หัวข้อ: ดีแล้วทูนหัวมีผัวเป็นทหาร ปีสองของสองคน ๒๐๐๑๒๕๖๓ ตอนที่๑๔/๒ หน้า๑๓๒

[Vanillaเปรี้ยว]

เหวยๆๆใกล้จะถึงวันเยี่ยมญาติแล้ว คราวนี้แหล่ะ พ่อแม่พี่น้องปู่ย่าตายายมากันพรึ่บ!! ลูกใครหลานใครใหญ่ก็รู้กันคราวนี้แหล่ะะะะ

[noy]

รอวันเยี่ยมญาติ

[Sohso]

รอวันเยี่ยมญาติ

ว่าแต่ผู้หมวดชอบใครกันนะ 

[nbee]

แสบซ่าก็ยังแสบเหมือนเดิมนะ ขี้เล่นขี้อ้อนเค้าไปทั่ว แต่ความกวนเมือนจะเพิ่มเลเวล อิอิ รอเจอพ่อบอมกับอาเต้ย แล้วก็คิดถึงหมวดบูมอ่าาา อยากให้เป็นเหมือนพระเอกเรื่อง ชีวิตเพื่อชาติหัวใจเพื่อเธอจัง ในที่สุดเค้าก็กลับมา

[seaz]

ตอนหน้ามาให้ครบทุกคนเลยนะครับ คิดถึงๆ

[patee]

 

[snack]

แสบซ่าน่ารักเหมือนเดิมรอดูวันเยี่ยมญาติคงยกมากันทั้งครอบครัวใหญ่

[kataiyai]

กวนกว่าพ่อนะ

ถือว่ามีคู่เหรอ

[SuperBB]

 

[sazzy_pee]

สองแสบกวนไม่เกรงใจใครจริงๆ ใครนะที่หมวดชอบ
แถมโพธิ์นี่ก็ยังไงๆกับแสบนะเนี่ย

อยากเยี่ยมญาติ คิดถึงบอมบ์ คิดถึงมหา หมวดเต้ย มากันเร็วๆนะ

แปปเดียว ไปป์ลูกอยู่มอต้นล่ะ (ทำไมรู้สึกเราแก่เลย 5555)

หมวดรินนี่ดูใจดีกว่าหมวดบูมเยอะเลยเนอะ สมัยบูมถ้ามาเซลฟีหรอ นู่นนนน โดนแดกกกกกกชัวร์

คิดถึงหมวดบูมจัง

[โน๊อา]

คิดถึงทุกคนเลย

[patee]

 

[ตัวไหมอ้วนกลม]

เมื่อไหร่จะถึงวันเยี่ยมญาติ  คิดถึงมหา   เกี่ยวไหม?   

[twinmonkey0311]

 

[alt1991]

  ก็หลานรักทั้งคู่มาอยู่ที่กองร้อยนี่นา สงสัยจะเป็นวันรวมญาติสนิทมิตรสหายซะมากกว่า วันรวมนายพันนายพลด้วยแหง ๆ งานนี้สงสัยจัดเต็ม ฮาขี้แตกขี้แตนแน่ ๆ 

[ka[ze]na]

บูมเหลือสิ่งดีงามไว้เยอะมาก กลิ่นไอของแสบและซ่าแอบมีบูมเจือปนอยู่นิดๆ คิดถึงนะ

[maemix]

พ่อบอมบ์หมวดบูมตัวไม่มา แต่ชื่อเป็นที่จดจำ
แสบซ่า กวนๆ มึนๆ เป็นที่รักและหน้าหมั่นไส้เลยนะ
รอวันพบญาติ คงวุ่นวายแน่ๆ แสบซ่าญาติเยอะ

[nbee]

รอๆๆ แสบซ่า แอนเดอะแกงค์ ค่ะ

[JUST_M]

แวะมาดู

แวะมารอ

[nung]

เข้ามารอ แซบ ซ่า 

[uknowvry]

สนุกกกก ....ชวนกินหญ้า 5555 กล้ามากจริงๆ รอบอมบ์

[kokoro]

น่ารักมั้งคู่เลยค่ะ
ดีกับผู้หมวดแล้วเล่นกันสบายๆหน่อย
รอดูวันเยี่ยมญาตินะคะ

[SuperBB]

 

[SuperBB]

เข้ามารอออ เรื่องนี้เราอ่านตั้งหลายรอบ อิอื ชอบมากก

[Dark_Evil]

อ่านเรื่องพ่อจบก็อ่านเรื่องลูกตามเลย เรื่องพ่อแอบน้ำตาซึมเบาๆในหลายๆตอน สนุกมากเลยค่ะ ส่วนลูกชายแฝดก์ต้องตามดันต่อไป แต่สนุกมากเลยนะ

[Supak-davil]

เยี่ยมญาติขอครบทุกคนเลยนะคะ
แต่ว่า มาได้แล้วนะนี่

[makiri]

เป็นเรื่องที่อ่านแล้วยิีมเต็มแก้มได้ทุกตอน
ตุวละครยังน่าสนใจทุกตัวเหมือนเดิม
รวมลุ้นไปกับสองแฝดเผชิญปัญหา
พอกล่าวถึงหมวดบูม ความเศร้า คิดถึงตีขึ้นหน้า
แบบมันรู้สึกเสียใจ หมวดไม่น่าตาย

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆที่มาแบ่งปันกันคะ

แอบรู้สึกนายเอกยังไม่ออกใช่ไหม อยากรู้จักใครจะคู่น้องแสบ

รอออออออออออออออออออออออออออออออออ

[SaJung13]

คิดถึงหมวดบูม ไม่น่าเลย
ไม่คิดว่าจะมห้บูทไปไวขนาดนี

[AGELA]

ตอนที่ ๘/๑ 

“เอ้าเฮ้ย ให้เล็งปืนไม่ได้ให้หลับคาปืน ตื่นโว้ยๆ ข้าศึกมาแล้วโว้ย”จ่าหนุ่มมาถึงก็เสียงดังใส่พวกผมทันทีเลยครับ พวกเรานี่สะดุ้งกันเป็นแถบ “ใครหลับสารภาพมาซะดีๆ ไอ้ข้าวปั้น ละคนหนึ่ง”

“ผมชื่อปั้นเฉยๆครับจ่า”

“ถุ้ย อย่าคิดว่ากูไม่รู้จักพ่อมึง ลุกเลยไอ้ข้าวปั้น ไอ้ชื่อแอ๊บแบ๊ว โอโซนด้วย ตินติน เหี้ย แม่งชื่อจะยากไปไหน ไอ้ซ่า แน่ๆ ไอ้แสบอย่าคิดว่าจะรอด ไปเลยพุ่งหลังคนละ ๑๐ ยก ให้มันกระปรี้กระเปร่าหน่อย หนอยแน่ แอบเดินไปข้างนอกนิดเดียวนี่ก็เอาเลยนะพวกมึง”

“ก็อากาศมันดีนี่ครับจ่า”

“แล้วมันใช่เวลานอนไหม ยังจะเถียงอีก เอาเลย จัดเลย พุ่งหลัง ๑๐ ยก”

“ครับ ๑๐ ครับ”โดนพุ่งหลังกันไปอิ่มหนำสำราญ คือตอนนี้พวกเรามาฝึกเล็งปืนก่อนจะทำการยิงจริง ปืนนี้ปืนใหม่ เป็นอาวุธสงครามเรายังไม่ค่อยถนัด คือยังไม่ชินมือน่ะ แต่ถ้าพวกปืนพก ปืนสั้น ก็พอใช้ได้ถนัดมือ

พุ่งหลังพอได้เหงื่อเราก็มานอนเล็งกันต่อครับ นอนเล็งไปปรับนั่นปรับนี่ให้มันตรงเป้า

“เล็งให้ประณีตหน่อย ไม่ใช่สักแต่ว่าลั่นไล่ เอาให้มันตรงกลางกล้องกลางเป้า”

“จ่าครับ เป้าซ่ามันตุงมากเลยครับจ่า”ตินตินพูดขัดจังหวะ

“มึงยิงได้ป่ะล่ะ ถ้ายิงได้ก็เชิญ”

“เชิญยิ้ม”ซ่าหันไปยิ้มให้ตินติน “เอ๊ย เชิญยิง ฮ่าๆๆ”

“ทำเป็นเล่นไปซ่า เราคิดนะ”

“อื้ม คิดได้แต่ห้ามลงมือทำ ไม่งั้นโกรธ”ซ่าหันไปยิ้มให้อีกครั้งแล้วหันมาสนใจกับปืนต่อ คือคิดอ่ะใครๆมันก็คิดล่ะครับ แต่ขออย่างเดียวอย่ามารุ่มร่ามเกินจำเป็น นิดๆหน่อยๆพอได้ แต่ถ้ามากเกินไปมันจะไม่ดีครับ ผมไม่ค่อยชอบเหมือนกันนะ อย่างหมวดจีโน่อ่ะ ก็รุ่มร่าม แอบจับมือผมบ้าง แตะไหล่ ไหนจะมารยาทที่ไม่ดี ผมไม่ชอบ คนนี้ผมแบนออกจากชีวิตผมละ ไม่จำเป็นผมไม่ไปเจอหรือพยายามพูดด้วยให้น้อย พยายามตัดออกและจะไม่ญาติดีด้วย

นอนเล็งปืนไปมันก็ง่วงไปครับ เรานอน ๕ ทุ่มนะ ตื่นตี ๕ แล้วต้องเข้าเวรอีก ผลัดละ ๑ ชั่วโมง มันง่วงเป็นธรรมดา คือฝึกเราก็ฝึกทั้งวัน มันเหนื่อยทุกสถานีครับ การฝึกมันไม่ยากเท่าไหร่ แต่ฝึกไปโดนแดกไปนี่มันเหนื่อย หมดพลัง





“ให้มันดีๆหน่อยดิ เออ เต็มใจทำหน่อย”แดกดันกันแบบนี้คงจะเต็มใจมากสินะ

“ดูปลายเท้าด้วย อย่าสะบัดเข่า ยกไปทั้งท่อนขาเลย”

“เออ ตับหน้าเริ่มใช้ได้แล้ว ตับหลังดูระยะด้วย”

“เฮ้ยๆ มึงจะรีบสับขาไปไหน เบาๆ ช้าๆก่อนเว้ย”

“ทำไมตอนเดินเป็นตับพวกมึงทำได้ แต่เดินเป็นหมวดกลับทำไม่ได้”

“ไอ้โพธิ์ ไอ้ห่า ห้ามสะบัดเข่าไง เกร็งไว้สิเออ”

“เอาหน่อยเว้ย ดูโอโซนดิ มันทำได้สวยนะ”

“เออๆ อย่างนั้น ดีมาก ค่อยๆตบเบาๆก่อน”

นี่คือเสียงดุและเสียงชมระหว่างที่พวกเรากำลังซ้อมสวนสนามกันอยู่นะครับ ตอนนี้เราซ้อมเดินกันเป็นตับก่อน แล้วค่อยซ้อมเดินกันเป็นหมวด ผมก็ไม่ได้ดีเท่าไหร่นะ พยายามไม่พลาดแค่นั้นเอง ขี้เกียจจะถูกด่า คำด่านี่มันบั่นทอนจิตใจ ไม่รู้ทำไมเขาสอบด่ากันจริง จริงๆพูดนี่นี่ปากจัดใช้ได้นะ

“ผู้หมวดน่าจะมีอะไรหวานๆเย็นๆเลี้ยงพวกเราบ้านนะครับ”ซ้อมเสร็จรอบแรก ตอนนี้เรามาซ้อมกันเป็นขบวนใหญ่เลยนะครับ คนที่ไม่สมประกอบก็เอาออกไป ที่ว่าไม่สมประกอบคือ หัวช้า ทำไม่ดี แต่ตอนนี้เอาออกอยู่คนเดียวครับ ชื่อเก่ง แต่เป็นคนหัวช้า อยู่หมวด ๓ ครับ พอได้พักแบบนี้ผมก็ต้องเรียกร้องหน่อย

“เดี๋ยวสั่งน้ำแข็งมาให้ เย็นๆ หรือไม่ก็รอสัก ๕ โมงมันก็เย็นแล้ว”ผู้หมวดตอบหน้าเรียบๆ

“ฮ่าๆๆ ผู้หมวดอ่ะ นี่พูดจริงนะครับ เหนื่อยๆแบบนี้เมียก็ไม่มี มันก็น่าจะมีอะไรกินบ้าง”

“ที่พูดมานี่สักว่าแต่พูดใช่ไหม จะเอาเงินที่ไหนวะ”

“เดี๋ยวหาแหล่งทุนให้ก็ได้ มันจะกี่บาทเชียวเลี้ยงทหารอ่ะครับ อย่างน้อยน้ำแดงเอามาละลายน้ำใส่น้ำแข็งแค่นี้พวกผมก็ดีใจแล้ว”

“ชอบเรียกร้องนะมึงไอ้ซ่า หาเรื่องจริงๆ”นายสิบคนหนึ่งเอ็ดผม

“มันก็ต้องเรียกร้องอ่ะหมู่ มันเหนื่อยนี่ครับ”

“เมื่อก่อนกูเหนื่อย กูยังทนได้เลย”นายสิบคนเดิมตอบ

“หมู่ทนได้หรือหมู่ไม่กล้าเรียกร้อง ผู้บังคับบัญชาที่ดีต้องฟังลูกน้อง ต้องดูแลเอาใจใส่”

“เออๆ เดี๋ยวสั่งน้ำแดงมาให้แล้วกัน หาเรื่องให้กูหมดตูดอยู่เรื่อยนะมึง”ผู้หมวดทำหน้ายุ่งๆใส่

“คนเรานะถ้าเขามีใจอ่ะ ไม่ต้องบังคับกันหรอก”ผมพูดขึ้นมาบ้าง

“หาเรื่องละมึงไอ้แสบ”หมวดรินชี้หน้า

“แหย่แค่นี้ก็โมโหอีก ใจเย็นๆนะครับผู้หมวด พวกผมก็แซะๆถามๆแบบนี้แหละ ไอ้อยากกินอ่ะไม่ได้อยากกินเท่าไหร่หรอก แต่อยากจะดูว่านายอ่ะ จะเอาใจลูกน้องได้แค่ไหน”

“มึงพูดแบบนี้มึงลุกมาถีบหน้ากูดีกว่า เลวอ่ะพวกมึง แกล้งกูซะไม่เหลือคราบความเป็นหมาเอ๊ยเป็นหมวด”

“ฮ่าๆๆๆๆ”ขำกันทั้งแถบเลยครับ

“ถ้าไม่มีตังค์เดี๋ยวผมให้พ่อมาจ่ายให้ทีหลังก็ได้นะครับ”ซ่าพูดแล้วทำหน้าทะเล้น

“กูจะไถมึงให้หมดตูดเลยคอยดู เออ ถ้าอยากกินก็ต้องทำดีๆ”

เราตั้งใจซ้อมสวนสนามกันต่อ ผู้หมวดก็ใช้ผู้ช่วยครูให้ไปซื้อน้ำแดงมา ไอ้อยากกินน่ะไม่ได้อยากกินเท่าไหร่หรอกครับ ผมก็หาเรื่องให้ผู้หมวดเสียตังค์เล่นๆ พอเราได้พักน้ำแดงก็มาเสิร์ฟ น้ำเย็นๆหวานๆช่วยเพิ่มพลังได้ ที่จริงอยากกินพวกเกลือแร่นะ มันเสียเหงื่ออ่ะ แล้วกลิ่นเหงื่อพวกเราก็ใช่จะเบาๆ หึหึ พ่อบอกว่า กลิ่นทหารใหม่

“พอใจละยังครับลูกน้อง”ผู้หมวดเดินถามล้อเลียนผม

“ครับผม เดี๋ยวจะทำเรื่องเพิ่มเงินเดือนให้นะครับผู้หมวด”

“ถุ้ย พูดเหมือนพ่อเป็นพลเอก”

“พ่อไม่ได้เป็น แต่พี่ชายเป็นครับ”ซ่าตอบแล้วยิ้ม

“เออๆ กูรู้ ว่านอกจากพี่แล้วลุงมึงก็เป็น”ผู้หมวดยักคิ้วให้

“ไปสืบประวัติตระกูลผมเหรอครับ”

“เออดิ มีวิดีโอมาแชร์ด้วยนี่ หน้าโคตรหม้ออ่ะพวกมึงเวลาถ่ายวิดีโอ”

“เขาเรียกหน้าหล่อครับผู้หมวด หน้าหม้อมันมีที่ไหน”ผมมองแล้วยิ้ม เวลาเราถ่ายวิดีโอลงโซเซียลเราชอบเล่นหูเล่นตานะครับ แต่ไม่บ่อยหรอกนะ

“เจ้าชู้ โดยเฉพาะมึงไอ้แสบ เมียเป็นสิบแล้วล่ะสิ”

“เปล่านะ ไม่ถึงครับ พ่อบอกต้องให้เกียรติผู้หญิง”ผมตอบแบบอารมณ์ดี

“แต่เมียมึงสวยนะซ่า ตาถึงนี่หว่า”ผู้หมวดหันไปชมแฟนซ่า

“อย่าเพิ่งเรียกว่าเมียสิครับ ยังไม่แต่งกันเลย แค่แฟนก็พอครับผู้หมวด”

“โถ ได้กันมากี่ครั้งแล้วก็ไม่รู้ ทำเป็นใสๆไปได้”ผู้หมวดยิ้ม

“ยังไม่มีอะไรเกินเลยกันเลยครับผู้หมวด”

“หา นี่มึงพูดจริงเหรอ”ผู้หมวดมองอย่างตกใจ

“จริงสิครับ ขนาดแค่กอดเฉยๆนะ พ่อยังดุผมใหญ่เลยครับ ถ้าผมไปทำอะไรที่เกินเลยผมคงโดนพ่อไล่ยิง”

“พ่อมึงนี่โหดเนอะ แต่ทำไมไอ้แสบทำได้วะ หมายถึงไปมีอะไรกับใครได้อ่ะ ไอ้แสบลูกรัก มึงลูกชังป่ะวะ”

“เปล่าครับ ลูกรักทั้ง ๒ คนนี่แหละครับผู้หมวด แต่ที่จริงพ่อก็บอกนะ ถ้าอยากลองอ่ะลองได้ เผื่อมีเมียแล้วทำอะไรไม่เป็น แต่การให้เกียรติผู้หญิงก็เป็นเรื่องสำคัญ”

“อ๋อ มึงก็เลยไม่กล้ามีไรใช่ป่ะซ่า”

“แฟนผมมันแมนๆด้วยอ่ะผู้หมวด”

“แมนบ้าแมนบออะไร อย่างสวยอ่ะ”

“หึหึ ผู้หมวดยังไม่เจอของจริง ถ่ายรูปมันก็สวยแบบนี้แหละครับ ตัวจริงอ่ะมันถึกจะตาย”

“มึงไม่อิจฉาบ้างเหรอแสบ น้องมึงมีแฟนแล้วนะ”

“ไม่อ่ะครับ เดี๋ยวผมก็มี แค่มีก่อนมีหลัง ไม่แตกต่างกัน ผู้หมวดอ่ะ ไหนบอกว่ามีคนชอบอยู่แล้ว ไปแอบชอบใครเหรอครับ แอบชอบผมใช่หรือเปล่า”

“ถุยครับไอ้เกรียน กูบอกแล้วกูไม่ชอบแฝด ชีวิตกูเจอแฝดมาเยอะ อย่าให้กูได้เป็นแฟนของแฝดเลย”

“ฮ่าๆๆๆ”

“เออ ลุงกูก็แฝด แฟนน้องกูก็แฝด ไปเรียนครูก็แฝดอีก แล้วนี่มาเป็นทหาร มาเจอแฝด กูเอียนแฝด ไม่ไหวๆ ที่ถามที่แอบชอบกูรึไง”

“ไม่แน่ใจ คงไม่หรอกครับผู้หมวด ถ้าผมเจอคนที่โดนใจมันต้องเกิดอาการแปลกๆบ้างนะครับ”ผมตอบพลางครุ่นคิดไปด้วย เท่าที่ผ่านๆมานะครับ ยังไม่เคยเจอแบบคนที่ทำให้ผมเกิดอาการแปลกๆบ้างเลย ผมก็รอเรื่อยๆนะ ไม่รีบหรอกครับกับการมีแฟน

“บางคนรอให้แปลกๆมันก็ไม่มีอะไรนะเว้ย แต่พออยู่ๆไปนี่สิ มันจะรู้สึกแปลกๆ ประมาณว่าหลงรักโดยไม่รู้ตัว วู้ว นี่พูดอะไรกัน ความรงความรัก”

“แหม ให้มันมีอะไรชุ่มๆฉ่ำๆบ้างเถอะครับ จะพูดแถวตรงหน้าเดินทั้งวันมันก็เบื่อๆบ้างนะครับผู้หมวด”ซ่าพูดแบบไม่กั๊ก

“ก็กูยังไม่อยากพูดนี่หว่า เออ ได้ข่าวมาว่ามึงหนังเหนียวเหรอไอ้แสบ ทำเข็มฉีดยาหักไป ๒ อันน่ะ”ผู้หมวดถามผมด้วยความสนใจ

“ไม่เหนียวหรอกครับผู้หมวด ก็ธรรมดานี่แหละครับ”

“แล้วมันหักได้ไงวะ”

“ก็แค่เรื่องของจิตใจเล็กๆน้อยๆอ่ะครับ ผู้หมวดอยากรู้ทำไมอ่ะครับ ฝึกสิ ลองดูครับ”

“ยังไงวะ”

“ก็แค่สวดมนต์นั่งสมาธิแค่นี้แหละครับ”เป็นเรื่องพื้นๆ ผมถูกฝึกมาตั้งแต่เด็กแล้วครับ เพราะย่าเล่าให้ฟังว่า ย่าอ่ะพาผมเข้าวัดตั้งแต่ยังเล็กๆ พ่อเป็นทหารอยู่ไงครับตอนนั้นน่ะ ย่าก็พาเข้าตั้งแต่อายุ ๔ เดือนได้มั้งครับ พวกเราก็เข้ากันมาตลอด ไม่เคยทิ้ง ไปเรียนรู้กับหลวงตา ท่านก็สอนเรื่องสวดมนต์นั่งสมาธินี่แหละครับ มันช่วยได้นะ ผมว่าสมาธิน่ะทำให้เราความจำดี เพราะเวลาเรียนเราจะไม่ฟุ้งไงครับ เราจะตั้งใจอยู่กับสิ่งที่ครูสอน ตั้งใจกับงานเฉพาะหน้าของเรา มือถือก็พกนะ แต่เล่นยามว่าง ไม่หยิบขึ้นมาแชทหรือแอบดู เคยมีครั้งหนึ่งครับ แอบเล่นมือถือ คือเล่นแปบเดียว วันนั้นใจผมฟุ้งลอยไปไหนไม่รู้ เรียนไม่รู้เรื่องเลย พอตอนเย็นไปถามหลวงตา ท่านก็บอกว่าเพราะเราไม่มีใจจดจ่อกับการงานเฉพาะหน้า พอใจมันฟุ้งไปแล้วอ่ะ เราคุมมันไม่อยู่ มันก็ยิ่งจะลอย เหมือนลูกโป่งอัดแก๊ส พอหลุดมือปั๊บ มันไปไกลเลย จากนั้นผมก็ไม่ทำอีกเลยครับ เล่นเป็นเวลา รู้หน้าที่ของตัวเอง เวลาไหนคือเวลาเล่น เวลาไหนคือเวลาจริง

แต่กว่าจะฝึกได้นี่มันยากมากเลยนะครับ เรื่องต่างๆเหมือนกัน กว่าเราจะผ่านมันไปได้อ่ะ มันยากนะสำหรับบางเรื่อง แต่บางเรื่องก็ง่าย ที่ผมพูดนี่ ผมไม่ได้เก่งอะไรมากมายนะครับ และผมไม่ได้เพอร์เฟคด้วย แต่สิ่งที่เราทำมันก็คือ ทำตามที่พ่อบอก พ่อชอบพูดเสมอว่า “ทุกคนมีเรื่องที่ล้มเหลวและเรื่องที่ประสบความสำเร็จ เรื่องที่ล้มเหลวให้เราเรียนรู้มันและนำมาเป็นบทเรียน เรื่องที่ประสบความสำเร็จให้เราจดจำมันและนำไปบอกต่อ เวลาล้มเหลว ผิดหวัง ผดพลาด อย่าเสียใจกับมันนาน ให้เวลาอย่างมากไม่เกิน ๓ วันก็หยุดเสียใจได้แล้ว เอาเวลาที่เหลือมาพัฒนาต่อ เพราะเวลาที่เราเสียใจ เรามัวแต่ใส่ใจกับเรื่องเสียใจ ใจที่ควรจะใส่กับเรื่องใหม่ๆมันจึงไม่มี อย่าเศร้านาน แล้วเวลาเราประสบความสำเร็จอะไร ก็อย่าดีใจนานจนลืมว่าเราต้องพัฒนาต่อ” ประมาณนี้นะ พ่อสอนเยอะมาก สอนทุกวันแหละครับ เราก็เอาความรู้มาแชร์กัน มีคำคมของ อินทิรา คานธี เขาบอกประมาณว่า ถ้าครอบครัวหนึ่งมีคนอยู่ ๒ คน พวกเขามีเงินคนละ ๑ รูปี เมื่อนำมาแลกเปลี่ยนกัน พวกเขาจะมีเงินคนละ ๑ รูปีเหมือนเดิม แต่ถ้าพวกเขามีความรู้คนละ ๑ เรื่อง แล้วเอามาแลกกัน พวกเขาจะมีความรู้คนละ ๑ เรื่องเพิ่มขึ้น ก็เป็นคนละ ๒ เรื่อง พ่อชอบนำแนวคิดนี้มาพูดบ่อยๆ และพ่อก็ชอบพูดว่า ความรู้น่ะต้องเป็นความรู้ที่มีประโยชน์เท่านั้น ความรู้เรื่องแย่งผัวชาวบ้าน ใครตบใคร ใครเลิกรัก ใครอะไรยังไงที่เราไม่จำเป็นต้องรู้อ่ะ ไม่ต้องนำมาแลกกันหรอก มันรกพื้นที่สมอง พวกผมจึงมีข้อบกพร่องคือ เราไม่ค่อยรู้เรื่องชาวบ้านสักเท่าไหร่ ดาราเราก็ไม่ค่อยรู้จักนะ เราผมเล่นเป็นกันซะเอง ฮ่าๆๆ

จริงๆเคยมีคนมาทาบทามติดต่อให้ไปเล่นหนังเล่นละครด้วยนะครับ คือด้วยความที่พวกเรา ๓ คนพี่น้องชอบถ่ายวิดีโอลงในโซเชียลของพวกเราบ่อยมาก จำได้ว่าถ่ายครั้งแรกตอนม. ๔ ชาลีเพิ่งจะม. ๒ ก็อย่างที่รู้หน้าตาพวกเรามันขายออกไงครับ คนก็เข้ามาติดตาม ทีแรกเล่นกันแค่ ๓ คน ไปๆมาๆ ลากพ่อมาเป็นแขกรับเชิญพิเศษ ซึ่งเชิญมาแทบทุกตอนเลยครับ พวกเราจึงเป็นที่รู้จัก มีคนเข้ามาดูเยอะอยู่นะครับ หลักล้านอ่ะ แล้วก็มีคนเข้ามาติดต่อ ตอนผมม. ๕ ติดต่อให้ไปถ่ายแบบ ให้ไปเล่นซีรีย์ พ่อไม่อนุญาตครับ ผมก็ไม่อยากไปด้วยนะครับ หลังจากนั้นก็มีติดต่อมาเรื่อยๆ แต่เราไม่ได้เข้าวงการบันเทิงเลย จะว่าแบบนั้นก็ไม่เชิง เราสร้างสื่อด้วยตัวเอง สร้างความบันเทิงด้วยตัวเอง ก็ถือว่าเป็นวงการบันเทิงขนาดพกพาแล้วกันครับ แล้วคลิปที่พวกเราลงบ่อยๆจะเป็นคลิปการทำกับข้าวครับ ก็อย่างที่รู้ รอบบ้านพวกเราอ่ะมีของกินเยอะมาก เราก็ชอบทำนั่นทำนี่กิน โดยมีผู้ชิมคือพ่อ และ ๔ พี่น้องของตะวันอ่ะ คือ ตะวัน อาทิตย์ ธันว์ และน้องอัญ ตะวันมันชอบบ่นครับ แต่กินหมดก่อนเพื่อน นอกจากคลิปทำกับข้าว เราก็ทำคลิปทั่วไป คลิปทุ่งนาของพวกเรา การเกษตร เป็นต้น พวกเรามีแฟนคลับด้วยนะครับ เยอะมาก ในค่ายนี้ก็น่าจะมีนะ เคยมีเพื่อนเดินมาถามบ่อยครั้ง แต่เป็นเพื่อนหมวดอื่นนะครับ

[AGELA]

“ปรี๊ดดดดดดดดดดด ปริ๊ด ปริ๊ด ปริ๊ดดดดด ไอ้พวกทหารใหม่ห่วยแตก ธงพวกมึงโดยขโมยแล้ว”

“อรุณสวัสดิ์คระ... อะไรวะ”

“เฮ้ยมึง ธงพวกเราโดยขโมย”

“ห๊ะ อะไรนะ ใครขโมยกางเกงในใคร”

“มีอะไรวะ เช้าแล้วเหรอ”

“ธงถูกขโมยโว้ย ไอ้พวกทหารใหม่ห่วยแตก”เสียงผู้ช่วยครูดังขึ้น

“ธงไหน ธงมันอยู่บนเสาไม่ใช่เหรอ”

“ไม่ใช่ ธงหน่วยฝึกอ่ะ ที่พวกเราต้องเฝ้าไง”

“เอ้า แล้วทำยังไงล่ะ”

“ปรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ปริ๊ดๆๆๆ ปิ๊ด แถวตอนเรียน ๕ แต่ละหมวดทั้งหมดจัดแถว”

พวกเราทั้งหมดวิ่งลงจากโรงนอนอย่างรวดเร็วเมื่อได้ยินเสียงสั่งจัดแถวจากสิบเวร ผู้ช่วยครูต่างก็กระตุ้นพวกเราให้ลงไปด้วยความรวดเร็ว ตอนนี้ผมไม่รู้ว่ามันกี่โมงแล้ว ต่างคนต่างรีบวิ่งไปจัดแถว ไอ้ผมนี่มันคนแรก ต้องไปให้ไวสุด ไปเป็นหลัก ซ่ามันใส่รองเท้าได้ข้างเดียว อีกข้างหอบลงเอาไปพร้อมกับถุงเท้า ส่วนผมชายแสบ หึหึ เท้าเปล่าครับ

“จัดแถว”

“เฮ้”

“นิ่ง แต่ละหมวด นับตลอด นับ”

“๑ ๒ ๓ ....”

“ลงหมดแล้วใช่ไหมผู้ช่วยครู”

“หมดแล้วครับหมู่”

“หึหึ และแล้วก็โดนจนได้นะพวกมึง บอกแล้วให้รักษาธงดีๆ”

“ขออนุญาตครับ ธงไม่ได้ป่วยครับ เราจึงไม่ได้รักษา”ซ่ายกมือขึ้นยืนตรง

“ฮ่าๆๆ โธ่ ไอ้บ้า กูหมายถึงให้ดูแล อย่าให้ใครเอาไป”

“แล้วนี่ใครเอาไปครับ”ซ่าถามเหมือนเดิม

“กูเอาไปเอง”ผู้หมวดยิ้มหวานใส่

“อ๋อ คนกันเอง ไม่เป็นไรครับ ผมฝากผู้หมวดดูแลก่อนนะครับ”

“ไอ้บ้า นี่กูอุตส่าห์วางแผนขโมยมานี่ ไม่มีความหมายเลยเหรอวะ”

“คิคิ ขออนุญาตเอาคืนนะครับ”ซ่าเดินไประหว่างที่ผู้หมวดกำลังงงอยู่ แล้วธงก็มาอยู่กับเรา

“เฮ้”เสียงร้องเฮดังลั่นกองร้อย เมื่อผู้หมวดถูกซ่าหลอกเอาธงแบบง่ายๆ

“เฮ้ยๆ นี่มันอะไรกันวะ เดี๋ยวๆร้องทำไม”ผู้หมวดมองหน้าพวกเราทุกคน

“ผู้หมวดพลาดแล้วละครับ ฮ่าๆๆ รอบหน้าวางแผนใหม่นะครับผู้หมวด”

“ไอ้ซ่า กวนตีนนะมึง”

“โอ๋ๆ คนหล่อของผม อย่าน้อยใจไปเลยนะ”ซ่ามันเดินไปกอดผู้หมวดลูบหลังปลอบใจ ส่วนธงนี่ผมถืออยู่ครับ “ผู้หมวดอ่ะ ไว้ใจผมมากเกินไปเข้าใจไหมครับ เพราะความไว้ใจอ่ะ มันจะทำร้าย ความรักก็เช่นกัน”

“กวนตีน เออๆ วันนี้แค่นี้แล้วกัน รอบหน้ามึงเจอกูแน่”

“วางแผนดีๆนะครับ แต่ผมว่ามันคงยากอ่ะ ผู้หมวดต้องแบบ อาศัยช่วงที่พวกเราเผลอมากๆนะครับ”

“เออๆ เสียเชิงไปนิด โธ่ ก็แค่นี้ ไปๆ ให้เวลาเข้าห้องน้ำแล้วขึ้นนอน วันนี้แค่ทดลองนะเว้ย รอบหน้ามึงเจอกูแน่ ผู้ช่วยครูพาพวกเราเข้าห้องน้ำอย่างว่องไว แล้วเราขึ้นนอนกัน

ตอนเช้ามานี่เล่าเรื่องเมื่อคืนกันอย่างฮา โดยเฉพาะซ่าจะได้รับความนิยมขึ้นจากเพื่อนๆเป็นพิเศษ คือผมก็ไม่คาดคิดนะว่าซ่าจะทำแบบนั้น ระหว่างที่ผู้หมวดกำลังงงกับคำพูดอ่ะ ซ่ามันรีบเดินไปแย่งธงมาทันที ช่วงนั้นอย่างฮาอ่ะ คือ ผู้หมวดก็มึน พวกเราก็มึน สิบเวร ผู้ช่วยครูนี่ก็มึนๆ มีแค่ซ่าคนเดียวที่หัวไว ทำอะไรไวแปบเดียวได้ธงคืน เราเอามาเล่ากันตอนเช้าแล้วขำก๊าก ผู้หมวดก็ขำกับท่าทีของแก วันนี้จึงเป็นอีกวันที่พวกเราฝึกสนุกกันมาก

วันต่อมาเราฝึกกันต่อจนใกล้จะสิ้นสัปดาห์ เราฝึกเราหนักมากขึ้นทุกวันนะครับ ธงไม่ถูกแย่งนะ เพราะผู้หมวดบอกยังไม่ถึงเวลาจะเล่นอีกครั้ง

“ผู้หมวดครับ จะเยี่ยมญาติวันไหนครับ”ท็อปแท็ปถามในช่วงเย็นของวันศุกร์

“ถามมาก เดี๋ยวเลื่อนเป็นสัปดาห์หน้าซะเลย”

“ครับ”ท็อปแท็ปทำหน้าสำนึกผิด

“วันอาทิตย์ เตรียมใจด้วย มีเมียละยังมึงอ่ะ”

“มีแล้วครับ”

“กูขอให้เมียทิ้ง”

“เมียผมเป็นผู้ชาย อ่ะ ล้อเล่น”

“กวนตีน เออ งั้นขอให้เมียมึงทิ้งแล้วมีคนเอามึงไปเป็นเมียแทน”

“ผู้หมวดพูดอะไรแบบนั้นครับ ผมชายแท้ทั้งแท่งนะ”

“แท่งเล็กแบบนั้นจะมีไว้ทำอะไร ไม้จิ้มฟันยังใหญ่กว่าของมึงอีกอีแท็ป”โอโซนแซว

“เดี๋ยวได้ปากแตกอีคาร์บอนมึง กูไม่ใหญ่แล้วไงวะ ใครจะแบกหำมาเกิดเหมือนไอ้แฝด”

“เกี่ยวอะไรกับพวกเราด้วย”

“ก็ของมึงใหญ่”

“แล้วมันใหญ่แค่ข้าคนเดียวรึไง คนอื่นก็ใหญ่ เดี๋ยวเอาฟาดปากให้ลืมเมียที่บ้านเลยนี่”ผมต่อปากต่อคำ

“เอามาฟาดปากตินก็ได้แสบ ปากตินอ่ะพร้อมเสมอ”ตินตินพูดแทรกขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

“ดอกทองไม่มีที่สิ้นสุด”โอโซนเบ้ปากมองบน ๔๕ องศา ฮ่าๆๆ

“ตบกันม่ะอีกคาร์บอน”

“มาสิ”

“ทำไมต้องตบอ่ะ เบิกปืนเบิกกระสุนมายิงกันสิ ผู้หมวดสนับสนุน ฮ่าๆๆๆ”คราวนี้ผู้หมวดแซว

“ผู้หมวดอ่ะ คนหล่อทำไมชอบพูดทำร้ายจิตใจกันแบบนี้”

“ขอบคุณที่ชม”ผู้หมวดยิ้ม

“หนูประชด”ตินตินเชิดหน้าใส่

“ฮ่าๆๆๆ”ขำกันทั้งวง





“พรุ่งนี้วันเสาร์ เดี๋ยวจะให้ซักผ้า ทำความสะอาดโรงนอนกันนะ ดูแลเครื่องแต่งกายของตัวเองให้เรียบร้อยด้วยล่ะ อย่าให้เละเทะ เดี๋ยวผู้หมวดจะเสียหน้า”สิบเวรเอ่ยเตือนพวกเราในช่วงเย็นวันศุกร์ ภารกิจการฝึกของพวกเราเสร็จสิ้นไปตามสัปดาห์ พรุ่งนี้ก็น่าจะฝึกแค่ครึ่งวันเท่านั้นครับ และก็ต้องเตรียมสถานที่


แล้วก็เป็นไปตามที่ผมคิดเอาไว้นะครับ วันเสาร์พวกเราซักผ้า ทำความสะอาดกองร้อย ช่วงบ่ายมาฝึกอีกประมาณ ๒ ชั่วโมง พอบ่าย ๓ เราก็ไปเก็บผ้า นั่งพักผ่อน ๔ โมงเย็นเราเล่นกีฬา แบ่งกันไปตามถนัด ผมถนัดนั่งดูมากกว่า แต่คิดเหรอว่าจะได้ดู ต้องลงไปเตะฟุตบอลกับเขาอ่ะ เหนื่อยมาก

ช่วงเย็นเราก็จัดเตรียมสถานที่กันครับ มีที่สำหรับกางเต็นท์ พวกเราต้องทำเองทุกอย่าง กว่าจะเสร็จก็ ๒ ทุ่มแล้วครับ แล้วไปนั่งคุยกันให้หายเหนื่อยก่อนจะรีบขึ้นนอนกัน


“มอนิ่งซ่า”

“มอนิ่งแสบ”

“จุ๊บกันป่ะ”

“ยังไม่แปรงฟัน”

จุ๊บกันนี่คือหอมแก้มกันนะ พวกเราก็แบบนี้แหละครับ บางที่ซ่าเดินมาหอมแก้มผมกลางคณะเลยนะ ตอนสมัยยังเรียนอยู่อ่ะ แต่คนก็คงไม่คิดอะไรมากเพราะเราคือแฝดกัน คนชอบถามนะพวกมึงกินกันเองป่ะ ได้กันรึยัง ใครรุกใครรับ ผมแทบอยากจะเดินไปถีบยอดหน้า คือถึงแม้เราจะหอมแก้มกัน จับมือกัน แต่อารมณ์ทางเพศเราไม่ได้มีใครกันนะครับ แม้แต่ชักว่าวอ่ะ ก็ยังไม่เคยช่วยกัน เพราะถือว่ามันเป็นเรื่องเกินขอบเขตที่เราจะแสดงออกในฐานะพี่น้องกัน

กินข้าว ขนโต๊ะมาวางอีกเล็กน้อย จากนั้นผู้หมวดให้พวกเราทำความสะอาดโรงนอน ตอนนี้ด้านล่างมีเสียงเพลงครับ และมีญาติของบางคนมาแล้ว ผมกับซ่าก็นอนคุยกันบนเตียงเดียวกัน นอนรอพ่อ

๙ โมงแล้ว พ่อยังไม่มา

“ว่าไง ไอ้พวกญาติระอา เขาไม่มาหามึงแล้ว โถๆๆๆ”ครูนายสิบยิ้มเยาะพวกเรา ตอนนี้คือมีญาติมาเยี่ยมกันเยอะมาก เหลือไม่ถึง ๕๐ คนบนโรงนอน

“พ่ออาจจะติดงานก็ได้นะ”ผมพูดกับซ่า

“อือ แต่คนอื่นก็น่าจะมาก่อนได้นี่นา”

“เพราะพ่อไม่รักมึงไง เขาถึงไม่มาหา”ผู้ช่วยครูคนหนึ่งพูดแทรกระหว่างที่เรานอนหันหน้าคุยกัน

“ครูเอาปมของครูมาล้อพวกผมใช่ป่ะ”ซ่าถาม

“สัส เดี๋ยวกูเตะ เออๆ ข้างล่างให้กูมาเรียกพวกมึง”

“เฮ้”ซ่าร้องลั่นเลยครับ

“ไอ้แฝด เดี๋ยวกูสั่งงดเยี่ยมเลยมึง ทำกูตกใจ”ผู้หมวดเดินมาพอดีครับ

“ขอโทษครับผู้หมวด”

“แล้วจะยืนเอ๋ออีกนานไหม เดี๋ยวกูจะได้ลงไปบอกพ่อมึงว่ามึงขอใช้งดออกเสียง”

“นั่นมันเลือกตั้งแล้วเถอะ ผู้หมวด”

“เออ แต่งตัว ใส่ถุงเท้ารองเท้าให้เรียบร้อย”

“ผู้หมวดมีน้ำหอมไหมครับ ผมไม่มั่นใจเลย”ผมถามขึ้น รู้สึกว่าตัวจะเหม็นๆ

“มีแต่น้ำอบอ่ะ”

“ลงไปแบบนี้ก็ได้ ถ้าผู้หมวดจะเชยขนาดนี้”

“กวนตีนแล้วพวกมึง เร็ว ให้เวลา ๕ นาที หมดไปแล้ว ๓ นาที”

“ผู้หมวดดดดดดด”



“กระผม พลทหาร ธัชระพี/ธีรภัทร อุดมลักขณ์ ขออนุญาตเข้าศาลาน้ำครับ”

“เสียงไม่ดัง”นั่นไง พ่อมาเอง

“กระผม”

“สั้นๆ ห้วนๆ เสียงเข้มแข็งหน่อย”

“พ่ออ่ะ”ผมโอดครวญ

“ใครพ่อเอ็ง”

“พ่อ”

“หึหึ รายงานใหม่”แล้วพวกเราก็รายงานอีกครั้งด้วยเสียงที่ดังสนั่นหวั่นไหว พ่อไม่อายเรื่องอะไรเราจะอายใคร

“อ้ากกกก คิดถึงพ่อ”ซ่ารีบโผเข้าไปกอดพ่ออย่างรวดเร็ว

“คิดว่าพ่อจะไม่มาแล้วซะอีก”ผมกอดบ้าง กอดกัน ๓ คนกลมเกลียว

“ไปๆ ไปฝั่งนู้น”พ่อเดินนำไป ผมก็ยิ้มให้กับแฟนคลับ พอไปถึงเท่านั้นแหละครับ

“มากันขนาดนี้เลยเหรอ”ผมอุทานเบาๆ

“ทำไมหะเจ้าแสบ อามาไม่ได้รึไง”อันนี้คืออาหนูครับ กอดอกมองหน้าแบบคนงอน

“เด็กงอนยังพอน่าดู คนแก่งอนนี่มันน่าถีบ”อาตวงเปิดฉากเป็นคนแรก

“คนแก่อย่าเพิ่งทะเลาะกันครับ มาให้ซ่ากอดหน่อย”จากนั้นเราก็เดินไปกอดทีละคน อาตวง อาเต้ย อาฝรั่ง อาหนู พี่ซัน ตะวันก็มา ชาลีนี่น้องรัก แม่บิว อาอั๋น พี่ฟาง พี่ภูมิ พี่ภีม พี่อั้ม พี่ฉัตร พี่ชิน พี่เมย์ ไม่ได้มาแค่พ่อๆนะ ลูกๆก็มาด้วย เยอะมากเลย

“ขอโทษค่ะ หนูไปผิดกองพัน”หมวยเดินกระหืดกระหอบมาที่เต็นท์พวกเรา มาถึงนี่ก็ฮาเลย

“ไอ้แมน เอ๊ย หมวย อะไรของเอ็งเนี่ย”ซ่าเดินไปทำหน้าขำไป

“ก็มันคล้ายๆกันน่ะ พ่อสวัสดีค่ะ สวัสดีค่ะ”หมวยยกมือไหว้ญาติๆทุกคน

“ตรงไหนที่คล้ายกัน”

“ก็เห็นหัวเกรียนเหมือนกัน ตัวดำๆด้วย นี่อุตส่าห์ไปยืนชะเง้อ เดินหาเกือบรอบกองพัน หาพ่อก็ไม่เจอ หาใครก็ไม่เจอ”

“ให้มันได้งี้สิ”

“เออ ก็คนไม่เคยมานี่นา แกดำขึ้นนะซ่า แสบด้วย แต่แสบหล่อกว่า”

“ไอ้แมน”ซ่าทำหน้าเข้มใส่

“คิคิ”

“เอ็งสวยขึ้นป่ะหมวย มาดูสิ”ซ่าเดินมาหาหมวย หมวยนี่สูง ๑๗๗ นะ ตอนนี้สวยกว่าเมื่อก่อนมาก รู้จักแต่งตัว “ทำไมใส่สั้นแบบนี้วะหมวย แล้วนี่มายังไง แท็กซี่เหรอ ป่านนี้แท็กซี่มันไม่อ่านกินเอ็งเหรอวะ มีรถก็ไม่รู้จักขับ ....”ซ่ามันบ่นแฟนมันล่ะครับ

“พอใจยัง”หมวดถามหลังจากบ่นเสร็จ

“อืม บ่นเสร็จแล้ว มากอดหน่อย”

“ตัวแกเหม็นอ่ะซ่า”

“มันเคยตัวหอมด้วยเหรอหมวย เจอมันทีไรไม่เหงื่อก็น้ำมันเครื่อง อะไรก็ไม่รู้”ผมพูดบ้าง

“จริงอ่ะแสบ”

“แต่เอ็งต้องกอดข้านะหมวย”

“ชอบบังคับ”

“เดี๋ยวแต่งงานไปซ่าก็บังคับหนูไม่ได้แล้วล่ะลูก ดูแม่เป็นตัวอย่าง”แม่บิวพูด

“แม่บิว เอาอะไรมาพูดเนี่ย”ซ่าหันไปมองแม่บิว หน้าอย่างฮาอ่ะ

“แม่ไม่รู้ แม่ใหญ่ที่สุดในบ้าน”แม่บิวยักไหล่แล้วขำ

“เอาที่สบายใจแล้วกัน”อาอั๋นพูดแบบเถียงไม่ออก

“เป็นไงบ้าง สนุกไหม”พ่อถามและเอาขาดมาจับไหล่ผม

“จะสนุกเหรอพี่บอมบ์ ตอนเป็นทหารใหม่หนูเหนื่อยจะตายชัก..”

“นี่ถ้าไม่มีผู้ชายนะ หนูทนไม่ได้หรอก มึงจะพูดแบบนี้ใช่ไหม”อาตวงแซว

“ก็จริงนี่พี่มหา หนูอยู่ได้เพราะผู้ชาย”

“อาหนูป่านนี้ยังไม่หายคลั่งผู้ชายอีก”ชาลีเอาไหล่ซบอาหนูพูดแซวขำๆ

“นี่ ถ้าหนูเป็นตุ๊ดอ่ะหนูจะรู้อารมณ์ของอา แล้วตกลงเป็นไงบ้างแสบ เหนื่อยไหมลูก เฮ้อ หนูล่ะเพลียกับพี่บอมบ์ไม่รู้คิดอะไร หนูนี่นะถ้าท้องได้นะ จะไม่ให้ลูกลำบากหรอก”

“ถ้าลูกไม่รู้จักคำว่าลำบากอ่ะหนู ความไม่ลำบากนี่แหละมันจะฆ่าเราตอนที่เราลำบาก มึงอย่าไว้ใจชีวิตดิว่ะ ชีวิตคนเว้ยมันเป็นวงจร มันมีช่วงขาขึ้น มีช่วงขาลง ตอนมันดีเราก็อยู่ได้ ตอนมันไม่ดีเราต้องอยู่รอด”

“ก็จริงแหละพี่บอมบ์ แต่เป็นอย่างอื่นก็ได้นี่ ไม่น่าเป็นทหาร ถึงมันจะสนุกก็เถอะ แต่ถ้าให้กลับมาเป็นอีกหนูก็ไม่อยากเป็น เฮ้อ หนูมันก็คนแก่ขี้กังวลอ่ะแหละพี่บอมบ์ ถ้าเด็กๆเขาสนุก หนูก็โอเค หนูเชื่อพี่บอมบ์”

“กับผัวนี่เคยมีแบบนี้บ้างไหม”อาฝรั่งถาม

“ฮ่าๆๆๆ”


เราถามเหตุการณ์ของกันและกันนะครับ พ่อเล่าเรื่องงานที่บ้านให้ฟังนิดหน่อย ส่วนผมกับซ่าก็เล่าเรื่องการฝึก เล่าไปขำไป วันนี้ย่ามาด้วยไม่ได้นะครับ ย่าเดินทางไม่ไหวเหมือนเมื่อก่อนแล้ว ก็ยังคิดถึงย่านะ อยากให้ย่ามาเห็น

“ไหนอ่ะผู้ฝึก อยากเจอหน้า”พี่ภีมเอ่ยขึ้น ที่มาจัดการพวกเราครั้งที่แล้วนี่พี่ภูมินะครับ พี่ภีมยังไม่เคยเจอหน้า

“ลูกไอ้รัฐไงพี่ภีม”

“อ๋อ มันชื่ออะไรวะ”พี่ภีมทำหน้าสงสัย

“ชื่ออะไรนะแสบ พี่จำไม่ได้ละ”พี่ภูมิหันมาถามผม

“ชื่อหมวดริน”

“หล่อไหม”อาหนูถาม

“น้อยกว่าแสบอ่ะ”ผมตอบอาหนูและยิ้ม

“แหม พ่อคุณ รู้ว่าหล่อแล้วก็เก๊กนะ ไปเรียกมาสิพี่ภีม อยากเจอตัว”

“ให้มันน้อยหน่อยเถอะอีหนู แรดจะสูญพันธุ์หมดโลกแล้ว ทำไมมึงไม่สูญพันธุ์ไปบ้าง”อาตวงเอ่ยแซว

“หนูตายไปแรดยุคใหม่มันก็เยอะเหมือนเดิมแหละพี่มหา นี่อยากเดินดูกองร้อยนะพี่บอมบ์ คิดถึงบรรยากาศเก่าๆ”

“อย่าชวนกูแก่”พ่อพูดเสียงเข้ม

“จ้า ๔๙ แล้ว ไม่แก่เลยเนอะ ยอมรับบ้างเถอะพี่บอมบ์ว่าพี่แก่อ่ะ หนูยังยอมรับตัวเองได้เลยว่าหนูแก่”

“ยอมรับแต่ปากแหละมึง โบท็อกซ์ ดึงหน้า ศัลยกรรมเกาหลี ครีมนี่หมดไปกี่หมื่นกระปุกแล้วล่ะ ไหนจะวิตามิน ทำนั่นทำนี่ บริษัทผัวมึงขาดทุนเพราะมึงเอาไปทำแบบนี้ซะหมด”พ่อแฉอาหนูซะแล้ว

“จุ๊ๆ อย่าเสียงดังไปบอมบ์ ไม่ใช่แค่ขาดทุน มันติดลบมา ๑๐ กว่าปีแล้ว ที่อยู่ได้เพราะบุญเก่านะ”อาฝรั่งกระซิบแต่ได้ยินกันทุกคน

“อีพี่บอมบ์ อีตาเจิด เดี๋ยวเถอะๆ เดี๋ยวสั่งพุ่งหลังเลย มันจะเท่าไหร่เชียว หน้าไม่ได้ดึงเถอะ แค่อยู่กับธรรมชาติ ทำบุญทำทาน เออ มันก็ดีของมันเอง”

“โห นี่มึงทำน้อยกว่ากูนะ มึงยังดีขนาดนี้ นี่กูบวชมาทำบุญสวดมนต์เกือบ ๑๕ ปี ทำไมกูแก๊แก่วะ”อามหาพูดบ้าง

“มึงแดกเยอะเองนี่”อาเต้ยตบหลังอามหา

“กูผิดตลอด”อาตวงทำหน้าสำนึกผิด พวกเราก็ขำกันไป คนรุ่นพ่อนี่เก๋าจริงๆครับ


ยังไม่จบแค่นี้นะ รอซ่ามาเล่าต่อตอนหน้า มาดูว่าแก๊งพ่อกับแก๊งลูกใครจะรั่วกว่าใคร