บทที่ 20
“อ่านในชีทเยอะๆ ส่วนใหญ่อาจารย์มักออกในชีทนั้นแหละ”
“ครับๆ”พี่เมฆขยี้หัวผมอีกทีก่อนจะลุกไปนั่งตรวจงานบนเตียง ไอแพดแอร์เครื่องใหญ่กับคุณหมอหนุ่มใส่แว่นตาหนาเตอะน่ารักดีเหมือนกันนะ ผมนั่งอมยิ้มก่อนจะเรียกสติกลับมาอ่านหนังสือของตัวเอง
เงยหน้าขึ้นมาอีกทีเพิ่งเห็นว่านาฬิกาตีไปตีห้าแล้ว ผมปิดหนังสือปิดไฟหัวเตียงแล้วลากสังขารขึ้นไปนอนแซะพี่เมฆที่ยังนั่งกึ่งนอนทำงานอยู่ เขาหันมาจูบแก้มผมหัวลูบหัวให้จนหลับไป
ผมตื่นขึ้นมาอีกครั้งด้วยนาฬิกาปลุกที่ตั้งไว้ในมือถือ 7 โมงเช้า วันนี้ผมมีเรียน 9 โมงเลยไม่รีบเท่าไหร่
อาหารเช้าของเราสองคน กระดากปากเล็กๆ แฮ่ๆ เขิน ของผมกับพี่เมฆคือไข่ดาว ไส้กรอก ขนมปังทาแยมแล้วก็กาแฟ คนละแก้ว เรารีบทาน ผมนั่งอ่านหนังสือไปด้วยพี่เมฆก็เอาแลปท็อปมานั่งพิมพ์งานด้วย เขาว่างไอแพดไว้บนเตียงแล้วลากแลปท็อปตัวใหญ่มาตั้งบนโต๊ะลงมือพิมพ์
“เมื่อคืนได้นอนหรือป่าว”ผมเงยหน้าถาม
“นอนหลังเรานิดเดียวเอง”เขาพิมพ์งานไม่หยุด
“ทานข้าวก่อนสิครับ”ผมเอามือปิดหน้าจอพี่เมฆ เขาหันมายิ้มใส่ผม ก่อนจะพักหันไปสนใจไข่ดาวของตัวเองที่ผมทอดให้สองฟองเลย
ดินด้วยเอาหนังสือมาให้พี่มา”เขาแย่งหนังสือไปจากมือผม อั่ยโหดร้ายยังอ่านไม่จบเลย ผมทำหน้าย่นใส่เขา พี่เมฆเอามือมาบีบจมูกผมมาไปแล้วทานอาหารต่อจนหมด
7 โมงครึ่ง พี่เมฆออกไปทำงานก่อนเพราะต้องเข้างานตอน 8 โมง ส่วนผมยังนั่งอ่านหนังสือต่อจน 8 โมงครึ่งถึงไปมหาลัย
วันนี้มีสอบย่อยของวิชาหนึ่งซึ่งยากมาก ผมยังคงอ่านชีทกับหนังสือไม่เลิกเพราะยังอ่านไม่ทันอาจารย์เริ่มเรียกเข้าห้อง ก่อนปิดมือถือ ผมดูไลน์ขึ้นเตือนว่ามีข้อความเข้าก่อนจะมีแรงฮึดสู้
‘สู้ๆนะครับพี่เป็นกำลังใจให้’
ผมส่งรูปอีโมชั่นยิ้มหวานไปให้ จากนั้นก็ปิดมือถือเดินเข้าห้องสอบ
เวลากว่า 3 โมงชั่วกับกระดาษเปล่าๆ 10 แผ่น ผมทั้งใส่น้ำใส่เนื้อลงไปจนหมดมุข กระดาษทั้งสิบไม่ว่างแม้แต่แผ่นเดียว ผมเห็น
เพื่อนที่ได้คะแนนท็อปขอกระดาษอาจารย์เพิ่มด้วย ทำไมเก่งจังเลย
ผมเห็นปูเป้คุยกับเพื่อนใหม่ว่าทำได้ ผมส่งยิ้มให้เธอ เธอก้มหน้าหนีทันที
“ทำได้หรือเปล่า”เพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งในคลาสถามผม
“อ้อ พอได้ แต่ว่ามั่วมากเลย”ผมหัวเราะแฮะๆ
“วันหลังให้เราติวให้ได้นะ”จำได้แล้วเธอคนนี้ที่สอบได้คะแนนท็อปๆนี่นา
“ขอบใจมากนะ วันหลังรบกวนติวให้เราด้วยนะ”
“ถ้าเป็นดินสอได้อยู่แล้ว”เธออายม้วนแล้วโบกมือลา ผมบ้ายบายให้เธอพอเงยหน้าขึ้นมาเจอสายตาไม่พอใจของปูเป้ เธอสะบัดหน้าหนีไปแล้วเดินไปกับเพื่อนกลุ่มใหม่ทันที
ผมถอนหายใจแรงๆ ผมทำอะไรผิด
ผมจะไปกินข้าวเลยเปิดมือถือเช็คอะไรเล่น ตามประสาคนถูกเพื่อนทิ้ง
‘ทำได้มั้ย?’
ไลน์จากพี่เมฆลอยอยู่หน้าจอ
“ทำไม่ได้เลย ฮือ ฮือ”ผมพิมพ์ข้อความแล้วส่งอีโมชั่นร้องไห้ไปหา
‘ทำเต็มที่แล้ว เดี๋ยวเย็นนี้พี่พาไปกินสเต๊กกระทะร้อนประตูสี่’เขาไลน์ตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว
ผมส่งสติ๊กเกอร์ไลน์รูปหน้าตกใจไปให้ แล้วตามด้วยสติ๊กเกอร์น้ำลายย้อย
เขาพิมพ์ส่งสติ๊กเกอร์หัวเราะกลิ้งมาให้ ผมยืนยิ้มจน เพื่อนแก๊งหลังห้องที่เพิ่งออกมาจากห้องสอบเดินมาตบหลังผม
“ไปแดกข้าวกัน”ไอ้ตี๋ ตัวแดกเหล้า เดินปล่อยชายเสื้อออกมาเซ็ง
“ทำได้ปะ”ผมถามมัน
“เต็มอ่ะ กูท็อปแน่ๆ”มันบอกอย่างมาดมั่น
“แหมไอ้สัดกูเห็นมึงปล่อยกระดาษว่างเต็มเลย”ไอ้จิ๋มหนวดเฟิ้มหน้าตาโคตรมหาโจรตบหัวไอ้ตี๋คว่ำ อยู่กับไอ้สองคนนี้ก็ดีนะครับ
ชีวิตวันๆก็นอน เล่นเกม ร้านเหล้า นานทีจะมาเรียน ก่อนพ่อจะเสียไปผมก็อยู่กับพวกมันบ่อยๆ รองจากเป้เลย
“แล้วมึงทำได้ปะไอ้ดิน กูเห็นเขียนยิก ออกจากห้องคนแรกเลย”
ผมส่ายหน้าไปมาเป็นคำตอบก่อนจะทำท่าบีบน้ำตา
“ทำได้เหี้ยไร มั่วชิบหายใส่ไรไป ไม่รู้เขียนวนไปวนมา
“เหมือนกูเลย ศัพท์ภาษาอังกฤษกูยังสะกดผิดๆถูกๆ ตีกันไปหมดละ”ไอ้จิ๋มตบเข่าฉาดแล้วบ่นเสียงดัง
“คืนนี้ไปหาเหล้ากระแทกปากฉลองสอบเสร็จกันเหอะ”ไอ้ตี๋ ทำหน้าเจ้าเล่ห์
“สอบย่อยเสร็จเนี่ยนะ อาทิตย์หน้าสอบกลางภาคแล้วไอ้สาดอ่านหนังสือก่อน”ไอ้จิ๋มตบหัวไอ้ตี๋อีกที จนไอ้ตี๋หน้างอเป็นตูดลิง
“สอบเสร็จค่อยไปดิ กูไปด้วย”ผมบอกมันสองตัว ร้างลาร้านเหล้ามานาน ไปซักหน่อยเดี๋ยวจะสิ้นลาดินสอเสียหมด
“ได้คร๊าบ ลูกพี่ดินสอ ว่าแต่มึงจะกลับบ้านเลยปะ พวกกูไม่เข้าเรียนบ่ายนะ ขี้เกียจ”ไอ้จิ๋มหันไปพยักหน้ากับไอ้ตี๋
“อ้าวหรอ กูเข้าเรียนวะ เจอกันพรุ่งนี้”ผมตบบ่ามันสองตัว
“เออๆ พวกกูไปละ”มันสองตัวแยกออกไป
ผมไปหาอะไรกินที่ตึก QS (ตึกกลางสำหรับเรียนวิชามหาลัย) ผมเดินขึ้นชั้นสี่ เพราะว่าตึกไม่ให้นิสิตใช้ลิฟต์พวกเราก็เลยต้องเดินขึ้นไปเรียน ไอ้สองตัวนั้นเลยขี้เกียจ ผมนั่งเรียนภาษาอังกฤษวิชาบังคับจนเย็น ก่อนจะหมดแรงกลับมาสลบที่บ้าน
ค่ำๆพี่เมฆโทรมาให้ไปที่ร้านสเต๊ก ผมค่อยๆพาร่างอันไร้วิญญาณของตัวเองออกจากเตียงขับรถไปที่ร้าน
พี่เมฆนั่งรออยู่ด้านในแล้ว เนื่องจากที่นี่เป็นร้านเล็กๆ คนเยอะมากเลยต้องจองถึงจะเข้ามาทานได้ ถ้ามาดึกหน่อยของก็อาจจะหมดเพราะฉะนั้นใครจะมาทานต้องรีบมานะ (ขอค่าโฆษณาด้วยครับ ฮ่าๆๆ)
ผมนั่งลงตรงข้ามเขา พี่เมฆสั่งของทานเล่น พวก ถุงทอง เฟรนฟราย ไก่ทอดมาไว้เต็มโต๊ะเลย
“ทานอะไรดี”เขายื่นเมนูมาให้ผม
“พี่สั่งแล้วหรอครับ”
“ใช่”
ผมกวาดตามองเมนูก่อนจะเขียนสั่งไป เอาข้าวหมูบุลโกกิ กับสเต๊กแซลม่อนแล้วกัน สองเมนูนี้แนะนำเลยอร่อยมาก เวลาเสิร์ฟ
เขาจะใส่กระทะร้อนๆมา ข้างๆจะมีสปาเก็ตตี้แล้วก็ไข่ดาวเสิร์ฟมาด้วยอร่อยมากๆ
ผมหยิบช้อนจิ้มของทานเล่นกินอย่างหิวโหย พี่เมฆต้องดึงกระดาษทิชชู่มาเช็ดปากให้ผมเพราะมันเปื้อน ผมปัดมือเขาออกเบาๆ ในร้านโจงแจ้งเกินไป เดี๋ยคนมอง พี่เมฆลืมตัวเขารีบชักมือกลับทันที
อาหารร้อนๆถุกเสิร์ฟตรงหน้าผมยัดลงท้องอย่างรวดเร็ว
“อิ่มมากเลยครับ”ผมบ่นเมื่อกลับมาถึงบ้าน ผมล้มตัวนอนแผ่หราบนเตียง
พี่เมฆค่อยๆถอดชุดออกเขาก้มมาหอมแก้มผม ฟัดสองสามทีแล้วไปอาบน้ำ กลับขึ้นมากลิ่นตัวหอมเชียว ผมไม่ไหวแล้วเลยหลับ
ไปทั้งอย่างนั้น
ดึกๆก็ตื่นมาอาบน้ำแล้วอ่านหนังสือต่ออีก 7 วิชา พี่เมฆนอนทำงานท่าเดิม ผมคร่ำครึอยู่กับหนังสือทั้งวันทั้งคืน เดี๋ยวนี้อาหารเช้าง่ายๆของเราสองคนคือไข่ดาว ขนมปังปิ้ง และกาแฟ
ตอนเช้าผมไปทางพี่เมฆไปทางกลับมาทานข้าวด้วยกัน มือผมอ่านหนังสือ พี่เมฆก็เอาแลปท็อปมานั่งพิมพ์งานไปด้วย อาบน้ำเสร็จก็แยกมุมใครมุมมัน
ติ้ง!!
ไลน์เด้ง
‘เพื่อนๆคะแนนวิชา…. ออกแล้วนะ เราถ่ายรูปใบประกาศคะแนนมาให้แล้วดูได้เลยจ้า’
“คะแนนออกแล้ว”ผมโวยวายลั่นห้อง
พี่เมฆเงยหน้าจากงาน เขาลุกอย่างรวดเร้วมาหาผมที่โต๊ะทำการบ้านก่อนลุ้นคะแนนด้วยกัน
“ต้องท็อปนะ”เขากระซิบข้างหูผมเบาๆ”ทำเอาผมไม่กล้าอ่านคะแนนเลย
“ถ้าไม่ท็อปละครับ”ผมพูดเสียงงุ้งงิ้ง
“หื้มท็อปสิ ยังไงก็ท็อป”เขาย้ำ อื้ม ผมไม่ได้คิดอะไรเลยตอนนั้น แต่พอดูคะแนนแล้วรู้ตัวอีกที
ท็อปจริงๆด้วย
ผมท็อปทั้งคืนเลย ฮือ TT^TT
TBC
...........................................
ตอนหน้าค่อยมาต่อแล้วกันว่าท้อปยังไง ^O^ แฮ่ๆๆๆๆ
ว่าจะมาต่อทุกวันแต่สอบๆ ติว สอบ เรียนเพิ่มเติมเลยมาได้แค่นิดหน่อยๆนะคะ
ขอโทษทีน้าาา
^^
หัวข้อ: l ขายครับ ชื่อต้อมอายุ21ผิวขาวต้องการเงินครับสนใจโทรมา l จบ!!! (อ่าน 769256 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก