Not Fat
{CH 23 พิเศษ Merry }
วัน คริสต์มาส ห่างจากวันปีใหม่ของไทย หนึ่งอาทิตย์เป็นเทศกาลของชาวคริสต์ที่เชื่อกันว่าเป็นวันกำเนิดของพระเยซูเจ้าที่ลงมาไถ่บาปและช่วยให้มนุษย์พ้นจากความชั่วร้ายทั้งปวง แน่นอนทั่วทั้งโลกพากันยินดีและเฉลิมฉลองกันก่อนที่วันปีใหม่จะมาเยือนและร่วมยินดีนับถอยหลังทิ้งความไม่สบายอกสบายใจในปีเก่าและเริ่มต้นปีใหม่อย่างสวยงาม หลายคนถือฤกษ์ดียามนี้เพื่อเริ่มต้นมัน แต่เด็กมหาลัยในไทยนั้น ก่อนที่จะได้ลิ้มรสสำราญใจ ต้องเจอกันกำแพงข้อสอบสูงสิบนิ้วมีตาข่ายหนามกั้นอยู่ด้านบน แต่อย่างไรพวกเราก็ต้องผ่านไปถึงแม้จะลากเลือดก็ตาม ใครหนอใครช่างคิดให้สอบไฟนอลตรงกับวันคริสต์มาสแบบนี้สงสัยจะไม่อินกับเทศกาลสินะ กระซิก …
“ย่ำแย่จุงเบยยยย ฮื่ออออ เล็กหนาว เล็กไม่อยากอ่านแล้ว ฮืออออออ”
ตัวเล็กโวยวายวิ่งไปซุกกับเสาร์ที่นอนอ่านอยู่บนเตียง บ่นหงุงหงิงกันอยู่สองคนผมจับใจความไม่ได้เราสามคนพากันมาติวหนังสือที่ห้องผมและตัวเล็กเพราะวันพรุ่งนี้เด็กศิลปกรรมปีหนึ่งอย่างพวกผมต้องสอบพร้อมกันถึงสองวิชาไม่เหมือนกับรุ่นพี่ที่ทำงานส่งเฉยๆแต่งานแต่ล่ะงานนี้ก็หนักกว่าสอบของพวกผมอีกนะ
อากาศวันที่ 23 ธันวา ปีนี้ถือว่าหนาวกว่าทุกปีจริงๆนั้นแหละอุตส่าห์ปิดแอร์ปิดพัดลมตั้งห้องแล้วแท้ๆ แต่ดูเหมือนห้องพักของผมมันจะเย็นเอง ธรรมดาก็เย็นอยู่แล้วพอเจออากาศเดือนธันวาแบบนี้เข้าไป ผมไม่อยากออกไปไหนเลย ผมกระชับเสื้อกันหนาวตัวใหญ่คุมกายของตัวเอง พี่ใหญ่เมื่อไหร่จะกลับน่ะ จะสอบแล้วแท้ๆยังไปกินเหล้าอีก เฮ้อ …
ผมหยิบโทรศัพท์ที่พี่ใหญ่ให้ยืมแทนเครื่องเก่าที่เพิ่งพังไปเพราะผมทำมันหล่นจากระเบียงขึ้นมาดูไปปรากฏไลน์ ข้อความ หรือสายเรียกเข้าสักสายเลย ผิดปกติสุดๆ ปกติพี่ใหญ่จะไลน์มาบอกนี้หน่าว่ากำลังทำอะไรอยู่ นี้ก็ตี 2 ล่ะร้านเหล้าน่าจะปิดแล้วนี้หนา …
ตื๊ดดดดดดดดดดดด ตื๊ดดดดดดดดดดด … ขอโทษค่ะไม่มีสัญญาณจากเลขหมายที่คุณเรียก …$%^$^&$$#%ติดต่อไม่ได้งั้นหรอ เกิดอะไรขึ้นรึเปล่านะ ผมพยายามติดต่ออยู่หลายครั้งแต่ก็ไม่เป็นผลผมมีเบอร์พี่โย่งก็จริงแต่ไม่กล้ารบกวนเค้า เป็นห่วงจัง ผมเม้มปากก่อนจะสูดหายใจเข้าลึก เอาล่ะมันคงไม่น่ากลัวมากเท่าไหร่หรอกมั้ง!
“เดี๋ยวปังมานะเล็กเสาร์”
“อ้าวจะไปไหนอ่ะปังปัง”เล็กร้องห้ามผมแต่ผมไม่ได้ตอบเพราะมัวแต่เป็นห่วงพี่ใหญ่รีบหยิบของและเดินออกมา
มีอยู่ครั้งนึงตอนคบกันใหม่ๆพี่ใหญ่พาผมไปกินเหล้าด้วยที่หอพี่โย่ง แต่เค้ากลับห้ามผมไม่ให้กินเพราะบอกเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ ผู้ใหญ่จะตับแข็งตายน่ะสิ เชอะ พี่โย่งเล่าวีรกรรมสมัยพี่ใหญ่ปีหนึ่งให้ฟังว่า ตอนนั้นเป็นครั้งแรกที่พวกเขาไปกินเหล้าด้วยกัน และพี่ใหญ่เมามาก ผมไม่รู้ว่าเมาได้ยังไงเห็นตอนนี้กินอย่างกับน้ำแบบนั้น และกำลังป๊าปิบปั๊บกับผู้หญิงอยู่ในห้องน้ำแฟนผู้หญิงมาจากไหนไม่รู้ ต่อยกับพี่ใหญ่สะบั่นร้านแทบพัง พี่ใหญ่โดนเย็บที่หัวไปตั้ง 5 เข็ม แต่คู่กรณีเข้าโรงพยาบาลเลย เป็นเรื่องเป็นราวขึ้นศาลกันด้วย เป็นห่วงจัง ถ้าเป็นแบบนั้นอีกจะทำยังไง
.
.
.
ผมกลืนน้ำลายอึกใหญ่เข้าคอเพราะรู้สึกคอแห้งเมื่อมายืนอยู่ในซอยย่านผับที่พี่ใหญ่มาประจำ ซวยล่ะสิ … ลืมคิดไปเลยว่าเราไม่รู้ว่าพี่ใหญ่ อยู่ร้านไหน …
วูบ … “นะ นะ หนาวอ่ะ …” แค่ลมพัดมาวูบนึงผมก็สะท้านแล้ว ดูท่าเสื้อที่ผมพกติดตัวมาด้วยจะบางเกินไปล่ะมั้ง ไขมันที่มีอยู่ไม่ได้ช่วยอะไรเลยง่ะ งักๆๆๆ
“น้องปัง”
“อ่ะ … พี่มายส์สวัสดีครับ” ผมหันไปยกมือไหว้พี่มายส์เจ้าของฟิตเนส แอ๊ะ … มากับสาวด้วย กิกิ
“มาทำอะไรเนี้ย มาคนเดียวหรอ น่าสงสารๆ อ่อนี้ก้อย เมีย โอ๊ย! แฟนพี่จ้า” พี่ก้อยยิ้มให้ผมหลังจากฟาดคอพี่มายส์ไปหนึ่งที ผมเลยยกมือสวัสดีเค้าแทนคำพูด
“น่ารักดีเนอะ แต่เสียดายอ้วนไปนิดนึง” ผมแอบเหงื่อตก ถ้าจะกระซิบกันเบาๆนิดนึงก็ได้นะครับแหม
“ก็พูดไป แต่ก่อนอ้วนกว่านี้อีกนะ”
“เอ่อ … ผมว่าผมไปก่อนนะครับ” ผมขอตัวดีกว่าไม่งั้นคงได้ยินเสียงกระซิบที่จริงใจมากที่สุดในโลกไปมากกว่านี้
ผมงงงวยเมื่อลองนับร้านเหล้าเท่าที่ตาเห็นในซอยนี้ มันมีไม่ต่ำกว่า 5 ร้านเป็นร้านใหญ่ๆทั้งนั้นมีหอพักอยู่ปะปาย คึกคักปาจิงโกะมาก ต่างจากซอยที่ผมอยู่ที่ไม่มีร้านเหล้าแม้แต่ร้านเดียว เงียบมากเวลากลางคืน ก่อนอื่นลองโทรหาพี่ใหญ่ก่อนดีกว่า … เอ๊ะ เอะ เอ๊ะ! ผมลืมเอาโทรศัพท์มาอ่ะ … แง๊ม เอาเถอะ ร้านแรกก่อนเลยแล้วกัน … ว่าแต่ทำไมในซอยนี้ร้านเปิดเกินเวลานะ ….
“น้องร้านจะปิดแล้วนะ … ว่าแต่มาคนเดียวหรอไม่เคยเห็นหน้า แก้วเดียวไงไปแล้วม้าง ฮ่าๆๆๆๆ” ยังไม่ทำอะไรเลยแค่มายืนหน้าร้านเองนะ ทำไมต้องพูดแบบนี้ด้วยไม่เข้าใจเลย ผมก้มหน้าไม่กล้าสบตาคนที่พูด น่ากลัวจัง
“ผะผมมาหาคนครับ พี่ใหญ่มาที่นี้รึเปล่าครับ ตัวสูงๆหน้าดุๆ … อ่ะ ผมไม่กินครับ” ผมร้องลั่นเมื่ออยู่ๆเค้าก็ยื่นแก้วเหล้ามาให้ผม
“เอาหน่อยน๊า ชีวิตจะได้ดี เฮ้ยพวกมึงจับมันดิ” เค้าเรียกพวกออกมาด้วยอ่ะ ทำไมต้องจะทำร้ายผมด้วยอ่ะ เค้าพากันจะเข้ามาตะลุมบอลผมอ่ะ ผมถอยหลังจะวิ่งแต่พอหันไปก็มีอีกคนดักทางผมไว้อ่ะ เดอะช็อกเกิ๊น!!!
“มะ ไม่เอาอ่ะ ไม่เอา อื้ออออออ”
“โอ้ย มึง!!!!”
“ขะ ขอโทษครับ” ผมร้องขอโทษลั่น ผมไม่ได้ตั้งใจสะบัดแขนไปโดนหน้าเค้าอ่ะ ฮือ ดูหน้าเค้าดิ ดูหน้าเค้า โหดอ่ะ จะชกผมแล้วใช่ไหมอ่ะ แงงงงงงงงงงงง ง ผมไม่ได้ตั้งใจอ่ะ กะ ก็เค้าบังคับผมอ่ะ
“จับมันดิ ยืนรอพ่อมึงตัดริบบิ้นไง” อ๊ากกกกกกกกกกกกก ผมปัดแขนใส่พี่คนที่ขวางทางอยู่และรีบวิ่งออกมา คนในซอยมองผมกันใหญ่ คงสงสัยกันว่าคนบ้าอะไรวิ่งจ๊อกกิ้งตอนจะตี 3 ใช่มะๆๆๆๆ แต่เปล่าเลยผมกำลังจะโดนกระทืบครั้งแรกในชีวิตอ่ะ หืออออออออออ อ
“พี่ใหญ่!!!!! พี่ใหญ่ อยู่ไหนอ่ะ พี่ใหญ่!!!!!!!!!” ผมแหกปากลั่นไม่สนใจใครจะหลับจะนอน ก็ดีกว่าที่จะโดนกระทืบล่ะกัน คนในร้านเหล้ามองผมเป็นตาเดียว บางคนก็หัวเราะบางคนก็ตกใจแต่ไม่มีใครช่วยผมสักคน ใช้สิผมมันไม่น่ารักนี้ ถ้าเป็นผู้หญิงน่ารักๆคงปรี่เข้ามาช่วยกันเลยใช่ไหมล่ะ
“อ๊ะ!” สะ สะ สะดุดฝุ่นอ่ะ …
โครม!!!!
“อูย พื้นยุบไหมว่ะ ” จะร้องล่ะนะถ้าล้อผมอีกคำนึงอ่ะ ผมเม้มปากเมื่อได้ยินหนึ่งในนั้นพูดขึ้นท่ามกลางเสียงหัวเราะ ตลกมากหรือไงที่เห็นคนหน้าคว่ำเนี้ย เจ็บจมูกอ่ะ …
“อ่ะ” ผมร้องขึ้นเมื่อเค้าจิกผมขึ้นไปจากพื้นที่ผมนอนคว่ำหน้าอยู่ จะ เจ็บอ่ะ ผมไม่กล้าแม้แต่จะลืมตามองคนใจร้ายตรงหน้า ฮึก พี่ใหญ่อ่ะ พี่ใหญ่อยู่ไหน ใครก็ได้ช่วยผมหน่อย
“ไงมึง แสบนักนะ อ้วนและยังไม่เจียมอีก กูอุตส่าห์เลี้ยงเหล้าเสือกหยิ่ง งั้นแดกตีนแทนแล้วกันนะ”
“เฮ้ย น้องปัง!!!!” ผมรู้สึกตัวเองถูกกระชากหน้าอกอย่างแรง อาจจะเป็นเพราะว่าไอ้ผู้ชายคนนี้กระชากมือออกไปก็ได้ ดีนะเสื้อผมไม่ขาด ผมรีบตามองแต่แล้วก็ต้องช็อกเมื่อร่างของพี่มายส์ปลิวละลิวมากระแทกผมจนคว่ำไปทั้งคู่ โอ้ย จะ จะ เจ็บๆๆๆๆ
“กรี๊ดดดดดดดดดด”เสียงพี่ก้อยกรี๊ดลั่นทำให้ผมได้สติ หันไปมองพี่มายส์ที่ตอนนี้แอ้งแม้งอยู่ข้างๆผมเรียบร้อย … กล้ามพี่ไม่ได้ช่วยอะไรเลยครับผม
“ไงไอ้อ้วน พวกมึงนี้กากสัตว์หมา หึหึ คราวนี้ก็ตามึงล่ะ” ผมกลั้นหายใจตาค้างมองคนที่กำลังจะต่อยผมอยู่มะลอมมะล่อแล้ว ประสบการณ์ครั้งล่าสุดผมโดนต่อยทั้งๆที่โดนรังแกก่อน ช่างเป็นประสบการณ์วันคริสต์มาสที่ดีจริงๆขอบคุณซานต้า ประชดนะ นี้ผมประชด!
“ละ ละ ลูกพี่”
“อะไรของมะ มึง … ถะ ถอยเด้!!!” อะ เอ๊ … พวกเขาจะไปไหนกันอ่ะ …ล่ะ แล้วผมควรทำยังไงต่อ
“อะอูยยยยย น่าอายชะมัด โทษทีนะน้องปัง โอ้ยอย่าตีสิก้อย” พี่ก้อยไม่สนใจตีพี่มายส์ใหญ่ผมเอ๋ออยู่ไม่รู้จะทำยังไงเลยได้แต่ขอบคุณแล้วขอบคุณอีก ว่าแต่เมื่อกี้คนพวกนั้นหนีอะไรกันอ่ะ เค้ากลัวผมหรอ …
“ลุก” แอ๊ะ … เสียงคุ้นๆ
“จะนั่งอีกนานไหม บอกให้ลุก!!!” ผมลุกพรึบทันที พี่มายส์ตกใจพลอยลืมความเจ็บลุกตามผมไปด้วย พี่ใหญ่แน่ๆเลยคนที่น่ากลัวแบบนี้มีพี่ใหญ่คนเดียว
“หันมา!!!”
“คะ ครับ…” ผมว่าเสียงอ่อยก่อนจะค่อยๆหันไปมองพี่ใหญ่ที่ยืนทำหน้าเข้มมองผมเหมือนจะฆ่าให้ตายอยู่มองได้ไม่กี่วินาทีก็แพ้ต้องหลบสายตาอยู่ดี นะ หนาวแล้วอ่ะ เมื่อกี้ยังร้อนอยู่เลย …
“มาที่นี้ได้ยังไงและไอ้หมอนี้เป็นใคร ทำไมไอ้พวกนั้นถึงไล่กระทืบมา” เออนั้นสิ ผมลืมไปเลยว่าผมมาที่นี้ทำไม โดนไล่ทืบหน่อยเดียวเอง
“เอ่อ …”
“ไอ้เล็กบอกนายรีบออกมาเลยลืมโทรศัพท์หมายความว่ายังไง ”
“…”
“อย่าช้ารีบตอบ ก่อนที่ฉันจะโมโหมากกว่านี้”
“… ผะ ผม”
“พี่ชื่อมายส์เป็นเจ้าของฟิตเนสที่น้องปังไปบ่อยๆส่วนนี้ก้อยแฟนผม ไม่ทราบว่าน้องคือ …”
“ผัวมัน”
“อ่ะ …” ไม่แค่พี่มายส์กับพี่ก้อยที่ปากค้างนะ ผมเองก็ทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน บ้าจริง ยังไม่ได้เป็นสักหน่อย
“เอ่อ… หรือครับ ฮ่าๆๆๆ แหมดีจริงๆน้องปังมีผะ แฟนน่าเกรงขามขนาดนี้ งั้นพี่ขอตัวก่อนนะครับ ไปนะน้องปัง ” แล้วพี่มายส์ก็หายไปกับสายลม เหลือให้ผมยืนประจันกับซาตานแทนที่จะไปนอนฝันถึงแซนต้า… เห็นนิ่งๆแบบนี้ …เค้าโกรธมากเลยนะ
.
.
.
“จะบอกได้หรือยังว่าไปที่นั้นทำไม”
ผมก้มหน้ามองนมเย็นกับเค้กชิ้นโตที่พี่ใหญ่สั่งมาให้ นี้เค้ากำลังลงโทษผมอยู่ใช่ไหมล่ะพามาร้านขนมหวานที่เปิด 24 ชั่วโมงขนาดนี้ ขนมที่นี้อร่อยมากเล็กเคยพาผมมาเลี้ยงฉลองที่ผมน้ำหนักลงครั้งนึง แต่ตอนนั้นผมได้รับอนุญาตให้กินแค่เค้กชาเขียวโลว์แฟตเท่านั้นแต่ตอนนั้นอร่อยละมุนลิ้นมากและคิดดูสิเค้กช็อกโกแล็ตเยิ้มตรงหน้าจะอร่อยขนาดไหน …แถมบรรยากาศไฟสีเหลืองนวลกับกลิ่นขนมปังที่ลอยตะลบอบอวนไปทั่วทั้งร้านมันก็ทำให้ความอยากอาหารผมเพิ่มขึ้นด้วย ยะ อยากกินอ่ะ
“พี่ครับ ขอเค้กทั้งร้านอย่างล่ะชิ้น”
“ดะ เดี๋ยวครับ! พอแล้วครับพี่ใหญ่ คุยกันดีๆเถอะ” ผมร้องห้ามทันที จะทำลายตบะผมให้ได้ว่างั้นเถอะ … ใจพี่นี้โหดร้ายมากนะ
“งั้นก็บอกมาว่าไปที่นั้นทำไม ห้ามตะกุกตะกักด้วย” แง่ม … ดุจังเลยนะ
“ผมเป็นห่วงพี่ใหญ่ … ผมเลยออกไปตามกลัวพี่จะมีเรื่องมีราว”
“ตัวเองเลยมีเองว่างั้น”
“อย่าตอกย้ำสิ”
“หึหึ โอเค อภัยให้ แต่ที่หลังห้ามมาที่ซอยนี้อีก เข้าใจไหม” ผมพยักหน้าและก้มหน้าลงไปแอบยิ้มคนเดียว เค้าไม่โกรธผมล่ะ …
“งั้นเรากลับกันดีกว่านะครับ เอาเค้กไปฝากเล็กแล้วกันเนอะ พี่ครับคิดงะ …อะไรครับ” ผมงงเมื่อพี่ใหญ่ชูกล่องเค้กกล่องใหญ่ขึ้นมาให้ผมดู … เค้าไปสั่งมาตั้งแต่เมื่อไหร่ล่ะ
“นี้ของตัวเล็ก นั้นน่ะของนาย กินให้หมดห้ามเหลือ”
“ผะผม … อ่ะ ยะ อย่า …อื้อ อร่อยจัง” และแล้วผมก็ถูกพี่ใหญ่บีบปากตักเค้กใส่ปากผมจนหมด
จนลืมไปเลยว่าเล็กห้ามอะไรผมไว้ ผมจำได้แค่ว่า พี่ใหญ่ป้อนขนมผมกับมือ ผู้ชายคนที่หน้าดุแค่มองหน้าจิ๊กโก๋ก็วิ่งแบบเค้า … จะมีมุมอ่อนโยนกับเด็กอ้วนอย่างผมด้วย… ปีนี้คงเป็นคริสต์มาสที่ผมมีความสุขที่สุดแล้วล่ะครับ …
“ปีใหม่ไปเที่ยวภูเขากันนะ” ผมยิ้มให้ก่อนจะก้มลงกินเค้กชิ้นที่สองที่พี่ใหญ่เอามาวางไว้ตรงหน้า … อร่อยจังเลย มันละมุนเหมือนความรู้สึกที่ผมมีกับพี่ใหญ่เลย…
.
.
.
31 ธันวา พรุ่งนี้ก็วันขึ้นปีใหม่แล้วหลังจากที่การสอบและกิจกรรมทุกสิ่งทุกอย่างผ่านพ้นไป พวกผมพากันแพ็กกระเป๋าเดินทางเพื่อมุ่งหน้าเอาตัวไปแอ้งแม้งที่ยอดเขา เล็กตื่นเต้นมากตื่นตั้งแต่ตี 3 มาเขย่าผมที่เพิ่งนอนได้ชั่วโมงเดียว ผมไม่ได้ตื่นเต้นนะ เปล่าเลยยยยยยยย สุดท้ายก็ต้องมานอนคอตกกันในรถ ผมนั่งคู่กับพี่ใหญ่ที่ทำหน้าที่ขับรถ ส่วนเล็กและเสาร์ก็อยู่เบาะด้านหลัง พวกพี่โย่งอีก 4-5 คนก็ขับรถตามกันมา ทั้งรถเงียบกริบมีแค่เสียงคลอของเพลงคลาสสิกที่พี่ใหญ่เปิด อาจจะเป็นเพราะเล็กกับเสาร์หลับก็ได้ ผมแอบเหลือบมองพี่ใหญ่ … ผมเค้าเริ่มยาวแล้วนะ หลังจากที่เจอหันครั่งแรกในลุคสกินเฮดหนวดอ่อนๆเหนือริมฝีปากก็ทำให้เค้าดูเข้มขึ้นด้วย วันนี้เค้าแต่งลุคสบายๆเสื้อยืดสีขาวกับกางเกงสามสวนสีดำ สวมแว่นกันแดดRayBanไม่น่าเชื่อนะที่คนแต่งตัวธรรมดาๆแบบนี้จะดูดีขนาดนี้ได้ ไม่เหมือนผมที่เล็กจับแต่งตัวซะเวอร์แต่ก็ไม่ได้ครึ่งของพี่ใหญ่
“มองอะไร หิวเหรอไง”
“ปะ เปล่าครับ”
“อีกนานกว่าจะถึง ข้าวก็ยังไมได้กินแวะก่อนแล้วกัน” เค้าพูดเองเสร็จสรรพ ก่อนจะโทรหาพวกพี่โย่งและแวะปั๊มที่ใกล้ที่สุดทันที ปั๊มค่อยข้างใหญ่เลยมีของกินหลายร้าน พี่ใหญ่พาผมไปนั่งในร้านข้าวขาหมู เล็กนี้โมโหมากๆ เพราะเถียงกันอยู่จะให้กินก๋วยเตี๋ยวแต่สุดท้ายก็ต้องยอมพี่ชาย
“เอาขาหมูไม่เอาหนังสองที่ครับ”
เล็กชิงสั่งก่อนทันทีที่เข้าไปในร้านยังไม่ทันได้นั่งเลยด้วยซ้ำและหันมาย่นปากใส่พี่ใหญ่ เค้ายักไหล่ก่อนจะผลักผมให้นั่งลงด้านในสุดตัวเค้าก็นั่งข้างๆผม ตัวเล็กรีบวิ่งมานั่งตรงข้ามผมโดยมีเสาร์เดินส่ายหัวอย่างเอือมระอามานั่งข้างๆ
“แหมไอ้ห่า ร้อยวันพันปีไม่เคยกินข้าวขาหมูนี้คิดยังไงมากินว่ะ”พี่ซิ่งที่เพิ่งมาถึงเดินเข้ามาพร้อมกันก่อนจะเอ่ยปากถามขึ้น
“พาเด็กมาขุน” ขี้แกล้ง >////<
“ไม่!!!” เล็กว่าออกมาเสียงดัง
สมน้ำหน้า คิกๆ แล้วทุกคนก็เริ่มสั่งอาหารกันมาโดยพี่ใหญ่สั่งหนังมาเต็มที่พร้อมไข่อีกลูกใหญ่ๆ โดยที่จานของผมมีแค่ข้าวกับหมูแห้งๆน้ำอีกนิดหน่อย เค้ามองหน้าผมก่อนจะสลับจานเอาจานของไปกินหน้าตาเฉย เล็กไม่ยอมแพ้รีบคว้าจานผมไปและเอาจานของตัวเองมาวางให้ผม พี่ใหญ่จิ๊ปากก่อนจะพูดขึ้นเบาๆ
“เรื่องมากฉิบ”
“เหอะ ตัวเองนั้นแหละเรื่องมาก”
“เล็กกินข้าว” เล็กทำตัวไม่น่ารักจนเสาร์ต้องดุบ้าง น่าแปลกที่เล็กได้แต่ทำจมูกย่นใส่แต่ยอมหันกลับมากินข้าวตัวเองที่หนังหมูเต็มไปหมด … คราวนี้ล่ะ เล็กได้อ้วนแทนผมแน่ๆ
เราออกเดินทางกันต่อโดยพี่ใหญ่ไม่ลดละความพยายามโดยการซื้อของกินมาเพียบ แต่ผมก็ชิงหลับไปเสียก่อนตื่นขึ้นมาก็ไปถึงเขาใหญ่กันโดยสวัสดิ์ภาพในตอนบ่ายๆ กว่าจะขึ้นเขาเพื่อไปกางเต็นท์อีก ก็เกือบค่ำกันพอดี ดีที่เราได้ที่ที่ค่อนข้างเงียบเพราะรู้มาว่าพี่แนนพี่สาวคนสวยของผมมีเส้นมีสายทำให้เราได้ทำเลดีกว่าเพื่อนเลย เรากางเต็นท์กันโดยพี่ใหญ่นอนกับผมเล็กนอนกับพี่แนน ส่วนคนอื่นๆก็คละๆกัน ตอนแรกเล็กเถียงพี่ใหญ่ใจแทบขาดจะนอนกับเสาร์ให้ได้ แต่พี่ใหญ่ดูเหมือนจะแอบห่วงน้องเหมือนกันแกล้งทำหน้ามึนไม่สนใจอยู่ดี ถึงเล็กจะไม่พอใจแต่ก็ยอมเชื่อฟังแต่โดยดีผมล่ะแอบสงสัยทำไมเล็กถึงเชื่อฟังเสาร์นัก ถ้าเป็นเมื่อก่อนจะทั้งลั่นไม่เชื่อฟังกว่านี้แน่นอน หึหึ หายซ่าซะแล้วมั้งแมวป่า
มื้อค่ำวันนั้นพวกพี่ๆเค้าเอาไก่สดที่เตรียมมามาย่างให้เหมือนในหนังแต่ไง๊ไม่รู้ไหม้ซะจนกินไม่ได้เลยต้องนั่งกินมาม่าแทน เสียดายของมากจริงๆ เรานั่งล้อมวงกันเล่าเรื่องอดีตของแต่ล่ะคน ยิ่งของพี่แน็กนี้ฮาสุดเมื่อเค้าเล่าวีรกรรมตอน ม. 6 ที่เค้าไปจีบลูกอาจารย์และโดนสามีของอาจารย์หรือพ่อของเด็กคนนั้นไล่กระทืบเอา สุดท้ายก็ต้องขอโทษขอโพยกันยกใหญ่ ของพี่แนนก็แสบพอกัน ตอน ม.6 คือแสบมากๆหนีเรียนปีนรั้วโดนรั้วเกี่ยวกระโปรงขาดไม่พออาจารย์มาเห็นโดนเรียกผู้ปกครองด้วย ผมหัวเราะกับตัวเล็กจนกรามจะค้าง พี่ใหญ่เอาแต่นั่งดีด กีตาร์เงียบๆอยู่ข้างๆผม อากาศข้างบนเขาค่อนข้างหนาวมากผมเลยต้องซุกตัวอยู่ในเสื้อกันหนาวตัวใหญ่มีถุงมือและหนวกพร้อมแถมเล็กยังเอาผ้ามาห่มเราสองคนไว้แถมยังกอดซุกผมไว้เหมือนลูกแมวตัวน้อย
“มาๆๆๆๆ มากินเหล้ากัน น้องปังกับน้องเล็กเอาแบบผสมเปปซี่แล้วกันเนอะ” พี่โย่งวิ่งไปหยิบเสาร์ออกมาจากเต็นท์ผมเม้มปาก บางทีผมก็อยากลองเหมือนกันนะว่ารสชาติของเหล้านี้มันจะเป็นยังไง เห็นพี่ใหญ่กินได้กินดี คงอร่อยน่าดู
“ไม่ ห้ามให้ไอ้เด็กสองคนนี้กิน”
“โห่ อะไรว่ะใหญ่นิดๆหน่อย แก้หนาว”
“บอกไม่ก็ไม่ไง” ดูท่าผมจะอดแล้วล่ะ เฮ้อ
“ขี้งก” เล็กบ่นหงุงหงิงอยู่ในผ้าห่ม
ผมหัวเราะแอบเห็นด้วยในใจ และสุดท้ายผมกับเล็กก็ได้แต่มองพี่ๆกับเสาร์เค้านั่งกินเหล้ากันเพลินเลย สุดท้ายก็ไม่ไหวขอตัวไปนอนก่อน สรุปคืนนั้นเล็กนอนกับผมไปโดยปริยาย
.
.
.
“ปัง ปัง …” ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึกเมื่อเสียงของพี่ใหญ่ดังขึ้นห้างหู … ทำไมเป็นพี่ใหญ่ล่ะแล้วเล็กไปไหน
“เล็กล่ะครับ”
“ไปนอนเต้นท์อื่นแล้ว … หนาวไหม” พี่ใหญ่ถามขึ้นก่อนจะรวบผมเข้าไปก่อน ผ้าห่มถูกบรรจงคุมกายของเราทั้งสองเอาไว้ ผมซุกตัวลงกับอกหนาของพี่ใหญ่ ไม่หนาวเลยครับ อบอุ่นมาก
“กี่โมงแล้วครับ”
“จะตีหนึ่งแล้ว”
“ไม่ทันเคาท์ดาวน์เลย พี่ใหญ่เอาแต่กินเหล้า”
“หึหึ ไม่สำคัญหรอก … งั้นเรามาเคาท์ดาวน์กันเองไหม” ผมเงยหน้าขึ้นมาเอียงคอมองเค้าแต่แล้วยังไม่ทันจะรู้สึกตัวเต็ม
ที่
“10”
เค้าก็ก้มลงมาจุ๊บเล็กๆที่ริมฝีปากผม
“9”
เค้าหอมเบาๆที่แก้มของผม
“8”
เค้าหอมเบาๆที่แก้มของผมอีกข้าง
“7”
เค้าจุ๊บหน้าผากของผม
“6”
เค้าจุ๊บที่เปลือกตาข้างซ้าย …
“5”
ที่เปลือกตาข้างขวา
“เหลืออีก 4 ที ทำบ้างสิ” ผมอมยิ้มก่อนจะบ่นงึมงำในลำคอ … เมื่อกี้ผมแทบไม่รู้สึกตัวด้วยซ้ำ แต่ในเมื่อพี่ใหญ่ขอ ก็ได้แหละ … เขินอ่ะ
ผมเอื้อมตัวยื่นหน้าเข้าไปจุ๊บที่หน้าปากพี่ใหญ่เบาๆ พี่ใหญ่เหยียดยิ้มก่อนจะเอ่ยออกมาท่ามกลางความหนาวเย็นเบาๆ
“4” เค้าชี้แก้มขวาของเขาต่อ ผมพยักหน้าอย่างเขินๆก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปหอมแก้มของเขาเบาๆ
“3” ผมพูดขึ้นบ้าง พี่ใหญ่ชี้แบบเดิมกับแก้มด้านซ้าย … ผมเองก็ทำแบบเดิมเหมือนกัน
“2” เค้าพูดและชี้ที่ริมฝีปากของเค้า … ผมยิ้มเขินๆก่อนจะบิดตัวไปมาเล็กๆ เค้าหัวเราะก่อนจะยื่นหน้าเค้ามากระซิบเบาๆ
“1 สวัสดีปีใหม่นะหมูแดง”
รสชาติของเหล้ามันเป็นแบบนี้นี้เองใช่ไหม … สวัสดีปีใหม่ครับพี่ใหญ่ อย่าดุผมมากนักนะครับ …
ถึงแม้เราจะไม่ทันเคาท์ดาวท์เหมือนคู่อื่นๆ ถึงแม้จะไม่ได้ตื่นขึ้นมาดูพระอาทิตย์ตอนเช้าพร้อมๆกันเพราะพี่ใหญ่ตื่นสาย แต่ … ยังไงผมก็เชื่อว่า ผมจะไม่มีทางปล่อยมือของพี่ใหญ่ก่อนแน่นอน ถึงแม้จะไม่ได้เกินขึ้นจากความรักตั้งแต่แรก … แต่ผมก็พร้อมที่จะเชื่อมั่นและดูแลความรักของผมให้อยู่แบบนี้นานๆ ถ้าวันไหนพี่ใหญ่ไม่รักผมแล้ว ก็ขอให้เป็นเค้าที่เป็นฝ่ายเดินจากผมไป ไม่ใช่เกิดจากผมแน่นอน …
Merry Christmas ครับ … จากปังปัง …
=======================
Merry Christmas ล่วงหน้าจากคนเขียนเหมือนกันจ้า
เดี๋ยวมาสวัสดีพี่ใหม่อีกรอบรีบเอาตอนพิเศษมาลงกลัวไม่ทัน ฮ่าๆๆๆๆๆ
มีความสุขกันมากๆนะค่ะ เจอกันตอนหน้าจ้า
ห้องเก็บนิยาย pa_pa
โพลล์
หัวข้อ: {ปิดพรีออเดอร์}º●Not Fat อ้วนไม่รักงั้นผอมก็ได้!!!●º 13/08/59 P.63 END (อ่าน 550894 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก