“ สวัสดีตอนเช้าครับ " ผมเอ่ยทักทุกคนที่กำลังนั่งทานอาหารเช้ากันอยู่ที่โต๊ะระเบียงที่ยื่นออกไปนอกบ้าน อากาศยามเช้าดีๆที่สูดลมหายใจเข้าไปได้เต็มปอด
“ สวัสดีตอนเช้าจ้ะ เสือ ตื่นเช้าจังเลยนะ "
“ ผมชอบอากาศตอนเช้าๆครับ " พอพูดแบบนั้น ทุกคนก็หัวเราะออกมาจะเว้นเพียงแต่เด็กน้อยคนนึงที่ยังคงนั่งกินโจ๊กในจานแบบนิ่งๆ
“ งั้นเดี๋ยวพี่จะไปตักโจ๊กหมูร้อนๆมาให้นะ "
“ ขอบคุณมากครับ " ผมนั่งลงร่วมโต๊ะข้างๆกับ เก้า แต่มันก็ขยับตัวห่างออกไป
“ ปิงยังไม่ตื่นสินะ รายนั้นถ้าไม่หลับจนเต็มอิ่มจริงๆคงไม่ตื่นหรอก "
“ ครับ ยังไม่ตื่น " และคิดว่าอีกนานกว่าจะตื่น เพราะเมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็ดึกมากแล้ว
“ งั้นวันนี้ก็กลับบ้านไปก่อนแล้วค่อยมาอีกทีก็ได้ พี่ปิงยังไม่ตื่นหรอก " พี่เมฆหันไปบอกเก้าที่ก็ส่ายหน้ารัวๆ มันพูดทั้งๆที่ข้าวเต็มปาก
“ ไม่ เก้าจะคอยพี่ปิง "
“ ก็แล้วแต่ แต่อดไปเล่นสนุกๆไม่รู้ด้วยน้า " พี่มีนาว่าก่อนจะวางโจ๊กลงตรงหน้าผม " นี่ของเสือจ้ะ "
“ ขอบคุณครับ "
“ แต่เก้าอยากจะเล่นกับพี่ปิง "
“ ไปเล่นกับพี่มั้ยล่ะ " ผมถามอีกคนก็หันมามองหน้า มันปฎิเสธเสียงแข็ง
“ ไม่!”
“ ไม่ก็ไม่สิ " บอกแบบนั้น ก่อนจะลงมือกินโจ๊กตรงหน้าของตัวเอง " งั้นไปเล่นเครื่องบินบังคับคนเดียวก็ได้ "
“ อ่า ใช่ๆ เครื่องบินบังคับเค้าต้องเล่นกันตอนเช้าๆสินะ เพราะว่ากลางวันก็ร้อนไป กลางคืนก็เล่นไม่ได้ "
“ ทำไมเล่นไม่ได้ล่ะ พี่เมฆ "
“ ก็ถ้ามันหายเก้าก็หาไม่เจอนะสิ " พี่มีนาบอก เด็กน้อยข้างๆก็พยักหน้า มันเหลือบมองหน้าผม ก่อนจะหันไปมองพี่เมฆ
“ งั้นพี่เมฆไปเล่นกับเก้านะ "
“ ไม่ได้พี่ต้องทำงานครับ " ลูบหัวน้องชายตัวเองเบาๆ ก่อนจะลุกขึ้นจากเก้าอี้ " งั้นผมไปทำงานก่อนนะ "
“ แล้วอย่างงั้น เก้าจะเล่นกับใคร พี่ปิงก็ยังไม่ตื่น "
“ มีคนชวนเล่นอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ " ปู่บอก อีกคนก็หันมามองผม
“ งั้นเก้าเล่นคนเดียวก็ได้ " พอพูดแบบนั้น คนเอาแต่ใจก็วิ่งลงจากเก้าอี้แล้วเดินออกไปเลยทันที
“ ดื้อจริงๆเลย เด็กคนนี้ " ย่าบ่นออกมา เธอยิ้มให้ผม " ไม่ต้องไปใส่ใจหรอกนะเสือ เก้านะไม่ใช่เด็กก้าวร้าวอะไรหรอก ก็แค่ "
“ ก็แค่ไม่ค่อยชอบผม เพราะผมเป็นแฟนปิง "
“ จะว่าอย่างงั้นมันก็ถูกนั่นเหละ " ปู่เสริม ผมพยักหน้า ก้มลงกินโจ็กของตัวเองให้หมดก่อนจะขอตัวออกมาข้างนอก
ไร่ชาที่มีการเก็บชากันตั้งแต่เช้า ผมเดินไปรอบๆ ก่อนจะมาหยุดอยู่ที่บ้านต้นไม้ ผมเดินขึ้นไปด้านบนแต่ยังไม่ทันถึงก็ได้ยินเสียงบ่นดังกลับมา
“ เมื่อไหร่พี่ปิงจะตื่น เก้าอยากเล่นแล้ว อยากเล่นๆ อยากเล่น " เด็กน่ารำคาญในสายตาของผม มันพยายามพลิกกล่องของเล่นไปมาอย่างไม่รู้ว่าจะทำยังไงกับมัน กล่องเครื่องบินบังคับที่ปิงซื้อมาให้เป็นของฝาก
“ บ่นอะไรคนเดียว " ผมทัก มันก็ลุกขึ้นยืนมองผม
“ ไม่ได้บ่นสักหน่อย "
“ ก็ได้ยินอยู่ "
“ อยากแกะเหรอ มาสิแกะให้ " ผมย่อตัวลงนั่งข้างๆ อีกคนก็มาหยิบกล่องของฝากของตัวเองแล้วกอดไว้แน่น
“ ไม่ต้องมายุ่งมายุ่งของของเก้าเลย เก้าจะให้พี่ปิงแกะให้ "
“ คิดว่ากูอยากจะยุ่งนักรึไง แต่ถ้ามึงรอมันตื่นกุว่าพรุ่งนี้มึงคงได้เล่น "
“ เก้าก็จะรอ "
“ พรุ่งนี้อาจจะฝนตกจนไม่ได้เล่นก็ได้ " ผมเงยมองฟ้า อีกคนก็มองตาม มันทำหน้างอ
“ งั้นก็รอไปอีกวัน "
“ ก็อาจจะตกลงมาติดต่อกันสองวัน "
“ ก็รออีก "
“ อาจจะตกติดต่อกันสามวันเลยก็ได้นะ "
“ งั้นก็จะรออีก "
“ งั้นก็เก็บเอาไว้เถอะ เพราะว่ามันคงบินกลับกรุงเทพแล้ว " หน้าตาน่ารักทำท่างอนใส่ผม ผมยิ้มขึ้นมาก่อนจะยื่นมือไปตรงหน้าอีกคน " มาสิ จะแกะให้ "
“ ก็ได้ เก้ายอม " มันนั่งลงบนพื้นอย่างยอมแพ้ ผมก็เอากล่องเครื่องบินบังคับมาแกะกล่องเปิด เป็นเครื่องบินบังคับอย่างดีเลยครับแบบที่ผู้ใหญ่ใช้เล่น ผมยื่นให้มัน
“ สวยจังเลย เก้าชอบ "
“ อันนี้รีโมต อันนี้เครื่องบิน ส่วนนี้ก็คู่มือ ไปเอาถ่านมาสิ จะใส่ให้ "
“ ครับ " ขาเล็กๆวิ่งลงไปข้างล่างไม่นานก็กลับมาพร้อมกับถ่านสี่ก้อน " นี่ครับ " ผมจัดการใส่ถ่ายในรีโมตบังคับก่อนจะอ่านวิธีการเล่นของมัน แล้วก็ยื่นรีโมตบังคับให้อีกคน
“ มานี่จะสอน "
“ อื้ม " ผมชี้ปุ่มบอกมัน ปุ่มบินขึ้น บินลงไปขวาไปซ้าย ปุ่มสำคัญๆ
“ จะให้เล่นให้ดูก่อนมั้ย "
“ ก็ได้ " ผมลุกขึ้นยืน เก้าก็มายืนอยู่ข้างๆ ถึงแม้ผมจะเกลียดเด็ก แต่ก็ยอมรับว่ามันเป็นเด็กที่หน้าตาน่ารักแม้จะดูรั้นๆไปสักหน่อย
“ มายืนนี่มา " ดึงเก้าห้นมายืนอยู่ในอ้อมแขน ผมสอนมันไปด้วยแล้วก็เล่นไปด้วย เครื่องเริ่มสตาร์ทเครื่องบินก็ออกบินช้าๆ ผมบังคับเครื่องบินให้บินไม่ให้ห่างจากเรามากนักเพราะถ้าไกลจากสัญญาณเสามากนัก มันก็จะตก " เวลาเล่นก็อย่ายืนไกลจากมันมากเพราะมันจะตกลงมาตอนที่เครื่องบินรับสัญญาณจากเสาไม่ได้ "
“ ครับ " มันพยักหน้าก่อนจะยิ้มกว้างออกมา " สนุกจังเลยครับพี่เสือ เก้าชอบ "
“ ชอบก็ดี ปิงคงดีใจที่มึงชอบ "
เราเล่นเครื่องบินบังคับกันสักพัก เล่นจนคล่องมือ เก้าก็หยุดเล่น มันนั่งลงข้างๆผมมือก็คอยลูบเครื่องบินอยู่ไม่ห่าง " มึงนี่ท่าทางจะชอบเครื่องบินนะ "
“ ก็พี่ปิงซื้อให้ เก้านะเก็บของเล่นทุกชิ้นที่พี่ปิงซื้อไว้ให้อย่างดีเลย "
“ รักไอ้ปิงมากนะ มึงนะ "
“ ก็พี่ปิงรักเก้า เก้าก็ต้องรักพี่ปิง " มันยิ้มให้ผม แต่พอคิดขึ้นได้ว่าผมเป็นแฟนปิงมันก็หุบยิ้ม
“ นี่ ปิงนะ รักมึงมากนะ ไม่ต้องห่วงหรอก ยังไง ความรักที่มันรักมึง กับความรักที่มันรักกูต่างกันอยู่แล้ว "
“ ทำไมถึงต่างกัน "
“ มึงมันครอบครัว ไม่มีวันเลิกกันได้หรอก แต่กูไม่ใช่ กูมันแค่แฟน อาจจะเลิกกันก็ได้ แต่มึงนะ ไม่มีวันเลิกหรอก เพราะงั้นก็ไม่ต้องทำท่าทำทางไม่พอใจกูถึงขนาดนั้น ไอ้ปิงมันไม่สบายใจ "
“ จริงๆเหรอ "
“ ไม่โกหกหรอก " ผมบอกอีกคนก็ยิ้มกว้าง ท่าทางดีใจที่ปิดไม่มิดของมัน เก้าตั้งคำถามกับผม
“ แล้วทำไมพี่เสือชอบพี่ปิง "
“ ไม่มีเหตุผล "
“ ทำไมไม่มี "
“ เวลามึงมีความรัก มึงมักจะไม่มีเหตุผล " ผมบอกก่อนจะยิ้มออกมา " โตขึ้นมามึงรักใครสักคนที่ไม่ใช่ครอบครัวมึง มึงก็รู้เองเหละ "
“ งั้นตอนนี้มาเล่นกันต่อดีกว่า " มันหยิบรีโมตบังคับมาตรงหน้าผม พยักหน้าให้อีกคนก็ยิ้มกว้าง
“ มาสิ "
ผมยืนเล่นเครื่องบินบังคับกับเก้าอยู่นาน นานจนไม่รู้ตัวเลยว่ามีใครบางคนมายืนอยู่ข้างหลัง เสียงของปิงหัวเราะผมก็หันไปมองเก้าอีกก็ด้วย
“ เฮ้ยๆ อย่าหันมามองกู เดี๋ยวเครื่องบินตกนะ " มันบอก เก้าก็ตั้งใจเล่นแบบโชว์ให้ไอ้ปิงดู " เก่งจังเลย มึงเล่นได้ไวนะเนี้ย "
“ พี่เสือสอนให้เก้าเหละ "
“ เหรอ " มันพยักหน้ารับก่อนจะหันมามองหน้าผม " ใจดีเหมือนกันน้า ไหนบอกว่าไม่ชอบเด็กไง ไหนบอกว่าเกลียดเด็ก "
“ เพราะว่ามึงรักมัน " ผมบอก
“ แล้วยังไง "
“ เพราะว่ามึงรักมันกูเลยต้องรักด้วย "
“ ไม่เห็นเกี่ยว " ผมหันไปมองหน้ามันก่อนจะหลบไปมองทางอื่น
“ เกี่ยวสิ ก็เพราะว่า มึงก็เป็นคนสำคัญของกู เหมือนกัน "
เป็นคนสำคัญที่ถ้ามันรักใคร ผมเองก็อยากจะรักด้วย
............................................
พ่อคนดี... พ่อเสือคนดีของน้อง
(ขออภัยหากมีคำผิดนะคะ )
ช่วงนี้พี่เสือน่ารัก แม้ปากไม่ดี แต่ก็น่ารักอยู่ดี
รู้สึกหลงรักพี่เสืออีกครั้ง
ใครมีทวิต หนมฝากแท็ก #เสือปิง ด้วยนะคร่าาา ขอบคุณมากจ้า
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์
หัวข้อ: เพราะเกลียดจึงรัก {UP!-ตอนพิเศษที่ 3 (จบเรื่อง) ※ ประกาศรีปริ้นท์ ※ / 14.8.59} #หน้า 73 (อ่าน 755271 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก