ตอนที่ 6
อินทรีเพลิง (ครึ่งหลัง)
ณ คอนโดหรู DHB
เวลา 5 โมงเย็นอัคนีมาถึงห้องอย่าอารมณ์ดี ถอดสูทนอกไว้บนโซฟาห้องนั่งเล่น ก่อนจะปลดกระดุมเสื้อสองเม็ดคลายร้อน ปลดกระดุมตรงแขนเสื้อแล้วพับขึ้นครึ่งแขน นั่งลงบนโซฟาตัวใหญ่ สายตาก็สอดส่องทั่วห้อง แต่ไม่พบวี่แววของปลายฝันที่ตนหวังจะมาเจอ
หึ...เป็นเอามาก
“คงจะยังไม่กลับ” พึมพำเบาๆ ก่อนจะหลับตาลงเพื่อพักสายตา
สักพัก ร่างสูงก็ได้ยินเสียงปลดล็อกประตู เนื่องจากเป็นระบบคีย์การ์ดแล้วใส่รหัสทำให้เสียงสัญญาณดังขึ้นเพื่อบอกว่ามีคนเข้ามา
อัคนีก็รู้เลยว่าต้องเป็นปลายฝันแน่นอน
“คุณเพลิงกลับเร็วนะครับ” ปลายฝันทักเมื่อร่างสูงลืมตาขึ้นมามอง
“ก็เหนื่อยๆ น่ะ” ตอบร่างเล็กไป แต่สายตาก็มองลูกน้องคนสนิทที่ยิ้มแซวอยู่ด้านหลังปลายฝันด้วยสายตาดุๆ
“งั้นคุณก็ไปพักผ่อนในห้องเถอะครับ เดี๋ยวผมกับพี่ธีร์จะทำอาหารให้ทาน และหวังว่าคงทานได้นะครับ” ประโยคหลังปลายฝันเอ่ยประชด
“ฉันกินหมดนั่นแหละ ไม่ต้องประชดหรอกน่ะ”
“เจ้านายครับ ผมเอาเอกสาร ‘สำคัญ’ มาให้เจ้านายแล้ว จะเอาเลยไหมครับ เดี๋ยวกำไรของนายจะหายหมดนะ” ธีรไนยถาม
“นี่ก็อีกคน แกอยากจะโดนไล่ออกใช่ไหมฮะไอ้ธีร์ ประชดประชันอยู่นั่น ไอ้พัฒน์แกจัดการให้มันสงบเสงี่ยมหน่อยสิ!” ด่าลูกน้องเสร็จก็หันไปสั่งพีรพัฒน์ที่ยืนนิ่งๆ อยู่ข้างๆ กับธีรไนย
“ได้ครับ แต่ต้องอยู่สองคนก่อน ผมจะจัดการให้” พีรพัฒน์หันมามองหน้าธีรไนย ซึ่งคนถูกมองก็ทำหน้าไม่พอใจ ก่อนจะเงียบปากลง
“เดี๋ยวพี่พัฒน์กลับห้องเลยก็ได้นะครับ ดรีมกับพี่ธีร์จะทำอาหารกันก่อน” หันไปบอกพีรพัฒน์เมื่อเห็นว่าธีรไนยกำลังโดนรุมแกล้ง
“อืม...สามทุ่มครึ่งฉันจะมารับ” พีรพัฒน์นัด
“ครับ” พยักหน้ารับเบาๆ
“ขอตัวนะครับคุณเพลิง” โค้งศีรษะเล็กน้อยก่อนจะเดินออกจากห้องไป
ธีรไนยเอื้อมมือมาหยิบถุงที่มือของปลายฝันไปถือ แล้วเดินเข้าครัวไป ส่วนปลายฝันก็ยืนนิ่งมองตามธีรไนยอย่างไม่รู้จะทำยังไง
ประหม่าสายตาของอัคนีตอนนี้เหลือเกิน
“มานั่งก่อนสิ” ร่างสูงเอ่ยชวน ซึ่งร่างบางก็เดินไปนั่งทันที
นึกขอบใจลูกน้องตัวเองจริงๆ ที่รู้งาน
“มีอะไรหรือครับ” ปลายฝันถาม
“เรียนวันแรกเป็นไงบ้าง”
คิดยังไงมาถามเรื่องนี้กับเรา...สนใจด้วยหรือไง
“ก็ไม่มีอะไรมากครับ วันแรก ยังไม่ได้เรียนเท่าไหร่” ตอบไปตามความจริง
“ก็ดี มีอะไรขาดเหลือก็บอกฉันได้ เอานี่...ฉันให้ คิดว่าเธอคงไม่มีมันแน่ๆ” อัคนีบอกพลางยื่นกล่องขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่ให้กับร่างบาง
คิ้วสวยขมวดน้อยๆ รับกล่องนั้นมาไว้กับตัว สังเกตดีๆ ก็พบว่ามันคือ...
โทรศัพท์?
“ให้ผมหรือครับ” ร่างบางเงยหน้าถาม
“ใช่ แล้วก็ไม่ต้องปฏิเสธด้วย เพราะฉันเต็มใจซื้อให้ ไม่ได้หวังอะไร”
“ขอบคุณครับ” ร่างบางหยิบโทรศัพท์ในกล่องขึ้นมา ใจเต้นตึกตัก เพราะนี่เป็นโทรศัพท์เครื่องแรกในชีวิตของปลายฝันเลย
รุ่นใหม่ล่าสุดที่เห็นในทีวีด้วย...
“ฉันบันทึกเบอร์ของฉันไว้แล้ว ถือเป็นของขวัญต้อนรับและก็ขอโทษไปในตัว” อัคนีพูดยิ้ม เมื่อเห็นท่าทีของปลายฝันที่จับโทรศัพท์เครื่องนั้นด้วยมือสั่นๆ ริมฝีปากบางสวยฉีกยิ้มกว้างแบบไม่รู้ตัว
เป็นรอยยิ้มจริงใจครั้งแรกที่อัคนีเห็น ซึ่งร่างแกร่งก็ยิ้มตามด้วยหัวใจพองโตอย่างไม่เคยรู้สึกมาก่อน
“ขอบคุณอีกครั้งนะครับคุณเพลิง นี่เป็นโทรศัพท์เครื่องแรกของผมเลย” เอ่ยขอบคุณอีกครั้ง
“ฉันยินดี แค่เธอชอบมันก็พอแล้วล่ะ”
รอยยิ้มของอัคนีทำให้ปลายฝันหน้าร้อนผ่าว หัวใจเต้นแรงอีกครั้ง ปลายฝันเริ่มมองอัคนีในทางที่ดีบ้างแล้วล่ะ ถึงแม้ว่าคนๆ นี้จะเคยปากร้ายกับตน แต่มันก็กลายเป็นอดีตไปแล้ว ปลายฝันไม่เอาอดีตมาเกี่ยวข้องกับปัจจุบัน ถ้าหากว่าเรื่องนั้นไม่สะเทือนใจมากพอ
เปลวไฟ ร้อนรุ่ม และแผดเผาทุกอย่างกลายเป็นจุล แต่เมื่อใดที่อากาศหนาวเย็น เปลวเพลิงจะเป็นสิ่งเดียวที่ให้ความอบอุ่นได้...
“แลกกับอะไรบางอย่างได้หรือเปล่า”
ร่างบางเงยหน้าขึ้นมองร่างสูง ขมวดคิ้วสงสัยก่อนจะถามออกไป
“อะไรหรือครับ”
“เรียกฉันว่า ‘พี่เพลิง’ ได้หรือเปล่า”
สิ้นคำขอ ดวงตาสวยของปลายฝันก็พร่ามัวด้วยน้ำตา ความอบอุ่นของอัคนีทำให้ร่างเล็กหวั่นไหว...
คนตัวเล็กก้มหน้าลงคางแทบชิดอก ไม่รู้ว่าตัวเองควรจะตอบแบบไหนดี จะให้เรียกพี่ได้ยังไง ในเมื่อคนนี้ก็ร้ายกับเรามาเยอะ
“ลำบากใจก็เรียกเหมือนเดิมก็ได้”
อัคนีเห็นคนตัวเล็กอึดอัด ก็ไม่เซ้าซี้อะไรต่อ เรียกตนเหมือนเดิมก็ได้ ถึงอยากจะได้ยินปลายฝันเรียก ‘พี่เพลิง’ แค่ไหน แต่ก็ช่วยไม่ได้ เขาเองก็ร้ายใส่ปลายฝันไว้เยอะพอสมควร
จะให้เปลี่ยนจิตใจของร่างเล็กตอนนี้มันยังเร็วไป...
“ขอบคุณที่เข้าใจนะครับ และก็ขอโทษด้วยที่ให้ในสิ่งที่คุณต้องการตอนนี้ไม่ได้ ผมขอเวลาหน่อย” เมื่อควบคุมสีหน้าเป็นปกติแล้ว ใบหน้าหวานก็เงยขึ้นสบตาพูดกับอัคนี
“ไม่เป็นไร ฉันจะรอ” ส่ายหน้าน้อยๆ
“ครับ ขอบคุณสำหรับโทรศัพท์อีกครั้งนะครับคุณเพลิง ผมจะเก็บรักษาอย่างดีเลย ยังไงคุณเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะครับ ออกมากับข้าวคงเสร็จพอดี” ปลายฝันบอก
“ฉันหวังว่าเธอจะโทรมาหาฉันบ้าง” กายใหญ่ลุกขึ้นสุดความสูง สบตาเอ่ยกับคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ด้วยแววตาที่ทำให้ปลายฝันหลบตาอีกครั้ง
ผู้ชายคนนี้ทำเราเขินกี่รอบแล้วนะ...
ใช่แล้ว...ปลายฝันยอมรับว่าเขินอัคนี
“ผมจะพยายาม” ตอบเบาๆ
“อย่าให้ฉันรอเก้อละกัน” พูดจบก็เดินเข้าห้องตัวเองไปทันที ทิ้งให้ปลายฝันมองตามอย่างสงสัย
จะรอทำไมกัน
ทำไมถึงอยากให้เราโทรไปหานักนะ
“ดรีมเอ้ย! คิดไปก็ปวดหัว ไปช่วยพี่ธีร์ทำอาหารดีกว่า โทรศัพท์วางไว้ตรงนี้คงไม่หายหรอก” วางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะอย่างเบามือที่สุด ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปในครัวเพื่อช่วยทำอาหาร ทั้งๆ ที่ตัวเองก็อยู่ในชุดนักศึกษา
“ว่าไงดรีม คุยกับคุณเพลิงเสร็จแล้วหรือ” ธีรไนยในโหมดผ้ากันเปื้อนสีฟ้า หันมาถามเมื่อรู้สึกว่ามีคนเดินมาข้างหลัง
“เสร็จแล้วฮะ คุณเพลิงซื้อโทรศัพท์ให้ดรีมด้วย” เล่าให้ธีรไนยฟังด้วยท่าทีที่เหมือนเด็กๆ ตอนได้ของเล่น
“อะไรกันได้โทรศัพท์ใหม่นี่ดีใจขนาดนี้เลย” ถามยิ้มๆ
น้องดรีมน่ารักเสมอ...
“ก็นี่เป็นโทรศัพท์เครื่องแรกเลยนี่ฮะ ดรีมเคยมีโทรศัพท์ใช้ที่ไหน พี่ธีร์ๆ ให้เบอร์ดรีมด้วยนะฮะ”
“คร้าบๆ”
ส่ายหัวอย่างเอ็นดูกับความน่ารักของปลายฝัน
“แล้วนี่พี่ธีร์ทำอะไรไปแล้วบ้าง ให้ดรีมทำอะไรไหม”
“เกือบเสร็จแล้ว ดรีมไปอาบน้ำก็ได้นะ อีกไม่กี่อย่างเอง”
“แต่ดรีมอยากช่วย” คนตัวเล็กอิดออด
“ไปอาบน้ำเลยตัวเล็ก ถ้างั้นพี่ไม่ให้เบอร์นะ” ธีรไนยขู่
“ไม่เป็นไร ขอคุณเพลิงเอาก็ได้” ร่างบางตอบอย่างไม่ใส่ใจ แต่ก็ไม่ได้จริงจังอะไรมากนัก เพราะต้องการแกล้งธีรไนยเฉยๆ
“แหมๆ อะไรๆ ก็คุณเพลิงนะ เจ้านายพี่อบอุ่นใช่ม้า” แซวปลายฝันจนร่างบางต้องหลบหน้าอย่างเขินอาย
ไม่น่าขุดหลุมฝังตัวเองเลย...
“ถ้าพี่ธีร์ไม่หยุดแซวดรีม ดรีมจะโกรธพี่แล้วฟ้องพี่พัฒน์ให้พี่พัฒน์จัดการ” ปลายฝันขู่บ้าง เพราะสังเกตดีๆ ทุกคนชอบเอาพีรพัฒน์มาขู่ธีรไนย แล้วก็ทำให้ธีรไนยหยุดทุกครั้ง
“ชอบขู่ทั้งนายทั้งดรีมเลย” ตัดพ้อเล็กๆ ให้ร่างบางสงสาร
“ฮะๆ”
หากแต่กลับได้รับเสียงหัวเราะตอบกลับไป ซึ่งธีรไนยก็หัวเราะตามอย่างมีความสุขเช่นกัน
รอยยิ้มของปลายฝัน...ทำให้โลกสดใสจริงๆ
ตกดึก
อัคนีนั่งดูทีวีอยู่ที่ห้องนั่งเล่น เพราะตั้งแต่ที่พีรพัฒน์พาปลายฝันออกไปหาปฐพี ร่างสูงของอัคนีก็นั่งอยู่ที่นี่ตลอด รอว่าเมื่อไหร่พี่ชายฝาแฝดของตนจะมา
คงจะหาเรื่องแกล้งปลายฝันอีกล่ะสิ...
เมื่อสัญญาณเตือนดังขึ้นเนื่องจากมีคนมา อัคนีก็ไม่สงสัยเลยว่าเป็นใคร เพราะเสียงของปลายฝันที่บ่นปฐพีดังเข้ามาแต่ไกล
“คุณดิน!! ไปอาบน้ำนอนได้แล้ว ผมเหม็นเหล้าจะตัวคุณจริงๆ” ร่างบางเดินบ่นปฐพีจากหน้าประตูจนมาถึงกลางห้อง
“รู้แล้ว บ่นมากจริง อยากโดนจูบอีกหรือไง” ขู่เสียงดัง เพื่อบอกให้น้องชายฝาแฝดที่นั่งมองเหตุการณ์อยู่รู้ว่า
ฉันได้จูบแรก...
“คุณดิน!! ผมบอกแล้วไงว่าอย่าพูดถึงอีก!! เข้าห้องคุณไปเลยนะ คนบ้า!!!” ร่างบางโวยวายเสียงดัง
“ฮ่าๆ ไปก็ได้ ฟอด!” แอบขโมยหอมแก้มนุ่มก่อนเดินเร็วๆ เข้าห้องไป
“ไอ้คุณดิน บ้าเอ้ย!!” ปลายฝันตะโกนไล่หลัง เอามือเช็ดแก้มตัวเองอย่างเขินๆ
“ไปเที่ยวกับมันสนุกหรือเปล่า” คนที่นั่งมองอยู่นานเอ่ยถามขึ้น เมื่อร่างบางสังเกตเห็นคนตัวโตของอัคนีก็เบิกตาโพลงอย่างตกใจ
เมื่อกี้...คุณเพลิงก็เห็นน่ะสิ
“ผ่ะ ผมไม่ได้เที่ยว” ตอบสั่นๆ
“มานี่สิ”
ปลายฝันลังเลที่จะเดินไปหา เพราะรู้สึกได้ถึงความผิดปกติของอัคนี เมื่อเย็นกับตอนนี้มันไม่เหมือนกัน และเขาก็ไม่รู้ด้วยว่าอัคนีจะทำอะไรหรือเปล่า
เพราะสายตาของอัคนีเหมือนกำลังไม่พอใจ!!
“จะมาดีๆ ไหมฮะ!!” เริ่มขึ้นเสียงจนร่างบางสะดุ้ง เท้าเล็กก้าวไปหาอย่างกล้าๆ กลัวๆ มาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าคนตัวใหญ่
“ค่ะ ครับ”
ทางที่ดีอย่าเพิ่งพูดอะไรดีกว่า อารมณ์คนนี้ยิ่งร้ายๆ อยู่ด้วย
ถึงจะไม่รู้ว่าร้ายแค่ไหน แต่ที่เจอมาก็นับว่าร้าย
“จูบกับไอ้ดินมาหรือ!!” ถามตรงๆ
บอกตรงๆ ว่ากำลังหงุดหงิดที่ไอ้ดินมันได้สัมผัสปากบางนั่นคนเดียว
“เอ่อ”
“ตอบสิ!!” ขึ้นเสียงใส่
“ครับ!”
“ถ้างั้นก็ให้ฉันจูบด้วยสิ ให้มันคนเดียวมันไม่ยุติธรรมสำหรับฉันเลยนะ ทั้งๆ ที่เธอก็เป็นคู่หมั้นของฉันด้วย” ขอแบบหาเรื่อง ซึ่งร่างบางเองก็ทำอะไรไม่ถูก หนีไม่ได้แน่ เพราะคนนี้ตัวใหญ่กว่าเราหลายขุม
มันไม่ยุติธรรมกับใครกันแน่...ปลายฝันได้แต่กรีดร้องอยู่ในใจ
“คุณจะบ้าหรือไงคุณเพลิง ทำไมผมต้องจูบกับคุณด้วย” ต่อว่าอัคนีไป
เกิดบ้าอะไรขึ้นมาอีก!!
“ฉันไม่ยอมหรอกนะ จูบกับมันก็จูบกับฉันด้วย!!!” ตะคอกใส่อย่างเอาแต่ใจ
ในเมื่อดีแล้วเด็กมันไม่ชอบ...ก็จะร้ายในแบบของตัวเองนี่แหละ...
“อื้อ”
มือหนากระชากแขนบางของคนตัวเล็กให้มานั่งคร่อมตัก ประกบริมฝีปากร้อนแรงของตัวเองลงไปที่ริมฝีปากบางทันที โดยไม่เปิดโอกาสให้ร่างบางโวยวายสักนิด
“อ่อย” คนตัวเล็กพยายามส่งเสียงออกมา ทั้งทุบตี ทั้งพยายามดิ้นออกจากตักแกร่งแต่ก็ไม่เป็นผล เพราะอัคนีใช้ความแข็งแรงของร่างกายกักขังคนตัวเล็กเอาไว้ในอ้อมแขน มือใหญ่จับแขนสองข้างของร่างบางให้ไขว้กันอยู่ด้านหลัง จนปลายฝันหมดแรงก็นิ่งอยู่เฉยๆ และยังปิดปากสนิท
ไม่ยอมให้เอาลิ้นเข้าไปเหมือนที่ปฐพีทำแน่
“อ้ะ” มือแกร่งของอัคนีอีกข้างเอื้อมไปบีบก้นเล็กแรงๆ ปากบางสวยอ้าด้วยความตกใจ เปิดโอกาสให้ลิ้นหนาของอัคนีเข้ามาล่วงล้ำในปากของตนได้
ลิ้นร้อนตวัดเล่นกับลิ้นเล็กที่พยายามหลบหลีก แต่เหมือนกับเป็นการตอบสนองร่างสูงมากกว่า ยิ่งลิ้นเล็กหนี อัคนีก็ยิ่งรุกเข้าไปอีก ดูดดุนลิ้นเล็กอย่างเร่าร้อน
มองหน้าคนน่ารักที่หลับตาพริ้มอย่างเคลิบเคลิ้ม ก็ยกยิ้มพอใจ
“ฮ้า อึก” ร่างสูงผละริมฝีปากออกมาเมื่อคนตัวเล็กดิ้นอีกครั้งเพราะกำลังจะหมดลม
อัคนียกยิ้มมุมปาก ปล่อยแขนบางให้เป็นอิสระ จ้องมองดวงหน้าหวานที่แดงซ่านกับปากที่เผยอออกเพื่อหายใจอย่างพอใจ
ให้ตายสิ...ยั่วเป็นบ้า
ที่สำคัญ...หวานมาก
“พวกคุณ แฮก...มันบ้าที่สุด” ต่อว่าทันทีเมื่อหายใจคล่องแล้ว
ให้ความรู้สึกเหมือนกำลังจมน้ำเลย
แต่ก็รู้สึกว่าตัวเบาหวิว เหมือนลอยได้แปลกๆ
ฟอด!
แก้มนุ่มถูกหอมโดยคนละฝั่งกับปฐพีที่ถูกหอมไปก่อนหน้านี้ ก่อนจะพูดประโยคที่ทำให้ร่างบางต้องกำมืออย่างโมโหด้วยความเอาแต่ใจของสองฝาแฝด
“รู้เอาไว้ด้วย ถ้าไอ้ดินได้ ฉันก็ต้องได้”
100%
มาต่อครึ่งหลังแล้วนะคะ ทุกคนสงสัยว่าทำไมถึงมาลงทั้งๆ ที่แจ้งในแฟนเพจว่าวันพฤหัสฯมาลงไม่ได้ แต่ตอนนี้ว่างก่อนขึ้นเชียร์ไงคะ เลยมาลงก่อน เดี๋ยวบ่าย 3 ก็พิธีเปิดแล้ว ต้องรีบลง
ตอนนี้ยูกิรู้สึกว่าลำเอียงให้พี่เพลิงมากไปละ 55+ แต่ก็นะ ให้พี่เพลิงแอ๊บดี แต่ก็แอ๊บแตก เอาแบบร้ายๆ ฉบับตัวเองดีกว่า
ถ้าหากติดขัดกับเนื้อหา ยูกิก็ขออภัย เพราะยังมือใหม่อยู่ แต่จะพยายามเอาข้อติเตียนของนักอ่านมาปรับปรุงแก้ไขนะคะ
พูดคุย สอบถาม ทวงนิยาย ตอนนี้ใกล้ 700 คนแล้ว คนที่ 700 เตรียมตัวรับหนังสือได้เลยจ้า
https://www.facebook.com/sawachiyuki 
คลิกด้านล่างเพื่ออ่านตอนต่อไป
ตอนที่ 7.1
หัวข้อ: Double Husband มีสามีทั้งที ได้ฟรีถึงสอง[3P] ฮันนีมูน 100% [4-07-59]P:123 (อ่าน 1013255 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก