หัวข้อ: 3096 Days ขังลืม • Forever ,, UP ( 15/11/57) .. { END} -พิเศษ- P. 6

[someone0243]

พระเอกเรื่องนี้หาอะไรดีได้บ้างไหมคะเนี่ย 

[TheWolf]

      

[saruttaya]

แอบสงสารหนูอัลเลนกับคุณแม่คุณยาย

แต่เค้าชอบแนวนี้ 555555 

[yuyie]

ไม่เห็นแววว่าจะรักได้เลยอ่ะ

โหด. 

[thearboo]

โอ้ว...ซับซ้อนดีจังค่ะ รอๆๆๆ

[►MoNkEy-PrInCe◄]

อย่าคิดนะว่าคนอ่านจะยอมรับแก
ไอ่พระเอกคนเลว
จับน้องมาขังเป็นปีๆ
ไม่ให้น้องกินข้าว
จับไถผม แกเป็นโรคจิตปะถามหน่อย?
โรคจิตน่าตบหน้ามะมะโลยยย
  

[Akikojae]

Day 1803


.
.

"เจ ... เจ " เสียงเรียกของวูฟกังดังขึ้น เขาคงไม่รู้ ผมเดินมาเก็บของที่รถก่อนแล้ว

"ผมอยู่ในโรงรถแล้วฮะ" ตะโกนบอก คนร่างสูงเดินออกมาพร้อมกับแผ่นสกีสองข้าง เขาจัดมันไว้บนหลังคารถบีเอ็มสีเทา รัดให้แน่น

"ฮึบ  .. นายเตรียมครีมกันแดดหรือยัง" เขาถามผม

"ครับ"

"ลิปมันล่ะ"

"ครับ ผมหยิบแท่งธัญพืชอัดมาด้วยฮะ อยู่ในกระเป๋า" ผมตอบและหยิบรองเท้าสกีใส่ท้ายรถให้เขา

"ดีมาก " เขาชมผม

"เอาถุงมือมาหรือยัง " ผมถามเขา เพราะกลัวเขาจะลืม เล่นสกีถ้าขาดถุงมือคงจะลำบากแย่

"เอามาแล้ว" เขาตอบพร้อมกับเก็บเป้ลงท้ายรถ แล้วปิดมัน

"เอาล่ะ" เขากำลังจะไปแล้ว วันนี้สุดสัปดาห์ เขาจะไปเล่นสกีทุกเดือน เดือนละสองครั้ง

"เออนี่ คราวหน้าผมขอไปเล่นสกีด้วยนะ" ผมขอเขา ถ้าผมได้ออกไปข้างนอกบ้าง บางทีผมอาจจะมีโอกาสรอด

"ถ้านายทำตัวดีๆล่ะก็ มันก็ไม่แน่" ช่วงนี้ผมเป็นเด็กดีตลอดเลย ผมเชื่อฟังเขาทุกอย่าง

"ผมจะทำตัวดีๆ" ผมตอบรับและส่งยิ้มให้วูฟกัง

"ดีมากกก  ถ้าเธอทำตัวดีๆ เราจะได้อยู่กันอย่างสบายๆ แค่เราสองคน นะ" ผมรู้หน้าที่เดินลงมาตามทางข้างล่าง

"นายเคยฟังเรื่องเล่าตลกของนักสกีไหม ที่เขาเล่าว่าก่อนที่การแข่งขันสกีจะเริ่ม ดันมีหิมะถล่มลงมา ลงไปสิ ลงไป" เขาเล่าเรื่องโจ๊กให้ฟัง ก่อนจะสั่งให้ผมลงไปในช่องสี่เหลี่ยมเล็กๆ

"แล้วก็ให้ภรรยามาชี้ศพสามีที่ตาย พอเจ้าหน้าที่เปิดศพแรกให้ดูหล่อนก็ส่ายหน้า ศพที่สองหล่อนก็ส่ายหน้า พอศพที่สามหล่อนพยักหน้าแล้วบอกว่า 'ผัวฉันเองล่ะ เขาเข้าเส้นชัยเป็นคนที่สามล่ะ ' ฮ่าาาาา" เขาเล่าเรื่องตลกไป หัวเราะขันไป จนส่งผมในห้อง เขาก็ปิดประตูทันที เสียงหายไปแล้ว วูฟกังคงขึ้นข้างบนไปแล้ว

ผมทรุดตัวลงกับพื้นทันทีที่เขาปิดประตู นี่ผมต้องทนอยู่กับวูฟกังในสภาพแบบนี้ไปอีกนานเท่าไหร่กันนะ

.

.

.

.

ขากลับจากการเล่นสกีวูฟกังแวะเข้าซูเปอร์มาเก็ต เขาเดินไปที่ช่องขายผลิตภัณฑ์ของผู้ชาย วูฟกังรีบหยิบเจลหล่อลื่นใส่ตะกร้าและเดินมาหยุดหน้าชั้นแขวนคอนดอม เขาชั่งใจอยู่สักครู่ ก่อนจะหยิบคอนดอมไซส์ตนไปด้วยสามสี่แพ็ค

...


...

แสงสีเสียงในผับกลางคืนทำให้ผู้คนดูเหมือนผีเสื้อระเริงเล่นท้าทายแสงไฟในค่ำคืนราตรี วูฟกังขับรถมาที่นี่เพราะเพื่อนของเขาโทรหา ดีซะอีก เขาจะได้ดื่มย้อมใจสักนิด

วูฟกังและเพื่อนหนุ่มกำลังคุยกันอย่างสนุกสนาน มีทั้งเสียงหัวเราะ คำชมเชย เขากระดกแก้วแล้วแก้วเล่า จนเมื่อเห็นผู้หญิงร่างกระทัดรัด ทรวดทรง องค์เอวได้รูป ใบหน้าสวยเซ็กซี่ แต่งกายวาบหวิว เผยร่างกายส่วนเนินนูนให้เห็น หล่อนเดินเข้ามาส่งตายตายั่วยวนและเชิญชวนวูฟกังให้ออกมาแดนซ์กับหล่อนกลางฟลอท่ามกลางผู้คนมากมาย

วูฟกังไม่คิดจะปฏิเสธคำชวน เขายกแก้วกระดกแล้วกระโดดลงจากชั้นลอย เขาดูดีมากในสายตาหล่อนจริงๆ หล่อนดึงมือวูฟกังไปเต้นกลางฟลอ จังหวะเพลงค่อนข้างเร็วทำให้พวกเขาออกลวดลายกันอย่างไม่ไว้หน้า

ร่างกายของหล่อนเสียดสีกับร่างกายของเขาทุกครั้งที่ออกท่วงท่า มือประสานมือ เนินอกอิ่มขนาดใหญ่โตเสียดสีคนตรงหน้าจนร่างกายสั่นไหว บั้นท้ายหล่อนถูกส่งมาถูไถเล่นเร้าอยู่ที่ส่วนอ่อนไหวของชายหนุ่ม

เขาโยกส่วนล่างเข้ากับจังหวะเพลง แก่นกายที่ตอนนี้ลุกขึ้นชูชันเบียดเข้ากับบั้นท้ายหล่อนตามจังหวะ มือของเขาวนเวียนอยู่ที่หน้าขาอ่อนหล่อน  หล่อนไม่ได้ว่าอะไร มิหนำซ้ำยังอ้าขาออกเล็กน้อยเพื่อต้องการให้เขาส่งนิ้วสอดใส่เข้ามา

ความต้องการของวูฟกังเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เขาส่งนิ้วเรียวเข้าทักทายเม็ดสีสดในร่มผ้าสาวร่างเอ็กซ์ ถูไถไปตามร่องลึก ลากไปตามความยาวหยอกล้อกับช่องทางคับแคบ เขาสูดหายใจหนัก ความกระสันอยากทำให้เสียงพร่าสั่น ไม่มีใครสนใครพวกเขา พวกเขาจึงสามารถทำอะไรก็ได้

แต่ในขณะที่หล่อนพยามหันมาเพื่อต้องการจะจูบดูดดื่มกับเขา วูฟกังได้สติขึ้นมา เขาควรกลับบ้านไปหาเจ คนที่บ้านจะช่วยเขาได้มากกว่านี้ วูฟกังฝ่าฝูงชนออกมาอย่างโซเซ ปลายทางของเขาคือบ้านสวย ที่มีเด็กน้อยผู้น่ารักรอเขาอยู่



.



.


"เฮ้ นอนหรือยังเด็กดี" กลับมาถึงวูฟกังรีบมุ่งตรงไปยังสปีกเกอร์ กดถามคนข้างล่างว่านอนหรือยัง

"เอ่อ ครับ" เด็กโง่ ถ้านอนแล้วนายจะตอบฉันได้ไหม วูฟกังคิดเช่นนั้น

"เดี๋ยวฉันลงไปรับ ตื่นได้แล้ว" เขาบอกให้คนตัวเล็กเตรียมตัวก่อนที่จะรีบลงไปรับเด็กน้อยขึ้นมา คืนนี้เจจะต้องนอนกับเขา ถึงเวลาแล้วที่เขาจะกอดรักเด็กคนนี้เสียที


.



.


"ถอดเสื้อออก นั่งรอก่อน"
 




TBC.

เดี๋ยวมาลงให้อีกค่ะ เอาแค่นี้ไปก่อนเนอะ

[Chompooiriza]

น้องเจจจจจจจจจ~~~

[mapreaw]

เจจะโดนมั้ยเนี่ย

[saruttaya]

 

[Lovecartoon1996]

ค้างเงิบ. 5555555

[Jthida]

จะรักกันได้ไหมเนี้ยะคู่นี้

[►MoNkEy-PrInCe◄]

อิแวร์วูฟ!! แกอย่าทำไรน้องนะแกนะ

[TheWolf]

    

[Akikojae]

Day 1803 ll


.
.



"ถอดเสื้อออก นั่งรอก่อน" เขาสั่งผม ผมเลยรีบถอด เมื่อครู่เขาเข้าไปอาบน้ำโดยที่ให้ผมนั่งในห้องน้ำด้วย ตอนแรกที่เขาลงไปหาผม กลิ่นเหล้าและน้ำหอมผู้หญิงคละคลุ้งไปทั่วตัวของเขาเลย

วูฟกังใส่แค่กางเกงในตัวเดียวเหมือนผมตอนนี้ เขาใช้ผ้าผืนเล็กคลุมโคมไฟหัวเตียงไว้เพื่อให้แสงไม่สว่างเกินไป

จากนั้นเขาเปิดลิ้นชักหยิบพลาสติกที่ใช้รัดข้อมือของเราสองคนอยู่เป็นประจำออกมา ผมรีบยื่นมือให้เขา เมื่อเขาจัดการรัดสายให้แน่นจนเสร็จ ผมเปิดผ้าห่มขยับเข้าไป วูฟกังล้มตัวลงนอนยื่นแขนออกมาให้ผมนอนทับ

วูฟกังดึงผ้าห่มขึ้นมาเกือบถึงหน้าอก ผมขยับตัวหันหลังเข้าหาคนตัวโต ไออุ่นจากร่างกายเขาทำให้ผมหายหนาว เขาเอื้อมมืออีกข้างมากอดผมไว้

"อื้อ ..." ผมสะดุ้งเล็กน้อยตกใจที่มือของคนด้านหลังกำลังขยี้อยู่ที่ยอดอกผม

"อ๊ะ .." ผมก้มหน้าดูการกระทำของเขา เขาทั้งลูบ ทั้งบีบ ทั้งวน มันส่งผลให้ผมรู้สึกเสียวที่ยอดอกและหน้าท้อง

"หันหน้ามา นอนตรงๆ " เขาสั่ง ผมรีบหันหน้ามานอนตรงๆ หลับตาปี๋

"อ้าปากเล็กน้อย นั่นแหละ ดี อื้มม " เขาสั่งผม พอผมอ้าปาก ความรู้สึกที่ได้รับคือความนุ่มชื้นและแฉะที่ประกบลงมา ผมตกใจจะปิดปาก แต่เขาไม่ยอม ใช้ลิ้นวนที่ริมฝีปากผม แล้วสอดเข้ามา ลิ้นของผมนิ่งงัน ในขณะที่ลิ้นของคนร่างแกร่งพริ้วไหว

"อืมมมม อื้ออออ .."  เขาส่งมือมาเล่นที่ตุ่มไตชูชันทั้งสองข้าง ลิ้นหนายังคอยจูบและดูดดันให้ผมต้องทำตาม ผมเรียนรู้จากเขา ถ้าผมยอมทำตามเขา ยอมให้เขาทำอะไรก็ได้กับร่างกายผม ผมอาจจะได้กลับไปเจอพ่อแม่และยายอีกครั้ง

"เด็กดี ไหนบอกสิ ว่าตอนนี้รู้สึกอย่างไง" เขาละปากออกเนิบนาบ พรมจูบไปทั่วหน้า แล้วกระซิบที่หูผมเสียงกระเส่า

"ผมรู้สึกลอยได้ มันเบาๆ โหวงๆ คุณทำอะไรผมฮะ"  ผมออดอ้อนคนตรงหน้า ผมรู้ว่านี่คืออะไร แต่ผมอยากรู้ว่าเขาทำทำไม

"ฉันกำลังทำให้เธอมีความสุขเจ" เขาตอบเสียงหื่น เลียที่ใบหูผมเล่น นี่คือความสุขที่คุณมอบให้ผมหรอวูฟกัง

"อ๊ะ ... อย่าฮะ มันเสียวไปหมดเลยฮะ อื้ออ" เขาย้ายมาที่หน้าอกผม ใช้ลิ้นละเล็มชิมความหวานจากยอดอกสีชมพูอ่อนของผม. ผมครางเสียงอ่อน เผลอแอ่นอกรับการเล้าโลมจากคนตรงหน้า

"ตรงนี้มีน้ำปริ่มแล้วนะ มีอารมณ์แล้วใช่ไหม"   เขาส่งมือมาลูบไล้แก่นกายผมผ่านชั้นใน ปลายหัวผมคงมีน้ำออกมาแล้ว ผมรู้สึกเหมือนปวดฉี่เลย

"อื้อออ  มันปวดฉี่ฮะ" ผมพูดด้วยน้ำเสียงสั่นพร่า

"อ้อนวอนสิ อ้อนวอนฉัน" เขาหยุดมือ นั่นทำให้ผมส่งมือไปจัดการเอง แต่เขาก็จับมือผมบีบไว้

"อ๊ะ  อย่าแกล้งฮะ ช่วยผมทีนะฮะ อื้ออ"  ทันทีที่ผมบอกให้ช่วย เขาสอดมือเข้าไปหาแก่นกลางของผม บีบเล่นที่พวงไข่สองข้างแล้วจับรูดขึ้นลง ผมซุกหน้าส่ายไปมาอยู่ที่คอวูฟกัง

"ร้องสิ ร้องดังๆ"  เขากระซิบเมื่อผมพยายามกลั้นเสียงเอาไว้ในลำคอ

"อ๊ะ อ๊ะ " ผมเลิกกลั้นเสียง ร้องออกมาตามที่เขาบอก

"เรียกชื่อฉัน เรียกชื่อฉัน"

"คุณวะ วูฟกัง อ๊ะ .. วูฟกัง อื้อออ " เมื่อเขาได้ยินชื่อตัวเองจากปากผม เขายิ่งเร่งมือแรงขึ้น ชักขึ้นลงอย่างถี่ ทำให้ผมตัวกระตุกปลดปล่อยน้ำออกมาทั้งหมด ขาผมตกลงที่เบาะอย่างหมดแรง

"หันข้างหลังมา " เขาสั่ง ผมนอนหันหลังเข้าหาเขา ตอนนี้ผมรู้สึกว่าแก่นกายของเขาจะดันอยู่ที่ก้นผม

"อ๊ะ ..จะ ..เจ็บบ " เขาสอดนิ้วเข้ามาที่ช่องทางของผมอย่างไม่ทันตั้งตัว

"อ่าาาา แน่นมาก " เขาร้องอย่างสุขสม ขยับนิ้วเข้าออก มันแน่นมาก เหมือนจะฉีกให้ได้

"สองนิ้ว สามนิ้ว .."  เขาพูดตามจำนวนที่ส่งเข้ามา ภายในคับแน่นไปหมดแล้ว ผมขมิบบ้าง ตอดบ้าง เขาก็ยิ่งเร่งความลึกเข้ามาอีก

วูฟกังถอนนิ้วมือออกทั้งหมด แล้วลุกขึ้นเปิดหาอะไรสักอย่างในเก๊ะ เขาฉีกซองออก แล้วใส่ไปที่แก่นกายใหญ่โตของเขา

"อยู่นิ่งๆ อ้าขาอีกนิดสิ .... ซี้ดดด " เขาจ่อส่วนนั้นไว้ที่ก้นผม ผมอ้าขาขึ้นเล็กน้อย เขาใช้แก่นกายถูขึ้นลงที่ปากทางผม

"อ๊ะ วูฟกัง ผมเจ็บ" ผมร้องเสียงหลงเมื่อแก่นกายส่วนหัวของคนร่างหนา พยายามสอดส่วนหัวที่ชูชันเข้ามาในช่องทางเล็กของผม

"ชู่ววว นิดเดียวน่าา อืมมมมม " เขาปลอบแล้วกดลงมาทีเดียว ตอนนี้เข้ามาได่เกินครึ่งแล้วครับ มันใหญ่และแน่นไปทั้งช่องทาง

"อ๊ะ มันแน่นมาก มันจุกไปหมด เอาออกได้ไหมครับ" ผมพยายามจะดันวูฟกังออก มันต้องมีเลือดออกแน่ๆ อีกทั้งยังฝืดมากด้วย

"เงียบสิ ร้องครางแค่ชื่อฉันก็พอ" เขาสั่งแล้วค่อยๆขยับช้าๆเนิบนาบ ก่อนจะค่อยๆเพิ่มความเร็วยิ่งขึ้น

"อ๊ะ คุณวูฟฟ .. อ่า อ๊ะ "  เขากระหน่ำเด้งเข้าใส่ช่องทางรักของผม มันดันเข้าไปลึกจนถึงหน้าท้อง ลึกมากจนผมจุกไปถึงหน้าอก

"พูดตามฉัน .. อะ .. แรงอีกครับคุณวูฟ พูด" เขาสั่งให้ผมพูดตาม

"ระ แรงอีกครับคุณวูฟ อ๊ะ" ผมพูดตามเสียงพร่า หัวสั่นคลอน

"เข้ามาลึกๆครับคุณวูฟ" เขาสั่งอีก

"ขะ เข้ามาลึกๆ คะ ครับ อ๊ะ อ๊ะ คุณวูฟ อ๊ะ" เหมือนผมเป็นโรคจิตตามเขา เขาสั่งให้ทำอะไรก็ทำ

"อาาาาา .. ซี้ดดดด ตอดแน่นมาก อ่าาา " เขากอดผมไว้แน่น กระแทกแก่นกายลงมาไม่ยั้ง

"อื้ออออ ไม่ไหวแล้วครับ อึ่ก .." เหมือนฉี่กำลังจะแตก ผมทนแทบจะไม่ไหวแล้ว

"ปล่อยมันออกมา ครางชื่อฉันไปเรื่อยๆ" เขาสั่งพร้อมเร่งความเร็วเพิ่มขึ้น ผมพูดแทบจะไม่เป็นคำแล้ว

"อ๊ะ คุณวูฟฟ. อ๊าาาาาา วูฟ วะ วูฟฟฟฟฟ"  ผมกระตุกตัวเกร็ง จิกผ้าปูไว้แน่น ปลดปล่อยออกมาเลอะเต็มไปหมด

"อูยยย..เจ...เจ...นายเป็นเด็กดีมาก อืมมม อาาาาาาาาาาาา" เขาถอนแท่นร้อนออกแล้วกระแทกลงมาถี่ๆ เน้นๆจนท่อนรักของเขากระตุกอยู่ในร่างกายผมสองสามที ปลดปล่อยน้ำรักออกมา


...


...


ผมนอนหมดแรง ไร้เรี่ยวแรงจะเอ่ยคำใด วูฟกังผละออกจากตัวผม เขานอนหงาย ทำหน้าตาเหมือนคนกำลังอึ้ง หรือเขาจะอึ้งกับสิ่งที่ทำกับผมลงไป เขาอาจจะเมา หรือแค่ต้องการที่จะปลดปล่อยเท่านั้น

"ผมอยากไปเดินเล่นในสวน" ผมบอกเขา ผมรู้สึกแน่นอก อยากสูดอากาศบริสุทธิ์ข้างนอก

"ว่าไงนะ" เขาถามหลังจากได้สติ

"ผมอยากออกไปเดินเล่นในสวน ได้โปรด"



.....




เขาพาผมเดินออกมาในสวน ผมไม่ได้ใส่รองเท้า ปล่อยให้ฝ่าเท้ารับรู้ถึงความนุ่มของต้นหญ้า ความชื้นจากน้ำค้างตอนกลางคืน ผมเดินออกมาหยุดอยู่กลางสวน มันโล่ง อากาศบริสุทธิ์ เขายังคงเดินมาข้างๆผม มือเรายังคงถูกมัดติดกันอยู่

ผมเงยหน้าขึ้นมองดวงจันทร์สีเหลืองนวล คืนนี้พระจันทร์ช่างกลมสุกสวย แสงสว่างของพระจันทร์สาดส่องไปทั่วบริเวณ

จู่ๆเขาก็กระชากแขนผม ให้เดินกลับ ผมยังอยากอยู่ตรงนี้นานๆ

"ไม่ ถ้าผมอยู่กับคุณ คุณก็ต้องอยู่กับผม อื้ออออ"

เขาลากผมกลับมาในบ้าน แต่ไม่ได้ไปที่ห้องนอนเขา เขาลากผมลงมาห้องใต้ดิน ห้องที่ใช้กักขังผม เขาไม่พูดอะไรออกมาเลย เพียงแต่ใช้คีมตัดสายรัดข้อมือออก บังคับให้ผมลงไปในห้อง ผมขัดขืน ผมขืนตัวไว้ ไม่ให้เขาส่งผมลงไป เขาบีบหน้าผม จ้องผมตาเขม็งเหมือนส่งสัญญาณให้รู้ว่าโกรธมาก

สุดท้าย ผมก็สู้แรงเขาไม่ได้ เขาดันผมลงมา แล้วใช้ตู้เซฟปิดตายทันที หึ แค่ผมต้องการจะสูดอากาศบริสุทธิ์เนี่ย มันผิดมากใช่ไหม


...

ผมตั้งสติ ผมไม่ร้องให้อีกแล้ว ผมเดินไปเปิดเพลงแดนซ์ที่อัดไว้ โยกตัวอยู่หน้ากระจก เต้นแร้งเต้นกา ชูมือไปโดนโคมไฟที่ติดอยู่ ผมหัวเราะออกมา ทำตัวให้มีความสุขที่สุด ไหนๆก็อยู่มาได้ตั้งนานแล้วนี่ เรื่องแค่นี้ผมต้องผ่านมันไปให้ได้
 





TBC.

มันจะรักกันได้อย่างไรล่ะอัลเลนเอ้ยยย

    

[saruttaya]

สงสารหนูอัลเลน 

[mapreaw]

ทำได้แค่ทำใจสินะอัลเลน 

[►MoNkEy-PrInCe◄]

อิวูฟพัง!! สังคังขึ้นตูดแกหรือไงห๊าา!!
อารมณ์แกเป็นแบบไหนกันแน่ตอบ!!!?
สาบานเหอะว่านี่คือพระเอก?
ฉันอยากจะเอาตีนไปประทับหน้าแกมากนี่บอกเลย
ไม่รู้ว่าจะรักกันได้ยังไง แต่ขอเชียร์ให้เจหนี
จะไม่ทนนี่คือไม่ไหว สงสารเด็ก วูฟกังแกโคตรเลวนะรู้ยัง?

     

[BlueCherries]

......วูฟกังเห็นอัลเลนเป็นอะไร? แค่ชอบเลยเอามาเป็นที่ระบายส่วนตัวรึ??

โดนไป100ทีซะ   

[Chichi Yuki]

วูฟกังมีความบกพร่องทางสมองหรือเปล่า รึว่ามีปัญหาทางสมอง
ปล่อยไว้เรื้อรังอย่างนี้เดี๋ยวก็แก้ไม่หายหรอก รีบไปปรึกษาแพทย์ดีหรือเปล่า

[diszalove_]

ขอตอนจบแบบ Bad end นะคะ แบบว่า อยากให้ไม่สมหวังอ่ะค่ะ อย่าสมหวังเลยนะคะ
เรามองว่า อัลเลนจะแบบว่าคิดอยากเข้าใจในพฤติกรรมของวูฟฯ อ่ะค่ะ
เหมือนถ้าเราโดนทำร้าย เราจะหาเหตุผลให้กับตัวเอง และพยายามโอนอ่อนไปในทางที่คนร้ายชักจูงอ่ะค่ะ
แล้วเราก็จะได้เข้าใจเขา แล้วเราก็จะเริ่มปรับตัวทำในสิ่งที่เขาต้องการและไม่ค่อยขัดใจ

เราว่านะ ถ้าตอนจบออกมาได้ แล้วมีการแบบออกมาเจอข้างนอกต่อนี่ อัลเลนอาจจะบ้าไปเลยก็ได้
เพราะแค่ที่อยู่ด้วยกันยังคุ้มดีคุ้มร้ายเลย แล้วถ้าให้ออกมาเจอข้างนอกอีก มีหวังโดนจับตัวไปอีกแน่
แล้วที่อยู่ด้วยกันนี่ อัลเลนจะเป็นเด็กเก็บกดมั้ยนะ? แล้วถ้าอัลเลนฆ่าตัวตายล่ะ?

ป.ล. ถ้าตอนจบแบบ Bad end จริงๆ จะขอบคุณมากค่ะ

[yaoisamasang]

 

[kitwiphat]

สงสารอัลมอลต้องอยู่กับคนโรคจิต

[♥lvl♀‘O’Deal2♥]

มาเกาะขอบรออ่านต่อ

[Buppha]

อยากให้หนูอัลเลนหนีออกมาได้แล้วให้วูฟตามหาเป็นบ้าเป็นหลังอ่ะ สะใจพิลึก คึๆ มาต่อไวๆน๊าาาา

[ycrazy]

โอ๊ย ยังวูฟกังง เอานี่ไปกิน

[liza sarin]

 

[ฝ ฝ้าย]

ถ้าจบเหมือนในหนัง พระเอกก็ต้อง โดดรางรถไฟให้รถไฟทับเสียชีวิต เราไม่อยากให้พระเอกตาย
แล้วก็อยากให้นายเอกอยู่กับพระเอก ฮ่าๆๆ ตอนดูหนังจบอยากให้เป็นแบบนี้
เพราะนาตาชาก็รัก และยังอยู่บ้านหลังนั้นอยู่ทั้งๆที่ เขาจากไปแล้ว

[คนอ่าน]

เป็นเอ็นซีที่หลอนมากค่ะ

[Akikojae]

Day 2010 
.




"อย่าเทเยอะสิ" ผมชะงักมือที่กำลังเทนมจืดใส่แก้ว

"วางผ้ารองจานก่อน" ผมชะงักมือที่กำลังจะวางจานลงบนโต๊ะทานข้าวอีกรอบ

"ต้องให้บอกกี่ครั้งกันเนี่ยฮะ" ผมรีบไปหยิบแผ่นรองจานมาสองใบ

"ของนายไม่ต้อง" เขาดึงผ้ารองจานฝั่งผมออกแล้วเอากระดาษโบชัวร์ปูให้แทน

"แล้วไม่ต้องให้บอกซ้ำสองนะ ... เข้าใจไหม .. ได้ยินที่ฉันพูดไหมเจ ... ฮะ .. ฟังอยู่ไหม ... ฉันพูดให้ฟังอยู่นะ"

ผมที่กำลังเดินวุ่นเปิดฝาหม้อดู ใส่เครื่องปรุงรสอยู่ในห้องครัวจนไม่มีเวลาจะหันไปตอบคำถามเขา ทำให้วูฟกังเริ่มโมโหและใส่อารมณ์กับผม

"ผมก็ฟังอยู่นี่ไง" ถ้าคุณไม่ช่วยก็นั่งเฉยๆแล้วเงียบปากไป อัลเลนอยากพูดต่อออกไปแบบนั้นจริงๆ

"รีบๆเข้า แล้วนั่นน้ำมันเดือดเกินไปแล้ว "  ยังไม่ทันได้วางช้อนกินข้าวลงบนจาน ผมก็ต้องผละไปหรี่ไฟที่เตา

"ไปเอาปลามา" เขาบอก ผมรีบเดินย้อนมาเปิดตู้เย็นหยิบปลา แต่ก็ไม่ทันใจเขาอยู่ดี

"เร็วเข้าสิ ชักช้าจริง ฉันยังทำเร็วกว่านายสิบเท่า" แล้วทำไมไม่มาทำเองล่ะ ผมอยากจะตะโกนใส่หน้าคนที่นั่งสั่งเฉยๆ ไม่ทำอะไรเลยสักอย่าง

ผมกำลังเอาปลาลงทอด มันถูกหั่นเป็นชิ้นๆไว้แล้ว

"หาอะไรมาให้ฉันดื่มก่อนสิ" ชิ้นสุดท้ายถูกวางลงบนกระทะไฟฟ้า เขาก็สั่งเรื่องอื่นขึ้นมาอีกครั้ง

"ครับ" ทำได้แค่รับคำ แล้วรีบทำตามที่เขาสั่ง

"ใส่ทำไมกางเกงในนั่นน่ะฮะ" เขาตวาดตอนที่ผมเขย่งเท้าหยิบแก้วจากชั้นวางข้างบน ผมที่ใส่สเวตเตอร์สีน้ำตาลตัวยาวกับชั้นในสีขาวตัวเดียวเลยต้องรีบถอดกางเกงในออก

"นายโง่หรือไงฮะ สกปรกแบบนั้นหาอะไรรองก่อนสิ" เขาตวาดผมที่พาดชั้นในไว้บนเก้าอี้ แล้วรีบหยิบโบชัวร์มาให้ผมรอง

"ที่รองแก้วด้วย" ผมกำลังเทน้ำ เขาก็กระแทกมาโดนมือผมจนน้ำหกเลอะไปหมด

"นี่ ! โง่หรือไง นี่!" เขาผลักหัวผม ตีมาที่ขมับผม แล้วดึงเส้นผมพร้อมก่นด่าใส่หน้าผม

"นั่งลง" เขาบอก ผมเดินไปนั่งอีกฝั่ง เขาจ้องหน้าผม ผมก็จ้องเขาตอบ

ผมอยากจะวิ่งหนีออกไป ไปไกลๆ ที่ไหนก็ได้ที่ไม่มีเขา ที่ๆเขาตามผมไม่เจอ

เขาเดินไปหยิบกระทะที่กำลังทอดปลาค้างไว้อยู่แล้วเดินมาหาผม เขายื่นมันมาให้ผมดู

"อย่าหวังว่ามื้อนี้นายจะได้กินอะไร" เขาพูดเสร็จก็ตักปลาทอดไปใส่จานเขาทั้งหมด แล้วเดินไปเก็บกระทะ


ผมที่นั่งน้ำตาคลอมองไปที่จานปลา หิว หิวเหลือเกิน ผมไม่สนใจที่เขาบอกจะให้ผมอดข้าว เอื้อมมือไปหยิบปลาทอดมาทั้งๆมือเปล่า รีบยัดใส่ปากด้วยความหิวและโกรธ เขาพุ่งเข้ามาบีบปากผมด้วยความโมโห เศษปลาร่วงหล่นเต็มพื้น เขาอุ้มตัวผมขึ้นแล้วสะบัดชิ้นปลาที่อยู่ในมือผมออก ผมดิ้นจนหลุดแล้วรีบทรุดลงไปเก็บเศษปลาที่พื้นใส่ปาก เขาจิกหัวผมขึ้นมาแล้วอุ้มไปที่ซิ้งล้างจาน เขย่าบีบและใช้นิ้วล้วงให้ผมคายปลาในปากออกมาจนหมด





.............




สุดท้ายเรื่องก็จบแบบเดิมๆ ผมถูกเหวี่ยงลงมากองในห้องใต้ดินอับๆของผมตามเคย



..............




"ลงไปเร็วๆ"

"ไม่ได้ ผมทำไม่ได้"

"นายทำได้น่า ลงไป"

"เรียกช่างเถอะ"

"ไม่ได้ จะให้ใครมาบ้านไม่ได้ นายต้องลงไป...เร็ว" เขาใช้ให้ผมลงไปดูวาล์วน้ำในบ่อปูนที่ลึกมากและมืดมาก ผมยืนสั่นใส่แค่ชั้นในตัวเดียว มีไฟฉายคล้องคออยู่

"อืออ ... อึ่กกก .." สะอื้นตัวโยนด้วยความกลัว เขากดผมให้ลงไปในบ่อ มันเป็นทรงกลมขนาดใหญ่กว่าตัวผมไม่มาก เขาทั้งดัน ทั้งกด ทั้งเร่งให้ผมรีบลงไป  ผมลงมาถึงด้านล่างสุดแล้วมันมีปั๊มน้ำอันใหญ่วางอยู่


"นั่นแหละ ... ฮ่ะฮะฮะฮ่าาาาาาาาา " เขาปิดฝาบ่อทันที แล้วหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

"ไม่...ฮือออออออ กรี๊ดดดดด."  ผมกรีดร้องด้วยความกลัว เขาตั้งใจทิ้งผมให้อยู่ในนี้ใช่ไหม

"ฮ่าาา... อะไรกัน ล้อเล่นแค่นี้ ร้องตกอกตกใจไปได้." เขาเปิดฝาท่อออก ผมรีบเปิดวาล์วแล้วรีบปีนขึ้นไปอย่างหวาดกลัว ผมกลัวจริงๆนะ มันมืดไปหมด มีน้ำขังด้วย ทำไมเขาต้องแกล้งผมแบบนี้

"ขึ้นมา"

"ไม่... ไม่ .. อย่ามาแตะ"  เขาพยายามจะช่วยดึงผม แต่ผมรังเกียจ ไม่อยากให้เขาโดนตัวผม

ผลัวะะะ. ผมต่อยไปที่หน้าเขาเต็มแรง  ผมรู้สึกโกรธมาก เขาเกือบจะทิ้งผมไว้ข้างล่างจริงๆแล้ว มันไม่ตลกเลยนะ




.....................




"อย่าาาาาาา" ผมขอร้องเสียงแข็ง เขาหยุดมือที่กำลังถือแบตเตอเรี่ยนที่เปิดเครื่องอยู่ เขาโกรธที่ผมต่อยหน้าเขามาก เขาจงใจจะลงโทษผมโดยการกล้อนหัวผมอีกรอบ

เขาเก็บของในมือและเดินออกไปจากห้องน้ำ ผมนั่งหอบหายใจถี่ เกือบไปแล้วสินะ




.....................




"อืมมมม ..  "

"คุณจะแตะต้องตัวผมทำไม.."

"งอนหรอ "

"คุณรู้ไหมว่าผมกลัวแค่ไหน .. อึ่กก"

"ถ้านายไม่ดื้อ .. "

"ครับ ผมจะเชื่อฟังคุณ " 

"ดี .. ต้องทำตามที่ฉันบอก .. ฟอด"

"ครับ.. จุ๊บบ"

"คืนนี้ .. นายต้องเป็นคนทำ"

".. แต่ผม"

"ขึ้นมา .. "

"อึ๊ .. อ่าาาา"

"ดี... อย่างนั้นน .. ค่อยๆๆ"

"อ๊ะ .. อือออ "

"เร็วอีกเจ .. แรง.. แรงอีก .. ซี้ดดดดด"

.

.

.


"ฟอด .. ฟอด .. ฟอด"



เสียงหอบถี่กระชั้นปนเสียงร้องเสียวครางด้วยอารมณ์ครุกรุ่นปะทุของคนใต้ล่างที่กระแทกตัวขึ้นมาใส่ร่างเล็กข้างบนไม่หยุดยั้ง วูฟกังดูจะชอบใจในบทรักครั้งนี้ ถือเป็นโชคดีของอัลเลนที่ไม่โดนทำร้ายร่างกายขณะร่วมรักกัน



.......................




เขานอนกอดผมที่ซุกตัวอยู่ในอกเขา ผมไม่เข้าใจทำไมเรื่องนี้เขาจะอ่อนโยนกับผมเสมอ ที่เขาจับตัวผมมาเพราะเรื่องนี้หรอ ปลดปล่อยอารมณ์ทางเพศ ถ้าเป็นแบบนั้น เขาจับผมมาตั้งแต่เด็กทำไม ทำไมตอนนั้นเขาไม่ทำอะไรผม ผมเป็นผู้ชายนะ ถ้าเขาอยากจะมีอะไรกับใครสักคน ทำไมถึงไม่พาผู้หญิงมาล่ะ 



....................






TBC.

สั้นไปหน่อยนะคะ ||  โธ่เอ๋ย อัลเลน สงสารง่าาา ขอโทษที่มาช้านะคะ
ขอบคุณทุกคอมเม้นท์ที่รักและสงสารอัลเลนค่ะ แอบเห็นคนเชียร์วูฟกังด้วย ตามดูต่อไปค่ะ คนเขียนก็ลำบากใจเหลือเกิน