หัวข้อ: <<เพลิงพ่าย>>

[ka[ze]na]

รอคอย..ชาวีน่าจะไปได้ดี แต่ตอนป้องตื่นนี่ซื มิอยากคิด

[populijang]

เข้มข้น

[lizzii]

พอน้องตื่นก็เลิกสวมบทโหดเถอะพี่เดี่ยว สงสารน้อง
ส่วนชาวีโนแอล ดูท่าจะไปได้ดีนะเนี่ย

[iammz]

ฮรื่อววว~ ชาวี ~.~

[Freja]

สตั๊นท์กับออร่ารุกของชาวีแป๊บ  ตาพร่าละลายไปเลย

นี่ชาวีไม่ติดใจโนแอลนะ ขอแค่เบิ้ลเอง

ทีนี้ก็ดูต่อไปว่าโนแอลจะจัดการยังไง นางน่าจะแซ่บอยู่นะ จัดการให้เอาชาวีให้อยู่หมัดให้ได้นะ

พี่เดี่ยวน้องป้องคงอีกนานแหละ น้องมันก็รักตัวเองอยู่นะ อย่าทำอะไรน้องมันมากไปเลย ตัวพ่อป้าไม่ห้ามหรอก อย่าทำร้ายหรือทำให้ตายก็พอ

[BeeRY]

กำลังแซ่บๆกับโนเอลชาว ก็มาดราม่าน้ำตาแตกกับพี่เดี่ยวน้องป้องเลยอ่ะ
สงสารน้องจัง พี่เดี่ยวอย่าใจร้ายกับน้องนักเลยนะ

[fay 13]

 

[shoi_toei]

โว้วววววว โดนกินไปแล้ววววววว มาแรงจิงคู่นี้

[ekuto]

โนเอลลลลลล เสร็จน้องชาวีเสียแล้ว

พี่เดี่ยว อย่างแกล้งน้องป้องมากนะ สงสารน้อง

[pattapong200320]

กรี๊ดดดด. ฟินค่ะ
ครั้งแรกของโนแอล.  ชาวีไม่ควรเบิ้ลนะคะ
แล้วคู่ของปมุตกะพริบเดี่ยว. ถ้าเรื่องทุกอย่างจบลง. ... หมายความว่ายังไงน้า

[KARMI]

 

[rogerr]

เลือดพุ่งปรี้ดดดดด

[PHA_]

เราล่ะกลัวใจชาวีเหลือเกิน ไม่ใช่เดี๋ยวกลับไปหวงป้องแล้วทิ้งโนเอลเรานะ รักเค้าก็ต้องยอมรับว่ารักเค้าสิ
สงสารป้องจัง แต่เราก็แอบเคืองนะที่ตอนป้องเด็กร้องไห้งอแงจนพี่เดี่ยวเสียใจ
แต่ป้องก็คิดถึงพี่เดี่ยวใช่ม้า
อยากให้ปราบหายแค้นเร็วๆๆๆ ดีกันเถ๊อะ
ถึงจะชอบเอสเอ็ม จำเลยรัก แต่ก็สงสารน้อง

[~ ฤดูใบไม้ผลิ ~]

ได้โนเอลแล้วห้ามทิ้งนะตาชาวี 

[ToffeE_PrincE]

ร้อนแรงไม่แพ้กันทั้งสองคู่

 

[Adoreyou]

ชาวีโนเอลนี่แหกทางโค้งเจง ๆ 

เขินพี่เด่วมากกกกก งื้อออิออออออ

[MintELF13]

โนเอลเสร็จเรียบร้อยโรงเรียนชาวี กึกึกึ

พี่เดี่ยวจะทำยังไงก็น้องป้องต่อไปเนี่ย สงสารป้องอ่ะ

[kawaiineko]

สงสารชีวิตปราบ...แต่ก็สงสารปมุตด้วย....แต่ชอบคู่โนเอลกัชาวี....จะติดตามอ่านต่อไปนะคร้าบว่าคนแต่งจะดำเนินต่อไปยังไง เพราะตามอ่านมาตั้งแต่ร้ายซ่อนรัก ชอบพัทมาก

[wavalove]

 

[kms]

ชอบคู่โนเอลชาวีมากกกกกกกก

[iNklaNd]

สงสารป้อง ถึงจะเข้าใจปราบ
แต่กว่าปราบจะบอกความรู้สึกจริงๆ กับป้อง
น้องคงระทมและช้ำมากแน่ๆ

[Belove]

                                                  เพลิงพ่าย

                                                  บทที่ 25


         “พี่เดี่ยว พี่เดี่ยว”


         ขนตายาวเป็นแพกะพริบถี่ก่อนปรือตาช้าๆ อวดนัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนพลางถอนหายใจอย่างเสียดาย

ที่ต้องตื่นจากนิทราแสนหวาน ความฝันนั้นเด่นชัดเหลือเกิน ความสุขสมที่เขาโหยหาจากคนที่ยังอยู่ใน

ความทรงจำของเขาตลอดมาเกิดขึ้นในฝันราวกับเป็นเรื่องจริง

         เค้าลางใบหน้าของพี่ชายคนเดียวกลายเป็นความทรงจำจางๆ อยู่ในหัว พี่เดี่ยวจากเขาไปในวัยที่

ปมุตเด็กเกินกว่าจะจดจำใบหน้านั้นได้ หากแต่สิ่งที่ยังระลึกถึงกลับเป็นรสจูบนุ่มนวลในบางครั้ง ร้อนวูบ

วาบในบางที รสจูบที่ทำให้คุ้นเคยและติดใจราวกับขนมหวานลิ้นยากจะลืมเลือน


         “ป้องจะให้ใครจูบแบบนี้ไม่ได้อีกนะ สัญญากับพี่เดี่ยวได้ไหม”


         สัญญาของเด็กวัยแค่นั้น แต่ปมุตไม่เคยลืมเลือนเขาพยายามรักษาสัญญานั้นมาตลอดชีวิตจนมันมา

จบสิ้นลงเพียงเพราะผู้ชายแสนเลวอย่างปราบที่ทำให้ทุกอย่างพังไม่เป็นท่า ความเจ็บระบมทุกส่วนของ

ร่างกายโดยเฉพาะส่วนนั้นตอกย้ำความจริงอันขมขื่นจนต้องเม้มปากแน่น

         กวาดสายตามองไปรอบห้องมีเพียงเขาที่นอนฟุบอยู่บนเตียงกว้าง ก็ดี เขายังไม่อยากเห็นหน้าปราบ

ในตอนนี้ ตอนที่เขาคาดว่าน่าจะเป็นช่วงเช้าเพราะฝั่งหนึ่งที่มีกระจกใสและทางออกสู่ระเบียงก็ถูกกั้นแสงไว้

ด้วยม่านสีเข้มหนาหนักจนมองอะไรภายนอกไม่เห็นเลยสักนิด ปมุตหันไปมองนาฬิกาที่หัวเตียง ทันใดนั้น

ดวงตางามก็ถึงกับเบิกกว้าง เพราะเวลาที่มองเห็นมันไม่ได้ช่วงเช้าอย่างที่คิดแต่นี่มันใกล้เที่ยงวันอยู่รอมร่อ

เขามีงานถ่ายแบบของนิตยสารที่ขอคิวคู่กับชาวี ปมุตไม่อยากได้ชื่อว่าเบี้ยวงานจึงพยายามกระเสือก

กระสนดึงผ้าห่มผืนหนาหนักออกจากตัว แต่ทำได้เพียงแค่นั้นประตูห้องนอนของปราบก็ถูกเปิดออกโดย

เจ้าของห้องนั่นเอง ปราบอยู่ในชุดลำลองสบายๆ ในขณะที่เขายังนุ่งลมห่มฟ้าเปลือยกายอยู่ใต้ผ้าห่มกองโต

ปมุตรีบพลิกผ้าห่มมาคลุมร่างอย่างรวดเร็ว


         “มองอะไร หันไปทางอื่นนะ”


         ปราบกลั้นยิ้มเมื่อเห็นปมุตถลึงตาใส่ นี่คงลืมไปว่าเขาเห็นเรือนร่างสมส่วนนั้นตลอดคืนที่ผ่านมาแล้ว

แถมยังได้สัมผัสและนอนกอดอย่างติดใจด้วย


         “นี่ลงทุนต้มข้าวต้มแล้วยกมาให้ถึงเตียง ถ้าไม่ให้มองจะเดินไปถูกหรือไง”


         ปมุตเพิ่งสังเกตว่าปราบยกถาดบรรจุชามใส่ข้าวต้มมาด้วย ไอร้อนพุ่งเป็นควันสีขาวส่งกลิ่นหอมจน

น้ำลายไหลเมื่อปราบยกมาวางที่โต๊ะข้างเตียงก่อนจะนั่งลงอยู่ตรงริมเตียง เสียงโครกครากดังลั่นมาจาก

ท้องของปมุตจนเจ้าตัวหน้าแดงด้วยความอับอายที่ลำไส้ช่างไม่รักษาหน้าเจ้าของมันเสียเลย


         “ตักมาให้ชามเบ้อเริ่มเลยนะ เพราะรู้ว่านายคงหิว”


         ปมุตนึกแปลกใจที่ปราบใช้น้ำเสียงเหมือนกับกำลังหลอกเด็กให้กินข้าว ไม่ได้มีความเย่อหยิ่ง

จองหองปะปนแม้แต่น้อย แล้วยังดวงตาวาววามที่จ้องมายังเขานั่นอีกเล่า มันกลับไปเหมือนครั้งแรกที่เขา

เผชิญหน้ากับปราบในงานเลี้ยงแฟนซีสวมหน้ากาก ดวงตาพราวของหนุ่มเจ้าเสน่ห์ที่กำลังหลอกล่อให้เหยื่อ

ติดกับ ทั้งหมดทำให้ปมุตเริ่มวางตัวไม่ถูกมือที่ยกผ้าห่มมาคลุมอยู่ใต้คอก็ดูเกะกะ ปมุตใจเต้นตึกตักจน

ต้องเบนสายตาหลบไปทางอื่น


         “ผมจะไปทำงาน สายมากแล้ว”


         “คิวงานเลื่อนแล้ว วันนี้นายพักผ่อนได้”


         “อะไรนะ นี่คุณมายุ่งกับคิวงานของผมได้ไง”


         ปมุตหันกลับมาโวยวายและมองด้วยสายตาเคืองขุ่น ปราบเลิกคิ้วพลางยกยิ้มที่มุมปากเมื่อเห็น

ท่าทางของปมุต


         “แล้วถ้าไปทำงานคิดว่าจะทำไหวหรือไง แค่เดินไปห้องน้ำก็ทำให้ได้ก่อนเถอะ”


         ปมุตนึกโมโหกับคำท้าทายของปราบ เขาไม่ใช่ผู้ชายสำออยขนาดนั้นแค่ความรู้สึกปวดเมื่อย

กล้ามเนื้อปมุตไม่เชื่อว่าเขาจะทำอย่างที่ปราบบอกไม่ได้ ด้วยความอยากเอาชนะนักร้องหนุ่มจึงได้ทิ้งเท้า

ลงจากเตียงและลุกขึ้นยืนทันที


         พรืด!


         แค่ทิ้งน้ำหนักตัวยืนกับพื้นห้อง ขาสองข้างของปมุตเป็นอันหมดแรงจนร่วงลงไปนอนแผ่อยู่กับพื้น

ปมุตเพิ่งรู้ว่าขาของเขาสั่นและไม่มีแรงแม้กระทั่งจะพยุงตัวเองไว้ หนุ่มน้อยสบถลั่นอย่างเจ็บใจที่เห็น

รอยยิ้มขำขันจากปราบ


         “ยิ้มอะไรนักหนา ชาติก่อนเกิดเป็นแป๊ะยิ้มคณะเชิดสิงโตรึไง”


         ปมุตทั้งโกรธทั้งอายจนลืมเรื่องที่เขายังไม่มีเสื้อผ้าสักชิ้นติดตัวแถมร่างกายยังมีแต่ร่องรอยจากฝีมือ

ของปราบเต็มไปหมด เขาตวาดลั่นหน้าแดงก่ำจนปราบถึงกับหัวเราะและต้องลุกขึ้นเดินอ้อมเตียงมาฝั่งที่

ปมุตยังนอนกองอยู่ ปราบเท้าเอวมองพลางส่ายหน้าก่อนจะก้มลงช้อนร่างเพรียวนั้นจนลอยขึ้นมาแล้วเดิน

ย้อนกลับมาที่เดิม

         ปราบนั่งลงตรงขอบเตียง เขาวางร่างเปลือยของปมุตให้นั่งขวางอยู่บนตักของเขาพลางขู่ให้กลัว


         “ถ้าดิ้นจะโยนลงพื้นให้เจ็บกว่านี้อีก กินข้าวต้มได้แล้วรำคาญเสียงท้องร้อง”


         ปมุตมองปราบหน้าคว่ำแต่ก็ไม่กล้าดิ้นรนอีกเพราะกลัวปราบจะโยนลงพื้นจริงๆ แต่เขาก็กลัวตกจาก

ตักคนตัวสูงเลยต้องเอื้อมมือวางพาดบ่ากว้างเอาไว้ ปราบยกมือโอบประคองไว้ที่แผ่นหลังนุ่มมือ ใช้มืออีก

ข้างตักข้าวต้มขึ้นมาเป่าจนอุ่นก่อนจะยื่นมาใกล้กลีบปากอิ่มที่เอียงหน้าหนีอย่างขัดใจ


         “ผมตักกินเองได้ ไม่ได้เป็นง่อย”


         “อย่าดื้อ แค่กินอย่างเดียวทำไมปัญหาเยอะนักนะ อ้าปากเดี๋ยวนี้ปมุต”


         เสียงดุทำให้ปมุตต้องยอมอ้าปากรับข้าวต้มที่ใส่เข้ามาในปากอย่างหงุดหงิด แต่รสชาติของข้าวต้ม

นั้นอร่อยกว่าที่คิด ปมุตเข้าข้างตัวเองว่าเป็นเพราะเขาหิว หาใช่เพราะปราบปรุงมันจนอร่อยหรอก ไม่นาน

นักอาหารมื้อแรกของวันโดยการป้อนของปราบก็หมดถ้วย ปราบส่งแก้วน้ำให้ปมุตดื่มตามแล้วรับกลับมา

วางไว้ที่เดิมพลางคลี่ยิ้มออกมาอย่างพึงใจ


         “ตัวผอมๆกินจุเหมือนกันนะ”


         ปมุตตวัดสายตาใส่ เพราะใครล่ะที่ทำให้เขาหมดแรงขนาดนี้ ก็ไม่ใช่เพราะบทพิสวาสรุนแรงเร่าร้อน

จากร่างสูงที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อที่กำลังโอบกอดเขาไว้นี่หรือ

         คิดถึงเรื่องเมื่อคืนและรูปร่างแสนเพอร์เฟ็คของปราบแล้วปมุตเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าในขณะที่ปราบแต่

ห่อหุ้มกายด้วยเสื้อผ้า เขายังคงมีแต่เนื้อหนังมังสาอยู่ในอ้อมกอดอีกฝ่าย ปมุตเขินจัดจนเริ่มขยับตัวไปมา

อีกครั้ง


         “ผมจะไปอาบน้ำแล้วใส่เสื้อผ้า”


         “อย่าอาบเลยเดี๋ยวจะเป็นไข้อีก ฉันเช็ดตัวให้จนสะอาดทุกส่วนแล้ว”


         ปมุตตาโต คนอย่างปราบนี่นะที่เช็ดตัวให้เขา เมื่อก้มสำรวจตัวเองปมุตก็ยิ่งขัดเขินกับความจริง

คราบน้ำลายน้ำคาวไม่มีหลงเหลืออยู่แม้แต่ตรงช่องทางเบื้องล่าง ปมุตก้มหน้าเม้มปากนิ่ง

         ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมปราบต้องมาทำดีกับเขา ปราบกำลังจะทำให้เขาเกือบจะลืมเลือนไปแล้วว่าตัว

เขาเองเป็นเพียงสิ่งที่บิดาส่งมาชดใช้หนี้เท่านั้น ปมุตควรจะเกลียดปราบให้เข้ากระดูกและหัวใจ แต่ตอนนี้

หัวใจดวงนั้นกลับเต้นรัวสะท้อนอยู่ในดวงตาของปราบที่มองมา

         ปราบนึกเอ็นดูเหยื่อตัวน้อยที่กำลังสับสน นัยน์ตาของปมุตบอกเขาอย่างนั้น เจ้าตัวคงไม่รู้ตัวหรอก

ว่าท่อนแขนของตัวเองที่แต่เดิมวางพาดอยู่บนบ่าของเขาขยับมาเหนี่ยวอยู่ที่ลำคอและโน้มให้เขาเข้าใกล้

จนรู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ ปราบเชยคางเรียวให้ยกสูงก่อนแตะริมฝีปากลงไปเพียงแผ่วเบา

         ปมุตนิ่งงันกับสัมผัสนั่น ปราบไม่ได้ทำอะไรมากไปกว่าใช้ปากมาชนกับปากของเขา แต่ทว่ามันกลับ

ทำให้ปมุตสั่นสะท้านจนต้องรั้งคอแกร่งให้ก้มลงมาแล้วเป็นฝ่ายเบียดปากตัวเองจนแนบชิด ปมุตรอไม่ไหว

ที่จะให้ปราบส่งปลายลิ้นเข้ามาจนเขาต้องเป็นคนเผยอปากแล้วดันลิ้นเข้าไปเสียเอง ปราบปล่อยให้ปมุต

เป็นฝ่ายตวัดลิ้นด้วยความโหยหาอยู่พักใหญ่แล้วจึงสนองตอบด้วยการเกี่ยวกระหวัดไปมาจนปมุตหอบตัว

โยนเมื่อปราบละปลายลิ้นออกช้าๆ

         ดวงตาเรียวราวกับเม็ดอัลมอนด์ลอยคว้างไปกับรสจูบ ร่างเปลือยเปล่ายังคงสั่นไหวจนยิ่งเบียดกาย

เข้าไปความอบอุ่น


         “พี่เดี่ยว”


         “พี่ปราบ”


         ปราบเอ่ยแก้ข้างๆหูของปมุตด้วยเสียงทุ้มนุ่มหู ตามด้วยการเม้มปากที่ติ่งหูเบาๆ


         “อย่าลืมสิ นายเป็นของฉันแล้ว เป็นสมบัติของฉันแต่เพียงผู้เดียว”


         ปราบกระชับอ้อมกอดเหนียวแน่นด้วยความหวงแหนสมบัติชิ้นสำคัญ เขาซุกหน้าลงกับซอกคอนุ่ม

แล้วไล่เรียวปากมาหยุดอยู่ที่ยอดอกพลางเม้มปากดูดดูนเบาๆ จนปมุตหลับตาพริ้มและแอ่นอกให้เขาเชย

ชม


         “อา…พี่ปราบ”


         ปมุตพึมพำอย่างลืมตัวด้วยปลายลิ้นแสนชำนาญ ปราบครางลึกอย่างพอใจ เขาจับมือเรียวของปมุต

ให้ซุกเข้ามาอยู่ใต้เสื้อยืดเนื้อดีของเขาให้วางแนบอยู่บนแผ่นอกที่อุดมไปด้วยลอนกล้ามเนื้อ ปมุตเผลอไผล

ลูบไล้บีบเฟ้นไปทั่วจนปราบต้องดึงเสื้อยืดตัวเองโยนทิ้งอย่างรำคาญที่สร้างความเกะกะระหว่างเขากับปมุต

         ปราบขยับให้ปมุตเปลี่ยนมานั่งคร่อมอยู่บนตักแทน ราวนมสีสวยเสมอหน้าให้เขาได้เชยชมจนหนำ

ใจ เสียงหวานครางแผ่วและยิ่งกดศีรษะให้ปราบโลมเลียไม่หยุดหย่อน มือสากร้อนลูบไล้อยู่ตรงแผ่นหลัง

ก่อนเลื่อนต่ำมาที่เอวตรงเข้ากอบกุมจุดอ่อนไหวมาเค้นคลึงกระตุ้นให้ตื่น ปราบแยกต้นขาตนเองกว้างออก

ให้ปมุตที่นั่งคร่อมอยู่ต้องเปิดต้นขาให้กว้างตามด้วย ปราบสอดมือลูบคลำแล้วดันนิ้วเข้าไปในช่องทาง

ของปมุตช้าๆ

         ปมุตอยากจะบ้า ปราบกำลังทำให้เขาเตลิดด้วยลีลาอันอบอุ่น มันทำให้สติกระเจิดกระเจิงจนยากที่

จะห้ามใจไม่ให้คล้อยตาม และยิ่งนิ้วมือยาวๆกำลังสอดลึกหมุนวนนวดเฟ้นภายในมันทำให้เขาเสียวซ่าน

จนหน้ามืด และยิ่งความอบอุ่นนั้นเริ่มทวีคูณจนเร่าร้อน ปมุตถึงกับกัดฟันเมื่อปราบเพิ่มนิ้วเข้าไปชักเข้าออก

จนเส้นทางฉ่ำชื้นไปหมด


         “อื้อ พี่ปราบ เสียว”


         ร้องประท้วงเสียงสั่นพร่าเพราะโดนจู่โจมทั้งด้านบนที่ลิ้นยังเด้งรัวอยู่ตรงเม็ดทับทิมสีสวย ด้านล่างก็

ถูกนิ้วหมุนวนมาพบกับจุดสำคัญพร้อมกับมือร้อนที่ยังบังคับท่อนเนื้อไม่หยุดหย่อน ความต้องการทะยาน

จนดวงตาปรือฉ่ำหวาน


         “ป้องเป็นสมบัติของพี่ปราบ”


         ปราบกรอกข้อมูลลงไปในจิตใต้สำนึก เขาพึมพำย้ำซ้ำๆ ให้ปมุตซึมซับมันเข้าไปอย่างไม่รู้ตัว


         “จำได้ไหม ป้องเป็นสมบัติของพี่ปราบ”


         “อา ฮัก ฮัก ป้อง เป็น ของ พี่ปราบ”


         ปราบครอบปากลงไปบนลานนมแล้วดูดดึงขึ้นมาเป็นรางวัลจนปมุตผวาเฮือก


         “ดีมาก งั้นทำให้พี่ปราบรู้หน่อย ว่าสมบัติชิ้นนี้จะทำให้เจ้าของมีความสุขยังไง”


         จู่ๆ ปราบก็หยุดกิจกรรมทั้งหมดลงทันที ปมุตสะท้านกายราวกับร่วงลงเหว ร่างกายถูกปลุกเร้าเกิน

กว่าจะหยุดลงเพียงแค่นี้ ปมุตผลักปราบให้หงายหลังไปบนเตียงนุ่มพลางผลักไสกางเกงขาสั้นของปราบให้

พ้นทางมองเห็นท่อนเนื้อยักษ์ผงาดรออยู่แล้ว ปมุตพับท่อนขาแล้วโหย่งตัวขึ้นคว้าท่อนเนื้อดันเข้าไปใน

ช่องทางตัวเองพลางกดสะโพกให้เส้นทางชื้นกลืนมันเข้าไปทีละน้อย


         “ช้าๆ ครับป้อง ค่อยๆกดเอวลงมา อา เสียวมาก”


         ปราบห่อปากรับความตอดรัดรอบท่อนเนื้อ แม้จะผ่านศึกหนักตลอดคืนแต่ร่างกายของปมุตยังทำให้

เขาแทบคลั่ง ช่วยยึดเอวแล้วกดลงไปจนปมุตโอบรัดเต็มที่ ปมุตหายใจหอบลึกกัดฟันแน่น


         “ขยับเลยครับป้อง ดี อย่างนั้น อืมม”


         ภาพของนักร้องหนุ่มหน้าหวานกำลังกระแทกตัวขึ้นลง มือเรียวดันอยู่บนต้นขาของเขา เงยหน้าปรือ

ตากัดฟันหวามไหวแอ่นกายให้ปราบใช้มือบีบเค้นหน้าอกมันช่างงดงามและปลุกเร้าให้ปราบเด้งเอวสวนใส่

เขายกขาตั้งกับขอบเตียงใช้มือยึดเอวคอดของปมุตเพื่อรองรับความเสียวซ่าน ก่อนจะไถลกายมาอยู่กลาง

เตียงทั้งที่ปมุตก็ยังไม่เลิกรา

         ปราบยกเอวปมุตแล้วพลิกให้ร่างผอมเพรียวนั้นนอนตะแคงลงไปแล้วยกขาข้างที่อยู่ด้านบนขึ้นสูง

เขาสอดเอวอยู่ระหว่างขาพลางกระแทกกายไม่ยั้ง ดวงตาเรียวงดงามลอยคว้างไปด้วยความกระสัน สอง

แขนโอบกอดร่างแกร่งชื้นเหงื่อเสียงครางหวานดังไม่ขาดระยะ


         “พี่ปราบ ฮัก ฮัก พี่ปราบ”


         ปมุตเกลียดตัวเองจับใจ เขาหลงเสน่ห์ซาตานอย่างปราบเข้าแล้ว แม้จะรู้ว่ามันเป็นเพียงมายา

เลวร้ายที่ปราบขุดหลุมดักล่อให้เขาตกบ่วง รู้ทั้งรู้ แต่ปมุตกลับเดินตรงไปแล้วกระโดดลงหลุมที่ไม่มีทางจะ

ปีนขึ้นมาด้านบนได้อีก ปมุตกำลังมัวเมาไปกับรสแห่งความพิสวาสที่เขาไม่เคยพบเจอ มันเริ่มต้นด้วยความ

อ่อนโยนและเริ่มแปรสภาพเป็นหนักหน่วงก่อนจะเร่าร้อนดั่งไฟ


         “ป้องเป็นสมบัติของพี่ปราบ”


         พึมพำกับสติสุดท้ายก่อนจะปล่อยใจให้ล่องลอยไปกับไฟรักที่เผาไหม้จนร่างกายร้อนระอุ


           ----------------------------------- TBC ---------------------------------------------



ใครยังไม่ได้สั่งซื้อ X-theme the series

ยังมีเวลาอีก 13 วันนะคะ


 

[iceman555]

 

[fay 13]

 

[mukmaoY]

น้องป้องถูกชักจูงง่ายยังไงก็ยังงั้น
ตั้งแต่เด็กจนโต 

[maru]

จิตใต้สำนึกป้องเหมือนจะรู้ว่าปราบกับเดี่ยวคือคนเดียวกันนะเนี่ย

[Adoreyou]

เขินคู่นี้ ฮืออออออออออออ ชอบม้ากกกกกกกกกกกกกกก อยากให้ตีกันบ่อย ๆ แต่ก็ตอดเล็กตอดน้อยไปเรื่อยไรแบบนี้ื

[ammchun]

พี่ปราบอย่าทำร้ายน้องไปมากกว่านี้เลยนะ

[Freja]

ตะลึงไปชั่วขณะ น้องป้องเปลี่ยนจากเหยื่อเป็นลูกแมวยั่วสวาทชั่วคืน
อย่าทำร้ายน้องมากนะพี่ปราบ

เราชอบมวยรองค่ะ  ชาวี-โนแอล กลัวว่าชาวีจะฟันแล้วทิ้ง
โนแอลเองก็ใช่จะสิ้นไม่ไร้ตอกที่จะหาคนหล่อๆไม่ได้ นางอาจจะหันมารุกหนุ่มอื่นก็ได้นะ

[Teddysdeath]

น้องป้องนี่ยังคงหลอกล่อง่ายเหมือนสมัยอนุบาลประถมเลยน้า