หัวข้อ: <<เพลิงพ่าย>>

[mooping-7]

ปราบเอาแต่ใจกับน้องจังเลย

[punthipha]

เชื่อเถอะ อยากอ่านจนจบเลย 

[ekuto]

พี่เดี่ยวจะเล่นน้องอีกแล้ว

[iammz]

แก้แค้นทั้ง ๆ ที่ตัวเองก็เจ็บ

งืออ~ พี่เด่ว~

[LadyGreaz]

อ๊ายยยยยยยยยย!!!
จิกหมอน นอนดิ้นกับพื้นเลย
น้องป้องสู้เค้านะ ปราบก็ร้ายเกิ๊นนนนนน(แต่เราก็รักนะ)

จะรอตอนต่อไปนะคะ

[•♀NoM!_KunG♀•]

หึหึ

[maru]

สงสารป้องมาก ๆ

[~ ฤดูใบไม้ผลิ ~]

ไม่เห็นใจหรอกนะพี่เดี่ยว น่าจะโดนน้องงอนให้เยอะๆเลย 

[ToffeE_PrincE]

ฉงฉานน้องป้อง
เกลียดอิพี่ปราบเยอะๆ เลย

 

[Belove]

                                                                     เพลิงพ่าย

                                                                     บทที่ 28.1



         ปมุตยอมรับแล้วว่าปราบคือพี่เดี่ยวตัวจริงจากรสจูบล่าสุดที่ปราบกำลังทำอยู่ มันเป็นจูบที่เขาคุ้นเคยและนึกสงสัย

ตั้งแต่วันที่มีอะไรกันที่คอนโดของปราบ ในที่สุดสิ่งที่ปมุตคลางแคลงใจก็เฉลยความจริงออกมา

         พี่เดี่ยวที่แสนดีของเขากลับมาอีกครั้ง พี่ชายที่แสนดีกลายเป็นคนเลวที่ทำร้ายความรู้สึกของเขาจนบอบช้ำ ปมุต

อยากจะเร้นกายหนีไปให้ไกลสุดกู่แต่เมื่อบุรุษแสนเลวใช้ทั้งกำลังและประสบการณ์ที่มีมากกว่ามาบีบบังคับแล้วปมุต

ก็นึกเกลียดตนเองเหลือเกินที่พ่ายแพ้

         ปราบรู้จักร่างกายของปมุตดีกว่าตัวปมุตเองเสียอีก ปราบรู้ว่าควรจะแตะต้องตรงไหนอย่างนุ่มนวล ตรงไหนควรจะ

ลงน้ำหนักให้หนักหน่วง ใช้เวลาไม่นานนักหนุ่มน้อยในอ้อมกอดก็เริ่มหอบหายใจหนักจนอกกระเพื่อม ปราบไม่รอช้าที่จะ

จัดการร่างกายนุ่มมือให้เปลือยเปล่าพร้อมที่เขาจะตอกย้ำให้ได้รู้

         รู้ว่าปมุตคือสมบัติของเขา สมบัติอันหวงแหนและไม่มีวันที่เขาจะปล่อยให้ปมุตหนีหายไปได้ง่ายๆ ร่างกายที่สอด

ประสานรับจังหวะพร้อมลมหายใจร้อนผ่าวที่เป่ารดซึ่งกันบอกปราบได้เป็นอย่างดีว่าน้องชายของเขารับรู้แม้จะยังยอมรับ

ได้อย่างไม่เต็มใจนักในตอนนี้

         ปราบยกมือเกลี่ยที่แก้มเนียนนุ่มอย่างเบามือพลางกดจูบซ้ำลงไป ปมุตที่ยังหอบเหนื่อยไม่เลิกเม้มปากเบือนหน้า

หนีแต่ปราบก็ยังเชยคางมนให้หันมามองหน้าเขาแม้นัยน์ตาคู่นั้นจะยังกรุ่นโกรธไม่เลิกรา


         “คราวนี้จำได้หรือยังว่าเราเป็นอะไรกัน”


         “ไม่อยากจำสักหน่อย ออกไปเดี๋ยวนี้ ออกไปจากตัวผม”  มือเรียวยังสาละวนทุบลงไปที่แผ่นหลังแข็งแกร่งทำให้

ปราบมองอย่างอ่อนใจ


         “มีความสุขขึ้นสวรรค์ไปแล้วก็จะถีบหัวส่งสินะป้อง ใช้ไม่ได้เลยเด็กคนนี้”


         ส่ายหน้าเบาๆเมื่อเห็นความดื้อรั้นของน้องชาย ปราบยกขาเรียวให้กอดเกี่ยวอยู่รอบเอวพลางช้อนมือเข้าใต้แผ่น

หลังของปมุตก่อนจะยกตัวขึ้นมาอย่างง่ายดายทั้งที่ร่างกายก็ยังประสานกันแน่น ทำให้ปมุตตกใจจนต้องคล้องแขนเกี่ยว

ไปรอบต้นคอของปราบเพราะกลัวจะตกลงมา


          “คุณจะทำอะไรอีก ผมบอกให้ปล่อยผมไงล่ะ”


         “จะพาไปห้องใหม่ ที่พี่ทำให้ป้องโดยเฉพาะ”


         “อื้อ เบาๆสิ รู้ไหมว่ามัน ฮึก อื้อ”


         ปราบก้าวเดินออกจากห้อง แรงกระแทกของการก้าวยิ่งทำให้ภายในยิ่งสอดลึกจนปมุตผวา แก่นกายที่ยัง

แข็งแกร่งทะลวงอยู่ในช่องทางสร้างความกระสันขึ้นมาจนหนุ่มน้อยอับอายเหลือเกิน ระยะทางเพียงแค่จากห้องของเขา

ไปยังห้องใหม่ที่ปราบเพิ่งจะจัดการเสร็จด้วยอำนาจของเงิน แค่นั้นก็ทำให้ปมุตต้องกัดริมฝีปากอิ่มเพื่อสกัดกั้นมันไว้

         เสียงประตูห้องปิดดังปังทำให้ปมุตสะดุ้ง ยังไม่ทันที่จะกวาดสายตามองรอบห้องเพราะต้องก้มหน้าสบตาคมของ

ปราบที่ยังไม่ยอมปล่อยเขาลงจากตัว


         “รู้ไหม ท่านี้ก็ไม่เลวนะป้อง มันทำให้พี่อยากจะมีความสุขกับป้องอีกสักรอบ นะป้อง”


         ปลายเสียงออดอ้อนอย่างไม่เคยได้ยินทำให้ปมุตโมโหตัวเองที่หัวใจอ่อนยวบ ปราบไม่รอคำตอบเมื่อวงแขนรัด

เอวของปมุตแน่นหนา เขาขย่มเอวเข้าหาพลางกดเอวคอดของปมุตลงมารับแรงกระแทกจนปมุตจุกแน่นไปหมด


         “อ๊ะ เบาๆ พะ พี่ปราบ อา เสียวมาก”


         ท่อนขาเรียวเผลอรัดแน่นอย่างลืมตัว ปมุตครางอย่างเหลืออดปราบรีบถือโอกาสนั้นประกบปากเข้าหาพลางสอด

ลิ้นลึกคว้านไปรอบโพรงปากหวาน ในขณะที่เอวยังกระแทกกระทั้นจนกล้ามเนื้อรัดแน่นร้อนระอุ ปราบเร่งจังหวะให้ปมุต

เกร็งกายปลดปล่อยออกมาเขาจึงก้าวไปวางร่างกายสั่นสะท้านลงกับเตียงนอนนุ่มก่อนสาวเอวของเขาเข้าออกไม่ยั้ง


         “จำไว้ว่าพี่รักป้อง พี่จะไม่ปล่อยให้ป้องไปเป็นของคนอื่น จำไว้”


         “พี่เดี่ยว”


         ปมุตเผลอครางอย่างลืมตัว ในขณะที่ทอดกายให้ปราบจนเขาสุขสมก่อนจะทิ้งตัวลงมาบนร่างนุ่มอย่างพอใจ

         








         “พี่ปราบหายไปไหนมา”


         “อย่ารู้เลย มันไม่ใช่เรื่องดีนักหรอก” ปราบหอมขมับของคนข้างกายที่นอนตะแคงตัวมากอดเขาไว้ ในขณะที่เขา

นอนหงายใช้มือข้างหนึ่งหนุนหัว ส่วนอีกข้างโอบกอดร่างเล็กให้แนบอยู่กับตัว


         “คิดถึงพี่บ้างหรือเปล่า หืม ป้อง”


         “ไม่คิด”


         “งั้นหรือ” ปราบอมยิ้มเมื่อเห็นหน้าหวานงอง้ำ “พี่ดีใจนะที่ป้องยังรักษาสัญญาของเรา”


         “บ้า สัญญาอะไร ไม่เห็นจำได้”


         “สัญญาว่าจะไม่ให้ใครจูบป้องนอกจากพี่เดี่ยวคนนี้ไงล่ะ”


         ปมุตหน้าแดงก่ำ จะว่าไปเขาจำไม่ได้หรอกกับคำพูดในวัยเด็กนั่น เพียงแค่เขารู้สึกว่าไม่อยากให้ใครได้สัมผัสซ้ำ

รอยบนริมฝีปากของเขาเพื่อรอคอยใครบางคนให้กลับมาซ้ำรอยเดิมแค่นั้นเอง


         “แล้วไอ้ชาวีมันเคยแตะต้องป้องหรือเปล่า” ปราบเอ่ยถามเสียงเขียว


         ปมุตคิดถึงชาวีขึ้นมาทันที เขาไม่ได้พบหน้าชาวีมานานหลายวันแล้ว ล่าสุดที่พบกันชาวีก็มีสีหน้าเหมือนคน

ครุ่นคิดอะไรอยู่ในใจจนไม่ได้คุยกันมากเหมือนเดิม


         “พี่วีเป็นแค่เพื่อนสนิทที่ประกวดด้วยกันมา แต่ผมว่าพี่วีก็มีท่าทีพิเศษกับผมนะ” กลีบปากอิ่มคลี่ยิ้มหวานจนปราบ

อดใจไม่อยู่ต้องจูบอย่างหมั่นเขี้ยว


         “อย่าได้คิดจะลองดีเชียวนะป้อง รู้ใช่ไหมว่าจะโดนอะไรบ้าง”


         “พี่ปราบ” ปมุตถอนหายใจยาว


         “เราเป็นพี่น้องกันนะ”


         “แล้วไง” ปราบมองปมุตที่กำลังก้มหน้าซ่อนรอยเศร้าหมองไว้


         “เราไม่ควรที่จะ เอ้อ มันผิดศีลธรรม”


         “ช่างแม่งศีลธรรมเหอะ ใครเป็นคนกำหนดว่าพี่น้องจะรักกันไม่ได้ ความสุขของเราไม่จำเป็นต้องให้คนอื่นมา

ตัดสิน ถ้าเรารักกันก็แค่ยอมรับ จูบกัน กอดกัน มีเซ็กส์กัน ไม่เห็นจะต้องไปให้คนอื่นมาชี้นำว่าเราควรจะทำยังไง”


         ปราบเชยคางปมุตขึ้นมามองอย่างค้นคว้า


         “หรือจะปฏิเสธว่าที่ผ่านมาป้องไม่ได้รอพี่ ไม่อยากให้พี่กอด ไม่อยากให้พี่จูบอย่างนี้”


         เขาจูบปมุตอีกครั้ง เนิ่นนานจนแทบขาดใจกว่าจะปล่อยเป็นอิสระ


         “ถามใจตัวเองสิป้อง แล้วบอกพี่มาว่าป้องไม่ได้รักพี่เหมือนอย่างที่พี่รักป้องมาตลอดชีวิต”


         เสียงขื่นของปราบทำให้ปมุตต้องรีบเงยหน้าอย่างตกใจ นัยน์ตาคมของพี่ชายบอกให้ปมุตรู้ว่าปราบต้องผ่านความ

ระทมทุกข์มาแค่ไหน มันทำให้เขาต้องยกมือไปวางแนบแก้มสากไปด้วยไรหนวดจางๆเพื่อปลอบโยน


         “ป้องรักพี่เดี่ยว”





                        ----------------------------------  TBC --------------------------------




แวบมาแบบสั้นๆ ให้เวลาหวานครึ่งบทก่อนจะเข้าโหมดดราม่าต่อ หุหุ


 

[iceman555]

หวานมากกก นานๆจะมีฉากหวานน แต่ต่อไปก็ดราม่าอีกละ เฮ้ออออ. อยากให้หวานบ่อยๆๆๆๆ เบื่อดราม่า 555

[Viewonohm]

พี่เด่วลากขึ่นเตียอย่างเดียวเลยนะ !!

[Kamidere]

แง่มมมมมมมม /// ปาดได้มั้ย?

[pulove2534]

เอาอีกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[mukmaoY]

ผัวเมียกันก็ต้องง้อกันบนเตียงสินะสินะ

[lizzii]

มาหวานๆ ค่อยชื่นใจหน่อย หุหุ
เข้าใจกันแล้ว เย้ๆๆ

[fay 13]

 

[❝CHŌN❞]

กลัวใจอิพี่ปราบ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย
สงสารน้องป้องเหลือเกิน ต้องมารองรับอารมณ์

[Sasima]

  แต่เดี๋ยวก็ดราม่าอีก  พี่เดี่ยวอย่าทำอะไรปมุตเลยนะ  :katai1:น้องป้องรักพี่เดี๋ยวมากเลยรู้ไหม

[PHA_]

อิพี่ปราบนี่เป็นไบโพลาหรอ  สับเปลี่ยนอารมณ์ไปมา ข้าล่ะงงเอง

[iZoda]

 
 

มาม่าชามอย่าโตนะ สงสารน้องง่ะ

[B52]

ตอนนี้ดีกลัวอารมณ์ปราบจะมาร้ายอีกตอนไหน

[kms]

ดราม่าอีกแล้วเหรออออออออออออ
ขอโนเอลชาวีบ้างพลีสสสสสสส

[ekuto]

กำลังชื่นใจอยู่ แต่พอเจอคำว่า ดราม่า นี่ต้องเตรียม มาม่า รอเลยที่เดียว

แต่มันเป็นรสชาติที่น่าลิ้มลองนะ

ชูป้าย ชาวีxโนเอล

[punthipha]

แอบมาหวานเอาใจ แล้วเสริฟมาม่า 

[iammz]

พี่เด่วจะทำอะไรให้น้องป้องเจ็บช้ำน้ำใจอีกรึเปล่า~

 

[Adoreyou]

โอ่ยยยยยยยยยยยย ฮืออออ หวานนาน ๆ ก็ได้ ไม่ว่ากันนน กลัวใจดราม่า ฮือออ รักคาแรคเตอร์สองคนนี้มากกก

น้องป้องนี่ดูพยศ ๆ ดี พยศเยอะ ๆเลย เจ้ชอบบบบบ

[four4]

  น้องป้อง ชอบให้ พี่ปราบ ทำท่าอุ้มแตงนี่เอง 555
#คนอ่านหื่นเบาๆ 555

[JustWait]

 

[Smirnoff]

ง่อวววววว อยากเห็นตอนพี่น้องเค้าหวานๆบ้าง งือออออ