Not Fat
{CH 24 ดีหรือร้าย? }
“ไอ้บ้า ๆ ๆ ๆ ฮึ้ยยยยยยย นิสัยเสีย!!!!”
ผมหันไปมองตัวเล็กที่เดินบ่นเข้ามาในห้องปั้น ผมกำลังฝึกขึ้นรูปปูน ตามแบบปูนปั้นที่อยู่กลางห้อง ดีนะที่ช่วงนี้เป็นช่วงพักเลยมีแค่ผมอยู่ในห้องคนเดียว ช่วยไม่ได้นี้ผมไม่เก่งเหมือนคนอื่นๆ แต่ไม่รู้สิ ผมไม่รู้สึกเสียใจที่เลือกสาขานี้เลยเรียนไปเรียนมาก็สนุกดีถึงจะเน้นปฏิบัติงานฝีมือ มีวิชาการนิดๆหน่อยๆ สบายใจดีเหมือนกันจนผมเกือบลืมสนิทไปเลยว่าผมเข้ามาที่นี้เพราะอะไร ลืมไปเลยว่าผมเคยชอบใคร …เฮ้อ เอาไว้ก่อนๆ ตอนนี้ผมสนใจเล็กก่อนดีกว่า ดูท่าจะอารมณ์เสียหนัก หน้ายู่เชียว
“เล็กมีอะไร” ผมวางมือจากการปั่นหันมาถามเล็กที่นั่งหน้ายู่ตาแดงหน้าแดงอยู่
“ก็ไอ้บ้าเสาร์น่ะสิ นิสัยไม่ดี แง่ม มันบอกให้เล็กกินผัก ผักบ้าผักบออะไรเล็กไม่อยากกิน ก็ขู่โน้นขู่นี้อยู่ได้ เล็กเลยหนีมา”
“ไอ้เล็ก ไอ้แมวป่า!!!” นั้นไง คู่กรณีมาแล้ว ผมส่ายหัวเมื่อเล็กขู่ฟ่อๆมาหลบข้างหลังผม เอานะ คนนึงเหมือนหมาบ้าอีกคนแมวป่า เอ้อ เข้ากันดี
“ไอ้ชินโด มึงปล่อยกู แม่งกวนตีน กูบอกให้แดกไม่แดกไม่แดกไม่ว่าเสือกเอายัดใส่ปากกู น่ารักๆหงุงหงิงๆ กูไม่ว่า แต่แม่งยัดเข้ามาและตบหัวกูซ้ำ!!!! พ่องมึงงงงงงงงง”
ชินโดพยายามห้ามปรามเสาร์ไม่ให้พุ่งเข้ามาหาตัวเล็กที่ขู่ไม่เลิก … ร้ายนักนะ ตบหัวเค้าด้วยหรอ ผมจำได้ว่าเสาร์ไม่ชอบให้ใครตบหัวตอนมัธยมนะ ต่อยปากแตกเลยว่าแล้วก็ขนลุก นึกถึงหมัดรุ่นๆแบบนั้นแล้วหน้าสะเทือนแทน … แล้วถ้าเล็กโดนเข้าไปคงกระเด็นไปไกลแน่ๆ
“ใจเย็นๆไอ้เสาร์”
“แม่งปล่อยกูดิ” เสียดายที่ชินโดตัวบางไปนิดถูกปัดไปพ้นทางอย่างงายดาย ไอ้เสาร์เดินก้ามสามขุมเข้ามา เฮ้ยๆๆๆๆๆ งานเข้าแล้วววววว
“เดี๋ยวๆ เสาร์อย่าเพิ่ง เอะ ตัวเล็ก ” ผมพยายามห้ามแต่อยู่ๆเล็กก็โผล่ออกมาจากหลังผม อ๊ากกกก เดี๋ยวโดนชกกกกกกกกกกกก ไม่ทันแล้วอ่ะ เล็กไปยืนตาแดงหน้าตาโหดอยู่ข้างหน้าไอ้บ้าเสาร์แล้ว
“ไอ้บ้า!!!จะเอาช่ะ อ่ะ อือออออ!!!!” ผมจะถลาเข้าไปห้าม แต่ต้องชะงักเมื่อ … จะ จูบกันเฉยเลยอ่ะ อ๊ากกกก ผมเอามือปิดตาก่อนจะมุดๆไปนั่งที่โต๊ะ หันหน้าเข้ากำแพง ฮือออออออ เขินอ่ะ
“อ่ะ ปล่อยนะ อื้อ ไม่เอาแล้ว ไม่ไปๆๆๆๆๆ” เสียงเล็กไกลออกไป ผมค่อยๆหันไปมองปรากฏเห็นว่าเล็กถูกไอ้บ้าเสาร์แบกขึ้นบ่าไปเรียบร้อย … ฮื้อออออ หน้าผมจะระเบิดแล้วอ่ะ
“รุนแรงเนอะคู่นี้”
“ชะ ช ใช่ เอ่อ ปังขอตัวทำของตัวเองต่อนะ” ผมพูดถึงปูนปั้นที่กำลังทำอยู่ ชินโดหัวเราะก่อนจะเดินตามผมมาด้วย
“ปังกินอะไรรึยัง”
“ยะ ยะ ยังเลยว่านี้เสร็จแล้วจะไปกินน่ะ” ผมขยับปากให้พูดชัดๆไม่ได้อ่ะ มันตื่นเต้นเกินไปอ่ะ ดูดกับจ๊วบๆเลยอ่ะ แงงงงงง ภาพมันติดตาล่ะ
“อ่า จะเข้าเรียนแล้วนะ นี้ชินมีขนมติดอยู่กินก่อนนะ”
“มะ ไม่เป็นไร” ผมว่าก่อนจะเริ่มเปิดเครื่องปั้นทำต่อ
“กินหน่อยสิ ดูปังผอมๆไปนะ ระ เราป็นห่วง”
ปัง! ผมสะดุ้ง หันไปมองหน้าประตู พี่ใหญ่เดินเข้ามาพร้อมกับไม้หน้าสามมัดใหญ่ๆ … เอ่อ … ถือมาทำไมครับไม้เยอะแยะขนาดนั้น แถมหน้ายังโห๊ดโหด มีใครไปทำอะไรให้รึเปล่าน่ะ
“กินซะ” พี่ใหญ่โยนขนมปังแบบเดียวกับของชินโดมาให้ผมบนโต๊ะปั่นส่วนตัวเองก็ไปนั่งอยู่ที่นั่นด้านหลัง ผมหันไปมองก่อนจะรู้สึกบรรยากาศแปลกๆ ทำไมพี่ใหญ่ถึงปล่อยรังสีออร่าสีดำออกมาอีกแล้ว ฮือออ ทั้งพี่ทั้งน้องน่ากลัวพอกันเลย
“เราไปก่อนนะปัง สวัสดีครับพี่ใหญ่”
“ดะ เดี๋ยวสิชินโด” ผมร้องเรียก
รีบไปไหนอ่ะ ผมยังไม่ได้ขอบคุณเลย ผมมองขนมปังสองอันที่วางอยู่ข้างกันและถอนหายใจเฮือกใหญ่เดินไปซิงค์ล้างมือข้างๆห้อง ก่อนจะเดินกลับมาถือขนมปังเดินไปหาพี่ใหญ่ที่นั่งฟังเพลงอยู่ พอเดินเข้าไปไกลเค้าก็เหลือบมามองผมแต่ก็ไม่ได้สนใจผม … ผมทำอะไรผิดรึเปล่า
“พี่ใหญ่แบกไม้มาทำอะไรหรอครับ”
“เอามาตีหัวหมา”
“ …”เอิ่ม สงสารหมาอ่ะ โดนตีตั้งหลายอัน
“กินให้หมด อันนี้กูกินเอง”
“เอ่อ … โมโหอะไรผมรึเปล่าครับ”
ผมกล้าๆกลัวๆถามขึ้นมองพี่ใหญ่ที่หยิบขนมปังอันของชินโดไปกินหน้าตาเฉยกัดทีครึ่งอัน จะรีบกินไปไหนครับ เดี๋ยวติดคอไปเสียฟอร์มนะ พี่เค้าส่ายหัวเคี้ยวตุ้ยๆ ผมเลยนั่งลงข้างๆเค้าแต่ก็ต้องตกใจเมื่อเค้าวาดมือมากระชากไหล่ผมให้ไปนั่งใกล้กว่านี้อีก เราเลยนั่งใกล้กันแทบจะเกยตัก แต่ไม่เอานะ เดี๋ยวพี่ใหญ่หนักอ่ะ กลัวเค้าเจ็บ
“เย็นนี้ไปกินหมูกะทะกัน”
“ไม่ได้ครับ เล็กห้าม” ผมว่าพร้อมกับแกะถุงพลาสติกออก และค่อยๆกิน ต้องเคี้ยวช้าๆเล็กบอกผมไว้
“ทำไมต้องเชื่อไอ้เล็กทุกอย่าง” ถ้าผมไม่เชื่อเล็กแล้วจะให้ผมเชื่อใครล่ะ เล็กคือเพื่อนสนิทคนเดียวของผมนะ
“…”
“ตามใจ แต่คืนนี้กลับดึกนะ”
“เหล้าหรือครับ”
“อืม” พี่ใหญ่พยักหน้า ผมไม่กล้าถามต่อ แค่รู้ว่าไปกินเหล้าอีกแล้วผมก็ไม่อยากจะมองหน้าพี่เค้าแล้ว กินแต่เหล้า ถึงพักนี้จะไม่ค่อยเห็นเค้าสูบบุหรี่แล้วก็เถอะ แต่เหล้านี้ไม่ได้จริงๆสินะ …
“ห้องไอ้โย่ง” ผมพยักหน้าก่อนพี่ใหญ่จะหัวเราะข้างๆผม … มีความสุขนะ
.
.
.
ในตอนเย็นผมตั้งใจจะกลับห้องไปวาดโมเดลส่งประกวดเลยเพราะวันนี้เวรทำงานในหอสมุดไม่ใช่เวรของผม พอเลิกเรียนเสร็จผมเลยขอตัวกลับทันที ตัวเล็กเห็นว่าดีกับเสาร์แล้วเลยขอไปเดินเล่นกันที่ตลาดนัดข้างๆห้ามสรรพสินค้าแทน ผมเลยกลับคนเดียว เดี๋ยวแวะซื้อขนมไปกินหน่อยดีกว่าเห็นว่ามีร้านเต้าฮวยน้ำของเปิดใหม่อยู่ พักนี้ผมค่อนข้างจะตบะแข็งกล้าเรื่องการกินเริ่มรู้สึกผิดถ้ากินเยอะ ยิ่งเวลาไปกินกับพี่ใหญ่นะ ผมยิ่งลำบากใจเพราะน้ำหนักกว่าจะลงได้มันลำบากนะครับ ถึงเวลานี้ผมไม่ได้หวังให้ผอมเพรียว แต่แค่มีสุขภาพแข็งแรงก็พอเนอะ แต่เหมือนพี่ใหญ่ไม่ค่อยจะเข้าใจผมสักเท่าไหร่นะ
“หนูจ๊ะหนู หนูนั้นแหละจ๊ะ” ผมชี้มาที่ตัวเอง น้ายิ้มสวยผมบลอนในชุดสูทกระโปรงสั้นเหนือเข่าเล็กน้อยเดินยิ้มมาที่ผม พร้อมกับคนใส่ชุดสูทเดินตามหลังมาด้วย … เค้ามีอะไรกับผมหรอ …
“หนูชื่อปังใช่ไหมค่ะ”
“เอ่อ คะ ครับ” ผมขานรับตะกุกตะกัก เค้ารู้ชื่อผมด้วยล่ะ ใครอ่ะผมนึกไม่ออกอ่ะ
“พอดีฉันเป็นแม่ของตัวใหญ่กับตัวเล็กน่ะ พอจะว่างคุยกันสักครึ่งชั่วโมงไหมจ๊ะ”
ผมอึ้งตาค้างไปไม่เป็น … ผู้หญิงคนนี้เป็น ปะเป็นแม่พี่ใหญ่หรอ … ยะ แย่แล้ว … แย่แน่ๆ T^T
.
.
.
“ตาใหญ่คุยเรื่องหนูให้ฟังเยอะเลยจ๊ะ อ่า … ความจริงเค้าก็ไม่ค่อยพูดและไม่กลับบ้านมาปีนึงแล้วล่ะนะ แต่ไม่ว่าแม่จะโทรมาหาเค้ากี่รอบๆเค้าก็บอกไปหาหนูบ้าน ไปกินข้าวกับหนูบ้าง แหมมมม พอแม่ถามเค้าเป็นแฟนลูกหรอ เท่านั้นแหละเด็กคนนั้นก็รับเต็มปากเต็มคำเลยล่ะจ๊ะ ฮิฮิ”
แล้วคุณน้าก็หัวเราะคิกคักออกมา ในขณะที่ผมนั่งเกร็งอยู่ในร้านขนมในห้างดังที่ตกแต่งค่อนข้างหรูและดูเกินตัวผมไปมาก บ้านพี่ใหญ่ต้องรวยมากๆแน่เลยใจจริงผมไม่ได้อยากมาเลยแต่เค้าจับผมใส่รถและขับพาผมมาที่นี้เลย ผม … ผมกลัว ผมกลัวจริงๆนะ ผมกลัวเค้าจะดุ ผมกลัวเค้าจะว่า ผมกลัวเค้าจะรังเกียจ ผมควรทำยังไงในตอนนี้
“แม่ก็เลยให้คนสืบประวัติหนูเลยล่ะจ๊ะ แล้วก็ได้รูปนี้มา ตอนแรกแม่ตกใจมากเลย แต่ตอนนี้ดูเหมือนหนูจะผอมลงนะ น่ารักดีเหมือนกันเนอะ ความจริงแม่ก็จะถามเล็ก แต่เล็กไม่ยอมตอบแม่แน่ๆ” คุณน้าพูดต่อพร้อมกับยื่นรูปผมที่เป็นรูปในบัตรประชาชน … นั้นคนหรือแมวน้ำ ฮืออออ ก็ยอมรับที่คุณน้าจะตกใจแหละ
“ว่าแต่คุณพ่อหนูทำงานภารโรงจริงๆใช่ไหมจ๊ะ คือแม่ไม่ได้รังเกลียดนะจ๊ะ แต่แม่อยากรู้เฉยๆ”
“ครับ … พะ พ่อผมเป็นภารโรงอยู่ที่โรงเรียนที่ผมเคยเรียนครับ”
“แล้วคุณแม่หนูล่ะ” คุณน้าเหมือนไม่ใส่ใจมากนัก ตักก้อนน้ำตาลใส่ลงไปในชาร้อนของตัวเอง ผมได้แต่ก้มหน้ามองชาเขียวปั่นของตัวเอง
“ท่านเสียแล้วครับ”
“หรอจ๊ะ เสียใจด้วยนะจ๊ะ อ่อ ถ้าไม่รังเกียจมาเป็นลูกของแม่ไหม หนูน่ารักมากเลย อ่อ ทานเยอะๆนะ น้องค่ะ เอามาการองมาสองกล่องด้วยค่ะ” ผมก้มหน้าไม่กล้าสบตาคุณน้า … ท่านไม่รังเกียจผมใช่ไหม วันนี้ทั้งการแต่งตัว ทั้งความพร้อม ในวันนี้ผมไม่พร้อมเลย … จะให้ผมเป็นลูกท่านหรอ และผมน่ารักหรอ … จริงๆใช่ไหม …
ในเวลานั้นท่านคงไม่ได้สังเกตเห็นน้ำตาที่คลอเบ้าของผม ผมนั่งก้มหน้าก้มตาฟังท่านเล่าเกี่ยวกับเล็กและใหญ่ตอนเด็กๆ เป็นเวลานานสองนาน ได้แต่ขานรับเป็นบางครั้งหากท่านต้องการความเห็น ผมไม่ได้เอะใจใดๆทั้งสิ้นแต่แล้วก็ต้องสะดุ้งเมื่อเสียงแหลมของคนคุ้นเคยดังขึ้น
“มาม๊า!!!!” ผมเงยหน้าขึ้นไปเห็นเล็กกับเสาร์เดินก้าวเข้ามาในร้านพร้อมกับถุงพลุงพลังเชียว เล็กดูหน้าตื่นตกใจมาก รีบเดินมายืนข้างผม จับแขนผมไปดูเหมือนตรวจว่าผมเป็นอะไรรึเปล่า
“อ้าวตัวเล็กกกกกกกก มา มา มาม๊าคิดถึงจังไม่คิดว่าจะเจอที่นี้”คุณน้าว่า
“มาม๊ามาทำอะไรที่นี้ครับ ปังปังไม่เป็นไรนะ” ผมเอียงคอมอง หมายความว่ายังไงว่าผมไม่เป็นอะไร ผมก็สบายดี คุณน้าก็ไม่ได้ทำอะไรผมสักหน่อย
“แม่มาเจอปังน่ะสิ โอ้ยขอแม่กอดหน่อยนะ” คุณน้าจะลุกมาหาตัวเล็ก แต่ตัวเล็กหลบฉากและฉุดผมยืนขึ้น ผมงงไปหมดแล้วนี้มันเรื่องอะไรกันล่ะ
“ไม่เอาครับ ไปเร็วปังปังกลับกัน”
“เดี๋ยวสิตัวเล็ก โธ่ว” คุณน้านั่งลงทำหน้าน้อยอกน้อยใจ … ผมรีบเบรกเล็กก่อนที่จะเลยเถิดไปมากกว่านี้ ก่อนจะยกมือไหว้ลาคุณน้า
“เดี๋ยวเล็ก ขอตัวก่อนนะครับคุณน้า ขอบคุณนะครับขนมอร่อยมากเลย”
“และเจอกันนะจ๊ะหนูปัง” คุณน้าโบกมือให้ผม
“ไปเถอะปังปัง” เล็กลากผมออกมาไม่สนใจรอเสาร์ที่ถือของตามมาเลย … เล็กเป็นอะไร ???
.
.
.
“ฮึ้ย ไม่คิดเลยว่าจะกลับมาไทยเวลานี้” เล็กหงุดหงิดทิ้งของทุกอย่างลงบนเตียงก่อนจะหันมามองผมที่นั่งอยู่ที่เตียงของตัวเอง ตัวเล็กพาผมกลับมาที่หอโดยไม่รออะไรทั้งสิน เสาร์ต้องใช้สกิลการตามขั้นสูงสุด จนเหนื่อยเป็นหมาหอบแดดอยู่ข้างๆผมตอนนี้
“รีบไปหาญาติมึงไงว่ะ” เสาร์บ่นยกใหญ่ก่อนจะเดินไปเปิดตู้เย็นหยิบน้ำขึ้นมากระดกอึกใหญ่ เล็กหน้างอก่อนจะทิ้งตัวลงข้างๆผม พูดขึ้นเบาๆ
“อย่าไว้ใจมาม๊าเด็ดขาดนะ”
“ทำไมหรอ”ผมหันไปถามทันที ผมก็อยากรู้เหมือนกันทำไมเล็กถึงเสียมารยาทกับแม่ตัวเองถึงขนาดนั้น เล็กทำตัวไม่น่ารักเลย
“ก็มาม๊าน่ะ … ขี้แกล้งอย่าบอกใคร” เล็กบ่นหงุบหงิบก่อนจะโหมตัวมากอดตักผม หงุงหงิงๆอีกตามเคย เฮ้อ … เค้าจะมาแกล้งอะไรผมล่ะ ผมน่ะ ไม่มีอะไรให้น่าแกล้งหรอกถึงแบบนั้นจะแกล้งอะไรก็ได้แต่อย่างทำลายความรู้สึกผมเลยนะ …
“คิดมากปะว่ะเล็กยังไงเค้าก็แม่เอ็งนะ” เสาร์พูดขึ้น แต่โดนเล็กหยิบหมอนปาเลยต้องกระโดดหลบฉากหน้าโหดมากมาอย่างเชือดเฉือน
“มาม๊าน่ะนะ เราสองคนพี่น้องไม่เคยกลัวใคร นอกจากมาม๊า” เล็กว่า ผมเม้มปาก สรุปก็คือเค้าหวังดีกับผมจริงรึเปล่า และผมควรทำยังไงกับเรื่องนี้ดี
“เล็กว่าเล็กบอกพี่ใหญ่ก่อนดีกว่า” เล็กรีบเดินไปหยิบโทรศัพท์
แต่ผมรีบเดินไปแย่งมาไว้ได้ก่อน ผมไม่อยากให้มันเป็นเรื่องใหญ่ ความจริงคุณน้าอาจจะไม่มีอะไรจริงๆก็ได้ ตื่นตูมไปผมจะถูกมองว่าไม่ดี ไปมากกว่านี้ หน้าตาหุ่นผมก็ไม่ดีอยู่แล้วอย่าให้ผมต้องมีปัญหาไปมากกว่านี้เลย ถ้าเค้าจะแกล้งก็แกล้งไปเถอะ ผมชินแล้ว
“อย่าเพิ่งเลยเล็ก ปังขอ”
“ทำไมล่ะ ไม่เอาอ่ะเล็กจะบอก ปังโดนแกล้งแน่ๆนะ”
“คิดมากน่ะเล็ก อย่าให้มันเป็นเรื่องใหญ่เลย”
“แต่” เล็กหน้างอ
“ปังโกรธจริงๆนะ” สุดท้ายเล็กก็ยอมจนได้ แต่ก็ยังหน้างอคิดมากอยู่ดี
เฮ้อ … ทำยังไงดีนะ …
.
.
.
“เป็นอะไร” พี่ใหญ่ถามหลังจากกลับมาจากห้องพี่โย่งเวลาตีหนึ่งกว่าๆ
ผมเงยหน้าจากโต๊ะเขียนหนังสือที่ร่างโมเดลมามองพี่เค้า เค้ายิ้มก่อนจะเดินมาหอมแก้มผมฟอดใหญ่ จนผมเขินก้มหน้าหลบอีกฟอดที่ถือดีจะรังแกผมอีก พี่ใหญ่หัวเราะก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป ผมหันกลับมาสนใจแบบร่างโมเดลตัวเอง มันเป็นรูปเป็นร่างแค่ 10 % เอง พักนี้มีเรื่องให้ผมคิดเยอะมากเลย ผมเลยคิดไม่ออกจริงๆ … เฮ้อ เหนื่อยจัง ผมฟุบลงบนโต๊ะอีกรอบ ทุกเรื่องมันปะเดปะดังกันเข้ามา จนผมแยกไม่ออกว่าผมควรจะดีใจหรือเสียใจดี กลุ้มใจจัง แต่ยังไงผมก็ยังยืนยันว่าผมจะไม่ใช่คนที่ทำร้ายพี่ใหญ่ก่อน … ผมไม่มีสิทธิขนาดนั้น
“นอนได้แล้ว” เสียงของพี่ใหญ่ดังขึ้นด้านหลัง
ผมเงยหน้าลืมตามองเค้า อาบน้ำไวจังเลย กลิ่นตัวก็หอมด้วย ผมยิ้มให้เค้าก่อนจะเก็บของทุกอย่างปิดไฟที่โต๊ะทำงานก่อนจะเดินไปซุกตัวลงบนเตียง เค้าพาดผ้าเช็ดตัวที่ตู้เสื้อผ้าก่อนจะล้มตัวนอนกอดกายผมเหมือนอย่างเคย
“มีอะไรรึเปล่า”
“…” ผมส่ายหน้าก่อนจะหลับตาลงใต้อ้อมกอดอบอุ่นของพี่ใหญ่ เป็นอย่างงี้นานๆได้ไหม …
“สู้ๆไอ้หมูแดง” เสียงกระซิบที่ดังข้างหู ผมแยกไม่ออกว่ามันคือความฝันหรือความจริง แต่ผมก็รู้สึกโชคดีที่ได้ยินมันเป็นของผม และผมได้ยินประโยคนั้นเพียงคนเดียว …
============================
ดีหรือร้ายล่ะคุณแม่!!!!
สวัสดีปีใหม่ค่ะ 
พรุ่งนี้เราไปสวดมนต์ข้ามปีจะเอาบุญมาฝากทุกคนนะค่ะ
ขอบคุณทุกกำลังใจค่ะ 
ฝากเพจติดตามความเคลื่อนไหวและผลงานได้ที่นี้นะค่ะ
ห้องเก็บนิยาย pa_pa
และขออนุญาติฝากนิยายล่าสุดของเราด้วยนะค่ะ รับรองจะหลงรัก "ศารทูล" ค่ะ
สาปศารทูลจงรัก
โพลล์
หัวข้อ: {ปิดพรีออเดอร์}º●Not Fat อ้วนไม่รักงั้นผอมก็ได้!!!●º 13/08/59 P.63 END (อ่าน 550905 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก