(ต่อจากด้านบน)
เสียงเพลงจากร้านเหล้าเล็ก ๆ ที่มีสไตล์การตบแต่งเป็นเอกลักษณ์ดังมาถึงข้างนอก หลังจากเลิกงานผมกับเฟยก็ไปหาอะไรรองท้องก่อนเปลี่ยนเสื้อผ้ามาด้วยชุดลำลองสบาย ๆ ผมไอ้เฟยยาวไปถึงกลางหลัง ถูกรวบเป็นมวยแล้วม้วนเข้าหากันเป็นก้อนกลมอยู่เหนือหัว ปอยผมบางส่วนปรกลงมาด้านหน้าทำให้ใบหน้าหวานของอีกฝ่ายดูละมุนละไมกว่าปกติ อาสาถือหมวกกันน็อกทั้งสองใบมาในร้านหลังจากจอดรถมอเตอร์ไซค์ไว้ใกล้เมอร์เซเดสป้ายแดงรุ่นใหม่
“อ้าวเฮ้ย มาทำอะไรข้างนอก”
ไอ้เฟยเอ่ยทักผู้ชายตัวสูงผมยาวประบ่า เส้นผมเล็กถูกย้อมเป็นสีน้ำตาลอ่อนรับกับใบหน้าได้รูปให้สว่างน่ามอง เจ้าของร่างสูงโปร่งที่คุยโทรศัพท์คาไว้เลิกคิ้ว บุ้ยใบ้เชิงว่าติดสายอยู่ก่อนอ้าปากค้างเมื่อมองเลยมาเห็นผม
“พี่ตี๋!”
“เออ อะไร เสียงดัง” ผมพูดยิ้ม ๆ ไอ้น้องยูแก้มแดงด้วยเลือดฝาดขึ้นนิด ๆ มันผอมลงกว่าตอนปี 1 เยอะ ยังคงไม่หล่อเหมือนเดิมแต่รอยยิ้มละมุนนั่นเห็นแล้วชวนใจเต้นไม่เปลี่ยน
“มาไงครับเนี่ย”
“เหาะมามั้ง ค่อยไปคุยในร้าน มึงคุยโทรศัพท์ไปเถอะ”
“อ้อ คร้บ พี่เข้าไปรอก่อนเลย พี่ตุ้ยอยู่ที่โต๊ะเดิมนะพี่เฟย”
คนเดินนำผมอยู่พยักหน้าก่อนเอี้ยวตัวมาโอบเอวผ่านน้องยูเข้าไปในร้าน เสียงดนตรีสดยังเล่นต่อเนื่องแม้เจ้าของร้านจะชะงักงันเมื่อเห็นผมกับรุ่นน้องหัวแก้วหัวแหวนมาด้วยกัน ผมยกมือไหว้พี่ตุ้ยกับพี่แจ็ค สองดูโอ้ที่ไม่เห็นจะเคยทะเลาะกันจริง ๆ จัง ๆ เสียที “ไอ้ตี๋ปะเนี่ย”
“อย่ามาทำเป็นจำผมไม่ได้นะครับ”
“จำได้ดิ หน้าตาไม่เปลี่ยนไปเลย นี่มึงถูกดูดไปอยู่มิติไหนมาหรือเปล่าวะ”
ผมหัวเราะ ปฏิเสธไปด้วย “ไม่ได้หายไปไหนหรอกพี่ กลับบ้านไปดูแม่น่ะ แล้วก็หาที่เรียนแถว ๆ นั้นไปเลย”
“เออ แม่มีงเป็นไงบ้างล่ะ”
“เสียตอนผ่าตัดครั้งสุดท้ายน่ะครับ ก็ดีนะ แกจะได้ไม่ทรมาน ทนอยู่กับผมมานานแล้ว” ผมพูดยิ้ม ๆ มันเป็นเรื่องเศร้าทีไม่อยากให้คนอื่นเศร้าไปด้วย ผมผ่านเรื่องนั้นมานานแล้วและไม่ต้องการฟังคำปลอบโยนหรือเห็นสีหน้าเศร้าสลดจากใครอีก “พี่ล่ะเป็นยังไงบ้าง แต่งงานหรือยัง”
“โอ้ย อย่างกูจะไปแต่งกับใครวะ ไอ้แจ็คเหรอ” รุ่นพี่ตัวใหญ่อีกคนที่ยกแอลกอฮอล์ขึ้นดื่มถึงกับสำลักพรวด ชูนิ้วกลางล้วน ๆ ให้เพื่อนตัวเองเชิงว่าไม่ขำด้วย “แล้วมึงเป็นไงมาไง ไอ้เฟยมันไปพลิกฟ้าตามหามาเหรอถึงได้เจอกันได้”
“มันอยากเจอผม มันเลยไปทำงานที่บริษัทอากงผม” ไอ้เฟยพูดยิ้ม ๆ ไหวไหล่เทเบียร์ใส่แก้ว ส่วนพี่แจ๊คหัวเราะหลังจากกลืนเครื่องดื่มลงคออย่างยากลำบาก น้ำหูน้ำตาไหลไปหมด
“ฟอร์มเยอะ ไอ้เหี้ย ใครวะแม่งเสียศูนย์เป็นคนบ้าไปเกือบปีตอนไอ้ตี๋มันหายไป”
“ขนาดนั้นเลยเหรอ” หลิ่วตามองคนถูกพูดถึง อีกฝ่ายไม่ตอบแต่ยัดแก้วเย็น ๆ ใส่มือผมแทน
“ยิ่งกว่าที่มึงคิดเยอะ พวกกูยังไม่นึกเลยว่าคนไม่คิดเหี้ยอะไรเลยอย่างไอ้เฟยจะซึมเป็น”
“ผมก็คนนะพี่ ทำไมจะซึมไม่ได้วะ”
“มึงมันคนปกติกับเขาเสียเมื่อไรล่ะ” พี่ตุ้ยสำทับ มองผมยิ้ม ๆ “อย่าทิ้งมันอีกล่ะ”
“ไม่ทิ้งหรอกพี่ สงสาร” พูดไม่จบว่าสงสารใคร ส่วนหนึ่งน่ะสงสารมันแน่ แต่อีกส่วนก็ตัวเอง นึกสภาพผมในช่วงนั้นแทบจะเลยคำว่าสงสารจนเฉียดคำว่าสมเพช ไอ้เฟยยักคิ้วไม่พูดไม่จา ยกเบียร์ขึ้นดื่มก่อนที่นั่งข้าง ๆ ผมอีกฟากจะมีเงาของใครบางคนสวมทับลงมา ไอ้น้องยูในชุดทำงาน ดูหล่อกว่าสมัยเรียนตั้งเยอะ
“พี่ตี๋หายไปไหนมา พี่เฟยบอกว่าพี่ตายไปแล้ว”
“ปากเสีย”
“ฮ่า ๆ จัดการเลยพี่ ช่วงที่พี่ไม่อยู่พี่เฟยแกล้งผมตั้งหลายอย่าง”
“ให้มันน้อย ๆ หน่อยเฮ้ย” คู่กรณีตะโกนมาจากอีกฟาก ยกมือขึ้นโอบบ่าผมไปด้วย “อย่ามาทำเป็นเด็กน้อยอ้อนเมียกู เดี๋ยวมึงจะโดน”
น้องยูหัวเราะ หลิ่วตามองบ่าผมที่ถูกเกาะกุมไว้ “พี่เฟยไม่ชอบผมแล้วเหรอ”
“ไอ้เหี้ยนี่ ผีเจาะปากมาพูดหรือไง”
“พี่กันท่าผมก่อนเองนะ”
“แล้วไง แล้วเด็กมึงล่ะไปไหน มาก้อร่อก้อติกคนอื่นเดี๋ยวได้ดราม่าน้ำตานองกันอีก” ไอ้เฟยพูดขึ้นมา คราวนี้ยูทำหน้าเซ็ง ๆ ผมพยักหน้าเห็นด้วย อยากเห็นหน้าแฟนน้องยูคนใหม่ ปกติจะเห็นน้องคุยกับคนตัวเล็ก ๆ น่ารัก ๆ หลายคนผมก็คุ้นเคยดี เด็กเก่าไอ้เฟยทั้งนั้น
"นั่นสิ เดือนเศรษฐศาสตร์ไม่ใช่เหรอ"
ยูค้อนขวักมองรุ่นพี่คนสนิท คู่กรณีได้แต่ยักคิ้วกวน ๆ กลับมา "พี่เฟยเล่าอะไรให้พี่ตี๋ฟังอย่าไปเชื่อมากนะครับ ใส่ความผมทั้งนั้น"
"เดี๋ยวนี้ทำไมตีกันวะ เมื่อก่อนเห็นรักกันดี"
น้องยูมองเฟยเหมือนพระเจ้า เคารพเทิดทูนเสียจนน่าหมั่นไส้ ส่วนไอ้ตัวดีเห็นว่าเขาชอบหน่อยก็พร้อมจะหยอดตลอดเวลา
"พี่เฟยร้ายกาจมากครับพี่ตี๋ ผมว่าจะให้ดีพี่ตี๋ถอยออกมาดีกว่า"
"ถอยออกมาแล้วจีบมึงแทนดีไหม"
ผมพูดแหย่ แต่น้องหน้าแดงจริง แก้มขาวขึ้นสี ริมฝีปากได้รูปอมยิ้มกรุ้มกริ่มนิด ๆ พอน่ารักย "พูดแบบนี้ผมคิดนะพี่"
พอเจอสายตาหวานหยดของอีกฝ่ายเข้าจริง ๆ ผมก็ได้แต่ยกแก้วขึ้นดื่มแก้เก้อ ไปต่อไม่ถูก ไอ้ยูแม่งยังมีออร่าเกย์คิงกระจายอยู่ในสายตา ผมที่เป็นคนขี้อายอยู่แล้วเจอแบบนี้เข้าแก้มก็เห่อร้อนขึ้นนิด ๆ ไอ้เฟยหัวเราะในลำคอ ก่อนนิ้วชี้ขึ้นปาดคอตัวเองมองเลยไปด้านหลัง เด็กหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ ตาดุยืนแน่นิ่งก่อนวางมือแตะเบาๆที่บ่าลาดของรุ่นน้อง ยูสะดุ้งตัวแล้วหัวเราะแห้ง
"ไอ้อิน มาเร็วจังวะ นั่ง ๆ"
"ทำไม ผมมาขัดจังหวะหรือไง"
"เฮ้ย...บ้า นี่รุ่นพี่กู ชื่อพี่ตี๋ แฟนพี่เฟย"
"แฟนเขาก็มา ยังไปทำตัวก้อร่อก้อติกอีกนะ ขี้หม้อเนี่ยเมื่อไรจะหาย ผมต้องระแวงเมียตัวเองจะไปมีเมียถึงเมื่อไรวะเนี่ย"
ไอ้ยูกระตุกมือของอีกฝ่ายให้นั่ง เด็กหนุ่มเลือดร้อนเหลือบมองจ้องมาที่ผมแต่ก็ยอมทรุดตัวลงแต่โดยดี
"ไม่มีอะไรจริง ๆ แซวเล่นเฉย ๆ พี่ตี๋ นี่อิน...เอ่อ..."
"แนะนำผมให้ดีๆนะ" เสียงทุ้มคำรามอยู่ด้านหลัง ไอ้น้องยูหัวเราะแห่งอย่างคนมีความผิดอีกครั้ง "อินเป็นแฟนผม"
พูดจบไอ้เฟยก็หัวเราะทั้ง ๆ ที่ยกแก้วขึ้นดื่มจนสำลัก ขณะที่เจ้าของใบหน้าหล่อเหลามีทีท่าผ่อนคลายลง น้องยูหน้าแดงก่ำขณะที่คนรักเอาหน้าผากมาถูหัวไหล่
"ตัวอย่างกับยักษ์ ทำท่าเหมือนลูกแมว สยองน่าไอ้อิน"
"หิวข้าว"
"อ้าว ไหนว่าไปกินกับหมอปอ"
"ไปร้าน แต่ยังไม่ได้กิน พี่ธันมาลากมันกลับก่อน พาไปหาอะไรกินหน่อยสิ เบื่อกับข้าวร้านพี่ตุ้ย"
เจ้าของร้านที่เอาแต่ยิ้มตั้งแต่น้องยูปรากฏตัวโยนน้ำแข็งใส่รุ่นน้อง ท่าทางมาย่อยดูสนิทสนมกันพอตัว "เบื่อกับข้าวที่นี่แล้วมาทำไมวะ"
"ยูมาผมก็ต้องมา แปลกตรงไหน"
"ตามมาก ๆ ระวังเถอะไอ้ยูจะเบื่อมึงเอา ไอ้ลูกแหง่"
ผู้ชายตัวโตทำหน้ามุ่ย หันไปอ้อนแฟน "พี่ยูจะเบื่อผมเหรอ”
"กูไหว้ล่ะไอ้อิน ทำท่าแบบนี้เห็นแล้วตีนจะกระตุก"
"เด็กเอ๊ย..." ไอ้เฟยพูดมาจากด้านหลัง เรื่องหาเรื่องนี่ขอให้บอก แกว่งปากได้ทุกเมื่อ "ไม่มีใครยุ่งกับเมียมึงหรอก ไม่ต้องมาทำจี๋จ๋าโชว์หวานพวกกู เห็นแล้วคลื่นไส้"
เด็กหนุ่มไหวไหล่ เบ้ปากกวนประสาทจนพี่แจ็คหุ้นส่วนร้านต้องรีบยกมือห้าม "พอเลยพวกมึงสองตัว กวนกันไปกวนกันมาเดี๋ยวก็ได้ต่อยกันอีกจนได้ ยูพาไอ้อินออกไปหาอะไรกินไป เฟยมึงก็แดกเหล้าเงียบ ๆ บ้างก็ได้ เห็นพวกมึงสองตัวแล้วปวดหัว อยากปิดร้านหนีให้รู้แล้วรู้รอด"
สุดท้ายมวยคู่หลักก็ถูกแยก ยูกับแฟนพากันเดินไปหลังร้าน รุ่นน้องหันมาขอโทษขอโพยแทนคนรักด้วยสายตา ผมพยักหน้ายิ้ม ๆ ให้อย่างไม่ถือสา ถ้าจะด่าควรด่าไอ้หน้าสวยที่ยังทำตัวเป็นทองไม่รู้ร้อนเสียมากกว่า
"น่ารักดีนะ" ผมพูดตามไป ไอ้เฟยยกแก้วเย็น ๆ มาแตะข้างแก้ม "ใคร"
"แฟนน้องยู"
"กูให้พูดใหม่"
"ก็น่ารักจริง ๆ นี่" ว่าพลางหัวเราะไปด้วย ไอ้เฟยยกมือขึ้นมาดีเจมูกผมให้ย่นเข้าหากัน "นี่กูวางแผนไล่ไอ้ยูไปพ้น ๆ ไม่ได้จะให้มึงมาสรรเสริญไอ้เกรียนนั่นให้กูฟังนะ"
"อ้าว ไล่ไปทำไม" ผมถาม ทำหน้าเหรอหรา ไอ้เฟยถอนหายใจมองไปทางอื่น "มันรุ่มร่ามมึง"
"อย่าบอกว่ากับน้องก็หึง"
"ไม่ได้หึงโว้ย" ไอ้เฟยรีบโวยวาย บอกว่าหึงผมกับน้องนี่งี่เง่ามากครับ ได้ข่าวว่าคนที่จีบน้องมันมึงไม่ใช่เหรอไอ้วอก
"อ้อ เหรอ" ถามกลั้วหัวเราะ ไอ้เฟยไม่ตอบแต่ยกเบียร์ขึ้นดื่มแทน ผมยกมือขึ้นกอดอก "อย่ากินเยอะ เดี๋ยวเมาแล้วกูพากลับไม่ไหว"
"เป็นห่วง?"
ผมยิ้ม หยิบแก้วเปล่ามาเติมน้ำแข็ง เทน้ำอัดลมดื่มแทนเบียร์ ผมกับมันเป็นแบบนี้ตั้งแต่สมัยเรียน ถ้าคนใดคนหนึ่งดื่มเหล้าอีกคนจะยอมกินน้ำอัดลม ถ้าเห็นว่าแฟนตัวเองเมาจนไม่ไหวเมื่อไรจะได้มีใครอีกคนดูแล วันนี้ก็เช่นกัน ผมปล่อยให้เฟยดื่มแอลกอฮอล์สมใจอยาก ขากลับเดี๋ยวขับมอ’ไซค์ให้จะได้ไม่เจอด่านแล้วก็ปลอดภัยทั้งคนขี่คนซ้อนด้วย
"ห่วงดิ แฟนทั้งคน"
ผมตอบตามความจริง ก่อนยกน้ำอัดลมขึ้นชนแก้วกับมัน
TBC
ตอนนี้ยาวมากกก มีอินกับยูจาก คำประกาศของความรู้สึกใหม่ โผล่มาด้วย ฮรี่ ใครยังไม่เคยอ่านจิ้มไปเยี่ยมชมกันได้นะคะ มาขอบคุณอีกทีที่คนอ่านเสนอชื่อนิยายไปจนติดอันดับเซ็งเป็ดอวอร์ดในรอบแรกไปด้วย /กราบงาม ๆ สามที
พี่เชนทร์ยังไม่โผล่มาตอนนี้ค่ะ แฟนคลับอย่าเพิ่งคิดถึง เดี๋ยวมาแน่ เริ่มหวานเกินไปแล้ว น้ำตาลขึ้นกันรึยัง จะได้เสิร์ฟมาม่า (ล้อเล่นน)
เจอกันใหม่วันอาทิตย์หน้า
เอาตลิปสล็อตเดิน (ท่าของพี่เฟยตอนเช้า) มาให้ดูค่ะ
รู้สึกเหมือนตัวเองในเช้าวันจันทร์ยังไงยังงั้น ฮาาา
http://www.youtube.com/v/ES32UFlPOUA?
หัวข้อ: ♠When the wind blows back ♠ ตอนพิเศษ I'm yours (13/02/15) (อ่าน 529430 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก