หัวข้อ: <<เพลิงพ่าย>>

[fay 13]

 

[=นีรนาคา=]

ตอนแรกก็คิดว่าโนเอลชาวีมาตลอด
แต่พอเจอประโยคนี้ คงต้องเปลี่ยนความคิดใหม่

“คนอย่างกูปล้ำได้แต่สาวอกบึ้มเท่านั้นโว้ย กูไม่ชอบตัวผู้ไร้นม ไม่มีทางที่กูจะเผลอหรอก

ถ้ากูเผลอกูจะยอมให้มันเป็นฝ่ายปล้ำเลยเอ้า”

คงเป็นชาวีโนเอลสินะ 

[mukmaoY]

คู่ชาวีท่าทางจะมันส์สสสส   

[rogerr]

ได้หรือเสีย 55555 

[pasallatel]

  ชาวีรุกสินะ

[ekuto]

เปิดตัวคู่ใหม่

[iammz]

โนแอลเสร็จชาวีแหง๋ม~

 

[Pam_ban]

   นึกว่าโนเอลจะเป็นคนกดซะอีก  มาอีหรอบนี้  ตำแหน่งฝ่ายกดคงเป็นพี่วีแล้วล่ะค่ะ  โนเอลเล่นออกตัวไว้ซะขนาดนั้น     แผนของพี่ปราบยังคงดำเนินไปอย่างแนลเนียน  รอให้ทุกอย่างกระจ่างชัดต่อไปนะคะ  หวังว่าน้องป้องจะยังไม่ล่ีมพี่เด่วน้า  เก็บตัวเก็บใจไว้ให้พี่เดี่ยวคนเดียว  น่ารักจริง ๆ เชียว  ถ้าพี่เดี่ยวรู้คงจะดีใจมาก   


รอตอนต่อไปค่ะ


 

[Belove]

                                                   เพลิงพ่าย

                                                     บทที่ 18


         “แดม ไอ้เด็กบ้า  ลุกออกจากตัวฉันเดี๋ยวนี้”

         ใบหน้าหล่อเหลาของอดีตนายแบบเต็มไปด้วยความขยะแขยง  โนเอลสะบัดหน้าหนีความใกล้ชิดที่

เกิดขึ้นพลางผลักร่างล่ำของชาวีแต่อีกฝ่ายก็ตัวหนาจนไม่ขยับด้วยแรงเท่าแมวดมของเขา ยิ่งทำให้โนเอล

หัวฟัดหัวเหวี่ยงมากขึ้นไปอีก

         ชาวีมองโนเอลอย่างหมั่นไส้ ก็ไม่รู้จะด่าอะไรนักหนากับแค่ล้มลงมาปากชนกันเท่านั้น แต่ไอ้ฝรั่ง

ผมทองกลับทำท่ารังเกียจเขาเสียเต็มประดา นี่คงนึกว่าเขาจะชอบใจล่ะสิ  ไม่มีทาง!

         แต่ชาวีเห็นอาการหัวเสียของโนเอลแล้วก็ยิ่งนึกอยากจะกลั่นแกล้งขึ้นมาทันที ชายหนุ่มเลยยกยิ้มที่

มุมปากพลางมองโนเอลอย่างยั่วให้ยิ่งโมโห


         “เรื่องอะไรจะลุกง่ายๆ นี่ผมถูกคุณชกหน้านะ คุณต้องขอโทษผมก่อน”


         “จะบ้าหรือไง ก็นายเสือกจะชกฉันก่อนทำไมล่ะ พอถูกสวนกลับทำมาเป็นโกรธ โธ่ ไอ้คนขี้แพ้”


         โนเอลตวาดใส่หน้าอย่างไม่นึกกลัวเกรง และคำด่าสุดท้ายก็ทำให้ไฟโกรธที่เริ่มจะมอดลงแล้วของ

ชาวีกลับปะทุขึ้นมาอีกครั้ง เขาก้มหน้ามองหน้าตาหล่อเหลาที่อยู่ใต้ร่างด้วยนัยน์ตาคุโชน มือเรียวของ

โนเอลที่ทั้งผลักทั้งดันอยู่ตรงหัวไหล่ถูกมือแกร่งของชาวีจับล็อคแล้วตรึงไว้กับพื้นเย็นๆ จนโนเอลดิ้นไม่หลุด


         “หยุดด่ากูได้แล้ว ไอ้ฝรั่งปากหมา”


         ชาวีโกรธจนนึกคำพูดภาษาอังกฤษไม่ออก เขาเลยสวนกลับออกไปเป็นภาษาไทยที่แสนจะกระด้าง

แต่สิ่งที่ชาวีไม่เคยนึกมาก่อนเลยก็เกิดขึ้นเมื่อดวงตาสีฟ้าอมเทากลับเบิกกว้างและพ่นคำด่าภาษาไทยที่

เกือบจะชัดเจนออกมาเป็นชุด


         “ไอ้เลว ไอ้คนปากเสีย แกนั่นแหละไอ้ลูกหมา ไอ้เด็กเวรงี่เง่าเอาแต่ใจไม่ได้เรื่อง ไอ้ อะ อุ๊บส์”


         โนเอลตาเหลือกเมื่อจู่ๆ ปากที่กำลังด่าอย่างเมามันกลับถูกปิดลงด้วยปากของมัน ไอ้เด็กเลว!

         จริงๆ แล้วชาวีก็ไม่อยากจะทำอย่างนี้ แต่เพราะเขาทนกับคำด่าเป็นไฟเหล่านั้นไม่ได้ และด้วยสภาพ

ที่เขายังนอนทาบทับร่างเพรียวของนายแบบหนุ่ม มือทั้งสองก็กำลังยื้อยุดหยุดมือสองข้างของโนเอลไว้

เหนือหัวมันทำให้เขาไม่มีทางเลือก ชาวีจำเป็นต้องหยุดโนเอลด้วยสิ่งเดียวที่เหลืออยู่คือริมฝีปากของเขาเอง


         “อื้อ อะ”


         แต่คนใต้ร่างก็ยังไม่สิ้นพยศอยู่ดี โนเอลดิ้นขลุกขลักและพยายามจะส่งเสียงแม้ว่ากลีบปากนุ่มจะถูก

ประกบไว้จนไม่เหลือช่องว่าง มันทำให้ชาวีโมโหระคนอ่อนใจจนต้องตัดสินใจใช้มาตรการขั้นเด็ดขาด


         ไอ้ลุงแก่แสนดื้อ!


         ชาวีฉกลิ้นลงไปในช่องว่างของโพรงปากอย่างรวดเร็ว ลิ้นอุ่นของเขาเกี่ยวลิ้นนุ่มของอีกฝ่ายให้

หยุดนิ่ง แต่โนเอลที่พยายามส่ายหน้าไปมาเพื่อให้หลุดจากพันธนาการกลับพลิกลิ้นหนี ชาวีเลยต้องตวัดมัน

กลับไปมาอยู่ในช่องปากที่เขาชักจะรู้สึกว่ามันหวานขึ้นเรื่อยๆ


         “อะ อือ อื้มมม”


         ไอ้เด็กบ้า!


         โนเอลได้แต่ด่าอยู่ในใจ เมื่อตอนนี้เสียงของเขาถูกกลืนหายไปหมด ยิ่งพยายามจะตะโกนออกมา

เขาก็ยิ่งตกใจเมื่อสิ่งหูตัวเองได้ยินกลับเป็นเสียงครางลึกของตัวเขาเองนั่นแหละ และโนเอลก็ยิ่งตกใจหนัก

ขึ้นไปอีกเมื่อเขาเริ่มรับรู้ว่าเรี่ยวแรงของเขากำลังหดหายไปเรื่อยๆ แม้กระทั่งข้อมือที่ถูกอีกฝ่ายยึดตรึงไว้กับ

พื้นก็ยังกลายเป็นสั่นเทาจนชาวีไม่ต้องออกแรงอีกต่อไป

         เห็นอีกฝ่ายเริ่มสงบลงชาวีจึงค่อยๆ ถอนลิ้นออกมาช้าๆ เขายกหัวขึ้นมามองกลีบปากที่แดงเห่อ

จากการกระทำของเขาอย่างนึกเสียดายไม่น้อย แต่แม้คำด่าจะหมดไปแต่นัยน์ตาสีฟ้าอมเทาก็ยังมองมาที่

เขาอย่างเกลียดชัง พร้อมกับใช้ปลายฟันขบปากแดงของตัวเองอย่างเจ็บใจ นี่ถ้าไม่เข้าข้างตัวเองเกินไป

เขาคิดว่าเขาเห็นร่องรอยหวามไหวที่ซ่อนอยู่ลึกๆ หลังดวงตาคู่นี้ด้วย


         “คุณพูดไทยได้ แสดงว่าฟังภาษาไทยรู้เรื่อง แล้วที่ผ่านมาล่ะ หลอกฟังผมด่าคุณมาแล้วกี่ครั้ง”


         “ฮึ”


         โนเอลสะบัดหน้าหนี เขานึกชังใบหน้าที่กำลังพรายยิ้มอยู่เป็นที่สุด แต่อีกฝ่ายดูเหมือนจะรู้ ชาวีโน้ม

หน้ามาใกล้จนแทบจะกินหูเขาได้อยู่แล้ว


         “อย่าเรียกผมว่าไอ้ขี้แพ้ ผมไม่ชอบ”


         เสียงทุ้มหนักดังอยู่ชิดใบหูจนโนเอลใจสั่น


         “เออๆ รู้แล้ว  ไม่เรียกก็ได้”


         โนเอลหลับหูหลับตาส่งเสียง


         “ไม่เรียกแล้วก็ปล่อยสักทีสิวะ”


         อาการของโนเอลเรียกรอยยิ้มบนใบหน้าชาวีได้อย่างที่เขาก็แปลกใจตัวเองเหมือนกัน เขามอง

ด้านข้างของใบหน้าที่เอียงหนีจนแก้มข้างหนึ่งชิดติดกับพื้นและหันอีกข้างหนึ่งมาให้เขาได้มองเต็มตา

เมื่อได้อยู่ใกล้ชาวีเพิ่งจะเห็นชัดๆ ว่าผิวหน้าของโนเอลช่างละเอียดจนไม่นึกว่าชายหนุ่มจะอายุเฉียด

สามสิบแล้ว ผิวหน้านั้นคงจะนุ่มเมื่อได้สัมผัสมันกระตุ้นความอยากรู้จนชาวียิ่งก้มไปใกล้จนปลายจมูก

วนเวียนอยู่แถวนั้นแล้วลอบสูดลมหายใจเข้าปอดอย่างลืมตัว


         “อีกอย่าง…”


         ชาวีใช้มือบีบที่คางเรียวแล้วบังคับให้หันหน้ามาสู้ตาระยิบระยับของเขา


         “อย่าเรียกผมว่าเด็ก ผมโตแล้ว หากยังไม่เชื่อผมจะพิสูจน์ให้คุณรู้ว่าผมไม่ใช่เด็ก แบบนี้”


         โนเอลนิ่งงันเมื่อริมฝีปากที่ยังไม่หายแดงเห่อของเขาถูกชาวีก้มหน้ามาประกบแนบแน่นอีกครั้ง

แต่ครั้งนี้มันกลับอ่อนโยนชวนให้เตลิดจนโนเอลเผลอไผลเงยหน้ารับและตวัดลิ้นตอบ ชาวีช้อนมือไปหลัง

ต้นคอของโนเอลบังคับให้แหงนขึ้นรับจูบจนยิ่งแนบแน่นและเร่าร้อนขึ้นเรื่อยๆ


         “อา…”


         เสียงครางแผ่วในลำคอของโนเอลปลุกเร้าอารมณ์ได้อย่างไม่น่าเชื่อ ชาวีเลื่อนมือข้างหนึ่งไปที่เอว

เพื่อดึงชายเสื้อเชิ้ตเนื้อบางออกจากขอบกางเกงแล้วสอดมือเข้าไปวางแนบอยู่บนเนื้อใน ของโนเอลที่เด้ง

ตัวรับ พลางยกแขนคล้องไปรอบคอแล้วเกี่ยวให้ชาวีที่กำลังขบเม้มกลีบปากให้ยิ่งเบียดตัวแนบชิด


แกร๊งงงง


        เสียงวัตถุตกกระทบพื้นทำให้ร่างที่กำลังกอดก่ายกันอยู่บนพื้นหน้าห้องพักพากันสะดุ้งเฮือกและแข่งกัน

หอบหายใจถี่เมื่อผละริมฝีปากออกจากกันได้ ชาวีรีบเงยหน้าไปมองต้นเสียงแล้วเขาก็ตาเหลือก


        “ป้อง”


ปมุตกำลังยืนอ้าปากค้าง ตาคู่สวยเบิกกว้างอย่างคาดไม่ถึงในขณะที่ขวดน้ำตกกลิ้งไปอยู่บนพื้นจนน้ำหก

กระจาย









     ปมุตมองชาวีที่นั่งหน้าง้ำอยู่เคียงข้างกันบนรถตู้ในขณะที่เดินทางกลับหลังจากถ่ายแบบเสร็จ

เรียบร้อย เขาค่อยๆ คลี่ยิ้มจนกระทั่งมันเกลื่อนใบหน้า ตรงกันข้ามกับชาวีที่หน้าหงิกลงเรื่อยๆ


         “ยิ้มหาพ่อง”


         ชาวีผลักหัวปมุตอย่างหงุดหงิด แต่ปมุตอดใจไม่อยู่เขาปล่อยเสียงหัวเราะออกมาจนได้


         “ก็ขำนี่หว่าพี่วี ปากก็บอกเกลียดนักเกลียดหนา ไหงไปนอนกอดจูบกันอยู่ตรงพื้นได้วะ”


         ปมุตยิ้มล้อเลียน


         “โหย พี่วี เสียดายไม่ทันได้ถ่ายคลิปเพราะมัวแต่ตกใจ ไม่งั้นจะเอามาให้พี่ดูว่ามันช่างเร่าร้อน”


         หนุ่มน้อยลากเสียงยาวๆ จนชาวีหน้าร้อนเห่อ


         “ปากก็แลกลิ้นกันเพลิน มือก็ป่ายกันไปมา เสื้อผ้าหลุดลุ่ย โห ผมนี่นึกว่าเป็นแฟนกันเลยนะ”


         “ไอ้ป้อง ไอ้บ้า”


         ชาวียกมือตบหัวปมุต เขาสบถเบาๆ พลางหันหน้าหนีไปมองนอกหน้าต่างเป็นการปิดบทสนทนาของ

เขากับหนุ่มรุ่นน้อง เพราะตอนนี้ชาวีไม่มีกะจิตกะใจจะชวนปมุตคุยเหมือนปกติ


         ชาวีกำลังก่นด่าความไม่ปกติของตัวเองในสิ่งที่เกิดขึ้น

         เขาหลงรักปมุต ตอนนี้ก็ยังรักอยู่

         แต่เขากับเผลอไผลไปกับฝรั่งตาน้ำข้าวที่เสือกพูดไทยได้และด่าเป็นไฟ

         รสจูบและกลิ่นตัวของโนเอลยังอวลอยู่ในความรู้สึกจนต้องถอนหายใจออกมา

         มึงกำลังเป็นบ้าอะไรวะ ชาวี!








         “โธ่โว้ย”


         กองแฟ้มบนโต๊ะทำงานถูกกวาดร่วงลงพื้นเพื่อระบายอารมณ์หงุดหงิด

         อายสุดขีดเมื่อเห็นปมุตยืนตะลึงมองมาทางเขาที่นอนทอดกายอยู่บนพื้นโดยที่มีไอ้เด็กเลวนอนทาบ

ทับ แต่ที่ยิ่งทั้งอายทั้งเจ็บใจคือเขาลืมตัวไปกับจูบของไอ้เด็กเมื่อวานซืนจนเกือบจะเลยเถิดกลางที่

สาธารณะแม้ว่าจะไม่มีใครเดินผ่านไปมานอกจากปมุตที่เดินมาตามให้ชาวีกลับไปถ่ายแบบเซ็ตสุดท้าย

         นี่โนเอลนึกภาพไม่ออกว่า หากเหตุการณ์เกิดในที่ลับตาคน เรื่องมันจะเลยเถิดไปถึงขั้นไหน


         “เอ่อ ผมขอโทษที่มาขัดจังหวะ”


         ปมุตพูดตะกุกตะกัก


         “คือ จะมาตามพี่วีไปถ่ายแบบ”


         “ป้อง”


         ไอ้เด็กเลวหน้าซีดเผือด พลางรีบดันกายลุกจากร่างกายที่ยังหมดแรงของเขาแล้วผวาไปหาปมุต

มันทำให้โนเอลรู้สึกเจ็บจี๊ดอย่างไร้เหตุผล และต้องตะกายตัวเองขึ้นมายืนอย่างยากลำบาก

         ก้มหน้ามองตัวเองแล้วก็แทบจะทึ้งผมอย่างเจ็บใจ เมื่อชายเสื้อหลุดลุ่ยยับเยินจากไอ้มือปลาหมึกที่

ล้วงเข้ามาทั้งบีบทั้งเค้นนั่นแหละ เขามองสบตาไอ้บ้านั่นแวบหนึ่งก่อนที่มันจะลากแขนปมุตที่ยังไม่หาย

ตกใจให้เดินจากไปและทิ้งให้เขานิ่งงันอยู่เพียงลำพัง

         กว่าที่จะเซซังผลักประตูห้องแล้วก้าวมาทิ้งตัวลงไปบนเก้าอี้ทำงาน โนเอลต้องยืนปรับอารมณ์ตัวเอง

อยู่พักใหญ่ เขายกหลังมือป้ายปากตัวเองแรงๆ เพื่อลบรอยจูบที่เพิ่งเคยจูบกับผู้ชายด้วยกันเป็นครั้งแรก

แม้ว่าเขาจะเห็นภาพอย่างนี้มาเกือบตลอดชีวิต


         บ้าเอ๊ย โนเอล

         มึงต้องรังเกียจสิ ต้องขยะแขยงมัน ไม่ใช่เคลิ้มแบบนี้

         มือที่เช็ดปากตัวเองกลับกลายเป็นแตะไล้ที่เรียวปากเมื่อนึกถึงความวาบหวามที่เกิดขึ้น

         เกลียด!

         เขาเกลียดไอ้เด็กบ้านั่น

         โนเอลไม่มีวันที่จะให้มันได้เข้าใกล้เขาอีกแล้ว

         สาบาน!






             ---------------------------------- TBC ------------------------------------------


ขอเอาใจแม่ยก ชาวีกับโนเอลอีกสักบทนะคะ อิอิ เมะหนุ่มกับเคะสูงวัย คงถูกใจกันบ้างล่ะน่า


ฝากนิยายเรื่องใหม่ แนวมุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้งด้วยนะคะ

น้ำใสของผม น้ำข้นน่ะของเขา

http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44494.0

 

[rogerr]

ติดอกติดใจ คริคริ 

[Freja]

 

ปลึ้มค่ะ  ถูกใจแม่ยกจริงๆค่า คุณ Belove

ขอฉากยาวๆ เด็๋ดๆ นะค้า  (คนอ่านคนนี้ไม่หึ่นเล๊ย จริงๆนะ)

ว่าแต่โนแอลจะทำยังไงต้อไปนี่สิ ยั่วชาวีให้ตกหลุมรักตัวเองเพึ่อการแก้แค้น? ระดับโนแอลที่โตมากับปราบปละ โมกข์น่าจะรับประกันความแซ่บเวอร์ได้นะคะ

ชอบนิยายคุณ Belove ทุกเรึ่อง

ยึนยันค่ะว่า น้ำใสของผม น้ำข้นน่ะของเขา สนุกมากๆ

[Viewonohm]

อร๊ายยยยยย คู่นี้ไปไกลกว่าคู่หลักอีกกกกก

[KARMI]

 

[iceman555]

 

[mukmaoY]

สเปคเลลย

[Teddysdeath]

แซ่บเว่อร์!!!

[fay 13]

 

[iammz]

เย่~ ชาวีโนแอล

 

[เป็ดก๊าบๆ]

 

[=นีรนาคา=]

แหม่ๆๆ ชอบคู่นี้อ่ะ คึคึ
 

[Pam_ban]

   เห็นด้วยกับน้องป้องมาก ๆ เลยค่ะ  ปากบอกไม่ชอบ ๆ เกลียด  ๆ แต่พอมาเจออีกที....ปากก็ปากเถอะ      ชีวิตน้องป้องช่างรายล้อมไปด้วยพวกคนปากไม่ตรงกับใจ  อันนี้ไม่ได้พูดกระทบพี่ปราบเล๊ยน๊ะค๊ะ  (เสียงสูงมาก)   


รอตอนต่อไปนะคะ


 

[HISY]

เริ่ดอ่ะคู่นี้
พี่เดี่ยวแบบนี้แล้วอย่าให้เพื่อนนำหน้านะ

[Nus@nT@R@]

แหม....ถ้าน้องป้องไม่มาตาม จะเกิดอะไรขึ้นเนี่ย

[lizzii]

ก็แค่เคลิ้ม ฮ่าๆๆ

[•♀NoM!_KunG♀•]

เก๋ๆเนาะ

[Apple_matinie]

ทำไมตัวโกงเยอะจุงงงงงง

[ekuto]

คู่รองคงไม่มาม่าเยอะนะครับ

รอตอนต่อไป ความสนุกกำลังเริ่ม

[Belove]

                                                      เพลิงพ่าย

                                                      บทที่ 19.1


         ปัญญาหน้าซีดเผือดเหงื่อแตกพลักราวกับเขื่อนแตก เขากลืนน้ำลายเหนียวลงคออย่างยากเย็นและ

พยายามจะก้าวถอยหลังหนีกลุ่มชายร่างกำยำหน้าตาน่ากลัวที่กำลังสืบเท้าเข้ามาหา และเมื่อจวนตัวเขาก็

ถึงกับหันหลังโกยอ้าวแต่ไม่ทันไรปกเสื้อเชิ้ตก็ถูกคว้าหมับจากด้านหลังจนมันรัดคอแทบจะหายใจไม่ออก

         นั่นคือก่อนหน้าที่เขาจะมานั่งใจคอไม่ดีอยู่ต่อหน้าเสี่ยเดชาบนเรือลำใหญ่ที่ยังลอยคออยู่ในทะเล

กลางอ่าวไทย เสี่ยเดชาให้ลูกน้องลากเขามานั่งสั่นอยู่ในห้องๆ หนึ่งที่มีเพียงโต๊ะทำงานและเก้าอี้ตัวเล็ก

ที่ปัญญากำลังนั่งคอตก ในขณะที่เสี่ยเดชาซึ่งนั่งตรงกันข้ามยังสูบไปป์อย่างอารมณ์ดีและมีสมุนยืนราย

ล้อมขวางประตูทางออกไว้

         ปัญญายกมือไหว้ปะหลกๆ


         “เสี่ยครับ เมตตาผมด้วย งวดนี้ผมหมดแล้วจริงๆ”


         เดชากระตุกยิ้ม เขาดึงไปป์ออกมาช้าๆ กิริยานั้นยิ่งสร้างความครั่นคร้ามต่อปัญญาจนหน้าซีดแทบ

ไม่มีสีเลือด


         “ห้าล้าน”


         เสี่ยเดชากางนิ้วทั้งห้าออก


         “ห้าล้านที่นายทุนของผมยอมจ่ายให้คุณมาท่องเที่ยวบนเรือสำราญแห่งนี้ นี่ผมยังไม่ได้พูดถึงไอ้

หกล้านของเก่าเลยนะคุณปัญญา”


         เสี่ยเดชายกศอกเท้าโต๊ะพลางประสานมือไว้ใต้คางเมื่อเห็นสีหน้าของปัญญา เขายิ่งใช้คำพูดคุกคาม

จนอีกฝ่ายยิ่งหวาดวิตก


         “ทั้งหมดที่คุณใช้ไปเพื่อความบันเทิงเป็นเงินสิบเอ็ดล้านบาท รวมกับดอกเบี้ยที่ผมคิดแล้วคิดอีก ลด

แล้วลดอีกก็อีกสี่ล้าน รวมที่คุณเป็นหนี้ก็เป็นเงินสิบห้าล้านบาทขาดตัว”


         “เสี่ยครับ”


         ปัญญาถึงกับเลื่อนตัวจากเก้าอี้ลงไปนั่งคุกเข่าอยู่กับพื้นเบื้องหน้าเดชา


         “ผมไม่มีเงินแล้วจริงๆ เสี่ยเมตตาเถอะครับ”


         ยิ้มหยันเกิดขึ้นที่มุมปากของเดชา เขาคว้าโทรศัพท์มากดเบอร์หาใครบางคนแล้วยื่นให้ปัญญา


         “คุยกับเจ้าของเงินเองเลยดีกว่า ว่าเขาจะเมตตาคุณหรือเปล่า เจ้าหนี้ของคุณน่ะ เขาชื่อคุณปราบ”


         ปราบ!


         ใครกันที่มีเงินมากมายขนาดเป็นเจ้าของทุนให้เสี่ยเดชาได้ขนาดนี้ ปัญญาเอื้อมมือสั่นเทาไปรับ

โทรศัพท์มาแล้วกรอกเสียงพินอบพิเทาลงไป


         “สะ สวัสดีครับคุณปราบ”


         ปัญญาหายใจไม่ทั่วท้องเมื่ออีกฝั่งยังเงียบกริบ มีเพียงเสียงหัวเราะในลำคอลอดมาให้รู้เท่านั้นว่าเขา

คนนั้นยังอยู่ในสายด้วย


         “ผะ ผม อยากจะขอความกรุณา เงินขาดมือจริงๆ”


         “ผมกรุณาคุณมามากแล้ว คุณปัญญา”


         เสียงเย็นเยียบที่ดังมาจากโทรศัพท์ทำให้ปัญญาหนาวยะเยือก


         “เงินของผม ผมก็ต้องนำมาใช้หมุนเวียน จะมาให้คุณถลุงเล่นเพียงคนเดียวก็คงจะไม่ใช่แน่ๆ”


         หนาว แต่เหงื่อกลับออกไปทั่วรูขุมขน น้ำเสียงของอีกฝ่ายช่างมีอำนาจแม้ว่าจะยังไม่เห็นแม้แต่

หน้าตา ปัญญากลัวจนอยากจะร้องไห้


         “ตะ แต่ว่า ตอนนี้แค่ร้อยเดียวผมยังไม่มีเลย แล้วผมจะไปหาเงินให้คุณจากที่ไหนตั้งสิบห้าล้าน”


         แล้วเขาก็ร้องไห้ออกมาจริงๆ กับสภาพจนตรอกของตัวเอง


         “ผมไม่สนว่าคุณจะหาเงินด้วยวิธีไหน แต่ถ้าไม่จ่ายภายในหนึ่งสัปดาห์คุณและครอบครัวต้องย้าย

ออกจากบ้านของคุณทันที และถ้ายังขัดขืนคุณน่าจะรู้ว่าผมมีวิธีให้คุณย้ายออกไปจนได้”


         “คุณปราบ”


         ปัญญาปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อับอายสายตาเหยียดหยามของเดชาที่นั่งมองอยู่


         “ผมขอร้อง จะให้ผมทำยังไงก็ได้แต่อย่าเพิ่งยึดบ้านของผมไปเลย ผมยอมทำทุกอย่าง”


         “ทุกอย่าง คุณยอมทำทุกอย่างเพียงเพื่อให้ได้อาศัยอยู่ในบ้านหลังนั้นหรือ คุณปัญญา”


         ปัญญาไม่สนว่าปราบจะใช้น้ำเสียงดูหมิ่นเพียงไหน เมื่อวินาทีนี้เขายอมทุกอย่างจริงๆ


         “ใช่ ผมยอมทำทุกอย่างจริงๆ”


         ปลายสายเงียบไปพักใหญ่จนปัญญาแทบจะขาดใจตาย


         “มีอยู่อย่างหนึ่งที่ผมต้องการ หากคุณทำได้ผมจะให้คุณได้อาศัยอยู่ในบ้านหลังนั้นต่อไป”


         ปัญญาตาโต เขาดีใจจนเนื้อเต้นเมื่อได้ยินโอกาสที่ปราบหยิบยื่นให้


         “ว่ามาเลยครับคุณปราบ คุณอยากได้อะไร ไม่ว่าสวรรค์หรือนรกผมจะไปหามาให้คุณให้ได้”


         ปราบหัวเราะหยันมาตามเสียงโทรศัพท์


         “ไม่ต้องไปหาถึงบนสวรรค์หรือในนรกหรอกคุณปัญญา สิ่งที่ผมต้องการก็อยู่ใกล้ๆตัวคุณนั่นแหละ”


         ปัญญาเริ่มงงไปกับคำพูดของปราบ


         “คุณต้องการอะไรกันแน่”


         “ผมต้องการปมุต อนันตกุล ลูกชายของคุณ”




                      ----------------------------------------- TBC ----------------------------------------


เนื่องจากเวลามีจำกัดแต่กลัวคนอ่านจะลืม จึงมาทีละน้อยดีกว่าหายไปเลย

อีกไม่นานฉากที่ทุกคนรออยู่ก็จะมาถึงแล้วค่ะ


 

[mukmaoY]

ขายลูกแล้วสินะ

[Freja]

มาแล้วๆ 

มาทีละนิดก็ยังดีค่ะ  ใกล้เป้าหมายเข้าไปอีกแล้วสินะพี่ปราบ