ตอนที่ 4
วันแรกในมหาลัยฯ (ครึ่งหลัง)
บ่าย 3 โมง
คณะแพทย์นัดนักศึกษาปีหนึ่งที่เข้าใหม่ทั้งหมดที่ด้านหน้าตึกคณะที่พีรพัฒน์มาส่งปลายฝันเมื่อเช้านี้ และการรวมตัวครั้งนี้
ทำให้ปลายฝันรู้จักกับเพื่อนๆ มากขึ้น แต่นักศึกษาแพทย์ก็มีไม่มาก เพราะจะเข้ามาได้มันก็ยากพอสมควร แต่ร่างบางจะสนิทกับ
ก้องภพที่สุด เพราะเรียนด้วยกันตลอดวัน
“น้องๆ ครับ ช่วยเงียบกันด้วยนะครับ!!” เสียงรุ่นพี่ประกาศกับไมโครโฟน ทำให้หยุดเสียงเซ็งแซ่ของเหล่านักศึกษาแพทย์นับ
พันลงได้
“ยินดีต้อนรับน้องๆ ทุกคนเข้าสู่หัวมหาวิทยาลัย XYZ นะคร้าบบ พี่ชื่อเอกเป็นนายกสโมสรนักศึกษาคณะแพทยศาสตร์นะครับยินดีที่ได้รู้จักนะ พี่จะเป็นนำพวกน้องเข้าสู่การรับน้องของคณะเรานะครับ เดี๋ยวจะให้พี่ๆ สโมสรฯ แนะนำตัวนะ…”
“เออนี่ก้อง กิจกรรมนี้ต้องเลิกกี่โมงหรือ” ร่างบางหันไปสะกิดเพื่อนตัวสูงที่นั่งมองรุ่นพี่พูดอยู่ด้านหน้า
“ประมาณทุ่มหรืองสองทุ่มนี่แหละ ทำไมล่ะ”
“พอดีว่าพี่จะมารับเรากลับตอน 4 โมงเย็นอ่ะก้อง”
“แต่วันนี้วันแรก คงจะปล่อยเร็วอยู่นะ ยังไงก็ฟังพี่เขาก่อนเถอะ”
“อื้อ...” ร่างบางรับคำในลำคอ เผยสีหน้าเคร่งเครียดอย่างเห็นได้ชัด
ถ้าเราเลิกช้าเกินสี่โมงเย็น พี่พัฒน์คงไม่ทำหน้าดุใช่ไหม...
“พี่ชื่อพี่ภูมินะครับ ปี 2 พี่จะมารับช่วงต่อดูแลน้องๆ แล้วให้พี่สโมสรเขากลับไปทำงานต่อนะครับ เราจะประชุมเชียร์ 4 โมงเย็น
ถึง 2 ทุ่มของทุกวัน เป็นเวลา 1 อาทิตย์ แต่ถ้าหากว่าน้องร้องเพลงหรือทำตามที่พี่สอนไม่ได้ พี่จะยื่นเวลาออกไปอีก ส่วนรับน้อง
พี่จะรับหลังจากที่ปิดประชุมเชียร์ไปแล้ว สรุปว่าเราจะจัดกิจกรรมทั้งหมด 2 อาทิตย์เต็มๆ ผ่านมรสุมกิจกรรมไปแล้ว พี่จะให้น้อง
เรียนแบบเต็มที่ เพราะพวกพี่ก็ไม่ว่างเช่นเดียวกัน เอาล่ะครับ เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา ให้น้องเดินไปหาพี่คนไหนก็ได้ เพื่อจับ
โค้ดพี่รหัสได้เลย...แต่คนที่น้องเดินไปจับ ไม่ใช่เจ้าของโค้ดรหัส จำไว้ให้ดีนะครับ” สิ้นเสียงประกาศนักศึกษาก็แยกย้ายกันออกไป เพื่อจับโค้ดพี่รหัส
“เราไปกันเถอะดรีม จะได้รีบกลับ ” ก้องภพบอกแล้วเดินนำปลายฝันไปหาพี่ๆ อีกทางหนึ่งที่มีคนน้อย ซึ่งอยู่ใกล้ๆ ม้าหินอ่อนที่
พีรพัฒน์นัดพอดี
“สวัสดีครับรุ่นพี่ ผมก้องภพปีหนึ่งครับ” ร่างสูงทำความเคารพรุ่นพี่ ก่อนยื่นมือเข้าไปจับใบที่ม้วนอยู่ในแก้ว
“สวัสดีครับ ผมปลายฝันครับ” ล้วงมือเข้าไปหยิบโค้ดรหัสออกมาใบหนึ่ง
“ได้อะไร ก็แปลโค้ดดีๆ นะคะ พี่มีเยอะ น้องก็เยอะ อาศัยความขยันและความมานะเอานะ” รุ่นพี่เอ่ยยิ้มๆ
นักศึกษาทุกคนต่อคิวยาวเพื่อจับโค้ดรหัส บ้างก็แปลโค้ดรหัสออกก็เดินหาพี่แล้ว เสียงเซ็งแซ่ดังขึ้นเสียงดัง เพราะคนส่วน
ใหญ่จนปัญญากับโค้ดรหัสจริงๆ พร้อมกับเสียงเครียดๆ ของรุ่นน้องที่เห็นโค้ดรหัสแล้วแทบจะเป็นลม
“พี่ครับ!! เขียนแบบนี้ผมจะไปหาได้ที่ไหนละครับ” นักศึกษาคนหนึ่งตะโกนถาม
“เดี๋ยวก็เจอ ถ้าน้องไม่หาพี่ พี่ก็จะไปหาน้องเอง” แล้วก็ตามด้วยเสียงบ่นของรุ่นน้อง
“ใครที่ได้โค้ดรหัสแล้ว พี่ให้เวลาน้องในการหาพี่ก่อนถึงวันรับน้องจริงนะครับ คณะเราจะไม่ค่อยมีอะไรมาก เพราะเป็นคณะที่
เรียนหนักสุดๆ กิจกรรมไม่ค่อยมี แต่พวกนี้เราต้องทำ 2 อาทิตย์ก็ทนเอาหน่อยนะครับ ใครอยากได้คำใบ้เพิ่มก็ไปถามหาพี่ได้ พี่
ไม่กัดครับ”
ฝั่งร่างบางก็ขมวดคิ้วเครียดๆ เมื่อเห็นโค้ดรหัสของตัวเอง รุ่นพี่มีเยอะแยะ จะไปหาคนๆ นี้ได้ที่ไหนล่ะเนี่ย
‘แน่ใจนะว่ามาเพื่อรักษาตัว ผู้ชายจากกรุงเทพดูน่ากลัวทุกคน’
“มันคืออะไรล่ะเนี่ย?” ร่างบางพึมพำ
“ดรีมได้โค้ดอะไรไหนดูบ้างสิ” ก้องภพขอ ปลายฝันจึงยื่นให้ดูด้วยสีหน้าเครียดๆ
“ก้องพอจะรู้ไหม”
“ไม่รู้สิ ของดรีมมันแปลกๆ อ่ะ มันจะคล้องก็ไม่คล้อง จะเป็นเพลงหรือเปล่า” ก้องแสดงความคิดเห็น
“เราไม่รู้หรอก เพลงเราก็ไม่ค่อยได้ฟังเท่าไหร่ แต่มีผ่านๆ หู”
ร่างบางหยิบกระดาษมาดูอีกรอบ ก็ไขไม่ออกว่ามันคืออะไร ก็ได้แต่เก็บกระดาษเข้ากระเป๋า มองนาฬิกาก็ต้องเบิกตาโพลงเมื่อพบว่า 4 โมงเย็นแล้ว ก่อนจะหันไปที่หน้าตึกก็พบว่าผู้คนจำนวนมากกำลังรุมล้อมรถคันหรูของบริษัท DINZ ไว้อยู่
“ให้ตายสิ!!” สบถออกมาอย่างลืมตัว
ปลายฝันไม่กล้าเดินไป...แล้วคนอย่างพีรพัฒน์คงไม่ยอมลงมาเช่นกัน
“เป็นอะไรหรือเปล่าดรีม” ก้องภพถามเมื่อเห็นร่างบางมองไปยังหน้าตึกคณะที่มีรถคันหรูจอดอยู่
“นั่นมัน DINZ L309 ที่มี 2 คันในโลกนี่ มาทำอะไรที่นี่นะ” ก้องภพพูดขึ้นถาม ก่อนจะเดินไปดูรถอย่างสนอกสนใจ
DINZ เป็นบริษัทผลิตรถด้วยแบรนด์แรกของไทย นำเข้าอุปกรณ์ อะไหล่ต่างๆ จากประเทศอเมริกา เครื่องยนต์ก็ได้ช่างผู้
เชี่ยวชาญทั้งไทยและต่างชาติร่วมกันพัฒนา จนเป็นรถหรูที่ติดอันดับรถหรู ราคาแพงของเอเชียไป
“อภิหชัยบดินทร์มาทำอะไรที่นี่กันนะ” ก้องภพพึมพำ
ปลายฝันที่เดินตามเพื่อนมาติดๆ ก็หันมองรอบข้าง ก็พบว่ามีกลุ่มนักศึกษาจำนวนมากที่มาออกันอยู่ตรงนี้ เพื่อรอดูหน้าเจ้าของ
รถ
ปิ๊น!!!
เสียงแตรรถดังขึ้นมาเสียงดัง เหล่านักศึกษาขยับออกห่างอย่างรู้งาน ก่อนที่กระจกรถคันสวยจะเลื่อนลงตรงที่นั่งข้างคนขับ
ปรากฏใบหน้าหล่อที่ปลายฝันรู้จัก ยักคิ้วให้ เล่นเอาผู้หญิงแถวนั้นส่งเสียงกรี๊ดกันเป็นแถว
“ดรีม ขึ้นรถสิ” ร่างบางลังเลนิดๆ ก่อนจะวิ่งขึ้นรถเมื่อสายตาทุกคนจ้องมาที่ตน แต่ก็ไม่ลืมบอกลาเพื่อนอย่างก้องภพที่ฉายแวว
สงสัยอย่างเต็มที่
“ไปก่อนนะก้อง เจอกันพรุ่งนี้” ไม่รอให้ก้องภพตอบอะไร ปลายฝันก็เปิดประตูด้านหลังแล้วเข้าไปนั่งด้วยความรวดเร็ว
รถก็แล่นออกจากตรงนั้นด้วยความเร็วสูง โดยมีพีรพัฒน์เป็นคนขับ
“สวัสดีครับพี่ธีร์ พี่พัฒน์” ปลายฝันยกมือไหว้ทั้งคู่
“อืม”
“สวัสดีดรีม เป็นไงบ้างเรียนวันแรก” ธีรไนยหันมาถาม
“ก็ยังไม่ค่อยมีอะไรมากหรอกฮะ วันนี้วันแรก อาจารย์ยังไม่สอนเลย” ตอบกลับยิ้มๆ
“แล้วเมื่อกี้เขารวมตัวกันทำอะไรหรือ”
“จับโค้ดพี่รหัสกันน่ะฮะ”
“แล้วดรีมหาพี่รหัสเจอหรือยัง”
“ยังเลย ดรีมยังแปลข้อความยังไม่ได้เลยฮะ” ร่างบางตอบเสียงหงอยๆ
“ได้อะไรล่ะ เผื่อพี่ช่วยได้” ธีรไนยเสนอ
“เดี๋ยวกลับคอนโดก่อนก็ได้ครับ ดรีมมีเรื่องจะคุยกับพี่ธีร์ด้วย แล้วจะไปหาที่ห้องนะฮะ” ปลายฝันเอ่ย เพราะรู้ว่าธีรไนยเองก็อยู่
ที่คอนโดเดียวกันกับปฐพีอัคนีเช่นกัน แต่อยู่ด้านล่าง
“ได้เลยคร้าบบบ แต่ต้องบอกเจ้านายพี่ก่อนนะ” ตอบด้วยน้ำเสียงทะเล้นๆ
“ก็ได้ฮะ”
“แล้วทำไมพี่สองคนถึงมาด้วยกันได้ล่ะฮะ” ถามคำถามที่ตนสงสัย
ไม่ถูกกันไม่ใช่หรือ...
“มันลากพี่มา แล้วไม่บอกนะว่าจะพาไปไหน แต่พอเข้าไปในมหาลัยฯ เท่านั้นแหละ พี่ก็รู้เลยว่ารับเรา” ร่างโปร่งตอบยิ้มๆ
“ตอแหลนะมึง เมื่อกี้ยังถามอยู่เลยว่าพามาทำไม” พีรพัฒน์ขัด
“มึง…น่ะ”
“ถ้ามึงยังพูดไม่จบ คงรู้นะว่าจะเจออะไร” พีรพัฒน์หันมาขู่คนข้างๆ เสียงเย็น โดยไม่ปล่อยให้ร่างโปร่งต่อว่าตนจบ
“ชิส์!!” ธีรไนยสบถเบาๆ แล้วหันมาสนใจปลายฝันแทน ที่ตอนนี้ปั้นหน้ายิ้มฝืนมองมาที่ตน
คงไม่ทะเลาะกันใช่ไหม...พี่พัฒน์น่ากลัวจะตาย ส่วนพี่ธีร์ก็ตัวเล็กกว่าพี่พัฒน์นิดหน่อย ดูก็รู้ว่าพี่ธีร์สู้ไม่ได้แน่ๆ
“พี่ไม่ได้กลัวมันนะ แต่ไม่อยากทะเลาะให้น้องเห็นเท่านั้นแหละ” แก้ตัวกับร่างบาง
“ยังไม่หยุด เดี๋ยวมึงเจอดี” พีรพัฒน์หันมาขู่อีก
“หุบปากแล้วขับรถไปเถอะมึง! แล้วดรีมจะไปไหนหรือเปล่า” ประโยคแรกหันไปสั่งคนขับรถ ส่วนประโยคที่สองก็หันมาถาม
ปลายฝันที่นั่งมองสองคนเถียงกัน
“ดรีมว่าจะไปซื้อของเข้าครัวหน่อยน่ะฮะ เมื่อเช้าเปิดตู้เย็นเจอแต่เบียร์ เจ้านายพวกพี่ไม่คิดจะกินอะไรอย่างอื่นเลยหรือไง”
“โหดรีม คุณเพลิงเขาไม่ค่อยทานอะไรนักหรอก ไม่ค่อยมีเวลาเท่าไหร่ มื้อเที่ยงก็ทานที่บริษัท มื้อเช้าก็มื้อเดียวกับมื้อเที่ยงนั่น
แหละ ตอนเย็นก็จะทานกับลูกค้าเอา ส่วนคุณดินนี่พี่ไม่รู้หรอกต้องถามไอ้พัฒน์มัน เพราะคุณดินคุณเพลิงทำงานอยู่กันคนละตึก
เลย พี่จะทำงานบริษัท PLEANG Real Estate เกี่ยวกับอสังหาฯ กับคุณเพลิง ส่วนคุณดินจะบริหารในส่วนบริษัท DINZ Chattel
นำเข้ารถจากต่างประเทศและผลิตรถรุ่น DINZ” ธีรไนยเล่าให้ปลายฝันฟัง ซึ่งร่างบางก็ตาโตด้วยความทึ่งกับความสามารถของ
ปฐพีและอัคนี
มีทั้งสังหาริมทรัพย์และก็อสังหาริมทรัพย์เลยทางปลายฝันเอง รู้แค่ว่า อภิหชัยบดินทร์รวยมาก ติดอันดับต้นๆ ของเมืองไทย แต่
ไม่เคยรู้ว่าเป็นเจ้าของธุรกิจอะไรบ้าง แต่มาวันนี้ ร่างบางได้รู้เลย ก็เลยทึ่งในความสามารถของปฐพีกับอัคนีเป็นอย่างมาก
“ดรีมเพิ่งจะรู้นะเนี่ย ว่าคุณดิน คุณเพลิงจะงานยุ่งขนาดนี้”
“ยุ่งสุดๆ เวลานอนไม่ค่อยมีหรอกนะ เพราะคุณทั้งสองไม่ค่อยไว้ในคนในบริษัทเท่าไหร่ อะไรที่ลงไปควบคุมได้ ก็จะไป แบบนี้
แหละบริษัทเลยไม่ค่อยมีเรื่องยักยอกเงิน”
“เจ้านายพวกพี่เก่งน่าดู”
“พี่เรียกว่าอัจฉริยะเลยล่ะ อะไรที่เป็นรายละเอียดเล็กน้อย ที่คนอื่นมองข้าม แต่คุณเพลิงก็มองเห็นจุดนั้น แต่กลับสร้างกำไรมหาศาลเลยล่ะ” เล่าถึงเจ้านายไป ยิ้มไปอย่างชื่นชม
“แล้วคุณดินล่ะครับ” ถามถึง เมื่อธีรไนยเล่าแต่เรื่องของอัคนีให้ตนฟัง
“พี่ไม่รู้หรอก ต้องถามไอ้พัฒน์มัน เพราะมันเป็นลูกน้องคนสนิทของคุณดินเขา” ตอบพลางบุ้ยหน้าไปฝั่งคนขับ
ร่างบางแสดงสีหน้าลำบากใจที่จะถาม เพราะพีรพัฒน์แสดงสีหน้าเหมือนจะหงุดหงิดตลอดเวลา
“เก่ง ฉลาด แก้ไขปัญหาได้เร็ว สร้างกำไรทะลุเป้าทุกปี เสือผู้หญิง” พีรพัฒน์พูดขึ้นห้วนๆ
ข้อหลังนั้นมันข้อดีหรือไง...
“ถ้าเรื่องเจ้าชู้ คุณเพลิงก็ไม่แพ้กันหรอก ดรีมต้องระวังไว้ให้ดี แต่ว่าคุณเพลิง คุณดินไม่เคยมีข่าวกับผู้ชาย จะมีแต่ผู้หญิง”
สรุปว่ามันคือข้อดีใช่ไหมเรื่องความเจ้าชู้เนี่ย
“ไม่เห็นต้องระวังเลยนี่ฮะพี่ธีร์ พวกเขาจะมีใคร อะไร ที่ไหน ดรีมก็ไม่ยุ่งอยู่แล้ว” ร่างบางบอกอย่างไม่สนใจ
“ดรีมเป็นคู่หมั้นของคุณดิน คุณเพลิงนะ”
“ก็ใช่ครับ ดรีมก็จะอยู่ในส่วนของดรีมไม่เข้าไปวุ่นวายเรื่องใคร แต่ถ้ามีใครล้ำเส้น ก็คงต้องเจอกับดรีมหน่อยล่ะฮะ”
“แอบโหดนะเรา” ร่างโปร่งแซว
“ไม่หรอกฮะ”
“ได้ข่าวว่าเล่นงานเจ้านายพี่แบบเจ็บแสบเลยไม่ใช่หรือ คุณเพลิงเขาบ่นเมื่อเช้าน่ะ”
“เขาเอาดรีมไปเผาหรือฮะ นิสัยไม่ดีอีกแล้วนะ”
“ก็แค่บ่นๆ น่า แต่นี่ยังจะไปซื้อของอยู่ไหม พี่จะได้พาไป”
“ไปหน่อยก็ดีฮะ”
“พัฒน์ มึงพาไปซุปเปอร์หน่อยนะ หรือถ้าไม่อยากก็กลับคอนโดไป เดี๋ยวกูไปดรีมสองคน” ร่างโปร่งหันไปคุยกับคนข้างๆ
“หุบปาก แล้วเงียบไป” พีรพัฒน์ว่าแค่นั้น ก่อนจะพาขับรถเข้าไปในห้างสรรพสินค้า ที่ปลายฝันกับธีรไนยไม่รู้ว่ามาถึงที่นี่ตั้งแต่
เมื่อไร เพราะมัวแต่คุยกัน จนลืมสังเกตข้างทาง
“แม่ง มาถึงแล้วมึงก็บอกหน่อยดิวะ” ธีรไนยหันไปโวยวาย
เอะอะๆ ก็จะให้กูเงียบ
“ไปกันเถอะดรีม เดี๋ยวพี่พาไปซื้อของ ส่วนมึงจะไปไหนก็ไป” ธีรไนยคว้ามือบางของปลายฝันมาจับ ซึ่งพีรพัฒน์ก็มองมือที่จับ
กันด้วยสายตาดุๆ
“เออ!! กูจะไปรอที่ร้านกาแฟ เสร็จแล้วก็ไปหากูด้วย” ร่างสูงบอกก่อนจะเดินผ่านตรงกลางระหว่างทั้งคู่ ทำให้มือของธีรไนยที่
จับปลายฝันอยู่หลุดออกจากกัน
“มึงมันกวนตีนไอ้พัฒน์!!” ตะโกนด่าตามหลัง
“พี่ธีร์ ไปเถอะฮะ” ร่างบางชวน จะได้รีบซื้อ รีบกลับ เดี๋ยวพีรพัฒน์จะรอนานจนระเบิดลง
ถึงจะไม่เคยเจอ แต่ก็คิดว่าคงน่ากลัวน่าดู
“โอเคๆ พี่โมโหมันไปหน่อย” สิ้นเสียงของร่างโปร่ง ทั้งคู่ก็พากันเดินเข้าไปในตัวของห้างฯ ทันที เพื่อไปซื้อของเข้าครัว และ
ของใช้เล็กๆ น้อยๆ ระหว่างที่ซื้อ ปลายฝันก็คิดถึงความสัมพันธ์ของธีรไนยกับพีรพัฒน์ ที่กัดกันตลอดเวลา แต่ก็ยังมาด้วยกันได้
พวกพี่เขาไม่ถูกกันแบบแปลกๆ นะ
100%
แก้ไขเนื้อหาใหม่
ยูกิเปลี่ยนเนื้อหาใหม่แล้วนะคะ พอดีว่าตอนที่เขียนยอมรับว่าไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับคณะแพทย์เลย แต่มีผู้ใจบุญคอมเม้นท์บอก เลยเปลี่ยนแปลงเนื้อหา ^^ ยูกิเปลี่ยนจาก ม.เอกชน เป็นรัฐชื่อดังนะคะ จะได้ง่าย และก็การรับน้องกับการเรียนใน ม.ของน้อง ก็จะเด่นแค่นี้แหละจ้ะ
สวัสดีจ้านักอ่านที่น่ารัก วันนี้ก็มาต่อครึ่งหลังให้แล้วนะคะ เพราะเป็นตอนที่ไม่ต้องเขียนอะไรมาก ฉากธรรมดาๆ เลยพิมพ์เร็วไปหน่อย ตอนหน้าเป็นตอนของพี่ดินนะคะ กำลังคิดอยู่ว่าจะออกมาเป็นรูปแบบไหน
ติดขัดอะไร ไม่สนุกยังไง ก็อย่าถือสานะคะ ยูกิก็ยังมือใหม่นัก การใช้ภาษาบางคนอาจจะสับสนบ้าง นั่นก็เป็นความอ่อนหัดของยู
กิเองค่ะ
เอ…ทำไมกระแสพัฒน์ธีร์ดีจังเลยน้า... แอบคิดอะไรหรือเปล่าเนี่ย
ใครทำสารบัญเป็นช่วยสอนยูกิหน่อยได้ม้าาา ทำไม่เป็นเลยอ่ะ
ติดตามสอบถาม ทวงนิยาย ตำหนิ ติเตียน ได้ที่แฟนเพจจ้ะ ตอบตลอด
https://www.facebook.com/sawachiyuki
คลิกด้านล่างเพื่ออ่านตอนต่อไป
ตอนที่ 5.1
หัวข้อ: Double Husband มีสามีทั้งที ได้ฟรีถึงสอง[3P] ฮันนีมูน 100% [4-07-59]P:123 (อ่าน 1018541 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก