หัวข้อ: <<เพลิงพ่าย>>

[Teddysdeath]

น้องป้องน่ารักน่าแกล้งให้ร้องไห้ ก็เข้าใจนะพี่เด่วนะ
แต่อย่าลืมนึกถึงตอนง้อล่ะ หืดขึ้นคอแน่แก
 

[KARMI]

 

[punthipha]

เราสงสารน้องป้องนะ

[shoi_toei]

ตามอ่านทันล่ะ ถ้าเรื่องผิด ก้อผิดที่พ่อ บังเกิดเกล้า เลยคร่า

ครอบครัวพัง มีหนี้อีกตั้งหาก ไม่รุสิ ตอนนี้ยังไม่รุ้สึกสงสารป้องเลยอะ

บอกไม่ถูก รออ่านนะ

[four4]

เชียร์พี่ปราบ (จัดหนัก) น้องป้อง ไปเลยยยย
อิอิ เอาแรงๆเลยจ๊ะ

[~ ฤดูใบไม้ผลิ ~]

สงสารน้องป้องเบาๆ 

[ToffeE_PrincE]

พี่เด่วใจร้าย

 

[a_n]

ยอมรับจริงๆ ทุกเรื่องกินใจมากๆ

[JustWait]

กรี๊ดใส่พี่เดี่ยว โกรธแค้นพ่อแล้วเอามาลงที่น้องทำไมคะะ

[jamelovelove]

เป็นกำลังใจไห้น้องป้องนะ
อิอิ
 

[Belove]

                                                     เพลิงพ่าย

                                                      บทที่ 21


         สายตาคู่นั้นกำลังมองอย่างละเอียดจนแทบทะลุไปถึงเนื้อในมันทำให้ปมุตบังเกิดความรู้สึกอัน

หลากหลายเหลือเกิน เจ็บใจที่ต้องกลายเป็นเครื่องมือระบายความใคร่ของผู้ชายเลวๆ คนนี้  และอับอาย

กับนัยน์ตาที่ค่อยๆ เรืองแสงขึ้นมาทั้งที่ใบหน้ายังเรียบเฉยจนเขาต้องใช้มือมาปิดบังจุดสงวนไว้เพื่อลดความ

กระดากลง แต่แล้วปมุตก็ต้องสะดุ้งเมื่อข้อมือเล็กถูกคว้าหมับและกระชากจนร่างเพรียวถลาล้มลงไปบนตัว

ของปราบที่ยังคงนั่งนิ่งอยู่บนโซฟาเดี่ยวตัวเดิม

         แผ่นหลังเปลือยถูกมือร้อนนาบไว้กดให้ปมุตต้องนิ่งอยู่ในอ้อมแขน ตากลมโตเบิ่งขึ้นอย่างตกใจเมื่อ

เงยหน้าขึ้นมาสบตากับดวงตาดุที่คลี่ยิ้มหยันอยู่ตรงมุมปากหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะเมื่อไม่สามารถคาดเดา

ได้เลยว่าปราบจะทำอะไรต่อจากนี้


         “ปลุกฉันหน่อย”


         “อะไรนะ”


         “ปลุกฉันด้วยปากสวยของนาย”


         ปลายนิ้วใหญ่ยกขึ้นมาลูบไล้ไปตามเรียวปากอิ่ม ปมุตสะบัดหน้าหนีจนปราบต้องใช้มือบีบคางเรียว

ให้หันกลับมาเผชิญหน้า


         “คะ คุณ จะให้ผมทำออรัลให้คุณ ไม่ ไม่มีทาง”


         น้ำตาแห่งความคับแค้นไหลรินลงมาต้องมือปราบ แต่เขาก็ยังไม่ปรานีแถมยังออกแรงบีบจนกราม

ปมุตแทบหักก่อนจะตะคอกใส่หน้าหนุ่มน้อยให้ยิ่งเจ็บช้ำ


         “หรือจะต้องให้พ่อแม่ของนายระเหเร่ร่อนนอนอยู่ข้างถนน”


         ความยากลำบากสมัยเมื่อครั้งเป็นเด็กเร่ร่อนที่ต้องเอาตัวรอดอยู่เพียงลำพังผุดขึ้นมาในความทรงจำ

ทำให้ปราบจ้องใบหน้างดงามนั้นราวกับซาตาน ปมุตสะดุ้งจนตัวโยนปากเรียวสั่นระริกเมื่อเห็นกิริยาน่า

กลัวที่อยู่ตรงหน้า  นักร้องหนุ่มกัดฟันและปัดมือปราบออกไปจากใบหน้า ดวงตาคู่สวยมองปราบกลับด้วย

ความจงชัง

         ร่างบอบบางลดตัวลงมาคุกเข่าอยู่บนพื้นห้องพลางเอื้อมมือไปที่กางเกงเนื้อดีของปราบ

และรูดซิปมันลงมาช้าๆด้วยมืออันสั่นเทา แก่นกายที่ซ่อนอยู่ในกางเกงชั้นในเนื้อนุ่มดูคับแน่นไปหมดยามที่

ได้เห็นคราแรก ปมุตล้วงท่อนเนื้อร้อนออกมาด้วยมือเรียวและเมื่อได้เห็นเต็มตาเขาก็ต้องกลืนน้ำลายอึก

ใหญ่

         มันแทบจะไม่จำเป็นสักนิดที่จะต้อง “ปลุก” เมื่อตอนนี้แท่งเนื้อผงาดง้ำอยู่ในมือ ใหญ่โตจนปมุตนึก

อาย เส้นเลือดที่หล่อเลี้ยงปูดโปนอย่างเห็นได้ชัด แสดงให้เขารู้ว่าเจ้าของมันกำลังมีความต้องการแค่ไหน

ปมุตนึกขยาดกับชะตากรรมตนเอง แต่ในตอนนี้ที่ทำได้ก็แค่เพียงเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้และแตะปลายลิ้นลง

ไปอย่างเก้ๆ กังๆ

         ปมุตเป็นผู้ชาย แน่นอนว่าเขาไม่เคยทำเรื่องอย่างนี้กับผู้ชายด้วยกัน แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ประสาเลยจน

ไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร เขากลืนความอดสูลงไปและค่อยๆ ลากปลายลิ้นขึ้นมาตั้งแต่โคนจนจรดปลายบาน

ก่อนที่จะเม้มยอดแล้วอ้าปากให้กว้างเพื่อครอบลงไปบนแท่งเอ็นร้อนชื้นฉ่ำปริ่มน้ำใส ปากเรียวกลืนกินมัน

เข้าไปช้าๆ ด้วยความยากลำบากกว่าจะเกือบมิดลำ

         ปราบลอบผ่อนลมหายใจยาว เขากำลังอดกลั้นความต้องการที่ทะยานสูงนั้นอย่างยากเย็น จริงๆมัน

พุ่งขึ้นมาตั้งแต่ปมุตยืนอวดร่างเปลือยอยู่ตรงหน้านั้นแล้ว น้องชายของเขาช่างงดงามจนเกินพรรณาแม้ว่า

รูปร่างเพรียวบางภายนอก แต่เมื่อได้เห็นชัดๆ กล้ามเนื้อของปมุตหนั่นแน่นน่าฟอนเฟ้นไปเสียทุกส่วน

ผิวพรรณขาวสว่าง ยอดอกเม็ดงามสีชมพูสวยจนอยากจะกระชากมาละเลงลิ้นให้หนำใจ เมื่อเลื่อนสายตา

ไปมองจุดอ่อนไหวขนาดพอเหมาะก็ยิ่งเร้าไฟสวาสให้แทบคลั่ง แต่เขาก็ต้องอดทนเพื่อที่จะบีบคั้นปมุตให้ถึง

ที่สุด

         และยิ่งตอนนี้แก่นกายของเขากำลังเริงร่าอยู่ในช่องปากหวาน รู้สึกได้ถึงความชื้นของน้ำลายกับ

ความอ่อนนุ่มของลิ้นที่กำลังโลมเลีย ก้มหน้ามองเห็นใบหน้าของปมุตที่กำลังก้มกลืนกินอยู่ เขาก็ยิ่ง

ต้องการจนเนื้อตัวสั่น ในขณะที่ปมุตเลื่อนหัวขึ้นลงช้าๆ อย่างอ่อนหัดไม่ทันใจ ปราบจึงเสยมือเข้าไปในกลุ่ม

ผมสีน้ำตาลเข้มแสนนุ่มขยุ้มมันไว้ในมือแล้วกดหน้าหวานเข้าหาตัวอย่างรวดเร็ว


         “อะ อึก”


         ปมุตแทบอาเจียนเมื่ออยู่ๆ แท่งร้อนในปากก็กระแทกเข้ากับลำคอ และยังไม่ทันตั้งตัวศีรษะก็ถูกโยก

รั้งขึ้นลงให้ท่อนเนื้อยักษ์ยิ่งกระแทกกระทั้น แถมปราบยังเด้งเอวอัดใส่พร้อมกันอีก เขาสาวรูดเรียวปาก

อย่างอัตโนมัติ ได้ยินเสียงหายใจหอบถี่ดังแว่วเข้าหู ท่อนเนื้อในปากกระตุกถี่แล้วน้ำคาวรสเฝื่อนก็พุ่งวาบ

อยู่ตรงคอหอย


         “อื้อ”


         ปมุตพยายามดันหน้าออกจากตรงนั้นแต่ปราบยิ่งกดเขาลงจนหายใจไม่ออก หนุ่มน้อยเผลอไผล

หอบหายใจทางปากกลายเป็นยิ่งดูดกลืนน้ำเมือกลื่นลงคอเกือบหมดปราบจึงได้ยินยอมปล่อยมือให้เขา

คายแท่งร้อนออกมาและหงายหลังแผละไปกองกับพื้นอย่างหมดแรง


         “คุณมันเลว ผมเกลียดคุณ”


         ปมุตตวาดต่อว่าพลางยกหลังมือเช็ดปากที่ชื้นไปด้วยผลิตผลของเขา น้ำตาที่เหือดแห้งไปแล้ว

กลับมาคลออยู่ในหน่วยตา ปราบมองสายตานั้นด้วยนัยน์ตาวาวโรจน์ดุจสิงโตหนุ่มที่พบเจอเหยื่ออันโอชะ

เขาลุกพรวดขึ้นยืนจังก้าจ้องมองปมุตที่กำลังผงะอย่างหวาดกลัว ปราบก้าวเข้าไปหาร่างเพรียวพลางก้มลง

คว้าร่างนั้นมาแบกพาดอยู่บนบ่าอย่างง่ายดาย


         “จะทำอะไร ปล่อยผมนะ”


         ปมุตดิ้นรนอยู่บนบ่าเมื่อปราบเริ่มก้าวเดินไปทางด้านหนึ่งของห้องกว้าง ปราบใช้ไหล่อีกข้างดัน

ประตูบานหนึ่งให้เปิดกว้าง ปมุตมองอย่างตกใจเมื่อรู้แล้วว่านี่คือห้องนอนที่ตกแต่งอย่างเรียบหรู งดงาม

แต่นี่ไม่ใช่เวลามาชื่นชมอยู่กับความสวยงามของสถานที่เมื่อปราบเดินดุ่มเข้ามาและโยนร่างของเขาลงกับ

เตียงหนานุ่มจนร่างเปล่าเปลือยเด้งอยู่บนที่นอน ปมุตตั้งตัวและถอยกรูดไปนั่งชิดอยู่กับหัวเตียงเมื่อปราบ

เปลื้องเสื้อผ้าตนเองอย่างรวดเร็ว เหลือเพียงเนื้อกายเสมอกันกับเขา


         “คุณปราบ อย่าทำอะไรผมเลยนะ”


         คราวนี้ปมุตหวาดกลัวขึ้นมาจริงๆ เมื่อเห็นทีท่าคุกคามของปราบที่กำลังคืบตัวมาบนเตียงและ

กระชากแขนของเขาเข้าหาตัวพลางผลักให้หงายหลังไปบนที่นอนแล้วจึงขยับมากางขาคร่อมตัวเขาเอาไว้

ดวงตาสวยที่เริ่มช้ำเพราะผ่านการร้องไห้อย่างหนักยังมีน้ำตาไหลจากหางตาไม่ขาดสาย

         ปราบมองภาพตรงหน้าด้วยดวงตาวาวโรจน์ ร่างกายขาวโพลนนวลเนียนน่าลูบไล้กำลังเปลือยกาย

เนื้อตัวสั่นเทาอยู่บนที่นอนนุ่ม เครื่องปรับอากาศทำงานจนเย็นฉ่ำกับแสงไฟสลัวเลือนลางทั้งหมดยิ่งกระตุ้น

ให้ร่างกายของปราบร้อนรุ่ม


         “คุณปราบ ผมกลัวแล้ว”


         ปมุตสั่นสะท้านอยู่ภายใต้ร่างกำยำไปด้วยกล้ามเนื้อที่ผงาดง้ำอยู่เหนือเขา น้ำตารินจนเปียกเส้นผม

เขายกมือสั่นเทาพนมไว้ตรงหน้าอกพลางมองปราบอย่างวอนขอความปรานีจากซาตาน


         “เมตตาผม อย่าทำอะไรผมเลยนะครับ คุณปราบ”


         มือเรียวยกขึ้นพนมอยู่กลางหน้าอก แต่ปราบก็ไม่ได้สนใจสักนิด เขาสนใจแต่ยอดอกเม็ดงามสี

สวยที่ตั้งอยู่ขนาบข้างมือที่ยกขึ้นมาไหว้ขอความเมตตาจากเขาต่างหาก มันช่างล่อตาล่อใจจนเขาต้องส่ง

ปลายนิ้วไปบดบี้เค้นคลึงแล้วกอบมือขยำกล้ามเนื้อนั้นขึ้นมาจนอีกฝ่ายน้ำตาไหลพรากด้วยความอดสู

                ปากบางเฉียบอย่างนักเจรจาชั้นยอดก้มลงไปครอบลานนมสีหวานแล้วดูดเม้มราวกับเป็น

ลูกกวาดแสนอร่อย มือสากลูบไล้ไปตามเนื้อตัวนุ่มมือก่อนที่จะมาหยุดและกอบกุมแก่นกายพอดีมือนั้นให้

อยู่ในอุ้งมือ ยิ่งอีกฝ่ายผวาเขาก็ยิ่งรัวลิ้นอย่างได้ใจ


         “คะ คุณปราบ ผมขอร้องเถอะ”


         ปราบชะงัก ยกมือบีบที่คางเรียวแล้วบังคับให้สบตากับเขาที่ยืดตัวขึ้นมาจ้องหน้าหวานตาไม่กะพริบ


         “นี่นายกำลังขอร้องใครอยู่รู้หรือเปล่า”


         ปราบตะคอกเสียงเข้มใส่หน้า


         “ฉันคือปราบ คนที่เป็นเจ้าของร่างกายของนาย รู้เอาไว้ซะ”


         พูดจบปราบก็ทิ้งร่างหนาลงไปบดจูบเร่าร้อนในโพรงปากหวานที่เขาเฝ้ารอ มือที่ยังกอบกุมจุด

อ่อนไหวบีบเค้นเพิ่มแรงกระตุ้นจนมันเริ่มตื่นไปพร้อมกับเขา ปราบเลื่อนตัวมาขบเม้มไปตามเนื้อตัวขาว

เนียนจนเกิดรอยแดงเป็นจ้ำจนมาหยุดอยู่ที่ลานนมสีสวยอีกครั้ง คราวนี้เขาดูดดุนจนเกิดรอยฟันอยู่รอบ

เม็ดเล็กที่แข็งเป็นไต


         “ปล่อยนะ ผมเจ็บ”


         ปมุตประท้วงอย่างหมดแรงเมื่อร่างกายของเขาเริ่มมีปฏิกิริยากับการกระทำแสนโฉด พยายามยกมือ

ขึ้นผลักดันแต่ก็ไม่เป็นผลเมื่อปราบช่างแข็งแกร่งเหลือเกิน

         มือใหญ่ของปราบที่กอบกุมปลุกเร้าอยู่กับแท่งเนื้อของปมุตเลื่อนต่ำลงไปตามร่องจนถึงปากทาง

ปมุตถึงกับสะดุ้ง เขาพยายามหนีบขาเข้าหากันเพื่อไม่ให้ปราบล่วงล้ำเข้าไป ปราบสบถเบาๆ อยู่แถว

ยอดอก พลางเงยหน้ามาขึ้นมาอย่างไม่สบอารมณ์


         “อ้าขาออก”


         “ไม่”


         ปมุตโต้กลับ น้ำตานองหน้า

         แล้วจะให้ปราบทำอย่างไรได้ล่ะ นอกจากใช้สะโพกกดลงตรงกลางระหว่างตัวบังคับให้ปมุตแยกขา

ออกจากกันก่อนที่เขาจะใช้นิ้วเสียบเข้าไปที่ช่องทางลับ

         “อ๊ากสส”

         ปมุตร้องลั่นเด้งตัวหนีแต่ปราบก็ชิงกดตัวลงไปทาบทับและปิดปากที่กำลังตะโกนอย่างบ้าคลั่ง

ด้วยปากของเขา

         ร่างกายที่เพรียวบางแบบนี่น่ะหรือจะมาต่อกรกับร่างสูง 185 เซ็นติเมตร ที่ผ่านการออกกำลังทุกวัน

จนมัดกล้ามเต็มตัวอย่างเขา ปราบวนนิ้วมือจนช่องทางเริ่มหยาดเยิ้มชื้นแฉะและเจ้าของช่องทางหอบ

กระเส่าไปกับการกระตุ้น เขาชักมือออกมาและชิงสอดแท่งร้อนที่แข็งขันรออยู่นานแล้วเข้าไปอย่างรวดเร็ว


         “อื้มมม!!”


         ร่างกายบอบบางดิ้นพล่าน เสียงร้องที่ถูกเขาปิดไว้ยังรอดออกมาให้ได้ยินอยู่ใกล้หู มือเรียวจิกอยู่ตรง

หัวไหล่ของปราบจนเล็บฝังลึก ปราบคิดว่ามันอาจจะมีเลือดไหล แต่วินาทีนี้อะไรก็หยุดเขาไม่ได้ เมื่อเขาได้

แทรกกายเข้าไปในช่องทางที่แสนคับแน่น มันอุ่นจนร้อนเรียกร้องให้เขาดันตัวเข้าไปจนสุดตัว

         “เจ็บ”

         เมื่อเขายอมปล่อยกลีบปากนุ่มให้เป็นอิสระปมุตก็ตะโกนลั่น ดวงตาคู่สวยเต็มไปด้วยหยาดน้ำตา

และความโกรธแค้นมือข้างหนึ่งยกขึ้นมาตวัดลงบนใบหน้าดุ ปราบตาลุกวาบ เขายึดมือทั้งสองข้างตรึงไว้

เหนือหัวด้วยมือเพียงข้างเดียว ก่อนที่จะก้มหน้าลงไปละเลงลิ้นอยู่บนยอดอกแสนงามอีกครั้ง


         “อื้อ”


          ปมุตกัดฟันกลั้นเสียงครางเอาไว้ ปลายลิ้นชื้นที่กระดกรัวสลับกับการเม้มลงมาของช่องปาก ส่วนอีก

ข้างก็ถูกมือร้อนบีบเค้นขยำมันกลับปลุกเร้าให้ร่างกายตอบโต้ทั้งที่หัวใจไม่ได้เต็มใจสักนิด ปมุตเผลอไผล

แอ่นอกให้ปราบยิ่งรัวลิ้น จนหลงลืมถึงสิ่งที่เพิ่งจะแทรกกายเข้ามาคับแน่นอยู่ในช่องทางเบื้องหลัง กว่าจะ

รู้ตัวอีกทีปราบก็เริ่มขยับสะโพกหมุนวนไปมา สิ่งแปลกใหม่ในร่างกายสร้างความเสียวซ่านทดแทนความ

เจ็บปวดที่เริ่มจางหาย หนุ่มน้อยเผลอครางอย่างกลั้นไม่อยู่ กระตุ้นให้ปราบเพิ่มความเร็วในการขับเคลื่อน

สะโพกอย่างได้ใจ


         “ฟิตมาก ตอดรัดได้หนักหน่วงดีมาก ปมุต อนันตกุล”


         ปราบส่งเสียงพึมพำและยอมปล่อยมือที่ยึดตรึงมือของปมุตไว้ เมื่อตอนนี้ปมุตหมดแรงที่จะดิ้นรน

แล้ว มิหนำซ้ำยังปล่อยเสียงครวญแสนหวานเร่งเร้าให้เขากระแทกกระทั้นท่อนเนื้อเข้าออก ร่างกายบอบ

บางแอ่นกายสะท้านเฮือกทุกครั้งที่เขาสอดลึกเข้าไปเรื่อยๆ ความฉ่ำชื้นในช่องทางทำให้ไฟสวาสยิ่งลุกโหม

ไหม้ เขารู้สึกถึงแรงตอดรัดที่มากขึ้นเรื่อยๆ ปราบส่งมือไปคว้าแก่นกายของปมุตมากุมไว้แล้วบีบมัน


         “คุณปราบ”


         ดวงตาฉ่ำน้ำตา แต่บัดนี้กลับฉ่ำไปด้วยไฟร้อนปรือตามองปราบอย่างตกใจ


         “ปล่อยเถอะ ผม อื้มมม”


         ปมุดกัดฟันครางลั่นเมื่อแท่งเนื้อในกายกระแทกเข้าจุดกระสันจนเสียววาบ เอวบางเด้งกายตอบรับ

พร้อมกับความรู้สึกปวดหนึบไปทั่วท้องน้อย เขาอยากจะปลดปล่อยมันแต่ปราบกลับกระทำเลวบัดซบด้วย

การบีบรั้งจุดอ่อนไหวไม่ให้เขาได้ไปต่อ


         “หึ อยากปล่อยแล้วใช่ไหม ทรมานใช่ไหม ขอร้องสิ อ้อนวอนสิ ทำตัวให้สมกับเป็นของเล่นชิ้นใหม่

ของฉันหน่อย”


         น้ำตาแห่งความอัปยศหลั่งไหลออกมาอีกครั้งกับสิ่งที่ปราบกระทำกับเขา มันช่างทรมานจนเหลือที่

จะเอ่ย ปมุตเอ่ยออกมาอย่างเจ็บช้ำ


         “คุณปราบ ได้โปรด ปลดปล่อยผมเถอะครับ”


         อดสูเหลือที่จะกล่าวเมื่อร่างกายกับจิตใจช่างทำงานไปคนละทิศทาง ในใจทั้งเจ็บช้ำและเกลียดชัง

แต่ร่างกายกลับตอบรับอย่างไม่น่าเชื่อ เมื่อปราบชักแท่งเนื้อเข้าออกอยู่เบื้องล่างพลางสาวรูดแก่นกายของ

เขา ปมุตเด้งเอวสวนรับพลางแอ่นอกให้ปราบเค้นคลึง และหลังจากนั้นไม่นานกล้ามเนื้อก็กระตุกถี่ยิบ

ก่อนที่เขาจะพุ่งน้ำใส่มือร้อนของปราบ

         ปมุตนิ่งงัน พลางหอบหายใจหนัก เขาล้วงมือไปแตะที่ช่องทางเบื้องล่างขึ้นมาดู ดวงตาหวานเบิก

กว้างเมื่อเห็นหยดเลือดติดปลายนิ้วขึ้นมา ปมุตมองปราบอย่างแค้นใจ มือเรียวกำแน่นพลางทุบไปที่ตน

แขนแกร่งไม่ยั้งแรง


         “ผมเกลียดคุณ เกลียด เกลียด เกลียด ออกไปนะ ออกไปจากร่างกายของผมเดี๋ยวนี้”


         ปราบกระตุกยิ้มเมื่อก้มมองอีกฝ่ายที่ยังอยู่ภายใต้การฝังกายของเขา


         “จะออกได้ไง นี่เสร็จไปคนเดียวจะให้ฉันออกเนี่ยนะ”


         ปมุตเบิกตากว้าง


         “หมายความว่าไง”


         “ก็เห็นไหมเล่า ว่าฉันยังแข็งแรงอยู่ในนี้”


         ปราบตอบอย่างยียวนพลางเริ่มขยับเอวอีกครั้ง





                ---------------------------------- TBC ------------------------------------


ว้า หน้ากระดาบหมด แย่จัง

อ่านเรื่องนี้แล้วอย่าลืมไปอ่าน X- theme

กันด้วยนะคะ

http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=40976.0

ใครชอบอกชอบใจก็สั่งซื้อกันได้ค่ะ ถึง 10 กุมภาพันธ์ ปีหน้า

ติดตามตอนต่อไปเร็วๆนี้


                                                   

[•♀NoM!_KunG♀•]

หึหึ

[mukmaoY]

โหดกับน้องจังเลย

[Freja]

โฮะ โฮะ โฮะ   ปลาบปลึ้มที่พี่ปราบได้บริโภคน้องป้อง ยังไม่สมใจสินะ พี่ปราบ 

คนอ่านหึ่นค่า

[❝CHŌN❞]

อิพี่ปราบบบบบบบบบ สงสารน้องป้อง
เป็นแกะน้อยในถ้ำเสือ โดนเสือกิน กินแล้วกินอีกด้วยนะ

[rogerr]

อร้ากกกกกกกกก!!!!! เบี่ยคนแต่งครึครึ

[fay 13]

 

[JustWait]

สงสารน้อง

[ekuto]

พี่ปราบใจร้าย

[Viewonohm]

น้องป้องเสร็จพี่ปราบจนได้ 

[iammz]

ทำแบบนี้ น้องป้องเกลียดพี่เด่วแย่ ~.~

[punthipha]

เมื่อไหร่ปราบจะสงสารน้องอ่ะ 

[shoi_toei]

รอ ๆ  อยากรุ้ ปราบจะเดินเกมส์ต่อยังไง

[HISY]

แอบสงสารน้องป้อง

[KARMI]

 

[four4]

เอาแรงๆ เลยพี่ปราบ เอาจนน้องป้อง มันจำขึ้นใจ
ว่านี่ ผัวววววววววว 555

[jamelovelove]

ว๊าวววววววววววว

[lizzii]

น้องช้ำหมดแล้วพี่ปราบ !!

[lolata]

สงสารน้อง พี่ปราบใจร้ายยยยย
ระวังเถอะน้องเกลียดตัวเองขึ้นมาจริงๆแล้วจะเสียใจ

[Snowermyhae]

อยากรู้ว่าน้องป้องรู้สึกยังไงตอนพี่เด่วหายไปค่ะ  อยากให้พ่อได้รู้ด้วยว่าทำอะไรไปกับเด็กอายุไม่กี่สิบปี ถ้าแด๊ดไม่รับเลี้ยงป่านนี้ปราบจะเป็นตายร้ายดียังไงก็ไม่รู้ เกลียดมากกกกกกกกก  ว่าจะเข้ามาอ่านนานแล้วชอบนิยายคุณคนเขียนทุกเรื่องเลยค่ะ แต่รอให้มีเยอะๆกลัวค้าง ฮาา ต่อจากนี้จะตามมาอ่านโดยไวค่ะ