หัวข้อ: เพราะเกลียดจึงรัก {UP!-ตอนพิเศษที่ 3 (จบเรื่อง) ※ ประกาศรีปริ้นท์ ※ / 14.8.59} #หน้า 73

[patwo]

ตอนที่ 60

“ ปิง "

“ ปิง ทำไมมึงเงียบไปเลยว่ะ ตกใจความหล่อของแฟนไอ้ไทขนาดนั้นเลย " ผมยกยิ้มมองไอ้ฝนที่ทักขึ้นมาแบบนั้น ก่อนจะหันไปมองคนตรงหน้าก่อนจะถอนหายใจออกมา

   ผมควรทำยังไง ในสมองของผมคิดวกวนอยู่แบบนั้น ควรจะตะโกนออกไปให้ดังที่สุด บอกเล่าความเป็นจริงทุกอย่างให้ไทฟัง ไทที่กำลังมีความสุข แต่กลับจะมาพังลงเพราะ ประโยคเดียวของผมอย่างงั้นเหรอ  " สงสัยมันจะเบลอๆนะคะ  ฝนว่าเราเข้าไปนั่งกินอะไรกันดีกว่าจะได้คุยไปกินไปด้วย โน๊ะๆ นี่  ปิง "

“ หื้ม มีอะไร  " ผมถาม

“ กูสิต้องถามว่า มึงเป็นอะไร "

“ มึงมีอะไรเปล่าว่ะ " ไทเอ่ยถาม " ไม่สบายเหรอ หรือว่าโดนไอ้เสือทำอะไรอีก "  ส่ายหน้าเป็นคำตอบให้มัน ผมมองหน้าไทที่กำลังยิ้มก่อนจะเลื่อนสายตาไปมองคนข้างๆที่แค่มองผมนิ่งๆ การกระทำที่ทำให้ปากของตัวผมเองก็กัดกันแน่น กูอยากพูด อยากจะพูดออกไปตอนนี้เลย ตะโกนทุกอย่างที่เป็นความจริงทุกอย่างออกไป แต่ขอร้อง..มึงอย่ามีความสุขให้มันมากนักจะได้มั้ยว่ะ เพราะมันทำให้ กูพูดอะไรไม่ออกเลย

“ เปล่าหรอก ไปกินข้าวเถอะ "

“ กินซูชิ ก็แล้วกันนะ ชอบใช่มั้ย " อิฐหันมามองหน้าผม ก่อนจะหันไปยิ้มให้คนอื่น " ชอบกันใช่มั้ยครับ "

“ ยังไงก็ได้คร่า " ฝนบอก อิฐยิ้มมันจูงมือไปไทเดินนำพวกเราเข้าไป ไอ้ฝนก็กอดแขนผมก่อนจะตีที่แขนเบาๆ " โอ๊ยมึงเอ้ย หล่อเหี้ยๆเลยไอ้สัด มาดแมนแฮนซั่ม น่าซั่มมั๊กมาก มันไปหามาจากไหน ทำไมได้ดีขนาดนี้ กูอยากได้บ้างอะมึง ทำไมพรหมลิขิตของมันถึงสวยหรูขนาดนี้ ตอนไม่มีก็ไม่มี ตอนมีนี่แบบเริ่ดเว่อร์เลยอ่า "

“ แต่กูไม่คิดว่ามันจะเป็น พรหมลิขิตเหี้ยไรแบบนั้นหรอก "

“ เอ๊ะ หมายความว่าไง "

“ เปล่า รีบๆเข้าไปแดกเถอะ " เดินตามเข้าไปร้านอาหารญี่ปุ่น เราเลือกโต๊ะแบบที่แยกออกมาเป็นส่วนตัว ตอนที่นั่งลง  มันสองคนก็กำลังสั่งอาหารกันอยู่

“ ปิง กูสั่งเผื่อมึงด้วย มึงชอบกินซูชิหมูสามชั้นย่างใช่มั้ย " ผมพยักหน้า " ไอ้อิฐเห็นพอดีเลย มันชี้ให้กูดูว่าน่ากิน พอกูเห็นแล้วก็คิดถึงมึงเลย "

“ อื้ม ขอบใจ " ตอบสั้นๆ พนักงานก็ยื่นเมนูมาให้ผม " แซลม่อนโรล ซูชิปลาไหล ซูชิตับห่าน "

“ พี่อิฐ ฝนกับปิงต้องเรียกว่าพี่อิฐใช่มั้ยค่ะ เพราะว่าอายุมากกว่าพวกเรา "

“ แล้วแต่ครับ ยังไงก็ได้ เพราะหมอนี่นะ เค้าเรียกไอ้ตลอด " อิฐกอดคอไอ้ไทดึงเข้ามาหา ผมยกยิ้มขึ้นมา ' แสดง '

“ มึงเรียก ไอ้เหี้ยอิฐ  สินะ " ทุกคนหันมามองหน้าผม " ก็หมายถึงว่ามึงคงพูดแบบนั้นใช่มั้ยละ ตามนิสัยมึงนะ "

“ ก็ใช่ ฮ่าๆ " ไทหัวเราะผมก็ยิ้มตาม

“ งั้นเรียกพี่อิฐดีกว่า เรียกแบบนั้นให้ไอ้ไทมันเรียกคนเดียวเถอะ " ฝนยิ้ม มันเป็นคนอยากรู้อยากเห็นอยู่แล้ว ยิ่งมานั่งให้มันถามอยู่แบบนี้มันก็ยิ่งชอบ " แล้วคบกันได้ไงเนี้ย เล่าหน่อยสิมาเจอกันได้ยังไงเหรอคะ "

“ ที่ผับนะครับ " อิฐเป็นคนตอบ มันยังเป็นคนเดิมในสายตาของผมเสมอ ทั้งน้ำเสียง แล้วความรู้สึก

   จากวันนั้นจนถึงวันนี้คงมีเพียงแค่รูปร่างที่ไม่ใช่รูปร่างของเด็กม.ปลายอีกแล้ว แต่กลับเป็นรูปร่างของผู้ใหญ่ แต่ก็ยังคงความดูดีไว้เหมือนเดิม เป็นตัวสูง ร่างหนา  ตอนที่กำลังมองหน้ามันที่กำลังพูดถึงเรื่องราวของตัวเองกับไอ้ไท มือของผมก็กำแก้วน้ำที่วางเอาไว้แน่น  "  ไทมากินเหล้า ส่วนผมเพิ่งกลับจากอเมริกา ก็เลยมาเจอกันพอดี "

เพล้ง !

“ เฮ้ย! “ ทุกคนร้องออกมาพร้อมกัน รวมทั้งผมด้วย แก้วที่อยู่ในมือผมถูกบีบจนแตก

“ เป็นอะไรรึเปล่า " คนที่นั่งตรงหน้าของผม ลุกขึ้นมาจากที่นั่ง อิฐกุมมือของผมเอาไว้ มันยกขึ้นมาดูบาดแผลที่ไม่มีอะไร

“ ไม่ได้เป็นอะไร " ดึงมือตัวเองออกจากมือของอีกคน " ไม่เป็นไรๆ มันไม่ได้บาด "

“ โล่งไปที "

“ กูแค่เผลอกำแรงไปหน่อยนะ โทษทีๆ " ยกมือขึ้นเรียกพนักงงาน ที่เดินเข้ามาเก็บแก้วที่แตกบนโต๊ะอย่างรู้หน้าที่ เธอเปลี่ยนแก้วใบใหม่ให้ผม แต่ดูเหมือนว่า สายตานึงกลับกำลังจ้องมองผมอยู่

“ โอเคนะมึง "

“ เออ กูโอเค คุยกันต่อเถอะ "  ผมตอบไอ้ไท ไอ้ฝนก็พยักหน้ารับ

“ จะว่าไปเรียกว่ามึงกับพี่อิฐนี่พรหมลิขิตชัดๆ "

“ อย่าพูดอะไรที่มันดูน่าขนลุกแบบนั้นสิวะ "

“ เจอกันง่ายจังเลยนะ ง่ายไปหน่อย เหมือนตั้งใจมาเจอกันเลย พรหมลิขิตนี่น้า " แค่นี้ก็ดูออกแล้วว่าเป็นยังไง โลกมันไม่ได้กลมขนาดที่ว่าจะหมุนให้เพื่อนรักของผมมาเจอกับแฟนเก่าที่เหี้ยที่สุดในชีวิตของผมหรอก มันกลมเกินไปที่จะเป็นแบบนั้นเพราะความบังเอิญ เว้นเสียว่ามันจะมีใครบางคนวางแผนเอาไว้แล้ว

“ แล้วยังไงต่อ เจอกันแล้วก็คบกันเลยเหรอ "

“ ก็แค่พูดกันถูกคอเท่านั้นแหละ " ไอ้ไทตอบ อาหารที่วางลงบนโต๊ะผมมีหน้าที่ก้มหน้ากินอย่างเดียวไม่ได้ถามอะไรสักอย่างไม่เหมือนไอ้ฝนที่ก็ยังถามไม่หยุด

“ มันต้องมีมากกว่านั้นสิ พี่อิฐเล่าหน่อยสิค่ะ "

“ พอดีตอนนั้นพี่เพิ่งกลับจากอเมริกานะ แล้วเจอไทนั่งกินเหล้าอยู่ เห็นบอกว่าเพื่อนมีแฟนแล้ว ไม่ได้มานั่งกินเหล้าเป็นเพื่อน ก็เลยนั่งคนเดียว ท่าทางมันเหงาๆ พี่เลยเข้าไปคุยด้วย "

“ แหม ก็ไม่นึกถึงกูนะคะ ดอก " มันจ้องหน้าไอ้ไทที่หัวเราะขึ้นมา ก่อนจะยกมือขึ้นขอโทษ " แต่ถ้านึกถึงกูก็ไม่เจอพี่อิฐละโน๊ะ "

“ ก็อาจจะใช่นะครับ "

" พูดให้ถูกเลย เพราะกูติดแฟนแล้วทิ้งเพื่อนมากกว่าเลยต้องมาเจอกัน "  ผมคีบซูชิหมูย่างเข้าปาก ทุกคนก็พยักหน้า " ต้องขอบคุณกูนะ ที่กูคบกับไอ้เสือน่ะ " แล้วกูเองก็จะโทษตัวเองเหมือนที่ตอนนั้นดันไปคบกับไอ้เสือจนทำให้มึงสองคนต้องมาเจอกัน

“ จะว่าอยย่างงั้นก็ได้ "

“ วันนี้มึงกวนตีนจัง กำลังทำหน้าเข้มๆ แบบคนหวงเพื่อน เหมือนพ่อแม่สแกนลูกเขยอย่างงั้นแหละ " ฝนแซวผมก่อนจะหันไปเม้าส์ต่อ " จริงๆแล้วมันก็เป็นคนแรดๆ พูดเก่งนะคะ แต่วันนี้ไม่รู้เป็นอะไร สงสัยมันหวงไอ้ไท  "

“ มีอะไรรึเปล่าวะ " ไทถาม "  มึงไม่โอเคกับอาหารเหรอ หรือว่ายังไง "

“ กูโอเค อร่อยจะตาย " แต่กูไม่โอเคกับคนร่วมโต๊ะ ไม่โอเคกับการรับรู้ว่าไอ้เหี้ยนั่นเป็นแฟนมึงมากกว่า

“ เห็นมึงเงียบๆ "

“ กูทะเลาะกับไอ้เสือนิดหน่อยนะ กำลังเซง" ทุกคนพยักหน้า ผมก็ก้มลงกินต่อ

“ แหม ก่อนหน้านี้ เห็นมันกระดี้กระด๊าจะตายไป โอ๊ย " ผมเหยียบเท้าไอ้ฝนที่กำลังพูดมาก ผมกระซิบมัน

“ พูดมาก เงียบปากเรื่องกูไปเลย "
 
“ แล้วทำไมถึงเปิดตัววะ มั่นใจแล้วอะดิ "

“ อย่าพูดเหี้ยอะไรที่มันน่าขนลุกแบบนั้นสิว่ะ " ไอ้ไทปรามไอ้ฝนที่หัวเราะอย่างชอบใจ

“ มึงเขินใหญ่แล้ว แก้มแดงเลย พี่อิฐรู้มั้ยคะ ไอ้ไทนะ มันไม่เคยมีแฟนมาก่อนเลยนะ เป็นพวกเวลาชอบใครมันจะแอบมองเค้าตลอด ไม่กล้าเข้าไปจีบ นี่เป็นครั้งแรกเลยนะคะ ที่มันพาแฟนมาให้รู้จัก ฝนกับปิงนี่ออกมาคอนโดแทบไม่ทันเลยค่ะ ตอนที่มันบอกว่าจะแนะนำพี่ให้รู้จัก "

“ เหรอครับ " มันตอบรับ มือที่ยกขึ้นกอดคอเพื่อนผม อิฐลูบหัวไทที่กำลังเขินอย่างเบามือ ไอ้ฝนยิ้มเขินมันนั่งบิดตัวแต่ผมกับยกยิ้ม ' อยากจะอ้วก  '

“ ขอตัวไปเข้าห้องน้ำนะ รู้สึกจะอ้วก ปวดหัวพิกล "

“ เออๆ รีบไปรีบมาล่ะ "

“ อื้ม " ผมเดินออกจากร้าน ตรงเข้าไปในห้องน้ำชาย ผลักประตูห้องน้ำเข้าไปฉี่ให้ห้อง ก่อนจะกดชักโครกดึงฝาลงมาปิดแล้วนั่งอยู่ในนั้น " จะทำยังไงดีวะ กูจะทำยังไงดี ทำไมมันต้องเป็นแบบนี้ด้วยวะ "

   ถ้าบอกไปแน่นอนว่าไอ้ไทต้องเสียใจแน่ๆ มันเป็นคนที่ไม่เคยสมหวังในความรักเลยสักครั้ง แต่ถ้าไม่บอกสักวันมันก็ต้องรู้ ถ้าไม่บอกแล้ววันนึงอิฐทำแบบนั้นกับมันเหมือนที่ทำกับผม ผมต้องเสียใจไปตลอดชีวิตแน่ๆ  สะบัดความคิดในหัวตัวเอง ผมเดินออกมาจากห้องน้ำ แต่ตอนที่เปิดประตูออกก็พบว่าใครบางคนยืนอยู่ตรงหน้าประตู

“ อิฐ "

“ ไม่เจอกันนานเลยนะ " มันทักก่อนจะหันไปล้างมือตรงอ่างล้าง

“ มึงต้องการอะไรกันแน่ มาจีบไอ้ไททำไม "

“ ไม่ได้ติดป้ายว่าห้ามจีบนิ อีกอย่างเพื่อนมึงก็ไม่ได้แสดงอาการอะไรว่ารังเกียจกู " มันก้มหน้าลงยิ้ม ทิชชูถูกหยิบออกมาเช็ดหลังล้างมือเสร็จ อิฐหันมามองผม

“ นั่นเพราะมันไม่รู้ตังหาก ว่ามึงเป็นแฟนเก่ากู "

" แล้วกูก็ไม่ได้รู้ด้วยว่า นั่นนะ เพื่อนมึง "

“ ตอแหล มึงจะไม่รู้ได้ยังไง "

“ นิสัยหลงตัวเองนี่ไม่เคยเปลี่ยนไปเลยนะ มึงคิดว่ากูจะต้องตามติด คอยมองมึงอยู่ตลอดเวลาอย่างงั้นเหรอ "

“ เพราะนิสัยเหี้ยๆของมึงก็ไม่เคยเปลี่ยนไปเลยไง เหี้ยยังไง ก็ยังเหี้ยอย่างงั้น เป็นคนที่ชอบทำลายชีวิตของคนอื่น ถ้ามึงไม่ได้สิ่งที่ดีเค้าก็ต้องไม่ได้ เหมือนกูที่บอกเลิกกับมึง แต่เพราะมึงไม่มีความสุข มึงเลยมาทำร้ายชีวิตกู ให้กูไม่มีความสุข  บอกกูมาต้องการอะไรกันแน่ "

“ ทำไมกูต้องบอก "

“ บอกเลิกไอ้ไทเถอะอิฐ ถือซะว่ากูขอร้อง เรื่องของเรามันก็คือเรื่องของเรา ไม่เกี่ยวอะไรกับเพื่อนกูนะ ถ้ามึงต้องการอะไรจากกู ถ้ามึงอยากจะทำลายชีวิตของกู  มึงมาเอาจากกูไป ไม่ใช่ไปทำกับเพื่อนกูแบบนี้ ไทไม่ใช่คนที่มึงจะหลอกได้หรอกนะ มันไม่่ใช่คนที่เข้มแข็งแบบนั้น "

“ ห่วงเพื่อนเหมือนเดิมเลยนะ "

“ เพราะมันเป็นเพื่อนคนสำคัญของกู คนที่อยู่ข้างๆกู ตอนที่กูต้องเจอแต่ปัญหา ถ้าจะเอาอะไรมาเอาที่กู ไทไม่เกี่ยว" อิฐยกยิ้มตอนที่ผมพูดแบบนั้น

“ ปิง .. มึงไม่มีอะไรที่กูต้องการหรอก " สายตาที่พูดออกมา มันมองผมตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า " ไม่มีอะไรให้น่าต้องการอีกแล้ว "

“ แบบนั้นแล้ว มึงจะเข้าไปยุ่งกับไททำไม ปล่อยไทไปซะ ไม่งั้นกูจะบอกความจริงกับมันทุกอย่าง "

“ กูไม่ได้ห้ามนิ ว่าไม่ให้บอก "

“ อิฐนี่มึง " สายคาคมที่หันมามอง ผมถอนหายใจ "  ทำไมถึงทำแบบนี้วะ จะเอายังไงกันแน่วะ มึงก็รู้ว่าถ้ากูบอกไทไป มันก็ต้องเสียใจอยู่แล้ว ไม่เห็นหน้าเพื่อนกูเหรอ ตอนที่คบมึงมันมีความสุขออกอย่างงั้นนะ "

“ กูรักเพื่อนมึง จริงๆนะ " สายตาที่จ้องมา ตอนที่เอ่ยคำนั้น ผมส่ายหน้าให้กับมัน

“ ไม่เชื่อ กูไม่มีวันเชื่อเด็ดขาด ว่าคนเหี้ยๆอย่างมึงที่เข้ามาจีบเพื่อนกู มึงต้องหวังอะไรแน่  " ขาของผมที่เดินก้าวออกไป สองมือที่จับแขนของมันเอาไว้ " อย่าทำแบบนั้นกับไทเลยนะมึง สงสารมันเถอะ กูขอร้อง "

“ กูทำอะไร ยังไม่ได้ทำอะไรเลย อย่าเอาตัวเองมาตัดสินคนอื่นสิ อย่าคิดว่าตัวเองสำคัญจนขนาดที่ว่ากูต้องทำทุกอย่างเพื่อได้มึงกลับมา หรือทำให้มึงเสียใจไปตลอด คิดในทางกลับกันบ้างสิ ว่ากูอาจจะลืมมึงไปแล้ว แล้วคิดจริงจังที่จะเริ่มรักใครใหม่ อย่าคิดว่ากูต้องอยากได้มึงกลับมา "

“ หรือมันไม่จริง ที่มึงก็คิดอย่างงั้น มันไม่จริงรึไง ที่มึงจะยังรักแล้วคิดถึงกูตลอด ไม่อย่างงั้น มึงจะคอยติดตามกูตลอดรึไง " ผมจ้องสายตาของมัน สายตาที่บอกผมทุกอย่าง บอกว่ามันคิดอะไร ไม่ใช่ว่าผมไม่รู้ ไม่ใช่ว่าผมโง่ แต่เพราะรู้ และ รู้มาโดยตลอด รู้ว่ามันให้เพื่อนมันมาคอยตามติดชีวิตของผม เพราะงั้นตัวผมก็เลยทำตัวเองให้มีความสุขตลอด แต่ไม่คิดเลย ว่ามันจะมาเล่นกับคนที่อ่อนไหวอย่างไอ้ไท

“ ไม่จริง "

“ มึงโกหกแล้วล่ะ "

“ กูไม่เคยคิดอยากจะได้มึงกลับมาเลย แล้วต่อให้มึงเอาความจริงอะไรไปบอกไอ้ไท จนทำให้มันต้องเลิกกับกูไปแล้วละก็ กูไม่แคร์หรอก เพราะไม่ว่ายังไงกูก็ต้องเอามันกลับมาอยู่กับดี กูรู้สึกพิเศษกับมันแม้ตอนแรกจะไม่ เพราะแค่อยากจะทำให้มึงโกรธเฉยๆก็เถอะ แต่ตอนนี้กูเปลี่ยนใจแล้ว แล้วคนอย่างกู ก็พร้อมที่จะวิ่งชนทุกๆอย่าง " มันว่าแบบนั้นตอนที่กำลังเดินออกไป ผมถอนหายใจออกมา อิฐก็ยิ้ม " แต่มึงก็ทายถูกอย่างนึงนะ ที่กูกับไทเจอกัน มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญหรอก แล้วเรื่องแบบนั้น มึงจะยอมบอกเพื่อนของมึงรึเปล่าล่ะ แต่ไทคงเจ็บปวดมากเลยนะ ถ้ามึงบอกนะ " 

ขาที่เดินออกไปจากห้องน้ำ ผมถอนหายใจออกมาตอนที่ทำได้แต่กำมือของตัวเองแน่นอยู่แบบนั้น ก่อนจะก้าวเดินตามออกไปจากห้องน้ำ ผมกลับเข้าไปนั่งในร้าน

“ มึงทำไมช้าจังเลยวะ อิฐไปหลังมึงยังกลับมาก่อนเลย " ไททัก มันยิ้มให้ผม ที่กำลังมองหน้ามัน " มีอะไรวะ "

“ ไอ้ปิง นั่งลงดิ " 

“ อื้ม " นั่งลงตามที่ฝนบอก ผมก้มหน้ากินอาหารตรงหน้าก่อนจะมองเพื่อนที่นั่งตรงหน้ากำลังยิ้มอย่างมีความสุขกับคนข้างกายตัวเอง ผมกำลังคิด ว่าตัวผมจะทำยังไง บอกมั้ย บอกหรือไม่บอกดี ความรู้สึกนี้อึดอัดเสียจนอยากจะอาเจียนออกมาให้ได้  อาหารที่สั่งมามากมายผมมองดุมันแล้วก็ได้แต่นิ่ง

“ ไม่กินต่อละ " ฝนถาม " แพ้ท้องกับผัวหรือยังไง "

“ ไม่ค่อยหิววะ เหมือนอิ่มๆแล้ว "

“ น่าแปลกนี่ของโปรดมึงทั้งนั้น "

“ คนเรามันก็ต้องมีช่วงเวลานี้บ้าง " ผมบอกไอ้ฝนที่ยังคงดึงดันพยายามให้ผมกิน

“ แล้วปิงอยากจะกินอะไร ขนมหวานมั้ย " อิฐที่เอ่ยถามผมด้วยรอยยิ้ม ผมเกลียดแม้แต่จะต้องมองหน้ามันตอนนี้ สายตาที่นิ่งๆที่มองไป ผมตอบเพียงสั้นๆ

“ แดกไม่ลงหรอกครับ "

ช่วงเวลาอาหารจบลง เราเช็คบิลก่อนจะเดินออกจากร้าน ผมเดินอยู่ข้างๆฝนที่ก็หันมากระซิบทันทีตอนที่เห็น คนข้างหน้าเค้าเดินจับมือกัน ตลอดเวลาในร้านอาหารมันก็ดูแลไอ้ไทดีเสียจนผมคิดว่า มันคงอยากจะนั่งให้ต่อมโมโหของผมทำงานและระเบิดความจริงออกไป

“ น่ารักเนอะ มึงว่ามั้ย "

“ อื้ม " ตอบออกไปสั้นๆ อีกคนก็มองหน้าผม

“ มึงเป็นอะไร "

“ อะไรเป็นอะไร " ผมถาม

“ ก็มึงดูไม่พอใจมันอยู่ตลอดเวลาเลยนี่หว่า ตอนกินก็นั่งหน้านิ่งๆ ปกติมึงต้องพูดมากๆ และเม้าส์จนไอ้ไทเขินเป็นเพื่อนกูสิ ไอ้ไทมันมองมาหลายหนแล้วนะเว้ย มึงทำหน้าแบบนั้น มันจะคิดรึเปล่า ว่ามึงไม่พอใจ "

“ หน้ากูแสดงออกว่าเป็นแบบนั้นเหรอ "

“ ยิ่งกว่าหน้าอีก ท่าทาง น้ำเสียง ก็บอกทุกอย่างอยู่แล้ว ไอ้ไทสนิทกับมึงขนาดนั้น กูยังรู้สึกได้ มันจะไม่รู้สึกได้ไงวะ " แต่กูเองก็รู้สึกแย่ไปไม่ต่างจากมันนะ ผมอยากจะเถียง อยากจะพูดออกไปแบบนั้น อยากจะบอกฝน อยากจะบอกไท ยิ่งคิดว่ามันเป็นคนยังไงก็ยิ่งอยากจะบอก คนที่เอาอดีตมาตีกรอบให้ตัวเองแบบนั้นถ้าวันนึงเกิดล้มขึ้นมาจะกล้ามีความรักกับเค้ามั้ยนะ

“ ฝน ปิง กินน้ำแข็งใสกัน " ไทที่มายืนอยู่ข้างหน้าตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ หันมาพูดกับผมพร้อมกับรอยยิ้มกว้างๆ มือมันขี้ไปที่ร้านน้ำแข้งใสผมก็พยักหน้า

“ เอาดิ อยากจะกินอะไรเย็นๆเหมือนกัน "

“ น่ากินเนอะ " ฝนบอก ผมก็เดินไปที่หน้าร้าน " นี่ใช่มั้ยที่เค้าเรียกว่า พิงซู "

“ อื้ม " ไทบอก " พิงซูมะม่วงอันนี้น่ากินเนอะ เยอะดีด้วย "

“ เอาดิๆ กินด้วยกัน " ฝนบอก มันก็จูงผมเข้าไปในร้าน เดินนำไอ้ไทกับไอ้อิฐซะอีกก่อนที่มันจะหันมากระซิบ " คราวนี้ทำหน้าดีๆนะมึง อย่าให้เพื่อนต้องคิดมาก "

“ อื้ม " ผมตอบรับก่อนจะสั่งน้ำแข็งใสแล้วหันไปถามอีกสองคนที่เหลือ " เอาน้ำอะไรมั้ย "

“ ไม่อะ กูเอาน้ำเปล่า " ไทบอก ผมก็มองหน้าอิฐ

“ อิฐละ "  กัดฟันพูดออกไปอีกคนก็มองไปที่เมนู มันที่คิดอยู่นานก่อนจะหันมาจ้องผม

“ กินอะไรดี "

“ อะไรก็ได้แล้วแต่  " แต่ถ้าคิดไม่ออกอยู่แบบนี้ กูอาจจะมอบตีนกูให้มึงกิน

“ อื้ม " มันลากเสียงยาวมองไปรอบๆก่อนจะหยุดมองที่ผม " หรือกินนี่ดี " มันเว้นเสียงก่อนจะหัวเราะออกมาตอนที่ผมทำหน้าบึ้งตึงใส่ " กินกาแฟดีกว่าให้สาวๆเค้ากินน้ำแข็งใสกันไปเถอะ คาปูชิโน่ร้อนครับ "

“ จ่ายตังค์สิ " ผมบอกอิฐที่ก็ยื่นบัตรให้พนักงานไอ้ฝนก็ตีผม

“ มึงน่าเกลียด เดี๋ยวเราช่วยกันออกก็ได้ "

“ กูไม่ออกหรอก มึงจะจ่ายแทนเค้าก็ได้นะ เอาบัตรมา " ผมยื่นมือไปหาไอ้ฝนอีกคนก็ตี

“ เชี้ยปิง น่าเกลียด "

“ ก็วันนี้ไอ้ไทพาแฟนมาเปิดตัว แฟนมันก็ต้องใจปล้ำเลี้ยงเราสิ "

“ มึงนี่ก็แกล้งเค้า "

“ เลี้ยงก็ได้ ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว "

“ งั้นเราก็ไปนั่งกันเถอะ " ผมบอกทุกคนให้เดินไปนั่ง ไทที่มองอิฐอยู่นั้นผมกอดคอแล้วลากมันออกมา " เดี๋ยวผัวมึงก็เดินตามมาไม่ต้องตัวติดกันขนาดนั้นก็ได้ "

“ แต่ว่า "

“ น่า มันไม่หลงทางหรอก เราแค่เดินมาที่โต๊ะเอง " ผมบอกอีกคนก็พยักหน้า " มึงนี่ติดผัวมึงจังนะ "

“ ไมไ่ด้ติด กูแค่สงสารมัน กูกลัวมันเกร็ง "

“ มันไม่ใช่เด็กนะมึง ไอ้เหี้ยนั่นน่ะ " ผมอยากจะพูดต่อแต่ก็ต้องหยุดไว้แค่นั้น ไทนั่งลงก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองหน้าผม

" ปิง "

“ หื้ม ? อะไร "

“ โอเครึเปล่า " ไทถาม

“ อะไรที่ถามว่าโอเครึเปล่า "

“ ก็อิฐน่ะ โอเคมั้ย " มันถามย้ำผมด้วยสีหน้าลังเล สีหน้าที่เหมือนไม่มั่นใจเท่าไหร่ อาจจะเป็นเพราะท่าทางของผม ที่แสดงออกไปเหมือนไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ มันที่กำลังกังวลทำให้ผมทำได้แค่ยิ้มก่อนจะพยักหน้า

“ ก็โอเคนี่ ทำไมถามแบบนั้นวะ "

“ ก็ดูเหมือนมึงไม่โอเค "

“ โทษทีๆ กูทะเลาะกับไอ้เสือมานิดหน่อย เมื่อเช้าพี่ชายมันมาหาน่ะ มันก็หวงกูเกิ้น ให้กูอยู่แต่ในห้อง ขอโทษทีนะมึง " จับมือของไทไว้สักพักอิฐก็เดินตามมา มันวางเครื่องเตือนให้ไปรับอาหารลงตรงกลางโต๊ะ ทุกคนก็มองหน้ามัน ฝนก็เริ่มถาม

“ แล้วนี่เดี๋ยวเสร็จจากที่นี่ไปไหนกันต่อ “

“ กลับบ้านสิ " ไทบอก " แล้วพวกมึงละ "

“ กูก็คงกลับบ้าน "

“ กูยังไม่รู้เลย พี่ชายไอ้เสือมาจากสิงคโปรมันคงพาพี่ชายมันไปหาอะไรกินมั้ง ไปผับ อาจจะหนีบกูไปด้วย หรืออาจจะไม่ ก็ไม่รู้ " บอกแบบไม่ใส่ใจก่อนที่สัญญาณเตือนให้ไปรับอาหารจะดังขึ้น ผมมองหน้าอิฐก่อนจะเชิดหน้าให้มันไปหยิบมา

“ น่าเกลียดไอ้ปิง " ฝนบอก ผมก็ถอนหายใจออกมา

“ มันไม่คิดอะไรหรอกมึง มันเป็นหน้าที่ของมันอยู่แล้ว "

“ คอยดู ถ้าผัวมึงมากูจะใช้ผัวมึงบ้าง "

“ ถ้ามึงกล้าใช้มัน ถ้ามันทำตาม กูก็เชิญให้มึงใช้มันเถอะ แต่โทษที กูยังใช้มันไม่ได้เลย จะใช้อะไรทีเหมือนจะต้องขอร้องกราบกรานกัน "

“ สู้ของไอ้ไทก็ได้ บริการทุกอย่าง จ่ายให้ด้วย "

“ แต่ถ้าเป็นแบบนั้น กูขอแบบนี้ดีกว่า กูยอม " ผมบอกตอนที่เงยหน้ามองไทมันก็ยิ้มจางๆ " ไม่ได้หมายความแฟนมึงไม่ดีนะ แต่กูซาดิส ชอบอะไรแบบนั้นมากกว่า แบบนี้ ไมไ่ด้บอกว่าแฟนมึงไม่ดีนะเว้ย " แต่ก็อยากจะบอกว่า ไม่ดีจริงๆนั่นแหละ

“ มาแล้วครับ " อิฐวางถาดน้ำแข็งใสลงตรงกลางโต๊ะ มือถือที่ถูกยกขึ้นมาถ่ายภาพของฝน ก่อนที่ทุกคนจะลงมือกิน

“ อร่อยเนอะ " ไทบอกก่อนจะ มันหันไปมองอิฐที่ก็กำลังมองมันอยู่เหมือนกัน มืออีกข้างที่หยิบกาแฟขึ้นมาจิบพร้อมกับเท้าคางมองเพื่อนผมไป

“ คนที่มันชอบยังไงมันก็ต้องบอกว่าอร่อยอยู่แล้ว "

“ ไม่ชิมเหรอ " ไทถามมันตักขึ้นกินอีกคนก็อ้าปาก

“ ถ้ามึงป้อนก็โอคนะ "

“ งั้นก็ไม่ต้องแดกละกัน " มันยิ้ม ยังคงเป็นรอยยิ้มที่ดูอบอุ่นเหมือนเดิม ตอนที่มือหนาข้างนั้นลูบผมไท อิฐก็หันมามองผมที่จ้องมันอยู่

“ ป้อนเค้าสักคำเถอะน่า มึงจะอายอะไร พวกกูก็เพื่อนทั้งนั้น " ฝนบอก อีกคนก็ส่ายหน้า

“ ไม่เอาอะ "

“ ไอ้ปิงยังไม่อายเลย เวลาแบบนี้ไม่ต้องขอมันก็จัดให้ "

“ พูดแบบนี้หมายความว่าไงวะ "

“ ก็ถ้าเป็นมึง ถ้าพี่เสือของมึงบอกว่า ป้อนหน่อย มึงคงป้อนกูเข้าใจถูกใช่มั้ยละ "

“ ก็ไม่ผิดนะ " ผมพยักหน้า แน่นอนอยู่แล้วก็เสือมันเป็นคนที่จะไม่ทำอะไรแบบนั้น และถ้ามันทำก็ถือว่าเป็นอะไรที่พิเศษมากๆ ช่วงเวลาที่ควรจะรับเอาไว้อย่าได้เขินอาย " แต่เสือมันคงไม่พูดอะไรแบบนั้นหรอก "

“ เลอะแล้ว " อิฐพูดขึ้นตอนที่ยื่นทิชชูไปเช็ดปากให้อีกคนที่ก็ก้มหน้าลงแล้วดึงทิชชูไปเช็ดเอง มันลบหน้าแดงๆนั่นลง ผมก็ยิ้ม

   ไม่ค่อยเห็นไทเป็นแบบนี้เลย ท่าทางเขินอายแล้วรอยยิ้มที่มีความสุขแบบที่มีใครสักคนข้างๆแบบนั้น ก็ไม่เคยเห็น ผมมองหน้ามันที่กำลังอยู่ในช่วงเวลาแบบบนั้นก็ได้แต่คิด คนข้างๆที่กำลังทำให้มันมีความสุขนั่นคือ แฟนเก่าของผม คนที่ทำให้ชีวิตแย่ๆเกิดขึ้นกับผม แต่นั่นมันก็อดีต ตอนนี้มันอาจจะเปลี่ยนไป มันอาจจะไม่ดีแค่กับผม เราอาจจะเข้ากันไม่ได้ แต่คงไม่ใช่กับไท มันอาจจะดีกับไท ดีมากกว่าที่มันดีกับผม

   พอคิดมาถึงตรงนี้ความรู้สึกที่อยากจะบอก มันเหมือนจะถูกกลืนเข้าไปในลำคออีกครั้ง ' อย่าเอาเรื่องของตัวเองในอดีตไปเป็นบรรทัดฐานตัดสินปัจจุบันของคนอื่น เพราะมันอาจจะไม่เป็นแบบนั้น ' อิฐเข้ากับผมไม่ได้ แต่อาจจะเข้ากับไทกได้ก็ได้ ...

   แต่ถ้ามันทำให้ไทเสียใจ เหมือนอย่างที่มันทำกับผม วันนั้นไทจะหันกลับบอกกับผมมั้ยนะว่า ทำไมตอนนั้นถึงไม่บอก..

“ ขอตัวไปเข้าห้องน้ำแปปนะ "

“ ไปด้วยสิ " ไทบอก ตอนที่ผมลุกขึ้น ผมพยักหน้าเราก็เดินออกมาจากร้านด้วยกัน 

   ในห้องน้ำห้างที่ไม่มีใครเข้ามาผมเข้าไปฉี่ในห้องมันเองก็เหมือนกัน ตอนที่ออกมาล้างมือไทก็หันมาถาม " ปิง ถามจริงๆเถอะ มึงไม่ค่อยโอเคกับอิฐรึเปล่า "

“ นี่ที่ออกมาฉี่เป็นเพื่อนกูเพราะจะถามเรื่องนี้นะเหรอ " ไทพยักหน้าผมก็หยิบเอาทิชชูข้างๆมาเช็ดมือ " ไม่หรอกมึงแม่งคิดมาก กูแค่ทะเลาะกับไอ้เสือนิดหน่อยเอง "

“ เหรอ "

“ มันก็หล่อดี นิสัยก็ดี ตามที่กูเห็นตอนนี้น่ะนะ "

“ อื้ม " ไทพยักหน้ารับ

“ จริงๆ ถ้ามึงโอเคกูว่านั่นก็โอเคแล้ว ไม่ต้องมาถามกูหรอกน่า ว่ากูโอเคมั้ย ผัวมึงไม่ใช่ผัวกูสักหน่อย "

“ แต่กูก็ไม่อยากให้เพื่อนไม่ชอบแฟนกูนี่หว่า " มันสารภาพผมก็ยื่นมือไปตบไหล่

“ ไม่หรอกน่า มึงยังชอบไอ้เสือเลย ทั้งๆที่มันก็เหี้ยออกขนาดนั้น "

“ ก็ว่าไป " ไทบอกก่อนจะยิ้ม รอยยิ้มที่ผมรู้สึกว่าตอนนี้มันก็ดีนะ แต่ถ้าวันนึงมันไม่ใช่ขึ้นมาจะทำยังไง ถ้าวันนึงวันนั้นมาถึง ผมจะกลายเป็นคนที่ทำร้ายเพื่อนมั้ย  " ไปกันเถอะ ปล่อยไอ้ฝนทิ้งไว้กับไอ้อิฐนานเดี๋ยวมันเกร็ง "

“ อื้ม " พยักหน้ารับไทก็เดินนำออกไป แต่ทว่ามือของผมกับคว้าไหล่ของมันไว้ก่อน " มึง กูมีอะไรจะบอก "

“ หื้ม ? “

“ อิฐน่ะ .. แฟนเก่ากูนะ " สายตาตรงหน้าที่เบิกกว้างรอยยิ้มที่กำลังยิ้มนั่นค่อยๆหุบลง " คนที่มันทำให้กูต้องเป็นแบบนี้ จำได้ใช่มั้ย คนที่กูเกลียด คนที่คอยสร้างข่าวลือ คนคนนั้นก็คืออิฐนะ " ผมกลืนน้ำลายลงคอถอนหายใจออกมาในตอนที่มันเอาแต่นิ่งแบบนั้น " กูไม่สามารถที่จะโกหกมึงได้วะ เพราะมึงเป็นเพื่อนกู แต่กูไม่ได้หมายความว่าตอนนี้มันไม่ดีนะ คนเราก็เปลี่ยนกันได้  กูอยากให้มึงตัดสินใจด้วยตัวมึงเอง ว่าเค้าดีกับมึงมั้ย แน่นอนว่าเมื่อก่อนมันสร้างเรื่องกับกูไว้ แต่กับมึงมันอาจจะไม่ทำก็ได้ กับกูมันเข้ากันไม่ได้ตอนนั้นเองก็ยังเด็ก แต่กับมึงคงไม่ใช่แบบนั้น " ผมเว้นเสียงไปตอนที่ก้มหน้าลง รู้สึกผิดที่บอกมันไปแต่ผมก็ต้องบอก การที่อีกฝ่ายมารู้ทีหลังมันเจ็บแค่ไหนผมรู้ดี " กูบอกมึงในฐานะเพื่อน เพราะกูคือเพื่อนของมึง ส่วนเรื่องอื่นมึงก็ตัดสินใจเองนะ แต่อย่าเอาอดีตมาผูกกับปัจจุบัน ตอนนี้กูเองก็มีเสือแล้ว  "

“ อื้ม " มันตอบสั้น

“ กูแค่ทำตามหน้าที่ของกู หน้าที่เพื่อน ที่จะไม่โกหกเพื่อนของตัวเอง "

แม้จะรู้ว่า ต้องทำลายความสุขในวันนี้ของมึงไปแต่มันคงแย่กว่านี้
ถ้ามาบอกกันทีหลัง และคงแย่กว่านั้นมาก ถ้าผมบอก ตอนที่มัน รู้เรื่องทั้งหมดแล้ว จากปากคนอื่น

......................................................
คิดว่าปิงตัดสินใจถูกมั้ย ?
เราคิดว่า คนแบบปิงคงไม่ปล่อยให้เรื่องเงียบ แล้วคนที่มีประสบการณ์จากการไม่บอกเสือ
น่าจะสอนอะไรปิงได้ เลยให้ปิงตัดสินใจบอกไทไป
มันอาจจะเจ็บปวด แต่แน่นอนว่า ดีกว่ามารู้ทีหลัง
หนมอยากจะเขียนในมุมที่ น้องปิงโตแล้วไม่ใจร้อนบอกไปแบบไม่ให้เพื่อนตั้งตัว หรือฉีกหน้าเพื่อนแล้ว
ฝากแท็ก #เสือปิง ในทวิตและในเฟสกันเยอะๆนะคะ
ป.ล.นิยายเรื่องนี้กำลังรวบรวมรายชื่อคนอ่านที่สนใจนิยายเรื่องนี้อยู่นะคะ อยู่ในแฟนเพจหนมมี่เด้อ   

[PREMIUM_ALMOND]

เราว่าปิงบอกแบบนี้ก็ดีแล้วนะ อย่างที่ปิงบอกไปรู้จากคนอื่นจะเสียใจด้วยกันทั้งคู่ป่าวๆ


น้องปิงน่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกก

[mukkai]

ดีแล้วที่บอกตอนนี้

[GlassesgirL]

เราคิดว่าดีแล้วที่ปิงบอกออกไป เพราะให้ไทได้รู้จากปากของปิงเองดีกว่าไปรู้จากปากของคนอื่น ตอนนั้นมันอาจจะทำให้แย่กว่านี้ก็ได้
อยู่ที่การตัดสินใจของไทแล้วล่ะว่าจะเดินหน้าต่อหรือหยุดความสัมพันธ์นี้ แต่อย่าเอาอดีตมาตัดสินปัจจุบันเลยนะ แบบที่ปิงบอกแหละ อิฐอาจทำไม่ดีกับปิงแต่อาจรักและทุ่มเทให้กับไทก็ได้
ไทสู้ๆนะ

 

[cakecoco-boom]

ปิงสุดยอดดด ดีแล้วล่ะที่บอกไป 
ที่เหลือให้เค้าไปตัดสินใจกันเอง

[Arancia]

เราว่าปิงทำถูกแล้วที่บอกไปและก็เตือนว่าอิฐอาจจะเปลี่ยน

ตกใจที่เป้นอิฐนะ ไม่คิดเหมือนกันจนตอนแอ้มพูดขึ้นมาเหมือนรู้อะไรบางอย่าง แปลว่าจริงๆแล้วกลุ่มเพื่อนอิฐก็น่าจะรู้มาก่อนว่าอิฐจะมาจีบไท ขอเดาว่านิสัยจะเปลี่ยน เรื่องจะได้ไม่วุ่น เฮ้อ

ขอพี่เสือมาปลอบใจปิงด่วนๆค่ะ เด็กทำความดีต้องได้รางวัล
วันนี้ยกนิ้วให้ปิง ใจเย็นขึ้นมากและเป็นผู้ใหญ่ขึ้นแล้ว เย้

[B52]

เราดีใจนะที่ปิงบอก เพราะอย่างน้อยไทควรได้รู้ และตัดสินใจอะไรไปก็ตามจากนั้นก็เป็นเรื่องของไทเอง

[BeeRY]

บอกไทไปแล้ว ตัวเองก็สบายใจ แต่คนที่จะเสียใจต่อไปคือไทสินะ
เอาน่า พี่อิฐเขาก็ดูจะชอบไทขึ้นมาบ้างแล้ว คือที่ผ่านมาไม่คิดว่าพี่จะเลวร้ายอะไรเลยนะ ขอให้จริงใจอย่างที่บอกปิงก็แล้วกัน

[nolirin]

ชอบในการตัดสินใจของปิงนะ
เพราะถ้าเป็นเรามารู้ที่หลัง แล้วรู้ว่าเพื่อนสนิทไม่บอกอีก คงเจ็บปวดน่าดู
  แต่อ่านแล้วก็อยากแก้เผ็ดไอ่อิฐ ดูท่าทางแล้วไม่มีสำนึกในความผิด
เรื่องนี้ต้องบอกพี่เสือและพี่ธาร(เผื่อเป็นไม้เด็ด) จะได้หาทางให้มันหลาบจำซะมั้ง
ตอนมันพูดกะปิงในห้องน้ำละหนังคนละม้วนกับก่อนหน้านี้มาก

[ssipra]

เราว่าปิงก็ทำถูกแล้ว ส่วนอิฐเราเชื่อว่าอิฐจะรักไทจริงๆ ขอให้เป็นแบบนั้น

[BeauBeeiiz]

ดีแล้วล่ะ จะได้ใจใจกันไป มารู้ทีหลังจากปากคนอื่นนี่

ช้ำกว่าอีก ถ้่อิฐจะรักไทจริง ก็ขอให้จริงอย่างที่ปากพูดนะ

อย่าทำร้ายใครอีกเลย มันไม่โอเค

[LEksUp]

เป็นเรา เราก็ทำแบบปิ้งนะ

มีโอกาสร้อยครั้ง เราก็จะทำแบบปิง

สุ้ๆ ไท เทคแครไทนะ 

[kamontipsaii]

ปิงบอกอ่ะดีแล้วววว 

[nsai.ss]

ดีแล้วที่ปิงบอกไป...ยังไงก็ดีกว่ามารู้ทีหลัง แล้วปิงจะบอกเสอเรื่องนี้มั้ย รอๆๆๆ

[mild-dy]

 

[Bejae]

ดีแล้วละที่ปิงพูดความจริงออกไป จะได้ไม่เกิดปัญหาเหมือนตอนทะเลาะกับเสือ
อ่านตอนอิฐคุยกับปิงในห้องน้ำ รู้สึกสงสารไทมากเลย
ทั้งๆที่ยังไม่ได้เกิดเรื่องอะไรสักหน่อย TT
ไม่รับรู้ถึงความจริงใจในประโยคของอิฐเลย ขอให้นิสัยเปลี่ยนจริงเถอะ
ไม่อยากให้ไทเสียใจ แค่นี้ก็ไม่รู้ไทจะคิดมากอะไรอีก

[toou]

ปิงทำดีแล้ว
ไม่งั้นมารู้ทีหลังปิงจะผิดทั้งขึ้นทั้งร่อง

[janny_j]

ดีมากเลยค่ะ น้องปิงทำถูกต้องที่สุดแล้ว ที่พูดออกไป แถมเตือนสติเพื่อนให้คิดเอง โดยไม่ตัดสินแทน ดีงามมากๆ อ้อ บอกไทแล้ว กลับไปเล่าให้พี่เสือฟังด้วยนะปิง 

[kdds]

ดีแล้วที่บอก ไม่ค้างคาใจ
ทีกับเสือเปิดใจพูดอย่างงี้มั๊ยปิง

[miniStrom]

รู้สึกดีที่ปิงบอกไปตรงๆตอนนี้ ถ้าไทรู้ทีหลังจะเป็นยังไงนะ เป็นกำลังใจให้ไท บางทีอิฐอาจจะดีก็ได้นะไท อย่ากังวลนาน 

[•♀NoM!_KunG♀•]

เทอทำดีแร้ว อย่างน้อยถ้าจะเจ้บก้อเจ้บตั้งแต่ต้นดีกว่า

แต่ถ้าปล่อยวางได้มันก้อดีเอง

[domeloly]

คือเเบบว่าจะไม่เม้น.  พูดตามตรงว่ากดข้ามมาตั้งหลายตอนตั้งแต่รู้ว่าปิงต้องกลับไปคืนดีกับไอ้เหี้ยเสือ
คือแบบถ้าเป็นปิงแล้วเจอด่าว่าร่าน. แรดอะไรแบบนั้นหลายครั้ง คงจะไม่ทนแล้ว มองไปมองมาปิงก็โง่ให้อภัยง่ายๆ จะบอกว่ารักมากก็ไม่ใช่แล้วมั้ง คือแบบคนทีทเลี้ยงดูไม่เคยด่าไรขนาดนี้. นี่เป็นใครมาด่าขนาดนี้ แถมเป็นแฟนกันไม่เชื่อใจแฟนตัวเองกับไปเชื่อใจคนอื่น
ถึงจะมารู้ความจริงทีหลังก็เหอะ. ความรู้สึกคนเราอ่ะมันเสียไปแล้วอ่ะ ต่อให้กับคืนมาได้มันก็ไม่เหมือนเดิมหลอกนะครับ มองไปมองมาก็เหมือนปิงหลงผู้ชายคนนี้หัวปักหัวปำเลยนะ. ตั้งแต่อ่านมาตั้งแต่ต้นเรื่องตอนดีกันรักกันแต่ก็กลับมาทะเลาะกันเหมือนเดิม วนอยู่แบบนี้ประมาณร้อยรอบได้มั้ง ณ จุดนี้งงกับอารมณ์ตัวละครมาก เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายยิ่งอ่านยิ่งสับสน
ต่อจากรี้ก็คงจะไม่ตามอ่านแล้วหล่ะเพราะดูมันก็คงมาอีหรอบเดิม. ฝากบอกน้องปิงกินข้าวบ้างนะครับอย่ากินแต่หญ้า เค้าง้อนิดง้อหน่อยก็ปล่อยให้เค้าคล้องเชือกจมูกไปเหมือนเดิม^^

[SOMCHAREE]

เห็นด้วยกับที่ปิงทำค่ะ บอกไปน่ะดีแล้ว แม้จะต้องคิดมากตอนนี้ก็ดีกว่าไม่รู้เรื่องอะไร แล้วต้องมาเสียใจทีหลัง สู้ๆนะไท

[Supparang-k]

ปิงเท่มาก น้อยคนที่จะทำได้เหมือนปิง ปิงรักไทมากน่ะ เป็นเราก็คงอยากบอกแต่ไม่กล้า แต่ปิงกล้า อาจจะเพราะประสบการณ์ที่ผ่านมาด้วยละมั้ง แต่เราชอบสิ่งที่ปิงทำอ่ะ  ปิงทำดีแล้ว

[nokkaling]

ปิงบอกไทดีแล้ว

[ka[ze]na]

บอกไป..จะดีหรือแย่ ค่อยมาว่ากันอีกที ดีกว่าให้เพื่อนมาเกรงด้วยกัน

[bulldog17]

ทำดีแล้ว:)

[mypink801]

ปิงบอกแบบนี้ดีแล้ว 

[Coaramach]

ขอให้อิฐมาดีเหอะ
สงสารไท

[oilzii]

ดีแลวที่บอกไปนะปิง
รู้จากเราเองดีกว่ารู้จากคนอื่น