{CH 14 พี่ใหญ่กับนายเสาร์}
-เสาร์- “ดีจัง ดีจริงๆเลยนะ พี่ใหญ่นายเจ๋งมากเล็กรักพี่ใหญ่ที่สุดอ่ะ มีพี่สะใภ้แบบปังปังนี้เล็กเป็นปลื้มที่สุด ฮิฮิ”
ผมมองไอ้แมวป่าที่กำลังกระแซะพี่ชายมันอยู่ และหันไปมองไอ้อ้วนมนุษย์ไขมันน่าเกลียดที่แทบจะมุดหายเข้าไปในโซฟา น้ำตาคลอเบ้า ปากน่าเกลียดๆของมันเบะคล้ายจะร้องไห้ … แม่ง ไหนบอกว่ามันชอบกูไง และที่ไปคบกับไอ้พี่ใหญ่นี้มันคืออะไร
‘ไอ้เสาร์มึงดูดิไอ้อ้วนนั้นแอบมองมึงใหญ่เลย มันต้องชอบมึงแน่ๆ’ผมได้ยินคำนี้มาตั้งแต่เด็กแล้ว และผมก็เกลียดมันมากเพราะมันชอบทำตัวเหมือนโรคจิต และหน้าตาอย่างกับพวกโอตาคุโรคจิต ผมเลยชอบสั่งสอนและรังแกมันมาตั้งแต่ไหนแต่ไร แต่ไม่ว่าผมจะรังแกมันแค่ไหนมันไม่เคยตอบโต้ผมสักรอบ แถมยังทำตัวน่าสงสารไม่สมกับตัวใหญ่ๆของมันสักนิด ไม่ว่าผมจะหนีแค่ไหนผมกับมันก็ต้องเจอกันตลอด สมเพช น่าสมเพช ผมเกลียดมัน
“เสาร์ นายเป็นอะไรรึเปล่า” ผมสะดุ้งหันไปมองไอ้ชินโดที่ชะโงกหน้ามามองผมด้วยความสงสัย ใคร ใครเป็นอะไร ผมไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย
“ฮิฮิ สมน้ำหน้าปังปังเป็นแฟนพี่ใหญ่แล้ว คนแถวนี้หน้าซีดเลยอ่ะ” ไอ้แมวป่าเดี้ยงหัวเราะคิกคักลงจากเตียงไปนั่งพิงไหล่ไอ้ปัง หึ ช่างหัวมันสิ ผมก็ไม่ได้อะไรอยู่แล้ว กับไอ้คนชอบของแปลกหน้าซึนเนี้ย โธ่ๆ ผมว่าพี่ใหญ่น่าสงสารนะอุตส่าห์หน้าตาดีซะขนาดนั้นเสือกเลือกแฟนหน้าตาเหี้ยๆอย่างไอ้ปัง ดำก็ดำ อ้วนก็อ้วน ไม่เห็นมีส่วนไหนดีสักอย่าง ชิ !
“ไอ้ชินโดกลับ!” ผมหันหลังกลับทันใดนั้นไอ้แมวป่าก็วิ่งมาดักหน้าผมหน้าตาแม่งโครตยั้วโมโห ผมมองหน้ามันนิ่งกำลังจะดูไอ้แมวป่ามันจะพูดจาถากถางอะไรผม หึ ใช่สิ มันก็ไม่เคยเห็นผมมีอะไรดีอยู่แล้วนี้!
“อ้าวๆจะหนีไปไหนล่ะ รับไม่ได้หรือไง รับไม่ได้สินะ โห๊ะๆ ว่าแล้วเชียว ว่าแล้วเชียวว่าต้องชอบปัง!!! อุ๊บ!!!” ผมกระชากมันเข้ามาจูบปิดปากซะ เตี้ยและยังไม่เจียม เดี้ยงและยังปากมาก มันต้องลงโทษกันแบบนี้แหละ อ่ะ ไม่ต้องมามองว่าผมชอบไอ้แมวนี้เลยนะ คนอย่างมันอ่ะชกไปก็ตายเปล่า จูบแม่งนี้แหละจะได้มาตราบาปติดตัว!!!!
ผลั๊ว !!!! หมัดหนักๆกระแทกเข้าข้างแก้มผมจนผมกระเด็นเซไปข้างฝาไม่ได้มาจากใครหรอกมาจากไอ้ห่าพี่ใหญ่นั้นอ่ะแหละ กูไม่นับถือแม่งแล้ว ประธานภาคแล้วไงว่ะ!!!! แม่ง!!!!
“ไอ้เหี้ย!!!!”ผมกระโจนเข้าไปหามันก่อนจะชะงักเมื่อไอ้ปังมายืนหลับตาปี๋กันตรงกลาง! เดี๋ยวกูไม่ชกไอ้ห่าใหญ่นี้แล้วกูชกมึงนี้แหละ!!!!!
“ยะ หยุดนะ จะทำอะไร นี้มันโรงพยาบาลนะ ชินโดพาเสาร์กลับไปก่อนเถอะนะ” ผมถูกไอ้ชินโดลากออกมาจากห้องทันที แม่งเอ้ย แม่งเอ้ย แม่งเอ้ย!!!!
.
.
.
-ปัง-
“วิ้ว … ไอ้เสาร์นี้แม่งร้ายฉิบหาย … เป็นไงตัวเล็กมึนไปเลยสิ”
พี่ใหญ่พูดขึ้นและเดินไปหาตัวเล็กที่ยืนก้มหน้าเบะปากอยู่ น้ำตาเม็ดโป้งหยดพล่อยลงมา ฮืออออ ผมก็อยากร้องไห้เหมือนกันอ่ะ เรื่องมันวุ่นวายไปกันใหญ่แล้วนะ ผมไม่เข้าใจว่าทำไมเสาร์ถึงหงุดหงิด ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องจูบเล็ก ไม่เข้าใจว่าพี่ใหญ่ทำไมถึงชกไอ้บ้าเสาร์และยังดูชิวๆแบบนี้!!!! ผมไม่เข้าใจว่าทำไมพี่ใหญ่ถึงบอกผมเป็นแฟนเค้าต่อหน้าคนมากมายแบบนี้ ไม่เข้าใจ!!!!
“ปังปังฮึก ไอ้บ้าเสาร์มันจูบเค้าอ่ะ ไอ้บะ บ้าเสาร์ ฮึก ฮือออออ เจ็บใจอ่า”
ตัวเล็กวิ่งเข้ามากอดผมแน่นผมไม่พูดอะไรแต่ตบหลังตัวเล็กอย่างปลอบใจ บางทีคนพวกนี้ก็ชอบทำอะไรเข้าใจยากไม่ว่าจะเป็นพี่ใหญ่หรือไอ้บ้าเสาร์ ผมมองไปที่พี่ใหญ่ที่ยืนกอดอกมองมาที่ผมและตัวเล็กอยู่ผมสูดหายใจเข้าลึก บางทีผมควรจะเลิกกลัวก่อนไม่งั้นพี่ใหญ่จะไม่เข้าใจผม ว่าผมไม่ต้องการแบบนี้ ตัดสินใจได้แบบนั้นก็ผละตัวเล็กที่กำลังร้องไห้อยู่ออกเบาๆ
“เดี๋ยวปังขอคุยกับพี่ใหญ่แปปนึงนะ”เมื่อเล็กพยักหน้าก็เดินไปที่เตียงและคลุมโป่งอยู่ในผ้าห่ม ผมเม้มปากก่อนจะเดินไปหาเค้า
“พี่ใหญ่ คือผม … อยากขอคุยด้วย”
“อือ” เค้าพยักหน้า ผมเม้มปากก่อนจะพูดเสียงเบา
“พี่รู้ใช่ไหมครับ ว่าผมมีคนที่ผมชอบอยู่แล้ว ผมชอบเค้ามาก ผมแอบมองเค้ามาตลอด”
“ไอ้กาจพลน่ะนะ” ผมหน้าร้อนผาวก่อนจะพยักหน้าและค่อยๆพูดต่อ
“ผมชอบพี่เค้า และ หะ เหตุผมสำคัญก็คือ ผะ ผมไม่ได้ชอบพี่แบบแฟน … แฟนกันเค้าต้องรักกัน นี้ผมไม่ได้รักพี่ และพี่ก็ไม่ได้รักผม … พี่กำลังเล่นตลกกับผมอยู่”
“ใครบอกนาย” ผมส่ายหัวก่อนที่น้ำตาจะค่อยๆเอ่อและไหลออกมาเป็นทาง
ผะ ผมกลัวเค้าจะเกลียดผม ถึงผมจะไม่ได้ชอบเค้าแบบแฟน แต่ผมก็นับถือเค้าแบบพี่ชาย อีกอย่างคนอย่างพี่ใหญ่ไม่ได้ชอบผมจริง ถ้าเกิด ถะ ถ้าเกิดผมคบกับเค้า และถ้าผมเผลอชอบเค้า และเค้ามาบอกที่หลังว่าล้อเล่น … ความรู้สึกผมจะเป็นยังไง … ความรู้สึกผมล่ะ ?
“ฉันไม่เคยหลอก”
เค้าพูดหน้านิ่ง … นี้หรือคนที่เค้าบอกชอบกัน คำพูดแข็งกระด้างแบบนี้หรอ มันไม่ได้ทำให้ผมเชื่อใจเค้าเลย เค้าคนที่แกล้งผม ใจร้ายกับผมมาตลอดคนนี้น่ะหรือ และคนที่เพิ่งเจอกันแค่แปปเดียว เค้าจะมาชอบคนแบบผมได้ยังไง ผมไม่มีอะไรดีสักอย่าง ไม่มีเลย …
“ปังปัง ฮึก ยะ อย่าคิดมากเลยนะ พี่ใหญ่ไม่เคยพูดกับใครแบบนี้นะ มั่นใจหน่อย และอีกอย่าง ตอนนี้เล็กก็อยู่ตรงนี้ ปังต้องผอม ปังต้องดูดี เชื่อเล็กนะ” เล็กเดินมาหาผมมือก็เช็ดน้ำตาตัวเองไปด้วย หน้าแดงตาแดงไปหมดน่าสงสารมาก
“เลิกคิดมาก ฉันไม่สนใจสายตาใครทั้งนั้น” พี่ใหญ่พูดแค่นั้นก็เดินไปนั่งที่โซฟาเปิด TV ดู … พี่ใหญ่ยังไงก็ไม่เข้าใจผม ไม่เข้าใจผมอยู่ดี เฮ้อ … ช่างมันก็แล้วกัน
“แล้วอีกอย่าง ไอ้กาจพลก็ไปเมืองนอก ไม่รู้ป่านนี้มีเมียแหม่มไปแล้วมั่ง เลิกชอบมันและหันมาชอบฉันซะ” … พะ พี่กาจพลไปเมืองนอกหรอ ผมหันไปมองตัวเล็กเลิกคิ้วขึ้น … ทำไมผมไม่รู้เรื่องนี้ เล็กมองหน้าผมตาโต ก่อนจะพยักหน้าอย่างอ่อนใจ … ผมรู้สึกขอบตาตัวเองร้อนผ่าว ไม่ว่ายังไง ไม่ว่าจะวิ่งตามเท่าไร …
ผมก็ไม่มีวันไล่ตามเค้าทันเลย …
.
.
.
จากวันนั้นก็เลยมาสองสัปดาห์แล้วครับ ทุกอย่างดำเนินไปเหมือนไม่มีอะไร แต่ลึกๆแล้วผมว่ามันมี … ไอ้บ้าเสาร์ไม่มาให้ผมเห็นหน้าอีกเลย เจอกันในเซคก็เมินผมกับเล็ก ถ้าผมนั่งหน้ามันจะไปนั่งหลัง ถ้าผมอยู่หลังมันจะไปนั่งหน้าเล็กก็ชวนผมไปเล่นฟิตเนสทุกวันหลังจากที่ผมเลิกงานที่หอสมุดแล้ว พี่ใหญ่เองก็เหมือนเดิมครับถึงเค้าจะบอกว่าเราเป็นแฟนกัน แต่เค้าก็ยังทำอะไรเหมือนๆเดิมคือชอบเมินผม แต่พักนี้ผมก็เห็นเค้ามาหาผมบ่อยเหมือนกัน ที่มหาลัยก็ข้ออ้างมาหาสารพัดที่ห้องพักนี้ไม่ต้องพูดถึงแทบจะมานอนห้องนี้แล้ว แถมยังชอบแกล้งผมอีกด้วย!
“ปัง! ไปคลีนิคหมอฟันกันเถอะ” ผมหันไปมองตัวเล็กที่กินไอติมอยู่ข้างๆผมที่นั่งกินช็อกโกแล็ตของสัปดาห์นี้ และกำลังร่างแบบตึกที่เป็นการบ้านอยู่ ผมหันไปมองก่อนจะเอียงคอมองเล็กที่ทำหน้าแป้นแล้นอยู่ตอนนี้มือเล็กหายดีแล้วกลับมาซ่าได้เหมือนเดิม
“ไปทำไมหรอ เล็กปวดฟันเหรอ”
“เปล่าๆ ปังปัง ดัดฟันเหอะ!” ผมมองหน้าเล็กนิ่งก่อนจะหันมาทำการบ้านต่อไม่สนใจ
“โธ่ปัง! ดัดเหอะนะ”เล็กวิ่งเข้ามาเอาหน้าถูไถกับแขนผมที่เริ่มนิ่มขึ้นเพราะออกกำลังกายบ่อย เล็กทักว่าผมผอมลงผมก็ดีใจนะ แต่ตอนกลางคืนนี้อย่างทรมานทั้งปวดตัวทั้งหิว เปิดตู้เย็นไปก็เจอแค่น้ำเปล่ากับแอปเปิ้ลเขียว ผมอย่างเซ็ง
“ไม่เอาสิ้นเปลือง ปังไม่มีเงินขนาดนั้นหรอก”
“ป๊างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง เล็กว่าเล็กคุยกับปังรู้เรื่องแล้วน๊า ว่าเรื่องเงินไม่ใช่ปัญหา เดี๋ยวค่อยผ่อนเล็กคืนก็ได้นะ นะ นะ!!!”
“ตัวเล็ก …”
“หือออออออออ ปังปังไม่เชื่อใจเล็ก ปังปังไม่รักเล็ก ปังปังใจร้ายยยยยย” นั้นไงบทนางซินมาอีกแล้วผมถอนหายใจก่อนจะยิ้มออกมาอย่างอ่อนใจ
“ก็ได้ๆ วันไหนล่ะ”
“วันนี้ เล็กนัดหมอไว้ให้แล้ว ปะ แต่งตัวๆ” แหม …เล็กนี้ไม่คิดจะให้ผมตั้งตัวอะไรเลยสินะ โอเคผมชินแล้ว ผมลุกขึ้นไปแต่งตัวทันที
.
.
.
หลังจากทำฟันเสร็จก็ 3 ทุ่มพอดิบพอดี เล็กพาผมมากินก๋วยเตี๋ยวเจ้าอร่อยแถวๆหน้ามหาลัย แก้มผมบวมตุ่ยจากการนอนให้หมอเจาะฟัน แง๊ม … จากที่ก๋วยเตี๋ยว วุ้นเส้นน้ำใสใส่ผักเยอะๆแถมไม่ปรุงที่เล็กสั่งมาให้มันไม่อร่อยอยู่แล้วมันยิ่งทวีความไม่อร่อยเข้าไปอีก
“โห … สุดยอดเลยอ่ะ ปังมีฟันผุตั้ง 15 ซีก … เยอะกว่าเล็กตั้งครึ่งแหนะ”
ผมหน้าง๊าวทันทีที่เล็กพูดจบ ผมควรจะดีใจไหมเนี้ย เข้าไปหาหมอมาเมื่อกี้ผมโดนเจาะไปทั้งห้าซีก ปากยังชาไม่หายเลย เสียตังไปตั่งหลายพัน โห่ ! ชาตินี้ผมจะผ่อนเล็กหมดไหมน่ะ นี้อีกหนึ่งอาทิตย์ผมก็ต้องไปนอนให้หมอเจาะฟันอีก ไม่อยากนึกถึงตอนดัดเลย ต้องเจ็บมากแน่ๆ ฮืออออออ
“ซี๊ดดดดดด”
ผมจี๊ดขึ้นสมองเมื่อเผลอกินน้ำเย็นเข้าไปทำให้เสี่ยวฟันที่พึ่งไปอุดมา เล็กที่นั่งกินก๋วนเตี๋ยวอยู่ตรงข้ามเงยหน้ามามองผมก่อนจะหัวเราะคิกคักออกมาก่อนจะมองข้ามหลังผมไปและตาโตขึ้นก้มหน้างุดลงไปที่ชามก๋วยเตี๋ยวต่อ ผมเลิกคิ้วก่อนจะหันไปมอง อ่อ … ไอ้บ้าเสาร์ พอเห็นว่าเป็นใครเท่านั้นแหละผมก็หันกลับมากินก๋วยเตี๋ยวของผมต่อด้วยความยากลำบากไม่สนใจ
แต่แล้วเก้าอี้ตรงกลางผมและตัวเล็กก็ถูกเลื่อนออกและมีคนมานั่ง … ผมเงยหน้าขึ้นไปมองก่อนจะแทบหยุดหายใจเมื่อไอ้บ้าเสาร์มานั่งมองหน้าผมกับตัวเล็กสลับกันเขม่ง ... มะ มันจะมาไม้ไหนเนี้ย!!!!!
ฟุบ “ขอโทษ” ผมงงเมื่ออยู่ๆแบงค์ ร้อยสองใบวางอยู่บนโต๊ะและเจ้าตัวก็เดินจากไป … คะ คือว่า ตังค์นี้มันอะไร และไอ้ท่าทีแบบนั้นมันคืออะไร ผมมองตามหลังมันไปแบบงงๆ ก่อนจะหันมามองตัวเล็กที่ก้มหน้าก้มตากินไม่เงยหน้าขึ้นมา
“เหอะ … ขอโทษคนอื่นเค้าทำกันแบบนี้หรือไง ไอ้หมาบ้า”
เล็กบ่นหงุงหงิงอยู่คนเดียวแต่ผมดันได้ยิน สรุปคือเงิน 200 นี้ไอ้บ้าเสาร์เลี้ยงก๋วยเตี๋ยวเราสองคน และไอ้คำขอโทษเมื่อกี้ก็ขอโทษเล็ก … สินะ ?
บางทีก็เข้าใจยากนะคนพวกนี้ =_=’
===========================
จะ จูบกันอ่า เล็กเสาร์จูบก๊านนนนนน คนเขียนแอบฟินเบาๆ ฮ่าๆๆๆๆ:hao7:
แต่แหมเมะเรื่องนี้แข็งกระด้างน่าตบทุกคนเลยเนอะ 
ปังจะดัดฟันล่ะนะ อิอิ
เจอกันตอนหน้าจ้า 
☂ร่มไทรกับเด็กกำพร้า ☂◆ฝากนิยายของเราอีกเรื่องนะจ๊ะ
โพลล์
หัวข้อ: {ปิดพรีออเดอร์}º●Not Fat อ้วนไม่รักงั้นผอมก็ได้!!!●º 13/08/59 P.63 END (อ่าน 523634 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก