ตอนที่ 5
เหยี่ยวราตรี (ครึ่งหลัง)
“ส่งสายตาขู่มาถึงนี่เลยนะ หึ!! แมวพยศจริงๆ จะเจ็บตัวก็ยังไม่เจียมอีก” ปฐพีบ่นเมื่อเห็นร่างบางส่งสายตาเคียดแค้นมาให้ตน
แบบนี้รู้แล้วแน่ๆ ว่าเขาแกล้งเมา
“เอาไงดีครับ” พีรพัฒน์ถามเมื่อเริ่มรู้สึกห่วงคนตัวเล็กนั่นทันที
ตัวเล็กแค่นั้น ถ้าเป็นอะไรไปคงเจ็บน่าดู...
และเขาเองก็เชื่อว่าเจ้านายของเขา จะไม่ปล่อยให้ร่างบางเป็นอะไรไปแน่ๆ
“ให้หมอนั่นจัดการตัวเองไปก่อน ถ้าเห็นว่าพวกมันเริ่มใช้กำลัง แกเข้าไปจัดการได้เลย” ร่างสูงสั่ง
“ครับ” รับคำสั้นๆ แล้วหันไปดูสถานการณ์ต่อ
“เป็นไง พยายามหาทางออกอยู่หรือไง กูบอกแล้ว ว่ามึงไม่รอดแน่ๆ ตอนแรกกูอุตส่าห์พูดดีๆ กับมึง แต่มึงก็ปฏิเสธมันเองช่วยไม่
ได้”
“มันเป็นเพราะคุณมันงี่เง่าต่างหากล่ะครับ แทนที่จะเข้าใจว่าผมไม่ไป ก็ยังบังคับให้ผมอยู่ต่อ คนที่เต็มใจจะนั่งกับคุณก็มีตั้งเยอะ ทำไมไม่ไปหาล่ะครับ มาดื้อดึงอยู่กับคนอย่างผมทำไม” ร่างบางพูดออกไปอย่างไม่ยอมแพ้ ใส่อารมณ์หงุดหงิดที่เกิดจากปฐพีออกไปใส่คนตรงหน้า
“นี่มึงยังไม่เจียมตัวอีก ตอนนี้กูให้มึงอีกที พูดดีๆ ว่าง่ายๆ แล้วกูจะให้มึงทุกอย่างที่มึงอยากได้ เงิน ทอง เสื้อผ้า รถ กูมีให้มึงหมด
ทุกอย่างนะ เป็นไง มึงสนล่ะสิ” เอาทรัพย์สินออกมาล่อลวง
เพราะยังไง เขาก็เชื่อว่าผู้คนสมัยนี้ ต้องเห็นแก่เงินเป็นส่วนมากอยู่แล้ว
“ผมไม่ต้องการ ที่มีอยู่ก็ไม่รู้จะใช้หมดหรือเปล่า เพราะฉะนั้นคุณเก็บเอาเงินที่ได้จากพ่อแม่คุณ ไปให้คนอื่นจะดีกว่าเถอะ เพราะ
ผมไม่อยากได้!!!” ร่างบางขึ้นเสียงใส่
เจอแต่คนเอาเงินฟาดหัว!! นี่เห็นเขาเป็นคนยังไงกัน คนสมัยนี้คิดกันแบบนี้หมดเลยหรือไง... ชอบดูถูกคนอื่น ชอบตบหัวแล้วลูบ
หลัง
“มึงหมดโอกาสแล้วไอ้หน้าหวาน เฮ้ย! พวกมึง ลากมันออกไป” หันไปสั่งลูกน้องตัวเองที่อยู่ด้านหลัง
ร่างบางถูกควบคุมตัวทั้งสองข้าง ก่อนจะถูกพาตัวออกไปด้านนอก ซึ่งก็ผ่านร่างสูงของปฐพีกับพีรพัฒน์ ปลายฝันสบตากับปฐพี
ด้วยความโกรธ
‘ขอร้องสิ’ ปฐพีพูดแบบไม่มีเสียง พยายามควบคุมสีหน้าตัวเองเต็มที่
ปฐพีกำลังโมโห ที่มีคนมาสัมผัสตัวร่างบาง
ร่างบางหันหน้าหนีทันที แบบไม่ต้องการความช่วยเหลือ เมื่อมาถึงข้างนอก พวกลูกน้องของลูกชายนักการเมืองที่ร่างบางไม่ทราบ
ว่าชื่ออะไร ก็พยายามที่จับตัวร่างบางเข้าไปในรถคันหรูที่มีเจ้านายของพวกมันนั่งรออยู่แล้ว
“ผมไม่ไป ปล่อยผมเดี๋ยวนี้” ร่างบางพยายามขัดขืน แต่ด้วยพลังที่น้อยกว่า และยังมีแค่คนเดียวอีกด้วย ทำให้ร่างบางทำอะไรได้
ไม่ค่อยมาก
ในใจก็ภาวนาให้มีคนมาช่วยที
“รีบเอามันขึ้นมา แม่งเอ้ย! พอออกมาข้างนอกแล้ว หน้าแม่งยิ่งสวยเลยว่ะ”
“ปล่อยผมนะ!!!” ร่างบางตะโกนสุดเสียง
“ปล่อยตัวเด็กคนนั้นซะ!!” เสียงเย็นชาของพีรพัฒน์ดังขึ้นจากด้านหลังของปลายฝัน ทำให้พวกมันทั้งหมดหยุดการกระทำต่างๆ
แล้วหันไปมองพีรพัฒน์ที่มีปฐพียืนมองอยู่ด้วยหน้านิ่งๆ
“คุณปฐพี” พวกมันพึมพำชื่อบุคคลที่อยู่ด้านหน้าตัวเอง
“ปล่อยตัวเด็กคนนั้นมา”
“แต่ผมเจอก่อน” เถียงพีรพัฒน์กลับไป
“หึ!! แกเจอก่อนงั้นหรือ แกมั่นใจได้ยังไงว่าเจอก่อนฉัน”
“ผมเป็นคนพาออกมา ก็เท่ากับว่า ผมเจอก่อนคุณ ไม่ใช่ว่าคุณมีอำนาจแล้วจะมาแย่งของของผมได้นะ”
เป็นประโยคที่ทำให้ปลายฝันขนลุกอย่างรังเกียจ นึกในใจว่าตนไปเป็นของมันเมื่อไหร่
“หึ!! แล้วถ้าฉันบอกว่า นั่นคือว่าที่ภรรยาของฉัน แกจะยังมีปัญหาอะไรอยู่ไหม และช่วยปล่อยมือสกปรกของแกออกด้วย ถ้ายัง
อยากมีชีวิตต่อไป” ปฐพีเตือนออกมาด้วยเสียงเลือดเย็น
แต่น่าประหลาด ที่ประโยคของปฐพีทำให้ปลายฝันรู้สึกปลอดภัยอย่างบอกไม่ถูก
ปฐพีและอัคนี เป็นผู้ชายอันตราย
ที่ให้ความรู้สึกปลอดภัยสำหรับปลายฝัน...
ความจริงแล้วปฐพีจะเข้าไปช่วยตั้งแต่ตอนที่ปลายฝันโดนประกบแล้ว แต่ก็คิดได้ว่าถ้ามีเรื่องในนี้มันจะไม่ดี แล้วคนก็เยอะอีกต่าง
หาก ก็เลยยับยั้งตัวเองไว้ได้
เขาแทบจะทนไม่ไหว ที่เห็นแขนสวยนั่น ถูกคนอื่นจับ ทั้งๆ ที่ตนไม่เคยได้สัมผัส
“ย่ะ อย่าบอกนะว่า คนที่เป็นข่าวอยู่ ก็คือเด็กคนนี้” ถามเสียงสั่น ด้วยความกลัว
ลูกนักการเมืองแล้วไง ไม่มีใครอยากจะมีเรื่องกับผู้มีอิทธิพลต่อเศรษฐกิจของประเทศหรอก ไม่ว่าจะมีพ่อคุ้มกะลาหัวอยู่ ก็ช่วย
อะไรจากเงื้อมือผู้ชายคนนี้ไม่ได้
และถ้าหากว่าใครที่ทำให้ เหยี่ยวราตรีนี้ไม่พอใจ ก็เท่ากับว่าขุดหลุมแห่งนรกไว้รอฝังตัวเองทันที...เพราะปฐพีจะเอาเรื่องให้ถึงที่
สุด
มีอำนาจมากพอที่จะปลดใครก็ได้ออกจากตำแหน่งที่มีอยู่
“ผ่ะ ผมขอโทษ ผมไม่รู้ เฮ้ย!! พวกมึง ปล่อยดิวะ อยากซวยหรือไง” สิ้นเสียงคำสั่งของเจ้านาย ลูกน้องก็ปล่อยปลายฝันให้เป็น
อิสระทันที
“มานี่” ร่างสูงเรียกร่างบาง ซึ่งร่างบางก็ทำเป็นไม่สนใจ เพราะยังโกรธคนตัวสูงอยู่ที่ทำให้เขามาเจอกับเรื่องแบบนี้
“คุณไม่มีสิทธิมาสั่งผมนะครับคุณดิน เพราผมกำลังโกรธคุณอยู่ หลอกให้พี่พัฒน์พาผมมาที่แบบนี้ แล้วยังแกล้งเมาอีก คุณ
ต้องการอะไรกันแน่!!” ปลายฝันโวยวายใส่ร่างสูง แต่ก็ยังไม่เดินไปหาร่างสูงอยู่ดี
“ฉันบอกให้มานี่!!!” ร่างสูงตะคอกเสียงดังลั่น จนร่างบางสะดุ้งด้วยความตกใจเพราะไม่เคยเห็นร่างสูงในโหมดนี่มาก่อน
ปลายฝันเดินไปหาร่างสูงอย่ากล้าๆ กล้วๆ ก่อนจะมาหยุดหน้าปฐพีที่มองหน้าไอ้คนที่หาเรื่องปลายฝันนิ่งๆ
“ส่วนพวกแกก็ไปได้แล้ว ฉันจะไม่เอาเรื่อง เพราะถือว่าพวกแกไม่รู้ แต่ถ้าครั้งหน้ามีอีก มันจะไม่เป็นแบบนี้แน่ เพราะของของปฐพี
ไม่ว่าไอ้หน้าไหนก็อย่ายุ่ง!!” ประกาศเสียงกร้าว จนพวกมันรีบขับรถหนีไปแบบไม่กลัวชนใครตาย
แต่มันเป็นโยคที่ทำให้หัวใจของปลายฝันเต้นแรงอย่างน่ากลัว เพราะประโยคของปฐพี ทำให้ร่างบางรู้สึกอบอุ่นในหัวใจ คำพูด
ราวกับปกป้องเขาไว้
หมับ!!
ร่างสูงดึงร่างเล็กไปกอดแน่น ราวกับจะสามารถขอโทษในสิ่งที่ร่างบางเจอได้
“ปล่อยผมนะครับคุณดิน” ร่างบางพยายามขืนตัวเองออกจากอ้อมแขนแข็งแกร่ง
“ขอโทษ” เสียงทุ้มต่ำกระซิบข้างหู
พีรพัฒน์เดินออกมาจากตรงนั้นอย่างรู้หน้าที่ ไปเอารถที่จอดไว้แล้วขับกลับคอนโดทันที เพราะระหว่างที่จะออกมาช่วยปลายฝัน
ปฐพีก็สั่งเอาไว้แล้วว่าหากช่วยปลายฝันเสร็จก็ให้กลับไปก่อน เขาจะเป็นคนพาร่างบางกลับเอง
“ปล่อยเลยนะคุณดิน ทำไมคุณแกล้งผมแบบนี้ฮะ!! บ้าบออะไรขึ้นมาอีก หรือว่าเมื่อวานมันไม่พอใจ ก็เลยจะมาแกล้งวันนี้อีก ที่
จริงคุณก็น่าจะดีใจด้วยซ้ำถ้าผมโดนคนพวกนั้นพาไป” ร่างบางตัดพ้ออกมาอย่างประชดประชัน
“อย่าพูดแบบนี้” ผละออกมาสั่งเสียงเรียบ
“ทำไมผมจะพูดไม่ได้ ไม่ใช่คุณต้องการแบบนั้นหรือไง ถ้าผมเป็นอะไรไปคุณคงจะมีความสุขน่าดู อื้อ...” ปฐพีก้มลงปิดปากที่
ต่อว่าตนด้วยริมฝีปากร้อนของตัวเองทันที ตาสวยเบิกด้วยความตกใจ ไม่คิดว่าปฐพีจะจูบตนเช่นนี้ เมื่อได้สติร่างบางก็พยายามที่
จะผลักใสร่างสูง แต่ก็ไม่เป็นผล มือแกร่งรวบสองมือเล็กเอาไว้ด้วยกันอย่างง่ายดายที่หน้าอกของตน ก่อนจะใช้มืออีกข้างดัน
ศีรษะของปลายฝันให้แนบชิดกันอีก
“อื้อ” ครางประท้วงออกมา เมื่อหมดหนทาง
ล้นใหญ่สอดแทรกเข้าไปในโพรงปากสวย ไล่ต้อนลิ้นที่ที่หลบหลีกอย่างไม่ประสาด้วยความพึงพอใจ ปลายฝันเริ่มเคลิ้มกับจูบ
เร่าร้อนนี้ ก็ตอบสนองอย่างกล้าๆ กลัวๆ จนร่างสูงยิ้มอย่างพอใจ
ร่างสูงจูบร่างบางเพราะไม่ต้องการให้ปลายฝันพูดไปมากกว่านี้แล้ว เขาไม่ได้ต้องการให้เรื่องมันเป็นแบบนี้ เขาแค่อยากให้ปลาย
ฝันมาเห็นเขาตอนเมาแล้วจะทำยังไงมากกว่า พอเห็นคนเข้ามาหาร่างบาง เขาเองก็อยากรู้ว่าจะทำเช่นไร ไม่ได้รู้สึกดีใจอย่างที่ปลายฝันกล่าวหามาสักนิด
“อึก...แฮก” ปลายฝันหอบเมื่อร่างสูงผละจูบออก ทรุดตัวลงกับพื้นแต่ดีที่ปฐพีประคองได้ทัน
“อะไรกัน นี่แค่จูบธรรมดาๆ ก็หมดแรงแล้วหรือ” ร่างสูงแซว ร่างบางหน้าขึ้นสีชมพูอย่างอัตโนมัติ หัวใจเต้นแรงแทบจะหลุดออกมา
จากอก
จังหวะและความรู้สึกเดียวกับตอนที่เห็นอัคนีเปลือยท่อนบน
ก็ใครจะไปช่ำชองแบบคุณกันเล่า นี่มันจูบแรกเลยนะ!!
“ทำไมไม่ปากเก่งแล้วล่ะ เมื่อกี้ยังว่าฉันปาวๆ อยู่เลย” ร่างสูงถามเย้ยๆ
“ชิ!! ผมจะไม่พูดกับคุณอีกแล้วคุณดิน” ร่างบางลูกขึ้นแล้วเดินหนีจากตรงนั้น
“นั่นจะไปไหน” ปฐพีตะโกนถาม
“ไปหาพี่พัฒน์ จะกลับบ้าน!!” ตอบโดยไม่หันกลับมามอง
“มันกลับไปแล้วล่ะ ฉันให้มันกลับไปเอง แล้วบอกกับมันไปแล้วด้วยว่าเธอจะกลับกับฉัน” สิ้นประโยคของปฐพี ร่างบางก็เดินจ้ำ
อ้าวกลับมายืนที่เดิมด้วยสีหน้าหงุดหงิดกลบความรู้สึกอายเอาไว้
“กลับบ้าน!!”
“ทำเป็นสั่ง”
“ทำไม! หรือว่าผมต้องหารถกลับเอง เอาแบบนั้นก็ได้นะครับ” ถามแบบประชดประชัน
“ฉันยังไม่ได้พูดอะไรเลย” ว่าเสียงเรียบ
“ไม่เถียงกับคุณแล้ว พาผมกลับเลยนะ พรุ่งนี้ผมมีเรียน”
“ก็เดินไปสิ ฉันจอดรถอยู่ทางนั้น ตามมา” ปฐพีเดินนำร่างบางไปที่รถหรูของตน โดยระหว่างทางเดิน ปลายฝันก็ออกคำสั่งกับร่าง
สูงอย่างเอาแต่ใจ
“แล้วก็ห้ามแซว ห้ามพูดถึงเรื่อง...เอ่อ...เมื่อกี้ด้วย ผมจะลืมแล้วคุณก็ต้องลืม”
ทั้งอาย ทั้งโมโห ทั้งหงุดหงิด ผสมกันไป
แต่ไม่แสดงออกว่าโกรธออกมาเท่านั้นเอง
เพราะปลายฝันเป็นผู้ชาย...จะโวยวายเหมือนผู้หญิงที่เสียจูบแรกทำไม
“แล้วถ้าตอบว่าไม่” เลิกคิ้วถาม
“คุณก็จะเจอผมต่อยไง”
“โอเคๆ” ร่างสูงยอม ไม่ใช่ว่ากลัวร่างบางจะต่อยเอานะ แต่ขี้เกียจจะเถียงแล้วเท่านั้นเอง
ตัวเท่านี้ ลมพัดแรงๆ ทีหนึ่งก็ปลิวแล้ว จะเอาแรงที่ไหนมาต่อยเขาล่ะ ขนาดจูบเมื่อกี้ ยังไม่มีแรงที่จะผลักเขาออกไปด้วยซ้ำ...
ปากหวานจริงๆ นะ เห็นปากจัดๆ ชอบด่า ชอบสอน ชอบพูดจาแดกดัน ที่ไม่เหมาะจะออกมาจากปากสีแดงสดอย่างธรรมชาตินั่น
สักนิด และที่สำคัญไม่คิดด้วยว่าจะหวาน นุ่มได้ขนาดนี้
ปลายฝัน...ยังมีอะไรที่เธอต้องเจออีกเยอะ...
100%
มาต่อครึ่งหลังแล้วนะคร้าบบบ ต้องขอโทษด้วยถ้ามันไม่เป็นอย่างที่ทุกคนหวัง ตอนแรกก็กะจะให้น้องดรีมสู้ แต่สามคนนี่มันเว่อร์
ไป เลยให้พี่ดินมาช่วยดีกว่า แถมฉากคิส…ไปด้วย 1 ดอก (อารมณ์พาไป อย่าว่าเน่อถ้ามันเร็วเกิน) แล้วก็อย่าเพิ่งถามถึงเพลิง รออ่านตอนต่อไปเอานะค้า เด็ดไม่แพ้กัน
ถ้าหากว่าเนื้อหาติดขัดยูกิก็ขออภัย เพราะข้าพเจ้ายังมือใหม่อยู่นะเจ้าคะ
ติดตาม สอบถาม พูดคุย ทวงนิยายได้ที่แฟนเพจนะคะ คนที่ไลค์เป็นคนที่ 700 ร้อยมีหนังสือการ์ตูน CN แจกให้ 3 เล่ม
https://www.facebook.com/sawachiyuki 
คลิกด้านล่างเพื่ออ่านตอนต่อไป
ตอนที่ 6.1
หัวข้อ: Double Husband มีสามีทั้งที ได้ฟรีถึงสอง[3P] ฮันนีมูน 100% [4-07-59]P:123 (อ่าน 1018601 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก