หัวข้อ: ดีแล้วทูนหัวมีผัวเป็นทหาร ปีสองของสองคน ๒๐๐๑๒๕๖๓ ตอนที่๑๔/๒ หน้า๑๓๒

[SaJung13]

หมวดเต้ยกับตวงน่ารักมาก
อยู่ด้วยกันไปนานๆนะ

[akeins]

 
ขอบคุณครับ

[sazzy_pee]

ยังไม่มาหรอ มารอหมวดริน

รอหมวดบูม พี่บอมบ์ มหา หมวดเต้ย

คิดถึง อ่านกี่รอบก็รัก

[nbee]

มารอคุณเมฆต่อไป ตอนนี้หายไปนานเลยนะคะ ถ้างานยุ่งก็ขอให้เคลียได้ไวๆ นะคะ รักษาสุขภาพด้วย

[tomnub]

รอๆๆๆ

[SuperBB]

    รอๆรอบนี้หาบไปนานนนเลยยยย

[Sohso]

คิดถึงหมวดบูม T^T

[buathongfin]

งานชะนีเยอะ ทางที่ดีผู้ชายทั้งเรื่องเลยค้าาา สนุกๆ ให้คติดี คงโฟกัสเรื่องครอบครัวมากกว่าแฟน

[nbee]

รอบนี้หายนานเลย คิดถึงแสบซ่ามากๆ เลยอ่า
คุณเมฆถ้าติดธุระหรืออะไรก็มาบอกได้นะคะ คนอ่านจะได้ไม่เป็นห่วง หายไปนานแบบนี้คนอ่านใจหายอ่า หายตามคนเขียนเลย

[risanana]

ตอนบอมคุยกับแม่กับพี่น่ารักดีดูมุ้งมิ้ง

[tomnub]

รอๆๆๆๆ

[thanza1970]

หายไปเลยน่ะครับ  ไปอยู่ไหนเนี้ย  คิดถึงๆๆๆ

 

[nseboo]

ยังรอตอนต่อไปอยู่นะ หายไปนานจังเลย

[sazzy_pee]

คิดถึงจังเลย อยากอ่านต่อ

[SuperBB]

เข้ามารอดูทุกวันเลยยยย คิดถึงจังค่ะ หายไปนานเลยยย คิดถึงแฝด บอม มหา บูม ทุกๆคนนน

[nseboo]

ถ้าว่างแล้วอย่าลืมมาต่อน้อบแสบน้องซ่าให้จบนะคะ ขอตอนพิเศษสอง บ กับสอง ต ด้วย 

[แมลงมีพิษชนิดหนึ่ง]

แรก ๆ ก็สนุกดี พอมาหลัง ๆ เราว่าเนื้อเรื่องมันเอื่อย ๆ ไปหน่อย แล้วว่าฉากสวีทหวานของพระนายมันน้อยไปนิดนึง แถมไปให้ความสำคัญกับเรื่องลูก ๆ ของพระเสียเยอะเกินไปจนมันกลายเป็นเรื่องอัตชีวะประวัติของพระเอกไปซะงั้น แต่กลับมาสนุกอีทีตอนเรื่องของลูก

 

[takizz]

เราเพิ่งมีโอกาศได้มาอ่านนิยายเรื่องนี้ขอบอกว่าชอบมากประทับใจสุดๆๆ
แบบเราชอบการเล่าเรื่อง และการบรรยายมาก อ่าานแล้วอินมากกกก
เหมือนมีส่วนร่วมในทุกฉากทุกตอน พออ่านไปจบสเปปีแรก ขอบอกว่าอ่านจบตอนตีสอง
น้ำตาไหลพราก ร้องไห้อยู่ หลายนาทีมาก ต้องโทรไปหาเพื่อน แกๆๆๆหมวดบูม
ฮือๆๆหมวนดบูม ย้ำจนเพื่อนงง เราแบบฮือๆๆๆ อินมากจริงๆๆๆ
เรารักตัวละครหมวดบูมมาก เลยอินมากไปด้วย แหละวันต่อมาเราไปวัด ตอนกรวดน้ำเรายังนึกถึงหมวดบูมเลย
ไปเล่าให้เพื่อนฟัง เพื่อน ถึงกะขำ บอกที่ซึมๆๆๆนี้ คือ เพราะ หมวดบูม 555 เราอายมากค๊า แต่ชอบตัวละครหมวดบูมมากจริงๆๆ
เราขอเป็นกำลังใจให้คนแต่ง แต่งฟิคดีๆๆ อย่างนี้ต่อไปนะคะ

[AGELA]

ตอนที่ ๑๑/๒

“แถวตอนเรียง ๕ ทั้งหมด จัดแถว”

“เฮ้”ยังไม่ทันได้ตั้งสติกันมากมายนัก ผู้หมวดเรียกจัดแถวทันที นาทีนี้คือรีบวิ่งกันตาลีตาเหลือกจัดแถวกันให้ทัน เป็นทหารต้องไว ไหวพริบต้องรวดเร็ว นาทีนี้แทบเหยียบกันตายครับ

“เสร็จกันรึยัง ๕ ๔ ๓ ๒ ๑ ทั้งหมดหมอบ ปิ๊ดๆ หมอบลง”ต้องวิ่งขยายพื้นที่หาที่หมอบราบลงกับพื้น “ปิ๊ด แถวตอนเรียง ๔ จัดแถว”

“เฮ้”

คืนนั้นถือได้ว่าเป็นงานหินอีกงาน คือพวกเราถูกลงโทษเพื่อแลกกับธงประจำหน่วยฝึก สุดท้ายคือ

“มีความตั้งใจ แต่ยังไม่พยายามให้ดีพอ ค่อยว่ากันใหม่ไอ้น้อง”

สรุปแล้วคืนนั้นเราได้อาบน้ำกันอีกรอบและขึ้นนอนด้วยความเหนื่อยล้า

เรื่องนี้จึงสอนให้รู้ว่า งานทุกงานมีทั้งความสำเร็จและล้มเหลว โอกาสมันพอๆกัน เราจะทำใจยอมรับความสำเร็จและความล้มเหลวได้อย่างไร


“อรุณสวัสดิ์ครับครูฝึก อรุณสวัสดิ์ครับผู้ฝึก”พวกเรากล่าวทักทายในยามเช้าหลังจากเสียงนกหวีดดังขึ้น ปวดตัวอีกแล้วเรา

หลังจากทักทายกันแล้ว เราก็ลงไปรวมพลในยามเช้า เช็คยอด ช่วงนี้อากาศเย็นลงบ้างครับ เช้าๆแบบนี้จึงรู้สึกหนาว บางคนเริ่มจะเป็นหวัดแล้วละครับ

“มอนิ่ง”ผมเดินไปหอมแก้มแสบในช่วงว่างๆ

“อืม สวัสดีวันใหม่”แสบหอมแก้มผม ใหม่ๆคนอื่นไม่ชินหรอกครับกับภาพแบบนี้ แต่ทุกวันนี้คนอื่นเขาชินกันหมดละครับ แถมบางทียังมีคนมาขอผมหอมแก้มด้วยนะ ซึ่งผมก็ได้แค่ยิ้มแหยๆ ไม่ชินกับการที่ถูกคนอื่นหอมสักเท่าไหร่

“รักกันปานจะกลืนกินนะพวกมึง ๒ คน”ผู้หมวดพูดแซว

“อยากหอมแก้มผมก็บอกนะผู้หมวด ผมสบายๆ”แสบยักไหล่

“หึ กูไม่เอาด้วยหรอก”ผู้หมวดส่ายหน้าแล้วเดินออกไปแบบไม่แยแส


วันนี้เราคงฝึกกันเหมือนเดิม วนสถานีกันไปเรื่อยๆ อากาศจากเมื่อเช้าเย็นสบาย สายๆแดดแรงมากขึ้น โลกร้อนมากขึ้นทุกปี พ่อเคยเล่าให้ฟังว่าตอนพ่อเด็กจะหนาวมาก พ่อเบิ้ลก็เล่าให้ฟังว่ามันหนาวยังไง ซึ่งเราจินตนาการไม่ได้จึงเปิดแอร์ไปที่อุณหภูมิ ๑๐ องศา พ่อเบิ้ลว่าหนาวจนเข้ากระดูก นี่คือหน้าหนาวเมื่อ ๗๐ กว่าปีที่แล้ว ซึ่งปัจจุบันนี้ขอแค่อากาศ ๒๕ องศานี่คือหนาวละครับ มันแตกต่างกันมาก

บางครั้งอากาศเย็นก็ย้อนให้คิดถึงวัยเด็กนะครับ ผมโตมาในบรรยากาศแบบต่างจังหวัด หน้าบ้านเราเจอแต่ท้องไร่ท้องนา หน้าหนาวที่ต่างจังหวัดไม่เหมือนในเมืองกรุง แต่พ่อก็ยังบอกอีกนั่นแหละว่าหน้าหนาวของต่างจังหวัดทุกวันนี้มันไม่เหมือนหน้าหนาวของเมื่อก่อน ผมยังจำได้ตอนที่พวกเรายังเล็กๆ หน้าหนาวของพวกเรานั่นคือการเตรียมตัวไปเล่นฟางข้าว ซึ่งหลังจากเกี่ยวข้าว นวดข้าวจะมีกองฟางกองใหญ่ให้พวกเราเล่นกัน เวลาจะไปก็คือพากันแอบไป ย่าไม่ค่อยอยากจะให้เราเล่นเพราะมันคัน ซึ่งมันก็คันทุกครั้งแต่เราชอบครับ

“ไอ้พวกลูกลิง ใครอนุญาตให้มาเล่นฟางกันห๊ะ”เสียงดุๆของพ่อดังขึ้นขัดจังหวะการกลิ้งตีลังกาลงจากกองฟาง อารมณ์ของเด็กกำลังสนุกสนานกลับถูกขัดจังหวะซะก่อน

“ไม่มีครับ”ชาลีปากไว กลิ้งจากยอดด้านบนของกองฟางลงพื้นดินแล้ววิ่งไปกอดขาพ่อ “ชาลีก็บอกกับปืนกลว่าวันนี้ชาลีจะมาเล่นกองฟาง ให้ปืนกลอยู่บ้าน อยู่เล่นกับย่า แล้วพี่แสบก็พาวิ่งมา”เด็กชายฟันหลอ ๒ ซี่อธิบายให้พ่อฟัง น้ำเสียงชัดบ้างไม่ชัดบ้าง ปืนกลนี่คือหมาที่บ้านของพวกเรานะครับ แก่แล้ว

“ไอ้ปืนกลนั่นพ่อเอ็งเหรอ หืม ตกลงใครเป็นพ่อกันแน่ แหม มันน่าตีนัก ฟาดคนละทีดีไหม”พ่อก้มลงมองหน้าชาลีก่อนจะกวาดสายตามายังพวกผม

“ไม่ดีครับ น้องซ่าเจ็บตูด”ผมตอบพ่อแล้วกระโดดจากกองฟางลงมายืนใกล้ๆพ่อ “พ่อบอมบ์ๆ เมื่อกี้น้องซ่าเจองูด้วย”

“เฮ้ย”พ่ออุทานด้วยความตกใจ “มันไปทางไหนแล้ว มันเลื้อยเข้าไปในกองฟางรึเปล่า ไปๆ กลับบ้านเลย เกิดมันกัดขึ้นมา ใครจะตามมาดูทัน ชอบหาเรื่องจริงๆพวกเรานี่”

“พ่อบอมบ์ มันกัดตะวันตรงนี้ครับ”ตะวันวิ่งลงมาโชว์รอยบาดแผลซึ่งเกิดจากปลายฟางบาดจนเป็นรอยแดงๆ “ตะวันก็บอกมันว่า อย่ามากัดตะวันนะนาคี แล้วมันก็กระโดดใส่ กัดงั่ม แล้วพี่แสบก็ยิงพลังใส่มันเป็นขี้ไก่เลยครับ”

“เฮ้อ ก็เป็นตุเป็นตะให้พ่อตกใจเล่นนะ ป่ะ กลับบ้านเลย ไปอาบน้ำ เดี๋ยวก็คันไปทั้งตัวอีกหรอก กลางคืนต้องให้พ่อเกาให้อีกไม่ได้หลับได้นอน”

“คืนนี้น้องแสบจะนอนกับอาบูม”แสบเดินไปจับมือพ่อยิ้มตาหวานให้

“อาบูมมานี่พ่อไม่มีความหมายเลยนะ”

“พ่อก็ไปนอนกับย่าไง ให้ย่าเล่านิทานให้พ่อฟัง”

“ความคิดใช้ได้นี่เรา แล้วตกลงว่างูนี่มีจริงไหม”พ่อหันมามองหน้าทุกๆคน

“มีครับ แต่น้องซ่าไล่มันไปทางนู้น”ผมชี้ไปอีกฝั่งหนึ่ง งูที่เจอเป็นงูตัวเล็กๆไม่น่าจะมีพิษ

“อืม กลับบ้านกัน ที่บ้านมีอะไรให้เล่นตั้งเยอะไม่พากันเล่น แม่เอ็งก็ชื่อฟางนะตะวัน ทำไมไม่เป็นเล่นฟางนั่นล่ะ”

“ฮ่าๆๆ ตะวันโดนแม่ฟางตีหลังลายแน่ๆ”แสบขำออกมา

“ใช่ๆ พี่ฟางมือหนัก”ผมเสริมอีกคน พ่อไม่เคยตีพวกเรานะ คนที่ตีก็จะมีพี่ฟาง ย่า พ่อเบิ้ล แต่ไม่เคยเข็ดหรอกครับ ตีเรื่องหนึ่งก็จำได้เรื่องนั้น วันถัดไปหาเรื่องใหม่ให้โดนตีอีก อ้อ พวกเราไม่เคยโดนหนักๆนะ ฟาดพอให้เจ็บ จากนั้นพวกเราเดินตามหลังพ่อต้อยๆ พ่อตัวสูงใหญ่ ก้าวขาก็ไว จากเดินเป็นวิ่งตาม

“พ่อบอมบ์ ชาลีเหนื่อย พ่อบอมบ์ชอบเดินเร็วอ่ะ ชาลีตามไม่ทัน”ชาลีรีบวิ่งไปเกาะขาพ่อไว้

“ลงโทษเด็กดื้อ”

“ชาลีอยากเล่นฟางนี่ครับพ่อบอมบ์ พ่อบอมบ์ไม่อยู่ให้ชาลีบอกเองนี่”

“พ่อผิดที่ไม่อยู่อนุญาตใช่ม่ะ”

“ถูกต้องที่สุด”ชาลียิ้ม

“โอเค พ่อยอมแพ้ ทีหลังจะไปไหนมาไหนต้องบอกผู้ใหญ่ด้วยนะ ไม่ใช่หายเงียบไปแบบนี้ มีคนเขาเป็นห่วงพวกเราน่ะ เข้าใจที่พ่อพูดไหม”

“เข้าใจครับ”

“เข้าใจว่าไง ไหนบอกพ่อหน่อย”

“ก็ให้บอกผู่ใหญ่ก่อน แต่พ่อบอมบ์ครับ บ้านเราพี่เอ๋เป็นกำนันไม่ใช่เหรอครับ ถ้าจะบอกผู้ใหญ่แบบนี้น้องซ่าก็ต้องไปบอกบ้านอื่น ไกลแย่เลย”

“คนละผู้ใหญ่กันแล้ว หื้อ จริงๆเลย พ่อหมายถึง บอกพ่อ พ่อเบิ้ล บอกย่า เข้าใจไหม”

“เข้าใจคร้าบบบบบ”

“เออ อย่ากวนพ่อนะ เดี๋ยวไม่พาเข้าเมืองเลย จับพาเข้าป่าให้หมด”การเข้าไปในตัวเมืองเป็นสิ่งที่น่าตื่นเต้นอย่างมากสำหรับเด็กบ้านนอกแบบพวกเรา หรือแม้แต่การเข้ากรุงเทพ ไปทีไรก็ตื่นเต้นทุกที แต่อยู่ไม่กี่วันก็เบื่อแล้วครับ กลับมานั่งใต้ร่มมะม่วงหน้าบ้านดูท่าจะสนุกกว่า

คิดย้อนไปวัยเด็กทีไรก็รู้สึกว่าไม่อยากโต พ่อก็เคยพูดนะครับว่า วัยเด็กคือวัยที่เราสนุก พ่อไม่อยากจะโต แต่เวลามันพาเรามาถึงจุดนี้เอง แต่บางทีอารมณ์เราก็อยากเป็นผู้ใหญ่นะ ยิ่งวันไหนพวกเราเห็นพ่อทำงานเหนื่อยๆ พวกเราจะรู้สึกว่าถ้าเราโตกว่านี้ เราจะได้ช่วยงานพ่อเยอะๆ ชาลีเวลาเจอพ่อเหนื่อยๆจะรีบจ้อทันทีว่าอยากทำแบบนั้น แบบนี้ อยากช่วยพ่ออย่างนั้นอย่างนี้ แผนการเยอะมาก พ่อก็มักจะพูดว่า

“แค่พ่อเห็นหน้าพวกเรา พ่อก็หายเหนื่อยแล้ว ว่าแต่เย็นนี้ใครจะขึ้นเหยียบหลังให้พ่อนะ”

“น้องแสบเหยียบให้แล้วนะเมื่อวานอ่ะ พ่อบอมบ์ แต่คุณครูบอกว่าถ้าเหยียบหลังบ่อยๆมันจะเจ็บนะ พ่อบอมบ์ต้องนอนเยอะๆ แล้วก็ต้องนวดด้วย”

“งั้นคืนนี้ใครจะนวดให้พ่อ ๓ คนเลยดีไหม”

“น้องซ่านวดคนเดียวก็ได้ครับ”ผมเสนอตัว

“หึหึ”

“ไม่ๆ พ่อบอมบ์ของชาลี คืนนี้ชาลีจะนวดคนเดียว พี่ซ่าก็ไปนวดให้คุณย่า พี่แสบก็มานั่งเล่านิทานให้พ่อบอมบ์ฟัง ชาลีก็จะนวด”ชาลีแย่งงานพวกเรา พวกเราก็เถียงกันล้งเล้งแย่งกันจะนวดพ่อ

“เอาละๆ ทั้ง ๓ คนนั้นแหละ ใครจะนวดตัว นวดหลัง นวดขา จองกันได้คืนนี้ นวดดีได้คนละ ๑๐ บาท”

“เย้”


เล่าเรื่องวัยเด็ก ก็ย้อนไปหาอาบูมสักหน่อย ตอนนั้นผมไม่เข้าใจนะครับว่าพ่อกับอาบูมเป็นอะไรกัน ที่ผมเข้าใจก็คือว่า เรามีพ่อ มีแม่บิว มีอาบูมที่สนิทกับพ่อ เราเข้าใจว่าอาบูมคือคนสนิทของพ่อ และอาบูมก็ชอบจะตามใจพวกเราเสมอ จนบางครั้งพ่อก็ถามอาบูมว่า ตามใจพวกเรามากไปหรือเปล่า อาบูมก็มักจะพูดประมาณว่า

“เด็กเจอสายโหดมาเยอะแล้ว เจอสายฮาบ้างก็ดีนะ”อาบูมบอกกับพ่อแบบนี้ อาบูมนี่ฮานะ ชอบมีอะไรตลกๆมาให้พวกเราทำ เล่าเรื่องตลกเฮฮา ใจดีด้วย มาหาพวกเราทีไรก็มีของฝากเสมอครับ ทั้งของกิน ของใช้ พวกเราก็มักจะเป็นตัวขัดจังหวะของพ่อ อย่างเช่นเวลาพ่อนั่งคุยกับอาบูม เราก็จะโผล่หน้าไปนั่งแซะ

“ไปนอนได้แล้วมั้งทั้ง ๓ คนน่ะ”พ่อพูดเตือนเมื่อใกล้เวลาที่พวกเราควรจะนอนได้แล้ว

“ก็น้องแสบอยากคุยกับอาบูมทั้งคืน พ่อบอมบ์ไปนอนก่อนสิครับ”แสบเดินไปกอดแขนพ่อ

“ถามอาบูมหรือยังว่าอยากคุยกับเราหรือเปล่า”

“พ่ออ่ะ คืนนี้พ่อนอนคนเดียวเลย แสบซ่าชาลีจะนอนกับอาบูม”

“ตกลงว่าอาบูมของใคร”

“ของน้อง คิกๆ กู๊ดไนท์นะพ่อบอมบ์ ฟอด พ่อบอมบ์เป็นเด็กดีนะ โอ๋ๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้ชาลีจะไปนอนด้วย แต่คืนนี้ชาลีขอนอนกับอาบูมก่อน”ชาลีเดินไปกอดคอพ่อยิ้มตาหยี

“คืนนี้อานอนกับพ่อบอมบ์ดีกว่า นอนกับชาลีแล้วชอบเยี่ยวใส่ เด็กอะไร ขึ้นป.๑ แล้วยังเยี่ยวใส่ที่นอน”อาบูมพูด

“อาบูมอ่ะ ก็วันนั้นชาลีทานน้ำแตงโมเยอะนี่ ชาลีก็ปวดเยี่ยว”ชาลีแก้ตัว

“ปวดเยี่ยวแล้วคิดว่าอาเป็นโถส้วมรึไง”

“ก็ชาลีนอนฝันนี่นา ชาลีไม่ได้ตั้งใจสักหน่อย เนี่ย ชาลีก็ซักเสื้อให้อาบูมแล้วด้วย ห้อมหอม”

“ใช้แม่บิวซักผ้าหรือเปล่าเรา”

“เปล่านะครับ ชาลีเดินเอาไปลงเครื่องปั่นเอง แล้วก็ถามแม่บิวว่ากดปุ่มยังไง แล้วก็เอาไปตากเองด้วย”

“ตากถึงเหรอ”

“ให้พ่อเบิ้ลอุ้ม”

“เฮ้อ ไม่เอาด้วยอ่ะ ไม่อยากยุ่งกับเด็กไม่รู้จักโต ฮ่าๆๆๆ”อาบูมขำ พวกเราก็น้อยใจกันไปตามระเบียบ แต่คืนนั้นเราก็นอนกับอาบูมเหมือนเดิมนะครับ สวดมนต์กับคุณย่าเสร็จแล้วเราก็มานอนเรียงกัน พ่อก็นอนอีกห้อง

บางครั้งเราเห็นพ่อกับอาบูมนั่งคุยกัน ๒ คน พวกเราก็มักจะเข้าไปขัดจังหวะพ่อเสมอ คือวัยเด็กก็ไม่รู้อะไรหรอกครับ รู้แค่ว่าเราจะเล่น อาบูมมาบ้านเราจะแตกเต็มที่ พ่อห้ามไม่ได้เพราะคนตามใจคืออาบูม บางทีเราชอบเล่นอะไรแรงๆ เล่นเยอะ พ่อจะเป็นคนปราม หรือพยายามหยุดพวกเรา แต่อาบูมคือคนที่จะถือหาง

“ตามใจพวกลิงมากไม่ดีนะบูม”

“เออน่าพี่บอมบ์ อย่าไปเคร่งเครียดอะไร ไม่เห็นเหรอว่าเด็กๆกำลังมีความสุข”

“เห็น แต่มันเยอะไป แสบซ่าชาลี ถ้ายังไม่หยุดเล่น พ่อจะลดค่าขนมลงนะ”

“ชาลีจะเก็บผักไปขายเอง ชาลีขายของเป็นแล้ว”ชาลีนี่ชอบงัดข้อกับพ่อบ่อยๆ

“เก่งจริง ดูดิ ตัวมอมแมมไปหมด ซักผ้าเองนะ ห้ามเอาลงเครื่องซักผ้าของพ่อด้วยละ ให้ซักมือคนละกะละมังไปเลย”

“พ่อบอมบ์อ่ะ ก็วันนี้น้องแสบเก็บกดนี่นา น้องแสบอ่ะคิดถึงอาบูมจะตาย ก็อยากเล่นกับอาบูม”

“เล่นไม่มีลิมิต”

“น่าพี่บอมบ์ บ่นมากแก่ไว ผมเผ้าหงอกหลายเส้นแล้ว อย่าเครียดๆ ป่ะ พวกเรา”

“เฮ้อ ขาแข้งหักขึ้นมาพาไปโรงบาลด้วยละกัน พี่ไปทำงานก่อนละ”

“เออ รีบๆไปเลยไป บ่นเป็นตาแก่อยู่ได้ ป่ะ ไปออกกำลังกายกันพวกเรา วิ่งรอบหมู่บ้านกันดีไหม”

“เย้ วิ่งเสร็จก็มาอาบน้ำเย็นๆเนอะอาบูม”ผมชูมือขึ้นด้วยความดีใจ เด็กก็คือเด็กอ่ะครับ ที่พ่อบ่นไม่ใช่ไม่ให้เล่น แต่คือพวกเราเล่นเยอะไปไง เสียงดัง คลุกดินคลุกฝุ่นมาก อาบูมพาเล่นแบบทหารอ่ะครับ อาบูมก็เลอะไปทั้งตัว

หรือบางครั้ง พ่อกับอาบูมนั่งอยู่ด้วยกันที่ห้อง ดูหนังด้วยกัน พวกเราก็ชอบไปเลื้อย ไปนั่งตัก ไปอ้อนพ่อ

“พ่อชอบกอดอาบูมเยอะ น้องซ่าน้อยใจ”เด็กชายในวัย ๖ ขวบทำปากเบะ ก็ไม่ใช่ใคร ผมเองนั่นอหละครับ ไปยืนกอดอกเบ้ปากทำท่าน้อยใจพ่อ

“วันนี้พ่อกอดหอมไปหลายทีไม่พอเหรอ”

“ก็วันนี้พ่อกอดอาบูมเยอะกว่า อาบูมโตแล้ว อาบูมแข็งแรง น้องซ่าอ่ะยังเด็ก”

“อ้าว แล้วเมื่อเช้าใครว่าตัวเองโตแล้ว ดูแลตัวเองได้ หืม ลูกแมวที่ไหนพูด”พ่อดึงผมมาโอบ ยีหัวเกรียนๆ

“ขี้น้อยใจจริงนะเรา พ่อบอมบ์กอดอาแค่ ๒ ครั้งเองนะ”อาบูมดึงแก้มผม “ตกลงว่าอามาแย่งความอบอุ่นของพวกเราใช่ไหม”อาบูมยิ้มหล่อให้ผม “เอ๊ะ หรือว่าหวงพ่อ โถ อาไม่แอบพาพ่อเราไปไหนหรอกน่า”

“มานั่งนี่เลยไอ้ลูกแหง่ แล้วแสบกับชาลีไปไหน”

“ชาลีไปกับแม่บิวครับ แสบไปกับคุณย่า คุณย่าไปซื้อหมาก น้องซ่าก็เหงา พ่อชอบแอบมาดูหนัง”

“มาๆ มานั่งดูหนังกับพ่อ”พ่อดึงขึ้นนั่งตรงกลาง ผมก็ไปซุกอยู่ใต้วงแขนพ่อ ดูไม่รู้เรื่องหรอกครับ มันง่วง ก็หลับไปแบบนั้น 
 

ย้อนไปทีไรเราก็มีความสุขทุกที ผมเชื่อแล้วว่าวัยเด็กคือวัยที่เรามีความสุขมากที่สุด





“วันนี้เราจะไปไหนกัน”

“ว่ากันเราจะไปวิ่งวน”

“วิ่งแล้วไม่มีเหนื่อยไม่มีเพลีย”

“ออกแรงเสียหายเพลียหายปวด”

“อยู่ทบ.ไม่มีอาบอบนวด”

“วิ่งแล้วหายปวดหายเพลีย”

เพลงพาวิ่งรอบเย็นหลังจากผ่านการฝึกมาทั้งวัน แหม่ ความหมายนี่มันช่างลึกซึ้ง วิ่งไปก็ปวดไป ปวดแขนปวดขา ไม่มีท่าว่าจะหายเพลีย
ท.ทหารนี่มันต้องอดทนจริงๆ
 

[nseboo]

โอ้โห หลังจากที่รอมานานก็ได้อ่านตอนใหม่ซักที คิดถึงแฝด คิดถึงบอมบูม คิดถึงตวงเต้ย คิดถึงอิหนู

[JUST_M]

 

คิดถึงมากเลย

[Sohso]

มาต่อแล้วๆ

[Yarkrak]

มาเสียดึก อ่านแล้วเก็บไปฝันเลย
ขอบคุณที่พาเด็กๆมาให้คิดถึง
 

[aiyuki]

คิดถึงหมวดบูมจังเลย

[puiiz]

คิดถึงหมวดบูมทุกครั้งที่อ่าน   

[♥►MAGNOLIA◄♥]

❤️สวัสดีปีใหม่ ๒๕๖๐❤️
หายไปนานเลย แต่มาแล้วชื่นใจ
เด็กๆ แสบ ซ่า ชาลี น่ารักมากกกกกก
มีอาบูมโผล่มาด้วย
เคยแอบคิดเหมือนกัน
ว่าบอม จะ-จู๋-จี๋-จ๋า-กับบูม ได้ตอนไหน
เพราะเด็กเต็มบ้านเลย
       
 

[nseboo]

แฝดจะมีคู่มั้ย ใครจะคู่กับหมวดริน

[patee]

หายไปนานมากๆ นึกว่าจะไม่ได้อ่านต่อซะแล้ว ดีใจนะคะที่ต่อ 

[aeecd]

คิดถึงงงงงงงงงง หมวดบูม

[Mura_saki]

คิดถึงมากเลยค่ะ

มาต่อบ่อยๆนะคะ