ตอนที่ 23“ จะเป็นไงบ้างน๊า "
" บ่นเหี้ยอะไร มุ้งมิ้งอยู่คนเดียว " เสือเอ่ยทักผมหลังจากวางสายจากไทก็เอาแต่ถอนหายใจ หันไปหาเสือที่นั่งลงบนโซฟา ขาที่กำลังเดินไปกอดมันอ้อนๆ ถูกใช้ให้หยุดกระทันหัน " เดินมาแล้วไปหยิบเบียร์มาให้หน่อย "
“ เอาไป " วกกลับไปที่ตู้เย็น ผมหยิบเบียร์กระป๋องก่อนจะโยนไปให้มันที่นั่งอยู่ เสือตบเบาะข้างๆตัวมัน
“ ตรงนี้ว่าง "
“ ตรงนี้ไม่ว่างเหรอ " ผมมองที่ตักของมันไอ้เสือก็มองตาม
“ ก็เห็นอยู่ว่าไม่มีใครนั่ง "
“ จอง " ผมบอกแบบนั้นตอนที่นั่งลงไปบนตักมัน " ที่ตรงนี้จองแล้ว ห้ามคนอื่นนั่ง "
“ ไม่เห็นมีป้ายบอก " มันว่ากวนๆผมก็จูบลงไปบนแก้ม " เมื่อกี้บ่นเหี้ยอะไรคนเดียว "
“ สนใจด้วยเหรอ "
“ ไม่สน "
“ งั้นไม่บอก "
“ ไม่บอกก็ลุกไป " เด้งขาตัวเองที่ผมนั่งทับเพื่อไล่แต่ผมนิ่ง " ลุกไป " มันย้ำขาก็เด้งขึ้นอีกเชิงไล่ " ลุก "
“ เล่าก็ได้ "
“ อื้ม "
“ ไอ้ไทกำลังมีความรัก " เสือลดระดับเบียร์ที่กำลังกินลงทันที ตอนที่ผมพูดแบบนั้น มันมองหน้าผมก็พยักหน้าให้ " กับผู้ชายคนนึง "
“ ผู้ชาย " ไอ้เสือทวนเสียง " อย่างงั้นเหรอ แล้วมันเป็นอะไร "
“ อะไร "
“ รุก หรือ รับ แต่หน้าตาน่ารักแบบมันน่าจะรับ "
“ หมายความว่าไง ที่บอกว่าไอ้ไทน่ารัก " จับคอเสื้อของมันดึงเข้ามาถาม " กูไม่น่ารักเหรอ มึงยังไม่เคยชมว่ากูน่ารักเลยสักครั้ง หมายความว่าไงที่บอกว่าไอ้ไทน่ารัก "
“ เป็นเหี้ยอะไร "
“ ชมกูบ้างดิ กูไม่น่ารักเหรอ "
“ ไม่นิ " เอามือปิดปากมันไว้ ช่างเป็นคำพูดทีทำร้ายจิตใจอย่างไม่เคยพบเจอมาก่อน " กูชอบคนน่ารัก "
“ แล้วกูไม่น่ารักเหรอ " มองหน้ามันที่มองหน้าผม ทำท่าจะร้องไห้พยายามบีบน้ำตาออกมา เสือนิ่ง " ถ้ากูไม่น่ารัก แล้วถ้ามึงชอบคนน่ารักมึงก็ไปชอบไอ้ไทเลยไป "
“ แน่ใจนะ "
“ ไม่แน่ " กอดคอมันไว้ผมซุก " กูไม่น่ารักจริงดิ กูไม่ยอมอะ กูก็น่ารักนะ "
“ ไม่เห็นน่ารัก "
“ น่ารัก " ผมเถียงตอนที่มองหน้ามัน เสือยกยิ้ม
“ เหรอ ไม่เห็นรู้สึกแบบนั้น "
“ เออ ไม่น่ารักก็ไม่น่ารักว่ะไอ้เหี้ย! “ ลุกขึ้นจากตักมัน จะว่าน้อยใจมันก็น้อยใจ คนเป็นแฟนชมว่าคนอื่นน่ารักทั้งๆที่กูเป็นแฟนมันแต่ไม่เคยได้รับคำชมเลยสักครั้ง นึกถึงหน้าไอ้ไทแล้วหมั่นใส้จริงๆ
“ นี่ " เสือดึงผมลงไปนั่งตักมันที่เดิม " ลุกออกไปแล้ว กูจะพาไอ้ไทมานั่งนะ "
“ เชิญ " ผมว่า
“ คนไม่น่ารัก " มันว่าตอนที่ยิ้มล้อผม เสือเอียงหน้ามอง " คนไม่น่ารัก "
“ เออ รู้น่า "
“ แต่ สวย "
“ หมายถึงกูเหรอ "
“ หมายถึงหมาตัวนี้ " ชี้มาที่เสื้อที่ผมใส่ มันเป็นกราฟฟิครูปหมา เสือกลั้นยิ้ม " สวย "
“ หมายถึงกูก็บอก ในความคิดมึงกูไม่น่ารักแต่สวยใช่มั๊ยละ " เสือยกยิ้มมันลูบหัวผม " กูรู้ดีใช่มั๊ย "
“ ก็...อื้ม "
“ กูอยากเห็นหน้าตาแฟนไอ้ไทจังเลย อยากรู้ว่าหน้าตาจะเป็นยังไง "
“ มึงยังไม่เคยเห็น "
“ ยัง " ผมส่ายหน้า " ไทบอกว่า มันอยากแน่ใจก่อนแล้วค่อยพามาเจอ "
“ แน่ใจก่อนว่าเค้าจะไม่เปลี่ยนใจจากมันแน่ๆ ตอนที่เจอมึง " เสือว่าแบบนั้นมันยกเบียร์ขึ้นกิน
“ หมายความว่าไง "
“ ไม่เข้าใจที่กูพูดรึไง "
“ ก็เข้าใจ แต่จะบ้าเหรอ เค้าแฟนเพื่อนกูแค่เห็นหน้ากู คงไม่เปลี่ยนไปหรอก ไทมันไม่คิดอะไรแบบนั้นหรอก"
“ มึงแน่ใจได้ไง ไอ้ไทบอกมึงเหรอ " เสือยกยิ้ม " อย่าไปให้แฟนมันเจอมึงซะดีกว่า มึงคงไม่อยากเห็นเพื่อนมึงเสียใจหรอกใช่มั๊ย "
“ แต่ว่า สักวันก็ต้องเจอสิ เพื่อนมีแฟนเราจะไม่เจอแฟนเพื่อนเลยมันจะเป็นไปได้เหรอว่ะ "
“ ถ้าเพื่อนไม่อยากให้เจอ ก็คงเป็นไปไม่ได้ " ความคิดเห็นของมันทำให้ผมคิดถึงตอนที่ผมพยายามบอกว่าอยากเจอหน้าคนที่มันกิ๊กอยู่ตอนนี้แต่มันก็บ่ายเบี่ยง ไทจะคิดแบบนั้นจริงๆเหรอว่ะ แบบที่เสือบอก จะใช่เหรอว่ะ
“ แต่ถ้าถึงแฟนมันจะหันมาชอบกู แต่ถ้ากูไม่เล่นด้วยมันก็ไม่มีผลอะไรนี่น่า "
“ แต่ยังไงเค้าก็ทิ้งไอ้ไทแล้ว "
“ แบบนั้นก็ดี กูแม่งไปให้มันเห็นพรุ่งนี้เลยมั๊ย ถ้ามันหันมาชอบกู ไอ้ไทก็ยังคบไม่ได้นาน ยังตัดใจได้ทัน "
“ อย่า " ไอ้เสือว่า ผมหันไปจ้องหน้ามัน
“ ที่พูดน่ะ ไม่อยากให้กูไปเจอ เพราะไม่อยากให้ใครมาชอบกูมากกว่า "
“ ใครว่า กูสงสารไอ้ไทมากกว่า ใครจะไปหวงมึง "
“ ชิส์ ปากแข็ง " ถึงเสือจะพูดออกมาเพราะหวงแบบนั้น แต่ผมก็อดคิดไม่ได้เลยว่า เรื่องที่มันพูด ไทจะคิดแบบนั้นจริงๆรึเปล่า
..............................................
“ จอดตรงนี้เหละ " ผมบอกเสือตอนที่มันมาส่งผมที่มหาลัยในเช้าวันต่อมาที่เราทั้งคู่มีเรียน หันไปมองหน้ามันที่ตั้งใจขับรถตัวเองก็เริ่มสงสารมันนิดหน่อย เพราะมหาลัยเราอยู่คนที่กันเสือเลยต้องตื่นก่อนเวลาเพื่อมาส่งผมแล้วขับไปเรียนต่อให้ทัน เพราะแบบนั้นผมเองเดี๋ยวนี้ก็มาเร็วจนต้องมานั่งรอไอ้ฝนไอ้ไทเป็นชั่วโมง " นี่ วันนี้กูจะกลับไปเอารถที่คอนโดกูนะ "
“ ไปเอามาทำไม "
“ เอามาขับดิ "
“ ไม่ต้อง " มันบอกตอนที่รถจอดสนิทแล้วเสือก็หันหน้ามาหา " เปลืองที่จอดใต้คอนโดกู "
“ รถกูจอดไว้เฉยๆ แบตเตอรี่มันก็เสียหมดดิว่ะ "
“ ช่างมันสิ รถกูที่ไหน "
“ แต่รถกูเว้ย " บอกแบบนั้นอีกคนก็ยกยิ้ม " อีกอย่างมึงจะได้ไม่ต้องตื่นเช้ามาส่งกูด้วย ถ้ากูมีรถมึงจะได้นอนตื่นสายกว่านี้อีกสักหน่อย ตอนเช้าก็ทางใครทางมัน กูขี้เกียจมานั่งรอไอ้ฝนไอ้ไทด้วย ไม่อยากมาเช้ากว่าคนอื่น "
“ ถ้าคิดว่าจะได้ขับก็ไปเอามา "
“ หมายความว่าไง " ผมถามมันยกยิ้ม
“ ลงไปได้แล้ว เดี๋ยวกูสาย "
“ งั้นไปนะ เย็นๆเจอกัน " เดินลงจากรถตอนที่ยืนรอให้มันขับออกไป ไอ้เสือกลับขับรถเข้ามาใกล้ตัวผมอีกครั้ง กระจกรถของมันเปิดออก " มีอะไร "
“ มึงลืม " นั่งอยู่ในรถทำหน้านิ่งๆ ไม่หันมา
“ ลืม ลืมอะไร ของเหรอ " มองเข้าไปที่นั่งข้างๆของมัน ก็พบว่าตัวเองถือทุกอย่างลงมาหมดแล้ว " เอามาครบแล้ว ไม่เห็นมีอะไร "
“ มึงลืม "
“ ลืมอะไร " ค้ำตัวเองลงกับหน้าต่างที่เปิดออกมา เสือที่กำลังหูแดงจัด ผมพยายามนึก ทุกๆเช้ากูมักจะทำอะไรวะ " อ้อ..” ก้มลงหอมแก้มมันผมยิ้ม " โทษทีๆ ตั้งใจเรียนนะ "
“ มึงบอกตัวเองเถอะ " รถที่ขับออกไปหลังจากประโยคนี้ ผมยิ้มออกมากับความเป็นเด็กของมัน บางทีก็คิดว่าเสือเป็นคนที่มีหลายบุคลิคดีเหมือนกัน ทั้งเอาแต่ใจ ปากเสีย แต่บางทีก็เอาใจใส่ความรู้สึกของคนอื่น แล้วก็อยากจะให้ทำอะไรให้แบบเด็กๆ
“ ยืนยิ้มเหี้ยอะไร คนเดียว มึงเป็นบ้าเหรอ " ผมหันไปตามเสียงคุ้นๆที่เรียก
“ คนมันมีความสุขแล้วใครจะทำไมว่ะ "
“ หมั่นใส้ " ไอ้ไทว่าแบบนั้น มันเดินเข้ามา
“ กูมากกว่ามั้งที่ต้องหมั่นใส้มึง เป็นไงบ้าง "
“ เรื่องของกูนะเหรอ " ผมพยักหน้าตอนที่มันชี้เข้าหาตัวเอง ถ้าไม่ใช่เรื่องของมึงแล้วจะเป็นเรื่องของใครว่ะ " ก็ดี "
“ เคลียร์กันแล้ว "
“ ก็เคลียร์กันแล้ว " บอกแค่นั้นมันก็ยิ้ม " ก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม "
“ เหมือนเดิมคือ "
“ ก็เพื่อนกันเหมือนเดิม " พยักหน้าให้มัน " ก็อย่างที่มึงบอกมั้ง ค่อยๆดูกันไปเรื่อยๆก็ได้ ไม่ต้องรีบ"
“ ถ้ามึงคิดแบบนั้น เข้าใจได้แบบนั้น ก็ดี " ผมบอกไทไปแบบนั้นก่อนจะนึกถึงเรื่องที่ตัวเองคุยกับไอ้เสือเมื่อคืนขึ้นมาได้ " เออนิ ว่างๆชวนเค้ามากินเหล้าด้วยกันบ้างดิ กูอยากรู้จัก "
“ อื้ม " ไทหยุดคิดนิดหน่อยก่อนจะค่อยๆตอบออกมาเสียงเบา " ไว้กูกับมันเป็นแฟนกันก่อน กูจะพามาเจอมึงนะ "
“ โอเค จะรอแล้วกัน " พูดแค่นั้นก็รู้ว่าไม่อยากพามาเจอ จะเหตุผลอะไรคบกันมานานก็พอรู้ได้ แต่ช่างมันเถอะ ผมไม่ใส่ใจอยู่แล้ว ถ้าเป็นความสบายใจของมัน คนเราย่อมมีสิทธิ์กลัวและกังวลกับเรื่องในอนาคตที่เราไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นอยู่แล้ว
“ วันนี้ไอ้เสือมาส่งเหรอวะ "
“ อื้ม แต่กูว่า กูจะไปเอารถที่คอนโดมาขับแล้วว่ะ ไอ้เสือมาส่งขี้เกียจตื่นเช้า เลิกเรียนไปส่งที่คอนโดหน่อยดิ "
“ ได้สิ เดี๋ยวไปส่ง " ตกลงกันแบบนั้น ผมกับมันก็เดินไปหาไอ้ฝนที่โรงอาหาร
“ โย่ว เพื่อนฝน "
“ เออ โย่วพวกมึง มาพร้อมกันเลยนะ " ไอ้ฝนแซวมันที่กำลังนั่งกินน้ำปั่นเงยหน้าขึ้นมาจากกองหนังสือที่นิยายที่ตัวเองอ่าน ไอ้นี้มันเป็นพวกบ้านิยายรักครับ วันๆไม่ทำอะไรก็เอาแต่อ่านหนังสือแล้วนั่งบิดไปมา " นี่ไอ้ปิงกูมีอะไรจะเล่า " มันปิดหนังสือที่ตัวเองถือเสียงดังก่อนจะหันมาจ้องผม
“ ฟังจากเสียงเรื่องนี้ต้องไม่ธรรมดา "
“ เออ ไม่ธรรมดาแน่ๆ เพราะเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับผัวมึง "
“ ไหนบอกมา เรื่องอะไร "
“ เรื่องของเมียเก่าผัวมึง " ผมขมวดคิ้ว ไอ้ฝนก็ถอนหายใจ " ใครว่ะ กูยังไม่รู้เลยว่ามันมีแฟนเก่าด้วย "
“ เอ้า! ก็ดาวบัญชีไง นี่อย่าบอกว่าจำไม่ได้แล้ว วันนั้นที่มึงโดนนินทามึงลืมไปหมดแล้วเหรอ ที่อีชะนีพวกนั้นมันบอกว่า เสือมันทิ้งดาวบัญชีมาเอาคนต่ำๆแบบมึงไง "
“ ย้ำซะเจ็บ " ผมว่าแบบนั้น ไอ้ฝนก็ยิ้มกว้าง
“ แล้วมึงรู้อะไรมาวะ " ไอ้ไทถาม มันก็กลืนน้ำลายตั้งใจเล่าสุดๆ
“ กูไปหารูปมาแล้วเหละ ว่าคนไหน คนนี้เลย " ยื่นมือถือมาให้ผม สาวผมยาวตรงสวยที่กำลังยิ้มสู้กล้องไม่ใช่ คนที่ชื่อแพตตี้ที่ผมเจอตั้งแต่ครั้งแรกๆแน่นอนผมมั่นใจ คนนี้สวยกว่า แถมยังเป็นสาวหวาน " รวยด้วยนะมึง ลูกสาวเจ้าของอะไรสักอย่างกูจำไม่ได้ล่ะ "
“ แล้วทำไมมันถึงเลิกกันวะ "
“ อันนี้ไม่รู้ว่ะ แหม กูก็คงไม่รู้มาลึกขนาดนั้นป่ะ " มันทำท่าหน่ายๆกับคำถามของผม " แต่กูรู้ชื่อนะ "
“ ชื่ออะไร "
“ ชื่อ มิตา "
“ ฟังชื่อก็รู้แล้วว่าสวย " ไทเสริม แต่ก็อย่างที่มันพูด หน้าตากับชื่อเหมาะสมกันอย่างที่สุด
“ นี่สินะ ผู้หญิงแบบที่เสือชอบ "
“ หมายความว่าไงวะ " ไอ้ฝนถามผมก็ยิ้ม
“ เสือมันชอบคนเรียบร้อย หน้าตาเรียบร้อยแบบนี้เหละ "
“ แล้วมึงที่มันชอบตอนนี้ละ "
“ ผ่าเหล่าไปหน่อย จนบางทีก็แปลกใจเหมือนกันว่า มารักมาชอบกันได้ไง " นึกแล้วก็ขำ มันที่ไม่ใช่สเป็คของผม แล้วผมที่ไม่ใช่สเป็คของมัน แต่ต่างฝ่ายต่างชอบได้ยังไงก็ไม่รู้
“ เค้าเรียกว่าพรหมลิขิต "
“ งั้นก็ช่วยลิขิตให้อยู่กับกูนานๆแล้วกัน กูซาดิสกูชอบให้มันใช้ความรุนแรงกับกู "
“ เอามึงแรงๆงี้เหรอ " ไอ้ไทแซว
“ ด่ากูแรงๆเว้ย พวกมึงแม่ง " ผมหันหน้าไปมองทางอื่น ไอ้ฝนก็พูดเสริมขึ้น
“ แต่คนนี้นะ เสือคบนานมากเลยนะเว้ย ประมาณปีนึง เห็นบอกว่าเพิ่งเลิกกัน ฝ่ายหญิงนะเฮิร์ดสุดๆ "
“ โดนเอาแล้วทิ้งเปล่า "
“ แต่กูก็ไม่รู้ว่ะ ว่าทำไมถึงเลิกกัน " ทิ้งท้ายไว้แค่นั้น จะว่าอยากรู้ต่อว่าทำไมถึงเลิกก็อยากจะรู้ แต่อีกใจก็ไม่อยากจะรู้ ถ้ารู้ก็จะได้ทำตัวถูกไม่ทำอะไรแบบที่เธอทำ เสือจะได้ไม่รำคาญแล้วก็เลิกลาจากผมไป แต่อีกใจที่ไม่อยากรู้ก็เพราะยังไงนั่นก็อดีต
“ ช่างมันเถอะน่า อดีตก็คือดีต คนปัจจุบันของเสือ คือกูเว้ย พวกนั้นน่ะ แค่อดีต "
“ จ้า มั่นใจให้มันได้จริงๆ อย่างที่พูดเถอะ ไม่ใช่พูดว่ามั่นใจแต่ใจจริงๆก็สั่น "
“ คนอย่างกูนะ มีดีกว่าพวกเรียบร้อยพวกนั้นเยอะ กูเร้าใจกว่าพวกที่ทำอะไรไม่เป็นได้แต่อายก็แล้วกัน "
“ กูไม่คิดว่าผู้หญิงสมัยนี้จะยังเป็นแบบนี้อยู่ " ไอ้ไทว่าขำๆ มันหันไปถามไอ้ฝน " แล้วมึงคิดไงไปสืบเรื่องผู้หญิงคนนี้มาว่ะ "
“ ก็ถ้าเราจะคบใครสักคน รู้ประวัติของเค้าดีกว่าไม่รู้ไม่ใช่เหรอว่ะ "
“ นิสัยผู้หญิงจริงๆว่ะ ถามทีเถอะ รู้ไปแล้วดียังไงวะ "
“ รู้ดีกว่าไม่รู้ บางเรื่องเค้าอาจจะไม่อยากให้มึงรู้ก็จริง แต่ถ้าต่อไปมึงรู้ มึงจะตั้งรับไหว แต่ถ้ามึงไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับตัวเค้าเลย แน่นอนว่า มึงตั้งรับไม่ไหวหรอก ไอ้พวกคนดีๆแต่จริงๆก็ไม่ได้ดีอย่างที่แสดงกับเราน่ะ มันมีเยอะแยะไป เพราะงั้นรู้ดีกว่าไม่รู้ไม่ใช่เหรอ " ฝนยิ้มให้ไท ที่ตอนนี้ทำหน้าเจื่อนลงทันทีอย่างเห็นได้ชัด แน่นอนว่ามันไม่รู้อะไรเกี่ยวกับตัวของแฟนมันเลยสักนิด " หัวใจนะ ไม่ใช่ว่าจะทนรับความเสียใจได้ทุกเรื่องหรอกนะ "
“ ก็จริง อย่างที่มึงพูดนะ รู้ดีกว่าไม่รู้ " ผมตบไหล่ไอ้ฝนแบบนั้น " เพราะงั้นกูเลยอยากบอกเสือเกี่ยวกับอดีตของกูไง ให้มันรู้ ให้มันรับได้ ดีกว่ามันมารู้ทีหลัง แล้วจะรับไม่ได้ "
“ ไปเรียนเถอะ ใกล้ถึงเวลาแล้ว " ฝนว่าแบบนั้นมันเดินนำผมกับไทออกไปจากโรงอาหาร ผมเดินเข้าไปยืนข้างๆมัน
“ อย่าคิดมาก "
“ กูไม่คิดเหี้ยอะไรทั้งนั้นเหละ "
“ ตอแหล " แต่จะว่าแต่ไอ้ไทคิดเลย ขนาดผมที่คิดว่ารู้จักไอ้เสือ ยังอดคิดมากไม่ได้
ตอนเย็นหลังเลิก จากที่คิดว่าจะไปเอารถของตัวเองที่คอนโดแต่ก็ต้องเปลี่ยนแผนอัตโนมัติ กลายเป็นว่าตอนนี้เพราะคำพูดของไอ้ฝน ผมเลยต้องให้ไอ้ไทฝ่ารถติดมาส่งที่มหาลัยไอ้เสือแทน
“ มึงนี่นะ สันดานชอบจับผิดไม่เปลี่ยนเลย "
“ จับผิดยังไงว่ะ ไม่ได้จับผิดสักหน่อย " ผมถอนหายใจออกมาตอนที่มองไปรอบๆ " กูอยากมั่นใจว่า มันไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกันแล้ว "
“ มันคงไม่เกี่ยวข้องอะไรกันหรอก มึงคิดว่าผัวมึงเฟรนลี่มากเลยรึไง อีกอย่างเค้าอยู่คนละคณะกัน มึงคิดว่ามันจะเจอกันได้ไงว่ะ "
“ ก็แหม " ไม่รู้จะเถียงอะไร แต่ใจที่สั่งให้มาคืออยากมาเพราะอะไรตัวเองก็ยังงงๆอยู่ จะบอกว่าอยากจะมาดูหน้าของแฟนเก่าแต่พอฟังไอ้ไทพูดก็รู้สึกว่า ' เออ แล้วกูจะมาทำไมวะ ' “ งั้นมึงพากูกลับหน่อย "
“ มึงอย่ามาตลก ไอ้เหี้ยปิง กว่าจะขับมาถึงนี้ ขากูแข็งไปแล้ว เพราะเอาแต่เหยียบเบรคนะ ไอ้ห่า "
“ กูกลัวไอ้เสือด่ากูว่ามาทำไม "
“ มึงก็ตอแหลมันไปดิ มึงเก่งไม่ใช่เหรอ " เหล่มองมัน ไอ้ไทก็มองไปรอบๆ " คณะไอ้เสืออยู่ใกล้กับคณะแฟนเก่าเลยว่ะ ว่าทำไมถึงชอบกันได้ ห่างกันแค่นี้เอง "
“ ก็มีพวกมึงที่ปากชอบพูดให้คิดนี่เหละ กูเลยต้องมา " ผมมองไปรอบๆ ตามไอ้ไทมันก็หัวเราะ
“ ความรักนี่น่า รักมากๆก็ไม่ดี "
“ ทั้งหวงทั้งหึง ทั้งใส่ใจ บางทีเสียใจแต่ก็ไม่แคร์ ชอบคิดถึงความสุขที่มันให้มากกว่า รู้ทั้งรู้ว่าที่ทำมันดูเหมือนคนโง่ แต่มึงไม่สน ไม่ว่าใครจะว่ายังไงก็ไม่สน นั่นเหละ ความรัก "
“ ปิง "
“ หื้ม ? " ผมหันไปหาไอ้ไทที่มองออกไปนอกหน้าต่าง มองตามสายตาของมัน ผมเจอเข้ากับเธอคนนั้น ผู้หญิงที่ชื่อมิตา คนที่เป็นรักครั้งเก่าของเสือ คนนี้แน่ๆ ไม่ผิดแน่นอน " ตัวจริงสวยกว่าในรูปอีกนะว่ามั้ย "
“ ทำไมมันมาอยู่หน้าคณะไอ้เสือวะ "
“ มาหาเพื่อนมั้ง " ผมบอกแบบนั้น แต่การที่เธอนั่งอยู่บนเก้าอี้ตรงโต๊ะหน้าคณะคนเดียว ก็ไม่ได้ทำให้ผมคิดแบบนั้น
“ มึงคิดอย่างงั้นจริงๆเหรอว่ะ "
“ ก็ไม่ " บอกแบบนั้นแต่ สายตาก็มองเธอไม่วางตา ยิ่งมาดูตัวจริงก็ยิ่งสวย ทำไมพอมองเธอคนนั้นผมถึงรู้สึกแย่ได้ถึงขนาดนี้ว่ะ แฟนคนเก่าดูดีขนาดนั้น แล้วดูแฟนใหม่มึงสิ ถึงหน้าตากูจะไม่ได้ด้อยกว่า แต่รับรองเรื่องอื่นด้อยกว่าจนแทบไม่เห็นฝุ่นแน่ๆ " นั่น ไอ้เสือออกมาแล้ว "
“ เชี้ย ลุ้นสัด ยังกับมาแอบดูผัวย่องมาหาเมียน้อยเลย " เรามองภาพทุกอย่างนั้นภายในรถ รอยยิ้มที่เธอมอบให้มันกับเสือที่ทำหน้านิ่งๆตามแบบฉบับ การสนทนาบางอย่างเกิดขึ้นกับทั้งคู่แต่ผมไม่ได้ยิน เสือที่ช่างใจคิดอะไรสักอย่างมันพยักหน้าตกลงเธอก็กระชับกระเป๋าแล้วลุกขึ้นมายืนข้างๆ คนทั้งคู่เดินออกมานอกคณะ " นั่นจะไปไหนกันว่ะ "
“ กูไปล่ะ ขอบใจมากที่มาส่ง " ผมเปิดประตูรถเดินออกไป ไอ้ไทส่งเสียงตะโกนมา
“ เรื่องเป็นไง มึงบอกกูด้วยนะเว้ย "
“ เออ น่า เสือกเรื่องกูจริงๆ "
“ ทีมึงยังเสือกเรื่องกูเลยไอ้สัด! “ สิ้นสุดคำนั้นผมวิ่งออกไป
คนสองคนที่ผมมองดูอยู่เดินขึ้นรถไปแล้วและรถสีดำคันคุ้นตานั้นกำลังขับออกไป เท้าของผมวิ่งเร่งขึ้นก่อนจะตัดหน้ารถของมันได้สำเร็จ เสียงล้อรถเบียดกับถนนเสียงดังจนผมได้แต่หลับตาแน่น ก้มลงค้ำตัวเองกับฝากระโปรงรถเอาไว้ตอนที่เอาแต่หอบหายใจแรงๆ
“ ปิง! เป็นอะไรรึเปล่า " เสือที่วิ่งลงจากรถมาถาม ท่าทางร้อนรนของมัน จับแขนผมแล้วดูไปทั่ว " ไปโรงพยาบาลมั้ย มึงเจ็บตรงไหนมั้ย "
“ ไม่ ไม่เจ็บ ไม่โดนอะไรเลย " พอมั่นใจว่าผมไม่ได้เป็นอะไรมันก็ถอนหายใจออกมา ก่อนจะด่าเสียงดังลั่น
“ อยากตายรึไงไอ้สัด! ถึงมาวิ่งตัดหน้ารถกูน่ะ “
“ ก็กูกลัวไม่ทัน " ผมบอกมันเสียงอ่อนๆ ไอ้เสือก็หันมองไปทางอื่น " ไทมาส่งกูที่นี่ แล้วพอกูลงรถไทก็เห็นมึงกำลังจะขับรถออกไปพอดีเลยวิ่งมาตัดหน้า "
“ แล้วเสือกมาทำไม รอกูไปรับไม่ได้เหรอ "
“ ก็วันนี้กูเลิกเร็ว แล้วไทจะมาแถวนี้พอดี กูเลยติดรถมันมา " ผมว่าไปแบบแถๆ
“ ไอ้ตัวยุ่ง มึงนี่ ยุ่งจริงๆ "
“ แล้วนั่นใคร " ผมชี้ไปในรถ ไอ้เสือเริกคิ้วก่อนจะตอบ
“ เพื่อน "
“ ไม่คุ้นหน้า " พอเถียงออกไปแบบนั้น เสือก็หันมาหน้าผม มันยกยิ้ม
“ กูไม่เชื่อว่าคนอย่างมึงจะไม่รู้จัก "
“ มิตา แฟนเก่ามึงสินะ " หันไปมองผมชักสีหน้าใส่มัน แต่ไม่เห็นว่าไอ้เสือจะมีทีท่าหนักใจอะไร แถมยังหัวเราะใส่ผมด้วยซ้ำ " หัวเราะอะไร "
“ มึงหึงกู "
“ เออ ก็หึงดิแล้วแปลกยังไง "
“ ขี้หึงจริงๆด้วย " บอกแบบนั้นมันที่กำลังจะเดินไปขึ้นรถ ผมก็จับแขนมันไว้ " อะไร "
“ กูจะนั่งหน้า บอกให้แฟนเก่ามึงลงไปเลย ไปนั่งหลัง "
“ ไร้สาระ มึงมาทีหลังก็ไปนั่งหลังสิ " ผมปล่อยมือออกจากแขนของมัน ผมรู้สึกเหมือนโดนต่อยตอนที่ฟังคำพูดที่ดูเหมือนไม่คิดอะไรของมัน ใช่สินะ กูมันคนมาทีหลัง
“ กูไม่ไป " ผมถอยหลังหนี เสือที่กำลังจับแขนผมไว้ ผมสะบัด " ถ้าต้องนั่งข้างหลัง กูไม่ไป "
“ อย่าเรื่องมาก ไปขึ้นรถ "
“ ไม่ไป "
“ ปิง " เสือเริ่มขึ้นเสียง มันสตาร์ทรถไว้นานแล้ว ผู้หญิงคนนั้นที่มาก่อนมองเธอนั่งอยู่ในรถแล้วก็ก็กำลังมองดูผมอยู่
“ ถึงกูจะมาทีหลัง แต่ตอนนี้ที่ตรงนั้นก็เป็นที่ของกู ถ้ามึงไม่ให้มันลุก แล้วถอยให้กู กูไม่ขึ้น กูจะไม่ใช่คนที่มาทีหลังแล้วจะต้องยอมให้คนที่มาก่อนโดยเฉพาะคนที่มาก่อนแต่โดนเขี่ยออกไปแล้ว "
“ ขี้นรถ ! "
“ ไม่ขึ้น !! " ตาที่ผมจ้องมัน เสือเองก็จ้องผม
“ อย่าดื้อ " ผมมองไปรอบๆมหาลัยของมัน ถัดไปไม่ไกลหน้าคณะของมันเป็นคณะวิศวะ ผู้ชายคนนึงที่ผมคุ้นหน้ากำลังมองมาทางเรา หนึ่งยิ้มให้ผม ผมกลับมามองมันอีกครั้ง ปากที่ยกยิ้มให้มัน เสือจับมืองผมไว้
“ คนมาทีหลังอย่างมึงนะปล่อย กูจะไปหาหนึ่ง คนที่มาก่อนมึงเหมือนกัน "
“ ถ้าเดินไปแล้วไม่ต้องกลับมานะ " ผมหันมามองมัน ตอนที่ยิ้มกว้างออกไป ตาผมมองไปลงในตาของเสือ เสือกำลังโกรธ แต่ผมเองก็กำลังโกรธเหมือนกัน
“ คำขู่ของมึงใช้ไม่ได้ผลทุกครั้งหรอกนะ ครั้งนี้ก็เหมือนกัน " ขาที่กำลังก้าวไป
“ ปิง ขึ้นรถ " มือของผมเลื่อนมาจับมือผมมันรั้งไว้ แรงบีบที่ออกแรงกดเอาไว้เหมือนเป็นคำขอร้องแต่นั่นก็เจ็บปวดเหลือเกิน ผมเจ็บจนน้ำตาไหลแต่นั่นไม่เท่ากับคำพูดของมัน
“ ไปกับคนที่มาก่อนกูเถอะ กูจะไปกับคนที่มาก่อนมึงเหมือนกัน แล้วจำไว้เสือ กูยอมมึงได้ เฉพาะบางเรื่องเท่านั้น ไม่ใช่ทุกเรื่อง กูรักมึงก็จริง แต่กูไม่โง่ " จับมือของมันให้หลุดออกจากมือผม ผมสะบัดสุดแรงก่อนจะเดินออกจากตรงนั้น เสียงเรียกทุ้มๆที่ดังเรียกผม แต่ผมก็ไม่ได้หยุดฝีเท้าที่เดินตรงออกมาเรื่อยๆ
คนมาทีหลังงั้นเหรอ .. ไปแล้วอย่างกลับมางั้นเหรอ
งั้นจำคำที่มึงพูดไว้ให้ดีแล้วกัน
.....................................................
ศุกร์แรกของปีมาแล้ว เสือปิงก็ต้องมาด้วย
มาธรรมดาไม่ได้นะ ต้องมาแบบพิเศษ
อยู่ในช่วงพิเศษๆก็อย่างงี้เหละ #คนอ่าน :
พี่เสือปากหมา ทำร้ายจิตใจน้องปิง งานนี้ขอยกพวกไปตบรัวๆ จากที่ได้ใจไปหลายตอนแล้ว
พี่เสือคะ ขอใจของเราคืนด้วยค่ะ
เสือ : กูไม่ได้เอาไปตั้งแรกแล้วครับ #พี่เสือสไตส์
โอเคค่ะ พี่เสือ
ใครมีทวิตหรือเฟส หนมฝากแท็ก #เสือปิง ด้วยนะคร่า
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์จ้าา ตัวเธอว์
หัวข้อ: เพราะเกลียดจึงรัก {UP!-ตอนพิเศษที่ 3 (จบเรื่อง) ※ ประกาศรีปริ้นท์ ※ / 14.8.59} #หน้า 73 (อ่าน 755452 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก