ตอนที่ 16 สะลึมสะลือตื่นขึ้นมาจากเตียงผมมองไปรอบห้องของตัวเองที่ว่างเปล่า ไม่มีใครอยู่ที่นี่ เนื้อตัวไม่ได้เจ็บปวดอะไร เสื้อผ้าก็ยังคงอยู่ในชุดของเมื่อวาน แค่รู้สึกหนักๆที่สมองมันก็เท่านั้นที่ทำให้รู้สึกว่าตัวเองไม่ปกติ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าแค่เหล้าสองแก้วจะทำให้มีอิทธิพลมากขนาดนี้
“ แฮ้งค์สัดเลยกู " ลุกขึ้นมาจากเตียงตอนที่หย่อนขาลงกับพื้น มองไปที่หัวเตียงผมพบว่ามีกุญแจรถสองคันที่ตั้งอยู่ คันนึงเป็นของผม แต่อีกคันกลับไม่ใช่ ผมไม่ได้ขับรถหรูขนาดนั้น " ของใครว่ะ " สถบออกมาแบบนั้นสมองก็นึกถึงคนคนนึงขึ้นมา ใครบางคนที่เจอกันเมื่อคืน " อ้อ ของไอ้อิฐ "
ผู้ชายที่เข้ามาคุยด้วยที่ผับ โดนแม่งมอมเหล้าไปสองแก้วเพราะรู้สึกพูดคุยถูกคอ สุดท้ายก็เมาจนต้องให้มันแบกกลับมาส่งที่บ้าน โชคดีที่มันยังเป็นคนดี ที่ไม่ได้ทำอะไรผมแบบที่กลัว
กริ้ง หันไปมองโทรศัพท์ที่มีข้อความเข้ามา หยิบขึ้นมากดดูผมพบว่ามันเป็นโปรแกรมไลน์ที่มีคนส่งเข้ามา " ตื่นยัง อย่าลืมเอากุญแจรถมาคืน ค่าแท็กซี่ด้วย "
“ รู้แล้วน่า " ส่งข้อความตอบกลับไป อีกคนก็ตอบกลับมาอีกครั้ง
“ ตื่นเช้าดีนะ "
“ เวลาเมา กูตื่นเช้า "
“ เอาของมาคืนด้วยล่ะ "
“ รู้แล้วครับ " ผมวางมือถือลงก่อนจะพาตัวเองที่ยังมึนๆ มาหาน้ำเปล่ากิน หวนนึกถึงเรื่องเมื่อคืนก็ทำได้แต่หลับตาลง ผมคิดถึงคำพูด หน้าตา หรือแม้แต่เสียงของมัน " ไอ้เหี้ยนั่น มีเสน่ห์อะไรแบบนั้นนะ " แค่นึกถึงก็อดที่จะใจเต้นไม่ได้เลย
.............................................
“ เมื่อวานขอโทษ ขอโทษจริงๆ " ไอ้ฝน ไอ้ปิงเดินไหว้เข้ามาหาผม ตอนที่เปิดประตูเข้าไปในห้องเรียน หัวเราะกับท่าทางของมันก่อนจะส่ายหน้า " มึงไม่โกรธนะ "
“ ไม่โกรธหรอกน่า เรื่องแค่นั้น "
“ แล้วเมื่อคืนสรุปมึงไปไหนว่ะ " ปิงถาม ผมที่มองหน้ามันปากจะตอบว่าไปไหน เหมือนทุกครั้งที่เล่าแบบไม่โกหก แต่หนนี้ไม่รู้ทำไม
“ ไม่ได้ไปไหน " โกหกออกไปแบบนั้น ผมเดินหลบออกมานั่งที่โต๊ะเรียน ไม่อยากให้มันรู้เลยว่าผมไปไหนมา ไม่อยากให้มันเจอ
“ แต่ท่าทางมึงแฮ้งค์ๆนะ "
“ ก็ นั่งแดกเบียร์อยู่ที่ห้อง ชิวๆ "
“ ขอโทษ " ฝนเข้ามากอดผม " งั้นคืนนี้กูจะไถ่โทษด้วยการไปกับมึง กูเลี้ยงเอง ไปกันนะ "
“ เออ ไปกูด้วย "
“ คืนนี้ไม่ไปละ "
“ อ้าว " สองเสียงที่พูดขึ้นพร้อมกัน ไอ้ปิงนั่งลงข้างๆ " มึงแน่ใจนะ "
“ แน่ใจ กูยังแฮ้งค์ๆของเมื่อวานอยู่เลย เดี๋ยวเรียนเสร็จกูจะกลับไปนอน "
“ รู้สึกผิดชะมัดเลยว่ะ " ไอ้ปิงยิ้มแห้งๆ ตอนที่มองหน้าผม " กูน่าจะไปกับมึงเมื่อวาน ไปเสือแม่งส้นตีน พอกูจะออกไปแม่งมาจับกูไว้ซะงั้น "
“ จับปล้ำ " ไอ้ฝนทำท่าคนกอดรัดฟัดกัน " เป็นไง ฟินเลยสิท่า "
“ มึงคิดแบบนั้นจริงๆเหรอวะ "
“ ทำไม " ผมถามไอ้ปิงที่ทำหน้าหน่ายๆ
“ แม่งฟินก็ฟินเหละ มันก็ดี แต่กูเจ็บ "
“ ปลาดุก หรือ อนาคอนด้า "
“ ช่างเปรียบอีห่า เอาซะกูขนลุก " ทำท่าลูบขนตัวเอง มันส่ายหน้าไปมา ก่อนจะยิ้มออกมา
“ แต่คิดว่าน้องๆอนาคอนด้าเลยนะ "
“ นาง แรง " โดนผลักไหล่ไปทีนึง ไอ้ปิงตอนที่เท้าคางมองหน้าไปข้างหน้า เห็นมันมีความสุขแล้วก็แอบยิ้มตาม ดีกว่าตอนที่มันทำหน้าเศร้า เวลาที่โดนด่าว่าง่ายแล้วยังอยากจะหาคนรักจริง ผมว่าถ้าไอ้เสือกับมันเข้ากันได้ก็เป็นอะไรที่ดีเลย แม่ง แปลกพอๆกัน
“ อย่าพูดถึงเสือได้มั้ย เค้าคิดถึง พี่เสือของเค้า กูก็รักของกูเข้าใจบ้างมั้ย "
“ ขอถุง กูจะอ้วก "
“ อิจฉาก็บอก "
“ ถ้าผัวมึงเป็นไอ้เสือ กูคงไม่คิดอย่างงั้น ด่ากูคำรักกูคำ แบบนี้ พอนะคะ ไม่ดีกว่า " ยกมือขึ้นห้ามไอ้ปิงเบะปากใส่ " กูยอมโสดจนตาย ถ้าได้ผัวซาดิสต์แบบมึง "
“ หล่อนะ "
“ ไปเสนอ ไอ้ไทเถอะ " เชิดหน้ามาทางผม ไอ้ปิงก็ยิ้ม
“ ว่าไงมึง จะรุกหรือจะรับดี "
“ รุก รับ เหี้ยไร " ผมถาม ไอ้สองคนที่พูดอยู่ก็หัวเราะ
“ วันก่อนชอบไอ้ไฟ วันต่อไป ไปผับกันแม่งมาบอกกูว่า ผู้ชายที่เป็นดีเจในผับแม่งเท่ ตอนนั้นกูสับสนสุด ตกลงแม่งจะเอายังไง "
“ มันอาจจะอยากได้ไอ้ไฟเป็นผัวรึเปล่า "
“ มึงเป็นคนตลกนะปิง " ผมว่าไอ้ฝนกับไอ้ปิงก็หัวเราะ
“ กูว่า ถ้ามึงกล้าทำอะไรเพื่อคนที่มึงชอบบ้าง ก็น่าจะดีนะ "
“ แบบมึงนะเหรอ " ผมถาม
“ ไม่ต้องถึงขนาดกูหรอก แค่เอาความกล้าของกูไป 5% ก็เยอะมากแล้ว " ปิงยื่นมือมาตบไหล่ผม " ถ้ามึงมีแฟนมึงจะไม่เหงานะ "
“ แต่กูจะเหงา "
“ งั้นมึงก็ไปหาด้วยสิ "
“ กลัวได้แบบผัวคนเก่าของมึง " ไอ้ฝนว่า คราวนี้ผมเองที่เป็นฝ่ายหัวเราะออกมา
“ นั่นโอกาสน้อยมากเลยนะมึง สัก 5% ใน 100 ยกเว้นมึงจะซวยเอามากๆ ที่ไปเจอ " ท่าทางยักไหล่แบบรังเกียจของมัน ทำเอาผมหลุดขำออกมา " แต่ไม่ต้องห่วง ถ้ามึงมีแฟนแล้วกูเจอ ถ้าเป็นมัน กูจะบอกให้เลิกคบเองเหละ "
“ ถ้ากูรัก "
“ ไม่เอาอย่าโง่ "
“ แต่ความรัก ถ้าไม่โง่ ถ้าไม่บ้า จนถึงที่สุด ก็ไม่เรียกว่าความรักนะ "
“ ก็อาจจะใช่นะ " ไอ้ปิงว่า ตอนที่มันหันมายิ้มให้ผม มือนั้นเอื้อมมากอดคอ " มึงนี่พูดถูกใจกูจริงๆ "
“ มึงก็กำลัง ทั้งโง่ ทั้งบ้าอยู่สินะ "
“ ถูกแผงเลย "
อย่างที่คิด ความรัก ถ้าไม่บ้า ไม่โง่ จนถึงที่สุด ก็เหมือนจะไม่ใช่ความรักหรอก
เวลานัดเคลื่อนมาถึง ผมนั่งรถแท็กซี่ออกมาจากคอนโดในเวลาที่ค่อนข้างสายนิดหน่อย รถจอดที่ลานจอดผมพบว่าวันนี้คนมาร้านเยอะกว่าเมื่อวาน สังเกตจากหลายๆคนที่ก็เริ่มมานั่งกันที่ด้านนอก มองไปที่กลุ่มคนเหล่านั้นมีผู้ชายคนนึงที่ผมคุ้นหน้ากำลังคุยกับเพื่อนอย่างออกรสชาติ ทั้งๆที่เมื่อวานยังบอกกันอยู่เลยว่า ไม่มีเพื่อนคบสักคน
“ ตอแหลทั้งนั้น " ว่าแบบนั้นก่อนที่จะล้วงมือเข้าไปในกระเป๋า หยิบกุญแจรถที่กำลังจะเอามาคืนขึ้นมา ผมกดปลดล็อครถ
ปี๊ป ปี๊ป ไฟสัญญาณท้ายรถที่สว่างขึ้น เจ้าของรถที่นั่งอยู่หันมาขวับมามองที่ลานจอดทันที มันคงรู้ว่าเป็นรถมัน แล้วที่ออกมานั่งข้างนอกแบบนี้ ก็คงมาเฝ้ารถตัวเองไว้อยู่ " กูไม่ได้อยากจะได้หรอก รถหรูๆของมึงนะ "
“ มาแล้วเหรอ "
“ เอาไป " ผมเอากุญแจรถของมัน มัดกับเงินอีกห้าร้อยก่อนจะโยนไปให้
“ นึกว่าจะไม่มาซะแล้ว " รับกุญแจได้แม่นยำมันแกะเอาเงินห้าร้อยบาทออก " ให้แค่นี้เอง "
“ ทางจากที่นี่ ไปที่คอนโดก็ไม่ได้ไกลนี่ "
“ ค่าตัวกูล่ะ "
“ ต้องจ่ายเหรอ " ผมถามมันก็ยิ้มก่อนจะส่ายหน้า
“ ไม่ต้องก็ได้ " ทุกอย่างเงียบ หลังจากสิ้นสุดคำนั้นก็เหมือนว่า ต่างคนต่างก็ไม่มีอะไรจะพูด ผมมองไปรอบๆในตอนที่ตัดสินใจจะกลับก็ได้ยินเสียงหัวเราะดังขึ้นมา " กินเหล้าด้วยกันก่อนสิ "
“ นึกว่าจะไม่ชวน "
“ มาสิ " มือที่ยื่นออกมาตรงหน้าตอนที่เดินเข้าไปใกล้ อีกคนก็หันมามองหน้ายิ้มๆ
“ ยิ้มเหี้ยอะไร "
“ มึงน่ารักดี " อิฐก้มหน้าก่อนจะหัวเราะ " ทำท่าเหมือนว่าไม่อยากเข้าแต่จริงๆ ก็อยากให้ชวน "
“ กูก็ไม่ได้คิดอย่างงั้นหรอก "
“ เหรอ "
“ เพื่อนมึงก็เยอะขึ้นแล้วนี่ " ผมหันไปถามมันที่หันมามอง
" ก็คุยไปเรื่อยระหว่างรอมึง "
“ รอกู "
“ ก็ต้องรอสิ " ว่าแบบนั้นเก้าอี้ตัวสูงที่ติดเค้าเตอร์ที่ว่างผมนั่งลงข้างๆมัน ผมยิ้มให้มันเพราะรู้ว่าสิ่งที่มันรอจริงๆนะคืออะไร
“ รอกุญแจรถ ว่างั้นเถอะ "
“ เปล่า กูรอมึง " หันมามองหน้าผม " กลัวว่ามึงจะไม่มา "
“ เอากุญแจรถแพงๆแบบนั้นไปตั้งเอาไว้ ในห้องกูยังไงกูก็ต้องเอามาคืนอยู่แล้ว "
“ นั่นสิ โชคดีนะกูตั้งเอาไว้ ถ้าไม่ตั้งเอาไว้ วันนี้ มึงอาจจะไม่มาแล้วก็ได้ "
“ ก็อาจจะ " บางทีอาจจะมาก็ได้ " น้อง เบียร์ขวดนึง "
“ ไม่เอาเหล้าแบบเมื่อวานที่กูชงให้กินแล้วรึไง "
“ ไม่เอาล่ะ "
“ จะชงแบบอ่อนๆให้ " ผมหันไปหามัน อิฐยิ้มกว้าง " รับรองเลยว่า ต่อให้กินอีกสิบแก้วก็ไม่เมา "
“ กูจะเชื่อมึงได้มั้ยวะ "
“ แล้วจะลองเชื่อดูมั้ยล่ะ " หันไปยิ้มให้มันผมส่ายหน้าไปมาก่อนจะตัดสินใจพยักหน้า
“ ลองดูก็ได้ "
“ เอาแบบอ่อนๆมาแก้วนึง ของกูเอาปกติ "
“ มึงมาที่นี่บ่อยจนสั่งแค่นั้นแล้วเค้ารู้เรื่องเลยเหรอว่ะ " ผมถาม อิฐก็พยักหน้า
“ กูสนิทกับไอ้คอร์นมัน " ชี้ไปที่บาร์เทนเดอร์ที่ยิ้มให้ผม " เวลากลับมาจากเมืองนอกกูมานี่ทุกวัน นั่งจนสนิทกับเจ้าของร้าน ยันบาร์เทนเดอร์ละ "
“ ท่าทางจะไม่มีเพื่อนจริงๆ "
“ ก็บอกแล้วไง ว่าเพื่อนนะมี แต่เพื่อนไม่คบ "
“ จริงเหรอวะ "
“ เรียกว่าไม่คบเพื่อนน่าจะดีกว่า " คอร์นส่งเหล้ามาให้ผมกับอิฐคนละแก้ว เบียร์ถูกเปิดมันก็ส่งมาให้อีกขวด " พี่อิฐเพื่อนเยอะแต่ไม่ชอบคบใคร "
“ กำลังหาเพื่อนรู้ใจอยู่ไง "
“ หน้าตาอย่างมึงไม่น่าจะหายาก " ผมว่าตามที่รู้สึกจริงๆ มันเป็นคนหล่อคนนึง หน้าตาคมเข้ม รูปร่างสูง เอาเป็นว่าถ้าเดินไปไหนมาไหนต้องมีสาวๆเหลียวกันจนคอเคล็ด
“ ถ้านอนกันคืนเดียวหาง่าย แต่ถ้าหาคนที่ใช่ หายาก "
“ เรื่องมาก มากกว่า " ผมสถบก่อนจะยกเหล้าขึ้นชิม รสชาติไม่ดีเท่าของเมื่อวานแต่ก็ดีครับจะได้กินได้เรื่อยๆ " แต่มึงก็เหมือนเพื่อนกูเลยนะ "
“ เหรอ "
“ กูมีเพื่อนอยู่คนนึง มันเป็นพวกตามหารักแท้นะ "
“ แล้วเพื่อนมึงเจอรึยังล่ะ "
“ ไม่รู้สิ เจอแล้วมั้ง หรืออาจจะไม่ ทำไมมึงสนใจเหรอ " ผมหันไปมองอิฐที่กำลังยกยิ้ม ท่าทางเหมือนว่ามันจะไม่สนแต่ก็ไม่ใช่ซะทีเดียว " เพื่อนกูสวยนะ ถ้ามึงเห็นมึงอาจจะหลงก็ได้ "
“ ไม่จริงเสมอไปหรอก คนเรามันชอบคนละสไตส์กัน กูไม่ค่อยชอบคนสวย "
“ แล้วชอบคนแบบไหน "
“ ชอบแบบ น่ารักมากกว่า เพราะดูยังไงก็ไม่เบื่อ "
“ เหรอ " พยักหน้าให้มันก่อนอิฐจะพูดอีกคำนึงขึ้นมา
“ มึงก็น่ารักนะ " คำพูดที่มาพร้อมรอยยิ้มที่หันมามองหน้าผม " เมื่อวานตอนเมา แม่งโคตรน่ารัก พูดมาก พูดตลอดทางเลย "
“ เหรอ "
“ นี่ ถามอะไรหน่อยสิ "
“ อะไร "
“ มึงกลัวอะไรนักหนาแค่กูจะไปส่งบ้าน เมื่อวานมึงโวยวายเหมือนกูจะพาไปฆ่า ไม่เอา ไม่เอาอย่างเดียว " หันมองคนถามที่เลิกคิ้วถามแบบสงสัย ผมเหลือบมองบาร์เทนเดอร์ที่ยืนอยู่หน้าเรา ไอ้อิฐก็มอง
“ คอร์น มึงไปตรงอื่นก่อนไป "
“ ครับพี่ " พูดแบบนั้นมันก็หันมามองผมอีกครั้ง
“ พูดมาได้เลย "
“ มึงรู้ได้ไงว่ากูจะพูด ถ้าไอ้คอร์นไม่อยู่ " ผมหัวเราะให้มัน " กูอาจจะไม่อยากพูดอยู่แล้วก็ได้ "
“ แต่กูอยากฟัง "
“ ไม่ได้อยากเล่าเลย " หมุนขวดแก้วในมือไปมา ผมที่จ้องมันอยู่แบบนั้น อิฐก็ยกมือขึ้นมาขยี้หัวผม
“ สบายใจแล้วค่อยเล่า เมื่อไหร่ก็ได้ จะรอฟัง "
“ ตื้อว่ะ "
“ ก็บอกว่าอยากฟัง "
“ กูเคยถูกมอมเหล้าจนเมาสุดๆ ตอนไปกินเหล้าคนเดียวแล้ว ก็โดนคนที่บอกว่าจะพาไปส่ง มันปล้ำเอา " มันเป็นความทรงจำครั้งเลวร้ายของผม ในเช้าวันนั้นผมปวดหัวแทบระเบิดพร้อมกับเจ็บที่ช่วงท้ายแม้ว่าจะไม่ใช่ครั้งแรก ตอนที่นั้นจิตใจของผมมันว่างเปล่า มันไม่ได้รู้สึกสุขหรืออะไรทั้งนั้น ผมจำไม่ได้แม้หน้าของผู้ชายเมื่อคืนด้วยซ้ำ
ตอนนั้นจำได้ว่าเรื่องแรกที่ทำคืออาบน้ำแล้วออกไปโรงพยาบาลให้เร็วที่สุด ตรวจดูว่าตัวเองเป็นโรคอะไรบ้าง กลัวที่สุดก็ติดโรค รองลงมาก็โดนแบล็คเมล์ แต่โชคดีที่ไม่มีอะไรแบบนั้น
“ โดยที่มึงไม่รู้ตัว "
“ เพราะกูเมา กูเลยไม่รู้ว่า กูโดนอะไรบ้างมากกว่า หรือกูเองที่ไปทำอะไรเค้าบ้าง "
“ ลืมมันไปเถอะ มันผ่านมานานรึยังล่ะ "
“ ก็ตั้งกูอยู่ม.หกมั้ง ตอนเริ่มกินเหล้าใหม่ๆ "
“ ก็คิดว่าดีแล้ว มึงจะได้ระวังตัว " อิฐก้มลงยกเหล้าขึ้นมาดื่มก่อนจะเลื่อนมาชนกับแก้วของผม " อดีตนะมันมีเอาไว้ให้เราจำว่าในอนาคตจะไม่ผิดแบบนั้นซ้ำอีก "
“ นั่นสินะ "
“ อย่าคิดมาก คนที่ยึดติดกับอดีตไม่มีความสุขหรอก "
“ พูดอีกก็ถูกอีกนั่นเหละ " ผมยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มตอนที่มองไปรอบๆ อิฐก็ถาม
“ จริงๆวันนี้กูคิดว่ามึงจะแค่เอากุญแจรถมาคืนแล้วไปเที่ยวกับเพื่อน "
“ บางทีกูคิดว่าการที่เพื่อนอยู่กับแฟนมันคงมีความสุขมากกว่าที่จะอยู่กับกู " ผมอ้างไปแบบนั้นความจริงก็โดนชวนไปแล้วแต่เพราะผมเองที่อยากมาที่นี่ มากกว่าที่จะไปที่อื่น
“ คนมีความรักนี่น่าอิจฉานะ "
“ อื้ม " พยักหน้าเห็นด้วยไปแบบนั้น ผมดึงขวดเบียร์ของตัวเองมากินต่อ " มีความสุขอยู่กับคนที่ชอบได้ตลอดเวลา ไม่เหงาด้วย "
“ แต่เวลาเสียใจก็น่าสงสารพอกัน แต่ก็ ไม่มีใครมีความสุขตลอดเวลาหรอก "
“ ก็จริง ตอนนี้ถึงกูจะโสดแต่กูก็ไม่ได้เหงานะ "
“ เหมือนกูนั่นเหละ " เรายิ้มออกไปตรงหน้า ผมคิดว่ามันคงเข้าใจความหมายของคำพูดนั่นดี แต่อิฐก็เป็นคนที่เลือกที่จะพูดย้ำความคิดออกมาอีกที " เพราะมีมึงไง "
“ ก็นะ.. “ ใจของผมเต้น ทั้งๆที่แค่คนข้างๆจะเป็นแค่เพื่อนที่นั่งคุยเวลากินเหล้าด้วยก็เท่านั้น แต่ผมคิดว่าอิฐเป็นคนที่ทำให้ผมสบายใจมากกว่าการพูดคุยกับคนไหนๆ " ขอบคุณนะเพื่อน "
“ อื้ม " พยักหน้าให้กัน ก่อนจะยิ้มออกมา ใจของผมบอกว่าอยากให้เป็นมากกว่านี้ แต่คิดว่าทั้งหมดคงต้องฝากเอาไว้ที่อนาคต อนาคตที่ผมจะคว้ามันเอาไว้ อย่างที่ไม่เคยทำกับใครมาก่อน
“ แล้วตกลงมึงเข้าเรียนต่อที่ไหน "
“ ก็กำลังคิดอยู่ ถ้าไม่เรียนทางบ้าน ก็คงเอกชน "
“ เรียนเอกชนก็ดีนะ อย่างน้อยมึงก็จะได้มีเพื่อนมากกว่านี้ "
“ คิดดูก่อนแล้วกัน " ว่าแบบนั้น ก่อนจะเหล้าตรงหน้าขึ้นกิน " แต่ก็คงเรียนอย่างที่มึงบอกละ เอกชนก็คงมีเพื่อนมากกว่า หาเพื่อนกินเหล้า "
“ ถ้ามึงจะหาแค่เพื่อนกินเหล้า มานั่งที่นี่ก็คงได้เพื่อนแล้ว "
“ แล้วมึงเรียนที่ไหน "
“ ไม่บอก เดี๋ยวมึงตามไปเรียนด้วย " ผมบอกแค่นั้นไอ้อิฐก็หัวเราะออกมา
“ กูไม่ไปเรียนที่เดียวกับมึงหรอก "
“ ทำไมมหาลัยกูก็ดีนะ " ก็แอบอยากให้มันมาเรียน แต่ใจนึงก็ไม่
“ อยู่คนละที่ดีกว่า จะได้คิดถึงกัน "
“ ใครจะไปทำแบบนั้น "
“ วันไปสมัครไปด้วยกันหน่อยสิ " อิฐหันมาหาผม" กูไม่ค่อยคุ้นทาง "
“ เอาสิ ถ้ากูว่าง "
“ จะไปวันที่มึงว่างแล้วกัน " บอกแบบนั้นมันก็ยื่นแก้วเหล้าเปล่าๆของมันมาหาผม “ มึงจะเอาอีกแก้วมั้ย "
“ ไม่ละ ไม่อยากเมา "
“ แต่มึงเมาก็น่ารักดีนะ เมื่อวานนะ มึง "
“ ทำไม " ผมถามอย่างกระตือรือร้นไอ้อิฐก็ยิ้ม " กูทำไม อย่ามายิ้มแบบนั้นนะเว้ย "
“ เมื่อวานตอนกูไปส่งมึงที่ห้อง พอถึงหน้าห้องมึงหาคีย์การ์ดเข้าห้องไม่ได้ กูเลยช่วยล้วงกระเป๋ามึงหาให้ ตอนที่กูล้วงอยู่มึงแม่งทำเสียงเซ็กซี่แล้วบอกกู " ลึกเกินไปแล้ว "
“ ส้นตีนคิดเหี้ยอะไร "
“ อาจจะเป็นแบบเดียวกับที่มึงคิดละมั้ง " ผมหันหน้าไปทางอื่นตอนที่อิฐหันมาจ้องตา ทำไมกูต้องพูด คำพูดเหี้ยๆแบบนั้นออกไปด้วยว่ะ " น่ารัก "
“ เออนี่ " เรียกอิฐให้หันหน้ามา ผมที่จะตั้งคำถามแต่พอทบทวนดูเหมือนก็เหมือนกับว่าเป็นคำถามที่ไม่น่าถามยังไงก็ไม่รู้ กลืนน้ำลายลงคอของตัวเองไป อีกคนก็เลิกคิ้ว
“ มีอะไร "
“ เปล่า "
“ ต้องมีแน่ มีอะไร "
“ กูแค่จะถามว่า เมื่อวานตอนที่มึงไปส่งกู มึงเอาอะไรแนบหน้ากูว่ะ อุ่นๆ " รู้แล้วก็ยังถาม ไอ้โง่ไทเอ้ย มึงนี่แม่งโง่จริงๆ คำถามปัญญาอ่อนของผมหลุดจากปากของตัวเองออกไป แน่นอนว่าพอหลุดออกไปแล้วจะเรียกคืนกลับมาก็ไม่ได้
ทุกอย่างตรงนั้นเงียบ อิฐจับปากของตัวเองถูไปมา มันไม่แม้จะตอบผม ตัวทำลายบรรยากาศจริงๆเลย ผมโทษตัวเองแบบนั้นก่อนจะลุกขึ้นยืน " กูว่ากูกลับก่อนดีกว่า พรุ่งนี้มีเรียนเช้า "
“ อ้าว จะกลับแล้วเหรอ "
“ อื้ม กลับก่อนนะ " ผมบอกแบบนั้น ก่อนจะหยิบเงินมาตั้งไว้บนโต๊ะ เดินออกมรจากร้านอยากจะตบปากตัวเองสักร้อยครั้ง ที่เผลอไปพูดประโยคนั้นให้เสียบรรยากาศแทนที่จะได้นั่งคุยกันนานๆสักหน่อย
“ นี่ " เสียงที่ดังขึ้นตรงลานจอด อิฐเดินตามผมออกมามันเรียกผมไว้ " พรุ่งนี้จะมาอีกมั้ย "
“ ก็็ "
“ มาอีกนะ กูจะคอย " เดินเข้ามาใกล้ผม พยักหน้าตอบกลับมันไปผมเดินไปถึงรถของตัวเอง มันก็เดินตามมาติดๆ " ว่าไง "
“ เออ พรุ่งนี้มา "
“ งั้นกูกลับนะ " ปลดล็อครถผมเปิดประตู ก่อนจะเลื่อนตัวเองไปยืนด้านในแต่ตอนที่กำลังจะนั่งลงด้านในมือนึงก็ดึงประตูรถของผมไว้ " มีอะไร "
“ จะบอกว่า เมื่อคืนกูทำแบบนี้กับมึง " โน้มหน้าลงมาใกล้ผม ริมฝีปากของมันจูบลงบนริมฝีปากของผมไร้การรุกล้ำใดตอนที่ผละออกจากกันอีกคนก็ยิ้ม " แต่ทำที่แก้ม โทษนะ ถ้าไม่ชอบ "
“ อื้ม " บอกแบบนั้นร่างที่สูงตรงหน้าที่ยืนนิ่งมือที่กำประตูรถของตัวเองไว้ ความรู้สึกของผมมันบอกหัวใจของผมต้องการบางอย่าง " ที่อเมริกา ระหว่างเพื่อนเค้าจะบอกลากันด้วยการจูบใช่มั้ย "
“ ก็.. อื้ม "
“ งั้นก็ช่วยบอกลากูหน่อยจะได้มั้ย " มองหน้ามันที่ยกยิ้มขึ้นมาตอนที่หน้าเราใกล้กันอีกครั้ง ผมหลงใหล หลงใหลไปในความรู้สึกนี้ หลงใหลไปกับคนตรงหน้า จูบอุ่นๆที่แนบชิดลงมาบนริมฝีปากของผม มันเป็นจูบบอกลาที่เนิ่นนานเหลือเกิน อิฐย้ำลงที่ริมฝีปากของผมอีกครั้งก่อนจะผละออกมา รอยยิ้มที่มันมอบให้ก่อนจะยกมือขึ้นขยี้หัว ตอนที่ตัวผมนั้นก้มหน้าลงไป
“ เจอกันพรุ่งนี้ "
“ อื้ม เจอกัน " ผมดึงตัวเองเข้ามานั่งในรถ ตอนที่สตาร์ทแล้วขับออกไป มองมันที่ยืนส่งผมทางกระจกมองหลัง ใจของผมนั้นมันก็เต้นเร็ว
นึกถึงตอนที่ริมฝีปากของเราสัมผัสกัน มันเหมือนตัวผมเองจมลงสู่น้ำลึกที่เหมือนจะไร้ทางออก เป็นความรู้สึกแปลกอย่างที่ไม่เคยเป็น และไม่เคยรู้เลยว่า ความรู้สึกที่อบอุ่น น่าหลงใหล แต่ก็น่ากลัวนั้น จะหมายถึงอะไร
.................................................
หมายถึง ความรัก ไงจ้ะ
กิ้ววววๆ ฮ่าๆๆ ตอนหน้าจะกลับมาเป้นเสือปิง ตามปกตินะคร่าา
พาพี่เสือไปลับปากแปป รู้สึกช่วงนี้ไม่ค่อยคม #เอิ่อม
ใครมีทวิตกับเฟสหนมฝากแท็ก #เสือปิง ด้วยนะคร่าา
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์จ้า
หัวข้อ: เพราะเกลียดจึงรัก {UP!-ตอนพิเศษที่ 3 (จบเรื่อง) ※ ประกาศรีปริ้นท์ ※ / 14.8.59} #หน้า 73 (อ่าน 795319 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก