ตอนที่ 53 ภายในห้องครัวที่เงียบเชียบ ผมหันมองหน้ามัน มันก็มองหน้าผม เราเงียบให้กัน เหมือนไม่มีอะไรจะพูดต่อกันอีกหลังจากนั้น ผมหยุดหัวเราะออกมา อีกคนก็หันมาถาม
“ หัวเราะอะไร "
“ ก็กูคิดถึงมึงก่อนหน้านี้ขึ้นมาแล้วอยู่ๆมันก็ขำ " ผมบอกมันก่อนจะยื่นมือขึ้นไปกอดคออีกฝ่าย เสือนิ่งแบบนั้นก่อนจะก้มลงมาหอมแก้ม " แล้วตกลงจะทำอะไรให้กูแดกได้ยังไง "
“ แล้วทำไมกูต้องทำด้วยวะ "
“ เอ้า " ผมสบถก่อนจะปล่อยมือออกจากคอมัน " เมื่อกี้หมาตัวเองไหนบอกทำอาหารอร่อย "
“ คนอย่างกู ต้องทำอาหารให้มึงกินด้วยเหรอ " มันถามก่อนจะจะยักคิ้วใส่ " ว่าไง "
“ นี่ พี่เสืออะ น้องอยากกินทำให้กินหน่อยสิ น้าาาาา " เอียงหน้าอ้อนมันอีกคนก็ยกยิ้ม เสือไม่พูดอะไรมันแค่หันหน้าเข้าหาเค้าเตอร์ครัว ผมมองมันที่กำลังจัดการของที่กำลังซื้อมา " ไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามึงจะทำเป็น " ผมว่าก่อนจะดึงตัวเองขึ้นนั่งบนเค้าเตอร์ก่อนจะมองดูมัน " หยิบขนมให้หน่อย "
“ หยิบเองสิ มือมึงก็มี " มันก้มหน้าตัดถุงสปาเก็ตตี้พลางบอกผม " ทำกับข้าวให้แดกแล้ว ยังต้องหยิบขนมให้กินอีกเหรอ "
“ หยิบให้หน่อยน่า กูขึ้นมานั่งบนนี้แล้ว กูขี้เกียจลุก "
“ จะเอาอะไร "
“ เอาอันนั้น เอาป๊อกกี้ เอาป๊อกกี้ทุกกล่องเลย "
“ มึงซื้อมันมาเท่าไหร่วะเนี้ย " ไอ้เสือว่าตอนที่มันหยิบขึ้นมาสามกล่องแล้วแต่ยังไม่หมด
“ รู้สึกจะห้ากล่อง "
“ มึงแดกไม่หมดน่ะ มึงตาย " มันขู่ก่อนจะยื่นขนมให้
“ โอ๊ยกลัวตายอะ " ผมบอก " กับมึงกูแค่อ้อนนิดอ้อนหน่อยก็ได้แล้ว "
“ อ้อนตีน " มันถามก่อนจะหันมาจ้องหน้า
“ ไม่ใช่ดิ อ้อนแบบ พี่เสือ พี่เสือของน้องแบบนี้สิเว้ย อ้อนตีนไร " ผมบอกก่อนจะเปิดขนม เสือที่ก็ยิ้มก่อนจะก้มหน้าทำอาหาร มันคงยังดูแปลกๆ แต่ก็ไม่แปลกเท่ากับเมื่อครู่ แม้จะดูเหมือนเดิมแต่ก็รู้ว่ามันยังคงกังวล เหมือนยั้งๆปากให้การพูดคุยกับผม คิดมากขึ้นไม่เหมือนเมื่อก่อนที่ไม่คิดอะไรเลย " เสือ "
“ ว่าไง "
“ ใส่ไข่ด้วยนะ ไข่แบบ ไข่แดงไม่สุกนะ "
“ เรื่องมากจังเว้ย " มันสบถแต่มือก็ทำอาหารไปเรื่อย ท่าทางที่ดูคล่องแคล่วของมันดูไม่ค่อยผิดจากที่มันคุยไว้สักเท่าไหร่
“ ช่วยมั้ย "
“ ช่วยนั่งนิ่งๆเถอะ "
“ อะไรวะ กูก็ทำเป็น ไม่ถึงกับทำไม่เป็นไรเลย วันก่อนยังทำให้มึงกินอยู่เลย "
“ ไข่ดาวไหม้ๆกับข้าวผัดรสชาติเหมือนน้ำปลาหกใส่อะนะ " เสือถาม ผมก็แบะปากมองมัน
“ เมื่อกี้ใครยังทำบีบจมูกกูอยู่เลย " ผมว่าพลางยื่นมือไป บีบจมูกของมันแล้วส่ายไปมา " ให้จะยอมให้กินกันละ "
“ ชิส " เสือสะบัดมือผมออกมา มันยิ้มเขินผมก็ขำ " พูดมากวะ "
“ เขินๆ อ๊าาาา พีเสือของน้องน่ารัก " จับแขนมันมากอดอีกคนก็ถอนหายใจ เสือดึงแขนตัวเองออกจากอ้อมกอดของผม
" เดี๋ยวมึงจะไม่ได้แดก " น้ำที่เริ่มเดือด เสือใส่เกลือลงไปในหม้อเล็กน้อยก่อนจะหย่นเส้นสปาเก็ตตี้ตามลงไป จัดการนำเส้นที่สุกใส่น้ำเย็นแล้วเอามามาคลุปน้ำมันพักไว้ เนื้อหมูบดที่ซื้อมามันทำความสะอาดก่อนจะเอาลงไปผัดในหม้อที่ใส่เนยกับกระเทียมสับไว้ ก่อนจะใส่มะเขือเทศสับกับซอสมะเขือเทศที่หั่นไว้ลงไป ใส่เครื่องปรุงแล้วก็ชิม มันผัดอยู่สักพักก่อนจะปิดไฟ คล่องราวกับว่าทำบ่อยๆเลย ทึ่งจนอยากจะถ่ายวิีดิโอเก็บเอาไว้ " จะกินเลยมั้ย "
“ กินเลย ของอร่อยต้องกินร้อนๆ " ผมบอก หน้าตามันน่ากินสุดๆเลยละครับ พูดแบบไม่อวยเลย ลุกขึ้นจากเค้าเตอร์ที่นั่งผมเดินไปช้อหลังมันก่อนจะทำจมูกฟุตฟิตใส่ " หอมจัง " กอดเอวมันไว้ก่อนจะตั้งคางไว้บนไหล่ของมัน " แต่จะกินแล้วน้ำตาไหลพรากเหมือนตอนมึงกินกูมั้ยเนี้ย ต้องขอชิมก่อนนะ "
สปาเก็ตตี้ถูกตักใส่จาน มันราดซอสให้ผมแบบตั้งใจจัด ตอนที่หันมายื่นจานให้มือที่จะรับไว้มันก็ดึงจานให้สูงขึ้นก่อนจะยื่นหน้ามันเข้ามาใกล้ผม “ ลองชิมดูได้เลย แต่กูไม่คิดว่าจะอร่อยกว่าตัวมึงหรอก "
“ พี่เสือ " ผมพูดพลางกัดปากตัวเองแน่น ส่งสายตามองมันที่ก็ยกยิ้ม
“ ลองชิมดูสิ " หยิบจานที่มันถืออยู่มาถือไว้เอง เสือหยิบช้อนส้อมมาให้ ก่อนที่ ตัวผมจะเดินไปนั่งอยู่ที่หน้าโซฟา เสือจัดการอะไรนิดหน่อยไม่นานมันก็เดินมานั่งใกล้ๆ " มึงไม่ตักมากินด้วยกันกลับกูละ "
“ ไม่หิว " มันตอบผมก็คลุกเส้นสปาเก็ตตี้ให้เข้ากับซอส หมุนส้อมลงบนเส้นให้เป็นคำก่อนจะตักเข้าปาก รสชาติแรกที่รู้สึก ไม่อยากจะเชื่อเลยว่า มันจะเป็นอาหารจากคนข้างๆที่ทำให้ทาน
“ อร่อย " บอกมันแบบนั้นอีกคนก็ยกยิ้มพอใจ อร่อยจริงๆครับ เหมือนกับกินในร้านอาหารเลย เผลอๆจะอร่อยกว่าด้วยซ้ำ " อร่อยกว่าในร้านที่กูไปกินอีก "
“ เหรอ " มันว่าก่อนจะยื่นมือมาเช็ดซอสที่มุมปากให้
“ ทำอาหารอร่อยขนาดนี้ก็ไม่บอก แล้วปล่อยกูทำให้แดกตั้งนาน " เอียงตัวพิงมันตอนที่กินอาหารอยู่นั้นเสือก็ถาม
“ ขึ้นมานั่งตักกูเลยมั้ย "
“ ได้เหรอ " หันไปถามมันด้วยความหวังอีกคนก็หันมามองนิ่งๆ เสือมองผมตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า
“ กูประชด "
“ สัด " กลับมากินอาหารในจานต่อ สักพักก็มีมือนึงจากด้านหลังเลื้อยเข้ามากอดเอวของผมไว้ ตอนที่จะหันไปถามว่าทำอะไรก็พบคำตอบด้วยการกระทำที่ว่า เสือได้ดึงผมขึ้นไปนั่งบนตักมันแล้ว " อยากให้กูนั่งตักก็บอก "
“ ใครบอกว่าอยาก " มันถาม " อ้วนยังกับหมู นั่งทีเหน็บแดกเป็นวัน "
“ งั้นกูลุก " ทำท่าจะลุกอีกคนก็กอดไว้
“ ตักสปาเก็ตตี้มาให้กินคำนึง " มันพูดนอกเรื่องผมก็แบะปากใส่ หมุนสปาเก็ตตี้ในจานแบบพอดีคำก่อนจะป้อนมันตัวผมก็คิด
“ ไม่ให้กินดีกว่า "
“ ทำไม "
“ ก็พี่เสือทำให้น้องกิน น้องหวง น้องไม่ให้พี่เสือกินหรอก " ผมบอกก่อนจะกินอาหารในช้อนของตัวเองก่อนจะหันไปเคี้ยวให้มันดู
“ ขี้เหียวเหี้ยอะไรมีเป็นหม้อ ป้อนมา เร็วๆ " มันว่าพลางขยับขาที่ผมนั่งทับไปมา " เร็วๆ "
“ สั่งแบบนี้อยากจะยัดเข้าไปแม่งทั้งจานเลย "
“ เอาแบบพอดีคำ เร็วๆ ป้อนมาคำนึง "
“ พี่เสืออะ ชอบบังคับน้อง "
“ ป้อนมา " มันเร่ง ผมก็หมุนเส้นสปาเก็ตตี้แบบคำโตๆก่อนจะยกขึ้นป้อน " เอาคำเล็กๆ ปากกูมันใหญ่ขนาดนั้นเลยรึไง "
“ อ้าว นี่ปากคนเหรอ ไอ้เราก็นึกว่าปากหมา " เสือนิ่งผมก็ยิ้ม " โอ๋ๆ เค้าไม่แกล้งละ มาม่ะ เค้าจะป้อน " ตักแบบพอดีคำให้มันอีกครั้งก่อนจะป้อน เสือกินเข้าไปก่อนจะเคี้ยว " เป็นไง กูป้อนอร่อยมั้ย "
“ กูทำอร่อยเถอะ "
“ แหม คนทำมันก็ส่วนนึงแต่อีกส่วนนึงมันก็อยู่ที่คนป้อนด้วย " ผมบอกมันเสือก็เอียงหน้าถาม
“ เกี่ยวกันยังไง "
“ ก็เวลาแฟนป้อนของมันต้องอร่อยกว่าตอนที่กินเองสิ มึงไม่คิดแบบนั้นเหรอ " ผมว่าก่อนจะป้อนให้มันกินอีกคำ ซอสที่เลอะอยู่ตรงมุมปากผมเช็ดให้แต่ตอนที่ไม่รู้ว่าจะเอาไปเช็ดไปที่ไหน เสือก็จับนิ้วเลอะซอสผมขึ้นมาก่อนจะจูบเช็ดบนนิ้วให้เบาๆ " พี่เสือ "
“ ไหน ป้อนกูอีกครับสิ "
“ มึงอ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาา " ผมพุ่งเข้ากอดมันอีกคนก็หัวเราะเบาๆ " กูเขินนะ มึงอะ ใจร้ายที่สุด ทำกูใจเต้นแรง "
“ แรดจริงๆ "
“ แรดแล้วรักมั้ยละ "
“ ไม่รักมั้ง " มันกอด ผมก็กอดมันไว้แน่น
“ จะบอกว่ารักก็ได้ น้องไม่ว่าพี่เสือหรอกน่า ปากแข็งจังนะ " ผมป้อนสปาเก็ตตี้ให้มันอีกคำ เสือที่เคี้ยวอยู่สักพักก่อนจะอ้าปากอีก " นี่ตกลงมึงทำให้กูแดก หรือมึงจะแดกเองกันแน่ ไหนบอกไม่ไหวไง "
“ ตอนนี้กูหิวแล้ว "
“ อะไรวะ "
“ ก็มึงบอกเอง " เสือมองหน้าผม มันยิ้มตอนที่เห็นผมตั้งใจฟังในสิ่งที่มันพูด " ว่าเวลาแฟนป้อนให้มันอร่อยกว่าป้อนเอง แฟนกูป้อนให้ กูต้องอยากกินมากกว่ากินเองสิ "
“ พี่เสือ " ผมหยุดยิ้มไม่ได้แล้ว ได้แต่นั่งบิดไปมาอยู่บนตักของมัน หัวใจที่แทบจะเต้นออกมาทะลุ ตอนที่ช้อนตามองมันอีกคนก็ถาม
“ บิดไปบิดมาเป็นเหี้ยอะไร ปวดขี้เหรอ "
“ ไอ้สัด หมั่นใส้มึงเนี้ยยย มาปล้ำที " มาจานเอาไว้บนโต๊ะ ผมที่ดึงตัวเองขึ้นกอดมันอีกคนก็เลื่อนตัวลง นอนบนโซฟา " ไม่ค่อยอ่อยเลยนะ "
“ แล้วใครเริ่มกอด " เสือถาม
“ กูเอง " หอมแก้มมันไปเสียเต็มฟอดผมกอดมันอยู่แบบนั้น ก่อนความเงียบจะกัดกินเราให้ทำได้แค่นอนกอดกันนิ่งๆเท่านั้น
“ ไหนบอกจะปล้ำกู "
“ มึงอยากเหรอ " ผมถามอีกคนก็หอมแก้ม เสือลูบผมของผมมันทำทุกอย่างด้วยความเบามือ สายตามองผมอยู่นั้น " เสือ กูมีอะไรจะถาม "
“ อะไร "
“ ตอนนี้มึงรู้สึกยังไงเหรอ รู้สึกยังไงกับกูเหรอ "
“ ทำไมถามแบบนั้น " มือที่ลูบหัวผมอยู่หยุดลง เสือก้มลงมามองผมที่ตอนนี้ก็เงยมองหน้ามัน ถอนหายใจออกมาเบาๆตอนที่ดึงตัวเองขึ้นมานั่งบนตัวเสือ ผมอธิบาย
“ กูอยากรู้ว่า ตอนนี้รู้สึกยังไงกับเรื่องที่กูปิดบังมึง เรื่องกูกับเปอร์ " ผมรู้ว่ามันไม่พูดเพราะไม่อยากจะรื้อฟื้นเรื่องเก่าๆ แล้วผมก็รู้ว่าถ้าเราไม่พูดกันให้รู้เรื่อง วันนึงที่เรามีเรื่องทะเลาะกันอีก เรื่องนี้ก็กลายมาเป็นหอกแหลมทิ่มแทงกันอีกครั้ง
“ ไม่ได้คิดอะไรแล้ว " มันบอก
“ อย่าพูดแบบนั้น อย่าบอกปัด พูดกันด้วยเหตุผลสิมึง เอาความจริงในใจของมึงมาพูดกับกู อย่าคิดแค่ว่าเพราะรักกันเลยยอม เลยเชื่อ อย่าเอาคำว่ารักมาอ้าง เชื่อออกมาจากใจจริงๆ พูดออกมาจากใจจริงๆ ตอนนี้คิดอะไรอยู่ บอกกูได้มั้ย " ผมมองหน้ามัน " เรื่องของกู มึงรู้สึกยังไง "
“ ช่วยเล่าเรื่องของมึงกับมันให้กูฟังหน่อยได้มั้ย เรื่องที่มึงไม่ได้บอกกูตอนนั้น เรื่องของมึงกับไอ้เปอร์ " เสือลุกขึ้นนั่ง ผมที่เลื่อนตัวเองลงจากตักของมันไปนั่งข้างๆ ถอนหายใจออกมาตอนที่คิดถึงเรื่องราวเหล่านั้น
“ มันเข้ามาจีบกู เราเจอกันอีกครั้งที่มหาลัยของกู มันเข้ามาทักจะเลี้ยงน้ำแต่กูก็ด่ามันกลับไป แต่เหมือนมันจะฟังไม่เลย ก็ยังยุ่งวุ่นวายกับกูแบบนั้น "
“ แล้วมันพูดว่าอะไรบ้าง "
“ บอกว่าให้มาคบกับมัน แล้วก็พูดอะไรอีกอย่างแต่กูจำไม่ได้แล้ว มันก็กวนตีนกูไปแบบนั้น แล้วกูก็ด่ามันไป กูคิดว่ามันจะจบ แต่ก็เหมือนจะไม่ วันต่อมาพี่ปิ่นมาหามึง จำได้มั้ย วันที่เค้าบอกว่า เพื่อนเค้าบอกว่า เปอร์เหมือนนอกใจนางอยู่ กูรู้ตั้งแต่ตอนนั้นแล้วแหละ ว่าเค้าหมายถึงกู แต่เพราะคิดว่าจัดการได้กูเลยปล่อยไปก่อน แต่มันก็หยุดแค่นั้น กูเจอมันอีกครั้งที่หน้าคอนโด มันเข้ามาหาเรื่องกูเหมือนเดิม จีบเหมือนเดิม คำเดิมๆ อีกครั้งก็ที่มหาลัยกูอีก แต่ทุกครั้งกูก็ปฎิเสธมันทุกครั้ง ทั้งด่า ทั้งว่า ทั้งไล่ กูทำทุกอย่างเท่าที่กูจะทำได้แล้ว แต่มันก็หน้าด้านเหลือเกินวะ เกินที่กว่ามนุษย์ธรรมดาๆจะมีได้ กูด่ามันแค่ไหนมันก็สะท้าน สิ่งที่เดียวทำได้ คงต้องเอาน้ำกรดมาสาดหน้ามันแล้วละ " ผมเว้นเสียงก่อนจะถอนหายใจออกมา " กูกับมันไม่ได้มีอะไรจริงๆ กูไม่เคยพูดดีกับมันเลยสักคำ ไม่เคยคุยกันเกิน 20 นาทีด้วยซ้ำไป แล้วภาพที่มึงเห็นก็เป็นแค่ภาพที่เหมือนคนถ่ายภาพ จงใจให้มันสื่อออกแนวแบบนั้น ตอนกูด่ามันทำไมถ่ายไม่ติดบ้าง "
เสือเงียบไปผมที่หันไปมองหน้ามันตอนนี้ ก็เหมือนว่ามันกำลังคิดอะไรอยู่ อะไรสักอย่างที่ผมไม่รู้ " เสือ " ผมเรียกก่อนจะประคองหน้ามันด้วยฝ่ามือ " คิดอะไรอยู่ "
“ คิดว่าทำไม มันถึงทำแบบนั้น ทำไมเรื่องยุ่งๆต้องมาเกิดขึ้นกับเราด้วย ความรักที่ไม่ได้ดีอยู่แล้ว ยังชอบมีปัญหาเหี้ยๆเข้ามาอีก กูปากหมา นิสัยก็ไม่ดี ทั้งๆที่เป็นแบบนั้น แต่ทุกครั้งที่เกิดเรื่องเหี้ยๆก็ต้องทะเลาะแล้วทำให้มึงเสียใจตลอด "
“ อย่าคิดแบบนั้นเลย " ผมบอกมันก่อนจะยิ้ม เสือที่ดึงผมเข้าไปกอดเราผมเองก็กอดตอบมันเอาไว้แน่น " ย่าบอกว่า คนเรารักกันก็เหมือนกับวงกลมที่ไม่เต็มวง หาส่วนที่ขาดมาเติมเต็ม วงกลมที่ไม่ได้เข้ากันพอดี มันต้องปรับ ต้องตัด เพื่อให้วงกลมสองวงเข้ากันได้อย่างพอดี ก็เหมือนเรา คิดซะว่าเรื่องที่เกิดขึ้น มันทำให้เรารักกันมากขึ้น ก็แล้วกัน "
“ เป็นคนมองโลกในแง่ดีตั้งแต่เมื่อไหร่ " เสือเชยคางผมขึ้นมาให้ดวงตาของเราสบกัน มันยิ้มก่อนจะห้มลงหอมแก้ม " ขอโทษนะ ที่ไม่เชื่อมึงตั้งแต่ทีแรก "
“ มันก็เชื่อยากจริงๆนี่ " ผมยิ้มให้มัน ในใจที่คิดแบบนั้นทำได้แค่ยิ้มรับความรู้สึกนั้นก็เท่านั้น " ต่อให้กูเป็นคนแสนดี ก็ยังเชื่อยากอยู่ดี ยังไงก็ต้องฉุกคิดในใจขึ้นมาบ้างละ มันไม่แปลกหรอก "
“ มองโลกในแง่ดีแบบนี้เหมือนไม่ใช่แฟนกูเลยนะ ปกติแฟนกูถ้าใครมาหาเรื่อง มึงเป็นแบบนี้เหรอ "
“ กูมันเป็นแบบนั้นไหน " ผมถามเสือก็ลูบผมของผมราวกับกำลังคิดอยู่ " แบบว่า ถ้าใครทำอะไรกูไว้มันต้องโดนกูเอาคืนรึเปล่า "
“ แบบนั้นมั้ง "
“ ก็ไม่ผิดนิ กูก็เป็นแบบนั้น " บอกมันแค่นั้นก่อนจะลุกขึ้นนั่ง ผมยิ้มให้เสือก่อนจะยักคิ้วให้มัน ผมรู้ว่าเสือรู้ว่าผมกำลังคิดอะไร
“ อย่าทำอะไรเกินตัว อย่าให้ตัวเองเป็นอันตราย มีอะไรให้บอกกูทันที "
“ มึงรู้เหรอว่ากูจะทำอะไร "
“ คนแบบมึงเดาได้ไม่ยากหรอก แต่อย่าลืมนะ คนฉลาดย่อมตกเป็นเหยื่อของคนที่ฉลาดกว่าเสมอ ระวังตัวแล้วกัน "
“ ถามจริงๆเถอะ ไม่โกรธบ้างเหรอ คนพวกนั้นนะ "
“ เพื่อให้มันไม่จบไม่สิ้นนะเหรอ " เสือที่ยิ้มให้ผมมันกอดผมไว้ในตอนนั้นมีสิ่งเดียวที่ผมคิด ' มึงเจอกูแน่ ในแบบที่มึงได้ทำไว้กับกู '
.....................................................
ขับรถออกจากคอนโดในเช้าวันใหม่ที่มีเรียนตามปกติ แต่วันนี้ผมมีธุระสำคัญที่จะต้องทำก่อนออกไปเรียน เลยให้เสือมาส่งตามปกติไม่ได้ ก็ดีเหมือนกันที่ได้ขับรถตัวเองบ้างไม่อยากจอดทิ้งไว้เฉยๆ
“ กูกำลังจะถึงแล้วนะ ออกมารอหน้าคอนโดได้เลย " ผมโทรไปไอ้ไท วันนี้มารับมันติดรถไปทำธุระด้วย
“ โอเค " ตอบรับไม่ถึงสอบนาทีผมก็ขับรถไปจอดหน้าคอนโดมัน ไทที่เปิดประตูขึ้นมานั่งบนรถ ผมก็ขับต่อไปยังจุดหมาย " เอาจริงเหรอวะ "
“ กูมารับมึงขนาดนี้ คงไม่เอาจริงหรอกมั้ง "
“ แต่ปิงกูว่า "
“ กูแค่ทำในสิ่งที่ถูกต้อง " ผมบอกมัน ไทก็ถอนหายใจ วันนี้ผมนัดนักสืบคนนึงที่ไอ้ฝนแนะนำมาให้ไว้ที่ร้านอาหารแถวๆเอกมัย ร้านอาหารที่ดูเงียบๆไม่ค่อยมีผู้คน ผมเข้าไปก็เจอกับใครคนนึงที่นั่งอยู่ก่อนแล้ว
“ คุณชัย ใช่มั้ยครับ " ไทเอ่ยทักผู้ชายคนนั้นเค้าก็พยักหน้า
“ ผมไท แล้วคนนี้ก็ปิงนะครับ "
“ สวัสดีครับ " เค้าทัก เราสองคนก็นั่งลงตรงหน้า ผมยื่นเอกสารให้เค้าเป็นภาพถ่ายที่หาได้จากเฟสบุ๊ค แล้วก็ข้อมูลชื่อจริง ที่อยู่ แล้วก็สถานศึกษา
“ อยากให้ช่วยตามสืบเรื่องผู้ชายคนนี้ให้หน่อยนะครับ ถ่ายภาพตอนที่เค้ากำลังนัวเนียกับผู้หญิง หรือผู้ชายมาให้หมดเลยนะครับ "
“ ได้ครับ "
“ ไม่ทราบว่ากี่วันถึงจะได้ภาพครับ " ผมถามอีกคนก็ทำท่าทางคิด
“ มันต้องดูด้วยครับว่าเค้าออกจากบ้านเมื่อไหร่ กิจวัตรประจำวันของเค้า "
“ งั้นเหรอครับ " แอบเสียใจนิดหน่อยตอนที่ได้ยินแบบนั้น ใจผมอยากได้ภาพเร็วสุดเท่าที่จะทำได้ เร็วเท่าไหร่ก็ยิ่งดี
“ อยากได้เร็วที่สุดเหรอครับ "
“ ใช่ เร็วที่สุด แล้วก็ภาพดีที่สุด " ผมทิ้งท้ายไว้แค่นั้น ก่อนจะจ่ายเงินมัดจำแล้วหลังจากนั้นก็แค่ รอ
“ มันไม่เกินไปหน่อยเหรอวะปิง " ไทหันมาถาม ตอนที่ผมกลับขึ้นมาบนรถแล้วขับไปที่มหาลัย
“ เกินไปยังไง "
“ มึงเหมือนจงใจทำให้ ผู้หญิงคนนั้นรู้ว่าแฟนตัวเองเจ้าชู้ "
“ ใช่ กูจงใจ " ผมบอก " ทีมันยังจงใจให้กูกับไอ้เสือทะเลาะกันเลย "
“ เค้าอาจจะไม่ได้จงใจ แต่ภาพถ่ายมันจงใจถ่ายให้เห็นเป็นแบบนั้น "
“ งั้นมันจะแปลกอะไรละ ถ้าคราวนี้กูจะทำแบบนั้นบ้าง ให้มันทะเลาะกันแบบกูแล้วก็เสือบ้างก็ดีนะ " ผมมองหน้าไทที่ถอนหายใจออกมา " กูว่ามันต้องขอบคุณกูด้วยซ้ำนะ ที่ทำให้มันตาสว่าง กูเป็นคนดีออก "
“ มึงนะมึง เค้าจะเป็นยังไงก็เรื่องของเค้า มึงดีกันแล้ว อย่าไปใส่ใจเลย "
“ มึงไปบวชมั้ยสัด คนดีจังนะมึง "
“ แล้วมึงคิดว่าทำแบบนี้มันจะจบเหรอ "
“ จบสิ เพราะมันจะไม่รู้หรอกว่าใครเป็นคนทำ กูก็แค่ผู้หวังดีเฉยๆ "
“ ถามจริงๆ มึงทำไปเพื่ออะไร "
“ ความสะใจ "
ผ่านไปเป็นอาทิตย์สำหรับการว่าจ้าง ในที่สุดภาพที่ผมรอคอยก็ถูกส่งมาถึงมี ภาพจำนวนมากในซองสีน้ำตาลที่ทำให้ผมถึงกับยกยิ้มตอนที่เห็นผลลัพธ์ของมัน ภาพของเปอร์ที่กำลังกกกอดกับผู้หญิงและผู้ชายมากหน้าหลายตา มีภาพนัวเนีย หรือแม้กระทั้งภาพจูบ
“ ภาพเด็ดๆ ทั้งนั้นเลย "
“ แล้วมึงจะให้ใครไปส่งให้วะ " ไทถาม ผมก็ยิ้ม
“ บุรุษไปรษณีย์ไง "
ภาพทั้งหมดไม่มีชื่อผู้ส่ง มีแต่ชื่อผู้รับ ผมแนบจดหมายฉบับนึงไป จดหมายที่ไม่ได้เขียนด้วยลายมือ แต่กลับพิมพ์แล้วส่งไปให้ ' ก่อนที่มึงจะว่าคนอื่น มึงว่าผัวมึงแล้วรึยัง ก่อนที่มึงจะว่าใครแรด มึงมองผัวมึงรึยัง ก่อนที่มึงจะเดินไปบอกให้คนอื่นดูแลคนรักของเค้าดีๆ แล้วมึงละ ดูแลคนรักของตัวเองดีแล้วรึยัง '
ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูในบ่ายของวัน ผมที่เอียงหน้าหันไปประตู ตอนที่จะลุกไปเปิด คนที่อยู่ใกล้กว่าก็เดินถึงประตูเสียงแล้ว เสือมองผ่านตาแมวก่อนจะถอนหายใจออกมา
“ ใครเหรอ " ผมถาม
“ พี่ปิ่น " มันตอบก่อนจะหันมองหน้าผม เหมือนกำลังจะถาม เปิดดีมั้ย
“ เปิดสิ เค้าอยากจะมีอะไรคุยกับมึงก็ได้นะ " ผมบอกก่อนจะยิ้ม แล้วหันมามองหนังสือแฟชั่นในมือต่อ
เสียงเปิดประตูที่ผมหันไปมอง ผู้หญิงคนนั้นที่มีแต่รอยน้ำตาเธอมองเสือด้วยสายตาโมโหราวกับว่ากำลังโกรธอยู่มากมาย " ทำไปทำไม ทำแบบนี้ไปทำไม "
“ ทำอะไร " เสือถามหลับ
“ ยังมีหน้ามาถามอีก ก็ภาพพวกนี้ไง " เธอยื่นภาพเปอร์จำนวนมากที่ผมส่งให้เธอให้เสือดู " ทำไปเพื่ออะไร จะแก้แค้นที่พี่เอาภาพแฟนสุดที่รักของเธอมาให้เธอดูเหรอ "
“ ทำไมต้องทำอะไรแบบนั้น อย่าเอาสันดานตัวเองมายัดเยียดให้คนอื่น " ตอนที่เสือเอ่ยบอกกับเธอ ผมก็ลุกเดินออกไปยืนข้างๆ สายตาที่หันมามองมีแววตาตกใจก่อนจะยกยิ้ม
“ งั้นฝีมือนายใช่มั้ย ที่ทำ "
“ ทำไมต้องพยายามทำอะไรแบบนั้นละ " ผมถาม " มันสำคัญขนาดนั้นเลยเหรอ "
“ เธออยากให้ฉันเลิกกับเปอร์เพราะเธอจะได้รักกับเค้าได้อย่างสบายใจใช่มั้ย "
“ นี่คิดอะไรอยู่ ผัวมึงKเป็นทองคำเหรอ กูถึงพยายามทำอะไรสิ้นคิดแบบนั้น "
“ หึ พูดแบบนี้ตอนนั้นยังยั่วกับผัวชาวบ้านเค้าอยู่เลยไม่ใช่รึไง "
“ มึงก็ดีแต่โทษคนอื่น บอกเค้ายั่วผัวตัวเอง ทำไมมึงไม่มองกลับไปบ้างว่า ผัวมึงรึเปล่าที่เริ่มก่อน ทำไมมึงไม่เคยรู้จักโทษผัวตัวเองเลย ทำไมถึงเอาแต่โทษคนอื่น จะบอกว่า รักแล้วจะมองว่าถูกเสมอ เชื่อใจเสมอทุกเรื่องที่พูด โดยไม่คิด ไม่ไตร่ตรอง มันใช่เหรอ มึงไม่มีสมองเหรอ คิดเองไม่ได้เหรอ "
“ แล้วกูผิดอะไรที่กูเชื่อใจเค้า เชื่อใจคนที่กูรัก คนที่รักกันมันก็ต้องเชื่อใจกันอยู่แล้ว "
“ อย่างมึงเค้าไม่เรียกเชื่อใจแล้วละ เค้าเรียกว่า อีโง่ " ผมถอนหายใจ " กูอยากด่ามึงว่าควายนะ แต่กูก็สงสารควาย เพราะควายมันคงฉลาดกว่ามึง "
“ นี่..”
“ ก่อนจะเดินหน้ามาหาเรื่องชาวบ้าน มึงถามคนที่อยู่ข้างๆมึงรึยัง ว่ามันไปทำอะไรมา มึงถามมันรึยัง มึงด่ามันรึยัง มึงด่าแล้วมึงคิดบ้างมั้ย ว่าคนที่เค้ารักกัน เค้าทำกันแบบนี้ เค้าทำกันแบบที่ไอ้เหี้ยนั่น มันทำกับมึงเหรอ ถ้ายังมีสมองอยู่สักนิดก็สำนึกได้สักทีเถอะ ว่าผัวมึงไม่ได้เป็นที่ต้องการของคนทั้งโลก โดยเฉพาะคนอย่างกู " ผมผลักเธอออกจากขอบประตู ก่อนจะปิดประตูใส่หน้าอย่างแรงก่อนจะถอนหายใจออกมา
“ แผนมึงสินะ "
“ คนดีออก พูดเตือนสติ แถมยังทำให้ได้สติ "
“ มันไม่ได้สติหรอก " เสือบอก
“ แล้วแต่บุญแต่กรรมของมันก็แล้วกัน อย่ามายุ่งกับมึงของกูก็พอ " ผมกอดเอวเสือเอาไว้ อีกคนก็หัวเราะออกมา
“ ผัวมันไม่ใช่ที่ต้องการของคนทั้งโลก โดนเฉพาะมึง แล้วมึงนี่ต้องการคนแบบไหน "
“ ที่ถามนี่ ต้องการคำตอบแบบไหนไม่ทราบ " ยิ้มแซวมันอีกคนก็ก้มลงมากอดผม มันซบลงไปที่ไหล่ ท่าทางน่ารักที่ทำให้หัวใจเต้นแรง " มึงก็แบบนี้ทุกที ชอบทำตัวน่ารัก หลังพูดจากน่าตบตลอดเลยนะ "
“ แล้วชอบอะไรแบบนี้มั้ย "
“ เออ กูชอบอะไรแบบนี้ "
..............................................................
อ่านแล้วอาจจะมีกลิ่นไหม้เล็กน้อย
ไฟไหม้หลังแรงมากคือปั่นแทบไม่ทัน
ยังไงถ้าชอบอะไรแบบนี้ ก็ดีเนอะ อ๊ายยยยย #แซวพี่เสือ
ตอนหน้ามาหวานกันหน่อยมั้ย ฟรุ้งฟริ้ง ชีวิตต้องมีความหวาน
เจอกันตอนหน้าจ้า
ฝากแท็ก #เสือปิง ด้วยนะคะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอเม้นท์จ้า
หัวข้อ: เพราะเกลียดจึงรัก {UP!-ตอนพิเศษที่ 3 (จบเรื่อง) ※ ประกาศรีปริ้นท์ ※ / 14.8.59} #หน้า 73 (อ่าน 755565 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก