ตอนที่ 49เช้าวันใหม่ที่ผมถอนหายใจพลางมองกระทะที่กำลังทอดไข่เป็นอาหารเช้าให้อีกคน รอบตัวของผมเท่าที่รู้ตอนนี้ได้เปลี่ยนออกไปแล้ว ไม่ใช่เช้าที่มีความสุขเหมือนทุกวัน ผมรู้สึกได้ถึงความรู้สึกแบบนั้นภายในใจของตัวเอง หวนคิดถึงหน้าของเธอคนนั้น พร้อมกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น จนต้องสะบัดหัวแรงๆ
“ ไข่ไหม้แล้วมั้ง " ผมก้มลงมองไข่ในกระทะที่กำลังไหม้มือที่ปิดแก๊สลงทันทีก่อนจะหันไปยิ้มกับคนที่เดินออกมาจากห้องในชุดนอน " เป็นเหี้ยอะไร เหม่อตั้งแต่เช้า "
“ เปล่า สักหน่อย " เถียงมันออกไป ก่อนจะตักไข่ใส่จานเอาไว้ให้ วันนี้ผมมีเรียนเช้าส่วนเสือไม่มีเรียนแล้วท่าทางที่งัวเงียแบบนั้นก็ทำให้ไม่อยากรบกวนมันเท่าไหร่ " อาหารเช้าของพี่เสือน้า " วางไว้ตรงหน้ามันก่อนจะกอดคอจากด้านหลัง ผมหอมแก้มันซ้ายขวาก่อนจะยิ้มให้
“ เป็นเหี้ยอะไร "
“ เปล่านิ " เอาแก้มแนบกับแก้มมันอีกคนก็นิ่ง " วันนี้ไม่ต้องไปส่งนะ กูไปเองได้ เดี๋ยวไปกับไอ้ฝน นัดมันไว้ล่ะ "
“ เดี๋ยวกูไปส่ง "
“ ไม่ต้อง มึงไปนอนเถอะ เมื่อคืนดูบอลดึกไม่ใช่รึไง " ผมบอก แต่สายตาที่ส่งมาก็ดูเหมือนไม่ไว้เท่าไหร่ " มองอะไร "
“ เปล่า " หลบตาลงไปกินอาหารเช้า ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาหาพร้อมกับไข่อีกด้านที่มีสีดำที่มันใช้ส้อมจิ้มติดขึ้นมา " ไข่ไหม้เหมือนเดิมเลยนะ "
“ แดกๆไปเถอะน่า " บอกปัดแบบนั้นผมทำหน้ายู้ใส่มันเหมือนไม่พอใจ ก่อนจะนั่งลงตรงหน้ามัน อาหารเช้าของผมไม่มีอะไร แค่นมกับขนมปังสองแผ่น
ผมรู้สึกตัวเองแปลกไป อยู่ๆก็ไม่อยากจะไปไหนไกลจากมันทั้งนั้น อยากจะอยู่ใกล้ๆ ไม่อยากให้มันอยู่คนเดียว ไม่อยากคิดไปไกลว่า ช่วงเวลาที่ผมไม่อยู่อาจจะมีใครอีกคนมาหามัน มาอยู่ข้างๆมันแทนที่ผม ต้องพยายามทำตัวดีๆให้ตัวเองมีข้อดีบ้างไม่ใช่มีแต่ข้อเสียเต็มไปหมด ในขณะที่อีกคนคงมีแต่ด้านดีๆอย่างน้อยก็ดีกว่าผม
ต้องทำตัวแบบไหน ถึงจะดีพอๆกับเค้านะ ต้องทำให้ถึงขนาดไหน ถ้าวันนึงต้องเถียงออกไปว่า ทำไมเรายังต้องมีเค้าอยู่ ต้องทำอะไรบ้าง ตอนนี้สิ่งที่อยากรู้ก็มีอยู่เท่านั้น
“ มึงวันนี้ไปเรียนด้วยนะ " ผมพิมพ์ข้อความบอกฝนไป ก่อนจะเตรียมตัวออกจากห้อง ไอ้เสือยืนอยู่ตรงหน้าห้องตอนที่ผมจะเดินออกไป มันค้ำมือกับกำแพงก่อนจะดันตัวผมให้ชนกำแพง เงยหน้าขึ้นมองมัน เสือก็ก้มลงมาจูบ
ริมฝีปากที่แนบลงมาทำผมนิ่งค้างอยู่แบบนั้น ก่อนจะตอบรับความรู้สึกนั้นด้วยสองแขนที่เอื้อมขึ้นกอดคอมันไว้ เกี่ยวลิ้นในช่องปากด้วยความดูดดื่ม สัมผัสถึงความรู้สึกดีในทุกช่วงวินาทีนั้น เสือผละปากออกก่อนจะก้มลงมาถาม
“ ให้กูไปส่งมั้ย "
“ ไม่ต้องกูนัดฝนไว้แล้ว " ผมบอกก่อนจะลูบเบาๆตรงอกของมัน เงยหน้าขึ้นมองเสือ ก่อนจะจูบลงข้างแก้ม " ห่างจากกูไม่ได้ขนาดนั้นเลยเหรอ "
“ ใครบอก "
“ ก็แหม ปกติพี่เสือทำแบบนี้กับน้องเมื่อไหร่ละ ไอ้อยู่ๆ ก็ดึงเข้าไปกอดเนี้ย ห่างจากน้องไม่ได้ก็บอก " เอื้อมมือไปจับแก้มของมัน ผมหอมแก้มมันอีกครั้ง อีกคนก็ถอนหายใจ
“ ตอนเย็นกูจะไปรับ อย่าไปแรดที่ไหนซะละ "
“ รับทราบครับผม งั้นน้องไปเรียนก่อนน้า "
“ อื้ม " ดึงตัวเองขึ้นหอมแก้มเสืออีกครั้ง ก่อนผมจะเดินออกนอกห้องไป เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาในวินาทีถัดไปจากนั้น ตอนที่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาผมพบว่า ไอ้ฝนคือสายเรียกเข้าที่โทรมา
“ ว่าไง "
“ มึงเจอกันที่ลานหน้าคอนโดนะ กูไปทำธุระกับคอนโดแปปนึง โอเคนะคะ คนสวย "
“ เออ อย่าช้าละ อีดอก " บอกมันแค่นั้น ผมวางสายก่อนจะกดลิฟต์ลงไปชั้นล่าง พื้นที่ว่างๆใต้คอนโดที่ไม่มีอะไร ยกเว้นเค้าเตอร์ติดต่อ
โซฟาชุดใหญ่ที่ไร้คนนั่ง ผมนั่งบนเก้าอี้ตัวนั้นก่อนจะมองไปรอบๆ บรรยากาศยามเช้าที่ค่อนข้างสงบก่อนตัวทำลายบรรยากาศนั้น จะเดินผ่านแล้วมาหยุดยืนตรงหน้าผม
“ เจอกันอีกแล้ว " เปอร์ยิ้มให้ผม ก่อนจะเดินตรงเข้ามาหา ผมหันหน้าไปทางอื่นไม่ใส่ใจอีกคนก็หัวเราะ " ดูทำหน้าเข้า สวัสดีตอนเช้านะ จะไปเรียนเหรอ กูไปส่งมั้ยละ นี่ " พอไม่พูดด้วยมันก็ยิ่งเดินเข้ามาใกล้ แต่ก็ไม่ใช่แค่ใกล้ เปอร์ก้มหน้าลงมาให้ จนผมต้องเอียงหลบแล้วลุกขึ้น " ถามไม่ตอบนะ "
“ ขอโทษนะครับ เราเคยรู้จักกันด้วยเหรอ "
“ คำพูดแบบนี้ นี้มัน " เปอร์เดินเข้ามาใกล้ผมอีกนิด " ได้ใจกูชะมัด "
“ ออกไปไกลๆกู " ถอยห่างออกจากมัน ผมที่กำลังจะเดินออกไป แต่อีกคนก็พูดเรื่องราวบางอย่างออกมา ขาผมหยุดลงทันที
“ เมื่อวานได้ข่าวว่าปิ่นไปหา แฟนมึงถึงห้อง " มันหัวเราะก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ ผมหันหน้าไปมอง " แฟนมึงยังไม่รู้สินะ ว่าคนคนนั้นที่กูยืนคุยด้วย เป็น มึง "
“ รู้แล้ว " ผมเลือกโกหกเพื่อที่ไม่อยากเป็นรองใครอีกคน และมันก็ได้ผม เปอร์หน้าถอดสีมันนิ่งเหมือนสิ่งที่คาดไม่ได้เป็นอย่างที่หวัง " เพราะงั้นก็อย่าปล่อยเมียมึงมายุ่งกับผัวของกูนัก ผัวกูไม่ใช่ศาลา ที่จะให้ใครต่อใครก็ได้ที่มีปัญหาแล้วเข้าไปพักไปนั่งร้องไห้ได้ เรื่องของพวกมึงก็จัดการกันเอาเอง ไม่ใช่ให้พวกกูเข้าไปรู้เรื่องด้วย พวกกูไม่ได้อยากรู้ แล้วถ้ากูขืนหมดความอดทนกับน้ำตาน่ารังเกียจของเมียมึงเมื่อไหร่ กูตบกลับไป อย่าหาว่าไม่เตือนแล้วกัน "
“ ปากดีจังนะ "
“ ไม่ได้มีดีแค่ปากหรอก " ผมบอก อีกคนก็ยกยิ้มก่อนจะก้มลงมาหา
“ ก็รู้อยู่หรอกนะว่ามีดีอย่างด้วย แต่จะดียังไงไว้สักวันจะชิมให้หมดเลย "
“ ไปแดกKพ่อมึงเถอะ ไอ้สัด "
“ หึ "
“ ปิง ! “ ผมหันไปหาเสียงที่เรียก ไอ้ฝนวิ่งมาหน้าตาตื่นมันจับแขนของผมไว้ สายตาไม่ชอบใจส่งไปให้อีกคนตรงหน้าผม " มีอะไรมึง "
“ เปล่า "
“ ไปเถอะ " ฝนบอกผม เราเดินกันออกมาจากตรงนั้น รถที่จอดอยู่ตรงลานจอด ผมเดินไปนั่งในรถก่อนไอ้ฝนจะถามขึ้น “ ใครวะมึง "
“ คนที่กูเจอเมื่อวานไง " ผมบอก อีกคนก็ขมวดคิ้ว
“ ใครว่ะ "
“ อ๋อ กูไปเจอกับไอ้ไทนี่หว่า ไม่ได้ไปเจอกับมึง " ถอนหายใจออกมาเซ็งๆ ก่อนจะหันไปมองไอ้ฝน " ทีหลังตูดมึงก็ติดเก้าอี้ไว้สิ ไม่ต้องตามพวกกูไป จะได้ไม่ต้องรู้เรื่องเหี้ยไรแบบนี้ไง "
“ อ้าวอีนี่ แล้วบอกไม่ต้องไปเอง อีดอก " มันเถียง " งั้นเล่ากูมา "
“ ไม่เล่า ไปเสือกเอง "
“ อีสัดเล่ามาเลย เร็วๆ กูจะเสือกจากต้นเรื่องนี่แหละ ฟังอีไทเล่าแม่งชอบแอดเรื่องเพิ่มเพื่อความเมามันส์ " ยกยิ้มขำกับคำพูดของไอ้ฝน ก่อนจะเล่าเรื่องทุกอย่างให้มันฟังรวมทั้งเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานด้วย " แล้วมึงไม่บอกเสือมันจะดีเหรอ "
“ เรื่องอะไร "
“ ก็เรื่องที่ไอ้เชี้ยเปอร์อะไรนั่นมาจีบมึงไง มันจะดีเหรอวะ " หันออกไปนอกหน้าต่างเพื่อนทบทวนในสิ่งที่มันพูด ไม่ใช่ว่าไม่อยากบอกเลยนะ ผมอยากบอก แต่ก็รู้ว่าถึงบอกไปก็มีแต่ทำให้อะไรๆดูแย่ไป " มันเองก็ไว้ใจมึงในระดับนึง ถ้ามันมารู้ว่าไม่บอกมันเรื่องนี้มันจะหมดความเชื่อใจรึเปล่า ปิงความเชื่อใจของคนเราไม่ได้สร้างกันได้ง่ายขนาดนั้นนะเว้ย คิดให้ดีๆ "
“ แล้วถ้าบอก จะบอกเพื่ออะไรวะ ข้อดีที่ได้จากการบอกมัน คนที่เค้าลือว่าแฟนพี่ปิ่นไปจีบ จริงๆก็กูเองแหละเสือ แต่ที่ใครๆบอกว่าเค้าคนนั้นเล่นด้วย มันไม่จริงเลยนะ กูไมไ่ด้เล่นด้วย เสือก็จะมองหน้ากู แล้วก็คิด กูจะเชื่อมันได้มั้ยวะ แล้วพี่ปิ่นก็มีหน้าที่บอกกับมันว่า สันดานกูมันดัดไม่ได้แล้ว เชื่อยาก "
“ มึงก็คิดไปในแง่ลบเกิน "
“ อดีตของกูมันบอกให้กูเชื่อแบบนั้นวะ "
“ ก็ลองคิดดูดีๆ " ฝนเตือนผมอีกครั้ง " แต่มึงก็ต้องคิดไว้เสมอนะว่า เสือเป็นคนที่มึงรักแล้วมันก็รักมึง มันต้องฟังคำจากปากมึงก่อนจะฟังจากปากคนอื่น มันต้องเชื่อใจมึงมากกว่าเชื่อใจคนอื่นอยู่แล้ว อย่าทำลายความเชื่อใจของมัน "
“ แล้วกูจะลองคิดดู " ผมบอกฝนเท่านั้น อีกคนก็เงียบไป
เราขับรถมาที่มหาลัยตอนที่ถึงก็พบว่าไอ้ไทเองก้มาถึงแล้วเช่นกัน แต่ผิดกับที่ว่าวันนี้มันไมไ่ด้ขับรถมาเองแต่กลับมา กลับใครอีกคนนึง " นั่งใครมาส่งมันวะ " ผมถามไอ้ฝนที่กำลังชะลอรถจอด
“ ผัวมันรึเปล่าไหนมึงมองดีๆ "
“ มึงก็ขับช้าๆสิ " สายตาที่จ้องไปยังภาพนั้นผมไม่เห็นหน้าคนขับเพราะมันเป็นฟิล์มดำ " กูว่าจอดรถแล้วลงไปดูเถอะไป "
“ แบบนั้นจะดูเสือกแรงไปปะ "
“ แค่นี้ก็ดูเสือกแรงอยู่แล้วนะ " ผมมองไอ้ฝนที่แม้จะขับรถแต่ก็เอนตัวมามองเต็มที่
“ ก็แหมนิดนึง อยากเห็นนี่น่า ไม่หันหน้ามาละวะ " ผมมองไปตามที่ฝนพูด ก็เห็นแค่หน้าหลัง กับข้างนิดหน่อย รถคันที่จอดส่งไอ้ไทเลื่อนออกไปแล้ว ผมก็กดแตรสองสามครั้ง ไอ้ไทก็เงยหน้ามอง สีหน้ามันดูตกใจก่อนจะวิ่งมาหา
“ พวกมึง "
“ ขึ้นรถมาเลย " ไอ้ฝนบอก มันก็ขึ้นรถมานั่งข้างหลัง
“ ทำไมวันนี้มาด้วยวะ " ไทถามแต่เราสองคนก็ขัดมันขึ้นมาด้วยอีกประโยค
“ ใครมาส่งมึงวะ "
“ ก็นั่นแหละ.. แฟนกูสิ "
“ อีดอกหมั่นใส้กูมองอยู่นานละ กว่าจะร่ำลากันเสร็จ ถามจริง มาเรียน หรือมารบ ต้องร่ำลากันขนาดนั้น " ฝนถาม ไอ้อิฐก็หน้าแดงมันหันไปทางอื่น
“ แค่มีเรื่องให้ต้องพูดกันเยอะแยะเว้ย "
“ มึงขับรถมา มึงยังพูดด้วยกันไม่พอ อยู่ที่ห้อง นอนบนเตียงนี่คือพูดด้วยกันไม่พอเหรอ "
“ โอ๊ยอีดอก มึงก็แกล้งมัน " ผมปราม ก่อนจะมองมันผ่านกระจก " บนเตียงใครเค้าคุยกันเรื่องทั่วไปล่ะ มึงก็ต้องเข้าใจมันนิดนึง "
“ มึงนี่ไม่แกล้งมันเลยนะ "
“ โอ๊ยพวกมึงพอเถอะ ไอ้เชี้ย " มันตะโกนขึ้นมา ตอนที่ไอ้ฝนกำลังวนรถหาที่จอดบนตึก
“ มึงก็พาแฟนมึงมาให้พวกกูรู้จักสักทีสิ "
“ ไว้ก่อนๆ มันไม่ว่าง "
“ ไม่ว่างหรือไม่อยากพามา หรือ เค้าไม่อยากมา มึงเอาให้แน่ " ฝนถาม มันก็เงียบ " ทำไม มึงกลัวเหี้ยอะไร กลัวแฟนมึงเจอไอ้ปิง แล้วชอบไอ้ปิงเหรอ "
“ เปล่า " ตอบคำถามเสียงอ่อยไปนะมึง ผมยกยิ้ม
“ กลัวเชี้ยอะไรวะ ถ้ามันมาเจอกูแล้ว มันชอบกูยังไงกูก็ไม่เอาอยู่แล้ว มึงก็คิดไปในแง่ดีอีกอย่างที่ว่า มึงจะได้รู้สันดานมัน หรือมึงไม่กล้าอีก " ไทพยักหน้า ฝนก็ถอนหายใจออกมา
“ คิดมาก มึงต้องหัดเสียใจในเรื่องความรักบ้างเว้ยไท ชีวิตมึงมีอีกเยอะ ไม่ใช่พรุ่งนี้จะอายุสี่สิบ จะหาผัวไม่ได้แล้ว ของดีบางทีมันก็ต้องรอนะเว้ย มึงดูอย่างไอ้ปิง เห็นมั้ย เจ็บจนด้าน นี่ขนาดด้านขนาดนี้ยังได้ไอ้เสือเป็นผัวเลย "
“ อีดอก นี่ไม่ได้แอบว่ากูใช่มั้ย ส้นตีน นิสัยเสียนะ "
“ จ้าๆ แม่คนนิสัยดี อีนางงามมิตรภาพเพื่อโลกและสังคม แต่ก่อนอื่น นางงามช่วยจัดการเรื่องตัวเองให้จบด้วยนะคะ "
“ เออน่า "
“ เรื่องอะไรกันวะ " ไทถาม ผมก็มองไอ้ฝนที่เผลอพูดคำนั้นออกไป ไม่ใช่ ไม่อยากเล่ามันหรอกครับ แค่ขี้เกียจฉายเรื่องซ้ำหลายๆรอบ
“ ไอ้ไท ไอ้ปิงมองแรงใส่กู มันไม่อยากเล่ามึง ไม่เป็นไร เดี๋ยวกูนินทามันให้ฟัง "
“ กูเล่าเองก็ได้ ไม่ต้องเลย มึงแม่งชอบบวกเพิ่ม อีดอก " ขยี้หัวมันแรงๆ ผมก็หันไปเล่าเรื่องทั้งหมดของผมให้ไอ้ไทฟัง ก่อนที่ไอ้ไทจะถามขึ้น
“ ไม่บอกไอ้เสือจะดีเหรอวะมึง "
“ เห็นมั้ย อีดอก คำถามเดียวกันกับที่กูถามไอ้ปิงเลย "
“ เออ ก็บอก เดี๋ยวตอนเย็นของวันนี้กูบอกมัน เองแหละน่า "
“ แน่ใจนะ มึงต้องบอกมันนะ เพราะอะไรรู้มั้ย " ผมเงียบไทก็เสริม " เพราะว่า มันใช้ความเชื่อใจอย่างมากในการ เชื่อใจคนอย่างมึงไง "
“ คนอย่างกูมันเป็นยังไง "
“ อย่าให้ต้องย้ำเลย " ไทพูดแค่นั้น ผมก็ถอนหายใจออกมา " มึงบอกมันก่อนหน้าที่มันจะรู้เถอะ "
“ แต่มันไม่ใช่เรื่องร้ายแรงอะไรเปล่าวะ มันเป็นเรื่องบังเอิญทั้งนั้น เมื่อวันก่อนเจอกันก็เรื่องบังเอิญ เมื่อเช้าก็ด้วย อีกอย่างมันเข้ามาหากูก่อนทั้งนั้น กูผิดที่ไหนละ "
“ แล้วมึงว่า เค้าจะเชื่อใครวะ ระหว่างมึง กับเค้าคนนั้น " เผลอคิดถึงหน้าหวานๆสวยๆของรุ่นพี่คนนั้นขึ้นมา ผมถอนหายใจ ก่อนจะยอมรับกับตัวเองว่า แน่นอนเค้าต้องไม่เชื่อกูอยู่แล้ว
“ มันน่าน้อยใจนะ ว่ามั้ย "
“ อะไรวะ " ไทถาม
“ มันน่าน้อยใจ เพราะแค่กูเป็นแบบนี้ เพราะกูมีท่าทางแรดๆแบบนี้ มันเลยทำให้ใครๆ ก็ไม่เชื่อกูเลยเหรอวะ ถ้ากูยืนกับผู้ชาย ไม่มีใครจะคิดเลยเหรอ ว่า กูอาจจะแค่คุย หรือคิดว่า กูกำลังปฎิเสธมันอยู่ ทำไมต้องคิดว่ากูให้ท่าเค้าอย่างเดียว เพราะกูเป็นแบบนี้เหรอ งั้นกูต้องทำยังไง ถึงจะเปลี่ยนมันได้ ขนาดแฟนกูยังไม่เชื่อใจกูแล้วฟังคนอื่นมากกว่า งั้นกูก็ไม่มีสิทธิรักใครแล้วสิวะ ถึงจะรักไป ยังไงก็เหมือนเดิม "
“ ก็ไม่ถึงขนาดนั้น " ไอ้ฝนหันมาจับไหล่ ตอนนี้เรานั่งกันอยู่ในรถ แล้วทุกคนก็กำลังคิดถึงเรื่องราวแสนน่ากังวลของผม
“ แต่มันก็ดีกว่ารึเปล่า ถ้ามึงบอกมัน เพื่อความสบายใจของทั้งตัวมัน และมึง ถามจริงๆ มึงมีความสุขเหรอ ที่ปิดเสืออยู่แบบนั้น แล้วมึงคิดเหรอ ว่ามันจะยังเชื่อใจมึงอยู่ได้ถ้าได้ยินแบบนั้น ลองคิดให้ทางกลับกันบ้างดิวะ ถ้ามึงเป็นมัน ไอ้เสือเป็นคนเจ้าชู้มากๆ มีคนมาเห็นแล้วไปบอกมึง คนที่มาบอกเป็นรุ่นพี่ที่ดีกับมึงมากๆ หวังดีกับมึงทุกอย่าง ระหว่างพี่เค้ากับไอ้เสือมึงจะเชื่อใคร "
“ ก็..”
“ ถึงปากจะบอกว่า เชื่อไอ้เสือ แต่ในใจลึกๆ มึงไม่เชื่อมันหรอก มึงต้องคิดอยู่อย่างเดียวแหละปิง ไอ้เชี้ยนี่ นอกใจกูอีกแล้วแน่ๆ มันก็เหมือนกัน มันก็เป็นแบบนั้น เชื่อใจมึงนั่นแหละ แต่ลึกๆ ก็ไม่หรอก แล้วแบบนั้นจะไม่ดีกว่าเหรอวะ ถ้าบอกไป เวลาที่เค้ามาบอกมัน มันได้คิดไปก่อนเลยว่า อ๋อ กูรู้ละ ไอ้ปิงบอกกูแล้ว "
“ ช่าย บอกไปเลย " ฝนเสริมอีกแรง
“ อื้ม เดี๋ยวกูจะเล่ามันก็แล้วกัน " ในใจที่เริ่มมีความมั่นใจ ผมคิดว่าทางที่ดีที่สุดก็คงอย่างที่พวกมันว่า ผมคงต้องบอก " แต่เดี๋ยวตอนเย็นมันมารับกู กูค่อยบอก "
“ ก็ดีไปอีกแบบ เจอหน้ากันมันมองตามึง มันจะได้รู้ว่า มึงไม่ได้โกหก "
“ ออกจากรถไปเรียนได้แล้วมั้ง พ่อแม่กูจ่ายค่าเทอมแพงนะสัด "
“ เออ มึงก็ออกไปสิ ฟังกูพร่ามอยู่ได้ "
“ จ้าๆ "
ลงจากรถเดินเข้าตึกเรียน ช่วงเวลาที่เหมือนสงบลงสักครู่ แต่ในขณะนั้นผมก็ก้มหน้าลงกดโทรศัพท์ไม่ได้สนใจถึงตำราเรียนที่กำลังสอนอยู่หน้าชั้นสักเท่าไหร่
“ วันนี้ไปกินซูชิกันเถอะ ไม่ได้กินกันนานละ "
“ หิวจัง คิดถึงพี่เสือแล้วเนี้ย มารับน้องไวๆ อย่าให้น้องต้องคอยนะครับ "
“ พี่เสือ มึงหลับอยู่เหรอ ทำไมไม่ตอบ "
“ อ่านแล้วไม่ตอบอยากมีปัญหากับกูเหรอ " ผมยกยิ้มกับคำพูดของตัวเองที่ส่งไป สักพักก็ได้สติกเกอร์ที่เหมือนกำลังรำคาญส่งมา พร้อมกับข้อความไลน์สั้นๆ
“ ตั้งใจเรียนหนังสือของมึงไปเถอะ ไม่ตั้งใจเรียน ระวังโง่เป็นควายนะ "
“ จะเป็นควายได้ไง น้องเป็นของพี่เสือตังหาก "
“ แรดได้แล้วรึยังไง " คำถาม ที่ทำให้ผมขมวดคิ้ว เสือก็พิมพ์ตอบกลับมาอีกครั้ง " เมื่อเช้าทำหน้าเหมือนหมาขี้หักใน "
“ ขนาดนั้นเลย แล้วหน้าตาหมาขี้หักใน เป็นแบบไหน "
“ แบบมึงไง "
“ โห ถ้าแบบกู ใครๆก็คงอยากให้หมาตัวเองขี้หักในล่ะโน๊ะ "
“ ตั้งใจเรียนเถอะไป "
“ มารับน้องไวๆนะ ถึงแล้วโทรมาหาน้องด้วย โอเคนะ "
“ อื้ม " ส่งสติกเกอร์จูบไปให้ อีกคนก็ส่งสติกเกอร์หน้าแย่กลับมา ถ้าอยู่ใกล้ๆจะคว้ามาจูบอยากรู้ว่าจะไม่ชอบจริงๆมั้ย
“ เย็นนี้เลิกเรียนไปไหนกันวะ " ฝนถามพวกเราตอนที่หมดคาบ มือผมเก้บหนังสือทั้งหมดมารวมไว้เป็นกองเดียวกันก่อนจะยัดมันใส่ในเป้
“ ไปกินซูชิกับผัวจ้า "
“ จ้า พูดเรื่องนั้นกับผัวด้วยนะอีดอก "
“ จ้าๆ " ยิ้มหน้าระรื่นให้ ก่อนจะเดินออกจากห้องเรียน แต่รอยยิ้มของผมต้องหยุดลง ตอนที่เจอใครบางคนตรงหน้า
“ ไอ้เชี้ยนั่นนี่หว่า " ฝนพูดก่อนจะเดินมากันหน้าผม ไอ้ไทก็ด้วย แต่ภาพที่เป็นแบบนั้น มันทำให้อีกคนแค่ยกยิ้ม มันคงรู้ว่าเวลาที่ตัวเองทำแบบนั้น มันจะดูหล่อ แต่สำหรับผมกูอยากจะเอารองเท้าฟาดหน้ามันมาก น่าตบเหลือเกิน
“ อะไรกันวะเนี้ย กูน่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอ "
“ มีอะไร " ผมถามก่อนจะเดินออกไปหา แต่ก็ไม่ได้ใกล้กัน " เมื่อไหร่มึงจะเลิกยุ่งกับกุสักทีวะ เปอร์ เราไม่เคยรู้จักกัน กูก็ไม่เคยรู้จักมึง กูแค่เจอมึงครั้งเดียว กูไม่เข้าใจมึงจะมาวุ่นวายอะไรกับกูนัก ต้องการเชี้ยอะไรกันแน่วะ "
“ ตัวมึงไง " สั้นๆง่ายๆได้ใจความ ดีครับ ไม่ต้องคิดไปเองก็บอกกันตรงๆเลย " ขอสักทีแล้วจะเลิกยุ่ง ให้กูได้มั้ยละ "
“ กูมีแฟนแล้ว ถ้ามึงจะให้สมองสักนิด มึงจะคิดได้ว่า มึงไม่ควรมายุ่งกับคนมีแฟนแล้ว เลิกยุ่งกับกูแล้วกลับไปรักแฟนมึงให้มากๆเถอะไป "
“ อย่าพูดเรื่องอะไรพวกนั้นน่า ไร้สาระ มาสนุกกันดีกว่า จริงมั้ย "
“ มันมีคนแบบนี้อยู่บนโลกนี้ด้วยเหรอวะ โคตรเหี้ย " ไอ้ฝนสบถอยู่ข้างหลัง บางทีก็จริงของมัน คนแบบนี้มีอยู่จริงๆเหรอวะ คนที่เข้ามาจีบใครอีกคนโดนที่ไม่สนว่ามีแฟนอยู่แล้วหรือไม่ จีบเพราะสนใจ อยากได้ ต้องการ จบ หรือเพราะเป็นเกย์ถึงคิดว่าจะทำอะไรก็ได้ ถ้ามันคิดอย่างงั้น นั่นคือการเหยียดเพศที่น่าสมเพศที่สุดสำหรับคนที่มีความคิดแบบนั้น
“ เลิกยุ่งกับกูเถอะ กูรักแฟนกูคนเดียว กูไม่สนใจคนแบบมึงหรอก แฟนกูรักกูจะตาย เรากันมาก กูไม่มีทางสนใจมึงหรอก เพราะถ้ากูคัน ผัวกูเกาได้ "
“ น่าเสียดาย " มือมันเยื่นมาจับแก้มผม สะบัดออกไปทันทีโดยสันชาติญานอีกคนก็ยิ้ม " แก้มนิ่มจัง เอาเป็นว่าถ้าต้องการก็ติดต่อกูได้ตลอดเลยนะ "
“ กูไม่ต้องการ ไม่ว่าชาตินี้ ชาติหน้า หรือ ชาติไหนๆ "
“ พูดแบบนี้ ก็คลานเข้ามาหากู ตลอดนั่นแหละ "
“ แต่คนคนนั้นต้องไม่ใช่กู Kไม่ได้มีอันเดียวในโลกผู้ชายก็เช่นกัน " ผมบอกมันก่อนจะเดินหันหลังกลับไปอีกทาง
“ เป็นคำตอบที่แซ่บได้ใจกูมาก เอาไปสิบดาว " ไอ้ฝนบอก ผมก็ยกยิ้มให้มัน มือที่โทรศัพท์โทรออกหาไอ้เสือ แต่ไม่มีทีท่าว่าอีกฝ่ายจะกดรับ
“ ไอ้เสือโทรไม่ติดไปอยู่ไหนของมันวะ "
“ กำลังขับรถมารึเปล่า "
“ คงงั้น "
“ ร้อนๆแบบนี้ไปนั่งรอในคาเฟ่กันดีกว่าไป " ไทเสนอความคิด ผมกับไอ้ฝนก็พยักหน้า คาเฟ่ในมหาลัยเปิดแอร์เย็นต่างกับอากาศข้างนอก ผมถอนหายใจตอนที่นั่งลงบนโซฟาชุดในร้านตัวที่ว่าง ไอ้ฝนลุกขี้นเดินไปสั่งกาแฟ
“ มึงจะเอาอะไร "
“ ของกูขอเป็นโกโก้เย็นแล้วกันนะ " ผมบอกมันก็พยักหน้า " ถ้ามีบานอฟฟี่ เอามาด้วยนะ "
“ เออ นี่นี่บานอฟฟี่อร่อยมีคนบอกกูมา "
“ ก็เพราะว่ามันอร่อยไง กูเลยสั่ง " ผมหัวเราะให้ไอ้ไทที่จิ๊ปากใส่ กดโทรศัพท์โทรหาไอ้เสืออีกครั้งแต่ก็ยังไม่มีทีท่าว่ามันจะรับเหมือนเดิม " ไอ้เชี้ยนี่ก็อยู่นอกโลกรึไง โทรติดยากสัด "
“ มันอาจจะกำลังขับรถ มันเลยรับไม่ได้ "
“ โอ๊ยย เกินความสามารถของมันจ้า ขับรถไปเอากูไป คนอย่างมันก็ทำได้ "
“ อีดอก มึงก็กล้าพูด เคยทำยังไง "
“ ไม่เคย กลัวตาย ถ้ามันทำกูจะตบมัน "
“ มึงเคยตบไอ้เสือมั้ยวะ " ไอ้ไทถาม ผมก็ยิ้ม
“ ปากหมาแบบนั้นกูเคยถีบมันด้วยซ้ำไป ตบนี่เบาๆ "
“ มันก็รักมึงมากนะ ให้ตบให้ตีด้วยเว้ย ถ้าเป็นแฟนก่อนๆ มันคงต่อยคว่ำไปแล้วมั้ง "
“ ก็แหม กูสวยขนาดนี้ พี่เสือต้องยอมกูเป็นธรรมดา "
“ ขออ้วกสักทีได้มั้ย "
“ โกโก้ของคุณนายคะ ไม่มีบานอฟฟี่นะ หมด " ผมพยักหน้าก็พอรู้ว่าขายดีอยู่แล้ว รับแก้วน้ำจากมือไอ้ฝนมากิน ผมมองออกไปนอกร้าน ก่อนจะหันกลับมากดโทรศัพท์อีกครั้ง เสียงรอสายที่ดังอยู่นาน ก่อนใครอีกคนจะกดรับ
“ พี่เสือ .. น้อง "
“ กูรออยู่นอกมหาลัยออกมาเลย " เสียงนิ่งๆของมันตอบกลับมา สันชาติญาณของผมบอกว่า นี่ไม่ใช่ช่วงเวลาที่ดีแน่ๆ ผมนิ่งไปสักพักก่อนจะตอบมันไปสั้นๆ
“ อื้ม จะเดินออกไปเดี๋ยวนี้แหละ " ลดมือถือลงจากหู ผมกดวางสายไอ้ไทก็ถาม
“ มันถึงแล้วเหรอ "
“ อื้ม ถึงละ รออยู่ข้างหน้า "
“ แล้วทำไมมึงทำหน้าแบบนั้น " ฝนถาม ผมก็ยิ้ม
“ เสียงที่มันตอบกู มันแปลกๆ เหมือนมีอะไรสักอย่างเลย "
“ คิดมาก ผัวมึงการพูดแย่จะตายห่า ยังไม่ชินอีกเหรอ " จะว่าแบบนั้นก็ใช่ แต่ก็ไม่ใช่ซะทีเดียวหรอก
“ งั้นกูไปก่อนนะ ไว้เจอกันมึง "
“ เออ เจอกัน " มันสองคนตอบรับ ผมก็หยิบกระเป๋าก่อนจะเดินออกนอกมหาลัย
รถคันสีดำที่จอดอยู่ ป้ายทะเบียนคุ้นตาผมเดินเข้าไปใกล้ก่อนจะเปิดประตูรถ ตอนที่เข้าไปนั่งยังไม่ทันจะได้คาดเข็มขัดแล้วทักทายคนมารับ สิ่งนึงก็ถูกยื่นมาให้ผมแทน มันเป็นซองสีขาว
“ อะไรเหรอ มึงจะให้เงินกูเหรอ หรือว่าการ์ดงานแต่งงาน จะชวนกูไปเหรอ " ผมพูดขำๆแต่ดูเหมือนคนยื่นมาให้ จะหน้านิ่งจนผมขำไม่ออกเสียแล้ว
ซองสีขาวที่ค่อนข้างหนา ผมพลิกมันอยู่สองสามครั้งก่อนจะเปิดออก ด้านในมีกระดาษอยู่อีกปึก เป็นกระดาษคล้ายภาพถ่าย และตอนที่เอาออกมาดูนั่นก็เป็นภาพถ่ายจริงๆ ภาพถ่ายที่มีผมยืนอยู่ในรูปนั้น กับใครอีกคนที่ผมรู้จักดี ไอ้เชี้ยเปอร์
“ ยังจำที่พี่ปิ่นบอกว่า แฟนมันเข้าไปยุ่งกับใครสักคนได้มั้ย คนที่เหมือนมีทีท่าว่าเข้าไปอ่อยแฟนของพี่เค้า เมื่อกี้ก่อนออกมารับมึงเธอเอาภาพนี้มาให้กู แล้วก็บอก คนในภาพก็คือ คนที่เข้าไปอ่อยแฟนเค้า มึงว่า หน้าตาคุ้นๆมั้ย "
“ เสือ " ผมหันไปหามันที่ยังคงนิ่ง รถเราไม่ได้เคลื่อนออกไปไหนไกลมันยังคงจอดอยู่ตรงนั้น หันกลับมามองภาพเหล่านั้นในมือของผม มันมีทั้งภาพที่ถ่ายเมื่อวาน เมื่อเช้า แล้วก็เมื่อสักครู่ที่ผ่านมา
“ เมื่อวานที่ขัดคำพูดของพี่ปิ่น เพราะมันเป็นมึงมาตลอดใช่มั้ย อีคนแรดๆคนนั้นที่เข้าไปอ่อยผัวชาวบ้าน "
“ ไม่ใช่นะมึง มันเข้ามาหากูเอง กูไม่ได้ไปยุ่งอะไรกับมันเลย "
“ แล้วภาพเหี้ยนี่คืออะไร " เสือเขย่าภาพในมือของผม " มึงอธิบายมาสิว่ามันคืออะไร เมื่อเช้าที่บอกว่าไม่ต้องมาส่ง เพราะมึงมากับไอ้เชี้ยนี่นะเหรอ นัดเจอกันใต้คอนโดเหรอ มึงนี่มัน.. สันดาน "
“ ไม่ใช่นะ ไม่ใช่ ไม่ใช่อย่างที่มึงคิด "
“ ไม่ใช่อย่างที่กูคิด มึงรู้รึไงกูคิดอะไร "
" รู้ " ผมบอก " มึงคิดว่ากูไปอ่อยเค้าจริงๆ แต่มันไม่ใช่มึง มันเข้ามาจีบกู มันมาตื้อกู กูไล่เค้าไปแล้ว ไล่ไปทุกครั้ง เมื่อเช้ากูมาเรียนกับไอ้ฝน ไม่ไปมากับไอ้เชี้ยนั่นสักหน่อย มึงจะไปถามไอ้ฝนก็ได้ จะไปถามไอ้ไทก็ได้ เมื่อเช้ามากูยังเจอไอ้ไทที่แฟนมันมาส่งแล้วยังแซวกันอยู่เลย ไม่ใช่นะเสือ ไม่ใช่เลย "
“ แล้วทำไมมึงไม่บอกกู ว่ามันเข้ามายุ่งกับมึง บริสุทธิ์ใจจริงๆ ทำไมไม่บอกกู มึงต้องรอให้คนอื่นเข้ามาบอกกูแบบนี้เหรอไงวะ มึงรู้มั้ย มันเข้ามาบอกกูว่าไง มันเข้ามาบอกให้กูดูแลเมียกูให้ดี อย่าไปแย่งผัวเค้าอีก "
“ กูกำลังจะบอก กำลังจะบอกตอนที่เจอกัน จะบอก ตอนที่เรากำลังจะไปกินข้าวด้วยกัน เสือ จริงๆนะเว้ย " น้ำตาของผมเริ่มไหล มันไหลออกมาอย่างหนัก ผมทำได้แค่ก้มหน้าของตัวเองให้ต่ำ กูไม่ผิดสักหน่อย ไม่ได้เป็นอย่างที่มันว่าเลย " เชื่อใจกูหน่อยเถอะนะ กูมีมึงคนเดียว แล้วมีคนเดียวมาตลอด ไม่เคยคิดจะนอกใจ ไม่เคยคิดมีใครใหม่ จริงๆ "
“ จะให้กูเชื่อยังไงวะ กูถามหน่อย มึงจะให้กูเชื่อมึงยังไง ภาพมันฟ้องขนาดนั้น ท่าทางสนิทสนมแบบนั้น มึงจะให้กูเชื่อได้ยังไง "
ภาพถ่ายที่มีการจับแก้ม เป็นช่วงเวลาก่อนที่ผมจะสะบัดออก ผมส่ายหน้าน้ำตาก็ไหลออกมาอย่างหนัก " มันไม่ใช่ มันไม่ใช่แบบนั้น กูไม่ได้ทำแบบนั้น ไม่ใช่อย่างที่มึงคิด "
“ ครั้งนึงกูเคยคิด ว่ากูคงเปลี่ยนแปลงมึงได้ แต่ว่าตอนนี้ กูว่ามันก็เป็นแค่ความคิดแล้ววะ ความคิดที่กูคิดไปคนเดียวเองมาตลอด.. กูเปลี่ยนสันดานมึงไม่ได้ปิง "
ผมไม่มีอะไรจะอธิบาย อยากบอกให้มันเชื่อใจผม คนที่มันรัก แต่ก็คิดว่า เอ่ยอะไรแบบนั้นออกไปไม่ได้แล้ว คนที่เสือ เลือกที่จะเชื่อใจไม่ใช่ผม ไม่ใช่คนอย่างผม
............................................................
เราอยากให้มองหลายๆ มุมนะคะ น้าาา
อย่างเข้าข้างใครมากเกินไปนะ
เพราะเรื่องนี้ก็ผิดกันในหลายๆฝ่าย
ปิงเองก็ผิด เสือเองก็ด้วย
เพราะงั้น ขอเวลาในการให้ความรักของทั้งคู่ดำเนินไปนะคะ
ด้วยรักอย่างสุดหัวใจ
หนมมี่ผู้ใสซื่อ
ป.ล. ฝากแท็ก #เสือปิง ในทวิตด้วยนะคะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้ท์
หัวข้อ: เพราะเกลียดจึงรัก {UP!-ตอนพิเศษที่ 3 (จบเรื่อง) ※ ประกาศรีปริ้นท์ ※ / 14.8.59} #หน้า 73 (อ่าน 790880 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก