ตอนที่ 15“ โผล่หัวมาได้นะมึง กูคิดว่าหลงผัวจนไม่เห็นหัวเพื่อนละ " เสียงแซวๆที่เอ่ยบอกผมตอนที่เดินเข้าไปนั่งใกล้ๆ ผมยิ้มให้ไอ้ไท " ยิ้มเหี้ยอะไร "
“ คนมันมีความสุขยิ้มไม่ได้รึไง "
“ จะอ้วก " ว่าแบบนั้นผมก็โผเข้าไปกอดไอ้ไท
“ เชี้ยไท มึงงงงงงงง "
“ อะไร "
“ มีความสุข "
“ โดนด่าทุกวันนี่มีความสุข " ผมหัวเราะกับคำพูดของมันก่อนจะพยักหน้า " ประสาท พอกันแล้วล่ะ มึงกับมันน่ะ "
“ กูว่ากูแม่ง มาโซคิสชิบหายเลย " กำหัวตัวเองเแน่นผมฟุบลงกับโต๊ะก่อนจะเหลือบตาขึ้นมามองมัน " โดนด่า แต่ก็ยังยิ้ม ยังมีความสุขอยู่ได้ ต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ "
“ น่าหมั่นใส้ " ไอ้ฝนว่ามันแบะปากใส่ผม " แล้วเป็นไง มันกับมึง เข้ากันได้ด้วยเหรอวะ "
“ ก็ ไม่รู้ว่ะ มันบอกไม่ถูกเหมือนกัน เป็นความรู้สึกที่กูไม่เคยเป็นมาก่อน มันดูเหมือนกูแม่ง บ้าไปแล้ว "ผมรู้สึกแบบนั้นจริงๆ รู้สึกเหมือนตัวเองสูญเสียความเป็นตัวเองไปหมด จากคนที่ชอบคนพูดจาหวานๆด้วยแท้ ทั้งๆที่เกลียดคนแบบมันที่สุด แต่ใจมันก็ยังเต้นแรงเวลาที่ได้อยู่ด้วยกัน มีความสุขอย่างที่ไม่เคยเป็นแม้จะเป็นคำพูดที่ชวนให้ยิ้มหลังจากที่ฟังคำพูดที่ทิ่มแทงใจ ผมว่ามันเองก็คงเป็น .. การสูญเสียความเป็นตัวเองเพราะความรัก
“ ท่าจะบ้าไปแล้วจริงๆ "
“ ไม่คิดเลยว่าจะลงเอยกันแบบนี้ เหนือความคาดหมายของกูสุดๆ " ไอ้ไทพูดขึ้นมันยิ้มให้ผม " คนอย่างไอ้เสือกับคนแบบมึง "
“ กูอยากรู้อย่าง ทำไมมันถึงเป็นคนเงียบๆแบบนั้นว่ะ แบบว่าทำไมขวางโลกแบบนั้น ยังจำตอนที่มันมาขอเสื้อผ้าไอ้ปิงจากกูได้เลย คือก็หล่อบาดใจแต่คำพูดนี่แม่ง ไม่เข้าสังคมชิบหาย "
“ เออ นั่นสินะ " ผมหันไปหาไอ้ไท เพราะคิดว่ามันคงเป็นคนเดียวที่น่าจะรู้ " กูเองก็อยากรู้ "
“ ทำไมมึงไม่ถามมันล่ะ "
“ มึงคิดว่ามันจะบอกกูเหรอ "
“ ก็ไม่คิดงั้น " พูดออกมาแบบนั้น ไอ้ไทก็ทำท่าคิด " ตั้งแต่รู้จักมัน ไอ้เสือแม่งก็แปลกมาตลอดอยู่แล้วว่ะ เงียบ นิ่ง แล้วก็โลกส่วนตัวสูง ว่ากันว่ามันอกหักน่ะ เหมือนว่ารักกับคนที่ไม่ควรรักแล้วก็อกหัก "
“ เหรอ " ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะได้มายินเรื่องแบบนี้
“ แต่ก็ไม่รู้ว่าจริงรึเปล่า ก็เจ้าตัวก็ไม่เคยพูดอ่ะนะ มีแต่เรื่องที่เค้าลือๆกันในโรงเรียน ก็เพราะมันหล่อใครๆก็ต้องอยากจะรู้จักมันอยู่แล้ว วันๆกูได้ยินเรื่องข่าวลือของมันเยอะแยะ ทั้งเรื่องที่บอกว่าอกหัก ทั้งเรื่องที่ครอบครัวหย่ากัน หรือว่าพ่อมีเมียใหม่ แม่มีผัวใหม่ แต่ก็ไม่มีใครรู้ว่าเรื่องไหนกันแน่ที่เป็นเรื่องจริง "
“ แล้วทำไมถึงมีคนลือไปเยอะแยะขนาดนั้นว่ะ "
“ ก็เพราะมันเงียบมาก ไม่ชอบสุงสิงกับใครไง นี่เหละ ผลของการเงียบ " หันมาเหล่ผม ผมรู้ครับว่าไทหมายถึงเรื่องอะไร เพราะความหลังที่ตามมาหลอกหลอนทุกวันนี้ก็เพราะความเงียบของผมเหมือนกัน
“ แล้วมึงว่าเรื่องไหนที่มัน เหมือนจะเป็นเรื่องจริงบ้างวะ "
“ เรื่องที่มันอกหักมั้ง ว่ากันว่ามันคบกับผู้หญิงคนนึงที่อายุห่างกันมาก เค้าทิ้งมันไปเรียนต่อ แต่เห็นว่าเพราะบอกให้รอ มันก็เลยเลือกที่จะอยู่ที่นี่ แทนที่จะไปเรียนต่อต่างประเทศกับพ่อแม่ "
“ เหรอว่ะ " แปลกใจที่มาได้ยินเรื่องอย่างงี้ยังไงก็ไม่รู้ว่ะ
“ ไอ้ปิงหน้าซีดเลย " ฝนหันมามองมันกอดไหล่ของผม ตบเบาๆเชิงปลอบ
“ ก็อาจจะไม่จริง ก็ไม่ได้มาจากปากมันซะหน่อยก็ลือกันมาทั้งนั้น มันหล่อ คนชอบก็เยอะ คนเกลียดก็มาก "
“ กูไม่ได้คิดมากหรอก " ตอแหลไปแบบนั้นแต่ในใจก็แอบคิด ถ้าเรื่องนี้เป็นความจริงขึ้นมา งั้นที่มันยังอยู่ที่นี่ก็แสดงว่า มันกำลังคอยผู้หญิงคนนั้นอยู่นะสิน่ะ
“ ให้เป็นอย่างที่ปากพูดเถอะน่า อย่าคิดให้มันมากนักเลย เค้ายังไม่ค่อยสนใจอดีตของมึง มึงก็เหมือนกันอย่าไปใส่ใจอดีตของเค้าให้มาก "
“ แต่เราลบอดีตออกไปไม่ได้นะเว้ย "
“ ก็เหมือนที่ว่าเราไม่รู้อนาคตเหมือนกัน " ไอ้ฝนตบไหล่ผม " แต่ถ้ามึงอยากรู้ มึงก็แค่ถาม แต่ถ้ามึงไม่กล้ามึงก็แค่เงียบ "
“ ถาม ถามเหี้ยอะไร เรื่องนี้นะเหรอ "
“ อื้ม "
“ แบบว่า ถามมันว่า เสือกูได้ยินเค้าพูดกันว่ามึงกำลังรอผู้หญิงคนนึงอยู่ อย่างงั้นเหรอ ถ้ากูถามแม่งตอบแน่ๆว่า เสือก "
“ อะนะ "
“ กูอยากรู้ พอๆกับไม่อยากรู้นั่นเหละ ช่างมันเถอะน่า อาจจะไม่จริงก็ได้ เรื่องที่ถูกเม้าส์กันก็มีตั้งเป็นร้อยเรื่อง ของกูที่เม้าส์ยังเป็นเรื่องจริงไม่ถึงครึ่งนึงเลย " ผมว่าก่อนจะลุกขึ้นยืน " มีความสุขกับวันนี้เถอะ อยากจะทำอะไรก็ทำ อนาคตยังไงก็ถูกวางไว้แล้วถ้ามันจะเกิดก็หนีไม่พ้นหรอกน่า จริงมั้ย "
“ แต่ถ้าเป็นกู กูจะไม่สนใจหรอกน่ะ " ไอ้ไทว่าตอนที่มันลุกขึ้นมายืนข้างๆผม " ก็ตอนนี้มันอยู่กับเรา ถ้ามัวมาคิดถึงอนาคตหรือว่าอดีต แล้วตอนนี้จะมีความสุขได้ไง ก็อย่างที่มึงว่า อะไรที่มันเกิดมันก็ต้องเกิดอยู่แล้ว "
“ คว้าเอาไว้ห้ามให้หลุดมือเลยน่ะ ทำให้เรามันรักมึงมากๆ เพราะถ้ามันรักแล้ว ต่อให้แฟนเก่ายี่สิบคนกลับมาหา มันก็ไม่ไปไหนหรอก "
“ เชื่อมือกูเถอะน่า " แม้จะไม่มีความมั่นใจอะไร แต่ผมก็ยังที่จะปลอบใจตัวเองแบบนั้น คนแบบเสือถ้าจะไปผมรู้ว่ารั้งยังไงก็คงไปอยู่ดีแต่นั่นก็ในกรณีที่มันไม่รักผมแล้ว เพราะงั้นตอนนี้สิ่งที่ทำได้คงทำให้มันยังเป็นอยู่แบบนี้หรืออาจจะเพิ่มมากกว่านี้ ทำวันนี้ให้ดีสุด ผมคิดว่าคงไม่มีอะไรจะใช้ได้ผลเท่าสิ่งนี้แล้วล่ะ
“ นี่พวกมึง คืนนี้ไปผับกันมั้ย นานแล้วนะเว้ยที่ไม่ได้ไปด้วยกัน " ฝนหันมาบอกตอนที่กำลังจะเดินขึ้นไปบนตึกเรียน
“ เอาดิ กูก็อยากไปเหมือนกัน มึงไปด้วยมั้ย "
“ ไปสิ แต่ขอควงแฟนไปด้วยได้มั้ย "
“ ตามใจเถอะจ้ะ อีคนมีแฟนแล้ว " ยิ้มกว้างให้มันทั้งคู่ ตอนที่เราเดินขึ้นตึกในผมก็เอาแต่คิดถึงมัน
' ทำวันนี้ให้ดีที่สุดดีกว่า อดีตก็ช่างมันเถอะ ' ผมคิดว่าตอนที่มันฟังเรื่องในอดีตของผม เสือก็ต้องคิดแบบเดียวกันกับที่ผมคิดอยู่แน่ๆ
..................................
“ อย่างงั้นเหรอ " ผมรับสายโทรศัพท์ที่โทรเข้ามาในตอนที่ตัวผมกำลังจะเปิดประตูออกไปจากห้อง สายที่โทรเข้ามาไม่ใช่ใครที่ไหนไอ้ปิงโทรมาบอกว่า วันนี้มันมากินเหล้าด้วยไม่ได้แล้วให้ผมไปกับไอ้ฝน ด้วยเหตุผลที่ว่า มันลุกจากเตียงไม่ไหว " เออ ไม่เป็นไรกูไปกับไอ้ฝนก็ได้ "
“ โทษทีว่ะ แต่ครั้งหน้ากูจะไปลี้ยงเหล้ามึงเอง แต่วันนี้.. เชี้ยเสือมึง ไอ้ห่า อื้ออ นี่กูคุยกับไอ้ไทอยู่ "
“ อยู่กับกู "
“ เออ ก็อยู่นี่ไง กูไปไหนได้ละ มึงเอาใส่ไว้อยู่แบบนี้ "
“ มึงไปทำภารกิจของมึงต่อเถอะ " ผมบอกมันไปแบบนั้นไอ้ปิงก็เงียบ ก่อนเสียงนึงจะแทรกเข้ามาแทนแล้วทุกอย่างก็เงียบไป
“ แค่นี้เหละ "
วางสายโทรศัพท์ก่อนจะใส่เข้าไปในกระเป๋า ผมถอนหายใจออกมาก่อนจะเดินออกจากห้อง " มันก็ช่วยไม่ได้อ่ะนะ " เพื่อนกำลังมีแฟน มันกำลังมีความสุขกับชีวิตของมัน ผมไม่ได้โกรธแค่เซงนิดหน่อย เข้าใจอยู่ว่า เพื่อนไม่ได้เห็นความสำคัญของเราน้อยลงไปหรอก แต่แค่ว่า มันต้องแบ่งเวลาที่เคยให้เราเกือบเต็มร้อยไปให้กับใครอีกคนที่มันรัก ผมก็แค่โชคไม่ดีเองที่ไม่มีแฟน อย่างใครเค้า
ครืน ครืน ขับรถออกมาจากคอนโดได้สักพักเสียงมือถือก็ดังอีกรอบ คราวนี้เป็นไอ้ฝน " ว่าไง "
“ ไท " เสียงโอดๆของมันดังขึ้นมา ผมถอนหายใจออกมา ตั้งแต่ยังไม่ได้ฟังข้ออ้างของมันด้วยซ้ำ " วันนี้ไม่ได้ไปแล้วนะ มึงไปกับไอ้ปิงสองคนเถอะ "
“ ไอ้ปิงก็ไม่ไปแล้ว นอนให้ผัวมันเอาอยู่ "
“ อ้าว " เสียงของมันเงียบไปสักพัก
“ แล้วมึงจะอ้างอะไรอีก " ผัวไม่มีอยากรู้จะอ้างอะไร
“ กูเมนมาว่ะ ปวดท้องสัด ไปไม่ไหว " เป็นปัญหาของสาวโสดที่ต้องเกิดขึ้นทุกเดือน ผมเข้าใจความเจ็บปวดของมันดี ทุกเดือนก็ต้องวิ่งไปซื้อยามาให้ เพราะไอ้ฝนก็มีหน้าที่นอนทุรนทุรายเหมือนจะขาดใจอยู่บนเตียง
“ กินยายัง "
“ แล้ว เอาน้ำร้อนประคบอยู่ "
“ เออ "
“ โทษนะมึง " มันว่าเสียงอ่อนๆ
“ เออ กูเข้าใจ นอนไปเถอะ หายไวๆละ " ผมกดตัดสายลง นี่กูต้องอยู่คนเดียวจริงๆเหรอว่ะเนี้ย มองไปข้างหน้าที่รถกำลังติด จะให้กลับไปคอนโดผมก็ขับออกมาไกลจนเกือบจะถึงผับประจำอยู่แล้ว มองออกไปรอบๆ ผมสะดุดตากับร้านนั่งเล่นชิวๆแบบไม้เก่าๆที่อยู่ติดถนนเส้นเอกมัย " น่านั่งดีว่ะ "
เป็นร้านเล็กๆที่มีแต่ลูกค้ามานั่งดริ้ง บนโต๊ะประดับด้วยแสงเทียนจากตะเกียง ผมตบไฟเลี้ยวเข้าไปจอดด้านหลังของร้าน คนที่ดูไม่ถึงกับบางตาผมเลือกนั่งที่นั่งแบบเค้าเตอร์เพราะว่ามาคนเดียว
“ เบียร์ขวดนึง "
“ ครับ " รับเบียร์ที่เปิดขึ้นมากินผมฟุบลงกับโต๊ะ น่าเบื่ออะไรแบบนี้ว่ะ นี่ถ้ากูมีแฟนป่านนี้กูอาจจะไม่ต้องนั่งคนเดียวก็ได้
มองไปรอบผมไม่เห็นจะมีใครมานั่งคนเดียว แต่ละคนก็มาเพื่อน หรือไม่ก็มากับแฟน " ที่ของคนโสดบนโลกนี้ทำไมมันหายากจังเลยวะ "
“ ก็ไม่ได้หายากขนาดนั้นหรอก " ผมเงยหน้าขึ้นมองคนพูดที่นั่งอยู่ข้างๆ มันยิ้มให้ผมก่อนจะยื่นเหล้าแก้วนึงมาให้ " เลี้ยง "
“ ใส่อะไรไว้รึเปล่าว่ะ " ยกแก้วขึ้นมาพลิกไปมาตอนที่อีกคนยิ้มผมชิม รสชาติดีเลยล่ะ กลมกล่อม
“ อร่อยดี ขอบใจนะแต่ไม่ต้องเลี้ยงหรอก เดี๋ยวกูจ่ายเอง "
“ ก็ไม่เท่าไหร่หรอก กูเลี้ยง เอาไปเถอะ ยังไงก็คนสไตส์เดียวกันอยู่แล้ว " ผมหันเหล่มองมันที่พูดแบบนั้น ใต้แสงไฟสลัวที่ผมเห็น ใบหน้าคมที่มีเสน่ห์นั้น มีท่าทางนิ่งจนทำให้ใจผมเต้น " คนเหงาเหมือนกัน "
“ อย่างงั้นเหรอ "
“ แล้วทำไม มึงถึงบอกว่าเหงา " ผมหันไปหาคำถามที่เอ่ยถามขึ้นมา
“ ก็เพื่อนกูมันไม่ว่างไปไหนมาไหนด้วยเหมือนเมื่อก่อนแล้ว " ไม่ว่างมาเที่ยว ไม่ว่างมากินเหล้าด้วยกันแล้ว ตลกชิบหาย ยิ่งคิดว่าตัวเองคิดแบบนั้นกูก็ขำตัวเอง เพื่อนมีแฟนแล้วตัวเองมานั่งนอย กูเหมือนเด็กชะมัดเลย
“ เพื่อนมีแฟนสิน่ะ "
“ ก็แบบนั้นเหละ ก็นะ คนมันมีความรักมันก็พูดยาก "
“ ก็แบบนี้เหละ เรามีเพื่อนเพื่อเข้าสังคมเท่านั้น เพราะจริงๆแล้ว ก็ตัวใครตัวมันทั้งนั้น "
“ ไม่ใช่แบบนั้นหรอก " ผมเถียง " แค่มันต้องแบ่งเวลาที่เคยใช้กับเราเกือบทั้งหมด ไปให้คนอื่นด้วย กูไม่ได้ซีเรียสมันอาจจะผิดที่กูเอง ที่ดันไม่มีแฟนเหมือนมัน "
“ ตัวแค่นี้ มีแฟนแล้วเหรอว่ะ " หันขวับไปตามเสียงของคนที่พูดด้วย เสียงที่หัวเราะในลำคอของมัน ทำเอาผมคว้าเอาบัตรประชาชนในกระเป๋าออกมาก่อนจะวางไว้บนโต๊ะตรงหน้า
“ 20 แล้วเถอะ เด็กที่ไหนล่ะ "
“ ยังตัดรองทรงอยู่เลย " มันว่าแบบหัวเราะๆก่อนจะทำท่าหยิบบัตรของผมไป ผมก็เอามาเก็บไว้ " แค่นี้ต้องโมโหด้วย "
“ กูไม่ใช่เด็ก แล้วก็ไม่ชอบให้ใครมาบอกว่าเป็นเด็ก "
“ ครับๆ ไม่เด็กก็ไม่เด็ก " ว่าแบบนั้นมือมันจับแก้วเหล้ามาชนขวดเบียร์ของผม " ขอโทษแล้วกัน "
“ แล้วทำไมมึงมาคนเดียว "
“ ไม่มีเพื่อน "
“ เพื่อนมีแฟน " ผมคิดว่าปัญหามันคงเป็นปัญหาเดียวกันกับผม
“ เพื่อนไม่คบ " เหล้าแทบพุ่งออกจากปาก ผมพยักหน้ารับตอนที่มันหันหน้ามา " เพิ่งกลับมาจากอเมริกาน่ะ เลยยังไม่มีเพื่อน "
“ อื้ม "
“ พอจะเป็นเพื่อนกันได้มั้ย "
“ เพื่อนกัน " ผมชี้นิ้วเข้าหาตัวผม มันที่ยื่นมือถือมาตรงหน้า " มึงจะเป็นเพื่อนกับเด็กแบบกูนะเหรอ "
“ ก็แล้วทำไมละ ไม่มีกฏข้อห้ามไม่ให้มีเพื่อนอายุต่ำกว่าตัวเองนิ อีกอย่างเราห่างกันแค่ปีเดียวเอง "
“ โกหก " หันไปบอกมันอีกคนก็ยิ้ม
“ กู 21 เอง " หนังหน้าทรยศอายุชัดๆ มองด้วยสายตาผมคิดว่ามันน่าจะประมาณ 25 26
“ แล้วทำไมต้องเป็นเพื่อนกันว่ะ " หยิบมือถือของมันขึ้นมา ตอนที่ทำท่าชั่งใจกับการให้เบอร์คนที่เพิ่งเจอกันแค่ไม่กี่นาที มันก็พูดขึ้น
“ จะได้ไม่ต้องเหงาคนเดียวไง ยังไงเพื่อนมึงก็คงไม่เลิกกับแฟนเร็วๆนี้หรอกน่า "
“ ก็อาจจะใช่ " หยิบมือถือตัวเองขึ้นมายื่นไปให้มันบ้าง เราต่างคนก็ต่างก้มลงเซฟมือถือให้อีกฝ่ายก่อนจะส่งกลับให้กัน " อิฐ เหรอว่ะ "
“ อื้ม " มันยิ้ม " มึงก็ ไท สินะ "
“ อื้ม "
“ ยังเรียนอยู่เหรอ "
“ ก็ใช่ มึงล่ะ "
“ อีกสองปีจบ "
“ งั้นที่บอกว่ามาจากอเมริกา ตอนนี้ที่นั้นมึงปิดเทอมเหรอ " ผมถามมันก็ไม่พยักหน้ารับ ก็แค่ยิ้ม
“ กูทำเรื่องย้ายกลับมาเรียนที่ไทย "
“ ทำไมวะ "
“ กูเผลอไปยิงคนตายมา " เสียงของมันเย็น ตอนที่หันมายิ้มให้ผม อยู่ๆเหมือนมีใครมาดึงตัวผมให้ไกลออกไปจากมัน หน้าที่เข้ามาใกล้ รอยยิ้มของมันน่ากลัวพอๆกับแววตาที่ส่งมาให้ผม " ล้อเล่น "
“ เชี้ย กูก็คิดว่าจริง "
“ แค่เบื่อสังคมแบบนั้นเลยย้ายมา "
“ มันง่ายขนาดนั้นเลยเหรอวะ " อยู่ๆปากผมก็พูดขึ้นมา " คนเราแค่เบื่อ ก็สามารถย้ายออกมาจากที่ที่เบื่อ นั่นได้เลยเหรอวะ "
“ ก็ไม่ใช่ทุกคนหรอก มีแต่คนที่พร้อม แล้วก็กล้าที่จะก้าวออกไปเท่านั้นเหละ "
“ อีกสักแก้วมั้ย " มันเขย่าแก้วเหล้าให้มือที่ถืออยู่ ผมพยักหน้า " เดี๋ยวเลี้ยง "
“ ก็บอกว่าไม่ต้องไง "
“ แววตามึงกำลังอ้อนกูแล้วบอกว่า เลี้ยงหน่อย "
“ ใช่ที่ไหนล่ะ " หันไปมองทางอื่น บางทีตัวผมก็เหมือนว่ามีอะไรสักอย่างบังคับให้มันทำตัวแบบไม่ใช่มัน ตอนที่เจอใครที่ชอบผมก็อยากจะเข้าไปคุย อยากจะเข้าไปทำความรู้จัก แต่ก็ไม่กล้าอาจเพราะเคยประสบการณ์ร้ายๆมาก่อน
บางทีที่มองปิงที่วิ่งชนทุกอย่างเพื่อให้ได้ความรักมา บางทีก็อิจฉา ผมอยากกล้าให้ได้ครึ่งนึงของมัน กล้าที่จะยื่นมือไปหาเค้าก่อน อย่างที่มันกล้าบ้าง อยากปล่อยตัวเองให้ได้ลองมีใครบ้าง แต่เพราะเป็นแบบนี้ โอกาสที่จะมีความรักก็ยิ่งเป็นศูนย์ ผมเป็นแค่คนที่ไม่กล้ากับอะไรเลยสักอย่าง
“ เอานี่ " แก้วที่ถูกตั้งลงตรงหน้า รสชาติเหล้าที่ชอบชักชวนให้ผมกินเข้าไปอีกแก้ว
“ รสชาติดีจังเลยว่ะ มันคือเหล้าอะไรว่ะ "
“ เหล้าแบบพิเศษที่กูคิดขึ้นมาเอง "
“ เหรอ "
“ ใช่ แต่กูไม่บอกสูตรใครหรอกนะว่าผสมอะไรบ้าง "
“ มึงทำเหมือนว่า กูอยากรู้ "
“ กูบอกเอามั้ยล่ะ"
“ ก็ดี " พอตอบแบบนั้นอีกคนยิ้ม
“ ทำท่าเหมือนไม่อยากรู้เลยนะ "
“ กูลองถามพนักงานเค้าก็น่าจะบอกมั้ง " ผมยิ้มก่อนจะหันไปมองบาร์เทนเดอร์ที่่ยิ้มให้ก่อนจะส่ายหน้า
“ บอกไม่ได้หรอกครับ ความลับของลูกค้า "
“ ขนาดนั้นเลยเหรอว่ะ มึงน่าจะเป็นลูกค้าคนสำคัญนะ "
“ ก็บอกแล้ว ว่ายังไงก็บอกไม่ได้ สูตรนี้นะกูให้แค่คนที่อยากจะให้กินเท่านั้นเหละ " สายตาที่มองมา ผมส่ายหัวตัวเองแรงๆ ตอนที่รู้สึกว่า แค่กินเข้าไปสองแก้วก็เหมือนว่า หัวมันหมุนๆ ไม่เอาน่า เกิดมายังไม่เคยกินเหล้าสองแก้วแล้วเมานะ
“ ไม่เอาน่า " ผมสถบกับตัวเอง บางทีก็ลืมไปว่าสิ่งที่กินตรงหน้าไม่ใช่น้ำเปล่า เหล้าบางตัวแรงแบบไม่มีกลิ่นให้รู้สึกเอะใจ รสชาติที่อร่อย หวาน กลมกล่อม แต่สุดท้ายก็ทำให้เมายิ่งกว่าเหล้าแก้วไหนๆ เหมือนความรักเลย
" ไท "
“ หื้ม ? " ผมพยายามควบคุมสติหันกลับไปมองมันที่เรียกชื่อผม
“ มึงเมาแล้วเหรอ "
“ เปล่านี่ กูยังไม่เมา " โบกมือไปมาตรงหน้ามัน ผมลุกขึ้นยืน ก่อนจะล้มลงมานั่งบนเก้าอี้อีกครั้ง ในใจผมคิด ' ชิบหายล่ะ นี่กูโดนมอมเหล้าเหรอว่ะ เหล้าธรรมดาที่ใช้กลบกลิ่นแรงๆของเหล้าอีกแบบที่แค่กินครั้งเดียวก็เมา ' ผมชักสีหน้ามองมัน
“ ทำไมมองกูแบบนั้น "
“ มึงมอมเหล้ากู "
“ ที่ไหนล่ะ มึงมันคออ่อนเอง อย่าลืมว่าเพิ่งแดกแค่สองแก้ว " อิฐที่ยังไม่มีทีท่าว่าจะเมา ยิ้มให้ผมตอนที่พยายามลุกขึ้นอีกครั้ง สติที่ผมมีตอนนั้นพยายามหยิบกระเป๋าออกมาวางเงินไว้บนโต๊ะก่อนจะลากตัวเองออกมา
“ กลับล่ะ "
“ เฮ้ย จะกลับยังไง "
“ กลับได้แล้วกัน ขับรถมา "
“ เดี๋ยวก็ได้ไปชนใครเค้าตายหรอก เมาไม่ขับมึงไม่รู้จักรึไง " ว่าแบบนั้นมือที่จับมือผมไว้ ผมพยายามดึงให้ตัวเองออกไปนอกร้าน แต่มือที่ไม่ยอมปล่อยก็เดินตามมา " ไท "
“ กูต้องกลับบ้านแล้ว " ผมพิงตัวเองกับรถ หันหลังล้วงหากุญแจรถในกระเป๋ากางเกง
“ นี่ เดี๋ยวจะไปส่ง "
“ ไม่ต้อง " พูดออกไปแทบจะทันที ผมกลัว ผมยอมรับ ส่ายหน้าบอกมันแบบนั้นผมหยิบกุญแจรถออกจากางกง เปิดล็อครถก่อนจะพาตัวเองเข้าไปในรถ " กู กลับเองได้ "
“ ไม่ได้หรอก เหล้ากูแรงมาก อีกเดี๋ยวมึงจะเมามากกว่านี้ " แขนที่ดึงผมออกมาจากรถ หน้าที่หันมาจ้อง สายตาจริงจังของมันนั้น หันมองซ้ายขวา " กูจะเรียกแท็กซี่แล้วพามึงไปส่งที่คอนโด "
“ ไม่ ไม่เอา " ผมพยายามดันตัวเองออกมา เพราะเคยมีความรู้สึกแย่ๆกับเรื่องพวกนี้และตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ก็ยังจำได้ไม่เคยลืม
“ ทำไมว่ะ แค่จะไปส่งเอง กูไม่ทำอะไรหรอก " มันคว้าเอากุญแจรถของตัวเองออกมาใส่ไว้ในกระเป๋าผม " กูให้รถกูเป็นตัวประกัน "
“ แต่ว่า "
“ ไม่มีแต่แล้ว " ปิดประตูรถผมมันล็อคก่อนจะเอากุญแจมาใส่ไว้ในกางเกง " มึงขับออกไป มึงตายอย่างเดียว มาเถอะ " คว้ามือผมไปเรียกแท็กซี่ ตอนที่ถูกพามาที่คอนโด สายตาของผมที่เหมือนกำลังจะหลับแต่ผมก็พยายามเกรงสายตาตัวเองเอาไว้
“ คอนโดมึงอยู่ที่ไหน "
“ ตรง ราชเทวี "
“ เหรอ " เสียงที่เงียบลงไป ตอนที่ผมบอกรายละเอียดคอนโดของตัวเองให้มันฟัง ผมเห็นลางๆว่า อิฐแอบยิ้ม
“ ทำไมเหล้ามึงถึงแรงขนาดนี้ว่ะ "
“ โทษที ที่คิดว่ามึงน่าจะคอแข็งกว่านี้ "
“ กูเองก็ไม่เคยกินเหล้าแบบสองแก้วจอดเหมือนกัน ก็ต้องยอมรับว่าของมึงแม่ง แรงจริงๆ " ผมทำเป็นหัวเราะ ทั้งๆที่ตอนนี้ก็ชวนคุยไปเพราะไม่อยากจะหลับไปก่อนถึงคอนโด
“ ไว้พรุ่งนี้มากินอีกสิ จะชงแบบอ่อนๆให้ "
“ หึ ไม่เอาอะ อ่อนของมึงก็ไม่พ้น สี่แก้วจอดอีกเหมือนกันละมั้ง "
“ พรุ่งนี้จะทำแบบกินเท่าไหร่ก็ไม่เมาให้แล้วกัน "
“ น้ำเปล่าเหรอ " ผมถามอีกคนก็หัวเราะ
“ พอเมาแล้วก็ช่างพูดดีจริงๆนะ "
“ เปล่าซะหน่อยก็พูดปกติตามที่พูดนั่นเหละ " หันไปมองอีกคนที่กำลังมองผม อิฐยิ้ม ตอนที่เอื้อมมือมาลูบผมของผมให้เข้าที่
“ มึงก็น่ารักดี น่าแปลกนะ ที่ยังโสดจนเหงาแล้วต้องไปนั่งที่ผับคนเดียวแบบนั้น "
“ กูคงอยู่ใต้รัศมีที่เจิดจ้าเกินไปมั้ง " พอพูดออกไปแบบนั้นปากมันก็หัวเราะออกมา เอียงทั้งตัวหันไปหาอีกคนที่กำลังมองหน้าผม " เพื่อนกูน่ะ สวยมาก เป็นผู้ชายที่สวยมาก ทั้งสวยแล้วก็เข้าหาคนเก่ง เป็นคนช่างพูด มันต่างจากกูลิบลับ ทุกครั้งที่มีใครมองมาเค้ามักจะมองมัน เค้าไม่มองกูหรอก แต่ก็ดีแล้ว กูก็ไม่ได้อยากเป็นแบบมันหรอก "
“ พวกนั้นคงพลาดของดีแล้วละ "
“ กูไม่ใช่คนที่น่าสนใจขนาดนั้นหรอก "
“ ก็ดีแล้ว " ตอนที่พูดแบบนั้น มือหนาอุ่นๆก็เข้ามาลูบหน้าลูบตาให้ " จอดตรงนี้ครับ ถึงละ ลงเถอะ "
“ อื้ม " เปิดประตูรถออกมา คอนโดที่อยู่ตรงหน้าเป็นคอนโดของผมแน่ๆอยู่แล้ว โซเซลงจากรถอีกคนก็เข้ามาประคอง
“ อยู่ชั้นไหน "
“ 20 “ ขาที่เดินเข้าไปด้านในลิฟท์ มือนึงที่กอดเอวไว้เอื้อมไปกดลิฟท์
“ ถึงละ "
“ ห้องนั้น " ผมชี้ไปที่ห้องตัวเองตอนที่มือพยายามหากุญแจห้อง แต่เหมือนว่าหาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ " กุญแจ ไม่รู้ อยู่ไหน " ตบที่กางเกงตอนที่ล้วงเข้าไปก็เหมือนว่ามันจะไม่มี
“ มาช่วยหา " อิฐดึงตัวผมให้พิงเข้าไปประตูห้อง มือมันล้วงเข้าไปหาตรงกางเกงข้างหลังทั้งสอง ก่อนจะย้ายมาข้างหน้า มืออุ่นๆที่ล้วงเข้าไปหา
“ ลึกเกินไปแล้ว "
“ หึ " เสียงหัวเราะที่ได้ยิน วินาทีต่อมาคีย์การ์ดก็ถูกดึงออกมา มันเปิดประตูห้องก่อนจะพาผมเข้าไปในห้อง " ถึงแล้ว "
“ ขอบใจ "
“ ไม่เป็นไร " คนที่ยืนอยู่ข้างเตียงล้มลงมานั่ง ผ้าห่มที่ถูกดึงขึ้นมาห่มให้ กุญแจรถสองคันถูกวางลงบนโต๊ะหัวเตียงของผม ก่อนที่มือหนาคู่นั้นจะยื่นมาลูบหัว " พรุ่งนี้เอากุญแจรถกูไปคืนพร้อมกับ เงินค่าแท็กซี่ด้วยนะ "
“ อื้ม "
“ ที่ร้านเดิมละ กูจะคอย "
“ อื้ม "
“ ฝันดีนะ "
" อื้ม " พยักหน้าให้มัน ผมไม่มีแรงแม้จะลืมตาขึ้นมาแล้วในตอนนี้
“ นี่ ไท "
“ หื้ม " เสียงของผมเบา แม้จะได้ยินแต่ก็รู้สึกว่าตัวเองไม่มีแรงจะโต้ตอบอะไรออกไปทั้งนั้น ทั้งๆที่ก็อยากจะตอบ
“ มึง ก็เป็นคนน่ารักคนนึงนะ กูว่าบางทีก็ดีแล้วละ ที่ตลอดเวลาไม่มีใครมองเห็นมึงเลย เพราะคนบางคนอาจเกิดมาเพื่อรอใครบางคนก็ได้นะ "
“ ถ้าเป็นแบบนั้นก็ดีสิ " เสียงตอบของผม ก่อนไม่รู้ว่าความอุ่นจากที่ไหนจะแนบลงข้างแก้ม และเสียงสุดท้ายที่ได้ยินจะเป็นเสียงของประตูห้องที่ปิดลง ผมยิ้มทั้งๆที่ในใจก็ยังคิด
ใช่ ถ้าเป็นแบบนั้น มันก็ดีสิ
......................................................... เสือปิง ที่ไม่มีบทของพี่เสือไม่ถึงสามประโยค
ตอนนี้เป็นตอนที่ เขียนยากมาก เพราะไม่รู้จะเขรยนเริ่มต้นเรื่องราวของ
ไท ไปทางไหนดี ผู้ชายที่เอาแต่แอบหลงรักชาวบ้านมาตลอด ไม่กล้าสารภาพรัก อยู่กับน้องปิงจนชิน
พอวันนึง ปิงมีแฟน ปิงห่างไป ก็เริ่มจะหาอะไรมายึดเหนี่ยวจิตใจให้ไม่เหงา
มันต้องมีอะไรมากกว่านี้ เพราะงั้นต้องติดตาม นะคะ ฝากด้วยจ้าาาาาาาาาา
ใครมีทวิตเตอร์ หรือ เฟส หนมฝากแท็ก #เสือปิงด้วยนะคร่า
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์จ้า
ป.ล. ตอนต่อไป จะมาเร็วๆนี้เหละ จ้า
หัวข้อ: เพราะเกลียดจึงรัก {UP!-ตอนพิเศษที่ 3 (จบเรื่อง) ※ ประกาศรีปริ้นท์ ※ / 14.8.59} #หน้า 73 (อ่าน 755998 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก