หัวข้อ: เพราะเกลียดจึงรัก {UP!-ตอนพิเศษที่ 3 (จบเรื่อง) ※ ประกาศรีปริ้นท์ ※ / 14.8.59} #หน้า 73

[SOMCHAREE]

เวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์เอง

[Supparang-k]

ชอบความคิดไทอะ  มันอาจจะดูแข็งทื่อ แต่จริงมันโคตรซับซ้อนและอ่อนโยน

เราว่าสิ่งที่ไทแคร์ที่สุดคือปิงอะ  คนที่ทำให้ไทกลัวที่จะมีความรักก็เพราะเรียนรู้จากเรื่องของปิง เห็นปิงเจ็บกับความรักมาเยอะเลยทำให้ไทกลัว แล้วพอจะเปิดใจรักใครสักคนใครคนนั้นกลับกลายเป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมดมันเลยดูน่ากลัวขึ้นไปอีก กลัวว่าสักวันจะเป็นแบบปิง ถ้าแก้ปมตรงนี้ได้คงมีอะไรดีเกิดขึ้น

แต่น่าจะยากเหมือนอิฐยังคิดไม่ได้ด้วยซ้ำว่าที่ตัวเองทำมันส่งผลกระทบยังไง มีแต่บอกว่ามันคืออดีตอย่าเอามายึดติด คือแบบแกไม่ยึดแต่อดีตที่แกก่อมันยึดติดคนอื่นมาว่ะ   รู้ละว่ามันย้อนเวลากลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แต่อย่างน้อยคำขอโทษที่แกพร่ำบอกไทอยู่น่าจะแบ่งมาให้ปิงบ้าง สำนึกอะมีไหม ทำลายชีวิตเค้าขนาดนั้นเคยคิดที่จะสำนึก ยอมรับผิด และขอโทษบ้างไหม

[Arancia]

ละเมอได้น่ารักสุด
เรื่องไทกับอิฐก็ขึ้นอยู่กับเวลาละเนาะ ถ้ารักกันจริงก็ต้องทำได้

พี่เสือน่ารักที่สุด

[May@love]

เรื่องของหัวใจไม่มีใครตัดสินใจแทนได้นอกจากตัวเอง

ไทที่ผ่านมานางเป็นคนกลัวความเจ็บ ระแวงความรักทำให้ดูอ่อนแอ
แต่เนื้อในจริงๆแล้วเด็ดเดี่ยว นางแคร์เพื่อนมากกว่าตัวเอง
ตอนนี้ยังสับสน แต่นางจะเข้มแข็งขึ้นเรื่อยๆ เพราะรู้แล้วว่าเจ็บเป็นอย่างไร

คุณอิฐคะ สติ และสติ รวมทั้งสำนึกจากหัวใจของคุณน่ะมารึยัง

[Banarot]

ปิงต้องอยู่กับความเจ็บความทุกข์ในสิ่งที่ตัวเองไม่ได้ทำ เรารับไม่ได้ตรงนี้แหละ ทำกับแฟนเก่าอย่างเลว และกลับมาเริ่มใหม่แสนดีกับคนรักใหม่ ที่เป็นเพื่อนสนิทของแฟนเก่า 

ใช่ๆ

[MENTA]

เสือปิง น่ารักมากอ่ะ ไท สู้ๆ นะ 

[B52]

เฝ้ามองอยู่นอกวง

[mamae]

เห็นด้วยกับเสือนะ ทุกอย่างเลยนะ

"คนบางคนไม่ดีกับคนอื่น เขาอาจจะดีกับเราแค่คนเดียวก็ได้"

 "อย่าไปยุให้เพื่อนคิดในแบบมึง เพราะถึงวันนึงที่เกิดอะไรขึ้นมันจะโทษตัวเองที่เลือกเอง  มันจะไม่โทษมึง"

"ชีวิตใครชีวิตมัน มึงควรให้มันตัดสินใจชีวิตของมันเอง"

และอีกหลายประโยคที่เสือพูด มันจริงทุกอย่างนะ

>> ไม่มีใครรู้หรอกว่าอนาคตจะเป็นยังไง ความรู้สึกของคนมันเปลี่ยนได้ทุกวินาที  ให้โอกาสกันสักครั้งนะ


เรารู้สึกเจ็บ เสียใจ ขนาดไหน ก้ไม่น่าจะต้องให้เพื่อนเรารู้สึกเหมือนเรานะ เพราะคนที่เจอ คือตัวเราเอง  (คตหส.)

#อิฐไท 

[Yunatsu]

ตอนแรกเจ็บปวดดด
แต่จบแบบฟินนอ่าาา
พี่เสือน่ารักกกก
ทำไมธามทำอะไรพี่เสือป่าว
ทำไมดูน่ารักขึ้นเยอะเลย

[kdds]

พิสูจน์กันไปยาวๆ เอาให้ท้อใจไปเลย

[ssipra]

เป็นกำลังให้ไทค่ะ

[Resonance]

ถึงมันจะเป็นของคนสองคนแต่เราก็อดห่วงเพื่อนเราไม่ได้อ่ะเนอะ ปิงเนอะ

[nsai.ss]

ที่เสือพูดจริงโคตรอ่า...ตอนสุดท้ายนี่ แบบเฮ้ย!!! เสือบอกรักปิงด้วย แต่จบด้วย เมื้อกี้ละเมอ จ่ะพ่อคุณ รู้มั้ยว่าประโยคสุดท้ายทำให้เรายิ้มตาม

[•♀NoM!_KunG♀•]

เดะมันก่อผ่านไป

[GlassesgirL]

ไทตัดสินใจได้เด็ดเดี่ยวมาก ให้เวลาเป็นตัวพิสูจน์และเยียวยาหัวใจเรา
อิฐเองถ้าอยากได้โอกาสก็ทำตัวให้ดีๆล่ะ อย่าลืมไปขอโทษปิงอย่างจริงใจด้วย
เพราะคำพูดของอิฐทำลายชีวิตปิงมากแค่ไหนคงจะรู้แล้วนะ

เสือปิงน่ารัก หวานกันมาก เสือแม้จะปากร้ายแต่ก็สอนอะไรปิงหลายๆอย่าง
เขินก็บอกตรงๆ 5555 เสือเขินใหญ่เลย ชอบ ละเมอแบบนี้บ่อยๆก็ดีนะพี่เสือ

 

[koikoi]

ปากหมาเหมือนเดิมเพิ่มเติมคือความหวาน

[manutty]

ดีมากไท กับการตัดสินใจอย่างนี้ เราต้องมองคนสำคัญที่อยู่กับเรามาตลอดก่อนอย่างเพื่อน  รู้ว่าไทรักอิฐ ยังตัดใจไม่ได้ แต่ไทก็พยายามใจแข็ง เพราะสิ่งที่อิฐทำไว้มันไม่ดีเลยสักนิดไม่ว่าจะกับปิงหรือไท มันไม่มีความจริงใจมาแต่แรก อิฐเพิ่งจะมารู้สึกรักไทเมื่อได้คบไปสักพักเท่านั้น เรื่องอดีตกับปิงอิฐเป็นฝ่ายผิดก่อน ถึงผู้หญิงจะเสนอให้ แต่ถ้าอิฐไม่สนองเหตุการณ์มันก็คงไม่เลยเถิด ปิงก็คงไม่ไปคว้าเอาอริอิฐมาเป็นแฟน เพราะปิงรักเลยแค้นถึงต้องเอาคืน และอิฐโกรธปิงถึงได้พูดไม่ดีใส่ปิงต่อหน้าคนหลายคนทำให้ทุกคนเข้าใจว่าปิงเป็นแบบนั้น เพราะตัวเองก็ถูกหักหน้า อิฐมาขอโทษปิงก็จริง แต่ทำไมไม่คิดจะแก้ข่าวให้ปิงเลยสักนิดปล่อยให้เรื่องบานปลายมาตลอดชีวิตของปิง โชคดีที่ปิงมาเจอและได้รักกับเสือถึงได้ดีขึ้นมาบ้าง ระหว่างนั้นอิฐก็รู้ตลอดว่าปิงอยู่ที่ไหน เคยคิดจะมาขอโทษบ้างไหม อดีตกลับไปแก้ไม่ได้ แต่ปัจจุบันอิฐควรจะแก้ไขสักที ถ้ารักไทจริง อิฐต้องใช้เวลาและความจริงใจที่มีเอาไทกลับมา ความเชื่อใจที่ถูกทำลายไป มันไม่ได้สร้างแค่วันเดียว อิฐต้องแก้ไขตัวเองก่อน ถามตัวเองให้ดีว่ารักไทแน่เหรอ ถ้ารักก็แก้ไขซะ เริ่มจากไปกราบขอโทษแทบเท้าพร้อมเท้าพี่เสือด้วยก่อนเลยนะ อิฐ  แต่ในความคิดเรานะ ถ้าเราเป็นไท เราเลิกกับอิฐดีกว่า ตัดใจไปเลยไม่ให้โอกาสแล้ว ถ้าปิงไม่ใช่แฟนเก่าแฟนแราที่ถูกทำให้เจ็บปวด มันยังพอทำใจให้อภัยได้และไม่ตะขิดตะขวงใจ เข้าใจนะอดีตก็คืออดีต เหมือนที่คนเขียนหรือเสือพูดว่า การที่เขาไม่ดีกับเราแต่ไม่ได้หมายความว่าจะไม่ดีกับคนอื่น เข้าใจ แต่กรณีอิฐคือแบบมันไม่สำนึกสักนิด ไม่คิดจะขอโทษปิงสักคำจากใจ มันโมโหตรงนี้แหละ 

[Monnee]

 
อดีตมันแก้ไขไม่ได้__แต่ถ้ามีผลถือปัจจุบัน_และต่อไปยังอนาคต
__ก็ดีแล้วที่เราต้องดำเนินชีวิตต่อไปด้วยความไม่ประมาท
เป็นกำลังใจให้ทุกคน..ท้ายสุดอาจจะไม่ต้องมานั่งกอดคอเข้าใจกันก็ได้..แต่ขอให้ยอมรับใจความสุขกันและกันพอ
____ชีวิตที่ต้องเลือก

[broke-back]

อ่านแล้วลืม
เพราะเกลียดจึงรัก..คือไร

ตอนนี้อ่านเจอแต่..เพราะรักจึงรัก
ของพี่เสือกับน้องปิง
น่ารักอ่ะ

ขอบคุณ 3 ครั้ง
คนแต่ง

[mild-dy]

 

[rotedump]

ชอบความคิดไทอะ  มันอาจจะดูแข็งทื่อ แต่จริงมันโคตรซับซ้อนและอ่อนโยน

เราว่าสิ่งที่ไทแคร์ที่สุดคือปิงอะ  คนที่ทำให้ไทกลัวที่จะมีความรักก็เพราะเรียนรู้จากเรื่องของปิง เห็นปิงเจ็บกับความรักมาเยอะเลยทำให้ไทกลัว แล้วพอจะเปิดใจรักใครสักคนใครคนนั้นกลับกลายเป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมดมันเลยดูน่ากลัวขึ้นไปอีก กลัวว่าสักวันจะเป็นแบบปิง ถ้าแก้ปมตรงนี้ได้คงมีอะไรดีเกิดขึ้น

แต่น่าจะยากเหมือนอิฐยังคิดไม่ได้ด้วยซ้ำว่าที่ตัวเองทำมันส่งผลกระทบยังไง มีแต่บอกว่ามันคืออดีตอย่าเอามายึดติด คือแบบแกไม่ยึดแต่อดีตที่แกก่อมันยึดติดคนอื่นมาว่ะ   รู้ละว่ามันย้อนเวลากลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แต่อย่างน้อยคำขอโทษที่แกพร่ำบอกไทอยู่น่าจะแบ่งมาให้ปิงบ้าง สำนึกอะมีไหม ทำลายชีวิตเค้าขนาดนั้นเคยคิดที่จะสำนึก ยอมรับผิด และขอโทษบ้างไหม

คิดเหมือนกันเลยครับ

[jenhawkins]

ชอบคู่ไท อิฐ กรี้ดดดดดดดดดดด ดั่งชีวิตจิง เป็นคนคิดมากแบบไทเลย อยากเจอแฟนแบบอิฐจางงงงงงงงงงงงง 

[patwo]

ตอนที่ 64

   เช้าวันรุ่งขึ้นที่ผมลืมตาตื่นขึ้นมาพร้อมกับแสงอาทิตย์ที่สาดลงมาภายในห้อง เสือที่กำลังนอนกอดผม เมื่อคืนกว่าจะลุกจากที่นั่งแบบไม่ให้มันตื่นได้เล่นเอาเหน็บกินที่ขาไปเลย แล้วไหนจะพาตัวมันย้ายมานอนที่เตียงนี่เอง ขี้เซาไม่มีใครเกินเลยจริงๆ แต่ผมว่ามันหาเรื่องให้ผมแบกมันมากกว่า คงต้องกำลังคิดว่าเป็นเด็กสามขวบอยู่แน่ๆ ไม่ได้ดูเลยว่าน้ำหนักของมันราวกับควายหนุ่มตัวถึกๆที่กำลังจะถึงวัยเจริญพันธุ์

   ผมเดินออกมานอกห้องตอนที่เดินเข้าไปในครัว ก็เปิดตู้เย็นหยิบน้ำเปล่าขึ้นมากิน ถอนหายใจออกมาก่อนเสียงกดกริ่งประตูจะดังขึ้น

“ ครับ " ผมขานออกไปก่อนจะเปิดประตู คนที่ยืนอยู่หน้าห้องก็หันมาสบตาก่อนจะยิ้มให้ " สวัสดีตอนเช้าครับพี่ธาร "

“ สวัสดีครับ " เค้ายิ้ม " ขอเข้าไปข้างในได้มั้ย "

“ เชิญครับ เชิญเลย " เปิดประตูออกให้กว้างอีกคนก็เดินเข้ามาก่อนจะหย่นตัวนั่งลงบนโซฟา " กินอะไรมารึยังครับ "

“ ยังเลย แล้วนี่เสือล่ะ "

“ ยังนอนอยู่เลยครับ " หันไปยิ้มให้อีกคนผมเดินเข้าไปในครัวอีกครั้ง " พี่ธารจะกินกาแฟมั้ยครับ นมก็มีนะ "

“ ขอเป็นกาแฟแล้วกัน "

“ หวานมั้ย "

“ ก็ใส่น้ำตาลสักช้อนครึ่งก็พอ " ผมพยักหน้าตอนที่จัดการหยิบแก้วกาแฟลงมาวางข้างหน้า ผมหันหลังให้กับอีกคนที่กำลังนั่งอยู่ตรงโซฟา เสียงทีวีที่ดังขึ้นผมไม่ได้หันไปสนใจมอง แต่ทว่าตอนที่กำลังกดน้ำร้อนใส่แก้ว คนที่คิดว่ากำลังดูทีวีอยู่กลับเดินเข้ามาอยู่ข้างๆได้ยังไงก็ไม่รู้ " พี่ธาร! "  เผลอพูดออกมาเบาๆด้วยความตกใจผมสะดุ้งออกห่าง น่าแปลกที่ไม่ได้ยินเสียงเดินมาเลยสักนิดอาจเพราะเสียงทีวีที่กลบเสียงเดินนั้นอยู่ ผมยิ้มให้เค้ายังคงทำหน้าปกติต่อไปแม้จะรู้สึกแปลกๆ  " มีอะไรครับ "

“ พี่จะมาบอกว่าใส่กาแฟแค่สองช้อนนะ "

“ ครับ " ผมพยักหน้าบอก อีกคนก็มองไปที่แก้ว

“ แล้วพี่มาบอกทันรึเปล่าใส่กาแฟเข้าไปกี่ช้อนแล้ว " อีกคนที่ดึงตัวเองเข้ามาใกล้ ผมพยักหน้าลงก่อนจะหันไปยื่นแก้วให้อีกคนที่ทำทีท่าว่าจะเข้ามาใกล้อีก

“ สองครับ " ผมบอก " นี่ครับกาแฟ เดี๋ยวผมจะลงไปซื้ออาหารเช้ามาให้นะครับ "

“ ขอบคุณนะ " มือหนารับแก้วกาแฟนั่นไป เค้ายกยิ้มก่อนจะคนกาแฟในแก้วเบาๆ ผมสบสายตากับเค้า สายตาที่กำลังมองมาด้วยความต้องการอย่างชัดเจน ยามที่มันไล่ลงไปถึงขาของผมที่ตอนนี้ใส่เพียงชุดนอนที่เป็นเชิ้ตผมก็เอ่ยทัก

" ออกไปข้างนอกมั้ยครับ ตรงนี้แคบไปสักหน่อยนะ " ผมเดินออกไป คนที่มองตามทำเอาผมใจระส่ำแต่ไม่ใช่ความรู้สึกดีหรอก เรพาะความกลัวมากกว่า อย่างที่เสือบอกจริงๆเป็นผู้ชายประเภทที่ว่าแค่จับดูไม่หางก็เอาได้หมด แต่ตอนนี้มีความคิดเดียวในหัวผม คือ นี่กูเป็นถึงเมียของน้อง มึงก็จะเอาเหรอวะ

“ แล้วปิงไม่ทำอาหารเช้าเหรอ "

“ ไม่ดีกว่าครับ เดี๋ยววันนี้ผมจะออกไปซื้อมาให้ " แกล้งยิ้มทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ไม่ใส่ใจในความต้องการของอีกคนต่อไป " เชิญพี่ธารตามสบายนะครับ ผมขอตัวก่อน " เดินเข้ามาในห้องหลังจากประโยคนั้น ตอนปิดประตูผมเผลอถอนหายใจออกมา ก่อนจะตรงเข้าไปปลุกอีกคนที่กำลังนอนนิ่งไม่รู้สึกอะไร " เสือ เสือ "  ผมเขย่าแขนมันอีกคนก็หันหลังหนี " นี่ตื่นได้แล้ว ก่อนที่เมียมึงจะโดนพี่ชายมึงปล้ำ ไอ้สัด "

“ อะไรนะ " มันหันมาทันทีตอนที่ได้ยินแบบนั้น ผมถอนหายใจ " เมื่อกี้พูดว่าอะไร "

“ ตื่นได้แล้ว พี่ชายมึงมาแล้ว มึงจะให้เค้าอยู่กูสองต่อสองเลยรึไง " ผมเลี่ยงที่จะบอกออกไปตรงๆ ยังไงวันนี้ธารก็กลับไปแล้วไม่อยากให้มีเรื่องกัน เพราะถ้าเสือรู้มันก็คงจัดการธารทันทีถ้าไม่ใช่ก็อยากจะให้ทำอยู่หรอก แต่เรื่องนี้ก็ควรคิดให้ดีก่อน เสือเองมันก็คงรู้ เลยกันผมให้ออกห่างตลอด

“ มาทำไมตั้งแต่เช้าวะ " มันลุกขึ้นนั่งขยี้หัวสองที ผมก็เดินเข้าไปล้างหน้าแปรงฟันใส่กางเกงขาสั้นให้เรียบร้อยเตรียมออกไปซื้อของที่ซุปเปอร์ด้านล่าง  " แล้วนั่นจะไปไหน "

“ จะไปซื้ออาหารให้มึงกับพี่ชายมึงแดกไง "

“ ไม่ทำเองละ " เสือยกยิ้ม " มาเมืองไทยทั้งทีน่าจะลองแดกไส้กรอกไหม้ๆของเมียกูนะ เมนูแบบที่ว่า แดกยังไงให้ตายเร็วๆ "

“ ส้นตีนสิ ปากมึงนี่นะ เดี๋ยวแม่ฟาดหน้าด้วยโคมไฟ " ทำท่าจะหยิบโคมไฟขึ้นมาฟาดจริงๆ ผมดึงมันให้ลุกจากเตียง " ออกไปพร้อมๆกูเลย ออกมา "

“ ก็ไปดิวะ ไอ้ธารมันอยู่ห้องคนเดียวได้ " ถึงจะพูดแบบนั้นแต่มันก็ยอมลุกจากเตียงออกมากับผม

   เปิดประตูออกกว้างผมเดินออกมาพร้อมกับเสือที่ถอนหายใจออกมา ตอนที่มันเห็นพี่ชายมันนั่งอยู่ มันก็บ่น " จะมาทำเหี้ยอะไรตั้งแต่เช้าวะ กลับก็ตั้งไฟท์ดึก "

“ คุยกันไปก่อนนะครับ ขอตัวไปซื้ออาหารแปปนึง " ผมบอกตอนที่เดินออกไป สายตาคมของพี่ชายมันก็มองตามผมจนสุด เสือมันเอ่ยถาม

“ มึงมองอะไรเมียกูวะ "  แต่ประโยคตอบกลับนั้นผมไม่ได้ยินแล้วล่ะครับ
 
   เดินลงมาชั้นล่างของคอนโดถอนหายใจออกมาก่อนสูดอากาศรอบๆเข้าไปให้ชุ่มปอด โชคดีที่ตลอดเวลาที่มันมากูไม่ต้องอยู่ดูแล ไม่งั้น ต้องนอนไม่หลับระวังตัว 24 ชั่วโมงแน่ๆ ผมเดินออกไปซื้อของขายตามทางหน้าคอนโด มีทั้งโจ๊ก หมูปิ้งแล้วก็ขนมจีบ เลือกซื้อมาหลายๆอย่างเผื่ออยากจะกินหลายๆแบบ ผมเดินขึ้นมาบนห้องตอนที่เคาะประตูคนที่มาเปิดให้ก็กลับเป็นธารแทนที่จะเป็นเจ้าของห้อง ลมหายใจของผมมันอึดอัดขึ้นมาอีกครั้ง

“ กลับมาแล้วเหรอ "

“ แล้วเสือล่ะครับ "

“ อาบน้ำน่ะ " มันบอก ผมก็เดินเลี่ยงเข้าครัวไป

“ ปิงซื้อมาหลายอย่างเลย พี่ธารอยากจะกินอะไรครับ " ผมถามตอนที่วางถุงของกินลงบนโต๊ะอีกคนก็เดินมาดู

“ อยากจะกิน " ลากเสียงยาวสายตาที่มองผมแบบเจ้าเล่ห์

“ หมายถึงอาหารนะครับ อยากจะกินอะไร " เชิดหน้าไปที่ถุงที่วางอยู่ตรงหน้า " มีโจ๊กหมู หมูปิ้ง แล้วก็ขนมจีบ อยากจะกินอะไรครับ พี่ธารเลือกก่อนเลย "

“ โจ๊กกับขนมจีบแล้วกัน "

“ โอเคครับ งั้นก็ไปนั่งที่โต๊ะได้เลย เดี๋ยวผมยกไปเสิร์ฟ " พี่ธารยกยิ้มเค้ายอมเดินไปนั่งที่โต๊ะอย่างว่าง่าย ผมถอนหายใจออกมา อีกคนก็หันมามอง

“ ปิง คบกับเสือได้ยังไงเหรอ "

“ เจอกันในผับนะครับ " ผมบอก

“ น่าแปลกนะ ปกติมันไม่ค่อยชอบอะไรแบบนี้ แต่กลับชอบปิง ท่าทางนิสัยก็ไม่ค่อยเหมือนคนที่มันน่าจะคบด้วยยาวๆได้เลย "

“ แล้วต้องเป็นแบบไหนเหรอครับถึงจะคบกันด้วยยาวๆได้ " ผมถามอีกคนก็หันมายิ้ม

“ ไม่เอาน่าพี่พูดเล่น อย่าทำเสียงตึงสิ "

“ ก็ไม่ได้ทำเสียงตึงอะไรหรอกครับ แต่ผมว่าแฟนที่ดีไม่ได้ดูกันแค่รูปลักษณ์ภายนอกหรอก มันดูกันที่ใจมากกว่า ถ้าหน้าตาติ่มๆดูเรียบร้อย แต่แค่โดนพี่ชายแฟนส่งสายตาเชิญชวนแล้วไปเล่นด้วยกับเค้าแล้ว ผมถือว่าคนนั้น ไม่ใช่แฟนที่ดีหรอก คบกันด้วยยาวๆก็คงไม่น่าไว้ใจ สุดท้ายอาจจะมาแทงข้างหลังกัน " ผมบอกอีกคนที่ก็ค่อยๆหดยิ้มลง

“ อย่างงั้นสินะ "

“ คนที่เค้าคบกันยาวๆ เค้าก็ต้องผ่านการเปลี่ยนแปลงกันและกันมาแล้วล่ะครับ ถึงจะคบกันได้ยาวๆ ลักษณะภายนอกอะไรนั่น ไม่เกี่ยวกันหรอกครับ "

“ โกรธพี่แล้วสินะเนี้ย "

“ ไม่ได้โกรธครับ " ผมบอกก่อนจะยกโจ๊กกับขนมจีบไปตั้งไว้ให้บนโต๊ะ " แค่ไม่ชอบ "

“ ขอบคุณครับ " อีกคนบอกก่อนจะยิ้มแห้งๆ แต่ในรอยยิ้มนั้นไม่ได้แฝงไปด้วยความรู้สึกขอโทษอะไรหรอก แค่มองตาก็รู้แล้ว 

“ ขอบอกอะไรอย่างนึงได้มั้ยครับ " ผมถามอีกคนก็เงยหน้าขึ้นมอง " คิดจะทำอะไร จะพูดอะไร ช่วยคิดก่อนสักนิดนะครับ เดี๋ยวจะทำให้รู้สึกไม่ดีต่อกัน "

“ ครับผม ขอโทษทีแล้วกันนะ " บอกแบบนั้นผมก็ถอนหายใจก่อนจะเดินเข้าไปในห้อง ประจวบเหมาะกับเสือที่ออกจากห้องน้ำพอดี

“ เป็นอะไร หน้าบึ้งเป็นตูดอีกละ "

“ เปล่า " ผมปฎิเสธ " แค่ร้อนๆ อยากจะอาบน้ำ มึงออกไปกินข้าวกับพี่มึงไป กูซื้อโจ๊กมาให้ หมูปิ้งก็มี ขนมจีบก็ด้วย "

“ อื้ม " เสือพยักหน้ามันยังเหล่ผม

“ ทำไม มองอะไร "

“ คงไม่ใช่เพราะแค่ร้อนมั้ง มีเรื่องอะไรกับพี่กูละ"  ถามอย่างรู้ทันผมก็ถอนหายใจออกมา

“ ปากหมาทั้งพี่ทั้งน้องเลยนะ ท่าทางจะเป็นกรรมพันธุ์ " แต่อีกคนดูท่าว่านอกจากจะปากหมาแล้วยังสันดานเหี้ยอีกด้วย

“ มันว่าอะไร " เสียงนิ่งๆที่ถาม ถ้าบอกไปดูท่าว่าต้องมีเรื่องแน่ๆ

“ เรื่องไร้สาระน่ะ มึงอย่าเอามาใส่ใจเลย วันนี้มันก็กลับล่ะ กูไปอาบน้ำก่อนแล้วกัน มึงก็ไปอยู่มันนะ " ผมบอกก่อนจะเดินเลี่ยงเข้าห้องน้ำไป

   อาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยผมใส่เสื้อผ้าที่ดูเรียบง่ายที่สุดอย่างพวกเชิ้ตขาวตัวโคร่งกับกางเกงยีนส์ขายาวพับปลายขา เดินออกจากห้องตอนที่เช็คหน้าของตัวเองแล้วว่าดูดีเรียบร้อย เสือนั่งอยู่บนโซฟาคนเดียวและกำลังเล่นเกมส์ที่ต่อกับทีวีส่วนพี่ธารกลับไม่ได้นั่งอยู่ในห้องกับมัน

“ พี่ธารละ " ผมถามมัน

“ ไปเก็บของ " มันพูดเรื่องนิ่งๆ ผมก็หันไปมองที่โต๊ะ ที่ตอนนี้ถูกจัดเก็บเรียบร้อยไม่เหลืออาหารเช้าไว้สักอย่าง เดินไปหยิบนมในตู้เย็นก่อนจะเดินมานั่งข้างๆมัน 

“ เสือ " เอื้อมมือไปกอดคอมัน เสือก็สะบัดออกคงเพราะกำลังตั้งใจกับเกมส์ตรงหน้ามากกว่าอะไร " นี่ กูกำลังกอดมึงนะ หันมาสนใจเมียมึงเดี่ยวนี้เลย วันนี้กูแต่งตัวสวยนะ "

“ อื้ม " ตอบรับแต่ก็ไม่ได้ใส่ใจ

“ นี่มึง " ผมเขย่าเสือก็ถอนหายใจ

“ อะไรนักหนาวะ กูจะเล่นเกมส์ "

“ มึงแม่งไม่สนใจกูเลยอะ อุตส่าห์จะมาสร้างโมเม้นท์หวานๆด้วยสักหน่อย " ผมแกล้งงอน เอาจริงๆก็พอรู้แหละครับว่า เวลาผู้ชายมันเล่นเกมส์ก็ควรปล่อยมันให้อยู่ในโลกของมัน ไม่ควรไปขัด แต่เวลาเห็นสีหน้าตั้งใจของมันแล้วก็อดแกล้งไม่ได้ ถ้าทำได้ตอนนี้พี่แกคงเข้าไปฆ่าคนในเกมส์แล้วละ  " นี่พี่เสือ "

ทุกอย่างเงียบ ผมก็ทำเป็นพิงหลังกับโซฟาแล้วถอนหายใจออกมา " แม่งเซง ผัวไม่สนใจ"

“ ขัดจริงเว้ย คนจะเล่นเกมส์ " มันบ่นก่อนจะหันมามองผม แล้วดึงให้ไปนั่งบนตัก มือที่กอดผมเอาไว้ มันเล่นเกมส์ต่อโดยที่ให้ผมอยู่ในอ้อมแขนของมัน ใบหน้าคมตั้งลงบนไหล่แล้วมองออกไปที่หน้าจอข้างหน้า " พอใจยัง "

“ พอใจแล้ว " แถมเกินความคาดหมายด้วยซ้ำไป ผมบอกมันเบาๆ ในตอนที่ใจแอบเต้นแรงนั้น ผมเหลือบมองมันที่ก็หันลงมามอง

“ มีอะไร "

“ ก็เปล่า " มันหอมแก้มผม ถอนหายใจออกมาแล้วก็เล่นเกมส์ต่อ ช่วงเวลาแบบนี้ผมอยากจะตะโกนออกไปดังๆให้สุดเสียงไปเลยว่า กูแม่งโคตรมีความสุขเลยว่ะ ในอ้อมกอดของคนที่รักที่ไม่ค่อยแสดงความรู้สึกอะไร หัวใจผมพองโตพร้อมจะติดปีกบินไปแล้ว

   ยกมือถือขึ้นมาถ่ายรูปตัวเองให้อ้อมกอดของมัน ผมอัพลงอินสตาแกรมด้วยแคปชั่นเก๋ๆว่า เกมส์ก็จะเล่น กอดก็จะกอด #ช่วยเลือกสักอย่างได้มั้ย #แต่เลือกสองอย่างแบบนี้ก็ดี #happytime #ภาพประวัติศาสตร์ของชีวิตที่โลกต้องจารึกไว้ #เรื่องนี้น้องไม่ได้ขอพี่เค้าจัดให้เอง #จริงๆแฟนเค้าเป็นคนอบอุ่น เขียนแคปชั่นยาวๆแล้วนั่งหัวเราะกับตัวเองไปเรื่อย ผมเท็กที่แม้จะเห็นแค่ครึ่งหน้าแต่บอกเลยว่า หล่อมากจริงๆ

“ พี่เสือ ดูสิมีคนกดไลค์ภาพกูกับมึงตั้งเยอะ " ผมโชว์ให้มันดู แต่คนสนใจเกมส์ก็แค่เออ ออไปตามประสา แต่ช่างมันยกให้เป็นกรณีพิเศษถือว่าวันนี้การกระทำน่ารัก

   ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูที่ผมหันไปสนใจ เสือวางจอยเกมส์ในมือของมันลงก่อนจะหันไปที่ประตู " ไปกันเถอะ มันมาละ "

“ ไปส่งธารนะเหรอ "

“ อื้ม ไปกัน " มันบอกแบบนั้นก่อนจะเดินไปปิดทีวี ผมมองทุกอย่างรอบห้องไปทั่ว คว้ามือถือแล้วก็หยิบกระเป๋าตังค์ใบยาวมาถือ เราเปิดประตูห้อง ธารที่นั่งอยู่บนกระเป๋าของตัวเองก็ลุกขึ้น

" ช้าจริงๆ เลยพวกมึง ไปกันเถอะ "

“ อื้ม " เสือบอกก่อนจะหันมามองผม เราเดินลงไปที่ชั้นจอดรถ เปิดท้ายรถใส่กระเป๋าก่อนจะออกเดินทางทันที ตลอดระยะทางผมที่นั่งอยู่ข้างหลังก็มองนู้นนี่ไปเรื่อยเปื่อย พยายามไม่สนใจสายตาของธารที่มองมา จนธารหันไปถามเสือ

“ มึงไม่พาปิงไปสิงคโปร์ละ " เค้ามองผมผ่านกระจกมองหลังอีกครั้ง " ปิงเคยไปสิงคโปรมั้ย "

“ เคยครับ แต่แค่ไปเที่ยว "

“ ไว้อ้อนไอ้เสือ ให้มันพาไปเที่ยวที่บ้านสิ "

“ อย่าไปยุมัน " เสือบอกธารก็หัวเราะ

“ ทำไมวะ ก็แค่พาไปหาพ่อแม่มึงเอง ไอ้เหี้ยนี่นะปิงมันไม่ค่อยกลับบ้านหรอก พ่อแม่มันบ่นจะตาย "

“ กูกลับไปเค้าเองก็ไม่ค่อยอยู่บ้านทำแต่งานแล้วมันต่างอะไรกันวะ " เสือถาม " ไปก็ไม่ค่อยได้เจอใครอยู่ดี รอให้เค้าว่างแล้วลงมาหาดีกว่า "

“ มึงพูดเหมือนเค้าจะว่าง "

“ แล้วแบบนั้นกูจะไปทำไม " มันถาม

“ ก็กูหมายถึงว่าพาปิงไปแนะนำให้รู้จัก "

“ ถ้าแค่นั้นไว้ก่อนแล้วกัน " มันพูดแบบไม่ใส่ใจ ธารก็มองผมผ่านกระจกอีกครั้ง

“ อย่าพูดแบบนั้นสิวะ มันดูเหมือนมึงไม่อยากพาเค้าไป "

“ ชีวิตกูเป็นของกู ยังไงมันก็เป็นเรื่องของกูอยู่แล้ว เค้าก็ไม่ได้มาใส่ใจเรื่องของกูแต่ไหนแต่ไรแล้ว เพราะงั้นเรื่องนี้ก็ไม่ควรจะมาใส่ใจเหมือนกัน แล้วแบบนั้นมันจำเป็นต้องพาไปแนะนำให้รู้จักเหรอ มึงเลิกพูดเถอะ นี่มันเรื่องของกู กูอยากจะพาไปวันไหน เดี๋ยวมึงก็รู้เองนั่นแหละ เสือกจริง " มันพูดคำสุดท้ายสั้นๆ ผมที่หันไปมองที่เดิม ธารก็ถามอีก

“ แล้วเที่ยงนี้ปิงอยากจะกินอะไร "

“ ก็แล้วแต่พี่ธารเลยครับ "

“ เมียมึงนี่น่ารักจังเลยนะ " มันหันไปบอกเสือ

“ อื้ม ก็ของกู "

“ ย้ำจังนะ " ธารแซว

“ ก็เผื่อว่า เดี่ยวมึงจะไม่รู้ เกิดจำไม่ได้ขึ้นมา " เสือพูดแบบนั้นอีกคนก็หันมาส่งยิ้มผ่านกระจกให้ผม

“ กินอาหารไทยธรรมดาแล้วกัน เอาร้านเด็ดๆนะ "  มันบอกเสือ อีกคนก็พยักหน้า

“ ร้านไหนดีปิง อาหารไทย "

“ เลือกร้านแถวๆทองหล่อสิ ใกล้ดี " ผมบอก อีกคนก็พยักหน้าก่อนจะขับไปตามที่ผมบอก เป็นร้านที่เคยมากินกันบ่อยๆ เป็นอาหารไทยรสชาติดีอีกร้านนึง  เสือจอดรถธารก็เดินเข้าไปใคร เสือปิดประตูรถมันเดินมายืนข้างๆผม ก้มลงมองหน้า ผมก็มองมัน " มีอะไร มองหน้ากูทำไม หื้ม ? “

“ เปล่า " มันตอบผมก็ยิ้ม

“ คิดว่ากูเซ็งเรื่องที่พี่ชายมึงพูดรึไง "

“ อื้ม " เสือพยักหน้าผมก็ส่ายหน้า

“ ไม่เลยสักนิด แค่ไม่พาไปเจอหน้าพ่อกับแม่ไม่เห็นจะรู้สึกว่า มึงรักกูน้อยลงเลย ครอบครัวบางครอบครัวมันไม่เหมือนกันสักหน่อย " อย่างครอบครัวผม เพราะสนิทกับปู่กับย่าก็เลยพามันไปแนะนำให้ท่านรู้จัก ส่วนเสือไม่สนิทกับพ่อแม่ มันคิดมาตลอดว่ามันจะทำอะไรก็คือเรื่องของมัน ไม่เคยแคร์ใครอยู่แล้วเพราะงั้นเลยไม่ได้เห็นความสำคัญของเรื่องนี้สักเท่าไหร่ " ถ้าเป็นเมื่อก่อนคงน้อยใจ แต่เดี๋ยวไม่แล้วละ กูว่ากูรู้จักมึงมากขึ้นนะ อีกอย่างปากหมาๆของพี่ชายมึงทำอะไรกูไม่ได้หรอก รุ่นเบสิคมากถ้าเทียบกับมึง "

“ ถ้าคิดแบบนั้นก็ดีแล้ว " มันยื่นมือมาจับมือผม เราหันไปยิ้มให้กัน ก่อนจะเดินตามอีกคนเข้าไปในร้าน

   ร้านอาหารไทยที่เราสั่งอาหารมื้อใหญ่มากิน กับข้าวสี่ห้าอย่างถูกสั่งมาวางลงตรงหน้า ข้าวสวยร้อนๆโชยกลิ่นหอม ผมลงมือกินอาหารทันทีที่ทุกอย่างครบ ตักปลาให้เสือมันก็กินไปเรื่อยๆ เรานั่งกินเงียบๆ มีแค่ธารที่เอ่ยถามขึ้นมาบ้างเป็นระยะ

“ นี่ถ้าปิงไปสิงคโปร์พี่จะขอเป็นไกค์พาเที่ยวนะ "

“ ครับผม " ตอบรับอีกคนก่อนจะยิ้ม " แต่ต้องขอโทษด้วยนะครับ ที่พี่ธารมาแต่ผมไม่ได้อยู่เที่ยวด้วยเลย "

“ ไม่เป็นไรหรอกพี่เข้าใจ ไว้คราวหน้าพี่มาอย่าลืมพาไปเที่ยวละ "

“ ได้ครับ " ผมตอบรับแต่เสือก็ถามขึ้น

“ นี่ยังจะมาอีกเหรอ "

“ มึงนี่รังเกียจพี่ รังเกียจเชื้อเหลือเกินนะ ไอ้เสือ " โดนว่าแบบนั้นแต่มันก็ยังทำหน้าไม่ใส่ใจ พี่ธารก็หันมายิ้มให้ผม " ปิงเก่งนะที่ทนมันได้ "

" เสือมันก็เก่งที่ทนผมได้ " ผมบอก

“ เข้ากันได้ดีจริงๆเลยนะ " อีกคนแซว

“ อื้ม " เสือตอบ " แต่ว่าเสือกอะไรกับมึงวะ "

“ พูดเหี้ยอะไรนิดนอะไรหน่อยก็หาว่าเสือกไปหมด เค้าเรียกว่าพูดคุยกันธรรมดา ไอ้สัด ใครเค้าจะอยู่เงียบๆ ไม่พูดไม่จาแบบมึง "

“ กินนี่หน่อยนะ อร่อย " ผมตักไก่ให้มัน เสือก็กินไปเงียบๆ เวลามันกินข้าวกับผมก็แบบนี้ไม่ค่อยได้คุยอะไรหรอก มันมีหน้าที่กินส่วนผมก็มีหน้าที่ชวนคุยแล้วก็ตักให้กินบ้าง

“ ปกติกินข้าวด้วยกันก็เงียบแบบนี้เหรอ "

“ ครับ "

“ หาแฟนใหม่ที่ดีกว่านี้ไม่ดีกว่าเหรอ " พี่ธารบอก

“ แล้วดีกว่านี้เป็นแบบไหนเหรอครับ " ผมถาม อีกคนก็ยักคิ้ว

“ แบบพี่ไง "  ผมเหลือบตามองตอนที่อีกคนที่พูดแบบนั้น

“ น่าแปลกนะครับ แต่ผมกลับไม่คิดอย่างงั้นเลยนะ "

“ หมายความว่าไง " อีกคนหัวเราะก่อนจะยิ้มออกมา

“ ก็หมายความว่ามึงไม่น่าจะดีกว่ากูได้นะ " เสือขยายความ

“ ของแบบนี้ต้องลองถึงจะรู้ "

“ ไม่ดีกว่าครับ ขอบคุณมาก "

“ ปฎิเสธแบบนี้ถึงเวลาจริงๆจะลืมไม่ลงนะ "

“ น้อยๆหน่อยกูนั่งอยู่ " เสือปรามอีกคนก็ยักคิ้ว

“ แกล้งเล่นน่า หวงไปได้ "

“ สันดานมึง มันบอกให้กูต้องหวง " เสือกินข้าวคำสุดท้ายมันรวบช้อน ในตอนนั้นทุกอย่างก็เงียบลง พวกเรากินข้าว ต่อด้วยขนมหวานจนเสร็จ เราขึ้นรถเสือก็ขับตรงมาที่สนามบินทันที

   เรามาถึงสนามบินก่อนเวลาเครื่องขึ้นเกือบสองชั่วโมง ธารที่เดินไปเช็คอินตั๋วเรียบร้อยก่อนจะเดินกลับมาหาพวกผมที่รออยู่ มันกระชับกระเป๋าเป้ของตัวเองตอนที่เดินเข้ามาใกล้

“ กูไปแล้วนะ "

“ อื้ม ไปเถอะ " เสือบอกเสียงเรียบๆอีกคนก็ยิ้ม

“ มึงนี่ กูมาก็ไม่ดีใจแถมตอนกลับยังทำท่าเหมือนรำคาญ "

“ รู้ตัวแล้วเหรอ "

“ ส้นตีนจริงๆ " สบถแบบนั้น พี่ธารก็หันมามองผม " ไว้คราวนี้พี่มาอีกพาเที่ยวด้วยนะ "

“ ครับผม " พยักหน้ารับอีกคนก็ยิ้ม

“ ไว้คราวหน้าแอบไอ้เสือไปสนุกกันนะ " ผมเอียงหน้ามองคนที่พูดคำพูดแบบนั้นออกมา พอไม่ตอบรับพี่ธารก็ขยายความ " หมายถึงไปเที่ยวนะ "

“ อ๋อ ครับ " ทำซื่อไม่รู้เรื่อง ผมพยักหน้ารับ เสือก็มอง

“ เข้าไปข้างในได้แล้วไป "

“ เออ ไล่จริงเว้ย " ธารบอก " แต่ขอบอกอะไรอย่าง "

“ อะไร "

“ เมียมึงนี่แซ่บจริงว่ะ กลับไปกูจะไปเล่าให้แม่มึงฟัง เผื่อเค้าจะอยากมาเห็นแบบกูบ้าง "

“ อย่าให้ได้เรื่องก็แล้วกัน " เสือบอกแบบนั้น อีกคนก็ถอนหายใจ

“ งั้นไปจริงๆละ แล้วเจอกันนะ "

“ อื้ม " เสือบอก ผมก็พยักหน้า เราโบกมือลากันเล็กน้อยอีกคนก็เดินเข้าไปแต่ก็ยังไม่วายตะโกนทิ้งท้ายกลับมา

" แล้วแอบหนีไอ้เสือไปเที่ยวด้วยกันนะ น้องปิง " ผมไม่ตอบอะไรทำได้เพียงแค่โบกมือให้ เสือถอนหายใจยาวๆออกมา ผมก็หันไปมอง

“ จะโล่งใจอะไรขนาดนั้นวะ "

“ มึงไม่รู้หรอกว่าช่วงที่ผ่านมากูรู้สึกดีแค่ไหน ที่มึงไปอยู่กับไทมากกว่าอยู่บ้านกับกู "

“ ขนาดนั้นเชียว "

“ ไอ้เหี้ยนี่สันดานเสีย กูบอกตรงๆว่าไม่ไว้ใจมันหรอก "  พยักหน้ารับคำพูดของอีกคน เผลอโล่งใจที่อีกคนกลับไปแล้วเหมือนกัน เอาตรงๆว่าการกระทำที่อยู่ๆก็เข้ามาใกล้ของธาร เป็นการกระทำที่ไม่น่าไว้ใจจริงๆ

' กลับไปได้สักทีก็ดี แล้วก็อย่ากลับมาอย่างที่บอกเลย นั่นคงเป็นอะไรที่ดีมาก ' ผมบอกกับตัวเอง ไม่อยากจะให้มันมีเรื่องกับญาติพี่น้องเพราะผม ไม่ว่าจะด้วยเรื่องอะไรก็ตาม เพราะถ้าถึงวันที่เลือกให้เชื่อใครสักคน เสือเองก็คงลำบากใจ ไม่ใช่ความสัมพันธ์ของเพื่อนที่ตัดกันได้ แต่นี่ญาติ สายเลือดตัดยังไงก็ไม่ขาดอยู่ดี

..........................................................................

มีอะไรจะบอกอย่างนึง
คือตอนนี้พี่ธารกลับไปแล้วใช่มั้ยละ
ตอนหน้ามันก็เลยเป็นอิฐไทนะคะ ..
เดี๋ยวหลายคนสงสัยว่า ทำไมมาเป็นเสือปิงทั้งๆนี่ฝ่ายนู้นดราม่าเหลิอเกิน
เพราะงั้นตอนนี้ หวั่นใจไปกับปิงก่อนนะคะ
ใครมีทวิต เฟส ฝากแท็ก #เสือปิง ด้วยนะคะ เราควรบอกความฟินให้คนอื่นรับรู้ รู้เปล่า

อ้อ มีประกาศอยู่ที่เพจ หนมมี่ผู้ใสซื่อ เกี่ยวกับหนังสือนิยายเรื่องนี้นะคะ
เจอกันตอนหน้า เตรียมใจมาด้วย
บายจ้า
( วันนี้อัพช้า ขออภัย )

[mild-dy]

 

[Supparang-k]

เราชอบเสือปิง  แลัยังยืนยันในการหักคะแนนอืฐ  สิ่งที่อิฐทำมันยากที่จะทำใจยอมรับอ่ะ  ปากบอกเปลี่ยน แต่ใจไม่เคยสำนึก ไทเองก็ฝังใจกับเรื่องจองปิงมาก ถ้าอิฐอยากเริ่มต้นใหม่ ลองนึกสิว่าต้องทำอะไรอันดับแรก  อดีตมันย้อนไปแก้ไม่ได้ก็จริงแต่ถ้าสำนึกและเอ่ยคำขอโทษอย่างจริงใจความผิดมันคงลดลงบ้าง

[kdds]

คนอย่างธารนี่ควรหาผัวให้จริงๆ

[Yoghurt]

อิพี่ธารรีบกลับไปเลยค่ะ แบบว่าหมั่นมาก
อย่ามายุ่งกับเมียน้องสิย๊ะ ฟาดสักทีดีไหม!!
แต่ยังไงเราก็เทใจไปให้อิฐไทเสมอๆๆๆ
 

[B52]

แต่ละคนเขารอคำขอโทษอย่างจริงใจจากอิฐ

[BeeRY]

รักนะเสือปิง

[Viewonohm]

พี่เสือน่ารักที่สุดในโลกกก ฮือ อ่านไปเขินไป