Not Fat
{CH 3 ปังกับเพื่อนใหม่}
หลังจากที่รวมพลกันหน้าตึกใหญ่ รุ่นพี่ก็จัดให้เข้าตามภาควิชาที่เลือกเอาไว้ แต่ดูเหมือนคณะศิลปกรรมศาสตร์ภาควิชานิเทศศิลป์จะมีคนน้อยเหมือนกันนะครับไม่ถึงร้อยเลย แถมยังมีแต่คนติสๆอีกตั่งหากโดยบุคลิกของผมไม่เหมาะกับคณะนี้เอาเสียเลย ถึงผมจะวาดรูปไม่ค่อยเก่ง เทคโนโลยีไม่ได้เรื่อง แต่ผมก็จะพยายามเพื่อพี่กาจพลที่ผมเฝ้ามองมาตลอด พวกรุ่นพี่พาเดินมาที่ตึกคณะศิลปกรรมศาสตร์ที่อยู่เกือบด้านหลังของมหาลัยและแยกตัวจากภาคอื่นมาในห้องโถงใหญ่ๆที่เปิดพัดลมเอาไว้รอบทิศ ซึ่งผมนั่งอยู่แถวถัดมาจากริมสุด และด้วยความบังเอิญนรกผลักรุ่นพี่ถึงต้อนผมมานั่งข้างๆไอ้บ้าเสาร์ตาดุนี้ … ไม่ได้เจอมันซะนานผมมันยาวขึ้นเยอะจนต้องมัดรวบเลยล่ะ
“มึงแม่งตามกูมาทำไมว่ะ”
“…” ผมไม่ตอบคนพาลที่กัดฟันพูดให้ผมที่นั่งข้างๆได้ยินเพียงแค่สองคน ในขณะที่เพื่อนๆต่างทำกิจกรรมอยู่หน้าแถว ดีแล้วที่ผมไม่เป็นจุดสนใจ ผมไม่อยากออกไปทำกิจกรรมด้านหน้า ออกไปก็เป็นตัวตลกขอนั่งอยู่ตรงนี้ดีกว่า ถึงพี่เค้าจะจัดให้นั่งผิดทำเลไปหน่อยก็เถอะ ต้องอดทนนะปัง อย่าเอาไขมันชั้นดีของเราไปแลกกับหมัดคนนิสัยไม่ดีเลย
“อยากตายนักหรอไง”
“…” ผมทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้มองนกมองไม้ไปเรื่อยๆ กับคนขี้โมโห ผมไม่สนใจหรอก เอ๊ะ ว่าแต่พี่กาจพลที่หนึ่งในใจผมอยู่ไหนน๊า! ยังไม่เห็นเลย ไม่มาแล้วล่ะมั่ง ไม่เป็นไรยังไงก็ต้องเจอกันอยู่ดี
“และมานั่งใกล้กูหาพ่อมึงหรอไอ้อ้วน!”
“อย่าด่าพ่อเรานะ” ผมหันขวับมาขมวดคิ้วใส่ไอ้เสาร์ที่ขมวดคิ้วหน้ามุ้ยไม่ต่างกัน ทำไมไม่อยากคุยกับผมแล้วก็มาพูดอะไรอยู่ได้ เกลียดมากนักมหาลัยตั่งกว้างคงไม่ได้เจอกันทุกวันหรอก อีกอย่างผมก็ไม่อยากจะเจอโจทย์เก่าที่ทำให้ชีวิตการเรียนตลอดหลายปีไม่มีความสุขเหมือนกันแหละ!!! โมโกจนไขมันสั่นแล้วนะ!!!
“ทำไมกูจะด่า ด่าโน้นด่านี้มึงไม่โกรธ ด่าพ่อแค่นี้มึงโกรธบ้าปะว่ะ” มันเริ่มเสียงดังจนคนข้างๆหันมามอง ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะพูดกับมันเบาๆ อย่างมีเหตุผล
“นายไม่มีพ่อนายเลยไม่รู้ไง”
“เฮ้ย!!!!” ผมสะดุ้งไม่ต่างจากผู้หญิงที่นั่งอีกข้างไอ้เสาร์ก็กรี๊ดออกมาอย่างตกใจ ทั่วทั้งคณะที่แบ่งมาเข้าฐานนี้เงียบกริบค้างกันหมด ก็มันเล่นตะคอกผมซะเสียงดัง
“มีอะไรค่ะน้อง” พี่ผู้หญิงที่ยืนคุมอยู่ตรงหัวแถวถามขึ้น ผมจะหันไปส่ายหน้าแต่ไอ้มนุษย์ขวางโลกมันพูดขึ้นเสียก่อน นิสัยเสียของมันถ้ามองดีๆ มันเยอะกว่าน้ำหนักผมเสียอีก
“พี่ผมขอย้ายที่ ตรงนี้ผมเหม็นเหงื่อไอ้อ้วนนี้!”
“จ๊ะๆ ไปนั่งตรงโน้นก็ได้ ส่วนน้องปังไม่เป็นไรนะ นั่งนี้แหละนะค่ะ” ผมไม่สนใจอีกนั่งก้มน้าในขณะที่มันกำลังลุกขึ้นแถมเตะฝุ่นใส่ผมอีกตั่งหาก นี้! เดี๋ยวก็โดนผู้ชายข้างผมชกเอาหรอก เตะฝุ่นไปโดนเขาขนาดนั้นอ่ะ!
“ไม่ต้อง! ให้น้องเสาร์นั่งตรงนั้นแหละ มึงออกไปกูคุมตรงนี้เอง” ไอ้เสาร์ชะงักมองหน้าพี่ที่ดูโหดๆตัวใหญ่พอๆกับมันแต่ดูล่ำกว่าหน่อยแถมหัวสกินเฮดก็ทำให้เขาดูน่ากลัวเหมือนยักษ์เลยครับ ผมมองป้ายชื่อ เค้าชื่อพี่ใหญ่มีวงเล็บเล็กๆด้วยว่าประธานภาครุ่น 49 ด้วยอ่ะ! แย่แน่ๆไอ้เสาร์อย่าไปมีเรื่องกับเขาเชียวนะ
“นั่งลงครับ อย่าทำตัวมีปัญหา” โหด …
“…”
“ถ้าไม่นั่งอย่าหาว่าพี่ใจร้าย” โหดไปอี๊ก! ผมเช็ดเหงื่อที่เริ่มไหลออกมา ทำไมต้องมีศึกกันโดยมีผมอยู่ตรงกลางด้วยไม่เข้าใจ กลัวจนไขมันจะละลายแล้วนะ
“นะ นั่งลงเหอะเสาร์” ผมเอื้อมมือไปกระตุกขากางเกงไอ้เสาร์แต่ถูกมันสะบัดออกจนเท้าแทบแทงหน้าผม … เกลียดผมอะไรนักหนา ผมอ้วนงั้นหรอ ผมดำงั้นหรอ ทำไมล่ะ ? ผมไปทำอะไรให้เดือดร้อนนักหนา
“อย่ามาจับกูนั่งเองได้ ขยะแขยง” ผมหดมือเข้ามาพยายามไม่มองคนอื่นๆที่พากันซุบซิบและไม่สนใจไอ้เสาร์ที่โกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงอยู่
“เอาล่ะค่ะ เอาล่ะ มาเล่นเกมกันต่อดีกว่าเนอะ” และความบันเทิงจากพี่ๆในคณะก็เริ่มขึ้นอีกครั่ง โดยทุกคนไม่สนใจเหตุการณ์ระหว่างผมกับไอ้เสาร์ ผมแอบเห็นไอ้เสาร์กระซิบกระซากกับเพื่อนผู้หญิงข้างๆ แถมยังพากันโบ้ยปากมาทางผมด้วย … ยังไม่ทันอะไรก็โดนเกลียดซะแล้วมั่งเนี้ย
ผมรู้สึกว่ามีใครมองอยู่ด้านหลังพอหันไปมองก็เห็นพี่ใหญ่กอดอกมองอยู่ หลบตาแล้วลองมองไปใหม่ก็เห็นยังมองอยู่ไม่ละสายตาเลย … ผมจะโดนฆ่าหรือไม่จงตอบผมที =_=’
อยู่ๆป้ายชื่อผมก็ถูกดึงไปโดยผู้ชายข้างๆที่โดนลูกหลงฝุ่นที่ไอ้เสาร์เตะฝุ่นใส่ผมคว้าเอาไปดูผมหันไปมองหน้าขาวๆตัวเล็กๆของเขาก่อนที่เจ้าตัวจะเงยหน้าขึ้นมายิ้มหวานให้ผม พึ่งเห็นหน้าเขาชัดๆเนื่องจากไม่กล้าที่จะหันไปมอง พอมองเต็มๆเท่านั้นแหละ … นะ น่ารักเกิ๊น! … ผู้ชายแน่หรอ!!!!
“ชื่อปังหรอ เราชื่อตัวเล็กนะ ต่อไปนี้เราเป็นเพื่อนกันนะ ใครแกล้งนายเราจะให้พี่เราจัดการให้!” ตัวเล็กพูดเหมือนมั่นใจมากจนผม งงๆ
“นี้ๆลองลดความอ้วนไหม เราว่านายลดความอ้วน กับรักษาสิว ต้องหล่อมากแน่ๆ ดูตาสวยเชียว ปากก็เรียว แต่สิวตรงนี้น่าบีบมากเลยนะ และนี้นะ มีโทรศัพท์รึเปล่าเอาไลน์เราไปนะ เดี๋ยวเราไว้คุยกัน อ่อ เดี๋ยวต้องย้ายเข้ามาอยู่หอแล้ว นายมีเมทรึยัง หรือจะไปกลับอ่ะ นี้ๆๆๆๆๆ”
“เดี๋ยวเถอะตัวเล็ก คุยในแถวแบบนี้ไม่ได้นะ” เสียงเอ็ดดุๆทำให้คนขี้คุยหันไปมุ้ยหน้าใส่พี่ใหญ่ที่ยืนคุมหน้าดุอยู่
“นิดๆหน่อยๆเองพี่ใหญ่อย่าเข้มงวดให้มากเลยน๊า รับน้องวันนี้ก็ชิวๆไม่ใช่หรือไง”
“อย่างงั้นก็ไม่ได้ ไว้เลิกค่อยคุย” พี่แกพูดเอ็ดตาคมก็ปรายมามองผมอย่างดุๆด้วย นี้ผมทำอะไรผิดเนี้ย โดนไปด้วยเฉยเลย!
“ก็ด๊ะ … และคุยกันนะ” ตัวเล็กสะบัดหน้ากลับมาทางผมจนผมสะบัดก่อนจะกระซิบบอกผม … พี่ใหญ่ น้องเล็ก … สองคนนี้คงเป็นพี่น้องกันนั้นแหละ ตัวเล็กเลิกคิ้วยิ้มๆเหมือนให้ผมตอบรับปาก
“ได้ดิ”ผมเลยพยักหน้าและส่งยิ้มไปให้ เป็นครั่งแรกในรอบกี่ปีไม่รู้แต่มีคนเข้ามาคุยกับผมก่อน แบบที่ไม่ใช่โดยหน้าที่และไม่เข้ามาแกล้ง
“น่าหมั่นไส้ไอ้อ้วนกับไอ้เตี้ย” ตัวเล็กข้างๆผมได้ยินเท่านั้นแหละมือเล็กๆสั้นๆก็เอื้อมผ่านผมไปทุบไอ้เสาร์เสียให้ได้ไอ้บ้าเสาร์ก็ทำหน้าทำตายั่วโมโหไม่เลิก ผมต้องจับมือเล็กๆนั้นห้ามเอาไว้เสียก่อน อย่าทะเลาะกันโดยมีก้อนไขมันเดินได้คั่นกลางจะได้ไหมเล่า!!!!!
“เอาล่ะค่ะน้องๆหลังจากได้ทำความรู้จักกันไปแล้วพี่ก็จะให้น้องจับพี่เทคกัน ฮิ้ววววว! แต่เนื่องจากวันนี้มีพี่บางคนไม่ได้มาเนอะ เราจะเจอรุ่นพี่ทั้งภาคได้อีกที ในวันที่ในสัปดาห์หน้านะค่ะ”นี้คงเป็นเรื่องดีของวันเรื่องแรกหลังจากกิจกรรมละลายพฤติกรรมผ่านพ้นไปกว่าชั่วโมงไปโดยผมได้แต่นั่งระแวงหลังระแวงข้างเหมือนอยู่ท่ามกลางเสือสิงค์กระทิงแรดที่ผมได้ลุ้นว่าจะจับได้ชื่อพี่กาจพลหรือเปล่านะ น่าลุ้นถ้าได้ผมคง ฟินตายคาที่เป็นหมูขึ้นอืดอยู่ตรงนี้แหละ แต่ถ้าจับได้แฟนพี่เค้าล่ะ ง๊ะ … ห่อเหี่ยวใจอีกแล้วอ่ะ…
“เอาล่ะค่ะ พี่จะเดินแจกฉลากให้คนล่ะอันนะ ได้แล้วก็อุบอิ๊บไว้ก่อน เดี๋ยวเปิดพร้อมกันนะค่ะ”
พอพี่ๆ MC พูดจบก็ให้รุ่นพี่สามสี่คนแจกจ่ายฉลากไปให้น้องกว่าร้อยคนเอาในเวลาไม่นาน ผมเป็นหนึ่งในนั้นที่ต้องเอื้อมมือไปหยิบจากในถุงที่พี่คนสวยมา และโชคดีที่พี่เขาเห็นถึงความพยายามของผมและตัวเล็กจึงเดินเข้ามาใกล้ก่อนจะยิ้มให้บางๆและยื่นถุงมาให้ ผมกับตัวเล็กมองหน้ากันก่อนจะยิ้มและเอื้อมไปหยิบฉลากจากในถุงมา
“ขอให้เฮงๆนะค่ะ” พี่เค้าพูดก่อนจะเดินไป ผมก้มมองฉลากในมือก่อนจะกั้นใจจินตนาการว่าถ้ามีชื่อของพี่กาจพลอยู่ในนี้ ผมจะเป็นยังไง แอบลุ้นจนเหงื่อไหลอีกแล้ว
“อยากได้ผู้ชายหล่อๆสินะไอ้ตุ๊ด” ผมไม่สนใจเสียงนกเสียงกาที่ร้องจิ๊บๆอยู่แต่ดูเหมือนตัวเล็กจะไม่ยอมเหมือนผมแลบลิ้นปลิ้นตาให้ไอ้เสาร์ นี้มันอะไรกันนักหนาเนี้ยสองคนเนี้ย!
“เอาล่ะค่ะ เปิดเลย!!!!” ผมตื่นเต้นหัวใจเต้นตุ๊บตั๊กๆ สาธู้! ขอให้เป็นพี่กาจพลด้วยเถอะ ผมจะวิ่งรอบสวน 20รอบเลย!!!!
ผมหลับตากลั้นใจเปิดกระดาษสลากขึ้น เหมือนไขมันนับ 90 กิโลของผมกำลังเต้นบีบอยกันอยู่ ก่อนจะค่อยๆลืมตามองกระดาษแผ่นนั้น …
ไม่ใช่อ่ะ ..
ไม่ชื่อพี่กาจพล แค่ตัวแรกก็ไม่ใช่ ก ไก่แล้ว …
แต่ในนี้มันเหมือนฝันร้ายของผมที่ต้องอ่านซ้ำแล้วซ้ำอีก
‘ประธานภาค รุ่น 49 ...’
ไขมันในกายพร้อมใจกับร้องเป็นเสียงเดียวกันว่า อุต๊ะ …
“ได้เรื่องเลย! พี่ใหญ่ปังจับได้พี่ล่ะ!” ผมที่กำลังอึ้งอยู่โดนตัวเล็กตะโกนกรอกหูผมจนผมสะดุ้ง ภาพแรกที่ผมเห็นแค่ตัวเล็กกวักมือไหวๆเรียกพี่ชายของตัวเองที่อยู่ด้านหน้าแต่ดูเจ้าตัวจะไม่สบอารมเท่าไรเพราะกำลังคุยงานกับเพื่อน ผมรีบตะครุบแขนเล็กๆเอาไว้ก่อน
“อย่าสิตัวเล็ก เสียงดังคนหันมามองกันหมดแล้ว”ผมว่า แต่พอมองไปรอบๆทุกคนต่างวิ่งเข้าไปหาพี่เทคของตัวเองกันหมด และ ตัวเล็กหัวเราะก่อนจะเอื้อมมือมาลูบหัวผมเบาๆ
“ไม่มีใครสนใจหรอกน๊า ไปหาพี่ใหญ่เหอะน้องเล็กก็จะไปหาพี่เทคเหมือนกัน” และน้องเล็กตัวก็ลุกขึ้นวิ่งไปหาพี่ผู้หญิงหน้าตาน่ารักคนนึงก่อนทั้งคู่จะกอดกันกลม พอหันมามองไอ้เสาร์ก็เห็นมันเดินเข้าไปหารุ่นพี่หน้าเหี้ยมคนนึงเหมือนกัน ผมมองไปที่พี่ใหญ่ที่ยืนคุยงานอยู่ก่อนจะถอนหายใจและพยุงตัวเองขึ้นด้วยความยากลำบากเพราะเหน็บกินขาหลังจากนั่งพื้นนานๆ พอลุกขึ้นได้ก็เดินเขย่งๆไปหาพี่เขา
“พะ พี่ครับ” ผมเรียกก่อนที่พี่เค้าจะหันมาเลิกคิ้วและปัดมือไล่พี่ผู้ชายคนนั้นไป ก่อนจะหันมามองผมเต็มตา เค้าตัวสูงกว่าผมนิดหน่อยนะ แต่หุ่นดีมากๆ แต่ยังไงพี่กาจพลของผมก็หล่อกว่าอยู่ดี น่าเสียดายจังที่ไม่ใช่พี่เค้า …
“ยินดีที่ได้รู้จัก พี่ชื่อใหญ่”
“ครับ ผมชื่อปัง”
“ไอ้ใหญ่ อาจารย์เรียก! อ่อ ขอโทษทีนะน้อง … เอ่อ ปัง พี่ขอตัวประธานไปก่อนนะ” และพี่ใหญ่ก็โดนลากไป …เฮ้อ …
“ปังๆ นี้พี่รหัสเราชื่อพี่หมวยแหละ”
“อ่ะ สวัสดีครับ” ผมหันไปสวัสดีพี่หมวยที่โดนตัวเล็กลากมา พี่เขาทักทายผมนิดหน่อยก่อนจะขอตัวไปช่วยงานคนอื่นๆต่อ ผมกับตัวเล็กยืนคู่กันมองภาพความวุ่นวายตรงหน้าระหว่างรุ่นพี่และรุ่นน้องที่มาพบปะกันก่อนที่น้องเล็กจะหันมายิ้มแป้นให้ผม ก่อนที่เสียงเล็กจะเอ่ยขึ้นเสียงดัง
“น้องเล็กตัดสินใจแล้ว ว่าจะเป็นเทรนเนอร์ให้ปังปัง เพราะถ้าปังปังผอมปังปังจะน่ารักมาก น้องเล็กอยากเห็น! อิอิ”
…แน่ใจแล้วหรอตัวเล็ก ?
==========================
ปล่อยให้ลุ้นพระเอกกันไปอีกตอน
บอกไว้ก่อนเรื่องนี้ไม่มีดราม่าอืดๆนะ ถ้ามีก็นิดๆหน่อย ตามนิสัยหมูปัง
อิอิ ขอบคุณทุกกำลังใจและขอกำลังใจด้วยนะค่ะ
หมูปังยังต้องเจออะไรอีกเยอะนะจ๊ะ 
ใครเชียร์ใครยกมือสิ ฮ่าๆๆๆๆๆ
อ่อ ขออภัยนะค่ะ ตอนที่แล้วมีการสื่อสารที่ผิดที่ว่านิเทศศิลป์อยู่คณะนิเทศศาสตร์ ฮ่าๆๆๆ ภาคนี้อยู่คณะศิลปกรรมศาสตร์นะค่ะ
ทั้งๆที่ตัวเองเรียนนิเทศยังพลาดเรื่องนี้เฉยเลย 5555555
ปล แรงบันดานใจนอกจากจากความรักแล้ว ยังมีเนื่องจากอย่างอื่นอีกเนอะ 
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
โพลล์
