“ได้ยินว่าทิวกลับมาเรียนแล้ว..”
ตอนนี้ผมยืนนิ่งๆ อยู่ข้างเขาหลังตึกเรียนของผมเอง..ผมโดนเขาดึงแขนให้เดินตามตอนมาถึงมหาวิทยาลัยเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้ว ทันทีที่เห็นหน้า..เขาก็ลากผมให้มายืนให้เขาจ้องอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน เขายืนจ้องหน้าผม..มองนิ่งๆ อยู่แบบนั้นโดยไม่พูดอะไร ในขณะที่ผมเองก็เลือกจะจ้องรอยหมึกสีชมพูจางๆ บนเฝือกของเขา..รอยหมึกที่เขียนคำว่า ‘รัก’ เอาไว้
“ทิว..”
“มีอะไร..” ผมถามแล้วเงยหน้ามองเขา “ผมต้องรีบขึ้นไปเรียน”
“...”
“ว่าไง..”
“คิดถึง..”
ผมจ้องหน้าเขาแบบโกรธๆ ก่อนจะกระหน่ำทุบลงไปบนอกเขาไม่หยุด..ทุบลงไปแบบนั้นโดยไม่พูดอะไร ก็แค่จ้องหน้า..แล้วทุบๆ เขาไปแบบนั้น
ผมโกรธ..
โกรธที่เขาทำเหมือนผมเป็นของเล่น..
.
.
“ทิว..ใจเย็น..” เขาพยายามหยุดมือผม “ทิว..”
“จะมาพูดแบบนี้ทำไม !”
“...”
“จะมาบอกว่าคิดถึงทำไม..ทั้งที่ไม่เคยโผล่หัวมาให้เห็นเลยสักครั้ง !”
“ผมไปแล้ว..” ผมชะงักมือ..เมื่อได้ยินแบบนั้น “แต่ไม่เคยเข้าไปถึงตัวทิว..”
“...”
“ไม่เห็นเฝือกนี่หรือไง”
“...”
“เขาส่งคนมาซ้อมผม..”
“ซ้อม ?”
“ใช่..แต่ผมก็ไม่ได้หยุดตามหาทิวนะ” เขาบอกแล้วจับมือผมแน่น “แต่ผมทำอะไรไม่ได้..”
“โกหก..” ผมพยายามบอกตัวเองแบบนั้น..ไม่อยากใจอ่อนให้เขาอีกแล้ว “ถ้าจริงผมก็ต้องรู้”
“คิดว่าเขาจะยอมให้ทิวรู้หรือไง”
ผมเริ่มลังเลเมื่อคิดตามในสิ่งที่เขาพูด จริงที่ว่ามันอาจจะไม่บอกผม เพราะถ้าผมรู้..เรื่องมันอาจไม่ได้เป็นแบบตอนนี้ “แล้วทำไม..”
“...”
“ทำไมมีคู่หมั้น..”
“รู้เรื่องนั้นแล้วสินะ..” เขาพูดแล้วถอนหายใจออกมา “ผมอธิบายได้..”
“อธิบาย..” ผมหลบตาเขา..พยายามดึงแขนให้หลุดออกจากการเกาะกุม “จะหลอกอะไร..”
“ผมเปล่า..” เขารีบปฏิเสธ “ผมไม่ได้รักมีน..”
“มีน..” ชื่อของผู้หญิงคนนั้นงั้นเหรอ ?
“ใช่..”
“...”
“มีน..” เขาพูดแล้วพยายามก้มหน้าลงมาสบตาผม “น้องสาวแท้ๆ ของมิว..”
“ทำ..ทำไม..”
“ไม่ได้มีแค่เขาที่เจอผลกระทบจากเรื่องธุรกิจ..ผมเองก็โดนเหมือนกัน” เขาบีบมือผมเหมือนต้องการบอกให้เชื่อในสิ่งที่เขาพูด “ไม่มีอะไรแสดงความจริงใจได้เท่ากับการเป็นครอบครัวเดียวกัน..”
“...”
“ผมเองก็ต้องหมั้น..หมั้นเพื่อช่วยเหลือครอบครัวผม”
“ถูกบังคับงั้นเหรอ..” ผมถามเมื่อเริ่มรู้สึกอยากฟังที่เขาพูดมากขึ้น “วีไม่ได้รักเขาใช่ไหม..”
“ไม่..ผมไม่ได้รัก..”
“...”
“ผมรักทิว..”
“ฮึก..” ผมอาจจะเป็นคนที่โง่ที่สุด..ที่เลือกจะเชื่อในสิ่งที่เขาพูดง่ายๆ แต่ผมก็อยากจะลองเชื่อ..เชื่อมั่นในคำพูดของคนที่ตัวเองรัก !
“รักทิวคนเดียว..”
เรายืนกอดกันอยู่แบบนั้นโดยไม่คิดจะขยับไปไหน ผมร้องไห้..ร้องเพื่อให้เขาปลอบประโลมผมด้วยอ้อมกอดของเขา อ้อมกอดอุ่นๆ ที่ผมเฝ้าคิดถึงตลอดหลายเดือนมานี้..
“จะเลิกหรือเปล่า..” ผมถามทั้งที่ยังสะอื้น “จะถอนหมั้นใช่ไหม..”
“...”
“วี..”
“ผมไม่รู้..”
Ma-NuD_LaW
หิวข้าวตอนเกือบๆ ห้าทุ่มแบบนี้ไม่ดีเลย 
.
.
เจอกันพรุ่งนี้นะ..
.
.
.
.
เรากลับมาแล้ว 
หัวข้อ: Bitch or Friend ? -มี Ebook แล้วน้าาาาาาา (อ่าน 531941 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก