บทที่ 25
สอบเสร็จเสียที ผมเดินบิดตัวออกมาจากห้องสอบด้วยความเหนื่อยล้า ไอ้จิ๋มกับไอ้ตี๋ชวนผมไปกินเหล้าหลังมอ เห็นว่ามีร้านเหล้าเปิดใหม่
“ปชช/ปชช”มันเดินสองคนเดินมาคล้องคอผม
“อะไรของพวกมึง”ผมทำหน้าหมางง
“ประชาชื่นไงไอ้สัด”อ้อ ร้านเหล้าเปิดใหม่ตรงซอยโลกีย์ อ่านแต่หลังสือเลยไม่ได้สนใจเรื่องเหล้ายาปลาปิ้งเท่าไหร่
“ไปไม่ได้วะ พรุ่งนี้กูต้องไปเพชรบูรณ์”ผมยักคิ้วเป็นคำตอบ
“โห! ไรวะ สอบเสร็จทั้งที มันต้องเมา ต้องเมา ต้องเมา”พวกมันสองคนกำมือแน่นแล้วโยกตามจังหวะ ชงกันชิบหาย
“โทรถามพ่อก่อน”ผมตะโกนบอกพวกมัน
มันสองคนมองหน้าตาตื่น
“โพ่งไต๋ แล้วไม่ใช่หรอ”ไอ้ตี๋ทำหน้าสยอง
พ่อทูลหัวน่ะไอ้เชี่ย
“กูจุดธูปบอกพ่อก่อน”ผมแกล้งพวกมัน
“ไม่ต้องไปละ เดี๋ยวพ่อมึงแม่งมานั่งเฝ้ามึงแดกเหล้า”ไอ้จิ๋มรีบห้ามผมทันที
“เอ้าไอ้สัด มึงจะไม่เชิญพ่อกูไปกินเหล้าด้วยหรอวะ เมื่อก่อนพ่อกูเลี้ยงเหล้าพวกมึงออกจะบ่อย”เหอะๆ
“เชี่ย เมื่อก่อนส่วนเมื่อก่อน แต่ตอนนี้ไม่เป็นไรคร๊าบพ่อ ผมกินกันสองคนก็ได้คร๊าบ”พวกมันยกมือไหว้ประหงกๆ
“เพื่อนชั่ว”ผมสบถด่าพวกมันอย่างหมั่นไส้ อยากไปกินด้วยอ่ะ เอาไงดี แอบไปดีกว่ายังไงก็ไปเที่ยวพรุ่งนี้เช้า แค่ไปสังสรรค์กับ
เพื่อนคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง
“กูไปด้วย”ผมกอดคอไอ้เพื่อนยากสองตัวหลับหอพวกมัน ผมไม่กล้ากลับไปเปลี่ยนชุดที่บ้านเลยใส่เสื้อไอ้จิ๋ม มันตัวมันเท่าผมเลยใส่ของกันและกันได้ พอพระอาทิตย์ตกดินปั๊บพวกผมก็กางปีกบินพั่บๆ
ประชาชื่นจ้า
ผมไม่รู้เลยว่าการไปประชาชื่นในครั้งนี้จะทำให้ชีวิตผมไม่ชื่นเหมือนชื่อเลยสักนิด
มือถือผมดังตลอดเวลา ผมไม่กล้ารับเลยปิดไป เหล้าแก้วแล้วแก้วเหล้าถูกชงและส่งมาให้ เด็กคณะบริหารน่าตาน่ารักสามสี่คน
มานั่งนัวเนียกับพวกผมตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
“สอบเสร็จให้มันได้อย่างนี้สิวะ”ไอ้ตี่บ่นฮึมฮัมในลำคออย่างพอใจ พลางล้วงควักตับไตสาวในอ้อมกอดอย่างถึงพริกถึงขิง
“ดิน ชนแก้วกัน”น้องพราวยื่นแก้วเหล้ามาชนกับผมไม่เท่านั้นเธอหย่อนตัวลงมานั่งแหมะบนตักผมด้วย
“ชนครับ ชนๆ”ผมยกแก้วชนตอบเธอแล้วยกกระดกเข้าปาก
เพลงที่นี่จะเป็นแนวเพื่อชีวิตโดนๆ สนุกๆ แสงสีไม่มาก พื้นที่เยอะเหล้าไม่แพง
ผม ไอ้จิ๋ม ไอ้ตี๋ได้สาวไปกินคืนนั้น ผมตื่นขึ้นมาอีกทีก็บ่ายกว่าแล้ว
ชิบหายมั้ยละ ผมรีบใส่เสื้อผ้าแล้วขับน้องสนิมกลับบ้านทันทีเลย นรกกินหัวแน่ๆ
ผมจอดรถแล้วเดินอย่างกล้าๆกลัวๆเข้าบ้าน ผมมองเหลือซ้ายเหลือบขวาก็ไม่มีใครเลยรีบวิ่งขึ้นบ้านไปเปลี่ยนชุดเพื่อลงมาอาบ
น้ำ
ปัง!!!
เสียงประตูห้องนอนปิดดังลั่นทำเอาผมสะดุ้ง
ผมหันไปดูพบร่างสูงของพี่เมฆยืนทำหน้ายักษ์อยู่
“ไปไหนมา”เขาถามเสียงเข้ม ผมได้แต่ยืนถอดเสื้อทำตาปริบๆไม่กล้าตอบ
“ทำไมไม่รับโทรศัพท์”
“ปิดเครื่องหนีพี่ทำไม”
“รู้ใช่มั้ยว่าวันนี้เราจะไปไหนกัน”
“ทำไมเป็นคนแบบนี้”เขาถามรัว พลางเดินมากระชากแขนผมแล้วบีบจนเจ็บ
“ผมเจ็บนะ”ผมส่วนกลับไป แล้วสบัดมือออก เจ็บสัดๆ บีบมาได้ไงเนี่ย
“เจ็บหรอ พี่รอเราทั้งคืน นั่งรอกลัวว่าจะเกิดอุบัติเหตุ ทำไมถึงทำแบบนี้ ไปไหนก็บอกกันสิ พี่จะได้ไม่ต้องเป็นห่วง”ผมผลักอกพี่
เขาออกห่างจากตัว ตอนนี้รู้สึกกลัวเขามาก พี่เมฆหายใจรุนแรง แล้วก็ทำท่าคุกคามสุดๆ
“ผมไปกินเหล้ากับเพื่อนมา ไม่กล้ารับโทรศัพท์เพราะกลัวพี่ด่า ตอนแรกว่าจะกลับตั้งแต่เมื่อคืนแล้วแต่พอดีมันสุดวิสัยนิดหน่อยก้
เลยกลับมาตอนนี้ ผมขอโทษ”ผมใจดีสู้เสือ แสร้งตอบไปอย่างใจเย็น
“วันหลังไปไหนก็บอกพี่ รู้ไหมพี่ยังไม่ได้นอนนั่งรอเราทั้งคืน พี่ขับรถออกไปตามหาทั่วมหาลัยก็ไม่เจอ อย่าทำแบบนี้อีกนะเข้าใจมั้ย”
“ครับๆ”ผมปัดมือเขาที่จับตัวออกแล้วเปลี่ยนคว้าผ้าขนหนูมาพาดบ่า
“นี่อะไร”พี่เมฆจับบ่าผมแล้วเขย่า
เหี้ยแล้ว ผู้หญิงบ้าใครให้ทำรอยไว้ ผมเงยหน้าสบตาพี่เมฆอย่างตะลึง
“ตอบพี่มา”เขาคาดคั้น
“ไม่มีอะไร”ผมปัดมือเขาออกจากตัว
“ดิน ตอบ”
“ไม่มีอะไรจริงๆครับ”ผมขึ้นเสียงใส่เขา แล้วเดินหนีไป
“โกหกก็พี่เห็นอยู่”
“พี่อย่ามายุ่งกับดินได้มั้ย”ผมตอบไปเพราะแรงอารมณ์ ผมไม่อยากให้เขาจับได้ว่าเมื่อคืนผมไปทำอะไรมา
เพี๊ยะ
แก้มของผมหันไปตามแรงตบ ผมทรุดลงกับพื้น ช้าไปทั้งหน้า
โครม
ก่อนจะตามด้วยของบนโต๊ะเครื่องแป้งตกลงมาหล่นกระจายไปทั่วพื้นห้อง
ผมตัวสั่นเทาเป็นลูกนก แก้มก็เจ็บ ใจนี่หล่นหายไปถึงตาตุ่ม น้ำตาใสๆไหลออกมาบนแก้มแบบกั้นไม่อยู่ ผมลุกขึ้นเดินถอยไปหลังห้อง
ตอนนี้เขาเหมือนสัตว์ร้ายกำลังอาระวาดยังไงก็ไม่ป่าน สายตาแดงเข้มของพี่เมฆมองผมเหมือนอยากจะฆ่าให้ตาย
ใจของผมมันหายไปพร้อมแรงตบ จนทำให้ไม่รุ้สึกเจ็บอะไรแต่จุกสุดๆ
พี่เมฆก้าวสามขุมตามผมมาน่ากลัว ผมขาสั่นจนแทบขยับไปไหนไม่ได้ ผมเดินหลลออกไปอีกทางแต่ถูกเขาคว้าแขนไว้ได้
“ที่พี่บำเรอให้เรามันไม่พอใช่มั้ย ที่พี่ให้เงินไม่พอใช่มั้ย ต้องการอีกหรอ อยากได้เยอะๆ สันดารเก่ามันไม่ยอมหลุดจากตัวเลยสินะ ไปขายให้ใครมาละห๊ะ”เขาบีบแขนผมทั้งสองข้างจนเจ็บไปหมด
ผมไม่สามารถจะอ้าปากพูดโต้ตอบอะไรได้ เรี่ยวแรงหายไปหมด
คำพูดว่าร้ายกรีดบาดลึกลงในใจ
“มะ –ไม่ ชะ ใช่แบบนั้นนะ”ผมสะอื้นไห้ได้แต่เกาะคนตัวใหญ่เพื่อพยุงร่างตัวเอง
“แล้วรอยพวกนี้มันอะไรบอกพี่สิว่าเราไม่ได้ไปมีอะไรกับใครมา บอกพี่สิดิน ที่หายไปทั้งคืนไม่ได้ไปนอนกับคนอื่นมา บอกพี่สิ”
“ฮือ ฮือ ใช่ครับ ผมไปนอนกับคนอื่นมา”มันเป็นเรื่องจริง ผมไม่รู้จะปฏิเสธอย่างไร ก็หลักฐานมันมีอยู่บนตัวผมเต็มไปหมด
เพี๊ยะ แก้มอีกข้างของผมกระทบกับฝ่ามือใหญ่ของพี่เขา
“เลี้ยงดีๆไม่ชอบ พี่รักเราไม่พอใช่มั้ยห๊ะ ถึงได้ร่านไปหาคนอื่นน่ะ”เขาดึงตัวผมขึ้นแล้วจับมาเผชิญหน้า ผมเจ้บร้าวไปทั้งตัว เจ็บและมึนไปหมด
“ไม่ใช่นะครับ มันไม่ใช่แบบนั้น ฮือ ฮือ”ผมอธิบายไม่ถูกเลย เขาโกรธผมมาก จากสายตาเขาตอนนี้คงอยากจะฆ่าผมให้ตายจริงๆ
นั่นแหละ
พลั่ก ผมถูกผลักไปกองบนเตียง พี่เมฆหันไปลงกับชั้นหนังสือแทน เขาฟาดมันล้มระนาวรื้อหนังสือออกมากระจัดกระจายเต็มห้อง
“พี่อยากจะฆ่าเราให้ตายจริงๆ ดินสอ”เขาเรียกชื่อผมเต็มๆ แล้วขึ้นมาคร่อมทับผมบนเตียง
เขาใช้สองมือบีบคอผมเอาไว้ ก่อนจะกดน้ำหนักลงมา
“ฮึกๆ มะ อื้อ”
..............................................................................
แฮ่ๆ อย่าปารองเท้ามานะ ตามท้องเรื่องจ้ะ
หัวข้อ: l ขายครับ ชื่อต้อมอายุ21ผิวขาวต้องการเงินครับสนใจโทรมา l จบ!!! (อ่าน 769201 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก