Not Fat
CH 21 เรื่องนี้ปังงอน
นะ น้ำหนัก 80 T^T “ไม่ต้องทำหน้าปริ่มเลยปังปัง ยังอ้วนอยู่! คิกๆ”
ตัวเล็กยื่นหน้ามาตะโกนใส่หูผมที่กำลังยืนปริ่มกับพุงโตๆของตัวเองหน้ากระจกฟิตเนส ที่ตอนนี้มีคนใช้บริการไม่ค่อยเยอะมากเพราะมันดึกแล้ว 3 ทุ่ม อ่ะนะ คือผมกับเล็กมานี้ตั้งแต่ตอน 6 โมงเย็น ออกกำลังกายบ้างพักนั่งคุยกันบ้าง จนสนิทกับพี่มายส์ เจ้าของฟิตเนสในซอยหอ เห็นชื่อน่ารักๆแบบนั้นเค้าเป็นผู้ชายกล้ามปูนะ กล้ามปูแบบน่ากลัวอ่ะ เค้าเคยแข็งเพาะกายได้ที่ 2 ของประเทศด้วย ตัวเล็กนี้ไม่กล้าต่อปากต่อคำมากเลย กลัวโดยเสย ผมว่าถ้าประมาณนี้ก็สลบล่ะครับ
“โอ้ ยังไม่ถึงครึ่งปีนี้ลดได้มากถึง 10 โลขนาดนี้ พี่ว่าอีกไม่นานน้องปังต้องเพรียวแน่ๆ เอากล้ามแบบพี่สิ รับรองสาวตรึม”
“ฮึฮึ ไม่เอาอะพี่ ปังต้องเฟิร์มสวยนะ ”
“โอ้! เดอะเบส!!! ” ผมก้มหน้างุด เดอะเบสอะไรอ่ะ สองคนนี้คุยอะไรกันใครจะสวยใครจะสาวติด ผมหรอ … ยอมรับนะว่าผมตื้นตันมากที่น้ำหนักลงฮวบขนาดนี้ต้องขอบคุณตัวเล็กจริงๆ เพราะตัวเล็กควบคุมน้ำหนักของผม อาหารเสริม แถมเหล็กที่ทำให้ผมกินน้อยลง โปรตีนเสริมที่ทำให้หุ่นผมไม่ย้วย
“น้องครับ” ผมหันไปมองผู้ชายหน้าตาหล่อนะ … แต่ผมว่าพี่ใหญ่หล่อกว่า ทรงผมรองทรงสูงทำให้หน้าเขาดูสะอาด ลักยิ้มที่คงทำให้ผู้หญิงหลงแล้วมานัดต่อนัดผมเอียงคอก่อนจะพยักหน้ารับยิ้มให้บางๆ
“พี่ชื่อเก็ต อยู่นิเทศปี 2 น้องชื่อปัง ใช่ไหมครับ”
“ครับ สวัสดีครับ”
“มาที่นี้บ่อยหรือครับ”
“ก็บ่อยครับ”
“อ่า … พี่ก็มาบ่อยนะ เห็นเราตั้งแต่อวบกว่านี้เยอะเลย เก่งจังนะ”
“เอ่อ … คะ ครับ” ผมเริ่มอาย อยู่ๆมาชมผมแบบนี้ผมก็เขินสิ ผมเหลือบไปมองตัวเล็กที่หลบไปยืนคุยโทรศัพท์อยู่ไม่ใกลมากนัก ก่อนจะหันกลับมาก้มหน้าอมยิ้ม เค้าชมว่าผมเก่งล่ะ คิกๆ
“หึหึ น่ารักจัง มาลดน้ำหนักหรอครับ พี่ว่าแบบนี้ก็เต็มไม้เต็มมือดีนะ แถมผิวสีน้ำผึ้งพี่ว่าสวยกว่าคนผิวขาวอีก”
“มะ ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ” ผมเกาหัว ยิ้มแห้งๆอยู่ๆคางผมก็ถูกเชยขึ้น ตาตี๋ๆของพี่เก๊ตมองผมจนแทบทะลุ … เค้าจับคางผมทำไมอ่ะ
“น่ารักรู้ตัวไหมครับ”
“ย๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ไอ้หมาจิ้กจอกบ้า”
ผลั๊ว! “อ๊อก ทะ ทำอะไรครับเนี้ย!!!” ผมตะลึงงันเมื่ออยู่ๆพี่เก๊ตก็ลงไปกองกับพื้น … ตะ ตัวเล็กโดดถีบเลยหรอ!!!!!
“ยังจะมาถามอีก จะทำอะไรปังปัง ปังปังมีพี่ใหญ่แล้วนะ เหอะ ไม่เจียม!!!” เล็กค้อนใส่พี่เก๊ตวงใหญ่ก่อนจะควงแขนผมมาที่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า เมื่อกี้ผมแอบเห็นเลือดกำดาวพี่เก๊ตด้วย
“ชิ ไว้ใจไม่ได้ นี้ถ้าพี่ใหญ่รู้ ปังปังต้องโดนพี่ใหญ่เตะแน่ๆ งึมมมมมม ” ตัวเล็กงึมงัมในคอผมฟังไม่รู้เรื่องก่อนจะหันกลับมาย่นปากใส่ผม
“ถ้าไอ้หมาจิ้งจอกนั้นเข้ามาใกล้อีกให้บอกว่าเป็นแฟนพี่ใหญ่นะ!” ผมว่าเค้าคงไม่กล้าเข้าใกล้ผมเพราะโดนเล็กกระโดดถีบล้มคว่ำไปเมื่อกี้นี้หรอก คือแบบว่าตัวก็เล็กกว่าเค้าเหมือนพ่อกับลูก แต่มือหนักตีนหนักได้เรื่องเลยล่ะตัวเล็กน่ะ ผมพยักหน้าตัดปัญหาไปเพราะเล็กหน้ายุ่งแก้มป่องไม่พอใจเอาซะมากๆ
“คือปังขอโทษนะ”
“ไว้ไปขอโทษพี่ใหญ่เถอะ เผลอแปปเดียวเองมีคนมายุ่งแล้ว พี่ใหญ่ต้องหัวเสียมากแน่ๆ งึมงัมๆๆๆ ไอ้จิ้งจอกบ้า!!!” เล็กงุ้งงิ้งในลำคอก่อนจะตะโกนออกมาเสียงดังหย่างหัวเสีย ผมหน้าเสียแต่อยู่ๆเล็กก็ยิ้มล่าหัวเราะคิกคัก … ตามไม่ทันแล้วนะ
“ถ้าเล็กบอกพี่ใหญ่ พี่ใหญ่จะหึงไหมนะ ปังปังมีคนมาแอ้วอ่ะ คิกๆ”
“แล้วถ้าปังปังบอกพี่ใหญ่มั่งว่าเล็กก็มี อุ๊บ หึหึ!”
ผมหัวเราะออกมาทันทีที่เล็กตะครุบเข้าที่ปากผม แหมที่ไม่พูดไม่ได้แปลว่าผมไม่รู้นะ เล็กกับใครบางคนเป็นคนดูง่ายจะตายไป เล็กหน้าบึ้งก่อนจะยอมปล่อยผมเป็นอิสระหน้างี้แดงแปร๊ด ความจริงผมเอาใจใส่เล็กเกินกว่าที่เล็กจะสังเกตเห็นซะอีก เพราะเล็กคือคนสำคัญของผมมากกว่าเพื่อนคนไหนๆ เป็นเดอะเบสเฟรนของผมตั้งแต่มีชีวิตอยู่มา ทุกกิริยาอาการผมเช็คหมด จนผมได้เห็นว่าตัวเล็กกับเสาร์แอบเจอกันโดยไม่ให้ผมรู้ แถมยังกัดกัน … ผมไม่รู้จะใช้คำไหนอ่ะ ส่วนมากเล็กจะเป็นคนทำร้ายไอ้บ้าเสาร์นะ เพราะความหมั่นเขี้ยวล่ะมั้งแต่ผมก็แฮปปี้ที่เสาร์ไม่เคยคิดจะตอบโต้เล็กและไม่โกรธ ไม่ได้ไม่ดีก็จับจุ๊บจับฟั๊ด น่ารักจริงๆ แอบคบกันตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ แต่ผมเพิ่งรู้เมื่อสัปดาห์ก่อนค่อนข้างจะช็อกนิดหน่อย แต่ก็ดีใจแทนทั้งคู่จริงๆ
เสาร์ไม่ใช่คนไม่ดีเค้าแค่ไม่ชอบผม เท่านั้นเอง
ส่วนผมกับพี่ใหญ่ ช่วงนี้ดูเค้าจะลุยทำโปรเจคไฟนอลปีสามของเขา แต่ผมก็โดนลากไปนอนห้องเขาเกือบทุกวันจนชินซะแล้ว พี่ใหญ่ไม่ชอบพูดแต่ชอบทำมากกว่า เค้ามักจะแสดงออกแปลกๆกับผมอย่างเช่นนั่งทำงานอยู่ในขณะที่ผมกำลังนอนอ่านหนังสืออยู่บนเตียงเพลินๆ เค้าก็ลุกขึ้นพรวดพลาดและเดินออกไปจากห้อง พอเข้ามาก็มีโจ๊กบ้างก๋วยเตี๋ยวบ้างติดตัวมาวางไว้ตรงหน้าผมประจำ เวลาผมปวดฟันเค้าก็จะไม่นอนเลยทั้งคืน แกล้งทำเป็นเล่นโน้นเล่นนี้อยู่เป็นเพื่อนผม ผมสังเกตมาหลายทีแล้ว ทั้งผมและเค้าอยู่ด้วยกันเหมือนพี่น้องมากกว่าแฟน ผมไม่ค่อยพูดเค้าก็ไม่ค่อยพูด บางทีผมก็ไม่เคยรู้เลยว่าเค้าคิดอะไร เค้าต่างหากที่รู้ใจผมทุกอย่าง และเค้าจะรู้ไหมว่าผมอยากให้เค้าพูดคำว่ารัก เพื่อที่จะยืนยันให้ผมมั่นใจได้สักที ว่าผมควรที่จะรักเค้ามากกว่าคนที่จากผมไปแล้ว
“ปัง ดูโน้นสิ” ผมหันไปมองตามปาดตัวเล็กที่กำลังเผยอให้ผมดูร้านปลาหมึกในตลาดนัดตอนกลางคืนข้างๆซอยหอ
ผมขมวดคิ้วน้อยๆเมื่อเห็นพี่ใหญ่กับเพื่อนๆกำลังเดินเข้าร้านเหล้าชื่อดังข้างๆร้านปลาหมึกย่าง ที่สำคัญข้างๆพี่ใหญ่มีผู้หญิงคนนึงเกาะอยู่ด้วย … สวยจังเลยคนนั้นน่ะ ผอมเพรียว ขนาดมองไกลๆยังรู้เลยว่าต้องขาวมาก
“ชะนี!!!”
“เล็ก!” ผมคว้ามือเล็กไว้ก่อนที่เล็กจะพุ่งเข้าไปหา
“ไม่ได้นะปังปัง นั้นพี่ใหญ่กำลังโดนผู้หญิงเกาะแกะนะ ปังปังต้องใช้สิทธิ์สิ!”
“สิทธิ์อะไร ?”
“ก็แฟนไง!!!”
“หึ … กลับกันเถอะเล็ก ปังไม่อยากมีเรื่อง” ผมไม่มีสิทธิ์ใช้คำนั้นหรอก … ผมไม่อยากให้พี่ใหญ่อาย …
“ปังปัง!!!!” ผมไม่สนใจตัวเล็กที่ตะโกนเรียกอยู่แต่เร่งฝีเท้ากลับหอให้ไวที่สุด รู้ตัวอีกที ก็ไม่มีตัวเล็กวิ่งตามมาด้วยแล้ว … ผมไม่ได้เป็นอะไรนะ ผมแค่ง่วงนอน ผมแค่คิดถึงเตียงเก่าของผม
“น้องปัง!” ผมขมวดคิ้วเงยหน้าจากการจ้ำขาเดินเห็นพี่เก็ตกำลังโบกมือให้ผมยิกๆอยู่ข้างเซเว่น ในขณะที่ยังมีทิชชู่ติดอยู่ที่จมูกอยู่เลย … ผมยิ้มให้เขาที่วิ่งเข้ามาหาบางๆ
.
.
.
-ใหญ่- ไอ้เด็กอ้วน ผู้มีอิทธิพลกับผมอย่างประหลาด … ในตัวผม ผมก็ไม่รู้เหมือนกันเอาอะไรไปหลงรักเด็กอ้วนดำของเจ้าปัง แต่มารู้ตัวอีกที ตาผมก็มองใหญ่ไม่ได้อีกแล้ว บางทีอาจจะเป็นเพราะแค่มันก็เต็มเฟรมแล้วก็ได้ … ลำพังแค่หุ่นกับหน้าตาผมไม่เคยซีเรียทอะไร แค่ผมอยู่ด้วยและสบายใจก็พอ แต่ไอ้นิสัยกวนตีนนี้ผมล่ะหงุดหงิด ชอบดื้อ ดื้อแบบเงียบๆ ฟังนะแต่ไม่ทำตาม รู้สึกนะแต่ไม่พูด อยากได้อะไรไม่เคยขอ เอาแต่เก็บเงียบจนผมต้องคอยสังเกตและประเคนให้ แต่ผมก็พอใจที่จะอยู่ ณ. จุดนี้ มันน่ะ น่ารัก … น่ารักในแบบของมัน ใครมองเห็นรึเปล่าผมไม่รู้ แต่ผมมองเห็นและจองไว้แล้ว
“ใหญ่ค่ะ…” ผมสะดุ้งเหลียบมองฝนที่อยู่ๆก็มากระซิบข้างหู … คนนี้สินะที่เค้าลือกันในภาค ได้เจอกันตัวเองก็วันนี้ล่ะ… มาทำอะไรที่หลังช้อปคณะผมล่ะ
“หึหึ … น่ารักจังเลย จมูกก็โด่ง ตาก็คม … ใหญ่ค่ะ ฝนชอบใหญ่นะ เป็น …”
ผลั๊ก!
ผมดันไหล่ผู้หญิงคนนี้จนติดกับแท่นหล่อปูน … สวยนะผู้หญิงคนนี้แต่กร้านโลกไปหน่อย ผมไม่ได้รังเกียจผู้หญิงแบบเธอนะ แต่ก็ไม่ได้ชอบ อย่าโลกสวยกูไม่ชอบ
“ทำไมล่ะค่ะ … ฝนไม่สวยเหรอ”
“เฮ้ย อีฝน แหมๆๆๆๆ มาม้อเพื่อนกูถึงที่เลยดีออก ไปกลับหลุมมึงไปซะ!!!!” ไอ้แนนผู้หญิงห้าวขาดใจเพื่อนผมอีกคนกระชากยัยฝนขึ้นไปและหันมาขยิบตาให้ผม ดีแล้วที่เอาออกไปซะก่อนที่ผมจะจัดการเอง
“ไงไอ้ประธานเกือบโดนจิกแล้วไหมล่ะ” พวกไอ้โย่งเพื่อนผมเดินดาหน้ากันเข้ามา ลืมบอกไปครับว่ากลุ่มผมมี5 คน มีผม มีไอ้โย่ง มีไอ้แนน ไอ้แน๊ก สุดท้ายไอ้ซิ่ง ความจริงก็รู้จักทั้งภาคนั้นแหละแต่ไอ้ 4 ตัวนี้สนิทที่สุด
“เด็ดจริงไอ้ห่าเพิ่งได้กับกูเมื่อวานนี้เองแรดๆมาหามึงอีกล่ะ เอาเถอะมึงคืนนี้ไปแด๊นซ์ก๊านนนนน กูนัดสาวเอาไว้”ไอ้แน๊กว่าผมไม่ปฎิเสธอยู่แล้วถึงยังไงกินเหล้าก็งานปกติของผมอยู่แล้ว ผมลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินออกมาเมื่อนึกอะไรขึ้นได้
“ไปโทรหาเด็กหรอมึง ใช่น้องปังรึเปล่า”
“เสือก” ไอ้ซิ่งหัวเราะล่า พวกนี้มันรู้ดีครับว่าตอนนี้ผมกำลังทำอะไรอยู่ คิดอะไรอยู่ ผมไม่เคยคิดที่จะปิดใครแค่ไม่ได้ป่าวประกาศให้ใครรู้แค่นั้นเอง
“ฮัลโหลครับ” ผมเหยียดยิ้มน้อยๆก่อนจะสูบบุหรี่เข้าปอดไปฟืดใหญ่
“ทำไร”
“ทำงานอยู่หอสมุดครับเย็นนี้ผมไปฟิตเนสกับตัวเล็กนะครับ” ผมขมวดคิ้ว
ลดทำห่าอะไรนักหนา น่ารำคาญแค่นี้มันก็เด่นจะตายล่ะ หึ!แถมไอ้เหล็กบ้านั้นอีกเจ็บตัวก็เจ็บยังไม่ยอมถอด ไอ้เล็กก็พอกันสรรหาวิธีมาให้ไอ้หมูแดงนี้ตลอด ผมไม่ถูกใจเอาซะเลยให้ตายสิว่ะ ผมขุนไอ้น้องบ้ารีด ตอนนี้ไอ้เด็กนี้ก็ผอมลงอย่างต่อเนื่อง ไม่อยากจะคิดเลยถ้าผอมขึ้นมาผมต้องเหนื่อยขนาดไหน
“คืนนี้ไปกินเหล้านะ”
“… ครับ”
“ไม่ถามเหรอว่าไปกับใคร”
“…”
“หึหึ ไปกับไอ้โย่ง” ผมหัวเราะและพูดขึ้นเบาๆ …
“กะ กะ กลับกี่โมงครับ” ผมเหยียดยิ้มเมื่อไอ้เด็กนี้ตะกุกตะกักพูดขึ้น
“ตี 2”
“ครับ …แล้ว…” ผมลุ้นฉิบหาย จะพูดอะไรว่ะ หายไปถึงไหนไอ้เด็กนี้
“อะไร” ผมถามมันเสียงดังขึ้นมานิดหน่อยได้ยินเสียงของตก เกรงว่าไอ้หมูจะตกใจมากไปหน่อยเว่อร์ๆ เว่อร์ตลอดดดดด
“กลับมาเร็วๆนะครับ!” ชิ … แล้วก็กดวาง ไอ้หน้าหมูเอ้ย ผมเหยียดยิ้มมองหน้าจอโทรศัพท์ที่มีรูปมันกำลังเหม่ออ่านหนังสือไม่สนใจโลกภายนอกอยู่ … หึ
ตกดึกประมาณ 3 ทุ่มพวกผมรวมตัวกันหน้าร้านประจำข้างๆซอยหอ ไม่ต้องพูดมากมองตาก็รู้ว่าควรเดินเข้าไปหาเพื่อนสนิทสักที ดึกมากล่ะ ผมก็มีเด็กรออยู่ด้วยสิรีบเมารีบกลับก็แล้วกัน
“ใหญ่ค๊า!!!”
“เหวย มึ๊งงงงงงงงงงงงงงงง แม่มึงมา” ไอ้ซิ่งหลบฉากเข้าไปอยู่หลังผม แสร้งทำท่าทางกลัวจนตัวสั่นแต่กลับหัวเราะคิกคักออกมา ผมเอียงคอมองยัยฝนที่มาพร้อมกับเสื้อซีทรูสีดำมองเห็นเสื้อในสีดำด้านในกับกางเกงขาสั้น ขอโทษนะที่ร้านเหล้าข้างมหาลัยนะครับไม่ใช่แก๊งเด็กแว๊น
“ขอฝนเที่ยวด้วยนะค่ะ”คุณเธอวิ่งมาเกาะแขนผมก่อนจะยิ้มล่าและพูดขึ้นเสียงหวาน
“ตอแหล!” ไอ้แนนพึมพำออกมา ผมถอนหายใจเสียดังไม่พอใจชัดเจนก่อนจะหันมามองตาขวางใส่ ซึ่งถ้าเป็นไอ้หมูปังคงกลัวผมหัวหดไปแล้วแต่คนนี้ไม่ใช่
“คิกๆ หล่อจัง มองอีกสิค่ะ นอกจากมองก็ได้นะค่ะ”
“ปล่อย” ผมปัดมือยัยฝนทิ้ง แต่มือผู้หญิงคนนี้ก็แน่นอย่างกับปลาไหล ผมเลยปล่อยเลยตามเลยอยากเกาะก็เกาะไป น่าเบื่อชะมัด ทีไอ้คนอยากให้ทำแบบเนี้ย แขนผมยังไม่กล้าจะจับเลยให้ตายสิ หงุดหงิดชะมัด!!!!
ยังนั่งไม่ทันติดโต๊ะ ผมก็ต้องชะงักเมื่อมองเห็นตัวเล็กเดินหน้าบึ้งมาทางนี้ เดี๋ยวนะแล้วไอ้หมูล่ะ … มาด้วยรึเปล่า
“ไอ้พี่ใหญ่บ้า!!!! ปล่อยนะนังบ้า!!!!!” เล็กโวยวายก่อนจะกระชากแขนผู้หญิงคนนี้ออกจากแขนของผม ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ นี้มันเรื่องวุ่นวายอะไรกันว่ะ ผมจะกินเหล้าสงบสุขไม่ได้เลยหรือไง!!!
“เยี่ยมไปเลยน้องเล็ก” ไอ้แนนไปยืนข้างๆไอ้เล็กที่ยืนจังก้ามองหน้ายัยฝนอยู่ผมนี้มึนตึบเลย แต่ก็ยังคงนั่งจิบเหล้ามองสถาณการณ์ต่อไป ไอ้เล็กอยู่นี้แล้วไอ้อ้วนล่ะอยู่ไหน อย่าบอกนะว่าเห็นผมอยู่กับยัยฝนนี้แล้วงอนตุ๊บป่องไปแล้ว … ไม่ม้าง!!!
“น้องเล็กค่ะ … หน้าตาก็น่ารัก แต่นิสัยไม่ดีเลยนะค่ะ ผู้ใหญ่เค้าจะคุยกันไม่เห็นหรือไง” ผมไม่สนใจนั่งจิบเหล้าฟังเพลง
“ไอ้เหี้ยใหญ่จะตีกันตายแล้วไอ้ห่า!” ไอ้โย่งเดินมานั่งข้างๆผมก่อนจะตะโกนใส่หูจนขี้หูแทบดิ้น
“ช่างแม่งสิ” ผมว่าไอ้โย่งนี้ถอนหายใจเฮือกใหญ่
“พ่อแม่ไม่สั่งสอนหรือไงว่าอย่าแย่งแฟนคนอื่น อีพี่ใหญ่ก็ด้วยเป็นอะไรให้ยัยนี้เกาะอยู่ด้วย อยากโดนกัดหูมากใช่ไหม!!!!” ตัวเล็กตะคอกเสียงดัง … เอากับมันสิจะกัดหูพี่มันล่ะ
“ว้ายตายหยาบคาย ใหญ่ค่ะ น้องใหญ่ว่าฝน” ฝนวิ่งมากระแซะผม ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะหันไปคว้าหมับเข้าที่แก้มยัยฝนออกแรงบีบจนยัยนี้มือสั่น มองตาแข็ง ยุ่งกับกูดีนัก ไหนลองทนกูให้ได้สิ!!!
“อยากนอนกันกูมากเหรอมึง” ผมพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย ยัยฝนสั่นระริกดวงตาเบิ่งกว้างด้วยความกลัว มือปัดป่ายเหมือนจะเอาตัวรอด
“ไอ้ใหญ่ พอมึงไอ้สัตว์เดี๋ยวกรามเค้าหัก!” ไอ้โย่งห้ามปรามผม ผมสะบัดมือทิ้งจนตัวของยัยฝนสะบัดตามแรงไปกระแทกกับพนักโซฟา ผมยกเหล้ากระดกหมดแก้วก่อนจะเดินออกมาจากร้าน ไม่สนใจใครทั้งนั้น หงุดหงิดมาก ไอ้เล็กอยู่นี้ และไอ้ปังอยู่ไหน …
ผมชะงักเท้ากับภาพตรงหน้า … ไอ้ปัง กำลังนั่งกินขนมอยู่ข้างๆเซเว่นกับ … ใครว่ะกูไม่รู้จัก และทำไมไอ้ห่านั้นต้องป้อนขนมป้อนน้ำไอ้อ้วนนั้นด้วย … หน่อย!!!!!
.
.
.
-ปัง- “อ่ะ …. ผมกินเองได้ครับ” ผมว่าแต่ก็ต้องฝืนใจอ้าปากกินบัวลอยไข่หวานที่พี่เก็ตป้อน ความหวานมันทำให้ผมลืมทุกอย่างแล้ว พี่ใหญ่อยากจะไปกับใครก็ไปเลย กินเหล้าให้ตับแข็งไปเลยก็ได้ หึ!!!!
“กลับ!” ผมสะดุ้งเมื่อเสียงอันคุ้นเคยกำลังแผ่ซ่านเข้ามาในโสตประสาทผม … ผมค่อยๆหันไปมองก่อนจะเบิ่งตากว้าง … พี่ใหญ่ที่ท่าทางหัวเสียเอาซะมากๆ
“พะ พี่ใหญ่ …”
“ลุก!!!”
“คุณจะทำอะไรปัง”
“เสือก!!!!!!!!” พี่ใหญ่ตะคอกเสียงดังจนผมสะดุ้งและคนทั้งร้านหันมามอง พี่เก๊ตตอนนี้แทบจะล้มก้นจ้ำเบ้าไปอีกรอบ ไม่พูดพร่ำทำเพลงพี่ใหญ่ลากผมออกมาในสภาพล้มลุกคลุกคลาน … ต้องเป็นผมไม่ใช่หรือไงที่ควรจะโกรธ ต้องเป็นผมสิ …
“ผมเจ็บ ฮึก ผมเจ็บ” ผมสะอื้นออกมาตอนอยู่ในลิฟระหว่างขึ้นห้องเพราะพี่ใหญ่บีบแขนผมแรงมาก เค้าหันมามองผมหันจะจิ๊ปากอย่างโมโหและหงุดหงิด เค้าคลายมือออกก่อนจะหันมายืนคล่อมผมไว้ เสียงกัดฟันกรอดทำให้ผมกลัว เค้าโมโหผมมาก บางทีเค้าอาจจะต่อยผม ฮึก บางทีผมอาจจะโดนเค้าตี
“ไหนบอกกูสิไอ้ห่านั้นเป็นใคร”
“…ฮึก”
“ร้องไห้อะไรนักหนาโว้ย!!!!”
ติ๊ง!
เสียงลิฟท์เปิดทำให้ผมขาอ่อน … แต่เค้าก็ยังคงลากผมเข้าไปในห้องจนได้ เค้าดุมาก ฮึก เค้าดุจริงๆ ผมกลัว ผมไม่ได้ทำอะไรเลย เค้าต่างหาก ฮึก เค้าต่างหาก
“หยุดร้อง”
เขาพูดอย่างหัวเสียหยิบบุหรี่ออกมาสูบในขณะที่ผมนั่งกอดเข่าอยู่บนเตียงไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้ามองผู้ชายคนนี้ ความน้อยใจความกลัว ถาถมเข้ามาอย่างช่วยไม่ได้ เตียงยวบลงก่อนที่สัมผัสหยาบกร้านของพี่ใหญ่จะลูบเข้าที่กลางกระหม่อมของผม กลิ่นบุหรี่ลอยเข้ามาในจมูกของผม ผมตัดสินใจเงยหน้าขึ้นมาดู แต่แล้วก็ถูกจู่โจมด้วยริมฝีปากเย็นเฉียบของเขา … สัมผัสเข้าที่ปลายจมูกผมอย่างอ่อนโยน มะ เมื่อกี้เค้ายังดุผมอยู่เลย
“ไม่ร้องนะ”
“ฮึก พี่ใหญ่ใจร้าย”
“เออ ก็เสือกไปนั่งกับใครล่ะ”
“ไม่เสือก เค้าเป็นรุ่นพี่รู้จักกันในฟิตเนส พี่ต่างหาก…” ผมเว้นวรรคก่อนจะซุกหน้าลงกับขาตัวเองต่อ ได้ยินเสียงเค้าถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนที่แขนใหญ่จะงัดหัวผมขึ้นมาให้มองหน้าเค้า ใช่ครับ งัดจริงๆ
“อะไร ไหนพูดดูๆ ฉันทำไม”
“ให้ผู้หญิงทีไหนก็ไม่รู้มาเกาะแขน”
“อ่อ … ทำไมซื้อหวยไม่ถูกแบบนี้บ้างว่ะ … หึงหรือไง” ผมสะอึก …
“หึ ไม่มีอะไรหรอก … แค่มึงคนเดียวก็เหนื่อยจะตายอยู่แล้วกูเอาเวลาที่ไหนไปมีกิ๊กว่ะ”
“…” ผมแอบอมยิ้ม เค้าหัวเราะในลำคอก่อนจะสูบบุหรี่เข้าไปอีกฟืดใหญ่ ผมแกล้งย่นจมูกก่อนจะบอกเค้าเสียงเบาๆ
“ผมไม่ชอบกลิ่นบุหรี่”
“ทำไมอยากให้เลิกหรือไง”
“…” ผมเงียบ มองดูพี่ใหญ่เดินเอาบุหรี่ไปทิ้งที่ที่เขี่ยก่อนจะเดินเข้าไปแปรงฟันในห้องน้ำและเดินออกมาพุ่งเข้าหาผม ก่อนจะจูบผมแบบไม่มีพักโดยที่ผมไม่ทันตั้งตัว … ผมยังไม่ได้อาบน้ำเลย … เขาไม่เหม็นหรือไง
“ถ้าอยากให้เลิกก็จะเลิกให้ แต่ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน” เขาเงยหน้าขึ้นในขณะที่ยังคล่อมผมอยู่มือใหญ่ๆอบอุ่นของเค้าปัดปอยผมของผมให้เข้ามาเข้าทาง
“อะไรครับ” ผมเอียงคอถามเค้าเขาเหยียดยิ้มมุมปากก่อนจะก้มลงมากระซิบข้างหูผมเบาๆ
“เป็นเมียฉันไง”
บ้า _/////_
================================
ผมนี้เขินจิกหมอนเลย ฮ่าๆๆๆ 
เจอกันตอนหน้าจ้า
ห้องเก็บนิยาย pa_pa
ใกล้วันพ่อแล้วรักพ่อให้มากๆนะค่ะ 
ขอบคุณทุกกำลังใจจ้า
โพลล์
หัวข้อ: {ปิดพรีออเดอร์}º●Not Fat อ้วนไม่รักงั้นผอมก็ได้!!!●º 13/08/59 P.63 END (อ่าน 523652 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก