หัวข้อ: [นิยายตลกขบขัน] เพราะเขาเป็นพ่อเลี้ยง

[k2blove]

 
มารอว่าจะตลกขนาดไหนน่ะ

[dragon123]

รักไรท์ รอไรท์ อย่าทำให้ค้างงงงงงงงนะตะเอง อิอิอิ 

[มาโซซายตี้]

ลูกเลี้ยงจะแอบหลงรักคุณ(พี่)พ่อเลี้ยงซะล่ะมั้งเนี้ย
ตลกเคล้าน้ำตา

[jing_sng]

ตลกร้ายชัดๆ นานๆ ได้อ่านเรื่องแบบนี้ก็ดี้หมือนกัน
หวังว่าคงไม่มีประเด็นชู้นะ ไม่ค่อยไหวกับเรื่องแบบนั้น

[Linea-Lucifer]

รอตอนต่อไป เรื่องออกแนวสีหม่นๆใสๆ (?)

[buathongfin]

ต้องการอะไรคะ ...
แต่เนื้อเรื่องน่าสนุก แต่ไม่ควรจะมาแนวขบขันได้เลยนะ

[ภาพวาดคลุง]

บทที่ 3 : เข้าหา

 

 

 

เขาซื้อของเข้าบ้านเป็นว่าเล่น

เหตุเพราะมันจำเป็นสำหรับครอบครัวของ‘เรา’

ห้องผมมีแอร์ด้วยนะ

โทรศัพท์ก็เครื่องใหม่

“ชอบมั้ย”

เขาถาม

“ผมตั้งใจเลือกมาให้คุณ” ขณะสายตากำลังจดจ้องไปที่เธอ

แม่ดูเหมาะกับสร้อยเส้นนี้ดีนะ

ผมก็ว่างั้น

ถือว่ารสนิยมเขาไม่ได้แย่เท่าไหร่ เอาใจผู้หญิงเก่งไม่แพ้เอาอย่างอื่นเลยทีเดียว

เธอหมุนกายรอบทิศราวกับต้องการให้เขาได้เห็นชัดเจนกว่าเดิม

เธอดูมีความสุข

นั่นถือว่าเป็นเรื่องน่ายินดี

ตอนอยู่กับพ่อไม่เคยมีของแบบนี้

เหตุเพราะเงินถูกนำไปใช้จ่ายกับการเสี่ยงดวงซวยๆและค่าโง่ซะทั้งหมด

อาทิเช่น การพนัน เหล้า บุหรี่ กะหรี่แล้วก็ยา บางทีผมก็สงสัย ในหัวพ่อกำลังคิดอะไร เป็นประจำ ทุกวัน นิสัย สันดาน ไม่รู้สิ เขาทำเรื่องโง่งมได้แทบตลอดเวลาจนผมอดคิดไม่ได้ว่าในหัวเขาคงสะสมแต่ขี้เลื้อย มันเป็นการกระทำเดิมๆที่พ่อหลงติดย้ำอยู่กับที่ก่อนจะค่อยๆจมลงโคลนตมที่เขาก่อขึ้นเอง

หรือจริงๆแล้วพวกสารเสพติดอาจเข้าไปทำลายเซลล์สมองเขาก่อนจะแทนที่ด้วยขี้เลื้อยก็คงไม่ผิดนะ

ผมอยากลองเอ็กซ์เรย์ข้างในจิตใจเขาดูเหมือนกัน แต่พอมาคิดอีกทีทำอย่างนั้นเสียเวลาแถมเสียเงินอีกต่างหาก จะไปโรงพยาบาลแต่ละทีไม่เรื่องเล่นๆ ฉะนั้นผมคิดว่าการไปรบกวนการใช้ชีวิตของเขาคงเป็นอะไรที่ไม่สมควรเลยจริงๆ

ประเสริฐแท้ๆ

“ขอบคุณค่ะ ขอบคุณ” เสียงอ่อนหวานของเธอบอกับเขา แววตาประกายที่ไม่ค่อยได้เห็น นานแค่ไหนแล้วนะ

แม่หอมแก้มเขาพัลวัน

ไม่น่าเชื่อว่าผมคือสเปิร์มตัวแรกและตัวเดียวที่มีชีวิตรอดออกมาได้ ทั้งๆที่พ่อมันไร้น้ำยา

ดีแล้วที่แม่ตัดสินใจเดินออกมา

ผมยังแอบขำไม่หายตรงที่เธอทะเลาะกับพ่อเรื่องที่เขามีคนอื่น เป็นผมผมทิ้งเขาไปนานแล้ว ไม่มัวเสียเวลาชีวิตไปกับคนไร้อนาคตแบบนี้หรอก กาลเวลาและประสบการณ์ที่ล้มลุกคลุกคลานแต่ไม่เคยหยัดยืนขึ้นได้สักที ก็ไม่ได้ช่วยให้เขาคิดได้หรือโง่น้อยลงเลย

แต่ก็นะ เธอรักของเธอนี่ สำหรับเมื่อก่อนน่ะนะ

หรืออาจไม่ แต่ก็อย่างว่า ผู้หญิงมีข้อเสียเปรียบผู้ชายอยู่หลายประการทั้งด้านสรีระและจิตใจ เธอแต่งงานเธอมีลูกมีสามี ก็เหมือนวางอนาคตไว้กับอีกคนไปเรียบร้อย น่าเสียดายจริงๆที่เธอดันดูโหงวเฮ้งผิดไปนิด ดันไปวางไว้ตรงปากเหว

สังคมไม่ว่าจะสมัยไหนมักกักกันคำว่า‘ดี’คำว่า‘สุภาพสตรี’ของผู้หญิงไว้แปลกๆ

แปลกสิ สำหรับผมแล้วแม่งโคตรแปลก

คิดดู แม่ท้องก่อนแต่งเลยนะ โอ้ สวรรค์ สังคมยัดเยียดให้เธอกลายเป็นนังผู้หญิงโสมมมั่วเซ็กส์ไปซะแล้ว อนาคตดับวูบลงตั้งแต่ตอนนั้น

แล้วลองนึกตามผมต่อ คราวนี้แหละญาติเอยพ่อแม่พี่น้องเพื่อนฝูงแม้แต่เพื่อนบ้านเอย พวกเขาจะรุมเสือกเรื่องของคุณ เสือกนะ ไม่ใช่เป็นห่วง คุณต้องเข้าใจความหมายในตรงนี้ด้วย คำปลอบโยนให้กำลังใจให้คำแนะนำเหรอ ลืมไปซะเถอะ

ยิ่งผู้หญิงด้วยกันล่ะตัวดีเลย พวกเธอจะใช้บรรทัดฐานโง่ๆของเธอเองมาตีความวัดคุณค่าคนอื่นแทบจะทันที

แล้วไง ให้ตายสิ ผมอยากจะพูดคำนี้เป็นร้อยๆครั้งว่าให้ตายให้ตายให้ตาย

พวกเธอดูสูงส่งขึ้นมามากมายหลังจากได้ดูถูกต่อว่าเยาะเย้ยและซ้ำเติมแม่ของผมหรือผู้หญิงที่กำลังประสบเฉกเช่นเดียวกัน ผมซาบซึ้งจนแทบจะเก็บอาการไว้แทบไม่อยู่ ประกายแสงสว่างของความดีเลิศรอบทิศทางพวกเขาเล่นเอาผมแสบตา

หลังจากนั้น แล้วยังไง พวกเธอบริสุทธิ์ผุดผ่อง เยื่อพรหมจารียังอยู่ครบไม่บุพสลาย พวกเธอไม่เคยมีเซ็กส์หรือถ้ามีก็หลังจากที่พวกเธอได้รับการจดทะเบียนสมรสแล้ว แต่งงานแล้ว มีผัวอย่างเปิดเผยแล้ว

ผู้หญิงที่มีเพศสัมพันธ์ก่อนการแต่งงานกลายเป็นเรื่องเสียหาย การท้องก่อนแต่งช่างเป็นเรื่องที่น่าอับอาย หยาบช้าสิ้นดี

ใช่ ผมเข้าใจพวกเธอนะ

แม่ไม่เคยเรียกร้อง ไม่เคยตอบโต้ เธอยอมรับผลในการกระทำของเธอเอง

ท้องไม่มีพ่อ เด็กใจแตก นั่นอาจเป็นประโยคแรกๆที่แม่อาจต้องเจอด้วยซ้ำ

พระเจ้า ใครช่างสรรหาคำมานะ ผมชื่นชมในความสร้างสรรค์ของเขาจริงๆ

ไม่รู้จักป้องกัน ใจง่าย บ้าผู้ชาย งามหน้า แม่งเอ๊ย ร้อยแปดคำด่าที่ผมอยากจะคัดลอกมาจากเน็ตแปะไว้ให้คุณอ่านง่ายๆเสียเหลือเกิน ถึงสมัยนั้นจะไม่มีอินเตอร์เน็ตก็ตามเถอะ แต่คำด่ามันก็วนเวียนอยู่ในลูปเดิมๆนี่แหละ เหมือนละครรีเมคฉายแล้วฉายอีกแต่คุณภาพก็ยังเท่าเดิมและมีแต่จะตกต่ำลง

ผมยังจำได้อยู่เลย ตอนเด็กๆเคยถูกล้อเลียนต่างๆนานา มันโหดร้ายสุดๆสำหรับเด็กอายุไม่เท่าไหร่กับสังคมที่พยายามเหยียบหัวคนอื่นเพื่อให้ตัวเองดูสูงกว่าน่ะ น้ำตาผมไหลแล้ว ดูสิ มันเป็นน้ำตาแห่งความปลื้มปีติที่ได้เห็นสัตว์ชนิดหนึ่งได้รับความรู้สึกพึงผยองในใจว่าเขาได้เป็นส่วนหนึ่งของคุณงามความดี ผมหวังว่ามันคงดีต่อสุขภาพจิตของเขาเหล่านั้นด้วยเหมือนกัน

ความจริงผมควรจะขอบคุณพวกเขาเสียด้วยซ้ำกับการทำตัวเป็นกระดาษทรายหยาบกระด้างคอยขัดเกลาผู้อื่นอยู่แบบนี้

เป็นการเสียสละที่หาเปรียบมิได้

มีใครพูดถึงพ่อเด็กไหม

หากคุณมีเวลาสักห้าวิ(หากภายในห้าวินั่นคุณยังไม่ได้ด่วนตายห่าไปไหนซะก่อน) ผมขอหัวเราะสักหน่อยคงไม่ว่ากัน

ก็มีนะ แต่แล้วไง เขาเป็นผู้ชาย ก็แค่ปล่อยน้ำเชื้อทิ้งเล่นๆ ก่อนจะเดินตัวปร๋อกลับเข้าไปเกลือกกลั้วอยู่ในสังคมดังเก่า เขาไม่ได้ท้องโย้อะไรสักหน่อย

ผมเคยถาม ไม่สิ มันลอยมากับลมมากกว่า ได้ยินแว่วๆ อ่า อะไรนะ ทำแท้ง อ๋อ ใช่ แม่เคยคิดจะทำแท้งในเมื่อไม่ได้ต้องการตั้งแต่แรก สังคมแห่งคนดียังบีบบังคับเสียขนาดนั้น โดยเฉพาะนั่นเป็นประโยคที่หลุดออกมาจากปากของผู้สมรู้ร่วมคิดในการผลิตเด็กโดยไม่ตั้งใจ

พ่อผมเป็นอะไรที่สุดยอดสุดๆไปเลยใช่ไหมล่ะ

แต่ทีนี้คำครหาอื่นจะเข้ามาแทน นังมนุษย์ใจร้าย จิตใจทำด้วยอะไร ฆ่าลูกได้ลงคอ

ผมลองนึกภาพ แม่ร้องไห้ไม่หยุด ร่างกายซูบผอม จิตใจคงไม่ต้องพูดถึงหรอก ได้รับแรงเชียร์ซะขนาดนี้

ตอนนั้นการหายใจใต้น้ำคงดูง่ายดายไปเลย

แต่สรุปแม่ก็ไม่ทำ

เธอทำไม่ลง พ่อจำใจต้องแต่งงาน แรกๆเขายังพอมีแรงพิศวาสให้กันอยู่บ้าง แต่ก็อย่างที่บอก น่าเสียดายนะน่าเสียดาย มีโอกาสอยู่แล้วแท้ๆ

ถ้าตอนอยู่ในท้องผมพูดได้นะ

ทำเถอะครับ

แหม

ผมล้อเล่น

แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าผมสนับสนุนให้พวกคุณใจง่ายกันหรอกนะ โธ่ ท่านผู้มีเกียรติ ใครที่ตีความแบบนั้นได้โปรด ผมอยากให้คุณทำตัวมีความคิดสักนิดก่อนตัดสินใจ

“แล้วเราล่ะ ชอบหรือเปล่า?”

ผมมอง

เขาคงทั้งต้องการความเห็นจากสร้อยที่อยู่บนคอของแม่และอื่นๆที่เขาซื้อมาเอาใจผมด้วยเช่นกัน

รอยยิ้ม

แววตา

คาดหวัง

เขาพยายามเข้าหาผม ผมรู้ ไม่ได้ความรู้สึกช้าขนาดนั้น หลังจากเขาพาผมเสียการเรียนหนึ่งวัน คงคิดว่าความสัมพันธ์ของเรามันหดสั้นลงเป็นร้อยเซนจากล้านไมล์

คำตอบเหรอ ไม่ เขาคงไม่อยากได้ยินคำตอบจากใจจริงของผมหรอก

กฎมันตายตัวอยู่แล้วว่าผมควรจะพูดยังไง

สร้อยเส้นนี้ราคาสักเหยียบหมื่นสองหมื่นเห็นจะได้ มีสองกรณี ถ้านับตามระบบชนชั้นกลาง ถือว่าราคากำลังปาดเหงื่อพอถูไถ

แต่ถ้าจะให้นับตามประสาเงินในบัญชีของพวกเศรษฐีล่ะก็นะ

“ครับ”

 

โคตรถูกเลย

 

 

 

 

“ยังไม่ตื่นอีกเหรอ”

ก็ตามนั้นแหละ

“ไปปั่นจักรยานเล่นกันมั้ย”

อะไรนะ?

เป็นโจ๊กที่ขำสุดๆสำหรับเช้านี้เลย

เกินคาดจริงๆ วันนี้ผมอุตส่าห์ว่าจะงดเรื่องเฮฮาสักหน่อย เขาทำผมผิดแผนไปหมด

“มาเร็ว ไปขี่เป็นเพื่อนพี่หน่อย วันหยุดทั้งที จะได้ออกกำลังกายไปในตัว”

“ผมยังไม่ได้อาบน้ำ”

หกโมงเช้า ขอบคุณ ขอบคุณมาก เขาเริ่มลุกล้ำพื้นที่ส่วนตัวผมเกินไปแล้ว แค่เห็นว่าเอาเงินฟาดหัวกันได้ไม่พูดไม่เถียงก็ถือว่าตัวสำคัญมากเลยงั้นสิ

ผมสะลึมสะลือ มันเป็นความมึนงงในขณะที่สมองเพิ่งได้รับการกระตุ้นได้ไม่นาน

“ไม่เป็นไร ล้างหน้าแล้วรีบลงไปนะ พี่รออยู่ข้างล่าง” ไม่เป็นไร ทำไมเขาพูดเหมือนกับว่าผมต้องเป็นฝ่ายเกรงใจเขา อ้อ ลืมไป ผมอาศัยเขาอยู่

ถือว่าเป็นกิจกรรมหนึ่งในการสานสัมพันธ์ที่ดีระหว่างครอบครัว

แต่ขอโทษ

เอาไปใช้กับหมาตัวอื่นเถอะ

ผมควรจะได้นอน นอนยันบ่ายนู่นถึงค่อยตื่น ผมเดินลงมาด้วยท่าทางยังไม่เต็มสติดี อารมณ์บูดๆส่งผลถึงสีหน้าและอากัปกิริยา แต่มันก็ไม่ช่วยให้เขาหรือเธอล้มเลิกความพยายามที่จะลากผมออกมาโดนแสงสว่าง

แม่เองก็เห็นดีเห็นงามไปกับเขาด้วย โอ้ แล้วไง ผมจึงต้องตื่นมายืนดูไอ้เศษเหล็กเส็งเคร็งเป็นเพื่อนพ่อเลี้ยงคนเก่งคนนี้

“ปั่นไม่เป็นเหรอ”

ก็ไม่เชิง

“ครับ งั้นขอตัวนะ”

แค่ไม่รู้จะสละเวลาตรงไหนมาฝึกฝนสำหรับการขี่จักรยานดี เมื่อก่อนอยู่กับพ่อก็ไม่ค่อยมีเรื่องอะไรแบบนี้ ผมเสียดายเวลาด้วย คนเรามีเวลาเท่ากันเสียเมื่อไหร่ คนบางคนเกิดมาก็พบว่าอีกปีเขาอาจต้องตายด้วยโรคร้ายสักโรคแล้วก็ได้ใครจะไปรู้ ผมว่าผมเอาเวลานี้ไปนอนพักสมองคุ้มกว่านะ

“เดี๋ยวสิ มานี่ก่อน”

มือนั้นถือวิสาสะคว้าแขนผมไว้เบาๆ ถ้ารู้สึกไม่ผิด ร่างกายกลับแข็งเกร็งอย่างที่ไม่ค่อยได้เป็นนัก นี่มันยิ่งกว่าการโดนกระแสไฟฟ้ากระตุ้นซะอีก

สวนสาธารณะคนไม่มาก

เขาส่งยิ้ม แสบตาพอๆกับแสงอาทิตย์

“เดี๋ยวพี่สอน”

ความหวังดีถูกหยิบยื่น ความรู้สึกตื้นตันเอ่อล้น หวังว่าภายหลังผมคงจะได้ตอบแทนพระคุณนี้ และก็หวังอย่างมากว่าคงจะมีคนเข้าใจว่าผมกำลังประชด

ด้วยความสัจจริง ผมไม่ได้ต้องการให้เขามาเอาใจใส่ ดูแลหรือแม้แต่ทำเรื่องปุเลี่ยนๆใส่กัน ผมไม่ได้ต้องการความรัก ของนามประธรรมแบบนั้น ถึงแม้จะใช้เป็นนกต่อในการหาผลประโยชน์จากอีกฝ่ายได้ก็ตาม แต่มันน่าขนลุกขนพองเกินกว่าผมจะรับได้

เขากำลังฝืนใจ ผมเดานะ และขอเดาต่อว่าการเดาในข้างต้นมันต้องถูกเผงแน่ๆ

คำพูดหวานๆ การกระทำโอนอ่อน ไม่ได้ผลหรอก หรือแม้แต่เงินทอง ถ้าหากจะบังคับให้ผมเปลี่ยนความคิดในเบื้องลึก

ผมเคยคิดเล่นๆว่าหากมีบริษัทสักแห่งหากินกับความไม่พอของมนุษย์ เขาเปิดคอรส์ล้างสมองได้ก็คงดี ผมอยากลองมองมุมอื่นๆที่ผมรู้สึกขยาดในเวลานี้แต่ก็มีความบ้าบิ่นอยากจะลองก้าวเข้าไปดูบ้างเหมือนกัน

ผมไม่เหมือนแม่

ขอร้อง อย่าเอาผมไปเปรียบเทียบกับเธอ

และเขาไม่เหมือนพ่อ

ผมจึงต้องยิ่งระแวงมากกว่าเดิม

พ่อโง่ แต่เขาไม่

“ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณมาก”

“ไม่เอาน่า ไหนบอกว่าเราจะคุยกันดีๆไง” เขาพูดเสียงอ่อน แววตาช่างอ่อนโยนแฝงความปราณี

นั้นสินะ ขอตบเข่าดังๆสักฉาดเถอะ เฮ้ ทำไมผมถึงเพิ่งฉุกคิดได้ ตัวเองก็เพิ่งพูดอยู่หยกๆ ลืมไปเลย ให้ตายสิ ลืมไปได้ยังไงว่าเขาคือแหล่งเงินแหล่งทอง

เขาคือขุมทรัพย์รายใหญ่ในเวลานี้ที่ผมมี

ดูสิ แค่นิดเดียว แค่นิดเดียว บุญคุณถูกทวงคืนแล้ว คุณดูสิ ไม่ทันขาดคำเลยพับผ่า

ขออภัย ขออภัย ที่ผมเสียมารยาทไปมากมาย

“ก็ได้ครับ”

เขายิ้มกว้าง

“ไม่ต้องกลัวหรอก”

บทบาทลูกเลี้ยงแสนดีถูกสวมใส่ ผมควรจะทำยังไงต่อนะ อย่างแรกก็คงต้องทำตามความต้องการของเขาซะ

ฝึกปั่นเจ้าเศษเหล็ก

“ผมเปล่า”

“โอเคครับ ไม่กลัวก็ไม่กลัว” พูดเสียงหยอกๆ แล้วก็หัวเราะ

เขาเห็นผมอายุเท่าไหร่กัน?

ความพยายามครั้งแล้วครั้งเล่า ผมทำออกมาได้ทุเรศพอสมควร ทางนี้คงไม่เหมาะสมจริงๆ จดลงในหัวลึกๆว่ายังไงซะผมจะไม่มีวันกลับมาถีบเจ้าสองล้อนี่อีก กลับไปอ่านหนังสือเสียเถอะ

“ใจเย็นๆ ไม่ต้องกลัว ลองปั่นไปเลย พี่จับอยู่”

ถ้าเป็นไปตามบทละครน้ำเน่าสักเรื่อง

เขาคงจะแกล้งปล่อยมือในจังหวะที่คิดว่าผมคงรู้สึกเพลิดเพลินไปกับการฝึกหัดของมือใหม่

ใช่ ใช่แล้ว และเขาก็ทำตามบทละครนั่นเปี๊ยบ

คุณเห็นทะเลสาบตรงนั้นไหม

ไม่สินะ แต่ผมเห็น

 

ถ้าจำไม่ผิด

ช่วงย้ายมาใหม่ๆผมได้ยินคุณป้าข้างบ้านเคยพูดไว้หลอกหลานๆของเธอเวลาพวกเด็กซุกซนอยากออกไปสำรวจนอกรั้วบ้าน

 

 

 

ความลึกสามเมตร

 

 

 

“กานต์!”

 

 

 

 

คุณป้าไม่ได้หลอกเล่นแฮะ

 

 

 

TBC
[26/08/2557]

[mapreaw]

จำเป็นต้องลงไปพิสูจน์ความลึกด้วยตัวเองหรอ
เป็นตัวละครที่มีแนวความคิดเสียดสีทุกอย่างเลยนะ 

[IsDeer]

มันตลกร้ายจริง
แต่ตอนจบดันขำ นี่ฉันเป็นคนไม่ดีรึเปล่า ฮ่าฮ่าฮ่า
นี่คือแกต้องลงไปพิสูจน์เลยเรอะ แค่เอาไม้มาจิ้มๆวัดก็พอแล้วมั้ง

[Linea-Lucifer]

อร้ากกกก สนุกกก

[JustWait]

น้องกานต์ว่ายน้ำเป็นไหมึะนั่น...เดาว่าไม่

[naruxiah]

โครตชอบเลยอ่ะ 

[Phut]

ตลก หึหึหึ! 

มันใช่!!! แดกดันกันอย่างสะใจ นี่แหละชีวิต! โดนมาก

[AMEOOS]

มันคือนิยายตลกจริงๆ แต่มันคือตลกร้ายนะ เสียดสีทุกอย่างในสังคม ยังยืนยันว่าชอบนายนะเนี่ย

[k2blove]

มองในมุมของคนที่โดนพิพากษาบ้าง อืมห์ เข้าใจ ๆ

[boyslover]

  what kind of comedy
dark mode นิหว่า แล้วคุณพ่อเลี้ยงคือพรเอกหรือ แล้วชะนีแม่ละจะเอานางไปไว้ไหน ตลกร้ายซะไม่มีรออ่านต่อ
ปล.เอาคุณฟักมาให้ท่านก่อนเส่ะ คิดถึงดุ้น เอ้ยคิดถึงหน้าคุณฟัก

[L@DYMELLOW]

ป้ารู้ว่ากานต์หม่น  แต่มันจำเป็นเหรอลูกที่ต้องไปวัดระยะความลึกของน้ำ หนูว่ายน้ำไม่เป็นใช่มั้ย แล้วคุณพ่อเลี้ยงก็จะลงไปช่วย ลากหนูเข้าฝั่ง ผายปอดช่วยชีวิต ปากประกบปาก พอหนูฟื้น สองตาก็จะสบกัน แล้วมันก็จะสปาร์กหรือเปล่าคะลูก

ไม่นะจ๊ะ...ป้าจะยอมให้มันฟินง่ายๆแบบนั้นไม่ได้ 

[hongzaa]

ทำไมขำ555555 กานต์นาง หึ ทีนี้ก็ หึตามนาง
555555555555 เป็นมนุษย์ที่หม่นหมองดีจริง
แต่รับรู้ได้ถึงความตลกของกานต์ ขำตอนที่อยากจะปฏิเสธแต่ทำไม่ได้5555

คิดเหมือนกานต์เลย ว่าพ่อเลี้ยงน่ะ ร้ า ย
ฉลาดด้วย แต่จะคิดว่าพ่อเลี้ยงเป็นพระเอกแหละ ถ้าไม่มีแม่อะนะ
เลยยังมึนๆว่าควรจะรู้สึกยังไงกะพ่อเลี้ยง

[Yarkrak]

พ่อเลี้ยงไม่ใจร้ายขนาดนั้นหรอก ตกลงไปด้วยกันแล้วช่วยขึ้นมา ฝายปอดให้

ครึ ครึ กำไรพ่อเลี้ยง สุดท้ายกานต์ของป้าก็อยู่ในอุ้งมือของพ่อเลี้ยง

ดูแล้วอายุห่างกันไม่เท่าไหร่ พฤติกรรมหวังเครมลูกเลี้ยง ฮ่วย

กานต์เอ้ยรักษาเนื้อรักษาตัวนะลูก

 

[fongbeer37]

ชอบอ่ะ มาต่อเร็วๆนะ

[nunda]

เริ่มล่ะ เริ่มตลกแล้ว สามสี่บรรทัดสุดท้ายเค้าขำนะ 555++

ขอบคุณค๊าบบบ รอตอนต่อไป ^^

[2pmui]

ชื่อพึ่งโผล่
เป็นคนที่มีกำแพงเหล็กสูงลิ่ว
อิพ่อเลี้ยงจะแฮปตัวลูกด้วยหรือเปล่าเนี่ย

[saruttaya]

ตกทะเลสาบเหรออออ 

[Littlesir]

เหมือนจะเพิ่งรู้ว่านายเอกชื่อ กานต์

[McKnight]

ตัวเอก(ซึ่งน่าจะเป็นนายเอก??)ดูขวางโลกสุดขั้ว
หรือไม่ก็ออกแนวเบื่อโลก ด้อนท์แคร์เวิร์ลอะไรทำนองนั้น
แนวการเขียนแปลกดีครับ น่าติดตาม

มันคงเป็น นิยายตลกหลบใน?? ใช่มั้ยครับเนี่ย

[jing_sng]

น้องมีความคิดล้ำลึกในเรื่องของแม่ท้องก่อนแต่ง
น้องมองโลกในความเป็นจริงจนกลายเป็นแง่ร้ายสำหรับพวกโลกสวย
อยากรู้จะลงเอยกับพ่อเลี้ยงยังไง

[สมาคมโคแก่]

ชอบนิยายที่เล่าเรื่องแบบนี้มาก มันทำให้ดำดิ่งไปกับสำนึกคิดของตัวละคร
แต่ขณะเดียวกันมันก็กดดัน เราไม่รู้คนแต่งจะพาให้จิตใจเราไปด้านไหน
เท่าที่อ่านมา หลายๆเรื่องมักจบแบบตลกร้าย จบแบบช็อคโลก
ซึ่งเราไม่ได้มีภูมิคุ้มกันกับเรื่องแบบนี้มากนัก คงต้องขอตัวกลับไปตั้งหลักก่อน
ไว้ถึงตอนจบ แล้วจะกลับมาเช็คฟีดแบ็คอีกที ถ้าไม่สะพรึงเกินไปนัก เดี๋ยวกลับมาอ่านต่อแน่นอน

[sirin_chadada]

เป็นวิธีการเขียนอีกแนวหนึ่งสินะ แต่ก็ชอบอ่านนะแปลกดี
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ้า

[uknowvry]

ขำแทบตายเลยจริงๆ ฮาน้ำตาเล็ด....

[อ้วนน้อย]

คิดถึงเสี่ยค่า  อุ๊ยเค้ามาผิดกระทู้อิอิ   เรื่องนี้น่าติดตามค่ะ อันที่จิงตามทุกเรื่อง จะรอนะคะ