ตอนที่ 24
ความเชื่อใจ ทำร้ายตัวเอง
“หยุดตอแหลสักที!!!”
“พี่พัฒน์” ปลายฝันเรียกชื่อคนที่ตะโกนเสียงกร้าวหลังจากที่ออกมาจากห้องพักของอัคนีแล้วด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความโกรธ ทำเอาหญิงสาวทั้งคู่ตกใจ รีบลุกขึ้นจากขาทั้งสองข้างของปลายฝันทันที
“คุณดินได้ให้ฉันไปสืบเรื่องของเธอมาหมดแล้วหลังจากวันนั้นที่เธอมา เฮอะ!! เธอคิดว่าเจ้านายฉันโง่มากเลยหรือไงฮะ!! กับมุกตื้นๆ แบบนี้ของพวกเธอ แท้งงั้นหรือ...บ้าบอสิ้นดี เธอสองคนไม่ได้แท้งหรอก แต่ไปทำแท้งต่างหาก!!” พีรพัฒน์พูดเสียงกร้าว
ตั้งแต่รู้จักกันมาปลายฝันไม่เคยเห็นพีรพัฒน์พูดยาวๆ แบบนี้มาก่อนและนี่เป็นครั้งแรกที่ปลายฝันเห็น ผู้ชายที่น่ากลัวมากๆ ตอนนี้กำลังน่ากลัวสุดๆ
แต่สิ่งที่ทำให้ปลายฝันรู้สึกโกรธและรังเกียจผู้หญิงสองคนนี้ก็คือ
“นี่พวกคุณ...ทำแท้งมาหรือ!!! ทำไมถึงได้เป็นคนเลวร้ายแบบนี้ นี่ลูกในไส้ของคุณเลยนะ!!” ปลายฝันแค่เสียใจ และรู้สึกสงสารเด็กที่ไม่รู้เรื่องอะไรต้องมารับกรรมแบบนี้
“ไม่นะ พวกเราแท้งจริงๆ”
“ผมก็คิดอยู่นะ ว่าทำไมถึงแท้งพร้อมกันทั้งสองคนได้ ที่แท้พวกคุณก็ไปทำแท้ง เฮอะ!! ถ้าคุณแท้งเองตามที่บอกผมจะไม่โกรธไม่เกลียดคุณเลยนะ คุณจีจี้ คุณพลอย แต่นี่คุณไปทำแท้ง!!! โอกาสที่จะได้รับคุณหมดไปแล้วล่ะ เชิญกลับไปได้ แล้วไม่ต้องมาเหยียบที่นี่อีก และถ้าผมรู้ว่าคุณสองคนมาเหยียบที่นี่ หรือบริษัทของพี่ดินอีกเมื่อไหร่ ผมจะไม่ปล่อยคุณไว้ แล้วเมื่อกลับไปแล้ว ช่วยเก็บเสื้อผ้า ข้าวของของคุณออกไปจากคอนโดที่ผมให้คุณสองคนอยู่ด้วย ส่วนเงินทุกบาทที่ผมให้ ผมจะถือว่าผมทำทาน!!!”
“ใจเย็นดรีม” ธีรไนยพยายามเกลี้ยกล่อม เพราะปลายฝันกำลังระเบิดอารมณ์ออกมาอย่างสุดที่จะให้อภัย
“ผมไม่เย็น! กล้าเอาความเชื่อใจที่ผมเคยมีให้มาหักหลังกันแบบนี้ ผมไม่ชอบ จะไปอยู่ไหนก็ไป แต่อย่ามายุ่งกับพี่ดิน พี่เพลิงและก็ผมอีก แต่คุณสองคนยังไม่หยุด ผมคงต้องจัดการขั้นเด็ดขาด!!”
คนอย่างปลายฝันพูดจริงทำจริง และนาทีนี้ก็ไม่ได้สนเลยว่าคนตรงหน้าตอนนี้จะเป็นผู้หญิง และการที่เขาใช้คำพูดแบบนี้กับเธอทั้งสองจะเป็นการไม่ให้เกียรติ
แต่เกียรติของผู้หญิงสองคนนี้มันหมดไปแล้ว
“เออ!! ฉันไม่อยู่แล้วก็ได้ย่ะ!!” จีจี้โพล่งออกมาอย่างเหลืออด
ไหนเมื่อตีเศร้าแล้วเชื่อ ก็ขอสู้ในถึงที่สุดก็แล้วกัน
“ในที่สุดก็เผยธาตุแท้จนได้” ธีรไนยยิ้มเยาะ
“ก็แล้วจะทำไมยะ ฉันทำแบบนี้แล้วมันยังไง มันก็เรื่องของฉันนี่ ที่สำคัญคนของนายเองก็เห็นด้วยกับพวกเราว่าจะให้พวกฉันอุ้มท้องให้” พลอยเองก็ปาดน้ำตาแล้วพูดด้วยใบหน้าเชิดๆ
ปลายฝันถึงกับส่ายหน้าอย่างสมเพช
“เธอคงหลงตัวเองไปแล้วล่ะ เพราะตั้งแต่ที่เธอกลับไปตอนนั้น คุณดินก็ขยำนามบัตรของเธอทิ้ง และสั่งให้ฉันจัดการเรื่องของเธอ” พีรพัฒน์พูดความจริงออกมา ทำให้จีจี้มองด้วยใบหน้าโกรธๆ
“ส่วนของเธอนะ ยัยคุณพลอย เจ้านายฉันก็สั่งให้ไปตามสืบเรื่องของเธอมาเหมือนกัน แต่ก็เจอแต่ประวัติเน่าๆ เละๆ หาความดีไม่ได้ แล้วข่าวล่าสุดที่ทีมงานของฉันหาได้ รู้ไหมว่าอะไร...ก็การที่เธอไปทำแท้งมาไง เรื่องนี้ฉันรายงานเจ้านายหมดแล้ว แต่ไม่คิดว่าเธอสองคนจะบุกมาวันนี้”
“ก็ในเมื่อพวกเขาไม่ติดต่อไป ฉันก็เลยต้องมาเอง เฮอะ! ตอนแรกก็ไปที่บริษัทของคุณดินก่อน จะก็ไม่เจออะไร พอมาที่นี่ก็เจอทั้งสองคนนอนเมากันอยู่ทั้งคู่ โชคเข้าข้าง แต่นายดันมาก่อนนี่ไง” พลอยสารภาพออกมา แต่ไม่มีทีท่าว่าจะสำนึกผิดเลยสักนิด
“เลวร้าย พวกคุณเลวร้ายมาก ต่อให้คุณจะไปได้ดีแค่ไหน แต่สิ่งที่คุณทำไว้มันจะสนองคุณสองคนจนไม่มีความสุขไปชั่วชีวิต เพราะคุณได้ทำลายชีวิตอันบริสุทธิ์ไปแล้วถึงสองคน” ยิ่งพูดถึงเรื่องนี้มากเท่าไหร่ ปลายฝันก็ยิ่งเสียงสั่น แทบอยากจะร้องไห้
ปลายฝันเหมือนถูกทำร้ายจิตใจอย่างแสนสาหัสซ้ำแล้วซ้ำเล่าจากผู้หญิงสองคนนี้
ที่ครั้งหนึ่ง เขาเคยเชื่อใจ
เขาเคยดูแล เคยเอาใจใส่
เพียงเพราะต้องการอยากจะเห็นเด็กน้อยในท้องของเธอทั้งสองลืมตาดูโลกอย่างภาคภูมิใจ
แต่สุดท้าย...ก็ถูกทำลายลงไป
ปลายฝันสูญเสียสิ่งที่สำคัญไปแล้วถึงสองชีวิต ชีวิตที่เขาคิดเสมอว่าจะดูแลเป็นอย่างดี เพราะไม่มีใครต้องการ...แต่ทำไมพระเจ้าถึงเล่นตลก ให้ปลายฝันมาเจอคนแก่ได้ทั้งสองแบบนี้
“เอาเป็นว่าตามแต่นายก็แล้วกัน” พีรพัฒน์หันมาบอกปลายฝัน
“พี่ก็ว่างั้น” ธีรไนยเห็นด้วย
ส่วนผู้หญิงสองคนนั้นก็ไม่มีทีท่าว่าจะหวั่นกลัวอะไรเลย จนปลายฝันถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่าย
อาฆาต หรือโกรธแค้นไปก็มีแต่บาปตัวเอง
ก็แค่ปล่อยไป เพราะทุกคนย่อมเป็นไปตามกรรม
ต่อให้ปลายฝันไม่เอาเรื่องใดๆ ผู้หญิงสองคนนี้ก็จะไม่มีวันมีความสุขชั่วชีวิตแน่ๆ เพราะสิ่งที่เขาได้ทำไว้ มันเลวร้ายเกินไป...
“พวกคุณกลับไปเถอะ เก็บของออกไปด้วยภายใน 3 วัน แล้วผมจะให้คนไปเช็ค หวังว่าตอนนั้นคุณสองคนคงจะไปแล้ว และหวังว่าจะไม่มาเหยียบที่นี่อีก เพราะสิ่งที่คุณทำ มันเลวร้ายมาก ถ้ายังหน้าด้านกล้าทำต่อไป ก็เชิญ แต่คงจะเข้าที่นี่ไม่ได้อีก เพราะผมจะให้พี่ดิน พี่เพลิงประกาศห้ามคุณสองคนเข้ามาที่นี่เด็ดขาด!!!”
พวกเธอสองคนมองหน้ากันเครียดๆ เพราะไม่รู้ว่าจะไปอยู่ไหน
“ฉันจะไปก็ได้ แล้วไม่มาเหยียบที่นี่อีกแล้วล่ะย่ะ สบายใจไว้เลย อ้อ!!! แต่บอกอะไรไว้อย่างนะ...” พลอยพูดด้วยน้ำเสียงเชิดๆ
“อะไร”
“คุณดินกับคุณเพลิงน่ะ ถูกฉันสองคนจับกรอกยาปลุกเซ็กซ์ตอนกำลังเมาหลับอยู่น่ะสิ ตอนนี้คงทรมานน่าดูล่ะนะ ฮ่าๆ” จีจี้หัวเราะออกมาอย่างสะใจ
“พวกคุณมัน!! พี่พัฒน์ พี่ธีร์ ช่วยจัดการพาผู้หญิงสองคนนี้ออกไปจากที่นี่ทีนะครับ แล้วตรวจสอบดูกล้องให้ดรีมด้วยว่าพวกเธอขึ้นมาถึงที่นี่ได้ยังไง!!” หันไปสั่งเสียงเรียบ
ปลายฝันไม่อยากจะรู้อะไรจากพวกเธออีกแล้ว เพราะยิ่งฟังก็ยิ่งเจ็บใจ และเมื่อรู้ว่าปฐพีกับอัคนีโดนยาปลุกเซ็กซ์ด้วยแล้ว ยิ่งกระวนกระวายไปกันใหญ่
เป็นห่วงทั้งคู่ขึ้นมา
“โอเคเลยดรีม เดี๋ยวพี่จัดการให้ พี่ว่าดรีมไปช่วยคุณดิน คุณเพลิงเถอะ ถ้าไม่ได้รับการปลดปล่อย อาจจะช็อกได้เลยนะ” ธีรไนยเตือน ส่วนพีรพัฒน์ก็ออกไปเรียก รปภ.หน้าห้องให้มาจับตัวหญิงสาวออกไป
“ขนาดนั้นเลยหรือฮะ” ปลายฝันถามด้วนสีหน้าที่กังวลสุดๆ
“กลัวหรือเปล่าล่ะ ถ้ากลัวฉันจะโทรเรียกผู้หญิงขายมาให้” พีรพัฒน์ถาม ปลายฝันก็สวนกลับทันที
“ไม่ครับ!!!”
“โอเคๆ ตามใจนาย เดี๋ยวพวกเราจะไปจัดการเรื่องนี้ต่อ ถ้ามีปัญหาอะไรก็โทรได้ ฉันจะล็อกประตูไว้ให้”
“ขอบคุณครับ”
“ดรีมไปดูคุณดิน คุณเพลิงเถอะ ไม่รู้ว่าพวกยัยนั่นจะใช้ยาแรงขนาดไหน แล้วพี่จะไปตรวจดูด้วยว่าเข้ามาได้ยังไง อาจจะเป็นเพราะว่าวันนี้เป็นวันหยุด พนักงานที่มาทำงานก็น้อย การควบคุมเลยหละหลวมไปบ้าง พี่ขอตัวก่อนนะ” ธีรไนยบอกก่อนจะถูกพีรพัฒน์ลากตัวออกไป
แกร๊ก!!
พร้อมกับเสียงล็อกประตูที่ธีรไนยกดล็อกไว้ให้ ปลายฝันถอนหายใจยาวๆ อย่างทำใจก่อนจะเดินไปยังห้องพักของอัคนีที่มีผู้ชายร่างใหญ่ทั้งสองคนอยู่ในนั้น
ปลายฝันสูญเสียเด็กที่อยากจะเลี้ยงดูไปแล้ว
เพราะความเชื่อใจ กลับมาทำร้ายตัวเอง...
“อึก...เหี้ยเอ้ย ปล่อยไปสองรอบแล้วนะ ชิ!!” ปฐพีสบถเสียงพร่าอย่างคนมีอารมณ์ มือก็สาวความเป็นชายของตนไปด้วย ทางด้านอัคนีเองก็เช่นกัน
“ไอ้เหี้ยเอ้ย อึก...กูหายเมื่อไหร่...เจอดีแน่ อึก!” ทางนี้ก็แค้นไม่แพ้กัน
หลังจากที่รู้สึกตัวเพราะสร่างเมาลางๆ ด้วยความรู้สึกที่ร้อนรุ่มสุมเข้าในกายของทั้งคู่แล้ว ความต้องการปลดปล่อยบางอย่างก็ตื่นตัวขึ้นมา จนต้องช่วยตัวเองอยู่กันคนละฝั่งของเตียงกว้าง ปลายฝันที่เห็นถึงกับหยุดมองด้วยใบหน้าที่ร้อนผ่าว
“พี่ดิน พี่เพลิง” ปลายฝันเรียกชื่อทั้งคู่อย่างแผ่วเบา แต่ก็ดังพอที่ทั้งคู่จะได้ยิน ปฐพีกับอัคนีหันมามองปลายฝันด้วยสีหน้าที่ตกใจ พลางพยายามเก็บส่วนนั้นของตนลงไปคืน
แต่อารมณ์ที่มันรุมเร้าร่างกาย ต่อให้อยากจะให้มันลงแค่ไหน มันก็ไม่เป็นไปตามนั้น
“ด่ะ...ดรีม เมื่อกี้ พี่ไม่ได้จะมีอะไรกับผู้หญิงคนนั้นนะ เข้ามาตอนไหนพี่ไม่รู้เลยเลย” ปฐพีพยายามอธิบาย แต่ก็ไม่ลุกขึ้นมาเพราะกลัวว่าส่วนที่กำลังพองโตอยู่ตอนนี้จะเผยออกมาให้เห็น
“ใช่ๆ พี่ก็เหมือนกัน พี่เมากับไอ้ดิน มารู้ตัวอีกทีมันก็ร้อนเหมือนโดนยาไปแล้ว ลืมตาอีกทีก็เจอยัยนั่น...” อัคนียังไม่ทันได้อธิบายจบก็ถูกปลายฝันขัด
“พอแล้วฮะๆ ดรีมรู้แล้ว พวกเธอสารภาพหมดแล้ว และดรีมก็ไล่ไปแล้ว ว่าแต่พี่สองคนเป็นยังบ้างฮะ” ปลายฝันคลานขึ้นเตียงไปนั่งอยู่ตรงกลางระหว่างทั้งคู่ พลางถามด้วยสีหน้าที่เป็นห่วงสุดๆ
แต่เมื่อปฐพีกับอัคนีเห็นคนตัวเล็กอยู่ใกล้ๆ ก็แทบจะควบคุมตัวเองไม่ให้จับคนตัวเล็กกดลงเตียง แต่ก็ต้องกัดฟันระงับอารมณ์เอาไว้
เพราะถ้าเผลอไผลไป อาจจะทำร้ายคนตัวเล็กนี่ก็ได้
“พ่ะ พี่ว่าดรีมออกไปเถอะ” ปฐพีกัดฟันพูด พลางหันหน้าหนี
“ใช่ ขืนอยู่พวกเราจับข่มขืนแน่” อัคนีบอกเสียงเข้ม ไม่มองหน้าสวยนั่นเลย
กลัวใจตัวเอง เพราะตอนที่ไม่โดนยาก็ต้องการร่างกายเล็กจนแทบบ้า
และเมื่อมาโดนยาเช่นนี้แล้ว ความต้องการที่มีก็ยิ่งมีขึ้นไปอีก
“ไม่ไป!!” ปฏิเสธเสียงแข็ง
“ชิ!! ดื้อฉิบหาย” อัคนีสบถ
“เข้าใจไหมว่าตอนนี้พวกเรารู้สึกยังไง อึก” ปฐพีพยายามอธิบายด้วยเสียงสั่นพร่า
อยากจะดึงคนตัวเล็กมาบดจูบให้หนำใจเสียให้รู้แล้วรู้รอด
“เข้าใจ”
“ถ้าเข้าใจ และไม่อยากโดนก็ออกไปสิวะ” ไล่เสียงพร่า อัคนีแทบจะทนต่อความต้องการไม่ไหวแล้ว มือใหญ่ก็จัดการปลอบโยนแก่นกายตัวเองไปด้วย ปลายฝันเห็นแบบนั้นถึงกับหน้าแดงซ่านด้วยความเขิน
ปลายฝันคิด ถ้าหากว่าเขาไม่ยอมช่วย แล้วต้องให้คนอื่นมาแทนน่ะ ไม่มีทาง เพราะฉะนั้นสิ่งที่ทำได้ตอนนี้ก็คือ ยอม...
“ดรีมจะช่วย” ปฐพีกับอัคนีหันมองคนพูดทันทีด้วยความตกใจ
แต่ก็คิดได้ว่าพรุ่งนี้คนตัวเล็กมีสอบ...จะทำอะไรรุนแรงไม่ได้
“ช่วย...ช่วยยังไง” ปฐพีถามด้วยความสงสัย
“ไม่รู้ ยังไงก็ได้ที่ทำให้พวกพี่หาย” ปลายฝันบอก พลางเอื้อมมือไปสัมผัสกับมือใหญ่ของทั้งคู่ที่ร้อนมาก จนปลายฝันคิดว่าทั้งคู่ป่วย แต่เปล่าเลย
“อยากโดนข่มขืนหรือไงวะ” อัคนีกัดฟันถาม จากที่โดนมือเล็กสัมผัสก็เปลี่ยนมาเป็นตัวเขานี่แหละที่ใช้มือหยาบกร้านของตนลูบไล้ไปตามแขนเนียน ทางปฐพีก็เช่นกัน ลูบไล้แขนเล็กตามแรงอารมณ์ที่ประทุขึ้น
“ถ้าเต็มใจก็ไม่ได้เรียกว่าข่มขืนนี่ฮะ”
“รู้ตัวไหมว่าพูดอะไรออกมา”
“ดรีมรู้ตัวเองดีพี่ดิน”
“พรุ่งนี้ดรีมมีสอบ ออกไปซะก่อนที่จะไปสอบไม่ได้” อัคนีไล่อีกครั้ง แต่ปลายฝันก็นั่งนิ่ง ยืนยันที่จะอยู่ตรงนี้ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น
“พี่ก็อย่าเข้ามาทีเดียวสองคนสิ ถ้าเป็นแบบนั้นดรีมอาจจะไปสอบไหวก็ได้” คนตัวเล็กก้มหน้าบอกเสียงเบาหวิว แต่กลับชัดเจนสำหรับปฐพีกับอัคนีที่ทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว
“ชิ!! มาประเคนถึงที่แบบนี้ กูไม่ทนแล้ว!!” ปฐพีโวยวายพลางลุกขึ้นถอดเสื้อผ้าของตนออกให้หมด ซึ่งอัคนีเองก็ทำตามไม่ต่างกัน ปลายฝันถูกปฐพียกร่างเล็กขึ้นมานักทับตักของตนตามด้วยการปลดกระดุมเสื้อของปลายฝันอย่างรีบร้อน
“อื้อ” ร่างเล็กส่งเสียงครางออกมาเมื่อปฐพีซุกไซร้แล้วขมเม้มซอกคอขาวของตนแรงๆ จนเกิดรอย ส่วนอัคนีเองก็ดึงเสื้อของปลายฝันออกทางด้านหลัง ก็พรมจูบไปทั่วแผ่นหลังขาวเนียน จนสามารถเปลื้องผ้าของปลายฝันออกจากกายไปจนหมด
มือใหญ่ทั้งสองปะป่ายลูบไล้ไปตัวกายเล็กจนปลายฝันไม่รู้ว่าตรงไหนใครกำลังสัมผัสอยู่ แต่เมื่อปลายฝันถูกเล้าโลมถึงเพียงนี้ ร่างกายก็ร้อนวูบวาบ เริ่มตื่นตัวขึ้นมา
“ช่วยพี่หน่อยนะครับ” ปฐพีบอก พลางจัดท่าให้คนตัวเล็กก้มลงที่แก่นกายใหญ่ของตน ส่วนสะโพกมนก็ถูกมือใหญ่ของอัคนีตั้งขึ้น
“อื้อ...มันน่าอาย ดรีมไม่เอาท่านี้” คนตัวเล็กพยายามส่ายสะโพกให้หลุดจากการเกาะกุม แต่หารู้ไม่ว่ายิ่งทำแบบนี้ก็ยิ่งเป็นการยั่วคนด้านหลังโดนไม่รู้ตัว
เพราะการยั่วที่เป็นธรรมชาติของปลายฝันนี่แหละที่ทำให้สองแฝดถึงกับหลงใหล อยากได้แล้วอยากได้อีก....
“อึก...บ้าเอ้ย!! สาบานซิว่าไม่ได้เจตนายั่วกู” อัคนีคำรามเสียงต่ำ มือใหญ่เค้นคลึงสะโพกกลมตึง ปลายฝันก็ครางอื้ออึงเมื่อมีใหญ่สัมผัสสิ่งที่ไม่เคยให้ใครสัมผัสมาก่อน แต่ปลายฝันลืมไปแล้วหรือว่า...สองคนนี้ได้ทำมากกว่าการสัมผัสมาแล้ว
“จะช่วยพี่ก็ต้องทำตามที่พี่บอกนะ อือ” ปฐพีบอกพลางระงับอารมณ์ไปด้วย เขาอยากจะให้ปลายฝันออรัลให้จริงๆ แค่คิดก็แทบจะปลดปล่อยแล้วสิ
ให้ตายเถอะ...คนที่โดนยาแล้วทนมาได้ขนาดนี้ถือว่ามีความอดทนสุดยอดแล้วนะ ถ้าให้ทนมากกว่านี้มีหวังพวกเขาคลั่งตาแน่ๆ
“ฮื่อ...แล้วจะให้ ท่ะ ทำอะไร” ถามด้วยความตื่นเต้น
นี่เป็นครั้งแรกที่ปลายฝันต้องมาทำเรื่องน่าอายแบบนี้ เพราะครั้งก่อนปลายฝันไม่ต้องอายมาก ทั้งสองจัดการเองแบบที่ปลายฝันไม่ต้องมาทำอะไรให้แบบนี้
“ช่วยปลอบมันหน่อยนะ ด้วยปากของดรีม”
สิ้นคำขอสุดแสนจะน่าอายนั่น ปลายฝันถึงกับกลืนน้ำลายด้วยความกลัว เพราะไม่เคยทำอะไรแบบนี้ ไหนจะส่วนที่ใหญ่กว่าของตนมากขนาดนี้อีก
ปลายฝันแทบอยากจะเปลี่ยนใจเสียตอนนี้เลย
คนตัวเล็กข่มความอายก่อนจะก้มลงครอบครองความใหญ่โตของปฐพีอย่างกล้าๆ กลัวๆ ปลายฝันไม่เคยทำ และไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง ตอนนี้ก็แค่จินตนาการให้เหมือนกับกำลังกินไส้กรอกสักชิ้นอยู่ แต่สำหรับปฐพีแค่สัมผัสนุ่มจากปากบางก็แทบจะปลดปล่อยแล้ว เงยหน้าครางต่ำอย่างสุขสม
แม้ไม่กร้านโลกและช่ำชอง แต่ทำให้ปฐพีมีความสุขจนล้นใจ
“อย่างนั้น อ้า...เลียมัน อืม...อย่าให้ฟันโดนนะ” ปลายฝันก็ทำตามที่ปฐพีบอก ยิ่งได้ยินเสียงครางต่ำก็ยิ่งมีความได้ใจ ช้อนตามองคนตัวสูงที่มองการกระทำของตนอยู่ตอนนี้ด้วยความรู้สึกหลากหลาย แต่ก้ต้องร้อนฉ่าด้วยสายตาและใบหน้าที่ฉายความหื่นกระหายอย่างเห็นได้ชัด
“แม่ง อ๊า...หัวไวชิบ!!” สบถพร้อมกับครางเสียงต่ำ ส่วนปลายฝันก็โก่งสะโพกขึ้นไปอีก มืออีกข้างจับความเป็นชายของปฐพีอีกข้างก็พยายามที่ช่วยตัวเองไปด้วย มือใหญ่จับศีรษะเล็กพลางกระแทกกายเข้ารับกับโพรงปากสวยอย่างทนไม่ไหว จนปลายฝันแทบจะอ้วกออกมาเพราะมันดันเข้าไปจนสุดคอ
“เหี้ยเอ้ย! ไม่สนใจกูเลย กูขอด้านหลังก่อนก็แล้วกัน” อัคนีที่นั่งมองอยู่นานก็เริ่มจะทนไม่ไหว หลังจากที่ช่วยตัวเองพลางมองช่องทางด้านหลังที่ขมิบถี่รัวราวกับรออะไรบางอย่างแบบทนไม่ไหว ซุกใบหน้าลงที่ช่องทางสวยแบบที่ไม่เคยคิดจะทำกับใครไม่ว่าจะเป็นหญิงหรือชาย แต่กับปลายฝันมันน่าลากลิ้นไปทั่วทั้งกาย
ลิ้นร้อนของอัคนีไล่เลียไปตามรอยแยก ก่อนจะลิ้นเน้นๆ ที่ช่องทางจนปลายฝันถึงกับสั่นไปทั้งตัวด้วยความกระสันในอารมณ์ อยากจะครางให้ดังๆ แต่ก็ทำไม่ได้เพราะยังติดแก่นกายใหญ่ของปฐพีอยู่ นิ้วของอัคนีเริ่มสอดเข้าไปทีละนิ้วเพื่อเบิกทาง ปลายฝันหยุดช่วยเหลือปฐพีแต่ก็ยังครอบครองส่วนนั้นอยู่ เพราะความอึดอัดที่ช่องทางทำให้ปลายฝันต้องเพ่งความสนใจไปที่ตรงนั้น ปฐพีที่รู้สึกเหมือนโดนเตะลอยไปกลางอากาศก็นั่งตัวตัวยื่นมือทั้งสองไปช่วยปลุกเร้าอารมณ์ของปลายฝันใหญ่ ซึ่งปลายฝันก็สบตาเข้ากับสายตาคมของปฐพีอย่างทรมาน จะยกศีรษะขึ้นมือใหญ่ก็กดไว้ ปลายฝันก็เลยต้องจัดการส่วนที่คาในปากให้เสร็จ ทั้งๆ ที่แรงจะหยัดแขนไว้แทบไม่มี
“อื้อ” ร่างเล็กครางได้เท่านี้จริงเพราะปฐพีเริ่มดันแก่นกายเข้าออกโพรงปากเล็กอีกรอบ จับศีรษะเขาไว้แล้วกระแทกกระทั้นไม่สนใจเลยว่าคนตัวเล็กจะจุก จะหายใจออกหรือไม่ อัคนีเองก็ถอดนิ้วออกมาก่อนจะสอดใส่ความเป็นชายของตนเข้าไปอย่างรอไม่ไหว
“อ้า” ร่างเล็กครางลั่น เผลอใช้ฟันครูดแก่นกายใหญ่ไปด้วยตอนที่เอาปากออก
“ซี้ด...แม่งฟันโดน” ครางกระเส่าอย่างเจ็บและเสียวซ่านในเวลาเดียวกัน
“อึก...กูไม่ไหว อ้า ตอดกูแน่นไปหมด” อัคนีบ่นพลางพยายามที่จะขยับแก่นกายตนที่ฝืดเคืองอยู่ในปากทางร้อนของปลายฝันที่แม้จะผ่านการเบิกทางแต่มีอะไรช่วยหล่อลื่นเลยทำให้มันลำบากในการขยับมาก ร่างเล็กเองก็ครางไม่เป็นภาษาเมื่อผ่านพ้นความอึดอัดไปแทนที่ด้วยความเสียวซ่านแล้ว
“อ๊ะ อ๊า พ่ะ พี่เพลิง อื้อ” ปลายฝันครางระงม
ด้านหลังเองก็กระแทกกระทั้นรุนแรงไปตามแรงอารมณ์ ส่วนปฐพีเองก็พยายามดันศีรษะปลายฝันให้ครอบครองแก่นกายของตัวเองให้ช่วยตนปลดปล่อยเสียที ซึ่งปลายฝันก็ยอมทำตาม และไม่ทันได้ครองครองจนสุดปาก เจ้าของแก่นกายอย่างปฐพีก็กระแทกแรงๆ เข้ามาในโพรงปากเล็กจนปลายฝันแทบจะร้องให้ ส่วนด้านหลังเองก็เข้าออกรุนแรงจนปลายฝันเสียวซ่าน ร่างบางไม่รับรู้อะไรอีกแล้วนอกจากความรุนแรงที่ด้านหน้ากับความเสียวซ่านที่ด้านหลัง
รู้แค่อย่างเดียวคือว่ามันรู้สึกตื่นเต้นสุดๆ ราวกับหัวใจจะหลุดออกมาจากอก
(มีต่อ)