<<เพลิงพ่าย>>
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: <<เพลิงพ่าย>>  (อ่าน 426188 ครั้ง)

ออฟไลน์ mukmaoY

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3956
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-7
Re: <<เพลิงพ่าย>> บทที่ 35.2 ( 18 / 05 / 15 )
«ตอบ #780 เมื่อ19-05-2015 00:29:42 »

หน่วงจริงๆ   สงสารโนเอล  ไม่ได้ผิดอะไรเล้ยยย ดูปกติสุดแล้วในเรื่อง

ออฟไลน์ fay 13

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5635
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +286/-44
Re: <<เพลิงพ่าย>> บทที่ 35.2 ( 18 / 05 / 15 )
«ตอบ #781 เมื่อ19-05-2015 02:16:55 »

 :mew1:

ออฟไลน์ Freja

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2394
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-4
Re: <<เพลิงพ่าย>> บทที่ 35.2 ( 18 / 05 / 15 )
«ตอบ #782 เมื่อ19-05-2015 02:54:15 »

ป้องไม่รู้อะไรจริงๆ เหมือนเด็กธรรมดาที่ไม่รู้ต้นลึกหนาบางของโลก พ่อเลวแม่ร่านก็ไม่ได้รู้อะไรจริงจัง  ทำอะไรก็แบบเด็กๆ ประท้วงประชดแก้ปัญหาแบบเด็กๆ ไม่ได้รู้ว่าการกระทำของตัวเองจะกระทบหรือส่งผลอะไรบ้าง  อยากให้ปราบร้ายมากๆนะเอาให้แบบตาต่อตากับอิแดนเลย  อยากให้ป้องได่รู้ว่าไอ้สิ่งที่ตัวเองว่าเลวว่าชั่วนั้นมันไม่ได้หนาแต่ 1 มิลดังที่ตัวเองเห็นและเข้าใจ  สิ่งที่พ่อแม่ตัวเองทำกับปราบนั้นป้องยังไม่เข้าใจจริงๆ ป้องถึงได้ยึดติดกับศีลธรรมตามบรรทัดฐานที่ดีของสังคม

งานเข้าชาวีแล้วแน่ๆ ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงไม่บอกโนเอลเรื่องป้อง  มาเจอแบบนี้ก็ขอให้โชคดีในการตามง้อราชินีโนแอลแล้วกันนะ

ออฟไลน์ punthipha

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1478
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +200/-0
Re: <<เพลิงพ่าย>> บทที่ 35.2 ( 18 / 05 / 15 )
«ตอบ #783 เมื่อ19-05-2015 08:39:03 »

 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :mew2: :mew2:  ประชดแล้วโดนกันถ้วนหน้า ทำทำไม

ออฟไลน์ gibichan

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 60
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-2
Re: <<เพลิงพ่าย>> บทที่ 35.2 ( 18 / 05 / 15 )
«ตอบ #784 เมื่อ19-05-2015 19:56:16 »

โอยยยย อึดอัดเลยยยย เข้าใจผิดกันไปหมด สนุกมากค่าาาา เอาใจช่วยคนเขียนนะค๊ะ

ออฟไลน์ HISY

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3645
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +61/-3
Re: <<เพลิงพ่าย>> บทที่ 35.2 ( 18 / 05 / 15 )
«ตอบ #785 เมื่อ19-05-2015 20:48:11 »

สงสารโนเอล คนแก่ของฉันผิดตรงไหนคะทำไมต้องมาเจอเรื่อบแบบนี้

ออฟไลน์ Belove

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1230
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +703/-2
    • ฺBelove
<<เพลิงพ่าย>> บทที่ 36.1 ( 27 / 05 / 15 )
«ตอบ #786 เมื่อ27-05-2015 17:19:58 »



                                                             เพลิงพ่าย

                                                              บทที่ 36.1

            บรรยากาศตกอยู่ในความเงียบงันเมื่อชาวีกับปมุตนั่งกันอยู่เพียงลำพังในห้องชุดของชาวีหลังจากทั้งคู่ฝ่าฝูงชน

และนักข่าวที่ออกันอยู่หน้าผับกลับมายังที่พัก ภาพข่าวในโซเชียลเน็ตเวิร์คกระจายกันไวมากเพียงไม่กี่นาทีข่าวของเขา

กับปมุตก็ลุกลามใหญ่โตจนยั้งไม่อยู่แม้ว่าภาพนั้นจะมัวซัวอยู่ในความมืด


            “พี่วี ผมขอโทษ”


            เสียงแหบพร่าดังมาจากปมุตที่ทิ้งตัวลงไปกับโซฟาซึ่งกลายเป็นเตียงนอนจำเป็นสำหรับเขามาหลายวัน ปมุต

โมโหตัวเองนักที่ปล่อยให้ความโกรธเคืองและอยากจะประชดประชันปราบเข้ามาครอบงำสติจนหลงทำอะไรโง่ๆแบบนั้น

เมื่อเขาคว้าชาวีมาจูบต่อหน้าปราบเขาลืมนึกไปว่าผลที่ตามมาจะเสียหายเพียงไร

            อันดับแรกที่เสียหายก็คือความรู้สึกของตัวเองเมื่อผละปากออกมาจากชาวีแล้วเห็นสายตางงงันของรุ่นพี่กับ

การกระทำของเขา และเมื่อหันขวับกลับไปมองปราบปมุตก็ถึงกับใจหายเมื่อปราบมองมาด้วยสายตาเสียใจ เขาไม่เคย

เห็นแววตาเช่นนี้เกิดขึ้นกับปราบมาก่อน แต่มันก็เกิดขึ้นแล้วจากการกระทำของเขา อันดับต่อมาคือความโกลาหลของพี่ๆ

แผนกดูแลศิลปินของบริษัทที่ต้องแก้ข่าวทันทีที่งานเลี้ยงหลังคอนเสิร์ตจบลง


            “เกิดอะไรขึ้นหรือป้อง ไอ้ที่ทำลงไปน่ะทำเพื่ออะไร”


            ชาวีเองก็ยังตั้งตัวไม่ติดในสิ่งที่ปมุตกระทำ หากเป็นเมื่อก่อนเขาคงดีใจแต่ในตอนนี้เขาถึงกับเสียวสันหลังวาบ

หากใครบางคนกำลังจ้องมองข่าวที่เกิดขึ้น ถึงกระนั้นความห่วงใยที่มีต่อปมุตก็ยังคงมีอยู่จนไม่กล้าที่จะทิ้งให้อยู่เพียง

ลำพัง ชาวีนึกถึงตอนที่ปมุตรีบผละปากออกมาพร้อมกับดวงตาสับสนก่อนจะหันขวับไปยังด้านหลังที่มีบุคคลที่สามยืนนิ่ง

อยู่ในเงามืด ชาวีขมวดคิ้วอย่างสงสัย


            “หรือว่า นี่ป้องทำไปเพื่อประชดใครหรือเปล่า”


            “พี่วี”


            “ใช่ไหม โธ่เอ๊ยป้อง แล้วเป็นไง ประชดกันแล้วได้ผลยังไง ป้องก็ต้องมานั่งเจ็บปวดเองแบบนี้”


            ชาวีขยับเข้าใกล้วางมือไว้บนศีรษะของปมุตแล้วโยกเบาๆอย่างเห็นใจ


            “ป้องเคยถามพี่ว่าถ้าเป็นพี่จะทำยังไงถ้าต้องรักกับคนที่ครอบครัวของเราทำให้เขาเสียใจและยังผิดศีลธรรมอีก

ฟังให้ดีๆนะป้อง พี่จะตอบแล้ว”


            ชาวีดึงไหล่ปมุตให้หันมาสบตากับเขาเพื่อที่จะสอนในสิ่งที่พี่ชายคนหนึ่งพึงจะให้แก่น้องชาย


            “ถ้าคนๆนั้นยอมละทิ้งความแค้นเพื่อเราก็แสดงว่าเขารักเรามากแล้วทำไมเราถึงจะไม่ยอมรับรักจากเขาล่ะ ส่วน

ไอ้เรื่องศีลธรรมอะไรนั่นจะต้องไปสนใจทำไมในเมื่อมนุษย์เรานี่แหละที่กำหนดศีลธรรมขึ้นมา หากมันไม่ได้ทำให้คนอื่น

เดือดร้อนด้วยก็ช่างแม่งศีลธรรมเหอะ”


            ผงเข้าตาตนเองมักจะเขี่ยไม่ออก แต่ปมุตเริ่มคิดตามในสิ่งที่ชาวีพูดกระทั่งผงนั้นเริ่มหลุดออกไปทีละนิดจนเขา

ต้องยกมือมาลูบหน้าตนเองอย่างกลัดกลุ้มในสิ่งที่เพิ่งกระทำลงไปว่าจะยิ่งสร้างรอยแผลให้ปราบเจ็บช้ำอีกเพียงไหน

ความสงสารปราบวิ่งวนอยู่ในความรู้สึกจนน้ำตาซึมออกมา







            ภาพข่าวจากสำนักข่าวบันเทิงต่างๆทำให้แดเนียลต้องใช้สมองคิดจนนอนไม่หลับแม้ว่าจะปลดปล่อยพลังไปกับ

ร่างกายของกานต์ (จากเรื่องร้ายซ่อนรัก) เหยื่อรายใหม่ของเขาจนกระทั่งอีกฝ่ายนอนหายใจรวยรินอยู่บนเตียง ภาพที่

ปมุตกำลังจูบอยู่กับผู้ชายคนอื่นไม่ได้ทำให้เขารู้สึกอะไรมากนัก แต่สิ่งที่กำลังทำให้เขาต้องหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่ในตอนนี้

คือภาพผู้ชายอีกคนที่ตกเฟรมอยู่ในภาพสลัวของข่าวต่างหาก


            ก็บอกแล้วว่าแดเนียลจำปราบ ปริวัตรได้แต่กระทั่งเงา!


            ปมุตจูบผู้ชายคนอื่นต่อหน้าปราบมันจะเป็นอะไรได้นอกจากการประชดประชันให้โมโห แดเนียลนึกกระหยิ่มเมื่อ

มั่นใจว่าปราบกับปมุตกำลังมีปัญหากันอย่างแน่นอนเมื่อเขาประมวลภาพจากเหตุการณ์ที่ปราบลากปมุตไปจูบในมุมมืด

เมื่อวันก่อนคอนเสิร์ต หากเหล็กกำลังขึ้นสนิมก็ไม่ควรจะรอช้าเมื่อแดเนียลกำลังหาวิธีทำลายมันลง เขารีบโทรศัพท์ไป

หาแนวร่วมอย่างชนัยทันที


            “รบกวนยามดึกต้องขออภัยอย่างสูงครับคุณชนัย”


            แดเนียลกรอกเสียงแสนสุภาพเมื่อกำลังจะใช้อีกฝ่ายเป็นเครื่องมือ


            “คุณมีธุระอะไรกับผม แดเนียล”


            น้ำเสียงของชนัยฟังดูไม่ดีนักเป็นเพราะเขากำลังหงุดหงิดกับข้อมูลที่ได้รับ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าปราบมีความ

สัมพันธ์ล้ำลึกกับปมุตน้องชายคนละแม่ของตัวเอง นักสืบที่จ้างวานทำงานดีและรวดเร็วสมกับที่ไว้ใจเมื่อผ่านไปไม่กี่วัน

ผลงานก็ปรากฏเป็นภาพถ่ายที่ส่งมาให้ทางอีเมล์ ชนัยกำลังกัดฟันมองภาพปราบกับปมุตกำลังจูบกันดูดดื่มอยู่ในซอกตึก

ที่นักสืบของเขาถ่ายมาได้อย่างชัดเจน


            “หรือว่าจะโทรมาย้ำกับผมว่าเรื่องที่คุณเข้าใจว่าปราบกับปมุตนักร้องขวัญใจคุณน่ะมีอะไรกันมันเป็นเรื่องจริง”


            แดเนียลซ่อนเสียงหัวเราะถูกใจเอาไว้อย่างมิดชิดเมื่อรู้ว่าปลาฮุบเหยื่อรอให้ชักรอกขึ้นไปเหนือผิวน้ำ เขาแต่ง

เสียงเห็นใจระคนเศร้าหมองตอบกลับชนัย


            “โอ คุณรู้แล้วหรือ โธ่ชนัย ผมเองก็ผิดหวังไม่แพ้คุณเหมือนกัน แต่คุณอย่าเพิ่งถอดใจนะ ผมอยากให้คุณได้ดู

ข่าวที่กำลังแชร์กันอยู่ในโลกโซเชียลตอนนี้เดี๋ยวผมจะส่งให้คุณดู”


             ใช้เวลาไม่นานภาพข่าวก็เด้งขึ้นมาบนหน้าจอโทรศัพท์ ชนัยเพ่งมองอย่างไม่เข้าใจเพราะเขาไม่ค่อยสนใจเรื่อง

ในวงการบันเทิงเท่าไหร่ และภาพที่ส่งมาก็เป็นแค่ภาพที่อยู่ในความมืดจนแทบจะดูไม่ออก


            “อะไรของคุณหือ แดเนียล ส่งรูปอะไรมาให้ผมดู”


            “ปมุตจูบกับนักร้องอีกคนที่มีข่าวด้วยกัน”


            “แล้วคุณก็รับได้งั้นหรือ” ชนัยกำลังงง “ฟังเสียงแล้วท่าทางคุณกลับสดชื่นเป็นพิเศษนะ”


            “เพราะผมรู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องจริงจัง หากคุณจะเพ่งมองใครบางคนที่ยืนอยู่ไม่ไกลนักและกล้องพอจะจับได้อยู่

ครึ่งตัว คนๆนั้นคือปราบ ปริวัตรที่ยืนอยู่ด้วย”


            ชนัยคิดตามคำพูดของแดเนียล พลันดวงตาก็เบิกกว้าง


            “คุณกำลังบอกผมว่า ปมุตจูบคนอื่นต่อหน้าปราบเพราะทั้งคู่ทะเลาะกัน”


            เสียงหัวเราะดังลอดมาอย่างกลั้นไม่อยู่จากแดเนียล


            “ไม่ผิดหวังเลยจริงๆที่ได้รู้จักกับคุณ ชนัย คุณฉลาดมาก และถ้าผมเป็นคุณผมจะไม่พลาดโอกาสงามที่สุดนี้ที่

จะเข้าไปทำให้ตัวของคุณกับปราบได้ใกล้ชิดกัน”


            เหมือนหลอดไฟกำลังเปิดแสงจ้าอยู่ในความคิด ชนัยส่งเสียงหัวเราะแผ่วเบาตามแดเนียล


            “นี่คือบทสรุปที่คุณต้องการสินะ แยกปราบและปมุตออกจากกันโดยใช้ผมเป็นเครื่องมือ”


            “อย่าเรียกว่าเครื่องมือเลยชนัย ถือเสียว่าเราทั้งสองร่วมมือกันจะดีกว่า คุณจะทำยังไงก็ได้เพื่อให้คุณได้ปราบ

ปริวัตรไปอยู่ในกำมือ ส่วนด้านปมุตปล่อยให้เป็นหน้าที่ของผม”


            น้ำเสียงเอาจริงเอาจังเต็มไปด้วยความต้องการของแดเนียลทำให้ชนัยทบทวนเร็วจี๋ ภาพบุรุษเพศที่เต็มไปด้วย

เสน่ห์ล้นเหลือของปราบปรากฏอยู่ในสมอง มันช่วยให้ชนัยตัดสินใจได้เร็วขึ้น


            “ดีล แดเนียล ตามนั้น”


            แดเนียลวางสายไปแล้ว ชนัยไม่รอช้าที่จะต่อสายไปหานักสืบที่เขายังให้ทำงานอยู่


             “ยังตามปราบ ปริวัตรอยู่หรือเปล่า ดีมาก แล้วตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน”










          ปราบกัดฟันพลางจ้องมองแก้วทรงสูงที่บรรจุแอลกอฮอล์สีอำพันที่หมดไปแก้วแล้วแก้วเล่า ความจุกเสียดหัวใจ

แล่นวาบเข้ามาเป็นระยะเมื่อภาพที่เห็นยังคงติดตาเขาอยู่ ปมุตจงใจตัดรอนความสัมพันธ์ถึงกับกล้าคว้าคอผู้ชายคนอื่นมา

จูบต่อหน้าผู้ชายที่ปราบก็รู้ว่าหลงรักปมุตอยู่อีกต่างหาก เขาเจ็บเพราะรู้ว่าสิ่งที่เขารักกำลังจะหลุดลอย ปมุตคงรังเกียจ

มากที่เขาทำเลวในสายตาของปมุต

            ความเจ็บปวดทำให้ปราบต้องตรงมายังร้านเหล้าในถนนสายโลกีย์ที่เคยมาดื่มกินบ่อยครั้ง เสียงเพลงจังหวะ

เร้าใจกับนักเที่ยวที่เมากันได้ที่ในยามดึกใกล้จะถึงเวลาปิดผับไม่ได้ตรึงความสนใจของปราบได้เท่าเหล้าที่เขาสาดลงคอ

อยู่ตรงเคาน์เตอร์บาร์ สมองของเขากำลังตึงเครียดจนแทบระเบิดไปกับไฟรักที่โหมไหม้หัวใจของเขา


            “ปราบ ไม่นึกว่าจะพบคุณที่นี่”


            เสียงทักทายดังขึ้นใกล้ตัวจนต้องหันไปมอง ชนัยยืนยิ้มเท้าศอกไว้กับบาร์พลางมองเขาด้วยนัยน์ตาเป็นประกาย


            “เอ่อ ชนัย นั่งสิ”


            ปราบฝืนยิ้มทั้งที่ปวดหัวเต็มที ดวงตาของเขาเริ่มพร่าด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ ชนัยขยับตัวนั่งอยู่บนเก้าอี้ทรง

สูงเคียงข้างเขา


            “นี่มาคนเดียวเหมือนกันหรือครับ แต่สีหน้าคุณไม่ดีเลยนะ”


            ชนัยเอ่ยขึ้นหลังจากหันไปสั่งเบียร์สดใส่เหยือกมาจากบาร์เทนเดอร์ เขารินมันใส่แก้วที่เย็นจนไอขึ้นแล้วยกขึ้น

จิบช้าๆ



            “ท่าทางมีเรื่องคิดมากใช่ไหมผมเป็นห่วงคุณจัง หวังว่าคงไม่ใช่เรื่องที่น้องชายของคุณไปจูบกับนักร้องคู่จิ้น

หรอกนะ”


            ปราบกัดกรามกรอด มือที่กำแก้วเหล้ากระแทกลงกับเคาน์เตอร์อย่างแรง ดวงตาดุลุกวาบขึ้นมา


            “ผมไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”


            ปราบเดินเซไปปลดปล่อยในห้องน้ำ กลับมาอีกทีเขาเห็นแก้วเบียร์อีกแก้ววางอยู่แทนที่แก้วเหล้าของเขาโดยมี

ชนัยส่งยิ้มมาให้


            “ผับจะปิดแล้ว ผมดื่มเบียร์ทั้งเหยือกไม่หมดหรอก ช่วยผมดื่มทีสิ”


            ปราบยกแก้วเบียร์ขึ้นดื่มอักๆ ไม่นานนักมันก็หมดลง


            “ผมจะกลับแล้ว โชคดีนะชนัย”


            ร่างสูงใหญ่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อในชุดลำลองหันหลังก้าวเดินอย่างไม่มั่นคงนักฝ่าฝูงชนนักเที่ยวที่ยังแน่นขนัด

แม้จะดึกดื่นออกไปภายนอก เมื่อก้าวเท้าจากทางออกปราบกลับรู้สึกมึนงงจนแทบยืนไม่อยู่ เขาต้องใช้มือยันประตูไว้

ก่อนที่จะมืมือสอดเข้ามาช่วยพยุงไว้


            “คุณเมาจนแทบจะยืนไม่อยู่แล้วปราบคงจะขับรถยนต์ไม่ไหวแน่ ให้ผมไปส่งดีกว่านะบอกทางไปที่พักของคุณ

มาสิ”
             
             
             

             



« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 27-05-2015 21:23:57 โดย Belove »

ออฟไลน์ iammz

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2681
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +292/-6
Re: <<เพลิงพ่าย>> บทที่ 36.1 ( 27 / 05 / 15 )
«ตอบ #787 เมื่อ27-05-2015 18:27:33 »

 :hao5:

ออฟไลน์ fay 13

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5635
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +286/-44
Re: <<เพลิงพ่าย>> บทที่ 36.1 ( 27 / 05 / 15 )
«ตอบ #788 เมื่อ27-05-2015 18:39:53 »

 :mew1: :mew1:

ออฟไลน์ ▶August5th◀

  • it was fate
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +184/-2
Re: <<เพลิงพ่าย>> บทที่ 36.1 ( 27 / 05 / 15 )
«ตอบ #789 เมื่อ27-05-2015 19:05:29 »

เฮ้อ เรื่องยุ่งยากเข้าไปใหญ่
ตอนนี้แอบสงสารปราบอ่ะ :(

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: <<เพลิงพ่าย>> บทที่ 36.1 ( 27 / 05 / 15 )
« ตอบ #789 เมื่อ: 27-05-2015 19:05:29 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ iceman555

  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8196
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +149/-11
Re: <<เพลิงพ่าย>> บทที่ 36.1 ( 27 / 05 / 15 )
«ตอบ #790 เมื่อ27-05-2015 19:34:04 »

โอ๊ยยย.  พี่ปราบเสร็จอีชนัยแน่นอนๆๆๆๆ. ไม่ยอมๆๆๆๆๆ. ไม่ๆๆๆๆๆๆ

ออฟไลน์ nanahashi

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 101
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
Re: <<เพลิงพ่าย>> บทที่ 36.1 ( 27 / 05 / 15 )
«ตอบ #791 เมื่อ27-05-2015 19:57:52 »

เริ่มตะไม่ชอบป้องกับชาวีแล้วซี คนนึงก็ใส่ซื่อเกินกลัวนั่น โน่น นี่ จนเกิดเรื่องเพราะการกระทำไร้สติ อีกคนก็ใจดี สงสารแต่ทำไมไม่แคร์คนรักบ้างจะบอกเนี่ยมันยากนักหรือไง แค่พูดไม่กี่ประโยคจะตายไหม มองรวมๆทั้ง 2 คนติดลบตรงไม่ใส่ความรู้สึกของคนที่อยู่ข้างๆกันเลย อ่านตอนนี่รู้แย่กับปมุตและชาวี แต่ปราบจากเรื่องก่อนหน้านั้นที่ไปเป็นแขกรับเชิญของภัทร-โมกข์ ไม่น่าตะอ่อนแอขนาดนั้นหรือเพราะความรัก งานนี้อาจจะเสร็จชนัยซีนะ เรื่องชักจะยุ่งเหยิงทั้งคู่รักคู่รองแล้วจะแก้ปมที่ทำกันไว้ได้ไง

ออฟไลน์ Freja

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2394
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-4
Re: <<เพลิงพ่าย>> บทที่ 36.1 ( 27 / 05 / 15 )
«ตอบ #792 เมื่อ27-05-2015 20:01:16 »

น่าจะมีการระวังตัวมากกว่านี้นะปราบโนแอลก็บอกแล้วว่าอิแดนมันมาป้วนเปี้ยนอยู่ใกล้ๆ   ชนัยร่วมมือกับแดนนี่อันตรายแบบสุดๆในเมื่อชนัยเป็นทนายให้ปราบอยู่

ชนัยว๊อนเหลือเกินอย่างล้ำเหลือสงสัยจะได้สมใจก็คงตอนนี้แหละ ป้อมจะมาโกรธก็ไม่ได้หรอกตัวเองทำอะไรไว้   หรือว่าป้องควรจะมารับรู้ว่าขนาดแม่ตัวเองก็ยังอยากได้ปราบขนาดไหนโลกทัศน์ของป้อมจะได้กว้างขึ้นสักหน่อย จะได้รู้ว่าโลกมันไม่ได้มีแค่ขาวกับดำแต่มันมีเทาด้วย

อยากรู้ว่าชาวีจะดิ้นยังไง โนแอลไม่อยู่แล้ว

คนเขียนอย่าหักโหมนะคะ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 27-05-2015 22:28:31 โดย Freja »

ออฟไลน์ Belove

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1230
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +703/-2
    • ฺBelove
<<เพลิงพ่าย>> บทที่ 36.2 ( 27 / 05 / 15 ) 21.30 น
«ตอบ #793 เมื่อ27-05-2015 21:26:20 »

                                                  เพลิงพ่าย

                                                  บทที่ 36.2



         ห้องชุดราคาแพงไม่ได้ดึงดูดความสนใจได้เท่าร่างแกร่งที่ชนัยประคองมาแล้วทิ้งน้ำหนักลงไปบนที่นอนนุ่ม ชนัย

เอนกายลงไปนอนเคียงข้าง เขาตะแคงตัวเข้าหาพลางใช้ปลายนิ้วลูบไปตามสันกรามทรงเหลี่ยม ไรหนวดเขียวระคายมือ

อยู่เล็กน้อยแต่มันกลับยิ่งทำให้ลมหายใจของชนัยขาดช่วงได้ไม่ยาก ดวงตาคู่ดุที่ทำให้ชนัยแทบจะระทดระทวยในทุก

ครั้งที่จ้องมองบัดนี้กลับลอยคว้างอย่างไม่มีจุดหมาย

            ยอมรับอย่างหน้าชื่นตาบานว่ากว่าจะไต่เต้ามาเป็นทนายความที่มีชื่อเสียง ชนัยเองก็ต้องใช้ลูกล่อลูกชนอย่าง

มากที่จะเปลี่ยนสีดำให้กลายเป็นสีขาวได้ ความยุติธรรมไม่ได้มีจริงบนโลกใบนี้มีเพียงคำพูดและหลักฐานที่ต่างฝ่ายต่าง

เสาะหามาเพื่อลบล้างประโยชน์ของอีกฝ่าย ชนัยไม่ได้ต้องการคำชื่นชมว่าเขาเป็นคนดีแต่ชื่อเสียงและเกียรติยศต่างหาก

ที่คนอย่างเขาต้องการ ชีวิตทนายความที่สุดแสนจะซื่อสัตย์อย่างบิดาของเขาทำให้ชนัยไม่ต้องการจะเป็นเช่นนั้นในเมื่อ

บั้นปลายพ่อก็มีเพียงสมบัติที่เหลือไว้ไม่กี่ชิ้น พ่อไม่รู้หรอกว่าเขาเป็นคนทะเยอทะยานเพียงใดและนั่นรวมถึงเรื่องคนที่

เขาต้องการจะครอบครองด้วย


            นึกขอบคุณตัวเองที่ยังไม่ได้ทิ้งของกลางที่ได้มาจากลูกความเงินหนาคนหนึ่งของเขา ยาเม็ดที่ชนัยบดละเอียด

จนกลายเป็นผงสีขาวปนชมพูละลายไปกับเบียร์รสเฝื่อนจนไม่เหลือร่องรอยเมื่อสวรรค์เปิดทางโดยให้ปราบเดินไปเข้า

ห้องน้ำและยอมคว้าแก้วเบียร์ไปดื่มจนหมดเมื่อกลับมาที่เคาน์เตอร์บาร์ เพียงแค่เม็ดเดียวก็เพียงพอแล้วสำหรับยากล่อม

ประสาทตัวใหม่ที่กำลังแพร่หลายอยู่ในสังคมไฮโซที่มีชื่อว่า “แฮปปี้ ไฟว์” ที่จะทำให้ผู้ที่ใช้มันเกิดอาการมึนงงสับสน

เคลิบเคลิ้มและจำอะไรไม่ได้เมื่อตื่นขึ้นมา

            ชนัยยันกายขึ้นมองปราบพลางปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออกเผยให้เห็นลอนกล้ามเนื้อเป็นมัดที่ซ่อนอยู่ เขากลืน

น้ำลายลงคออย่างกระหายก่อนจะรีบร้อนถอดเสื้อผ้าอาภรณ์ทั้งของปราบและของตัวเองออก ดวงตาเบิกโพลงเมื่อจ้อง

มองร่างกายสมชายโดยเฉพาะจุดอ่อนไหวที่ยังคงหลับสนิทอยู่กึ่งกลางลำตัวอย่างตื่นตา ขนาดยังไม่ตื่นตัวเต็มที่ยังน่า

กลืนกินขนาดนี้ ชนัยใจสั่นเมื่อจินตนาการไปล่วงหน้า เขาเอนกายลงไปนอนทาบทับอยู่เหนือลำตัวพลางบดจูบเร่าร้อน

อย่างที่ต้องการจะทำมาตั้งแต่เห็นปราบครั้งแรก


            “อา ปราบ”


            ชนัยพึมพำเสียงกระเส่ากับคนที่มองกลับมาราวกับไร้ซึ่งความทรงจำใดๆ ร่างกายของปราบช่างแข็งแกร่งและ

ยั่วยวนชวนให้หลงใหลจนห้ามใจไม่อยู่ที่จะเลื่อนตัวลงมาอยู่ที่กลางลำตัว นิ้วมือคว้าหมับเข้าที่โคนท่อนเนื้อก่อนที่ชนัย

จะแตะปลายลิ้นลงไปลากไล้ตามเส้นเอ็นจนมันเริ่มปูดโปน ชนัยขยับตัวเปิดปากกว้างเพื่อจะครอบลงไปช้าๆปลุกให้

กล้ามเนื้อของปราบตื่นตัวจนร้อนระอุด้วยการกระตุ้นจากเขา


            เสียงปราบครางลึกโดยสัญชาตญาณท่อนเนื้อเหยียดตึงคับแน่นเต็มโพรงปาก ชนัยถอนริมฝีปากออกมาช้าๆ

อย่างติดใจจนน้ำลายใสติดยาวออกมา เมื่อร่างกายของปราบตื่นเต็มที่ชนัยก็ยิ่งตัวสั่นไปด้วยความต้องการเขาไม่รอช้าที่

จะกางขาคร่อมเอวหนาใช้มือดันเนื้อก้นของตัวเองออกเพื่อเปิดทางให้โล่งก่อนจะกดสะโพกตัวเองลงไปให้แท่งเอ็นร้อน

เปียกชื้นดันสอดแทรกเข้ามาในช่องทางของเขา


            “โอว้ สุดยอด”


            ชนัยชะงักค้างเมื่อเขากดตัวเองลงมาจนกระทั่งสัมผัสกับขนหยาบแท่งเนื้อเสียดสีภายในจนลมหายใจร้อนผ่าว

สองมือของเขาลูบไล้เนื้อตัวตนเองไปมาพลางบิดกายอย่างเสียวซ่านเมื่อเริ่มโยกเอวให้กล้ามเนื้อที่สอดลึกหมุนวนควง

สว่านกระแทกจนช่องทางชื้นฉ่ำ ในขณะที่ปราบเริ่มมองเขาที่ขับเคลื่อนอยู่บนร่างกายด้วยนัยน์ตาเลื่อนลอย


            “ป้อง ป้อง”

           
             แม้จะเจ็บใจที่ไม่ได้เป็นคนที่ปราบเฝ้าพร่ำเพ้อ แต่ตอนนี้ชนัยไม่นึกอะไรอีกแล้วเมื่อหนทางสู่สวรรค์เปิดประตูอยู่

แค่เอื้อม เขาเอนกายลงไปกระซิบข้างหูปราบที่ไร้ซึ่งสติสัมปชัญญะ


            “ใช่ ปราบ ผมนี่แหละคือป้อง เอาสิ อยากทำอะไรก็ทำเลย ป้องของคุณพร้อมอยู่นานแล้ว”


            ปราบสบตา ชนัยมองกลับอย่างร้อนแรงจนปราบกลับเป็นฝ่ายยกมือคว้าหมับที่ไหล่แล้วพลิกชนัยลงเบื้องล่าง

ชนัยแอ่นอกรับอย่างยินดีเมื่อปราบเริ่มครอบครองด้วยลิ้นหยุ่นชื้น ความกระสันพุ่งวาบจนต้องปล่อยเสียงครางดังลั่นเมื่อ

เอวแกร่งของปราบทะยานเข้าหา


            “อ๊า ปราบ มันมาก แรงอีก แรงอีก”


            ชนัยอ้าขากว้างเมื่อปราบเด้งเอวไม่ยั้ง ชนัยเกร็งกายสุดแรงเกิดเมื่อปราบกระชากเขาขึ้นสวรรค์จนสมองขาว

โพลนและอีกไม่กี่นาทีต่อมาเขาก็ต้องยิ้มอย่างยินดีเมื่อปราบเริ่มต้นครั้งใหม่


            ไม่ว่ามันจะเป็นเพราะฤทธิ์ยากล่อมประสาทหรือแอลกอฮอล์ก็ช่างเถอะ แต่ตอนนี้ชนัยกำลังหฤหรรษ์สุดขีดเขา

คว้าโทรศัพท์ที่วางทิ้งไว้ใกล้มือขึ้นมายืดแขนกดถ่ายวีดิโอในขณะที่เขาและปราบยังพัวพันกันไม่เลิกรา
             








            เสียงเคาะประตูห้องพักบนอาคารสูงของโนเอลในยามเช้าตรู่เรียกร่างโปร่งของอดีตนายแบบให้เดินไปเปิดประตู

แต่เมื่อเห็นใบหน้าของเจ้าของเสียงเคาะโนเอลก็ผลักประตูปิดทันที


            “โนเอล”


            ชาวีใช้มือยันประตูไว้อย่างรวดเร็วแล้วรีบก้าวเข้ามาภายในห้องก่อนจะหันกลับไปปิดประตูให้สนิท แต่เมื่อหัน

กลับมาใบหน้าคมเข้มของเขาก็ต้องหงายไปตามแรงหมัดที่โนเอลชกมาเต็มโหนกแก้ม นักร้องหนุ่มสะบัดหน้าเมื่อแก้วหู

ลั่นเปรี๊ยะ


            “ออกไป”


            โนเอลชี้มือไปยังประตูพลางมองชาวีด้วยสายตาที่ทำให้ชาวีหนาวยะเยือกไปทั้งตัว


            “โนเอล ฟังผมก่อน”


            “กูบอกให้มึงออกไป”


            “ผมอธิบายได้ มันไม่ได้เป็นอย่างในข่าว ผมกับป้องเราแค่…”


            “กูไม่ได้ต้องการฟังคำอธิบาย ชาวี”


            น้ำเสียงเย็นเยียบพร้อมกับดวงตาที่บ่งบอกถึงความเสียใจทำให้ชาวีต้องกลืนคำพูดลงคอ ไหล่ของโนเอลสั่น

สะท้านลู่ลงจนชาวีสงสาร


            “ผมแค่จะขอโทษ” ชาวีเอ่ยเสียงแหบพร่า


            “เป็นใครก็ต้องเข้าใจอย่างที่คุณกำลังเข้าใจอยู่ เพียงแค่คุณจะเปิดโอกาสให้ผมได้อธิบายว่าความจริงมันเป็นยัง

ไง”


            “กูเชื่อความจริงในสิ่งที่กูเห็น”


            ขอบตาสีฟ้าร้าวผ่าวเมื่อจ้องมองใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสำนึกผิด


            “ออกไปซะ”


            ชาวีกัดฟันมองโนเอลอย่างสะเทือนใจ เขาพุ่งตัวเข้าหาพลางกอดรัดโนเอลที่ยังคงดิ้นรนขัดขืนไปมาในที่สุดทั้ง

คู่ก็หยุดนิ่งเมื่อโนเอลหันหลังให้ชาวีที่ยังคงโอบกอดจากเบื้องหลัง โนเอลหลับตาลงเพื่อกลั้นสะอื้นในขณะที่ชาวีเกย

คางของเขาไว้บนไหล่ของโนเอล


            “ผมรักคุณ อย่าหวังว่าผมจะปล่อยคุณง่ายๆเลยโนเอล”


            โนเอลสบถออกมา น้ำตาหยดหนึ่งที่กลั้นไม่อยู่ร่วงลงเปียกชื้นอยู่ตรงข้างจมูกโด่ง


            “มึงรักกูและไม่ยอมปล่อยกู เหมือนกับที่มึงรักปมุตและไม่ยอมปล่อยเขาใช่ไหม มึงมันคนเห็นแก่ตัว”


            “เมื่อก่อนผมรักปมุต แต่ตอนนี้ผมรักคุณ ความรู้สึกที่เหลือกับปมุตมันแค่พี่น้อง เชื่อใจกันบ้างไม่ได้หรือไงโน

เอล”


            สองแขนที่โอบกอดออกแรงกระชับมันยิ่งทำให้โนเอลยิ่งเจ็บปวด เขาฝืนกายออกจากอ้อมกอดและหันกลับมา

เผชิญหน้ากับชาวี


            “มึงตัดปมุตออกไปจากหัวใจไม่ขาดซึ่งกูก็ไม่ใช่พ่อพระพอที่จะทำใจได้  กูมันคนเห็นแก่ตัวว่ะชาวี ถ้ากูรักใคร

สักคนกูก็อยากจะครอบครองทั้งหมดจนไม่เหลือช่องว่างให้คนอื่น”


            มองชาวีอย่างเจ็บช้ำ ก่อนจะเดินไปเปิดประตูทางออกแล้วพูดเสียงขม


            “คนดีอย่างมึงอย่ามาสงสารกูเลยชาวี ถึงกูจะโหยหาความรักแต่กูก็หยิ่งพอที่จะอยู่ได้โดยไม่จำเป็นให้ใครมา

สงสาร กลับไปแล้วลองทบทวนหัวใจมึงให้ดี อย่าให้ความเป็นคนดีของมึงต้องทำร้ายจิตใจใครต่อใครโดยไม่รู้ตัวอีกเลย”


            “โนเอล”


            ชาวีกล่าวด้วยน้ำเสียงฝืดเฝื่อนไม่แพ้กัน เขาก้าวเดินมาหยุดยืนสบตากับโนเอลอยู่ตรงประตู


            “ก็ได้ ผมจะกลับ แต่ไม่ใช่เพราะผมยอมรับให้คุณไล่ผมออกจากชีวิตของคุณ ผมจะรอให้คุณเย็นลงกว่านี้แล้ว

ฟังผมบ้างว่าตอนนี้ในหัวใจของผมมันมีแต่คุณคนเดียว”


            ชาวีเดินจากไปแล้ว โนเอลรีบปิดประตูตามหลัง เขาพิงหลังกับประตูแล้วรูดตัวลงไปนั่งกองกับพื้นอย่างหมดแรง

                 

                                                                   TBC
             
             

            ยาไฟว์ หรือ Happy five อยู่ในกลุ่ม benzodiazepine ตัวยาจะทำให้มีอาการสับสน มึนงง เสียการทรงตัว 

และมีฤทธิ์กดประสาท ทำให้เคลิบเคลิ้ม ทำอะไรไม่รู้ตัว ไม่ง่วงนอน คึกคักเคลิ้มฝัน ช่วงที่รับประทานจะสูญเสียความ

ทรงจำ และออกฤทธิ์ยาวนานกว่า 60 ชั่วโมง วัยรุ่นนิยมผสมเบียร์ดื่ม นิยมเสพเป็นกลุ่มโดยการจัดปาร์ตี้จนมีการมั่วเซ็กซ์

ถือว่าเป็นอันตรายต่อสังคม โดยเฉพาะหญิงสาวอาจตกเป็นเหยื่อถูกมอมเมาและถูกข่มขืนโดยไม่รู้ตัว

                ระวังกันไว้ด้วยนะจ๊ะที่รัก

            ที่มา : http://www.thairath.co.th , http://www.manager.co.th/Local 



             

             
             

       
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 27-05-2015 21:34:50 โดย Belove »

ออฟไลน์ titansyui

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-0
Re: <<เพลิงพ่าย>> บทที่ 36.2 ( 27 / 05 / 15 ) 21.30 น
«ตอบ #794 เมื่อ27-05-2015 21:31:28 »

 :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ fay 13

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5635
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +286/-44
Re: <<เพลิงพ่าย>> บทที่ 36.2 ( 27 / 05 / 15 ) 21.30 น
«ตอบ #795 เมื่อ27-05-2015 21:34:39 »

 :mew1:

ออฟไลน์ malatee3103

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 14
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-1
Re: <<เพลิงพ่าย>> บทที่ 36.2 ( 27 / 05 / 15 ) 21.30 น
«ตอบ #796 เมื่อ27-05-2015 21:53:15 »

จะมีคนว่าไหม เกลียดนายเอกอ่ะ

ออฟไลน์ tongdbsk

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 57
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
อิรุงตุงนังไปหมด
ให้กำลังใจนักเขียนนะคับ

ออฟไลน์ mukmaoY

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3956
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-7
Re: <<เพลิงพ่าย>> บทที่ 36.2 ( 27 / 05 / 15 ) 21.30 น
«ตอบ #798 เมื่อ27-05-2015 22:04:41 »

 :mew5:   โอย  แต่ละอย่างแต่ละคน

ออฟไลน์ Freja

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2394
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-4
Re: <<เพลิงพ่าย>> บทที่ 36.2 ( 27 / 05 / 15 ) 21.30 น
«ตอบ #799 เมื่อ27-05-2015 22:41:07 »

เอางี้นะพุดถึงส่วนใหญ่ในชีวิตจริงคนที่เจ็บเสียใจผิดหวังจากคนที่รักไปเมาหรือไม่เมาก็อยากจะประชดชีวิตก็มีอยู่เยอะ ผู้ชายง่ายกว่าผู้หญิง บางคนแค่ทะเลาะกันยังมีไปเอาคนอื่นมาเป็นตัวคั่นกลางเฉยๆเลย   ปราบไม่ใช่คนดีบริสุทธุิ์ผุดผ่องนี่เราว่าคนเขียนช่วยพระเอกมากๆแล้วนะที่ให้พระเอกโดนยานี่ 
อย่าเพิ่งโวยเรานะ เราไม่ได้คิดว่ามันโอเคนะถ้าหากว่าปราบไปนอนกับคนอื่น เราแค่ชี้ให้เห็นเฉยๆ  ชนัยบอกธาตุแท้ออกมาแล้วน่าจะอันตรายน่าดู  คนประเภทเดียวกับอิแดนเลย  คลิปวีดีโอก็น่าจะเป็นตัวปัญหา  ถ้าป้องงอนนะปราบก็ตบจูบแบบนายหัวเลยมั๊ง

โนแอลคะคุณเริ่ดมากค่ะ  o13

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: <<เพลิงพ่าย>> บทที่ 36.2 ( 27 / 05 / 15 ) 21.30 น
« ตอบ #799 เมื่อ: 27-05-2015 22:41:07 »





ออฟไลน์ iceman555

  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8196
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +149/-11
Re: <<เพลิงพ่าย>> บทที่ 36.2 ( 27 / 05 / 15 ) 21.30 น
«ตอบ #800 เมื่อ28-05-2015 00:30:08 »

ปราบหนอปราบ. เสร็จอีชนัยแระ. แล้วจะทำไงละทีนี้. เฮ้ออออ.

ออฟไลน์ •♀NoM!_KunG♀•

  • *,*โสดสนิทศิษย์พยักหน้า*,*
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7559
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +181/-8
Re: <<เพลิงพ่าย>> บทที่ 36.2 ( 27 / 05 / 15 ) 21.30 น
«ตอบ #801 เมื่อ28-05-2015 00:30:54 »

เห้ออ

ออฟไลน์ HISY

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3645
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +61/-3
Re: <<เพลิงพ่าย>> บทที่ 36.2 ( 27 / 05 / 15 ) 21.30 น
«ตอบ #802 เมื่อ28-05-2015 08:26:17 »

เสร็จชนัยซะงั้น

ออฟไลน์ kms

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1061
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +36/-14
Re: <<เพลิงพ่าย>> บทที่ 36.2 ( 27 / 05 / 15 ) 21.30 น
«ตอบ #803 เมื่อ30-05-2015 08:12:08 »

สงสารโนเอล
ป้องเหนแก่ตัวอ่ะืจะประชดอะไรคิดถึงแต่ตัวเอง
คนอื่นเค้าก็มีคนรักเหมือนกันน่ะ

ออฟไลน์ Belove

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1230
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +703/-2
    • ฺBelove
<<เพลิงพ่าย>> บทที่ 37 ( 05/06/58 )
«ตอบ #804 เมื่อ05-06-2015 18:52:40 »



                                                           เพลิงพ่าย

                                                           บทที่ 37


          แสงแดดจัดจ้าเสียดแทงสายตาช่วยปลุกให้ปราบปรือตาขึ้นมาช้าๆพร้อมอาการปวดศีรษะจนแทบระเบิด เขา

ยกมือขึ้นบีบขมับพลางนึกทบทวนอย่างแปลกใจว่าเขากลับมานอนอยู่บนเตียงของตัวเองได้อย่างไรในเมื่อความทรงจำ

สุดท้ายคือเขากำลังนั่งดื่มเหล้าอยู่ในผับ เสียงน้ำจากฝักบัวที่ดังแว่วมาจากห้องน้ำภายในห้องนอนยิ่งทำให้สงสัย ปราบ

ยันกายขึ้นมานั่งแล้วก้มหน้ามองตัวเองก็ยิ่งงงงันกับสภาพเปล่าเปลือยที่มีเพียงผ้าห่มคลุมท่อนล่างเอาไว้


        ปราบรีบเงยหน้าขึ้นมองเมื่อประตูห้องน้ำที่ปิดอยู่ถูกเปิดออก เขามองด้วยความตกตะลึงเมื่อเห็นคนที่ก้าวออกมา

ชนัย ทนายความที่ปราบให้มาช่วยงานที่บริษัทก้าวออกมาด้วยผ้าเช็ดตัวของปราบพันท่อนล่างไว้ ดวงตาบอกถึงความ

อิ่มเอมเมื่อสบตากับเขา



“ตื่นแล้วหรือครับปราบ”



“ชนัย!”



ชนัยเดินมานั่งอยู่ตรงขอบเตียงก่อนจะเอนกายซุกหน้าลงกับซอกคอของปราบ



“คุณคงแปลกใจที่เห็นผม เมื่อคืนผมไปพบคุณที่ผับ คุณเมามากจนขับรถไม่ไหวผมเลยอาสาพาคุณมาส่ง ไม่นึกว่าเรื่อง

มันจะบานปลาย”



    “หมายความว่าไง ผมมีเซ็กส์กับคุณงั้นหรือ”



ปราบยกมือลูบหน้าตัวเองหนักหน่วง เขาไม่อยากจะเชื่อว่าเพราะเหล้าไม่กี่แก้วจะทำให้ตัวเองขาดสติถึงขนาดจำอะไรไม่

ได้ด้วยซ้ำว่าทำอะไรลงไปบ้าง



“มันเป็นเซ็กส์ที่สุดยอด คุณพาผมขึ้นสวรรค์เสียหลายรอบ”



เจ้าของห้องพักสะบัดหน้าพลางถอนหายใจด้วยความกลัดกลุ้ม เขาก้มหน้ามองชนัยที่ช้อนสายตามองกลับอย่างออด

อ้อนด้วยความหนักใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น



             “ชนัย คือว่า…”



             “คุณไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้นปราบ ผมรู้ดี”



             สายตาออดอ้อนของชนัยเปลี่ยนเป็นตัดพ้อด้วยความน้อยใจ



             “ผมรู้ว่าคุณไม่มีผมอยู่ในสายตา ความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นเพราะความเมาคงไม่อาจนำมามัดใจของคุณให้

ชายตาแลผมได้หรอก”



             ชนัยก้มหน้าซ่อนยิ้มอยู่กับผิวกายกรุ่นกลิ่นเหงื่อของปราบ เขาไม่โง่พอที่จะดึงดันแย่งชิงปราบมาในตอนนี้

หรอก แค่ได้ผูกมัดปราบด้วยเซ็กส์เพียงคืนเดียวก็เป็นไม้เด็ดพอที่จะเก็บไว้ใช้ประโยชน์ในคราวต่อไป ตอนนี้เขาสุขสม

เกินกว่าที่จะทำอะไรแบบนั้นนอกจากใช้ไม้อ่อนเรียกคะแนนสงสารจากปราบ ปริวัตร



             “แต่อย่างน้อยผมก็ดีใจนะ ที่ทำให้คุณได้ผ่อนคลายและมีความสุขจากความทุกข์ที่อยู่ในใจคุณ”



             ปราบก่นด่าตัวเองอยู่ในใจ เขาด่าที่สะเพร่าจนทำให้เกิดเรื่องเกินเลยนี้ขึ้นมาเพราะรู้ว่าชนัยรู้สึกเช่นไรต่อเขา


ยิ่งชนัยเต็มใจมากเท่าไหร่ปราบก็ยิ่งกังวลมากขึ้นเท่านั้น แต่ตอนนี้สิ่งที่ทำได้ก็คือดึงมือชนัยที่กำลังลูบไล้อยู่บนแผงอก

ของเขาออกห่าง


             “ขอบคุณสำหรับความหวังดี และขอโทษกับสิ่งที่เกิดขึ้น ผมหวังว่ามันจะเป็นเพียงครั้งเดียวที่ผมทำอะไรโดย

ไม่ได้ตั้งใจ อาจจะฟังว่าใจดำแต่ก็ขอโทษอีกครั้งถ้าต้องบอกคุณว่าผมไม่อาจสานต่อความสัมพันธ์กับคุณได้”



             ชนัยกัดฟันข่มความไม่พอใจเอาไว้และฉาบใบหน้าด้วยรอยยิ้มเศร้า คำพูดของปราบทำให้เขายิ่งนึกอยากจะ

เอาชนะ เขาอยากจะรู้นักว่าความสัมพันธ์อันเป็นความลับระหว่างปราบและปมุตต้องใช้แรงมากแค่ไหนถึงจะตีให้แตกได้

มันกลายเป็นความท้าทายราวกับกำลังแก้ไขความผิดให้เป็นสิ่งถูกของลูกความสักคน ชนัยลุกขึ้นเก็บเสื้อผ้าตนเองที่

กระจัดกระจายมาแต่งตัว และก่อนจะก้าวออกไปจากห้องนอนที่เพิ่งสร้างความสุขสมตลอดทั้งคืนเขาก็แกล้งหยอดเชื้อ

ไฟลงไปให้ปราบยิ่งร้อนรน



             “คุณเป็นคนดีนะปราบ ผมนึกอิจฉาคนรักของคุณจริงๆที่คุณรักเขาได้มากมายขนาดนี้ ก็ได้แต่หวังว่าความ

สัมพันธ์ของเราทั้งคู่จะเป็นความลับ ผมเองก็นึกไม่ออกว่าถ้าคนรักของคุณรู้เรื่องเข้า ผลที่ออกมามันจะเป็นยังไง”






             ปราบไปบริษัททั้งที่ยังปวดศีรษะตุ้บๆ นึกแปลกใจอยู่เหมือนกันที่คราวนี้แฮ้งค์เหล้าหนักกว่าทุกครั้งที่เคยดื่ม


และทันทีที่ก้าวเข้าไปนั่งที่โต๊ะทำงานเสียงโทรศัพท์ที่โต๊ะก็ดังขึ้น หัวหน้าพนักงานจากฝ่ายออกแบบผลิตภัณฑ์รีบพูด

ด้วยน้ำเสียงละล่ำละลัก


             “แย่แล้วครับเจ้านาย ไอ้บริษัทคู่แข่งมันเปิดตัวสินค้าใหม่วันนี้”



             “แล้วทำไม”



             ปราบยังจับต้นชนปลายไม่ติดจนกระทั่งลูกน้องรีบพูดออกมา



             “ก็มันดันมาเหมือนไอ้ตัวที่พวกเรากำลังออกแบบกันอยู่นี่ไงครับ ตัวที่เราวางแผนจะเปิดตัวรอบต่อไป แม่ง

ไม่รู้ว่ามันเอาแบบไปได้ไง”



             ตลอดทั้งวันที่เหลืออยู่มันจึงหมดไปกับการไล่สอบสวนเรื่องการรั่วไหลของข้อมูล ปราบจึงได้รู้ว่ามันหลุดไป

จากเจ้าหนุ่มคนหนึ่งในแผนกที่ไปมีความสัมพันธ์กับอดีตพนักงานที่ชื่อกานต์จนกระทั่งถูกก็อปปี้แบบไป เหตุการณ์ที่เกิด

ขึ้นทำให้บริษัทเสียหายจากเป็นมูลค่าสูงลิบลิ่วจนเขาต้องโทรไปบอกให้โมกข์รับรู้ด้วย



             “ไหวหรือเปล่า”



             เพื่อนสนิทถามเมื่อรู้เรื่องทั้งหมดด้วยความตกใจไม่แพ้กัน และน้ำเสียงเคร่งเครียดของปราบทำให้โมกข์เป็น

ห่วง



             “เสียงของมึงดูห่วยแตกมาก ทางไร่นี่ก็มีปัญหาเรื่องค้าแรงงานเถื่อนที่กูกำลังรับมืออยู่ ถ้ากูเคลียร์ได้กูจะลง

ไปช่วย”



             “ก็ยังไหว เรื่องนี้ไม่เท่าไหร่แต่เรื่องอื่นหนักกว่า”



             ปราบเล่าเรื่องของปมุตและครอบครัวให้เพื่อนสนิทฟัง โมกข์ถอนหายใจมาทางโทรศัพท์



             “พอได้หรือยังล่ะ ไอ้เหี้ยปราบ สมบัติของแม่ก็ได้คืนมาหมดแล้ว พ่อของมึงก็ได้รับผลกรรมอย่างสาสมแล้วนี่

ที่ต้องกลายเป็นคนพิการนอนอยู่บนเตียงเหมือนแม่ของมึง แล้วเมื่อไหร่มึงจะวางเรื่องทั้งหมดลงเพื่อที่มึงจะมีความสุข

อย่างคนอื่นเขาบ้างล่ะ”



             ปราบอึ้งกับคำถามของโมกข์



             “ป้องมันไม่ผิด แต่มันก็กลายเป็นเครื่องมือที่มึงใช้แก้แค้นทั้งที่มึงก็รักน้องสุดหัวใจ ถ้าเรื่องมันยังคาราคาซัง

แบบนี้คนที่เจ็บปวดที่สุดก็คงไม่พ้นมึงทั้งสองคนนั่นแหละ”
 








             ปมุตเดินออกจากบริษัทในยามค่ำอย่างอ่อนล้า เขานอนไม่หลับตลอดทั้งคืนที่ผ่านมาและเมื่อเข้ามาในค่าย

เพลงก็ถูกคุณแมนเจ้าของค่ายเรียกไปอบรมตักเตือนในที่สิ่งที่ทำลงไป ปมุตสัญญากับตัวเองว่าเขาจะไม่ใช้อารมณ์ชั่ว

วูบสั่งการอีก



             เดินมาถึงริมถนนปมุตก็ต้องตกใจเมื่ออยู่ๆนักข่าวกลุ่มใหญ่ที่เฝ้ารออยู่กรูกันเข้าล้อมกรอบมาหวังจะสัมภาษณ์

ข่าวฉาวของเขากับชาวีที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้ ปมุตถึงกับยืนขาแข็งทำอะไรไม่ถูกจนกระทั่งมีรถยนต์คันหนึ่งแล่นปราดเข้ามา

จอด



             “ป้อง เข้ามา”



             แดเนียล เครตั้นนั่นเอง เขาเปิดประตูฝั่งคนนั่งรอไว้ ไม่มีทางเลือกอื่นที่จะเลี่ยงกองทัพนักข่าวในช่วงที่ยังไม่

พร้อม ปมุตตัดสินใจพุ่งตัวเข้าไปแล้วรีบปิดประตู แดเนียลเองก็รีบขับรถออกไปทันที ปมุตถอนหายใจโล่งอกที่หนีพ้นมา

ได้



             “ขอบคุณนะครับแดเนียลโชคดีที่คุณขับรถมาตรงนี้พอดี”



             แดเนียลซ่อนยิ้ม มันไม่ใช่โชคดีหรอกแต่มันเป็นสิ่งที่เขาวางแผนไว้ต่างหากเล่าพ่อหนุ่มไร้เดียงสา



             “นั่นสินะ ผมก็นึกไม่ถึงว่าข่าวของคุณจะโด่งดังขนาดนี้เพียงชั่วข้ามคืนสำนักข่าวทุกแห่งพร้อมใจกันเล่นข่าว

จนผมตกใจ”



             ปมุตหน้าสลดลงในเมื่อตอนนี้เขายังไม่ได้พบหน้าปราบ เขาวางแผนที่จะไปเยี่ยมพ่อที่โรงพยาบาลและจะ

ติดต่อปราบให้ไปพบกันที่นั่นเพื่อจะได้ปรับความเข้าใจ แต่ก็ยังไม่ทันได้ทำเพราะเจอกับเหตุการณ์นี้เสียก่อน



             “ผมผิดเองนั่นแหละที่ใช้แต่อารมณ์”



             “ผมไม่ยักรู้ว่าคุณเป็นแฟนกับนักร้องคนนั้น”



             “ไม่ใช่หรอกแดเนียล ผมก็แค่เอ่อ…”



             ลำบากใจที่จะพูดจนต้องเงียบลง มันเป็นเรื่องส่วนตัวเกินไปที่เขาไม่ควรจะหลุดปากเล่าให้ใครฟัง



             “ไม่น่าจะใช่นะ ผมว่าคุณคงไม่ใช่แฟนเจ้าหมอนั่นหรอกเพราะคุณรักอยู่กับพี่ชายตัวเองนี่ ใช่ไหม”



             ปมุตสะดุ้งเฮือก เขาหันขวับไปมองใบหน้านิ่งของแดเนียลที่จ้องมองถนนเบื้องหน้าอย่างนึกไม่ถึง



             “แดเนียล คุณเอาเรื่องอะไรมาพูด!”



             แดเนียลแสยะยิ้มเมื่อชำเลืองหางตามองมาทางเขาแวบหนึ่งมันทำให้ปมุตตกใจ ความหวาดกลัวแล่นวาบเข้า

มาจนหนาวเยือกเมื่อรู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ



             “จำเรื่องที่ผมเคยเล่าให้คุณฟังได้ไหม เรื่องที่ผมสูญเสียคนที่ผมรักไปเพราะผู้ชายชื่อปราบ ไอ้เหี้ยนั่นมันเป็น

คนเดียวกับพี่ชายของคุณ”



             “ผมจะลงจากรถ หยุดรถเดี๋ยวนี้”



             “มันเป็นคนที่ผมไม่คิดจะให้อภัยตลอดชีวิตของผม มันเป็นคนที่ผมอยากจะทำให้มันเจ็บปวดอย่างที่สุด”



             “ผมบอกให้จอดรถ”



             ปมุตขยับด้ามเปิดประตู หัวใจของเขายิ่งสั่นไหวเมื่อมันเป็นออโต้ล็อค สมองของปมุตวิ่งเร็วจี๋เพื่อหาทางเอา

ตัวรอด เขาพยายามเบียดกายแนบชิดกับประตูรถเพื่อให้ห่างจะแดเนียลให้มากที่สุด พลางล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าหนัง

ที่สะพายไหล่อยู่เมื่อโทรศัพท์มือถือของเขาอยู่ในนั้น เบอร์โทรล่าสุดเป็นของปราบที่ปมุตคิดจะโทรหาแล้วก็ไม่กล้าโทร

ตลอดทั้งวัน ปมุตเลื่อนปลายนิ้วสัมผัสหน้าจอแล้วโทรออกให้แนบเนียนที่สุด



             “จะมีอะไรที่ทำร้ายจิตใจเพื่อนเก่าของผมได้ดีกว่าการพรากหัวใจของมันมาล่ะ”



             “โอ๊ย! แดเนียลผมเจ็บ”



             ต้นแขนถูกบีบแน่นด้วยมือที่แข็งราวกับคีมเหล็ก ปมุตนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด



             “แดเนียล คุณเข้าใจผิด ผมกับพี่ปราบเราเลิกกันแล้วผมไม่มีอะไรกับเขาแล้ว คุณทำไปก็เหนื่อยเปล่า”



             กัดฟันพูดถ่วงสถานการณ์แต่กลับได้ยินเสียงหัวเราะเยาะหยันดังมาจากแดเนียลที่ยังคงใช้มือเดียวบังคับ

รถยนต์มุ่งหน้าไปยังที่ใดที่ปมุตก็ไม่อาจรู้ได้



             “ผมไม่ได้โง่จนดูไม่ออก”



             ปมุตตัวสั่นแล้วตอนนี้ เมื่อจู่ๆแดเนียลก็หมุนพวงมาลัยเลี้ยวขวับเข้าไปในโรงแรมม่านรูดแห่งหนึ่ง เมื่อจอด

รถยนต์และม่านสีมัวปิดลงปมุตก็ถึงกับหน้าซีดเผือดไร้สีเลือด



             “อย่าทำผมเลย ผมขอร้อง”



             แดเนียลหันขวับมามองตาขวางก่อนจะก้าวลงจากรถฝั่งคนขับและอ้อมมายังฝั่งของปมุต ประตูรถถูกกระชาก

ออกและแดเนียลก็ดึงปมุตออกมา ปมุตพยายามร้องโวยวายและดิ้นรนแต่ดูเหมือนภายในโรงแรมม่านรูดแห่งนี้จะไม่มีใคร

สนใจเลย จนกระทั่งเขาถูกลากเข้าไปในห้องสี่เหลี่ยมที่มีกระจกล้อมรอบ



             “อย่าทำผมเลย ให้ผมกราบก็ได้”



             ปมุตใช้ไม้อ่อนทั้งที่หัวใจเต้นรัวด้วยความหวาดกลัว แววตาสีน้ำข้าวจ้องมองเขาราวกับคนวิกลจริต ไหล่บาง

ถูกกระชากเข้าหาและบีบแน่น



             “สมบัติของไอ้ปราบต้องเป็นของกู”



             ปมุตถลาไปตามแรงเหวี่ยงของแดเนียลจนไปอยู่บนเตียงกว้างกลางห้องก่อนที่แดเนียลจะพุ่งตัวตามมา หนุ่ม

น้อยยกเท้าขึ้นถีบช่วงอกให้แดเนียลเสียหลักแล้วเตรียมจะกลิ้งหลบ แต่ก็ไม่ทันเมื่อแดเนียลกระชากผมจนหน้าหงาย



             “โอ๊ย!”



             ปมุตน้ำตาซึม ทั้งกลัวทั้งเจ็บเมื่อแดเนียลยกขาขึ้นคร่อมแล้วเงื้อมือใหญ่ตบหน้าเขาดังฉาด ใบหน้าเนียน

สะบัดตามแรงจนขึ้นรอยมือแดงเถือกแก้วหูลั่นเปรี๊ยะ ก่อนที่แรงทั้งหมดจะหายไปเมื่อแดเนียลใช้กำปั้นชกเข้าตรงๆที่ลิ้น

ปี่จนตัวงอ



             ดวงตาสีน้ำข้าวมองร่างเพรียวที่อ่อนระทวยหมดแรงดิ้นรนอย่างสะใจ ใบหน้าหวานที่คลับคล้ายกับราฟาเอลน

อนตาลอยคว้าง วันนี้แหละที่เขาจะเหยียบย่ำความรู้สึกของปราบ ปริวัตรให้จมดิน ให้ศัตรูของเขารู้จักคำว่าเจ็บปวดอย่าง

ถึงที่สุด แดเนียลถลนตากว้างเมื่อกระชากเสื้อผ้าของปมุตออกจนเห็นเนื้อใน เขาแลบลิ้นไปรอบปากอย่างกระหายก่อน

จะก้มหน้าลงไปฝังฟันเข้ากับเนื้อหน้าอกของปมุต



             ปัง!!!



             ประตูห้องถูกเปิดออกอย่างแรงจากแขกที่ไม่ได้รับเชิญ ด้วยความรวดเร็วจนตั้งตัวไม่ทันปลายเท้าหนักๆถูก

ประเคนใส่ลำตัวจนแดเนียลหงายหลัง ตามด้วยมือแกร่งที่กระชากคอเสื้อของเขาแล้วหมัดลุ่นๆก็ต่อยตรงเข้าปลายคาง

จนหน้าหงาย



             “ไอ้เหี้ยปราบ”



             “เออ กูเอง”



             ปราบตาลุกเป็นไฟ โชคดีที่ตามมาทันเวลาเมื่อได้รับโทรศัพท์จากปมุต นึกแปลกใจเมื่อกรอกเสียงลงไปเท่า

ไหร่ปมุตก็ไม่ตอบ แต่เสียงที่แว่วดังมาทำให้ปราบถึงกับตกใจ


             ปราบไม่รู้ว่าแดเนียลรู้จักปมุตได้อย่างไร แต่ชื่อของแดเนียลที่ปมุตพยายามย้ำให้เขาได้ยินมันทำให้เขา

ร้อนรนกลัวว่าปมุตจะเป็นอันตราย เขารีบเปิดหาฟังชั่นติดตามโทรศัพท์ที่เคยเปิดเชื่อมต่อกับปมุตไว้ มองเห็นการ

เคลื่อนไหวของปมุตที่ไม่ไกลจากเขานัก ปราบขับรถมาที่ค่ายเพลงของปมุตเพื่อที่จะมาปรับความเข้าใจไม่นึกว่าจะ

เป็นการดีที่ทำให้ขับรถไล่หลังแดเนียลมาได้ไม่ทิ้งระยะนัก จนกระทั่งจอดรถตัวเองทิ้งไว้หน้าม่านที่ปิดทึบแล้ววิ่งเข้ามา

มองเห็นกระเป๋าของปมุตร่วงหล่นอยู่หน้าประตูพร้อมเสียงร้องที่ดังลอดออกมา ปราบโมโหจนพังประตูเข้ามาเจอกับภาพ

ที่ทำให้หัวใจไปกองอยู่กับพื้น



             “ไอ้แดน ไอ้ระยำ”



             ปราบปล่อยหมัดไปอีก แต่คราวนี้แดเนียลหลบทันและยังตอบโต้ปราบได้หนึ่งหมัด ปราบตาลุกวาบคว้าคอ

เสื้อทุ่มด้วยยูโดจนแดเนียลเสียหลักล้ม ปราบรีบยกเท้ากระทืบลงไปกลางท้องจนแดเนียลตัวงอ แต่แดเนียลก็ไม่หมด

ฤทธิ์ง่ายๆเมื่อปราบคิดจะกระทืบซ้ำ เขาพลิกตัวหนีอย่างรวดเร็วและคว้าเก้าอี้นั่งขึ้นมาทุ่มใส่ปราบ



             “ฝากไว้ก่อนไอ้ปราบ กูไม่หยุดแค่นี้แน่”




มีต่ออีกนิด
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 05-06-2015 20:53:11 โดย Belove »

ออฟไลน์ Belove

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1230
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +703/-2
    • ฺBelove
<<เพลิงพ่าย>> บทที่ 37 ( 05/06/58 )
«ตอบ #805 เมื่อ05-06-2015 19:01:28 »

ต่ออีกหน่อย



             ลืมตาขึ้นมาอีกครั้งปมุตก็เห็นแต่เพดานสีขาว เมื่อขยับกายความเจ็บร้าวก็แล่นปราดจนต้องอุทานเบาๆ แต่นั่นก็

ปลุกให้คนที่ฟุบหลับอยู่ข้างเตียงสะดุ้งขึ้นมา


            “ป้อง”


            กระพริบตาถี่ๆสำรวจโดยทั่ว ปมุตมองเห็นตัวเองนอนอยู่บนเตียงคนไข้ในห้องสีขาวของโรงพยาบาล แขนข้าง

หนึ่งมีสายน้ำเกลือแทงไว้และมีปราบมองมาอย่างห่วงใยอยู่ข้างเตียง


            “พี่เดี่ยว”


            น้ำเสียงอ่อนระโหยทำให้ปราบยกมือลูบไล้ใบหน้าเนียนที่ขึ้นรอยฝ่ามืออย่างสงสาร


            “หายเจ็บหรือยังครับป้อง”


            คำถามของปราบทำให้ปมุตต้องทบทวนเรื่องที่เกิดขึ้น ดวงตาเรียวเบิกวาบเมื่อเหตุการณ์ทั้งหมดคืนสู่ความทรง

จำร่างบางผวาจนปราบต้องกอดไว้


            “พี่เดี่ยว มันทำอะไรป้องได้ไหม”


            “ไม่ครับป้อง พี่เดี่ยวช่วยป้องทัน ป้องยังคงเป็นสมบัติของพี่เดี่ยวเพียงคนเดียว”


            ปราบกดจูบลงกลางกระหม่อมเพื่อปลอบโยน ปมุตน้ำตาไหลพรากพลางยกสองแขนโอบกอดพี่ชายแล้วร้องไห้

ราวกับเป็นเด็กตัวน้อย


            “พี่เดี่ยว ป้องกลัว กลัวว่ามันจะทำร้ายป้อง กลัวป้องจะตกเป็นของมัน ป้องกลัวพี่เดี่ยวไม่รัก”


            พร่ำพูดอย่างเสียขวัญจนปราบสงสาร เขากดใบหน้าของปมุตเข้าสู่แผ่นอกจนเสื้อของเขาชื้นไปด้วยน้ำตา


            “ไม่มีวันที่พี่เดี่ยวจะไม่รักป้อง ไม่ว่าป้องจะเป็นอย่างไรพี่เดี่ยวคนนี้ก็จะรักและอยู่กับป้องตลอดไป”


            ปราบปล่อยให้ปมุตร้องไห้จนพอใจจนแรงสะอื้นคลายลงจึงค่อยดันไหล่บางที่ยังไหวสะท้านออกมาจากอ้อมอก

เขาเลื่อนปลายนิ้วเช็ดน้ำตาจนแห้งเหือดจากใบหน้างดงามจนเหลือแต่ดวงตาแดงเรื่อ


             “เจ็บไหมป้อง”


            เขารู้ว่าปมุตต้องเจ็บ รอยฝ่ามือของแดเนียลยังเด่นชัดรวมทั้งรอยช้ำที่หน้าอกของปมุตมันทำให้ปราบเจ็บไป

ด้วยปมุตช้อนสายตามองพลางยกมือมาวางแนบอยู่บนหลังมือของเขาแล้วเอ่ยเสียงสั่น


            “ป้องขอโทษที่ดื้อ เรื่องทั้งหมดมันเป็นเพราะป้องเอง ต่อไปนี้ป้องจะเชื่อพี่เดี่ยวไม่ดื้อแล้ว ยกโทษให้ป้องนะ”


            “ไม่ยกโทษให้”


            “พี่เดี่ยว!”


            ปมุตหน้าสลดลงจนปราบต้องเชยคางให้เงยหน้ามาสบตากับเขาอีกครั้ง


            “ที่ไม่ยกโทษให้เพราะป้องไม่มีความผิดอะไรเลย พี่ต่างหากที่ต้องขอโทษที่ทำร้ายป้องมาตลอด ป้องจะยก

โทษให้พี่ที่ทำให้ป้องเสียน้ำตาเป็นปี๊บได้ไหม”



            ดวงตาสบประสานด้วยความผูกพัน ปราบเอียงหน้ากดจูบแผ่วเบาที่เรียวปากอย่างทะนุถนอม


            “พี่เดี่ยวคนนี้จะลืมความแค้นทั้งหมดแล้วเริ่มต้นใหม่กับเด็กน้อยคนนี้ ป้องจะตกลงไหมครับ”


            น้ำตาที่เหือดแห้งไปแล้วกลับไหลออกมาใหม่ แต่กลายเป็นน้ำตาแห่งความตื้นตันเมื่อปมุตคลี่ยิ้มกว้างพลางโผ

เข้ากอดปราบอีกครั้ง






            ปมุตนอนอยู่โรงพยาบาลอีกหนึ่งวันจนปราบมั่นใจว่าปมุตปลอดภัยจริงๆจึงได้ออกจากโรงพยาบาล เขาพาปมุต

ไปพักที่ห้องชุดของเขาก่อนด้วยความเป็นห่วงถึงแม้ปมุตจะอยากกลับบ้านเมื่อไม่ได้พบหน้ารัศมีผู้เป็นแม่มาหลายวัน ถึง

แม้จะรู้แล้วว่าแม่ไม่ใช่ผู้หญิงที่ดีนักแต่ถึงอย่างไรนั่นก็เป็นแม่ที่ปมุตยังรัก วันต่อมาปราบจึงยอมให้เขากลับไปทำงานที่

ค่ายเพลง ปมุตจึงได้พบกับชาวีที่ยังมีสีหน้าอมทุกข์


            “พี่วี”


            “ป้อง หายไปไหนมา พี่เป็นห่วง”


            อยู่ๆปมุตก็หายหน้าไป ชาวีโทรศัพท์หาก็ไม่ติดจนได้เจอกันวันนี้


            “มีเรื่องนิดหน่อยน่ะ พี่วี ผมขอโทษนะกับเรื่องวุ่นวายจนเป็นข่าว”


            ชาวียิ้มรับแต่สีหน้ายังไม่ดีขึ้นจนปมุตขมวดคิ้ว


            “พี่วี เรื่องที่ผมก่อขึ้นสร้างปัญหาให้พี่ใช่ไหม”


            ชาวีไม่ได้ตอบคำถามแต่ปมุตก็เดาได้


            “คนรักของพี่เป็นใคร ผมจะไปบอกเขาว่าผมกับพี่ไม่ได้มีอะไรกัน ทุกอย่างเพราะผมมันงี่เง่าเอง”


            เพราะเรื่องนี้เองที่ทำให้ปมุตและชาวีมาหยุดยืนอยู่หน้าออฟฟิศแห่งหนึ่งหลังจากทำงานเสร็จแล้ว ปมุตมอง

อย่างงงงันในเมื่อเขาก็เคยมาถ่ายแบบที่นี่ ปมุตหันไปสบตากับชาวี


            “พี่วี แฟนพี่นี่ใครกันแน่”


            ชาวีกระแอมเบาๆ ใบหน้าเข้มขึ้นสีจัด


            “แฟนพี่ก็ เอ่อ โนเอล ฝรั่งที่เคยจ้างเราไปออกงานอิเว้นท์บ่อยๆไง”


            ปมุตทำตาโต เขาไม่เคยนึกมาก่อนเลยว่าคนรักของชาวีคืออดีตนายแบบที่หล่อจัดคนนั้น


                                                                  TBC



             
             
             
             
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 05-06-2015 20:53:39 โดย Belove »

ออฟไลน์ fay 13

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5635
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +286/-44
Re: <<เพลิงพ่าย>> บทที่ 37 ( 06/06/58 )
«ตอบ #806 เมื่อ05-06-2015 19:31:19 »

 :mew1:

ออฟไลน์ Freja

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2394
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-4
Re: <<เพลิงพ่าย>> บทที่ 37 ( 06/06/58 )
«ตอบ #807 เมื่อ05-06-2015 19:33:41 »

อิแด๊นนนนน  เมิงจะเลวไปถึงหนายยยย?
คือตอนแรกนึกว่ามันมีความรักที่จริงจังให้ราฟาแอลบ้าง
แต่นี่มันกลบด้วยความโสโครกโสมมของมันหมดเลย
คือเอะอะมันก็บอกว่าคนชังมันเพราะว่าหน้าตามันไม่ดี
แต่ก็แค่ส่วนเดียวเท่านั้น  ความอัปลักษณ์ทางใจมาบดบังรูปลักษณ์ภายนอกหมดแล้วล่ะ

ปมุตจะต้องได้คลิปจากอิชนัยแน่เลย      ยกนิ้วให้ปมุตนะที่คิดเร็วดี  แต่โทรออกแล้วทางนั้นรับเรียกหาตั้งหลายครั้งอิแดนมันไม่ได้ยินบ้างหรือ?

ปมุตก็มีแต่พี่เดียวเท่านั้นในยามยาก  คิดดีๆแล้วกันนะลูกนะ  ว่าเวลาเดือดร้อนหนูคิดถึงใครคนแรกเลย?

ออฟไลน์ iceman555

  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8196
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +149/-11
Re: <<เพลิงพ่าย>> บทที่ 37 ( 06/06/58 )
«ตอบ #808 เมื่อ05-06-2015 20:40:07 »

โอ๊ยยยย ใจหายใจคว่ำ นึกว่าป้องจะเสร็จอีแดเนียล งั้นไม่อยากนึกเลย อีแดเนีนลเปิดตัวเป็นเป็นตัวโกงเต็มตัวละทีนี้ ปราบจะได้เตรียมระวังป้องไว้ ส่วนอีชนัย มันต้องมีแผนอะไรอีกแน่นอน คลิปอยู่ในมือมันแล้วนิ

ออฟไลน์ เอาแต่ใจจะทำไม

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 26
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
Re: <<เพลิงพ่าย>> บทที่ 37 ( 06/06/58 )
«ตอบ #809 เมื่อ05-06-2015 20:44:27 »

มาม้าชามใหญ่กำลังจะมา ขอชามเล็กๆแบบสาวหุ่นดีได้ไหม ชามใหญ่ๆเส้นอืดๆเดี๋ยวจุกอะ  :katai1: :hao3:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด