Not Fat
{CH 20 เรื่องหมาแมว}
ให้ตายสิ … เพราะไอ้บ้านั้นจูบผมวันนั้น … ถึงจะบอกว่าเพราะหมั้นไส้ แต่ผม … แต่ผมก็ชอบไปซะแล้ว
เรื่องนี้อย่าเอ็ดไปเชียวนะ แม้แต่ปังปังก็ไม่รู้ มีผมรู้แค่คนเดียว แต่ผมเป็นพวกแมนๆ ถึงหน้าจะไม่ค่อยแมนก็เถอะ ผมพยายามปิดบังความรู้สึกโดยการไม่สนใจมัน แต่พอผมไม่สนใจ …มันก็ชอบเข้ามาใกล้ให้ผมหวั่นไหวตลอด … ชอบอ่ะ ผมชอบไอ้หมาบ้าเสาร์ ถึงจะรู้ว่ามันชอบปังปังก็เถอะ เอาจริงๆนะ ปังปังเป็นคนที่หน้าตาไม่ต้องน่ารักก็ดูน่ารักได้อ่ะ นิสัยชอบมึนๆอึนๆ แต่ลึกๆก็คอยเป็นห่วงคนโน้นคนนี้ตลอด แถมยังโกรธเกลียดใครไม่เป็น พูดได้ว่าโลกสวยฟุดๆ ต่างจากผมที่เจ้าคิดเจ้าแค้น แถมยังแมนพอที่จะยอมรับตัวเองว่าไม่ได้ชอบผู้หญิง แต่ชอบผู้ชาย … แถมออฟชั่นผู้ชายเป็นหมาบ้าด้วยนะรู้ยัง
เหตุมันเกิดจากที่ผมบ้าพอที่จะวิ่งตามคนอย่างมัน …
“ฉันชอบนาย”
ผมตัดสินใจบอกมันในวันที่กลับมาจากรับน้องที่ทะเลได้เพียงหนึ่งวัน ในตอนนั้นมันกำลังนั่งกินข้าวอยู่ภายในโรงอาหารอ้าปากค้างจนไก่ในปากมันหล่นลงมาอยู่ที่จาน … เปล่า ไม่มีอะไร ผมแค่ไม่ชอบอะไรที่มันค้างคา ต่อจากนี้ผมก็จะลืมให้หมด ผมจะไม่ยอมจมปักกับคนแบบนี้หรอก ถึงจะชอบแต่ผมยังไม่ได้รัก ฉะนั้นผมว่ามันง่ายออกที่จะเลิกชอบใครสักคน
“เล็ก เล็ก!”
“ห๊ะๆ อะไรหรอ ตกใจหมดเลยเสียงดังอ่ะ”
ผมร้องบอกปังปังที่ขมวดคิ้วเอียงคอมองผมอยู่ คืนนี้ปังปังจะไปติดเหล็ก ทำให้ปังปังค่อนข้างเครียด และเหมือนกำลังศึกษาข้อมูลจากเพื่อนผู้หญิงในเซคที่เคยดัดอยู่ ศึกษาจริงๆนั้นแหละเพราะปังปังไม่พูดอะไรสักคำมีแต่ผู้หญิงพวกนั้นนั้นแหละที่พูดมาก
“นี้ พอได้แล้ว” ผมว่าหน้ามุ้ยเบ้ปากเดินไปแทรกกลางระหว่างผู้หญิงพวกนั้นกับปังปัง เค้าเป็นเพื่อนผมนะ กับคนไม่จริงใจพวกนี้ผมไม่ให้ปังปังที่น่ารักฟรุ้งฟริ้งสุงสิงด้วยหรอก
“นี้ เรากำลังคุยกับปังอยู่นะ นายนี้น่ารักแต่นิสัยแย่ชะมัด ไม่เหมือนปัง ดูน่ากลัวแต่เวลาคุยด้วยแล้วกลับน่ารักมาก นี้ปัง เราไปหาอะไรกินหลังเลิกคลาสดีไหม นี้เบอร์ออยนะ”
“นี้จ๊ะเบอร์เรา เราชื่อจ๋านะ”นั้นไงอ่ะ นั้นไงอ่ะ!!! เห็นไหม!!! ผู้หญิงพวกนี้นิ สงสัยเห็นว่าปังปังถ้าตอนผอมแล้วจะน่ารักใช่ไหมล่ะ แค่ตอนเริ่มจะผอมก็จ่อคิวแจกเบอร์กันแล้วอ่ะ
“ป๊างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง” ผมลากเสียงยาวอย่างหมั่นไส้ ปังปังยิ้มแหยะๆให้ผมก่อนจะหันไปพูดงึมงัมๆกับผู้หญิงพวกนั้นสองสามคำ ก่อนที่ผู้หญิงพวกนั้นจะหันมาบุ้ยปากใส่ผมและสะบัดหน้าเดินออกไป เหอะ! สวยนักหรอ!!!! ผมน่ารักกว่าตั้งเยอะ และปังปังก็สวยกว่าตั้งเยอะ ไม่แปลกใจเลยที่ผู้ชายหันมากินกันเอง เชอะๆๆๆๆๆ เชอะให้คอเคล็ดเลยยยยยยยยยยยยยยย!!!
“เล็กหงุดหงิดอะไร”
“เปล่าสักหน่อย”
“เหรอ”
“อะไรอ่ะ ?”
ผมบุ้ยปากงอนเมื่อปังปังทำหน้าไม่เชื่อแต่ก็ต้องดึงหน้าตึงเมื่อไอ้บ้า เดินเข้ามาในห้อง พอเห็นผมเท่านั้นแหละหยุดชะงัก เหมือนกับผมเป็นตัวประหลาด แต่ชินโดก็ร้องทักไว้เสียก่อนที่ไอ้ขี้ป๊อดจะเดินออกจากห้องไป ไอ้หมอนั้นจึงมานั่งเรียนแต่นั่งไกลผมเป็นวาแหละนะ สงสัยจะอึ้งไม่หาย ใจป๊อดมาก ไม่แมนเลย ผมสิชอบก็บอก แต่ผมก็เลือกที่จะเลิกชอบเพราะน้ำหน้าอย่างไอ้บ้าเสาร์น่ะ ไม่คู่ควรกับผมหรอก
ช่วงเย็น ผมพาปังปังมาใส่เหล็ก กว่าจะเลือกสีได้นี้ ผมแทบจะเถียงกับปังปังแทบตาย ปังปังบอกจะเอาสีอ่อนๆ มองไม่ชัดแบบสีดำหรือสีเทา แต่ผมว่ามันไม่สวย สู้สีฟ้า ชมพู ไม่ได้ สุดท้ายผมก็ชนะและปังปังก็ขึ้นเขียงติดเหล็กในระหว่างที่นั่งรอปังปังผมก็เล่นโทรศัพท์ไปด้วย ตามภาษาคนติดตามเยอะในเฟชบุ๊กคนมาขอเป็นเพื่อนก็เลยเยอะมากในแต่ล่ะวัน แต่ผมก็เลือกเฉพาะกับที่คุ้นหน้าคุ้นตา แต่แล้วก็ต้องชะงักนิ้วที่กำลังเลื่อนขึ้นเลื่อนลงเพราะเจอกับหน้ากวนๆของไอ้หมาบ้าที่มาขอผมเป็นเพื่อน หึ แค่ชื่อเฟชบุ๊กก็บ้าล่ะ Saturn rock หินมากปะ!!! ตลกอ่ะ และดูถ่ายรูปดิ หล่อๆไม่ทำชอบทำหน้าตาแบบบ้าๆบอๆ และนี้อะไรแอดมาเมื่อกี้นี้เอง คิดยังไงล่ะเจ้าหมาบ้า เอะ และผมกดรับมันทำไมล่ะ …
ติ๊ง!ผมสะดุ้งเมื่ออยู่ๆช่องแชทก็ดังขึ้นแถมยังมีชื่อไอ้หมาบ้าโชว์ขึ้นหลา
Saturn rock
…..
ผมขมวดคิ้วมองข้อความที่เด้งขึ้นมา ส่งมาแค่นี้หมายความว่ายังไงล่ะไอ้หมานี้ น่าหมั่นไส้ชะมัด ผมเก็บล็อกเอ้าท์เฟชบุ๊กออกและหยิบหูฟังขึ้นมาเปิดยูทูปฟังเพลงทันที คืนนี้กลับไปผมต้องร่างโปรเจคงานต้องผ่อนคลายสักหน่อย ปังปังนี้สิใส่เหล็กแล้วจะเจ็บไหมนะ ตอนผมใส่คืนแรกไม่เจ็บนะ ไม่เป็นไรหรอกมั้ง พรุ่งนี้สิเป็นเรื่อง
วันต่อมาเป็นอย่างที่คิด ปังปังปวดฟันตอนเช้า ผมต้องให้กินยา และดูเหมือนอาการจะหนักกว่าที่คิด เรียนไม่เป็นสุขเลย ต้องกินยาทุกๆสี่ชั่วโมง ยกเย็นเราสองคนก็แยกย้ายกันไป เพราะผมต้องไปซื้ออุปกรณ์สร้างแบบจำลองสำหรับผมกับปังปัง ส่วนปังปังก็ต้องไปงานที่หอสมุด ผมย้ำนักย้ำหนาว่าให้กินยาให้ตรงเวลาด้วยตอนแรกปังปังบอกจะไปกับผมด้วย แหม่นะ ผมไม่ทรมานคนป่วยหรอก อีกอย่างผมน่ะนะ เดินคนเดียวชินแล้ว แค่ไปซื้อของเอง ชิวๆ เห็นผมมีพี่แบบนั้นแต่ใครจะรู้พี่ใหญ่ไม่เคนโอ๋ผมเลย มีแต่จะผลักให้ผมแข็งแกร่งด้วยตัวเอง เริ่มจากผมโดนเพื่อนแกล้งคนร้องไห้ครั้งแรกตอนอนุบาล พี่ใหญ่ก็ไม่สนใจ นั่งข้างๆผมจนผมต้องหยุดร้องเพราะเหนื่อย ต่อมาผมก็ไม่ร้องอีกเลยเพราะรู้ว่าพี่ใหญ่ไม่ปลอบผม เรามักอยู่กันสองคน มีแม่นมอีกคนนึงเพราะป๊าม๊าของเรามักจะไปทำงานต่างประเทศบ่อยๆ ป๊าม๊าเลยให้หน้าที่ดูแลผมตกเป็นของพี่ใหญ่ ก็บอกแล้วเค้าไม่ค่อยได้ดูผมหรอก เพราะเอาผมไปปล่อยไว้ในโรงฝึกเทคอนโด้ตั้งแต่อายุไม่เท่าไหร่เลย มีอยู่ช่วงนึงแทบจะกินนอนอยู่ในนั้นไม่ได้กลับบ้านเพราะพี่ใหญ่ไม่มารับ จนไปถึงระดับประเทศ แต่เสียดายที่ไม่ได้แข่งต่อเพราะเกิดอุบัติเหตุรถชนซะก่อนทำให้หมอห้ามผมเล่นกีฬาอีก ผมเลยกลับมาเป็นหนุ่มน้อยมารักฉบับกระเป๋าธรรมดาๆเช่นทุกวันนี้ละเออ
ผมมาซื้อของที่ห้างที่ใกล้ๆมหาลัยและเดินไปเดินมายังไงไม่รู้ได้กางเกงยีนต์มาหนึ่งตัวกับเสื้อแขนยาวอีกหนึ่งตัวที่ซื้อไปฝากปังปัง ไม่ลืมแวะซื้อยาแก้ปวดฟันให้ปังปังอีก เผื่อไว้ ก่อนที่จะจบด้วยการกินอาหารญี่ปุ่นร้านโปรด พออิ่มหนำสำราญแล้วก็เดินเข้าร้านขายอุปกรณ์ แต่ก็ต้องชะงักเมื่อมองเห็นไอ้หมาบ้าเสาร์กำลังยืนเลือกของอยู่ในร้านท่าทางจริงจังแต่อยู่ๆไอ้หมอนั้นก็หันมามองที่ผม ผมเลยเบะปากให้ไปหนึ่งทีและจะหันหลังเดินกลับออกมา ไปซื้อร้านอื่นก็ได้แต่อยู่ๆไอ้หมาบ้าก็วิ่งมากระชากข้อมือผมซะก่อน ผมเลยหันไปค้อนควับสะบัดมือออกเข้าให้
“อะไร!” ผมถามมันเสียงห้วน แต่ดูเหมือนไอ้หมาบ้าจะพูดไม่ออก ได้แต่ยืนเอ๋อ หึ ทีนี้ล่ะซ่าไม่ออก ทีตอนแกล้งปังปังล่ะ ทำเป็นเก่ง คนแบบนี้อ่ะนะ ที่ผมชอบ เฮอะ! ผมจะไม่ชอบแล้ว ไม่เอาหรอกคนขี้ขลาดแบบนี้
“ไงมีอะไรจะพูดไหม ถ้าไม่มีจะได้ไป” ไอ้หมาบ้ายังคงนิ่ง ผมเลยไม่สนใจเดินออกมา ไม่แคร์หรอก ผมไม่เห็นต้องแคร์คนแบบนี้เลย
ในคืนนั้นผมนอนแต่หัวค่ำ แอบดีใจที่ปังปังมาถามถึงพี่ใหญ่ไม่เสียแรงที่อวยกันมาตั้งนาน ผมปิดเครื่องด้วยเพราะไอ้บ้าเสาร์ชอบแชทเฟชมา แถมพอผมไม่ตอบก็เกรียนส่งสติกเกอร์ไลน์มาก่อกวนอีก สนุกมากสินะ อย่าให้เจอนะจะตบให้คว่ำเบย!!!! ผมจะไม่ชอบไอ้บ้านี้แล้ว หึ นอนดีกว่า!
.
.
.
หึหึ อย่างฟิน … เช้านี้ผมฟินตายอ่ะบอกเลย ใครจะคิดว่าปังปังกับพี่ใหญ่จะ จะ อิอิ นอนด้วยกันอ่ะ กรี๊ดดดดดดดดด ขอบคุณอะไรที่แล้วแต่ที่ทำให้ผมเป็นคนหลับลึกกกกกกกกกกก! หึหึ วันนี้ปังปังยังเจ็บฟันอยู่ตอนเช้าเราเลยพากันมากินข้าวต้นหน้ามหาลัย โดยมีพี่ใหญ่นั่งเป็นก้อนหิน เอาแต่กินๆๆๆ และก็ชอบโยนผักนิ่มๆใส่ลงไปในชามของปังปังด้วย น่าร๊ากกกกกก ผมแอบถ่ายไว้แล้วด้วย อิอิ รอก่อนเถอะ ผมจะทำให้ปังปังน่ารักขึ้น สวยขึ้น ให้พี่ใหญ่ตามหึงไปแปดชาติเลย!!!!
“เป็นบ้าอะไร!” ผมสะดุ้งนิดๆก่อนจะก้มลงกินข้าวต่อไม่สนใจ ไม่ต้องมองก็รู้ว่าใคร หึ คงอึดอัดถึงที่สุดแล้วสินะ ถึงมาปล่อยหมาบ้าแถวนี้ อยากตะโกนอะไรก็ตะโกนไปสิ คอมันนี้ไม่ใช่คอผม
“เฮ้ย! อย่ากวนตีนมาคุยกันให้รู้เรื่อง” นั้นไงครับหมาตัวเบอเริ่มเห่าออกมาจากปากแล้ว ผมไม่สนใจไม่แม้แต่จะหันไปมอง ต่อให้พ่นน้ำลายใส่หัวผมผมก็จะไม่สนใจ เดี๋ยวกลับไปสระผมเอาก็ได้เชอะ! ไหนดูต่อไปสิจะทำอะไรต่อ
“จะ ใจเย็นสิ” ปังปังเริ่มตัวสั่นแต่ก็ยังออกตัวแทนผม ผมเองก็ห้ามไว้ไม่ทัน
“ไม่ต้องเสือก!”เอาๆ เดี๋ยวก็โดนพี่ใหญ่ไฟต์หรอก ไปว่าสุดที่รักของเขาแบบนั้นได้ยังไง คุคิ
ปัง! นั้นไงพี่ใหญ่โมโหแล้ว โดนแน่ๆ โดนแน่นอนนนนนนนน
“อยากจะฆ่ากันก็ไปฆ่ากันที่อื่น ไม่ใช่ที่นี้ เกรงใจกูบ้าง!!!!!” แอะ … ไม่หวงน้องหน่อยหรอ อ๋อ ลืมไปผมมีพี่ชายเป็นก้อนหินไม่มีความรู้สึก ยังไม่ทันจะได้ปรงสังขารตัวเองร่างผมก็ถูกไอ้บ้าเสาร์จับพาดขึ้นบ่าอย่างไม่ทันตั้งตัว บัดซบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ!!!!
“ปล่อยนะไอ้บ้า ปังปังช่วยเล็กด้วยพี่ใหญ่ต่อยมันเลย อืออออออออ ปล่อยยยยยยยย!!!” ผมตะโกนสุดเสียงและก็ถูกไอ้บ้าเสาร์โยนใส่ลงมาในรถเก๋งของมัน หึ! โยนให้แรงกว่านี้สิเอาให้เบาะทะลุ!!!!
“อย่าดื้อสิว่ะ นั่งดีๆ เฮ้ย บอกว่าให้นั่งดีๆ!!!” มันตะคอกผมพอผมจะเปิดประตูลงจากรถ มันรวบมือไปและถอดเนคไทที่พันคออยู่มามัดแขนผมเอาไว้ โอ้ยยยยยยยยยยยยยย!!!! เป็นบ้าอ่อ!!!!!
“เป็นไรว่ะ!!!!! ปล่อยนะโว้ยจะพาไปไหน!!!”
“ไปคุยกันให้รู้เรื่อง บ้าบออะไรนักหนามาบอกชอบคนอื่นและก็มาทำตัวเย็นชาใส่ เป็นห่าอะไร!!!”
“ก็ไม่อยากชอบไง!!!! หรือไอ้บ้าอย่างนายชอบฉัน!!!!”
“จะบ้าหรอไงว่ะ!!!”
“เออ งั้นก็ไม่มีอะไรต้องคุยกันแล้ว!”
“ไม่ นั่งเฉยๆซะ” มันว่าแล้วเปิดเพลงสบายใจ ผมตะโกนดังแค่ไหนมันก็ไม่สนใจ และไอ้บ้าเนคไทนี้ก็เอาไม่ออก เหอะ! ไม่สนใจแล้วอยากจะพาไปไหนก็ไป ผมย่นจมูกใส่ไอ้หมาบ้าก่อนจะพลิกตัวหันน้าเข้าประตูและหลับไปทั้งๆอย่างงั้น
.
.
.
-เสาร์- หลับไปแล้วงั้นหรอ … ไอ้แมวป่า อยู่ก็หลับไปทั้งๆที่เพิ่งตะโกนใส่หน้าผมเมื่อกี้เนี้ยนะ เฮอะ เป็นแมวที่แปลกมากๆ ไม่ใช่แค่นิสัย แต่ยังเป็นพูดคำจาที่ไม่เข้ากับหน้าตัวเองจะพูดดีด้วยกับแค่ไอ้อ้วนดำกับไอ้คุณพี่ใหญ่เท่านั้นถ้ากับผมหรือคนอื่นๆนะ ไอ้แมวนี้จะไม่สนใจอะไรทั้งนั้น พูดเป็นขวานผ่าซาก จนไม่มีใครอยากจะพูดด้วยแล้วและล่าสุดไอ้แมวนี้ดันมาสารภาพว่าชอบผม และตั้งแต่นั้นมาไอ้แมวนี้ก็หลบหน้าผมตลอดมองตาขวางและพูดจาไม่ดีขึ้นเป็นสองเท่า ตลกหรือไง!!! อยู่ๆก็มาบอกชอบคนอื่น อยู่ๆก็เย็นชาใส่ ใครจะไปตั้งตัวทันว่ะ!!!!!
ผมหันไปเหลือบมองไอ้แมวป่าที่กรนออกมาน้อยๆ พอดีว่ารถติดไฟแดงพอดีผมเลยเอื้อมตัวไปหยิบเสื้อยีนต์จากเบาะหลังมาให้ ลีวายรุ่นคลาสสิกเลยนะตื่นมาโมโหอย่ามาขวนของกูขาดแล้วกันนะความจริงก็ไม่ได้ตั้งใจจะพาไอ้แวป่านี้ออกมาหรอกนะ แต่มันน่าโมโหปะล่ะ ต้องเคลียกันหน่อย!!!!!
ผมเลี้ยวขึ้นทางด่วนออกชลบุรี และขับมาอีกไม่นานก็มองเห็นทะเลอยู่ตรงหน้าดีเลยถ้าไอ้แมวนี้ดื้อดีนักจะได้จับโยนลงน้ำเสียให้เข็ด ดูสิจะมีฤทธิ์มีเดชอะไรอีกไหม ! ผมหาที่จอดตรงชายฝั่งที่ไม่ค่อยมีคน ก่อนจะหันมามองไอ้แมวป่าที่นอนไม่ยอมตื่น
“เฮ้ย ตื่น” ผมเปิดประตูอีกข้างนึงมาก่อนจะสะกิดปลุกไอ้แมว =_=’ นี้นอนหรือตายเนี้ย
“ไอ้แมวบ้า! เฮ้ย!”
ควับ
“แง๊มมมมมมมมมมม!” อะ อะ ไอ้แมวบ้านี้มันงับแขนโผ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!!!
หลังจากที่ผละไอ้แมวบ้าออกไปได้โดยการอุ้มมันลงไปกดน้ำในทะเล … เออ จริงๆแค่โยนมันลงทะเลอ่ะนะ ไม่อยากทำร้ายสัตว์หรอก ตัวก็มีแค่เนี้ยแสบดีจัง และไอ้จับโยนทะเลนี้ไม่ต้องนึกเลยว่าจะเหมือนในเอ็มวีที่เคยดูกัน แม่งทั้งขวนทั้งกัดไม่ยอมแพ้ผมสักที เขี้ยวเล็บนี้นะ สักวันผมจะตัดทิ้งให้หมดกลายเป็นแมวเชื่องๆซะดีไหม
“ฮ๊าดดดดด ชิ้ว!!!!!” ไอ้แมวจามออกมา ผมหัวเราะนิดๆ สภาพผมกับมันตอนนี้ไม่ต่างจากลูกหมาตกน้ำ เปียกไปทั้งตัวคลุกดินคลุดทรายนอนหมดสภาพข้างๆกัน ทั้งๆที่ผมถูกกัน
“ไอ้หมาบ้า”
“ไอ้แมวป่า”
“หึ พาฉันกลับเดี๋ยวนี้”
“คุยกันให้รู้เรื่องค่อยกลับ”
“ไม่รู้จะคุยกันอะไร ก็บอกไปแล้วไงว่าชอบ แต่ตอนนี้จะไม่ชอบแล้ว”
“ทำไม ?” ผมหันไปถามไอ้แมวป่าหันมาย่นจมูกใส่ผมหน้าเราอยู่ห่างกันไปถึงคืบก่อนจะพ่นไฟใส่หน้าผมเป็นชุด
“ก็นายมันบ้า!!! นิสัยไม่ดี เห็นแก่ตัว ดูถูกคนอื่น คิดว่าตัวเองวิเศษวิโสมาจากไหน ฮะ ใครจะไปชอบลง ปัญญาอ่อนหรือไง!!!”
“ก็เหมือนกันนั้นแหละ คิดว่าคนอื่นไม่ตกใจหรือไงว่ะ อยู่ๆก็มาสารภาพรัก!!!”
“ไม่ได้สารภาพรักแค่บอกว่าชอบ!!!”
“ก็เหมือนกันนั้นแหละ!!!”
“เออ งั้นมาเป็นแฟนกันไหมล่ะ จะได้แฟร์ๆ!!!” ผมลุกขึ้นมานั่ง เอาสิ จะได้จับฟาดหลังด้วยแส้ถนัดๆ หึ! เด็กดื้อมันต้องโดนตีซะบ้าน!!!!
“ปัญญาอ่อนหรือไงก็บอกอยู่ว่าจะเลิกชอบแล้ว” ไอ้แมวป่าลุกขึ้นมาตะโกนใส่หน้าผมบ้าง จะว่าไปไอ้แมวนี้ก็น่ารักดีนะ ปากนิดจมูกหน่อย หึหึ
“ก็ไม่ให้เลิกอ่ะ!”
“เออ งั้นเป็นก็ได้!!!!!”
…. ไอ้แมวป่าตะโกนใส่ผมก่อนจะคว้าคอผมเข้าไปจุ๊ฟที่ปากผมหนึ่งที เอาซิ จุ๊ฟมากูจูบกลับ ผมคว้าคอไอ้แมวป่าที่จะผลักผมออกไป ก่อนจะกดริมฝีปากลงเหมือนเดิมสอดลิ้นเข้าไปในปากไล่ต้อนลิ้นแมวไปเรื่อยๆ เสียงอึกอักในลำคอทำให้ผมรู้ว่าใจไอ้แมวนี้จะขาดตายแล้ว แต่แล้วเฮดช็อตก็เกิดขึ้นเมื่อผมรู้สึกถูกกระแทกอย่างแรงที่ท้องน้อย จนต้องลงไปนอนจุกกับพื้น หน่อยยยยยยยยยยยยยย ไอ้แมวป่า!!!!
ไม่หยุดแค่นั้นเขี้ยวเล็บแมวก็จัดการข่วนผมแทะผมซะไม่เหลือชิ้นดี เดี๋ยวเถอะ สักวันนึงพ่อจะฝึกให้เชื่อง!!! แต่ตอนนี้อยากทำอะไรก็ทำไม!!! ทีแมวหมาไม่ว่าทีหมาแมวอย่าโวยก็แล้วกัน ฮึ้ย!!!!!
===============================
สั้นไหม ฮ่าๆๆๆ เหนื่อยอ่ะ เขียนยาวกว่านี้บ่ไหว
เค้าสร้างเพจไว้ใน เฟชบุ๊ก เพื่อง่ายต่อการสื่อสารเนอะ ใครอยากทวงนิยายนอกรอบสอบถามรายละเอียดต่างๆ
รวมถึงการแจ้งการอัพในแต่ละครั้ง เหตุผลจำเป็นในการหายไปของเค้า ฮ่าๆๆ
จิ้มๆ กดไลท์กดติดตามกันได้นะค่ะ
ห้องเก็บนิยาย pa_pa
ขอบคุณทุกกำลังใจค่า เจอกันใหม่ไม่นานนี้ค่ะ 
โพลล์
หัวข้อ: {ปิดพรีออเดอร์}º●Not Fat อ้วนไม่รักงั้นผอมก็ได้!!!●º 13/08/59 P.63 END (อ่าน 523922 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก