เพลิงพ่าย
บทที่ 26
กว่าจะลืมตาขึ้นมาอีกครั้งหลังจากผ่านเกมบนเตียงอันยาวนานก็เย็นย่ำจนดวงอาทิตย์ใกล้ตกดิน
ปมุตรู้ได้จากผ้าม่านที่เปิดไว้เพียงครึ่งและมองเห็นแผ่นหลังแข็งแกร่งยืนบดบังแสงสีส้มจากกระจกใส เขามองเห็นเพียง
เงาดำย้อนแสงยืนสงบนิ่ง มันดูทั้งน่ากลัวและน่าหลงใหลไปพร้อมๆกัน
ปมุตคงจะทอดกายนอนนิ่งมองภาพนั้นต่อไป หากร่างกายสูงใหญ่จะไม่ขยับตัวด้วยการกดโทรศัพท์มือถือโทรหา
ใครบางคนแล้วกรอกเสียงลงไปด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบบาดลึกจนหัวใจของปมุตอาบไปด้วยเลือด
“มารับลูกชายของคุณได้แล้วคุณปัญญา อ้อ สมบัติชิ้นสุดท้ายของอนันตกุลทำให้ผมพึงพอใจตลอดสองวันหนึ่ง
คืนที่ผ่านมา คุณเลี้ยงลูกได้ดี ร่างกายปมุตพอจะทำให้ผมคลายความวิตกเรื่องหนี้สินของคุณได้มากกว่าที่คิด”
ริมฝีปากอิ่มสั่นระริกจนเจ้าตัวต้องกัดไว้จนห้อเลือดเพิ่มห้ามไม่ให้น้ำตาไหลออกมา ปมุตขอบตาร้อนผ่าวเมื่อจ้อง
มองแผ่นหลังดำมืดอย่างเจ็บปวด ปมุตผวาลุกขึ้นจากเตียงปล่อยร่างเปลือยจากกองผ้าห่มแสนอุ่นอย่างไม่สนใจใยดี
เพียงเพื่อมาหยุดยืนอยู่เบื้องหลังร่างสูงที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ ขอบตาร้อนผ่าวเมื่อต้องสะกดกลั้นความรู้สึกเจ็บปวดที่พรู
กันออกมาจากคำพูดบาดใจของปราบ
“พี่ปราบ”
น้ำเสียงสั่นพร่าด้วยความสะเทือนอารมณ์ของปมุตไม่ได้เรียกร้องให้ปราบหันหน้ามาหาได้สักนิด ดวงตาพร่าง
พรายด้วยไอน้ำของปมุตยังคงเห็นเพียงหลังคอที่มีกลุ่มผมดำปกคลุมอยู่เท่านั้น
“ผมเป็นเพียงเครื่องมือบำบัดความใคร่ของพี่เท่านั้นใช่ไหม แม้ว่าผมจะยอมอ่อนข้อให้พี่ ตามใจพี่ขนาดไหนมัน
ก็ไม่ได้ทำให้ผมกลายเป็นคนที่มีชีวิตจิตใจในสายตาของพี่เลยงั้นหรือ”
น้ำตาหยดหนึ่งร่วงเผาะมายังร่องแก้มเมื่อได้รับแต่ความเงียบแทนคำตอบ ปมุตโผเข้าไปยกกำปั้นทุบรัวๆเข้าที่
แผ่นหลังนั้นอย่างเจ็บช้ำ
“ไอ้คนเลว ไอ้มารนรก”
ร่างสูงหันขวับมาคว้าข้อมือเล็กไว้พลางจ้องด้วยนัยน์ตาเย็นเยียบจนปมุตต้องยอมหยุด แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเฉยชา
ราวกับเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องปกติธรรมดาสำหรับเขา
“หมดหน้าที่ของนายแล้ว ปมุต อนันตกุล ร่างกายของนายทำให้ฉันพอใจมากกว่าที่คิด นายปลดเปลื้องความ
ต้องการของฉันไปได้มากโข และตอนนี้ฉันยังไม่ต้องการนายอีก กลับบ้านไปได้แล้วเสื้อผ้าของนายยังกองอยู่ข้างนอก
ตรงที่นายถอดมันทิ้งไว้ คีย์การ์ดอยู่บนโต๊ะ นายคงจะกลับออกไปเองได้โดยที่ฉันไม่ต้องไปส่ง”
เสียงนั้นเรียบเฉยเกินกว่าที่ปมุตจะเดาออกว่าปราบคิดอะไรกันแน่ แต่ตอนนี้มันเจ็บเกินกว่าที่เขาจะ
ทนอยู่ได้ ร่างเพรียวสะบัดมือออกจากการเกาะกุมพลางทิ้งสายตาตัดพ้อระคนผิดหวังก่อนจะซมซานไปที่ประตูห้องนอน
อย่างยากลำบากกับร่างกายที่ยังบอบช้ำในเกมสวาส และปมุตต้องชะงักกับคำพูดทิ้งท้ายของคนที่หันหลังกลับไปทอด
สายตาสู่เหล่าตึกสูงเบื้องนอก
“หวังว่านายจะไม่ลืม ว่าตอนนี้นายเป็นสมบัติของ ปราบ ปริวัตร”
กว่าจะลงลิฟท์มาถึงลานจอดรถปมุตก็ใช้เวลาพักใหญ่ เขามองเห็นรถยนต์กลางเก่ากลางใหม่ของ
บิดาติดเครื่องรออยู่มุมหนึ่ง ปมุตเดินอย่างลำบากจนถึงและเปิดประตูรถเข้าไปนั่งเงียบกริบ
ปัญญาขอบตาร้อนผ่าวเมื่อเห็นสภาพอิดโรยบุตรชาย ปมุตนั่งตัวงอเอนกายห่างไปอิงแอบอยู่กับประตูรถไม่ยอมแม้แต่จะ
สบตา ซ้ำยังก้มหน้ามองแต่มือเรียวของตัวเองที่ผลัดกันบีบมือไปมา ปัญญาเอื้อมมือเข้าหาปมุตก็เบี่ยงหัวหลบ
“ป้อง พ่อ…”
กลืนน้ำลายอย่างยากลำบากเมื่อปัญญาหาคำมาเอ่ยแก้ตัวไม่ได้ มืออูมของชายที่ล่วงเข้าสู่วัยชราชะงักค้างและ
หดกลับก่อนที่เขาจะคอตกเมื่อเห็นท่าทีของบุตรชาย ปัญญาเม้มปากแน่นเมื่อเขาหันหน้ากลับไปสู่ถนนเบื้องหน้าและพา
ร่างกายที่ปราศจากจิตใจของบุตรชายกลับคืนสู่บ้าน
และแม้ว่าเขาจะขับรถมาจนถึงบ้านแล้วปมุตก็ยังไม่ยอมเอ่ยอะไรกับเขาสักอย่าง ปมุตก้าวเดินอย่างเชื่องช้า
เข้าไปในตัวบ้านจนถึงบริเวณที่รัศมีนั่งอ่านนิตยสารอยู่ เมื่อเห็นบุตรชายในสภาพย่ำแย่ทั้งร่างกายและใบหน้าที่เต็มไป
ด้วยคราบน้ำตารัศมีรีบลุกขึ้นมาแล้วดึงแขนปมุตให้หยุดเดินแล้วขมวดคิ้วมองอย่างสงสัย
“ป้อง นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับเรา ทำไมมันโทรมเหมือนโดนข่มขืนมาแบบนี้ล่ะ”
“แม่!”
ปมุตตะโกนลั่นจนปัญญาที่เดินตามมาสะดุ้งตัวโยน รัศมียืนงงเมื่อเห็นบุตรชายร้องไห้ราวกับจะขาดใจ รัศมีรีบคว้า
ปมุตมากอดไว้
“ป้องเป็นอะไร เล่าให้แม่ฟังเดี๋ยวนี้”
ปมุตกัดฟันถอนสะอื้นเมื่อหันไปมองบิดาอย่างเจ็บช้ำ
“ถามพ่อสิว่าเกิดอะไรขึ้น”
“ป้อง พ่อขอโทษ”
ปัญญาเองก็เสียใจเหลือเกิน เขานึกไม่ถึงว่าผลลัพธ์ของความสนุกและเห็นแก่ได้เพียงชั่วครู่ชั่วยามจะทำให้เกิด
ผลเสียมหาศาลเช่นนี้ โดยเฉพาะกับปมุตที่เขาถนอมราวกับไข่ในหิน
“คุณปัญญา คุณทำอะไรลูก บอกมาเดี๋ยวนี้”
รัศมีตวาดเสียงเขียวจนปัญญาหน้าซีด ปมุตแค่นยิ้มเมื่อเห็นอย่างนั้น
“บอกแม่ไปสิครับพ่อ บอกแม่ว่าเล่นพนันจนหมดตัวแม้กระทั่งขายบ้าน ขายหุ้นในบริษัท และสุดท้ายก็ขายลูกตัว
เองไปบำเรอความสุขของเจ้าหนี้”
รัศมีอ้าปากค้าง หล่อนมองบุตรชายและสามีสลับกันไปมาและเมื่อเห็นสามียืนคอตกหน้าซีดเผือดไม่คิดจะแก้ตัว
รัศมีก็ถึงกับส่งเสียงกรีดร้องลั่นบ้านแล้วจึงถลาเข้าไปทุบตีปัญญา ปมุตนิ่งมองภาพนั้นก่อนจะเดินจากไปยังห้องของ
ตนเองแล้วทิ้งตัวลงกับเตียงอย่างหมดแรง
ปราบ
เกลียด ปมุตเกลียดปราบ
เกลียดดวงตาโอหัง เกลียดคำพูดทำร้ายจิตใจ เกลียดจนต้องร้องไห้ออกมาขณะฟุบหน้าลงกับหมอนอย่างเจ็บใจ
ตนเองเมื่อในความคิดคำนึงมีแต่ปราบ ปริวัตรวิ่งพล่านเต็มไปหมด
ชาวีกำลังเดินหาโนเอลเมื่อการถ่ายแบบในสตูดิโอเพียงลำพังโดยปราศจากปมุตเสร็จสิ้นลง จนกระทั่งเห็นอดีต
นายแบบรูปหล่อกำลังยืนคุยกับสาวฝรั่งอยู่ส่วนที่จัดเป็นออฟฟิศลึกเข้าไปด้านหลัง เมื่อมองเห็นความสนิทสนมที่โนเอ
ลมีกับผู้หญิงหุ่นสะบึม ชาวีถึงกับขมวดคิ้ว
ไอ้ฝรั่งแสนแสบ
ชาวีก่นด่าอยู่ในใจเมื่อนึกถึงวีรกรรมที่โนเอลกระทำกับเขากลางดึกหลังจากที่เขาจัดการกับร่างกายแน่นเนื้อเสีย
หนำใจจนกระทั่งหมดแรงเผลอหลับไปอยู่บนร่างที่เพิ่งจะสุขสม และเมื่อสะดุ้งตื่นอีกทีก็พบว่าตนเองนอนอยู่บนโซฟา
เพียงลำพังโดยไม่มีโนเอลอยู่ในห้องแล้ว
ชาวีคงจะไม่รู้สึกอะไรนอกจากรู้สึกดีกับเซ็กส์อันสุดยอดกับโนเอล ถ้าฝรั่งหน้าตาหล่อเหลานั่นจะไม่กลั่นแกล้ง
ชาวีคืนด้วยการขโมยเสื้อผ้าของเขาไปจนหมดไม่เหลือแม้แต่ชิ้นเดียว ปล่อยให้เขานอนเปลือยตากแอร์เพียงลำพัง แถม
โนเอลยังคว้าไปแม้กระทั่งโทรศัพท์มือถือจนชาวีไม่สามารถที่จะติดต่อเพื่อนๆที่ยังอยู่ด้านล่างของสถานบันเทิงได้เลย
ทิ้งให้ชาวีเปลือยล่อนจ้อนอย่างเจ็บใจจนผับใกล้ปิดนั่นแหละเพื่อนของเขาที่เป็นเจ้าของผับจึงได้พาบรรดาเพื่อนคนอื่น
ขึ้นมาในห้อง และทุกคนก็ถึงกับตะลึงเมื่อเห็นสภาพของเขา
ชาวีถูกหัวเราะเยาะและล้อเลียนจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ก่อนที่จะต้องบังคับให้เพื่อนไปหาเสื้อผ้ามาให้
สวมใส่
ยังมีหน้ามายิ้มระรื่นอีกทั้งที่ได้เขาเป็นผัวแล้ว แล้วนั่นอะไร ทำไมต้องคว้าเอวคอดอกอิ่มเข้าใกล้ด้วย
เมียดอกทอง
ลืมตัวเมื่อก้าวสวบๆเข้าไปยืนจ้องจนโนเอลต้องยกคิ้วมองพลางคลี่ยิ้มให้กับสาวสวย
“คืนนี้พบกันนะครับลิซ่า”
โนเอลบรรจงกดริมฝีปากลงไปกับปากแดงฉ่ำจนอีกฝ่ายถอนหายใจเฮือกใหญ่เมื่อโนเอลผละปากออกมา ชาวีรีบ
สาวเท้าเข้าไปกระชากแขนเมื่อเห็นว่าแม่สาวลิซ่าเดินตาปรอยจากไปแล้ว
“เมื่อคืนคุณทำผมแสบมากนะโนเอล”
อดีตนายแบบยักไหล่เบ้ปากแต่กิริยานั้นโนเอลก็ยังดูดีจนชาวีเผลอใจสั่น
“ยังไม่สาสมกับความเหี้ยของนายเลยแม้แต่น้อย”
โนเอลกระตุกปากยิ้มเยาะเมื่อเห็นชาวีทั้งโกรธทั้งอาย ก็สมแล้วกับสิ่งที่ไอ้เด็กเลวนี่กระทำกับเขาแม้ว่าโนเอลจะ
ยอมรับกับตัวเองว่าชาวีพาเขาขึ้นสวรรค์ไปเสียหลายรอบ ตอนนี้โนเอลเข้าใจแจ่มแจ้งว่าทำไมบรรดาเพื่อนๆในบ้านถึงได้
นิยมกินกันเองหลายต่อหลายคู่
“เอาล่ะ ผมยอมรับว่าเหี้ย”
ชาวีแค่นยิ้มบ้าง มือแข็งแกร่งราวคีบเหล็กคว้าต้นแขนของโนเอลแล้วกระชากเข้าหาตัวอย่างรวดเร็ว
“แต่คุณก็ต้องยอมรับความจริงด้วยว่าเราสองคนเป็นอะไรกัน ผมทำคุณร้องครางทำคุณน้ำแตกไป
ไม่รู้กี่รอบ ยอมรับมาเหอะว่าคุณก็ชอบ”
“ชัตอัพ ไอ้เด็กปากหมา”
โนเอลชักจะโมโหขึ้นมาอีกแล้ว เขาพยายามฝืนร่างไว้ไม่ให้ชาวีเข้ามาควบคุมได้
“อย่าเอาเซ็กส์แค่ไม่กี่รอบมาเป็นเครื่องมือบีบบังคับต่อรองให้ฉันต้องยอมอ่อนข้อให้ ฉันไม่ใช่ลูกไก่ในกำมือของ
นายที่จะบีบเล่นตามใจ แค่น้ำแตกแต่ฉันไม่ยอมเป็นเบี้ยล่างนายแน่ อะ อึก”
ปากที่กำลังต่อว่าต่อขานถูกปิดการสนทนาด้วยปากของชาวี ต้นแขนของโนเอลถูกบีบจนต้องนิ่วหน้าเมื่อชาวีกด
ปากลงมาและสอดปลายลิ้นเข้าไปตวัดเกี่ยวอย่างจาบจ้วง โนเอลดิ้นหนีแต่ชาวีก็ยิ่งออกแรงจนโนเอลเจ็บรอบกลีบปาก
ไปหมด ชาวีเกี่ยวลิ้นร้อนอย่างย่ามใจเมื่อโนเอลกลับหยุดดิ้นและยินยอมให้เขาได้ชอนไชหาความหวานราวกับผึ้งหนุ่ม
ก่อนที่เขาจะสะดุ้งเมื่อความรู้สึกเย็นวาบจะวางแนบอยู่ตรงคอหอยและกดลงไปจนชาวีเจ็บแปลบ
“โนเอล คุณจะบ้าหรือไง”
ชาวีหน้าซีดเผือดเมื่อผละปากออกมาแล้วเห็นสิ่งที่อยู่ในมือของโนเอล สิ่งนั้นกำลังจ่อใกล้กรีดเนื้ออยู่ตรงลำคอ
มันทำให้ชาวีถึงกับยืนนิ่งเป็นหุ่น
มีด!
มีดสปริงอันเล็กแต่ขาววับและคมกริบวางนิ่งจ่ออยู่ตรงคอของเขาด้วยมือเรียวของโนเอล ชาวีสบสายตาท้าทายคู่
นั้นอย่างตกใจ
“คุณจะทำอะไร มีดนั่นมันอันตรายนะ”
“อันตรายน้อยกว่านายเยอะ ไอ้เด็กเลว”
ดวงตาสีฟ้าจ้องมองแน่นิ่งจนชาวีชักหวั่น เขาไม่กล้าขยับเมื่อโนเอลยังจ่อด้านคมอยู่ตรงคอของเขาที่เริ่มเจ็บแสบ
กับคมมีด
“ฉันอุตส่าห์วางมือกับเรื่องอาวุธแบบนี้ไปหลายปี แต่นายมันเลวจนฉันต้องกลับไปใช้มันอีกครั้ง”
อากาศในสตูดิโอเย็นฉ่ำแต่ชาวีกำลังเหงื่อตกในขณะที่โนเอลมองเขาอย่างท้าทาย
“ฉันไม่ชอบพวกดีแต่ใช้กำลังเพราะมันดูงี่เง่าสิ้นดี นายอยากได้ฉันงั้นหรือ อยากนอนกับฉันงั้นสิ
ก็ลองกราบฉันดูว่าฉันจะใจอ่อนหรือเปล่า”
“โนเอล”
ชาวีเดือดปุดๆกับวาจาเชือดเฉือน แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เมื่อยังตกเป็นรองในสถานการณ์นี้
“หรือไม่ นายก็หาวิธีอื่น ทำยังไงก็ได้ให้ฉันยอมแก้ผ้านอนอ้าขาให้นายเสียบ ลองสู้กันสักยกไหมล่ะ ชาวี”
เงียบจนได้ยินเสียงลมหายใจที่เป่ารดซึ่งกัน ดวงตาสองคู่ที่ต่างจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของอีกฝ่ายก่อนโนเอลจะ
ชักมีดกลับและยกยิ้มส่งท้าย ปล่อยให้ชาวีมองตามหลังอย่างเจ็บใจเมื่อโนเอลเดินจากไป
ชาวีชอบสิ่งท้าทาย เขาชอบการแข่งขัน เขาชอบการได้เป็นที่หนึ่งและเขาจะไม่ยอมแพ้ในสิ่งที่
โนเอลออกปาก ชาวีสัญญากับตัวเอง
ชาวีจะทำให้โนเอลเป็นฝ่ายครวญครางเรียกชื่อเขาให้ได้
มีต่ออีกนิด....
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
