Not Fat
{CH16 ปกป้องปังได้ไหม?}
ทะเลอยู่ตรงหน้าผมแล้ว เป็นครั้งแรกที่ผมได้ยินเสียงคลื่นกระทบฝั่ง เท้าเปล่าของผมสัมผัสกับเม็ดทรายเล็กๆ กลิ่นเค็มๆแต่สดชื่อของทะเลตรงหน้า ภาพสีฟ้าและสีน้ำตาลที่ตัดกัน … มันสวยมาก … ถ้าผมไม่อยู่ในสภาพแบบนี้อ่ะนะ
“ไงแค่นี้หมดแรงกันแล้วหรอ น้องปังห้ามนั่งลุกขึ้นมา”
ผม ไม่ได้นั่งนะ ผมแค่เผลอหย่อนขานิดเดียวเองและพี่ให้ผมถืออิฐมาจะ 15 นาทีแล้วนะ ฮือๆ ทุกคนโดนหมดคือเรียงยืนแถวหน้ากระดานอยู่ริมทะเลในมือถือก้อนอิฐสองก้อนชูขึ้นเหนือหัวหน้าตานี้ถูกขีดเขียนให้กลายเป็นตัวตลกเลยที่น่าเจ็บใจคือไอ้บ้าพี่ใหญ่ว่าจมูกหมูสีแดงบนจมูกผมด้วยล่ะ ฮึ้ย! นี้หรอที่บอกว่าเราเป็นแฟนกันอ่ะ!!! ตัวเล็กที่อยู่ข้างผมนี้หน้าซีดไปแล้ว ยะ อย่าเป็นลมนะ
“เล็ก เป็นไรไหม” ผมแอบกระซิบถามในขณะที่พี่ว๊ากคนนั้นเดินไปทางอื่น ส่วนพี่คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าผมเป็นผู้หญิงหน้าตาน่ารักเค้าคอยส่งสายตาเป็นกำลังใจมาให้พวกเราเสมอๆ ถ้าผมจำไม่ผิดเค้าเป็นพี่รหัสของเล็กนะ ชื่อหมวย เล็กหันมามองผมก่อนจะยิ้มให้ ยังจะยิ้มให้อีกหน้าซีดขนาดนั้นอ่ะ
“ไม่เป็นไร เล็กแข็งแรงจะตาย”
“นี้!!!! น้องคนนั้นอ่ะคุยอะไรกัน ไหนออกมายืนข้างหน้าสิ!!!” ผมเม้มปากก่อนจะเดินออกไปด้านหน้า แต่ไม่ทันสังเกตว่าเล็กก็เดินตามออกมาด้วย พอมายืนด้านหน้าทุกคนในแถวก็พากันเงียบกริบมองมาที่ผม
“อยากคุยกันนักไหนบอกสิเมื่อกี้คุยอะไรกัน ให้เพื่อนนั่งฟังก็เป็นกัน เอาทุกคนนั่ง!!!!”
พี่ว๊ากหน้าโหดที่ผมไม่รู้จักชื่อออกคำสั่งขึ้นเพื่อนๆในแถวก็พากันนั่งลงแต่ไม่มีใครเอาอิฐลงเพราะพี่ที่ยืนอยู่บอกไม่ให้เอาลง ... สถานการณ์แบบนี้มันแย่ที่สุดอ่ะ เล็กจะตามออกมาทำไมไม่รู้อ่ะ แทนที่จะให้ผมโดนคนเดียวหน้าก็ซีดซะขนาดนั้น ถ้าเป็นลมขึ้นมาจะทำยังไง ดูไอ้บ้าเสาร์ดิยิ้มเยาะซะขนาดนั้นตัวร้ายชัดๆ พี่ใหญ่ก็เหมือนกันเหมือนโจรป่ากำลังยืนดูหมูป่าเต้นจ้ำบ๊ะยังไงยังงั้น เฮ้อ … นึกถึงตอนเด็กๆที่เคยฉี่แตกตอนนอนกลางวันและเพื่อนพากันรุมหัวเราะเลย
“ไหนบอกสิคุยกันไรกันน้องปังน้องเล็ก” พี่ว๊ากมายืนกอดไหล่ผมถามขึ้น … ไม่กล้าแตะต้องเล็กสินะก็ดูพี่ใหญ่จ้องสิ
“ปังปังแค่ถามผมว่าเป็นอะไรไหมครับ” เล็กพูดขึ้นแทนผม ดูดิแค่พูดก็เสียงสั่นแล้วอ่ะ เล็กต้องแย่แน่ๆ
“แล้วถามอะไรตอนทำกิจกรรมครับผม”
“ผมแค่สีหน้าไม่ดีครับ ปังปังเลยแค่เป็นห่วง”
“อ่อ … ไอ้ใหญ่น้องพี่จะเป็นลมอ่ะ ทำไงดี” พี่ว๊ากคนนั้นตะโกนไปถามพี่ใหญ่ =_= ‘ ทำไมต้องหาพวก ไม่เข้าใจ เถียงตัวเล็กไม่ออกหรือไง หรือเกรงใจพี่ใหญ่ ไม่มีความเป็นผู้นำเอาซะเลย กล้ามก็โตซะขนาดนี้แท้ๆ
“เต้นจ้ำบ๊ะ”… เบื่อพี่ใหญ่จริงๆ ให้ตายสิ =_=’
“เอ๊า ในเมื่อประธานภาคบอกว่างี้แล้ว น้องปังปังของน้องเล็กกับน้องเล็กของน้องปังปัง คงต้องทำตามหน่อยและ!!!!” ผมไม่ได้สนใจพี่ว๊ากกล้ามปูแต่กำลังหันมามองเล็กเพราะเล็กอาการไม่ดีแน่ๆอ่ะ หน้าซีดปากสั่นหมดแล้วอ่ะ ผมเม้มปากก่อนจะหันไปมองเพื่อนๆที่มองกันตาแป๋วและพี่ใหญ่ที่กอดอกมองผมอยู่
“คือ … ผมขอให้เล็กไปนั่งได้ไหมครับ ส่วนผมเต้นเองคนเดียว”ให้ตายสิ ผมคิดดีแล้วใช่ไหม … แต่จะให้เล็กมาเต้นตอนนี้มีหวังล้มพับไปแน่
“ฮิ้วววววววววว!!!” ผมตกใจเมื่ออยู่ๆเพื่อนฮิ้วกันขึ้นใครแห่นาครึเปล่า
“ในเมื่อน้องปังปังอาสา ขึ้นเราก็สนองหน่อยเนอะ น้องเล็กไปนั่งที่ได้เลยคร้าบบบบ”
“ปังปัง” เล็กทำหน้าเหมือนจะร้องไห้และเป็นห่วง ผมยิ้มให้ก่อนที่เล็กจะถูกพี่หมวยที่วิ่งมาพร้อมยาดมลากออกไปอีกทาง
“เพลงอะไรกันดีครับน้องๆ น้องปังปังอยากเต้นอะไรดีครับ” ผมเกลียดเสียงพี่เค้าที่ทำล้อเลียนตัวเล็กจริงๆ ผมเม้มปากไม่อยากจะพูดอะไรทั้งนั้น ทำไมผมต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วย นี้หรอที่บอกว่าผมเป็นแฟนเค้าอ่ะ ไม่เห็นช่วยผมเลยแถมยังเชียร์อีกต่างหาก เฮ้อ
“เมียงูครับพี่” เสียงนี้ผมจำได้ว่าใคร ไอ้ปิศาจเสาร์!!!!
“อ่า เมียงู แต่เมียงูตัวนี้ตัวใหญ่เนอะ ฮ่าๆๆๆๆ” พอพี่แกหัวเราะที่งี้ทุกคนก็หัวเราะตามเลย ให้ตายสิ ผมไม่ชอบแบบนี้เลย ผมเกลียดเหตุการณ์แบบนี้ เหมือนผมต้องวนกลับไปเหมือนเดิมตอนนั้นอีก เกลียดชะมัด
“สามสี่ …บาทดะ…”
“พอได้ล่ะ กูไม่อยากดูและ” ผมเม้มปากแน่นเงยหน้าขึ้นไปมองพี่ใหญ่ที่เดินเขม่งมาผลักหัวพี่ก้ามปูที่กำลังจะร้องเพลงออกไปและมายืนข้างผมแทน เค้ามองผมตั้งแต่หัวจรดเท้า … มองแบบนี้คืออะไรครับพี่
“ตลกกันมากนักหรือไง เพื่อนมีความทุกข์ตลกกันมากสินะ!!!” เค้าตวาดลั่นจนทั่วทั้งบริเวณเงียบสนิท ผมไม่ชอบตอนที่เค้าขึ้นเสียงเลย มันเหมือนปิศาจกำลังโกรธ …
“นี้เพื่อนมึงกันรึเปล่า มันใช่คนในคณะที่มีอยู่น้อยนิดรึเปล่า ไอ้เด็กนี้เห็นเพื่อนไม่สบายยอมเสียสละโดนลงโทษคนเดียว ยอมให้พวกมึงหัวเราะ แล้วพวกมึงล่ะทำเหี้ยอะไร นั่งเงียบ!!!! กูถามก็ตอบ!!!!” … ผะ ผมกลัว
“ตอบ!!!!!” ผมสะดุ้งยกมือปิดหูตัวเอง พี่ใหญ่น่ากลัว ผมไม่ชอบอ่ะ
“ใช่ค่ะ/ใช่ครับ!!!!”
“เสียงดังอีก มีแรงแค่นี้หรือไง หรือจะต้องให้กูเรียกรายตัว!!!!!” ผมจะร้องไห้แล้วนะ … ผมไม่ชอบ
“ใช่ค่ะ/ใช่ครับ!!!!!!!!!!”
“อย่าให้กูเห็นอีกว่าใครมีนิสัยเหี้ยๆแบบนั้น มีน้อยๆถ้าไม่รักกันและใครจะไปรักพวกมึง ทำงานก็ต้องทำงานกันแค่นี้ เรียนก็ต้องเรียนกันแค่นี้ เข้าใจไหมว่ะที่กูพูดเนี้ย!!!!!”
“ครับ/ค่ะ!!!!!!!”
“ดี มึงเข้าไปนั่งที่ซะ” ผมเดินเข้ามานั่งในแถวแบบงงๆและต้องตกใจมากกว่าเก่าที่เพื่อนข้างๆที่ไม่รู้จักพากันมาขอโทษผม … พี่ใหญ่ปกป้องผมใช่ไหมเมื่อกี้ … แต่ก็ดีแล้วที่ผมไม่ต้องไปทำอะไรน่าอายแบบนั้น
.
.
.
กิจกรรมช่วงบ่ายผ่านพ้นไปด้วยความสนุกเหนื่อย เพราะหลังจากนั้นพวกเราต้องใช้ความสามัคคีในการผ่านด่านต่างๆที่พี่เค้าให้ไว้เพื่อนทุกคนก็ดูเหมือนจะเริ่มเข้ามาคุยกับผมบ้างแล้ว แถมเค้ายังบอกอีกด้วยนะว่าผมนิสัยน่ารักมาก ที่ไม่กล้าคุยตอนแรกเพราะผมชอบทำหน้าบึ้ง กลัวผมจะไม่พอใจเค้า แหะๆ ผมเขินนะ เล็กนี้ไม่ต้องพูดถึงพอร่างกายดีขึ้นก็มาเกาะผมแจคอยขู่คนเพื่อนที่เล็กบอกไม่น่าไว้วางใจให้ไกลจากผม ยิ่งไอ้บ้าเสาร์นะเล็กแทบจะกระโดดงับคอหลายต่อหลายรอบเลยล่ะ
ตอนนี้ฟ้าเริ่มมืดแล้วเราทุกคนมารวมตัวที่โรงอาหารของที่พัก พี่ๆเค้าบริการพวกเราเป็นอย่างดีทั้งตักข้าวตักน้ำ พอเห็นว่าพวกผมอิ่มแล้วพวกเขาถึงจะไปนั่งกินกันต่อ … เป็นอะไรที่น่าสงสารมากเพราะพวกเขาเองก็เหนื่อยและหิวไม่ต่างจากผมพอมีคนถามว่าทำไมไม่กินด้วยกันพี่เค้าก็บอกว่ามันเป็นธรรมเนียม … ธรรมเนียมไรหว่า
“สวัสดีค่า พี่ชื่อเตยนะค่ะ หลังจากที่กินข้าวเสร็จแล้วเราก็จะมาทำกิจกรรมจับบัดดี้กัน!!! โดยที่จะให้เทคแคร์กันและเฉลยกันในวันสุดท้าย เฮ!!!!” เพื่อนๆพากันตบมือโฮร้อง หลังจากที่กินข้าวเสร็จพี่สาวคนสวยแต่ตอนนี้อยู่ในสภาพเสื้อยืดกางเกงขาก๊วย รวบผมมัดจุดหน้าไร้เมคอัพแต่คิ้วยังเปะ เล็กทำท่าทางตื่นเต้นในขณะที่ผมแอบคิดว่าถ้าผมได้พี่ผู้หญิงน่าจะดีเพราะเค้าคงไม่รังเกียจผมมาก
“เดี๋ยวพี่จะเดินเอาฉลากไปให้จับน๊า ตื่นเต้นเนอะ ” พี่เค้าพูดก็หัวเราะคิกคักอยู่คนเดียว ผมหัวเราะตามนิดๆก่อนจะหันไปเห็นพี่ใหญ่นั่งกินกาแฟมองมาที่ผม … มองอะไรนักหนาถึงว่าสิเสียวๆแถวต้นคอ … ถึงจะไม่มีใครเห็นว่าผมมีคอก็เถอะ
รุ่นพี่เดินเอาฉลากมาถึงผมกับเล็กที่นั่งอยู่เกือบหลังสุดเล็กยิ้มล่าก่อนจะหยิบขึ้นไปกุมไว้อันนึง ผมภาวนาในใจขอให้ได้พี่ผู้หญิงก่อนจะเอามือล้วงไปหยิบมาอันนึงเหมือนกัน
“ปังปังถ้าปังปังได้พี่ใหญ่อีก เล็กว่าคงเป็นพรมลิขิตจริงๆนั้นแหละ”
“ก็เหมือนกันถ้าเล็กได้เสาร์ก็พรมลิขิตเหมือนกัน”
“ปังปังอ่า … ผีผลักน่ะสิไม่ว่า ไม่คุยด้วยแล้ว”เล็กหันไปทำปากขมุบขมิบหันไปสาปแช่งไอ้บ้าเสาร์ที่นั่งอยู่ไม่ไกลมากโดยรายนั้นไม่ได้ไม่ร้อนรู้หนาวอะไรด้วย หึหึ ก็อยากแกล้งผมก่อนเองนี้ แกล้งคืนมั่งทำเป็นงอน
“เปิดกันได้เลยนะค่ะน้องๆไม่ต้องรอคุณพ่อใครมาตัดริบบิ้นนะค่ะ อิอิ ” พี่เตยพูดออกไมล์เรียกเสียงหัวเราะขึ้น ผมว่าพี่เตยเค้าดูรั่วๆนะ ผมเปิดฉลากออกและค่อยๆลุ้นอยู่คนเดียว
ตัวแรกเป็น “ใ” พี่ใยไหมรึเปล่านะพี่คนนี้น่ารักดีนะ อ้วนๆรั่วๆเค้าคงไม่รังเกียจผม
ตัวที่สอง “ให” เอิ่บ =_=’ ผมไม่รอและเปิดออกดูมันทั้งหมดนี้แหละ … ให้ตายสิ ดวงผมนี้มันช่างกุดดีแท้ยังไงผมก็หนีไม่เคยพ้นจริงๆกับผู้ชายหยาบกร้านอย่างพี่ใหญ่เนี้ย!!!!!!
“ไหนๆปังได้ใครเล็กขอดูหน่อยยยยยย”
“ไม่เอาเล็ก ความลับนะ”
“อะไรกันอ่ะมีความลับกับเล็กได้ยังไงอ่ะ” เล็กหน้างอแต่ก็พยายามแย่งฉลากผมไปให้ได้ ผมจัดการเก็บใส่กระเป๋ากางเกงตอนเล็กเผลอก่อนจะชูมือขึ้น
“หายไปแล้ว”
“อะไรง่ะ!!!! ฮั่นแน่ … มีพิรุธนะเนี้ย ตามใจไม่บอกก็ไม่บอกเล็กก็ไม่ถามแล้ว เช้อออออออออออออ!”เล็กสะบักคอ180 องศา ขอเคล็ดไหมล่ะนั้นสะบัดแรงซะ =_=’
พอทำกิจกรรมอีกนิดหน่อยที่โรงอาหารพี่เค้าก็ให้พวกเราแยกย้ายกันกลับบ้านพัก โดยที่คืนแรกจะให้เราพักผ่อนตาม อัธยาศัยไปก่อนพรุ่งนี้ถึงจะเจอของจริง … ยังมีจริงกว่านี้อีกหรอ ดูท่าคืนนี้ผมคงต้องนอนเก็บแรงตุนเอาไว้มากๆซะแล้ว โชคดีที่ผมได้นอนกับเล็กในห้องที่จัดเตรียมไว้ เป็นห้องหรูเลยล่ะมีสองเตียงและทุกอย่างในห้องก็อร่ามตาไปหมด แชมพูสบู่ก็หอมมากด้วย เล็กบอกเอากลับไปใช้ที่ห้องได้ คงไม่ถึงห้องหรอกถ้าพี่ๆเค้าจะเล่นสีเล่นโคลนกันแบบนี้ทุกๆวันอ่ะนะ
“นี้ปังปัง บอกเล็กหน่อยสิได้ใครเป็นบัดดี้หรอ” เล็กพุ่งลงมาบนเตียงผมในขณะที่ผมกำลังใช้ยาหม่องนวดขาตัวเองอยู่ มันปวดเพราะออกแรงมากอ่ะครับ
“แล้วเล็กล่ะ”
“เล็กได้พี่เตยอ่ะ” ดีเนอะพี่เค้าดูรั่วๆบ้าๆน่ารักดี ผมอยากได้เค้าบ้างแต่ดูสิ่งที่ผมเฝ้าภาวนาสิ
“ตกลงได้ใครหรือปังปัง” เล็กเบียดหน้าเข้ามากระแซะผมออดอ้อนเหมือนลูกแมว ผมเม้มปาก … จะบอกดีไหมนะ ต้องโดนล้อแน่ๆ
“อย่ามีความลับกับเล็กเลยนะ ปังปังเป็นเพื่อนเพียงคนเดียวของเล็กนะ” ดราม่าเฉยเลยอ่ะ … และความจริงเล็กก็มีคนเข้ามาหาเยอะแยะแต่เล็กไม่ยอมคบกับเค้าเองต่างหาก ก็ได้บอกก็ได้
“พี่ใหญ่น่ะ” เล็กตาโตพองขึ้นเป็นไข่ห่านผมแอบตกใจกับหน้าตาอันปลื้มปริ่มนั้น ทะ ทำไมต้องทำจมูกบานด้วย
“เล็กว่าแล้ว เนื้อคู่แน่ๆ ปังปังต้องรีบผอมนะ อย่าปล่อยให้พี่ใหญ่หลุดมือนะ อ๊ากกกกกกกกก เล็กฟินนนนนนนนน” ตัวเล็กดีดดิ้นก่อนจะเอาหน้าไปถูๆกับพุงผม จั๊กกะจี้นะเนี้ยยยยยยยยยย
ผมอยู่คุยเป็นเพื่อนเล็กสักพักเสียงนมหวีดก็ดังขึ้นทันใดนั้นทั่วทั่งห้องไปก็ดับมืดลง ถึงเวลาที่ผมต้องนอนแล้วสินะ เล็กบอกกู๊ดไนท์ผมก่อนจะเดินไปนอนเตียงตัวเอง ผมมุดตัวเข้าไปในผ้าห่มผืนหนาก่อนจะหลับตาลง สวดมนต์ในใจเพื่อให้จิตใจสบายและหลับลงในที่แปลก …
ตืดดดดดดดดดดดดดด เสียงข้อความโทรศัพท์ที่วางอยู่ข้างๆหมอนผมเข้ามา ใครล่ะ สงสัยน้องแฮปปี้คงมาบอกวันโทรหมดแน่ๆ เฮ้อ ก็ผมไม่มีคนให้โทรหานี้หนา … ผมตัดสินใจหยิบมาดูทันใดนั้นก็แทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง
‘พักผ่อนซะพรุ่งนี้เจอกัน’
form พี่ใหญ่
ผีกำลังหลอกผมอยู่ใช่ไหม ?
==========================
ปังปังถึงกับนึกว่าผีหลอกกันเลยทีเดียว ฮ่าๆๆๆๆๆ
เจอกันตอนหน้าค่า ขอบคุณทุกกำลังใจนะค่ะ
โพลล์
หัวข้อ: {ปิดพรีออเดอร์}º●Not Fat อ้วนไม่รักงั้นผอมก็ได้!!!●º 13/08/59 P.63 END (อ่าน 523614 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก