าความหล่อพี่แกผมเห็นก็อดฟินส์ไม่ได้จริงๆ
“มีอะไรเหรอพี่เอ็ม”
มาถึงผมก็ถามถึงประเด็นทันที ไม่อยากยืดเยื้อ
“ใจเย็นๆสิพี ไปกับพี่ก่อน”
“ไปไหนอีกละ”
ผมหันไปมองหน้าพี่เอ็มที่ยิ้มแย้ม
“ไปขับเรือเล่นกัน”
พี่เอ็มพูดจบ ชี้ไปที่เรือสปีดโบทลำนึง สงสัยพี่แกจะไปเช่ามา
“ไม่เอา”
ผมพูดเสียงแข็ง ใครจะยอมไปง่ายๆกัน ไปนั่งเรือเล่น ไม่เชื่อหรอกว่าคนอย่างพี่เอ็มจะไม่มีแผนอะไร
“ไปเถอะ นั่งเรือเล่นไปเกาะข้างๆ พ่อพี่แนะนำมาว่าสวยมาก คนไม่พลุกพล่าน”
พี่เอ็มยังยืนตื้ออยู่ข้างๆผม ผมมองหน้าพี่แกที่จ้องผมอยู่ พี่แกจะเอายังไงกับผมกันแน่
“ถ้าพียอมไปกับพี่เอ็ม พี่เอ็มจะจบ จะหยุดตื้อพี่ได้ไหม”
ผมพูดจบพี่เอ็มนิ่งทันที พี่แกมองหน้าผมแล้วตอบ
“พี่บอกไอ้เพลงไปแล้วว่าพี่จะจีบพี ตอนนี้พี่ก็กำลังทำอยู่”
พี่เอ็มพูดจบผมส่ายหน้าแล้วยิ้มน้อยๆให้กับพี่เอ็ม
“พี่เอ็มไม่ต้องจีบพีหรอก พี่ไม่อยากจะมีใครในตอนนี้ ถ้าพีอยากจะมีใครสักคนพีก็ต้องการคนที่เขารักพีจริงๆ พีไม่อยากเจ็บอีกแล้ว”
ผมพูดจบก็จะเดินหนีแต่พี่เอ็มจับมือไว้ซะก่อน
“พี่อาจจะไม่ใช่คนดีมากนัก แต่ไม่รู้ทำไม พี่ถึงไม่พอใจเลยที่พี่เห็นใครต่อใครมายุ่งกับพี ถ้าเป็นคนอื่นพี่จะไม่สนใจเลยถ้าเขาจะไปยุ่งกับไอ้อาร์หรือใครต่อใคร แต่กับพีพี่ไม่อยาก...”
“พอเถอะพี่เอ็ม”
ผมขัดก่อนที่พี่เอ็มจะพูดจบ ผมหันไปยิ้มให้พี่เอ็มแล้วพูดต่อ
“พี่เอ็มมั่นใจแล้วหรอ มั่นใจในความรู้สึกของตัวเองแล้วใช่ไหม พีไม่อยากเป็นตัวตลก เป็นของเล่น เป็นการพนันของใครอีก”
ผมพูดจบพี่เอ็มนิ่งไป แต่สายตาพี่เอ็มที่มองมาทำให้ผมหวั่นไหวเหมือนกัน
“ถ้าพีให้โอกาสพี่ พี่จะพิสูจน์ให้เห็น ทำให้ดูว่าผู้ชายอย่างพี่ก็จริงใจเป็น”
“แค่จริงใจอย่างเดียวไม่พอหรอกพี่เอ็ม ต้องหยุดเจ้าชู้ด้วย พี่เอ็มทำได้ไหมละ”
ผมมองตาพี่เอ็มกลับ ผมจะเชื่อได้เหรอคำพูดของผู้ชายแบบนี้ ผู้ชายเจ้าชู้
“พี่อิ่มตัวแล้วเรื่องนั้น พี่พร้อมจะหยุดถ้าพีให้โอกาส”
พี่เอ็มพูดพร้อมจับมือผมทั้งสองข้างไว้ สายตาของเราสองคนก็ไม่ผละจากกัน พี่เขาพยายามมองให้ผมเชื่อในคำพูดของเขา แต่ประสบการณ์ที่ผ่านมาทำให้ผมยากเหลือเกินที่จะเชื่อใจใครง่ายๆ
“การกระทำสำคัญกว่าคำพูด ทำให้พีเห็นสิว่าพี่จริงใจ จริงจัง หยุดเจ้าชู้ได้จริงๆ”
ผมพูดจบพี่เอ็มยิ้มบางๆให้ผมก่อนจะตอบ
“ได้ พี่จะทำให้พีเห็น”
ผมไม่พูดอะไรต่อแล้วมายืนที่สปีดโบทที่จอดอยู่ ไหนๆพี่เขาก็อุส่าเช้ามาแล้ว ไปนั่งเรือเล่นคงไม่เป็นไรหรอก
“ไหนจะไปไหมละ”
ผมตะโกนปหาพี่เอ็ม พี่เอ็มยิ้มนิดๆแล้วเดินมาหาผม
“ไป พี่จะพาไปเดทแรกของเรา”
“ฮ่าๆ พี่เข้าใจผิดละ พีไม่ได้ไปเดทกับพี่ พีแค่อยากไปเที่ยวเฉยๆ”
ผมพูดยิ้มๆ พี่เอ็มไม่ตอบอะไรขึ้นไปขับเรือ ผมไปนั่งที่นั่งแล้วมองทะเลไปเรื่อยๆ เรือแล่นไปตามผืนน้ำเรื่อยๆ ผมนั่งมองบรรยากาศทะเลสวยๆ ท้องฟ้าสดใส มองไปเจอคนที่ขับเรืออยู่ พี่เขาหล่อ ดูดี ไม่จำเป็นต้องมาตื้ออะไรผมเลย พี่เขาทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร ชอบผมจริงๆ หรือแค่เกมส์อะไรอีก ผมจะเชื่อใจผู้ชายคนนี้ได้เหรอ ประสบการณ์ที่ผ่านมาสอนให้ผมมองโลกในแง่ลบมากขึ้น ยิ่งในเรื่องความรัก ผมแทบจะไม่เจอรักดีดีด้วยซ้ำ
“ถึงแล้ว เป็นไงเกาะนี้สวยไหม”
เราสองคนนั่งเรือกันมาเกือบชม. ระหว่างทางไม่มีการพูดคุยอะไรกัน มีแต่สายตาที่แอบมองกันบ้าง บางทีนี่ก็ดีที่สุดสำหรับเราสองคน
ผมองบรรยากาศรอบๆไปทั่ว สวยจริงๆ เป็นชายหาดที่ขาวสะอาดไม่มีเศษขยะมาบดบังทัศนียภาพ ทะเลสีเขียวอมฟ้าสวยมากกกกกกก ต้นไม้อะไรดูเป็นธรรมชาติไปหมด นี้คือเสน่ห์ที่ทำคัญที่สุดของเกาะที่ยังไม่มีการก่อสร้างอะไรมากมายมาทำลายธรรมชาติแบบเดิมๆ
“สวยจริงๆ แต่ที่นี้ไม่มีรีสอร์ทอะไรเลยเหรอ”
“ไม่มีหรอก มีแค่ชาวบ้านบางกลุ่มเท่านั้นที่อยู่ อยู่อีกฝั่งหนึ่งของเกาะ เดาะนี้เป็นเกาะเล็กๆ ไม่มีคนรู้จัก แต่พี่ว่าดีนะ สวยเป็นธรรมชาติดี”
พี่เอ้มพูดพร้อมยิ้มกว้างไปรอบๆแล้วพูดต่อ
“พี่ไม่ได้มาที่นี่นานแล้ว เคยมาตอนเด็กๆกับพ่อ แม่ และไอ้อาร์ ได้มาภูเก็ตแลยอยากมาที่นี่”
ผมพยักหน้าไม่ตอบอะไร เดินสำรวจไปเรื่อยๆ
“ไปน้ำตกไหม ในเกาะนี้มีน้ำตกด้วยนะ สวยมาก”
พี่เอ็มพูดแล้วชี้ไปตามทางเดินเล็กๆ
“ไหนๆมาแล้วลองไปก็ได้”
พี่เอ็มยิ้มแล้วมาจับมือผมไว้ ผมกระตุกเล็กน้อยมองหน้าพี่เอ็ม
“ให้พี่จับเถอะ เดี๋ยวหลง”
“พีไม่ได้เด็กขนาดนั้นเหอะ”
ผมพูดจบก็เอามืออกทันที พี่เอ็มมองผมแปปนึงก่อนจะเดินนำหน้าไป
ผมเดินตามพี่เอ็มไปเรื่อยๆ เราเดินกันมาสักพักแล้วแต่ยังไม่ถึง
“อีกไกลไหมพี่เอ็ม ถ้าไกลพีว่ากลับเถอะ กว่าจะกลับถึงฝั่งอีก พีไม่ได้บอกพี่แพทด้วย”
ผมตะโกนบอกพี่เอ้ม พี่เอ้มหยดแล้วมองหน้าผม
“อีกไม่ไกลแล้ว ไปเถอะ พี่อยากให้พีเห็น”
พี่เอ็มหันหน้ามามองผม ผมเลยพยักหน้าให้อย่างอ่อนใจ เห็นแก่ความพยายามของพี่หรอกนะ
เดินอีกไม่ไกลก็ถึงจริงๆ น้ำตกสวยมากกกกกกกกกกก ให้ตายเถอะ อยากจะกรี๊ดเลย ผมเห็นแล้วรู้สึกคุ้มทันทีที่เดินมา
“มาเล่นน้ำสิพี”
หันไปอีกทีก็เจอพี่เอ็มลงไปเล่นน้ำแล้ว ถอดเสื้อวางไว้บนก้อนหินเปลือยอกลงไปเล่นน้ำ
“พีไม่มีชุดเปลี่ยน”
“ไม่เป็นไรหรอก ค่อยไปเปลี่ยนที่ฝั่ง มาเถอะ ไหนๆก็มาแล้ว”
พี่เอ็มพูดอ้อนๆ ให้ตายเถอะ หน้าหล่อๆแล้วทำอ้อนๆ อยากจะบ้าตายกับพี่แก
“ก็ได้”
ผมตัดสินใจลงไปเล่นน้ำ น้ำเย็นมาก ใสเชียว ผมเล่นน้ำไปคนเดียวสักพักพี่เอ็มก็มากอดจากด้านหลัง
“ปล่อยนะพี่เอ็ม”
“ไม่ปล่อย”
พี่เอ็มพูดแล้วทำหน้ายียวนใส่ผม
“ถ้าพี่ยังทำตัวรุ่มร่ามแบบนี้ละก็ ทีหลังพีจะไม่ไปไหนกับพี่อีก”
ผมพูดเสียงแข็ง พี่เอ็มก็ยังไม่ปล่อยแถมยังมาซบไหล่ผมอีก
“ทำไมใจร้ายจังเลย ไม่น่ารักเหมือนหน้าตาบ้างละ”
พี่เอ้มพูดจบผมหันไปมองหน้าพี่เอ็มแล้วขมวดคิ้ว
“ผีอะไรเข้ารึไง”
“ก็พี่จีบพี่อยู่ อยากจะลองทำตัวดีดีบ้าง ทำตัวร้ายๆใครจะรักลง”
พี่เอ็มพูดแล้วทำตาปริบๆ ผมส่ายหน้าแล้วตอบ
“มันก็ถูกที่พี่ว่า แต่เป็นตัวของตัวเองดีที่สุด”
“จริงเหรอ พีชอบแบบไหนละ จำเลยรักเหรอ ดีเลยเราอยู่ที่เกาะพอดี มาเล่นแบบจำเลยรักกันไหม”
พี่เอ้มพูดพร้อมทำหน้าทะเล้นใส่ผม ผมเลยผลักหน้าพี่เอ็มออกไป
“อย่ามาเยอะ”
ครื้ม ครื้ม
เสียงฟ้าร้องทำเอาเราสงอคนมองหน้ากัน
“พี่ว่าเรากลับกันเถอะ ดูเหมือนฝนจะตก”
“ใช่ รับกลับกันเถอะ”
ขากลับพี่เอ้มเอาเสื้อมาถือไว้แล้วรีบเดินกลับไปที่เรือ แต่ไม่ทันจะถึงเรือ ฝนก็ตกห่าใหญ่
“ฝนตกหนักขนาดนี้ทำไงดีละพี่เอ็ม”
ผมพูดกับพี่เอ็มระหว่างนั้นพี่เอ้มเอาเสื้อของตัวเองมากางบังฝนเราสองคนไว้
“พี่ว่าเรารีบเดินไปกันเถอะ ไม่งั้นติดอยู่ที่เกาะนี้แน่ๆ”
เราสองคนเดินข้างๆกันท่ามกลางสายฝน ผมตอนนี้เหมือนอยู่ในอ้อมกอดพี่เขา พี่เขาเอาเสื้อตัวเองบังฝนให้ ผมเงยหน้าไปมองพี่เขาที่หน้าเครียดไม่น้อย ให้ตายเถอะ โรแมนติกยังกับละครหลังข่าว
เราสองคนเดินมาถึงชายหาดก็ตกใจอุทานออกมาพร้อมกัน
“เรือหาย !!!!”
_____________________________________________________
เรือหายทำไงละทีนี้
ตอนนี้คงเริ่มชัดเจนแล้วเนอะใครพระเอก ใบ้สุดฤทธิ์สุดเดชละ ไหนก็ตอนที่21แล้ว บอกได้แล้ว ฮ่าๆ
พี่แพท พี่เอ็กซ์เรตติ้งดีอะ เดี๋ยวเอามาสังเวยอีก
ทริปภูเก็ตนี้อะไรหลายๆอย่างจะชัดเจนขึ้น
คนเขียนหายไปนานเหมือนกันแหะ แต่หลังจากนี้เขาไม่หายไปนานแล้วสัญญา เพราหาหอได้แล้ว เย้
เพิ่งจะย้ายหอเข้าเมื่อวานตอนเย็น เลยรีบปั่นมาให้คนอ่านทุกคนหลังจากย้ายของเสร็จ
สุดท้ายขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์คร้าบ
มีอะไรติชมกันได้เหมือนเดิม ยินดีรับฟัง
หัวข้อ: >>> พี่ครับ....ได้สักครั้งผมจะตั้งใจเรียน<<<ตอนที่44 ตอนจบ หน้า48 11/1/58 (อ่าน 371665 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก