ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป
http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
=========================================
{Intro}
อาชีพบนโลกนี้มีหลากหลายมากมายก่ายกอง แต่บางคนก็ยังตกงานก็แปลกดีนะครับเพราะคนพวกนั้นมักจะเลือกงานล่ะมั่ง ก็แหมเรียนมาก็สูงค่าเทอมก็แพงจะให้มาทำงานกระจอกๆเงินเดือนหมื่นต้นๆได้ยังไง อันนี้ก็เข้าใจล่ะเนอะและบนโลกนี้มันก็ไม่ได้ง่ายดายไปหมดทุกอย่างทั้งที่มีอาชีพ ที่ทั้งสีดำและสีขาว ถูกกฎหมายและไม่ถูกกฎหมาย ส่วนอาชีพผมน่ะนะ อาจจะเป็นสีเทาก็ได้มั่งและก็ไม่รู้สิผมไม่เห็นได้ยินกฎหมายข้อไหนบอกว่าอาชีพผมผิดสักนิด จะลองฟังกันดูหน่อยไหมล่ะอาชีพผมน่ะ …อ่ะอยากรู้ล่ะสิ อะๆ ยอมเล่าก็ได้
ผมน่ะสามารถมอบความสุขให้ใครก็ได้ที่ทำตามข้อเสนอของผมและให้เงินในจำนวนที่ผมต้องการ … ผมเรียกอาชีพของผมว่าขายรัก แล้วคุณล่ะครับ อยากมาลองซื้อรักของผมไหม ผมคิดให้ราคาถูกๆเลยนะ
คุณสมบัติของผู้ให้บริการ
- ชื่อ ฝ้าย
- อายุ 17 ปี
- อาชีพ ขายรัก
- หน้าตา น่ารัก มีแว่นเป็นไอเทมเสริม (แต่ถ้าจะให้ใส่คอนแทคเลนส์ก็ได้นะ)
- ราคา ชั่วโมงล่ะ 1พันบาท ไม่รับงานค้างคืน
- ทำเท่าที่อนุญาตเท่านั้น ไม่จำกัดเพศและอายุ
ถ้าสนใจอยากจะเห็นหน้าผมล่ะก็แอด LINE มาได้ตลอดนะครับ Sine_$ ส่วนใครอยากจะนัดเจอหรือโทรหาเพื่ออยากให้ผมขายรักผ่านทางโทรศัพท์ล่ะก็ …ฝากข้อความเอาไว้และกันนะครับ แล้วคุณจะไม่ผิดหวังกับบริการของผม ....
.
.
.
“นั้นไง คนนี้ไงเธอที่ขายรักที่คนในซอยลือกัน ทุเรสจังเลยเนอะ”
“ต๊ายยยยย! หน้าตาก็น่ารักนะเธอไม่น่าทำอาชีพนี้เลย”ผมเชิดหน้าใส่พวกบ้าที่รู้จักก็ไม่รู้จักยังมาจับกลุ่มนินทากันอยู่ได้ และไม่ทราบว่าไม่ชอบอาชีพผมแต่ดันติดตามผมทุกฝีก้าวนี้หมายความว่าไงว่ะ! อาชีพใครก็อาชีพมันผมไม่ได้ไปขอใครกินสักหน่อย ไม่ได้ไปปล้นใครสักหน่อย ทำไมหรอผมหาเลี้ยงตัวเองมันผิดมากหรือไงไม่ทราบเจ้าพวกบ้า!!!!
“โมโหอะไรแต่เช้าว่ะไอ้ฝ้าย” ผมหันไปมองไอ้เดชเพื่อนเพียงคนเดียวของผมที่กำลังตักน้ำเต้าหู้ใส่ถุงให้ลูกค้าอยู่ผมขมวดคิ้วจิ๊ปากกางหนังสือพิมพ์ออกอ่านไม่สนอะไรอีก น่ารำคาญชะมัดยากเลย!
ผมชื่อฝ้าย เรียนก็ไม่ได้เรียนกับเขาหรอกครับ ชีวิตผมมันอาพับอย่าไปพูดถึงมันเลย รายได้จากขายรักก็ไม่ได้มากมายอะไร แค่ส่งบ้านก็หมดแล้วครับไม่ต้องพูดถึงหรอก เด็กอายุ 17 อย่างผมต้องทำงานควบทีหลายอย่าง อย่างแรกก็เช้าตรู่ต้องมานั่งเป็นลิงประดับร้านให้ไอ้เดชพ่อค้าเต้าหู้ที่มันไม่เคยให้เงินค้าจ้างผมสักบาทเหนื่อยนะนั่งเป็นลิงเนี้ย เจี๊ยกๆ แล้วก็ออกไปขายรัก บอกไว้ก่อนผมตัวเล็กๆแบบเนี้ยแต่แต่ก่อนที่พ่อผมจะหนีไป บ้านผมก็เป็นค่ายมวยนะครับ เห็นท่าไม่ดีเตะไข่ลูกเดียว ผมทำงานแบบนี้มันก็เสี่ยงอยู่ แต่ทำไงได้ล่ะครับ ชีวิตไม่สิ้นก็ต้องดิ้นกันต่อไป ผมรับงานตั้งแต่เที่ยวเป็นเพื่อน แกล้งเป็นแฟนประชดแฟนเก่า เป็นแฟนประชดแฟนใหม่ มียันมโนมาเป็นแฟนกัน สารพัดสารเพครับ น่ารักดีไหมล่ะครับอาชีพผม อ่อยังไม่หมดนะครับวงจรชีวิตผม ดึกๆหน่อยก็วิ่งเข้าหลังร้านผับแปลงโฉมเป็นเด็กเสริฟอีก วงจรชีวิตผมมันเลยดูอุบาทๆ แต่เชื่อเถอะผมไม่ได้ไปขอใครกิน หรือทำให้ใครเดือดร้อน
“วันนี้กี่รายล่ะ” ไอ้เดชเดินเอาแก้วน้ำเต้าหู้มาวางตรงหน้าผมผมเอาปาทังโก๋มาจิ้มๆและเอาเข้าปาก ของฟรีตอนเช้าเนี้ยมันอร่อยจริงจริ๊งงงงงง
“2 ว่ะ รายล่ะ 2 ชั่วโมง มีประชดแฟนเก่า ไม่รู้จะโดนตบอีกรึเปล่า มึงกูฝากซื้อยาไว้ก่อนเลยแล้วกัน” ผมวางตังไว้ให้มันเลยได้ใช้แน่ๆ ผมแก้มตุ่ยมาสัปดาห์ล่ะ ครั่งอยู่แล้ว เฮ้อ …
“มึงน่าจะไปทำอาชีพอื่นและหาที่เรียนต่อสักทีนะไอ้ฝ้าย”
“คุยกันหลายรอบแล้วนะไอ้เดช มึงก็รู้กูไม่ได้เรียน น้องกูต้องได้เรียน ”
ผมว่า อ่อ ผมลืมบอกไปใช่ไหมครับว่าผมมีน้องอายุ 5 ขวบ วัยกำลังก๋ากั๋นอยู่สองตัว … ตัวอ่ะดีแล้วแม่งซนยิ่งกว่าลิงอีก ชื่อขุนพลกับขุนทัพ เพิ่งไปส่งขึ้นรถโรงเรียนมาเมื่อกี้เอง นั้นแหละคือเหตุผลที่ผมต้องเลือกที่จะทำงานนี้เพราะนอกจากงานแล้วผมยังต้องเผื่อเวลาทำงานบ้านที่กองเป็นภูเขาด้วย ชีวิตแม่งอย่างกับหนังช่อง 7 แม่เสียชีวิตไม่ทันไรพ่อก็หนี้ไปกับเมียน้อย ทิ้งลูกตัวเล็กๆกับน้องอีกสองคนไว้ให้สู้กันเอง ไหนจะค่าบ้านที่ต้องส่งทุกเดือนอีก … แม่ง อาพับเกิ๊น
.
.
.
เพี๊ยะ!!!!! “เป็นชู้กับผัวฉันหรือแกนังกระเทยบ้า!!!!! ตายซะ ตายซะ!!!!” โว้ย!!! เจ็บโว้ย อีเจ้นี้จะคอมโบไปไหน!!!!! กูเจ็บ!!!! อดทนไว้ไอ้ฝ้าย มึงได้ค่าแผลแตกอีกจุดล่ะ 500 อดทนไว้ เอาเลยอีเจ้จะทำอะไรกูก็ทำตามสบาย!!!!!
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!” อีเจ้ถูกยามลากออกไป ผมสะบัดหน้าขึ้นมองไปรอบๆเห็นคนมุงกันเต็มไปหมด บางคนก็ทำหน้าสงสารแต่ส่วนมากจะสมน้ำหน้ามากกว่าเหอะ … ตามสบาย อยากคิดอะไรก็คิดอยากทำอะไรก็ทำ เดินปาดเลือดเชิดหน้าออกมาทันที ผมเดินตามไอ้แก่คนจ้างที่กำลังจะหนีขึ้นรถ พอเห็นตัวก็วิ่งเข้าไปชาร์ตจับทุ้มทันที คิดจะหนีหรือไอ้แก่ เงินกูล่ะ!!!!!
“โอ้ย! ทำอะไรว่ะค่าจ้างก็ให้แล้วไงจะเอาอะไรอีก!!!”
“แผล 5 จุด เอามาอีก 2,500 …” ผมพูดเสียงนิ่งมันทำหน้าอึ้งทำท่าฮึดฮัดจะไม่ให้ เลยจัดการบิดแขนให้อย่างมีสเต็ป ไม่ให้แขนมึงก็หัก กูไม่สนหรอก เงินกูไอ้ห่า!!!!
“โอ้ยๆ พอๆ ให้แล้วๆปล่อยก่อน” ผมปล่อยแขนมันออกและจับคอเสื้อให้มันยืนขึ้น มันแก่กว่าผมเยอะแถตัวยังเตี้ยๆอ้วนๆ หึ แก่แล้วยังเหงาไม่เลิกนะ นี้ผมมีงานอีกงานที่ไปประชดเมียเขาอีกนะไม่รู้จะโดนตบอีกรึเปล่า! แม่งหน้าชาหมดล่ะ
“ขอบใจ อยากให้ช่วยอีกก็โทรมาล่ะกัน หึ” ผมสะบัดหน้าเดินออกมาท่ามกลางสายตาของมนุษย์เมืองหน้าหมา อาชีพอย่างผมถ้าให้ไปสนใจสายตาใคร ก็ไม่มีแดกเท่านั้นเอง
.
.
.
ผมเดินโต๋เต๋ผ่านเซเว่นหน้าปากซอยพอเห็นตัวเองในกระจกและนึกว่าตัวเองไปฟั๊ดกับหมาที่ไหนมาเฮ้อ … เสร็จสักที … เจ็บชะมัดวันนี้ผมโดนตบทีสองรอบเลยให้ตายสิว่ะ … เหลือเวลาอีกหนึ่งชั่วโมงต้องไปทำงานที่ผับ … กลับไปทำกับข้าวให้สองแฝดก่อนแล้วกัน เย็นป่านนี้แล้วไอ้เดชคงพาไปส่งบ้านแล้วมั่ง
“ฝ้าย/ฝ้าย!!!!!!” ผมขมวดคิ้วกับเสียงเล็กๆที่ตะโกนมาแต่ไกล … ไอ้แฝดแก้มย้วยสองคนนี้มาทำอะไรที่หน้าปากซอย … แล้วร้องไห้กันทำไม … มีเรื่องอะไรว่ะ!!!
“มีอะไรขุนพลขุนทัพ มานี้มา” ผมเข้าไปรวบสองแฝดมากอดไว้กับแขนคนล่ะข้าง ไอ้เดชเดินออกมาสภาพเหมือนไปกัดกับหมาที่ไหนมา … เกิดอะไรขึ้นว่ะ!!!!
“ไม่ต้องร้อง ไอ้เดชเกิดอะไรขึ้น ทำไมไอ้แฝดไม่กลับบ้าน”
“… บ้านมึง… มีคนมารื้อแล้วว่ะ กูไม่รู้มันเป็นใคร ไอ้ฝ้าย!!!!” ผมสะอึก ก่อนจะละจากสองแฝดและวิ่งอย่างเอาเป็นเอาตายไม่สนว่าจะชนใครหรือต้องล้มลงไปกับพื้น ยังไงต้องไปที่บ้านให้ไวที่สุด มันไม่ใช่แค่บ้านของผมแต่มัน … บ้านของแม่ … บ้านของพ่อ … บ้านของเจ้าสองแฝด ...บ้านของเรา 5 ชีวิต ถึงแม้ตอนนี้จะเหลือแค่ 3 แต่นั้นก็คือควาทรงจำของเรา ไม่นะ ผมส่งบ้านตรงเวลาตลอด ไม่เคยขาด เป็นไปไม่ได้ ผมไม่เคยเป็นหนี้ใคร … ใครมารื้อบ้านผม … ไม่นะ ไม่นะ ไม่นะ!!!!!!!
“เฮ้ย!!!! ทำอะไรว่ะ หยุดนะโว้ย!!!!!” ผมตะหวาดไอ้พวกบ้าสิบกว่าตัวที่กำลังจับของในบ้านผมโยนออกมาจากบ้านสองชั้นครึ่งไม้ครึ่งปูนที่ผมซุ่มสร้างรักษามันไว้ด้วยน้ำพักน้ำแรงเลือดตาแทบกระเด็น ให้ตายสิว่ะ ให้ตายสิ ทำไมแม่งต้องมารื้อบ้านกูว่ะ!!!!!! … พวกมันมองมาที่ผมเป็นตาเดียว ใครว่ะคนพวกนี้ผมไม่เคยเห็นหน้า ผมไม่รู้จัก ไม่เคยเห็นมันให้ลิสลูกค้า!!!
“มึงทำอะไรบ้านกูว่ะ กูไปทำอะไรให้พวกมึง หยุดนะโว้ย!!!!!” ผมวิ่งเข้าไปหาพวกมันพร้อมกับไม้ในมือฟาดลงไปที่ตัวยักษ์ของไอ้ตัวที่กำลังเอามือสรกปรกมาจับต้องรูปหน้าศพของแม่!!!!
หมับ! ไม้ค้างอยู่แค่นั้นก่อนที่ผมจะหันไปมองว่าไอ้หมาตัวไหนมันบังอาจมาห้ามผมที่กำลังเลืดขึ้นหน้า พ่อจะฟาดให้เดี้ยงเลยคอยดูสิว่ะ คอยดู!!!!!
“ใช้แต่กำลัง … นะไอ้หนู” เสียงเย็นๆโหดๆพูดขึ้นเสียก่อนที่ผมจะตัดสินใจทำอะไรมันทำให้ผมชะงักทุกสิ่งอย่างแต่เพียงชั่วเสี้ยววินาทีสติก็กลับมาได้
“พวกมึงไม่มีสิทธิมายุ่งกับบ้านกู!!!!” ผมตะหวาดและบิดตัวปล่อยไม้ออกมาตั้งกาดมองหน้าไอ้คนที่เข้ามาด้านหลังผม ชิ! ตัวใหญ่เป็นบ้าคนอะไรว่ะ!!!! หน้าตาแม่งก็โหดฉิบ นึกว่ายักษ์มารที่ไหน …
“ทำไมจะไม่มีสิทธิ ในเมื่อเธอเป็นหนี้ฉันอยู่” ผมขมวดคิ้วและหยิบไม้ที่ใกล้ที่สุดขึ้นมาถือไว้ แม่งมั่วพูดจาหมาๆแบบนี้มันต้องมีหัวแตกกันบ้าง!!!! คิดว่าตัวใหญ่แล้วกลัวหรือไงว่ะ!
“หนี้อะไรว่ะ กูไม่เคยไปกู้ยืมใคร!!!!”
“พงศ์ไพร สิทธารักษ์ รู้จักชื่อคนนี้หรือไม่ล่ะเด็กน้อย” คุ้นๆนะชื่อนี้ … ฉิบหายและไอ้ฝ้าย!!!! ชื่อพ่อมึง!!!!!!
========================
ปากกัดตีนถีบน้องฝ้ายเอ้ย
ฝากฝ้ายด้วยนะค่ะ 
ปล ขอโทษนะค่ะ เคยลงเรื่องนี้ในชื่ออื่นไปแล้ว
พอดีเกิดความผิดพลาดทางเทคนิคไม่ได้ตั้งใจ
เลยต้องเอามาลงใหม่ในชื่ออื่น ที่ลงไปก็เพิ่งถึงตอนนี้นี้แหละค่ะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
