Not Fat
{CH 26 ปังปังแปลกใจ}
นานมากแล้วที่ผมไม่ได้ช่วยพ่อทำกับข้าว พ่อยังทำคล่องเหมือนเดิม บ้านของผมไม่มีครัวหรูเหมือนใคร มีเครื่องใช้ไฟฟ้าในครัวแค่หม้อข้าว ผมเลยต้องมานั่งจุดเตาถ่านเพื่อทำต้มยำน้ำข้น เมนูที่ผมชอบให้พ่อทำ พี่ใหญ่อยากลอกจุดบ้างตอนแรกผมก็จะให้เค้าลองเล่นๆคิดว่าเค้าคงไม่ชำนาญเรื่องแบบนี้ ที่ไหนได้ไม่ถึง 5 นาทีไฟในเตาถ่านก็ลุกโชน เก่งกว่าผมอีก พ่อนี้หัวเราะชอบใจใหญ่เลย ไม่เท่านั้นนะ พี่ใหญ่ยังทำกับข้าวเก่งกว่าที่ผมคิด กลายเป็นว่าต้องเป็นฝ่ายมานั่งเอียงคอรอกินแทน เฮ้อ … มีเรื่องไหนที่ผู้ชายคนนี้ไม่เก่งบ้างนะ คนประหลาด ฮิฮิ
ผมเดินมาจุดยาที่แคร่หน้าบ้านไล่ยุงไม่ให้มารบกวนเวลา ถามว่าตอนนี้ผมกลัวไหม … ผมกลัวนะ ผมกลัวพ่อรู้ ผมกลังพ่อรับไม่ได้ แต่มันน่าแปลกที่พอรู้ว่ามีพี่ใหญ่อยู่ ความกลัวก็หมดไป อาจจะดูบ้าบอ แต่ผมก็รู้สึกแบบนั้นจริงๆ มันไม่เหมือนความรู้สึกพี่ผมมีให้พี่กาจพล ผมรู้ดีว่ามันไม่ใช่ บางทีนะ ผมอาจจะคิดไปเองก็ได้ว่าผมรักพี่กาจพล อาจจะเป็นแค่ชอบก็ได้ แต่กับพี่ใหญ่ คงพิเศษมากกว่า …
“เหม่ออะไร มายกข้าวไปสิ” ง่ะ โดนดุเลย ผมยิ้มแหยะๆให้พี่ใหญ่ที่เดินเอาไก่ทอดมาวางที่แคร่ ผมวิ่งไปหลังบ้านช่วยพ่อยกกับข้าวอีกสองสามอย่างมา จนเริ่มตั้งวงกันในเวลาทุ่มกว่าๆ
พี่ใหญ่กับพ่อคุยกันสนุกสนานส่วนมากพ่อจะเป็นคนคุยซะมากกว่า ผมดูเหมือนเป็นก้อนโมเลกุลเล็กๆที่พวกเขามองข้ามเลย แต่ไม่โกรธหรอกนะ ดีแล้วที่ไม่สนใจผม ผมกลัวพี่ใหญ่จะหลุดหรือพ่อจะสงสัยน่ะสิ เฮ้อ ไม่รู้ตอนที่พ่อมาเห็นพี่ใหญ่กอดผมอยู่รึเปล่า แต่ก็ไม่เห็นเค้าพูดอะไร … คงไม่เห็นล่ะมั้ง
“แล้วพวกเอ็งคบกันมานานเท่าไหร่แล้ว”
“พรวด แคกๆๆๆ”
“เอ๊าๆ เดี๋ยวก็ตายห่ากันพอดี” พ่อตบหลังผมที่สำลักน้ำแกงใหญ่โต … มะ เมื่อกี้พ่อถามว่าไงนะ
“5 เดือนกว่าครับ” ผมหันไปมองพี่ใหญ่ตาโต ง่ายไปแล้วนะพี่ใหญ่ มันจะง่ายไปแล้ว!!!
“โอ้ ก็ตั้งแต่ที่ไอ้หมูนี้เพิ่งเข้ามหาลัยเลยสิ”
“ครับ”
“ฮ่าๆๆๆๆๆ โอ้ยข้าล่ะขำ นึกแล้วเชียวว่าไอ้ปังจะไม่มีเมียแต่ไม่คิดว่าจะมีผัวแทน โอ้ยตายๆๆๆๆๆ ลูกกู ฮ่าๆๆๆ” พ่อหัวเราะเฮฮาแต่ผมไม่ขำด้วย ฮือออออ
“พ่อไม่โกรธหรอครับ” พี่ใหญ่ถามขึ้น ฮือออออออ
“โกรธสิว่ะ”ผมสะดุ้งเมื่อพ่อตวาดเสียงดังขึ้น หันไปมองพี่ใหญ่อย่างขอความช่วยเหลือแต่พี่ใหญ่กลับไม่มองหน้าผมเอาแต่ตักอาหารเข้าปากเคี้ยวตุ้ยๆแถมยิ้มอีกต่างหาก สบายใจอะไรนักหนา!
“ตอนแรกข้ารู้ข้ายังไม่เชื่อเลย แต่พอมาเห็นพวกแกยืนกอดกันก็ชัดเจน ฮ่าๆๆ” พ่อผมหัวเราะล้าเอามือตบหลังพี่ใหญ่ที่นั่งยิ้มปลื้มอกปลื้มใจอยู่ พี่ใหญ่บ้า
“เดี๋ยวนะครับ แสดงว่าพ่อรู้มาก่อนแล้ว ?” พี่ใหญ่ทำหน้าเครียดทันที … ผมปรับอารมณ์ตามไม่ทันแล้วนะ
“อ่า … เมื่อสัปดาห์ก่อนซองนี้มันมาวางที่หน้าบ้านว่ะ” พ่อพูดและคว้าเอาซองน้ำตาลที่เหน็บอยู่ด้านหลังผ้าขาวม้าออกมา พี่ใหญ่คว้ามาเปิดดูก่อนจะขมวดคิ้วและส่งมาให้ผมดู ผมหยิบมาดูก่อนจะเม้มปากแน่น … รูปผมกับพี่ใหญ่ … ใครทำเรื่องแบบนี้กัน
“ช่างมันเถอะ เอาเป็นว่าข้าแก่ไปสำหรับเรื่องนี้แล้วก็ให้วัยรุ่นๆอย่างพวกเอ็งศึกษากันไปแล้วกัน ว่าแต่ไอ้หนุ่ม เอ็งแม่งเจ๋งว่ะ ฮ่าๆๆๆๆ” แล้วพ่อก็หัวเราะล่าออกมาอย่างมีความสุขอีกครั้ง พี่ใหญ่ยิ้มให้พ่อก่อนจะหันมามองผมที่จ้องเค้าด้วยสายตาไม่สบายใจ เค้ายิ้มให้ผมอย่างอ่อนโยน ก่อนจะหันกลับไปคุยเป็นเพื่อนพ่อต่อ …
ผมไปทำอะไรให้ใครจงเกลียดจงชังนัก … พ่อไม่โกรธไม่เสียใจอันนี้ผมยอมรับว่าผมดีใจมากอย่างน้อยในตอนนี้ผมและพี่ใหญ่ก็อยู่ในสายตาผู้ใหญ่แล้ว แต่สิ่งที่ผมกำลังหนักใจคือเค้าไม่ได้คิดจะแค่เล่นงานแค่ผม … แต่เค้ารู้กระทั่งที่อยู่พ่อ แล้วเค้าจะทำอันตรายพ่อผมไหม?
“พ่อจ๋า หนูกลับแล้วนะ พรุ่งนี้หนูมีเรียนและจะกลับมาหาใหม่” ผมเดินไปบอกพ่อที่นั่งสูบบุหรี่อยู่หน้าบ้านหลังจากที่กินข้าวเสร็จพี่ใหญ่ตอนนี้หลบไปคุยโทรศัพท์อีกมุมหนึ่ง พ่อหันมาก่อนจะกวักมือเรียกผมให้ไปข้างๆ
“แม่เอ็งคงจะมีความสุขที่เห็นเอ็งมีความสุขนะไอ้ปัง” ผมเม้มปากแน่น ก่อนจะนั่งคุกเข่าลงกับพื้นที่เต็มไปด้วยกรวดหินดินทรายและกราบลงแนบเท้าแห้งกร้านของพ่อที่เฝ้าทำงานหนักเลี้ยงผมมาจนโตเพียงลำพัง ลึกๆแล้ว … ผมรู้ดีว่าพ่อผิดหวังแค่ไหน …
“ทำอะไรของเอ็งไอ้ปัง ขึ้นมา เลอะเทอะหมดแล้ว” พ่อพยุงผมขึ้นมานั่งข้างๆ ก่อนที่ผมจะเห็นพี่ใหญ่กำลังยืนมองผมด้วยรอยยิ้ม … กำลังใจ รอยยิ้มพี่ใหญ่คือกำลังใจของผม …
“ผมขอโทษนะครับที่เป็นแบบนี้ แต่ปังรักพ่อนะ”
“ผมก็ต้องขอโทษด้วยที่ไม่ได้บอกให้รู้ด้วยตัวเอง แต่ผมสัญญาว่าจะไม่ทำให้ปังเสียใจ”ที่ใหญ่เดินมายืนข้างๆผมก่อนจะยกมือขึ้นไหว้กราบลงบนไหล่ของพ่อของผมอย่างนอบน้อม
“เออ ข้าก็คงได้แต่อวยพรนั้นแหละ ดีนะที่ฝั่งข้ายังมีญาติห่างๆมีลูกมีเต้าอยู่บ้างไม่งั้นล่ะเอ็งเอ้ย นามสกุลข้าคงหายสาบสูญ ฮ่าๆๆๆๆ” พ่อพูดขึ้นอย่างขำขัน ผมปาดน้ำตาไปก็หัวเราะไปด้วย พ่อของผมน่ารักที่สุดในโลก …
.
.
.
“ฮึ แอบไปกันมาสองคนอีกแล้ว ตัวเล็กงอน” ตัวเล็กเชิดหน้า 180 องศาทันทีที่ผมเปิดประตูเข้าไปในห้อง ลืมไปเลยแหะว่ามีแมวขี้งอนรออยู่ที่ห้องผมยิ้มก่อนจะเดินไปนั่งข้างๆเล็กที่นั่งกอดอกอยู่บนเตียงข้างๆมีโน๊ตบุ๊กวางอยู่ก่อนจะพูดขึ้นเบาๆ
“พ่อปังรู้เรื่องพี่ใหญ่แล้วนะ”
“จริงอ่ะ! แล้วๆ แล้วพ่อว่าไงบ้าง อ๊ากกกกกกก เล็กตื่นเต้นจุง” อ้าวหายงอนแล้วแฮะ ตัวเล็กเขย่าแขนผมและซบลงที่พุงของผมเหมือนหมั่นเขี้ยว จั๊กกะจี้อ่ะ
“ไม่ว่าอะไร” ผมพูดแค่นั้นเล็กก็ไปกระโดดโลดเต้นบนเตียงอย่างดีอกดีใจ บอกแค่นี้แหละ ผมคงไม่บอกอะไรที่มากกว่านี้ ไม่งั้นเล็กต้องโมโหมากแน่ๆ … เรื่องที่เกิดขึ้นขออย่างให้เป็นแบบที่ผมคิดเลย
“ดีใจด้วยนะปังปัง แต่เล็กยังงอนที่ปังปังหนีเล็กไปนะ ฉะนั้นสัปดาห์นี้อดช็อกโกแล็ตนะจ๊ะ อ่อ แล้วอย่าให้พี่ใหญ่ซื้อให้เชียวไม่งั้นจะโดนตี แบบนี้” และเล็กก็ตีลงแขนผมเบาๆ แหงะ อดกินช็อกโกแล็ตเลยอ่ะ เฮ้อ
แก๊ก “กลับห้อง”
“โอ้ยยยยยยย พี่ใหญ่ให้ปังอยู่กับเล็กบ้างสิ ขี้งกชะมัด” เล็กบ่นหงุงหงิงแต่ปากนี้ยังยิ้มไม่หุบ
“เดี๋ยวปังอาบน้ำก่อนนะพี่ใหญ่”
“ไวๆ เดี๋ยวฉันจะทำงานจะได้ล็อกห้อง”
“งั้นคืนนี้ปังนอนนี้ก็ได้ครับ” ผมว่า
“ไม่ต้อง เร็วๆเหอะ” พี่ใหญ่เร่งก่อนจะไปนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานของผมเล็กหันมายักไหล่ทำหน้าเบื่อใส่ผมก่อนจะลงไปนั่งเล่นโน๊ตบุ๊กของตัวเองต่อ ส่วนผมทำอะไรไม่ได้นอกจากเดินไปอาบน้ำแต่งตัวให้เรียบร้อยซะก่อนที่จะโดนพี่ใหญ่ลากไปที่ห้องเค้า
“เช็ดหัวซะ ปล่อยให้เปียกอยู่นั้นแหละ” ผมรับผ้ามาจากพี่ใหญ่
ก็เพราะใครล่ะที่ลากผมมาที่ห้องทันทีที่ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จผมไม่เถียงเค้าแต่รับผ้าและไดซ์เป่าผมมานั่งเป่าที่มุมห้องในขณะที่พี่ใหญ่ไปนั่งทำงานต่อ พอเสร็จผมก็ไปนั่งที่เตียงมองพี่ใหญ่จากด้านหลังและแอบยิ้มคนเดียว … ตอนพี่ใหญ่ก้มกราบพ่อน่ารักแค่ไหน ผมบรรยายไม่ถูกเลยทีเดียว …
“มีอะไรที่ยังไม่ได้บอกฉันรึเปล่า” ผมสะดุ้งเมื่ออยู่ๆพี่ใหญ่ก็พูดขึ้น ทั้งๆที่เค้าเองก็กำลังทำงานอยู่ เค้าหันมามองผมโดยตรงด้วยสายตาดุๆ … เมื่อตอนอยู่บ้านพ่อยังใจดีอยู่เลยกลายเป็นคนใจร้ายแล้วหรอ
“ว่าไงไอ้หมู มีอะไรที่ยังไม่ได้บอกฉันอีกไหม” ผมก้มหน้ามองมือตัวเองเม้มปากแน่น …
“มะ มะ ไม่ …” ผมเหลือบมองเค้าที่เดินเข้ามาใกล้จนหน้าแทบจะติดกัน เค้าจับแก้มผมให้เงยหน้ามองตาเค้าก่อนจะจุ๊บลงกระหม่อมผมอย่างแรง =_=’ เจ็บอ่ะ เหมือนโดนเข็กหัวเลย
“อย่าคิดที่จะโกหก ถ้ารู้ที่หลัง โดนหนักแน่”
“คือว่า … ผม”
“เอาดีๆนะครับหมูแดง” เค้ากระซิบข้างหูผมก่อนที่ปากและมือจะเริ่มอยู่ไม่สุข ผมผลักเค้าให้ออกจากตัว ฮึ้ย ขนลุกอ่ะ คิดจะทำอะไรผมกันแน่ ผมยังไม่พร้อมนะ ก้อนไขมันยังอยู่เลย ฮือออออ
“อ่ะ พี่ใหญ่!!!!”
แต่คนอย่างพี่ใหญ่ไม่หยุดแค่นั้นเค้าโถมตัวเข้าหาผมจนผมที่ไม่ทันตั้งตัวเอนตัวลงไปนอนบนที่นอน มือข้างหนึ่งของเค้ารวบมือทั้งสองข้างของผมไขว้อยู่เหนือหัวก่อนที่รอยยิ้มเจ้าเล่ห์จะปรากฏบนริมฝีปากหน้าของเค้า อ๊ากกกกกกกกกกกกกก พะ พี่ใหญ่
“จะบอกพี่ดีๆไหมครับหมูแดง”
“บะ บอกแล้วครับ ผมบอกแล้ว วันนั้นแม่พี่ใหญ่มาหาผม แล้วพาผมไปกินขนมเค้ารู้เรื่องระหว่างเรา แล้วเล็กมาเจอ เล็กบอกห้ามผมเจอกับแม่พี่ เพราะแม่พี่ใจร้าย ฮือออออ อย่าทำอะไรผมน้า” ผมหลับตาตะโกนบอกพี่ใหญ่จนเสียงแหบแห้ง ฮือออออออ พี่ใหญ่อ่ะ ชอบรังแกผม เค้าหัวเราะเบาๆ ก่อนที่จะรู้สึกเหมือนโดนหยิกแก้มอย่างแรงและพี่ใหญ่ก็ผละออกไปนอนกอดผมข้างๆเหมือนทุกคืน
“ไม่ทำงานเหรอครับ”
“ไม่ทำ”
“พี่ใหญ่ ผมกลัวนะ กลัวจะไม่เป็นเหมือนที่คิด พี่ใหญ่กลัวไหม”
“อย่าคิดมาก ทุกอย่างมันจะโอเค” ถ้าเค้าว่าอย่างงั้น … ผมก็พร้อมที่จะเชื่อ ผมซบหน้าลงแขนของพี่ใหญ่
“พี่ใหญ่”
“ฮื่อ ?”
“รักผมจริงๆรึเปล่า”
“ฮึฮึ เมาต้มยำพ่อผดุงรึเปล่า”
“ถึงตอนนี้ผมยังไม่แน่ใจ แต่ความรู้สึกก็บอกนะว่าพี่ใหญ่เป็นมากกว่าพี่กาจพล …อย่าดุผมนักนะครับ”
“นายนั้นแหละอย่าดื้อให้มากนัก ฉันเป็นคนชัดเจนอยู่แล้วไม่เหมือนนายหรอกที่ลังเล” เค้าว่าก่อนจะซุกหน้าเข้ามาที่ซอกคอตันๆของผมมากขึ้น … พี่ใหญ่ยังไม่ได้ตอบคำถามผมเลยนะ แต่ไม่เป็นไร ไว้วันหลังก็ได้ …วันนี้เหนื่อยจังแต่ผมก็มีความสุขที่สุด … ขอบคุณนะครับพี่ใหญ่ที่ไม่ทิ้งผมให้เผชิญอะไรเพียงคนเดียว
.
.
.
ในตอนเช้าผมกับตัวเล็กมามหาลัยแต่เช้าตั้งใจจะทำงานปั้นที่ค้างไว้ให้เสร็จ แต่ก็โดนพี่ใหญ่ลากไปกินข้าวเช้าที่โรงอาหารซะก่อน ตัวเล็กหน้ามุ่ยเมื่อเห็นพี่ใหญ่ซื้อข้าวมันไก่น้ำมันเยิ้มมาวางตรงหน้าผม แต่ก็ยิ้มล่าออกมาก่อนจะบอกว่าตอนนี้ยังเช้าอยู่ไม่เป็นไร เย็นนี้จะพาผมไปฟิตเนสรีดไขมันอย่างไม่มีปราณี เฮือก … ผมไม่ผิดนะ พี่ใหญ่ต่างหากที่ไปซื้อมาให้ผมกิน
“แก้มนี้ซาลาเปาขึ้นไปทุกทีแล้วนะไอ้เล็ก” ตัวเล็กมุ่ยปากทันทีที่พี่ใหญ่แซวขึ้น ผมแอบหัวเราะ ก็จริงนะพักนี้เล็กอ้วนขึ้นตั้งเยอะ แต่อยู่ในระดับกำลังมีเนื้อมีหนังน่ารักจิ้มลิ้มนั้นแหละ เจ้าแมวป่าหัวมามองค้อนผม ผมเลยก้มหน้าลงไปกินข้าวของตัวเองต่อ
“ไอ้เล็กสัปดาห์หน้าพี่จะกลับบ้าน กลับพร้อมกันไหม”
“ฮะ! … พี่ใหญ่คิดยังไงจะกลับบ้าน”
“มีบ้านก็ต้องกลับ จะเอาไอ้ปังไปเปิดตัว” ฮื่อ … ผมชื่อปังรึเปล่า ไม่นะ ผมไม่ได้ชื่อปัง … โอเค หยุดมโน ฮื่อออออออออออออออออ พี่หญ่ายยยยยยยยยยยยยยย คิดอะไรอยู่
“ผมไม่ไป”
“ต้องไป อย่าดื้อ ไอ้เล็กดูเพื่อนด้วยถ้าตุกติกอีกจัดการได้เลย” พี่ใหญ่ว่าและก็ลุกขึ้นเดินไปเลย ผมหันไปมองเล็กที่ตอนนี้กำลังยิ้มหวานส่งมาให้ผมอยู่ … พี่น้องคู่นี้น่ากลัว ฮืออออ ผมไม่อยากไป T^T
“พี่ใหญ่จะไฟต์แล้วล่ะปัง ฮิฮิ สนุกแน่เลยยยยยยยย” ผมไม่สนุกด้วยสักหน่อย ทำไมพี่น้องสองคนนี้ต้องบังคับผมด้วย … ผมยังไม่พร้อม ผมไม่อยากไป ฮืออออออ
“ไม่มีอะไรหรอกน่าปังปัง เชื่อพี่ใหญ่เถอะ” ผมเบะปากเขี้ยไก่ในจานอย่างหมดอาลัยตายอยาก … ให้ตายสิ ผมไม่ชอบแบบนี้เลย ไม่ชอบจริงๆ …
พอทานเสร็จเล็กก็ลากผมที่วิญญาณกำลังออกจากร่างมาที่ห้องปั้นของคณะ ฮื่ออออ ในหัวผมตอนนี้ยังคิดไม่ตกอยู่เลย ถ้าเล็กบอกคุณน้าท่านเจ้าเล่ห์และเรื่องรูปภาพเป็นฝีมือคุณน้า แสดงว่าเค้าต้องไม่ชอบผมแน่ๆ แล้วผมจะมีหน้าอะไรไปพบท่าน พี่ใหญ่นะพี่ใหญ่ทำไมจอมเผด็จการแบบนี้ …
“ปังปังดูสิเค้ามุงอะไรกันก็ไม่รู้” ผมเงยหน้าตายแรงกระตุกของเล็กที่จับมือผมอยู่ พวกรุ่นผมกำลังยืนอ่อกันอยู่ในห้อง… ที่ของผมที่ใช้ปั้นหุ่นค้างเอาไว้ … มีอะไรกัน มุงผลงานของผมทำไมมันยังไม่เสร็จไม่สวยหรอกนะ
“อ่ะ ปัง คือว่า …” ชินโดหันมาเจอผมก่อนจะอึกอักและหลบทางไป ผมขมวดคิ้วก่อนจะสาวเท้าเดินเข้าไปดู จนไปยืนอยู่ข้างๆเสาร์ที่กำลังก้มดูเศษซากปูนที่แหลกสลายของผลงานผม …
“ทำไมถึงหล่นมาได้” ผมพูดพึมพำคนเดียว …ทำไมล่ะ ทำไมมีงานผมงานเดียวที่หล่นลงมาแตก … ทั้งๆที่ของคนอื่นก็วางอยู่ใกล้ๆกัน
“กูเข้ามาเปิดกุญแจห้องคนแรก ก็เห็นมันแตกแล้ว ” ผมก้มหน้าก่อนจะหลับตาลงฟังคำที่เสาร์พูดอย่างนิ่งๆไม่เอาผมไม่อยากจะโทษใคร เรื่องแบบนี้คนในภาครู้ดีว่ามันเป็นเรื่องใหญ่ งานทุกงานต้องส่งให้ทันกำหนด ไม่มีใครเอาเรื่องแบบนี้มาล้อเล่น …
“ใครทำอะ เล็กไม่ยอมนะ เล็กจะหาตัวคนทำ ปังปังไม่ต้องร้องนะ เล็กจะขอดูวงจรปิด หรือถ้าใครอยากสารภาพออกมาตอนนี้จะลดโทษให้นิดนึง!!!! เล่นแบบนี้เลวมากรู้ไหม!!!”
“เล็กพอเถอะ” ผมห้ามเล็กก่อนจะก้มลงเก็บซากงานขึ้นมาวาง บนโต๊ะ ไม่เป็นไร … ผมทำใหม่ก็ได้ … ไม่เป็นไร
===========================
ใคร หาตัวมันมาและตัดนิ้วให้หมด รังแกน้องปังได้ไง!!!!!
มาอัพด้วยความมึนและงง 
ฮ่าๆๆๆ เจอกันตอนหน้านะค่ะ 
ห้องเก็บนิยาย pa_pa
เพจน้อยๆของข้าพเจ้าค่ะ ไปติดตามผลงาน & แจ้งการอัพ ต่างๆนาๆ แล้วก็ทวงนิยายกันได้นะค่ะ 
รักเสมอนะค่ะจุ๊บๆนะ จุ๊บๆทุกคนเย้ยยยย
โพลล์
หัวข้อ: {ปิดพรีออเดอร์}º●Not Fat อ้วนไม่รักงั้นผอมก็ได้!!!●º 13/08/59 P.63 END (อ่าน 523947 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก