ตอนที่ ๙๐ อาบน้ำ
ผมเดินทางมากรุงเทพในช่วงสายๆของวันครับ อย่างที่ผมเคยบอกถ้าเดินทางไกลๆผมไม่ชอบขับรถตอนกลางคืน ถ้าคนอื่นขับแล้วผมไปด้วย ผมโอเค ถ้าขับเองขอขับกลางวันครับ หลักๆคือปลอดภัยกว่าช่วงกลางคืน มีของกินระหว่างทาง มีที่แวะด้วยครับ ผมขับไม่เร็วมากนัก เพราะถ้าเหยียบเร่งความเร็วเมื่อไหร่แม่จะเอ็ดทันทีเลยครับ
ขับมาเรื่อยๆมาถึงกรุงเทพตอนบ่าย ๓ ครับ ช่วงนี้หมวดบูมกลับมาจากฝึกแล้วนะครับเพราะไปฝึกกันแค่ ๑๐ วันเองครับ มาถึงบ้านยังไม่มีใครเลิกงานมีแค่พี่ภาอยู่บ้านครับ
“แมะ”เจ้าแสบเจ้าซ่าตะโกนเสียงดังแล้ววิ่งไปกอดขาพี่ภา
“ครับ มาให้แม่หอมแก้มหน่อย”พี่ภาย่อเข่าลงหอมแก้มลูกชาย ผมยกมือไหว้พร้อมกับบิว แม่ก็หยิบกระเป๋าใบละ ๕ พันลงมา กระเป๋าใส่หมากนะครับ เจ้าแสบเจ้าซ่าเดินว่อนเลยครับ ไปปีนโซฟา ส่วนพี่ภามาอุ้มเจ้าตัวเล็ก “น่าชังเชียวเด็กคนนี้”
๕ โมงทุกคนต่างยกโขยงกันมาที่บ้านพี่เบิ้ลครับ พี่ๆผมมาทุกคนเลย ลูกๆ หลานๆก็มาด้วย เจ้าแสบเจ้าซ่าดีใจมาก ป่วนทุกคนเลยครับ เรียกว่าอยู่ไม่เป็นสุขกันเลยทีเดียว จน ๖ โมงเย็น ไอ้ภูมิ ไอ้ภีมกลับมาถึงบ้าน บ้านแตกครับ เพราะหยอกน้องแต่ละทีเสียงดังมาก
“พ่อ กิน”เจ้าซ่านั่งตักผมแล้วชี้ไปที่น้ำพริก
“มันเผ็ดนะ”
“กิน”
“เดี๋ยวก็ร้องอีกหรอก อ่ะ กินอันนี้ดีกว่า”
“ไม่”
“ซ่า อย่าดื้อกับพ่อนะ”
“กิน”
“อ่ะๆ นี่ปลา กินปลา จะได้โตไวๆ”
“อ้าว บูม มาๆกินข้าว”
“สวัสดีครับ”หมวดบูมยกมือไหว้ไล่ทุกคนเลยครับ
“ไหนหมวดเต้ยกับมหาล่ะ”ผมถาม ผู้หมวดแกดูดำขึ้นกว่าเมื่อก่อนเยอะเลยครับ ฮ่าๆๆ
“อ๋อ เดี๋ยวตามมาน่ะ”
“ใคร จำได้ไหม”ผมถามลูกชาย
“กินก้าว”ไม่สนใจหมวดบูมเลยครับ เจ้าแสบเจ้าซ่านั่งตักข้าวกินเอง ใครจะป้อนไม่ยอมหรอก
“ครับ กินไป”
ว่าแล้วก็จัดการกินต่อครับ พอกินอิ่มไปช่วยคนอื่นล้างจานด้วย ดูสิครับ ให้มานั่งก็ไม่ยอม ก็ไปยืนมองพี่ๆล้างจานจนเสร็จครับ ใครจะอุ้มไม่ยอมให้อุ้มด้วย ต้องเดินเอง ทำอะไรเองหมด
“ไปอาบน้ำกับพี่ภีมไป วันนี้พ่อเหนื่อย”
“ไม่”เจ้าซ่านั่งลงบนหน้าท้องผม “พ่อ อาบม้ำ”ซบผมแล้วดึงเสื้อ
“ก็ไปอาบกับพี่ภีมไง”ผมลูบหัวเจ้าตัวเล็กที่กำลังนั่งอ้อน น่ารักว่ะลูกชาย
“ไม่”ตีหน้าอกผมมาทีหนึ่ง มีหนักแต่เด็กเลยนะเนี่ย
“งั้นไปอาบกับพี่ภูมิ”
“ไม่ พ่ออาบม้ำ”เจ้าซ่าลุกขึ้นแล้วดึงมือผมครับ เจ้าแสบก็เอาด้วย
“พ่อเหนื่อยไงวันนี้ งั้นไปอาบกับอาบูม”
“ไม่”ตีแขนผมอีกทีหนึ่ง
เอากับลูกชายสิ วันนี้ผมเพลียๆน่ะ มาถึงก็ช่วยทำกับข้าวกับปลาไม่ได้พักผ่อนเลยครับ ไหนจะขับรถมาทั้งวันอีก
“แสบ ซ่า มาอาบน้ำกับพี่ภูมิม่ะ”
“ไม่”ทั้งพี่ทั้งน้องเลยครับกอดผมแล้วอ้อนใหญ่เลย
“งั้นมาอาบกับพ่อมา”พี่เบิ้ลตะล่อมบ้าง
“ไม่”
“อ่ะๆ งั้นไปอาบน้ำกัน ไหนผ้าขนหนูของหนูอยู่ตรงไหนล่ะ ไปเอามาซิ”ว่าแล้วทั้งคู่ก็ไปหยิบผ้าเช็ดตัวในกระเป๋ามาครับ ผมก็จัดการแก้ผ้าให้ลูกแล้วนุ่งผ้าขนหนูให้ครับ ส่วนผมก็นุ่งผ้าขนหนู เข้าไปอาบน้ำพร้อมกัน ๓ คน พ่อลูก ชาลีอาบไปก่อนหน้านี้แล้วตอนนี้กำลังกินนมอยู่ครับ อาบในห้องน้ำคือการป่วนกันในห้องน้ำ ผมอาบน้ำสระผมให้ลูกชาย เจ้าตัวดีก็อยากจะสระผมให้ผม ผมต้องนั่งลงแล้วเจ้าแสบเจ้าซ่ารุมเล่นหัวผม หัวเราะคิกคัก
“ตัวเล็กพอแล้ว พ่อให้สระผมให้นะ ไม่ใช่ให้ดึงผมพ่ออ่ะ”คือเด็กๆเอามือมาขยำๆเส้นผมอ่ะ ยังสระไม่เป็น แต่ต้องยอมเขาครับ เขาสนุก
“นี่ทำแบบนี้ ไหนแบมือซิ แล้วก็ขยี้ๆหัวพ่อแบบนี้”ผมจับมือลูกชายให้ทำให้ ผมนั่งบนพื้น เจ้าตัวเล็กยืนบนเก้าอี้ทรงเตี้ย แต่ก็เหมือนเดิม ทนเจ็บให้ลูกชายพอใจครับ
“คิกๆๆ พ่ออาบม้ำ”
“อ่ะๆ มาล้างตัวกัน เอ้า หลับตานะ พ่อจะเปิดน้ำแล้วนะ”ผมเปิดน้ำให้ไหลจากฝักบัว เจ้าตัวเล็กเอามือลูบหน้า ส่วนผมก็ล้างตัวให้ลูก จากเจ้าซ่ามาที่เจ้าแสบบ้าง “เป็นไง สดชื่นไหม ตบมือให้ตัวเองหน่อย วันนี้เก่งมาก”
“เย้”เจ้าแสบเจ้าซ่าตบมือเปาะแปะ แล้วผมนุ่งผ้าเช็ดตัวให้ครับ เปิดประตูแล้วอุ้มลูกข้ามธรณีประตู
“อ่ะ เช็ดเท้าให้แห้งก่อน น้องซ่าอย่าเพิ่ง”เจ้าแสบเช็ดเท้าเสร็จแล้ว ผมก็อุ้มเจ้าซ่าออกมาบ้าง เจ้าตัวเล็กเดินดุ๊กๆไปเกาะขาพี่เบิ้ล
“โอ้โห หล่อเชียว ม่ะ เดี๋ยวพ่อทาแป้งให้”
“ตาแป้ง”เจ้าตัวเล็กทวนคำพูด
“อื้ม ป่ะ ไปแต่งหล่อกัน”พี่เบิ้ลอุ้มเจ้าแฝดขึ้นไปด้านบน เออ ทีแบบนี้ละยอมให้ทำนู้นทำนี้ให้ พี่เบิ้ลแต่งตัวให้ลูกชาย แต่งไปหอมไปครับ หึหึ ไอ้ตัวเล็กเอ๊ย ทำพ่อเบิ้ลหลงหัวปักหัวปำเลย
ข้างล่างยังครึกครื้นอยู่ครับ บรรดาพี่น้องนายทหารนั่งคุยกันฮาเฮตามประสาพี่น้องเขาไป เจ้าตัวเล็กไปนั่งเล่นกับน้องครับ ช่วงนี้น้องงอแง ให้กินนมก็ไม่ยอมกิน ให้นอนก็ยังไม่อยากนอน คนนั้นขออุ้มทีก็ยังไม่หยุดร้อง คนนี้อุ้มก็ร้องใหญ่เลยครับ
“งอแงอะไรลูก หืม มาๆ มาเล่นกับพี่แสบพี่ซ่าดีกว่า”ผมต้องไปรับต่อจากไอ้ภีมมันครับ
“อุแว้ๆๆ”เจ้าตัวเล็กยังร้องอยู่ บิวมีสีหน้ากังวล
“จุ๊ๆ ไม่เอา ไม่ร้อง เอ่เอ๊ มาๆ ไปเล่นกับพี่แสบพี่ซ่ากัน”ผมอุ้มปลีกตัวไปที่อื่นแทนครับ จนเจ้าตัวเล็กค่อยเบาเสียง กูอยากร้องไห้ เลี้ยงลูกทำไมมันยากจัง ผมอุ้มกล่อมจนเจ้าตัวเล็กหยุดร้องครับ ตอนนี้ก็ดึกแล้ว เจ้าแสบเจ้าซ่าง่วงแล้วละ
ญาติๆทยอยกันกลับบ้านหมดแล้วครับ หมวดบูมแกก็กลับไปแล้ว ผมจึงพาเจ้าตัวเล็กทั้ง ๓ ไปนอน วันนี้หมดพลังครับ ลูกนอนผมก็นอนข้างลูกเลยครับ สลบไสลยันเช้าเลยทีเดียว
รุ่งขึ้นเจ้าแสบเจ้าซ่ามีโปรแกรมออกไปเที่ยวกับไอ้ภีมครับ ผมไม่ออกไปด้วยอยากนอน ขอนอนเถอะวันนี้เมื่อวนหมดพลัง
เจ้าแฝดไปเที่ยวกับพี่ๆแล้วผมค่อยสงบลงหน่อย ส่วนเจ้าตัวเล็กชาลีออกไปไหนยังไม่ได้ครับ ต้องไปเผชิญกับสภาพอากาศร้อนๆเย็นๆ ยังไม่เหมาะครับ ค่อยโตกว่านี้จะพาไปตะลอนทั้ง ๓ ป่วนเลยครับ
ผมอยู่บ้านพี่เบิ้ลอีก ๕ วันก็ต้องกลับเข้าค่ายแล้วครับ ลูกๆก็โอเคครับ เวลาอยู่กับผมอ้อนผมเต็มที่พอผมจะกลับค่ายก็เหมือนจะรู้ว่าผมต้องไปทำงาน ไม่มีการงอแงใส่
“พี่บอมบ์สวัสดี”ไอ้เล็กเดินมาไหว้ผมแต่ไกลเลยครับ แล้วน้องๆก็ยกมือไหว้ ผมก็ไหว้ตอบแล้วไปรายงานตัวกับสิบเวร มีของมาฝากด้วยครับ ฝากทุกคนทั้งกองร้อย
“คิดถึงพี่บอมบ์อ่ะ หายหน้าหายตาไปนาน”อีหนูเดินมากอดผมแล้วซบอก ผมก็กอดมันกลับครับ
“โอ๋ๆ เค้ามาแล้วนะตัวเอง เค้าขอโทษที่เค้าไปนาน ฮ่าๆๆๆ มึงก็ชวนกูหลอนนะ”
“มีอะไรมาฝาก ขอบคุณพี่บอมบ์มาก อุ้ย ไก่ย่างห้าดาว อยากกินส้มตำอ่ะพี่บอมบ์ มีข้าวเหนียวไหม นั่นอะไร ส้มเหรอ โห เอ๊ย ของชอบหนูเลย พี่บอมบ์รู้ใจหนูด้วย ขนมปังไส้น้ำพริกเผา”คนเดียวเลยครับ หยิบถุงนู้นจับถุงนี้
“ตรง”สั่งซะสะดุ้งเลยครับ ผมหันไปมองก็เจอกับผู้กองกับผู้หมวด
“มาก็ไม่บอกนะ”หมวดบูมเอ่ยทักก่อน
“ลืมอ่ะผู้หมวด วันนี้แต่งเต็มยศไปไหนเหรอครับผู้กอง”
“ไปฟังสรุปผลการฝึกที่กรมกับผู้พันน่ะ ไปด้วยกันป่ะ”
“อุย งานหนักเลยนะครับผู้กอง ผมไม่ขอยุ่งดีกว่า ผู้หมวด ไอ้ด่านเล่าว่าผู้หมวดโดนผึ้งต่อยจู๋ จริงป่ะเนี่ย ไม่เห็นเล่าให้ฟัง”
“มึงเชื่อไอ้ด่านเหรอวะ โดนต่อยมือไม่ใช่ต๋อยจู๋”
“ฮ่าๆๆ น่าจะโดนต่อยจู่นะจะได้ใหญ่ๆ คนบ้าอะไรจวยเล็กนิดเดียว”
“เดี๋ยวๆ กูก้านคอมึง ไม่เล็กนะ เดี๋ยวให้อีหนูวัดให้ซะหรอก”นั่น พี่แกมีท้าซะด้วย
“มีอะไรเหรอครับผู้หมวด ของผู้หมวด ๒ กำโผล่นี่หนูก็ไม่อยากจะเจาะแจะหรอกนะ ได้ข่าวมาว่าใหญ่ แต่หนูก็ไม่แน่ใจว่าจริงหรือเปล่า ต้องใช้ปากวัด ถ้าสุดคอหอยก็ขนาดมาตรฐาน ไปวัดขนาดกันครับผู้หมวด”อีหนูถือวิสาสะจับแขนผู้หมวดจะลากเข้าห้องน้ำ
“พี่หนู ผมโป้งพี่หนู ทำไมของผมพี่หนูไม่มาวัดให้ ๗ นิ้วฝังมุกดุ๊กดิ๊กในปากมันไม่น่าสนใจเลยใช่ไหมพี่หนู ใช่สิ ได้ผมแล้วพี่ก็จะทิ้งผม ผมจะฟ้องเมียว่าพี่ทำให้ผมเสียใจ”
“ไอ้บ้า อำเล่นนี่ไม่ได้เลย ไปๆ ทั้งผู้หมวดทั้งมึงแหละเล็ก ได้ทั้ง ๒ คนไม่ต้องแย่งกัน เบื่อจริง เห็นเราน่ารักหน่อยก็ไม่ได้ คนนั้นก็แย่งคนนี้ก็แย่ง ลำบากปาก เฮ้อ ฮ่าๆๆๆๆ”แล้วอีหนูก็ขำ หมวดบูมก็ทำหน้าอึนๆ “กินขนมต่อดีกว่า ผู้กองกินขนมครับ พี่บอมบ์ซื้อมาฝาก”อีหนูเอ่ยชวน
“อืม เอาเลย เดี๋ยวต้องไปแล้วละ เย็นๆผู้กองจะเข้ากองร้อยอีกครั้งนะ จะแจกตังค์”
“เย้”ไอ้เล็ก ไอ้ซัน อีหนู ร้องดีใจจนคนอื่นเขางงกันครับ
ผู้หมวดผู้กองไปแล้วกองร้อยก็ครึกครื้นกันตามปกติ ผมไปตีปิงปองกับเขา ๒ เซตก็เลิกครับไปเล่นอย่างอื่นแทน ช่วงนี้ก็คนละบรรยากาศ อยู่บ้านอาจจะปวดหัวเพราะความซนของลูก อยู่กองร้อยก็ต้องเหนื่อยหน่ายกับความมึนของทหาร ผมก็ไม่ได้ว่าตัวเองดีกว่าใครหรอกครับ ผมก็มึนเหมือนกัน แต่มึน มาเจอ มึน มันเลยเป็นอภิมหากาพย์ของความมึน เย็นๆก็เตะฟุตซอลหน้ากองร้อยครับ ผลัดกันลงโดยมีคนนั่งจับเวลาอยู่ครับ พวกเราเตะกันฮาเฮกันไป มีพนันกันนิดหน่อย ก็พนันกับน้ำขวดครับ ใครแพ้ต้องเลี้ยงน้ำแดงน้ำชาแล้วแต่ตกลงกัน
“อิ่มแล้วเหรอพี่บอมบ์”ไอ้เล็กถามในมื้อเย็นของวันนี้ ขอโทษนะวันนี้กินได้ไม่กี่คำเองครับ กูตรอมใจคิดถึงลูก ฮ่าๆๆ ล้อเล่น กับข้าวไม่ค่อยน่ากินน่ะ เลยกินน้อย
“เปล่า อิ่มยังวะ จะได้รีบกลับไปอาบน้ำ”ผมมองจากหัวโต๊ะไปที่ปลายโต๊ะ บางคนก็อิ่ม บางคนก็ยังกินอยู่ วันนี้ไม่มีใครเข้าผู้ช่วยสิบเวรซะด้วย ก็เหมือนผมเป็นคนคุมรุ่นน้องไปกลายๆ ผมนั่งรอคนอื่นๆกินครู่หนึ่งเมื่อแน่ใจว่าทุกคนอิ่มแล้วก็สั่งลุกครับ
“แถวตอนเรียน ๕ จัดแถว”
“เฮ้”เสียงดังแต่บางคนยังมึนๆอยู่เลยครับ
“เฮ้ย เร็วหน่อยดิวะ ใครที่รู้ตัวว่าสูงก็อยู่นะ เตี้ยอยู่หลังดิ”ผมพูดเตือนแบบเอือมระอา คือไม่ว่าวันไหนครับ มึนกันทุกวันจริงๆ “นิ่ง ตามสบาย พัก”
“บอมบ์ เดี๋ยวพาเก็บขยะหน้าแฟลตนะ เสร็จแล้วก็ช่วยกันรถน้ำต้นไม้ แถวตรง เลิกแถว”
“เฮ้”ตบเท้าดังพรึ่บพร้อมเสียงเฮ้หนักแน่นจากนั้นก็กระจายตัวกันครับเดินเก็บขยะ ก็พวกใบไม้ มีเศษพลาสติกนิดหน่อย คนเดินหน้าๆจะได้เปรียบส่วนพวกยืนเกาะกลุ่มคุยกันก็มี
“เฮ้ย ทำอะไรกัน มึงเห็นไหมเขาทำอะไร”ผมพูดเสียงดัง พวกนั้นรีบสลายตัวเลยครับ “อย่านะ นี่กูเตือนก่อนนะ อย่าให้ต้องลงมือนะ”ขู่มันไปก่อนครับ ให้ทำจริงผมก็ขี้เกียจเหมือนกันแหละครับ วางก้ามไปงั้น
พวกผมลากถังขยะใบเปล่ามาขนน้ำ คือตักน้ำจากสระหน้ากองพันแล้วใส่ถังขยะลากไปรถต้นไม้ ก็จะมีชาดัดกับพวกไม้ดอกหน้ากองร้อยครับ ใช้เวลาไม่นานมาก
ตอนเย็นรับเงินเดือนกันครับ ผู้กองก็เตือนสติพวกที่ใช้จ่ายเงินว่าใช้ประหยัดๆ เหมือนเดิมครับ เตือนไปก็เท่านั้น บางคนก็เก็บเงินได้เยอะนะครับ บางคนก็ติดหนี้เขาซะเยอะ ส่วนนี้ผมได้มานิดเดียว เบี้ยเลี้ยงไม่ได้ครับ ได้แต่เงินเดือนมาเท่านั้น เพราะลาไปซะครึ่งเดือน
พอเงินเดือนออกบางคนก็ดีครับโอนไปบ้าน โอนเข้าบัญชี ไอ้ซันก็โอนเก็บในบัญชีตัวเอง เก็บไว้ใช้ส่วนหนึ่ง จริงๆน้ำไฟไวเลสก็ฟรีนะในกองร้อย ถ้าใครคิดจะเก็บออมก็ได้ส่วนหนึ่งครับ แต่ที่จ่ายเยอะก็เพราะกับข้าวห่วยแตกทำให้เรากินไม่อิ่ม วันๆจึงหมดไปกับค่ากินครับ เรื่องอื่นไม่ค่อยเท่าไหร่
หัวข้อ: ดีแล้วทูนหัวมีผัวเป็นทหาร ปีสองของสองคน ๒๐๐๑๒๕๖๓ ตอนที่๑๔/๒ หน้า๑๓๒ (อ่าน 1054512 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก